Μα πόσο γλυκιά των πεύκων η μυρουδιά
σμαραγδένια θάλασσα η δική σου ματιά
στην λευκή μα και κατάξερη στέρφα γη
ανυπόμονο ένα λουλούδι για την βροχή
Θυμάσαι τα όσα περάσαμε τα δυο μας μαζί
θυμάσαι τα δάχτυλα μας πλεγμένα σαν γαζί
θυμάσαι μάτια μου, τα μάτια μου τα καστανά
θυμάσαι πως φώναζες το όνομα μου δυνατά
Γυρνώ από ένα κόσμο που δεν ανήκεις εσύ
δεν έχεις θέση εκεί, κόκκινη μου εσύ μικρή
κούραση, πόνος, απελπισία και εξάντληση
όχι δεν έχουν θέση εκεί της καρδιάς οι άλυσοι
Μπας και ξεχνάς δάκρυα λύπης μα και χαράς
μπας και ξεχνάς τους όρκους αγάπης να τηράς
μπας και ξεχνάς τα χάδια τα ακριβοχαρισμένα
μπας και ξεχνάς τα νάζια που έκανες σε μένα
Η θέση σου είναι μόνο στην δική μου την αγκαλιά
το στόμα σου καμωμένο μόνο για τα δικά μου φίλια
η καρδιά σου η ταγμένη σε ένα φαντασμένο παιδί
η ώρα ήρθε, γυρίζω, δεν χρειάζεται άλλη πια υπομονή
Dedicated
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 02/10/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου