Μικροί διάολοι

Διαόλου γέννας τα Θηλυκά!

Τρελά, απρόβλεπτα, παθιασμένα, μαινόμενες θύελλες συσκευασμένες σε μικρό μέγεθος! 

Είναι να μην τα αγαπάς?

Τα αγαπάμε και εμείς τρελά, για αυτό και μπορούν και επιζούν ακόμα χα χα χα. 

Φανταστείτε τώρα μια κοινωνία με χιλιάδες μόνο θηλυκά, και με μερικά μόνο αρσενικά για μόστρα και μόνο (ναι ναι ξέρω τι θα πούνε οι μικρές αλεπουδίτσες τώρα! Όλα τα αρσενικά είναι για μόστρα και μόνο! Χα χα χα).

Σας έρχεται καμία τέτοια κοινωνία στο μυαλό?

Και όχι η Ζήνα η πριγκίπισσα του πολέμου με τις Αμαζόνες δεν είναι η σωστή απάντηση!

Χα χα χα. 

Η επόμενη σωστή απάντηση είναι οι Μέλισσες!

Πολλές, μικρές, θορυβώδες, ύπουλες, κυκλοθυμικές, εκδικητικές, τσαμπουκαλεμένες, ακριβώς σαν τις ανθρώπινες γυναίκες χα χα χα.

Επίσης είναι και απρόβλεπτες, τις βλέπεις να είναι σε μέρη που δεν θα έπρεπε, να κάνουν πράγματα που δεν περίμενες να δεις από αυτές, να σε κάνουν να λες "όσα χρόνια και να ζήσω όλο και θα με εκπλήσσουν!". 

Για να δούμε και μερικά από αυτά που σε κάνουν να λες "μα τι έγινε μόλις τώρα?". 

BIG BROTHER IS WATCHING YOU! 

Και λέει ότι είσαι ακριβώς εδώ!

Και αφού μας εντόπισαν να περπατούμε στην Θεμιστοκλή Σοφούλη με τους δορυφόρους τους και αυτά τα άλλα, του Σατανά, αρχίζει η ιστορία μας. 

Έξω από το 2ο Νηπιαγωγείο (και 66 και 68) στην διασταύρωση Θεμιστοκλή Σοφούλη και Γεωργίου Παπανδρέου βλέπει ο Λύκος ο μαύρος κάτι που τον κάνει να χτυπάνε καμπανάκια!

Ένστικτό θα πείτε?

Δεν ξέρω!

Είναι παράξενα πλάσματα οι Λύκοι, αν είναι και αρκούδια ταυτόχρονα εκεί να δείτε πράγματα παράξενα!

Τι είναι αυτό?

Λαθρουλοτόμοι πόλεων με παράξενη τακτική κοψίματος?

Κινηματογραφιστές του National Geographic που καταγράφουν για προσεχές Ντοκιμαντέρ τα μικρά του ανθρώπινου είδους?

Σκιουράκια με αλυσοπρίονο και συμπλέγματα μεγαλομανίας?

Όπα κάτι σαν να αρχίζει να μου θυμίζει αυτό!

Κερήθρα είναι αυτό?

Λες να είναι?

Μπάααααα.

Και όμως είναι!

Κερήθρες!

Μπροστά μας έχουμε την εγκατάσταση ενός αφεσμού!!!

Στην μέση σχεδόν της πόλης (στα σύνορα του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Καλαμαριάς)!

Μια τεράστια κυψέλη (χρειάσθηκαν δύο τομές στο δέντρο για να μπορέσουν να πάρουν από εκεί το μελίσσι).

Φανταστείτε εικόνα, ένα γεμάτο νηπιαγωγείο με παιδάκια που παίζουν αμέριμνα και έντρομους γονείς από τον κίνδυνο για τα βλαστάρια τους (οι περισσότεροι έτσι το βλέπουν δυστυχώς!), να έχουν καλέσει συνεργείο του Δήμου (ή και μελισσοκόμους) για να απομακρύνουν το μελίσσι από εκεί.

Επόμενη εικόνα, λευκοντυμένοι μασκοφόροι με αλυσοπρίονα και καπνιστήρια και πάνω σε γερανό να κάνουν την απομάκρυνση, με ένα σωρό περαστικούς να κοιτάζουν φοβισμένοι πίσω από τις ταινίες που έχει βάλει η αστυνομία. 

Και επειδή είμαι και σατανάς το πάω και παραπέρα, πριν από αυτή την απομάκρυνση, για χρόνια να κρατά αυτή η ιστορία με τους έντρομους γονείς να ζητάνε την συνδρομή του Δήμου και επειδή η Σοφούλη είναι το όριο ανάμεσα στους δύο δήμους να πετάει ο ένας δήμαρχος την ευθύνη στον άλλο και όλο να μεγαλώνει περισσότερο το μελίσσι!

Χα χα χα. 

Ναι έχω τεράστια φαντασία!

Και άρρωστη θα έλεγα!

χα χα χα.

Μα πού βρέθηκε μελίσσι εκεί κοντά για να φύγει αφεσμός?

Η μόνη περιοχή που ξέρω εγώ που να έχει κοντά μελίσσια είναι η Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ καθώς και η Αμερικανική Γεωργική σχολή (φωτογραφίες από τις εγκαταστάσεις της Γεωπονικής σχολής του ΑΠΘ μπορείτε να βρείτε στις αναρτήσεις μου Σεμινάριο Εχθροί μελισσών και Σεμινάριο Εφαρμοσμένη Μελισσοκομία ), επαναλαμβάνω ότι μόνο αυτές ξέρω γιατί τις έχω διαβεί, μπορεί να έχουν έρθει και από αλλού (υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι υπάρχουν μελισσοκομεία στην ευρύτερη περιοχή του δάσους του Σεϊχ Σου, προφανέστατα είναι ανυπόστατες φήμες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα! Χα χα χα).

Εγώ είμαι όμως Ρομαντικός!

Θέλω να πιστεύω ότι ξέφυγαν οι κυρές από ένα μελίσσι που το είχανε για πειράματα!

Απηύδησαν από τις έρευνες για τα σκόρδα και την Βαρρόα, και είπανε "Ως εδώ και μην παρέκει" πήρανε τα μπογαλάκια τους και φύγανε!

Χρονιά με την χρονιά, αφεσμό με αφεσμό, φτάσανε και στην Σοφούλη, βρήκανε τον κορμό, είδανε ότι στο ρέμα της Σοφούλη υπάρχει κισσός και μπιγκόνια και είπανε "Η γη της Χαναάν! Εδώ θα μείνουμε, να τρώμε γλυκό μελάκι να τσιμπάμε και κανένα παιδικό κωλαράκι".

Μα υπάρχουν κυψέλες και στο δάσος του Σεϊχ σ............

Τσούκ!

Από τους τρελούς επιστήμονες το σκάσανε και δεν ακούω κουβέντα.

Τελεία και παύλα!

Χα χα χα.

Πάμε σε άλλη ιστορία τώρα.

Τα μελίσσια κάνανε τον πρώτο τρύγο στην Χαλκιδική και τα φέραμε πίσω στον Σοχό να πάρουν λίγες ανάσες, λίγη γύρη, να γονεύσουν και λίγο πριν τα ξαναπάμε στην Χαλκιδική για το δεύτερο χέρι στα πεύκα.

Καλεσμένος στο τσιπουράδικο ενός φίλου για να παρακολουθήσω τον τρύγο και το πάτημα από τα σταφύλια που θα γίνουν ζαλιστικό τσιπουράκι.

Τσιπουράδικο κοντά στα 800 μέτρα από το μελισσοκομείο μου.

Υποπροϊόν της όλης διαδικασίας του πατήματος κοτσάνια και φλοιοί από σταφύλια μέσα σε καφάσια.

Μεθυστική μυρουδιά από πατημένα σταφύλια που περιμένουν είτε να αποστακτούν είτε να βράσουν σαν μούστος.

Και ξαφνικά οι μικρές μου αλήτρες!

Απρόσκλητες να είναι εκεί και να βόσκουν θρασύτατα χωρίς να δίνουν λογαριασμό και σημασία σε κανένα!

Κλέφτρεςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!!!

Είχα ακούσει ότι οι μικρές λωποδύτες πηγαίνουν και βόσκουν στα σταφύλια όταν τα έχουν πληγώσει οι σφήκες (οι μέλισσες δεν έχουν τα κατάλληλα σαγόνια για να κάνουν ζημία στα σταφύλια, αντίθετα οι σφήκες έχουν, αυτές κάνουν την ζημία οι μέλισσες παίρνουν την ρετσινιά χα χα χα), αλλά δεν το είχα δει με τα μάτια μου.

Ε τώρα τις έπιασα στα πράσα! 

Χα χα χα,

Βρε κλέφτρες, δεν ντρέπεστε καθόλου?

Χα χα χα.

Κάθομαι μερικές στιγμές για να δω τις πομπές τους, βγάζω το κινητό μου και τραβώ 5 γρήγορες φωτογραφίες και να σκέφτομαι "Άραγε πόσα γράδα θα είναι το μέλι μου στον επόμενο τρύγο στο πεύκο?"

Χα χα χα.

Μικρά, τρελά, απρόβλεπτα, παθιασμένα με την ζωή πλασματάκια.

Πώς είναι δυνατό να μην τα αγαπάς!


Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 12/3/2014