Το πάθος το αχόρταγο

Και λοιπόν κόκκινο μου εσύ, μικρό μου ξωτικό

πότε θες να έρθει η ώρα του να σε ξαναβρώ

την πόλη μας να κουρσέψουμε άλλη μια φορά

μαζί να περπατήσουμε πάλι σε σοκάκια ορφανά

Δεν σε θέλω εδώ, δίπλα στον κάθε ένα σιχαμερό

δεν ρισκάρω, να σε χάσω, θα μου βγει πάλι σε κακό

Τρελό μου και μικρό, τόσο μην μου φοβάσαι

δειλή ψυχή μου εσύ, τα παράλογα πείσματα άσε

τα υλαία, τα κίτρινα μάτια δεν έχω καν σκιαχτεί

η αμέλεια θα με τρομάξει όσων σκέψη έχουν νωθρή

Δεν τους ξέρεις εσύ, χαζέ μου, ανήκεις στην ύλη, στο βουνό

αγρίμι γλυκό που μου μαθές να τρως από το χέρι μου αυτό

δεν τους ξέρεις εσύ, το τι είναι ικανοί, όπως τους ξέρω εγώ

δεν ανήκεις εδώ, θα σε μιαίνουν, θα σε αφήσουν μισερό  

Δεν σε θέλω εδώ, δίπλα στον κάθε ένα σιχαμερό

δεν ρισκάρω, να σε χάσω, θα μου βγει πάλι σε κακό

Άσε τους να με μιαίνουν, άσε τους να με κάνουν μισερό

άσε την βρόμα τους να υποφέρω, στο μίσος τους να πνιγώ

αρκεί να σε έχω δίπλα μου, να καώ στο πάθος το αχόρταγο

να γευτώ κόκκινα φιλιά, και ας το τίμημα να ΄ναι παράλογο

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 16/7/2020