Μετρώντας Μελισσοκόμους να περνούν

Και επιτέλους μετά από αρκετές ημέρες βροχής που καθυστέρησαν τους τρύγους στο δεύτερο χέρι του πεύκου ένα παράθυρο καλού καιρού μιας εβδομάδας για να μπορέσουμε να τρυγήσουμε και εμείς τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς. 3-4 ημέρες καλές μόνο να κάνει να μπορέσουμε να τρυγήσουμε τον κύριο όγκο από τις κυψέλες και ας κάνουμε 340 χιλιόμετρα πάνε έλα κάθε μέρα από Σοχό σε Χαλκιδική. 

Πρώτη ημέρα και ξύπνημα στις 6 το πρωί και από τις 7 στον δρόμο (το τρέιλερ φορτώθηκε με κυψέλες και ορόφους από την προηγούμενη για να πάμε στον τρύγο έτοιμοι χωρίς πολλά πολλά) για να αρχίσουμε τρύγο στις 9,30 (να ζεστάνει και λίγο για να μην έχουμε τσαμπουκάδες με τις μέλισσες -όταν αρχίζουν οι τσαμπουκάδες με τις μέλισσες πάντα χαμένος είναι ο μελισσοκόμος χα χα χα- και να πέφτουν και λίγο οι μέλισσες από τα πλαίσια που θα πάρεις). Μετά από 4,30 ώρες και μόνο 2 τσιμπήματα (Απίστευτο! Και να φανταστείς τα προγνωστικά μιλούσαν για πολύ ξύλο!) το τρέιλερ γέμισε με ορόφους και γονιοφωλιές γεμάτα με πλαίσια (9 πλαίσια στο καθένα).

Καλή αρχή κάναμε σήμερα!

Μερικές ακόμα τέτοιες ημέρες έτσι και έχουμε ξεπετάξει και αυτούς τους τρύγους! 

Αμμμμμμ δε!!!!

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός σκάζει στα γέλια! 

Λίγο έξω από την Ποτίδαια και ένας μπάσος ήχος που μόνο για καλό δεν είναι, "Χτουυυυπ χτουυυπ χτουυυπ!".

Αμάν! "Ιμάντας χρονισμού!" η πρώτη σκέψη, σταμάτημα αμέσως και άνοιγμα του καπό.

Τσούκ! Μια χαρά οι ιμάντες, ψάξιμο από εδώ και εκεί και "Βουαλά ο ένοχος!". Έχει βγει το ένα μπουζί (μαζί με την πίπα του και το άλλο το μαντζαφλάρι), δείχνει κάτι απλό, το αρπάζεις και το χώνεις στην τρύπα του (κλασική αντρική αντίδραση! Βλέπει κάπου μια τρύπα? Αμέσως να χώσει μέσα της ένα ματζαφλάρι! Ιδίως αν συνοδεύεται και από μία πίπα! Χα χα χα,  μόνος μου τα λέω γελάω και πονάω!), φυσικά μαλακία κάνεις αλλά ο.κ. δεν είσαι μηχανικός, γυρίζει το κλειδί στην μίζα, εκτοξεύεται στον αέρα το μπουζομανζαφλαροπίπο! Την κάτσαμε την βάρκα! 

Τηλέφωνο σε φίλους με γνώσεις σχετικές, το πόρισμα από όλες τις μεριές το ίδιο, καταστράφηκαν τα πάσα από το μπουζί, λύση? Αλλαγή κεφαλάρι "Ωχ ρε πούστη μου! Την έχω ξαναδεί αυτή την ιστορία!" (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Ημερολόγιο λαθών ανάγνωσμα), δεύτερο τηλεφώνημα για να κανονίσουμε την μεταφορά με οδική βοήθεια στον Σοχό και η λυπητερή άλλα 200 ευρώ! Και ξαφνικά γυρνάς και βλέπεις το τρέιλερ να έχει μείνει το μισό! Πόσο μέλι είχε πάνω του? Τόσο! Ωραία το μισό από αυτό μόλις θα το δώσεις για το σημερινό το χουνέρι!

"Γαμώ την ζωή μου! Γαμώ την ψυχή μου!"

"Έ ρε Πούστη μου! Γαμώ, γαμώ, γαμώ! Γάμησε μας! Να σε γαμήσω, μας γάμησες, να πάνε όλα να γαμηθούνννννννννν!" Και συνεχίζεις να κλείνεις το ρήμα Γαμώ σε όλες τις πτώσεις και σε όλους τους χρόνους για ένα εικοσάλεπτο από μέσα σου. Από δίπλα σου και το καρντάσι να μην λέει και πολλά πολλά αλλά να ξέρεις ότι και αυτός εκείνη την στιγμή ασχολείται με την γραμματική του ρήματος Γαμώ. Στο τέλος τα λόγια του λιτά αλλά κατευθείαν στον στόχο τους, "Μια μαλακία και μισή είναι η μελισσοκομία". Το ακούς και ξέρεις ότι έχει δίκιο. Δεν μιλάς, το μόνο που σκέφτεσαι είναι "Αν ξαναγράψω για μελισσοκομικούς πυρετούς και τέτοιες παπαρίες να πάω και εγώ να Γαμηθώ!" (για μελισσοκομικά χαζά και τρελά βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Μελισσοκομικός πυρετός). 

Βρίσκουμε μια άκρη με τον μάστορα που θα μεταφέρει το αμάξι, θα έρθει σε ένα φραπέ ώρα (μονάδα μέτρησης χρόνου της Θεσσαλονίκης, μπορεί να κυμαίνεται από 15 λεπτά έως 3 ώρες!), "Ωραία!!!", περιμένουμε λοιπόν. "Πάω να κάνω μια βόλτα λέει το καρντάσι, μείνε εδώ", "Cool" απαντώ.

Και κάθομαι να βλέπω το πολυτελές ξενοδοχείο και τον δρόμο μετρώντας τους μελισσοκόμους να περνούν. 

Και ακόμα ένας με Μερτσέντες, και ένας με ντατσουνάρα, και ακόμα ένας με σπρίντερ, και ένας με Όπελ, και ένας με τουότα, και δύο με Μερτσέντες, και και και και και, "Ρε πούστη μου όλη η Μακεδονία σήμερα κάνει τρύγο?!?!" 

Ξαφνικά ένα αμάξι σταματά, χαμογελαστά μελισσοκομικά πρόσωπα, "Εσύ είσαι!" λένε "Σε διαβάζουμε!" Αρχίζω να περπατώ προς το μέρος τους "Ψυχραιμία" σκέφτομαι "Είσαι μελισσοκόμος και οι μελισσοκόμοι είναι Cool ότι και να γίνει, κάτι σαν τους ληστές τραπεζών ένα πράγμα, και στην πραγματικότητα δεν διαφέρουμε και ιδιαίτερα από αυτούς σύμφωνα με τις μέλισσες μας!". Σκέφτομαι χαμογελώντας λίγο πριν τους φτάσω "Με διαβάζουν ε? Σώθηκαν!" και φυσικά σαν αρκούδα που είμαι τους το λέω και όλας " Να μην με διαβάζετε, μαλακίες λέω και εγώ!" γελάνε δεν με πιστεύουν, κακώς! Λένε "Είδαμε το κόκκινο το Vitara, ρε μπας και είναι αυτός? Βλέπουμε και το τρέιλερ αυτός θα είναι λέμε, και τσουπ όταν είδαμε και την λευκή την μπότα είπαμε, ναι αυτός είναι!" γελάω, θέλουν να βοηθήσουν (ακόμα και για τους τρύγους!), τους κοιτάζω, με έχει σκλαβώσει το φιλότιμο τους, "Άστε παιδιά θα έρθει όπου να είναι οδική βοήθεια θα το λύσω το ζήτημα άμεσα", δεν θέλω να τους χαλάσω το πρόγραμμα τους, την Κυριακή τους, τον τρύγο τους. Μου λένε για το σεμινάριο στην Σκύδρα, για τους Μάο Μάο που ρωτάνε μαλακίες για μπανάνες στους καθηγητάδες, τους λέω "Α μην ασχολείστε!", αλλά ταυτόχρονα τους χαίρομαι, λέω "Δεν είναι παπάρες όλοι οι μελισσοκόμοι, υπάρχουν και σωστά παιδιά, μην τους τσουβαλιάζεις όλους στο ίδιο σακί!", μου λένε όταν περάσω από τα Λαγκαδίκια να τους βρω, τους το υπόσχομαι, θα το κάνω! Φεύγουν με ένα κομμάτι της καρδιάς μου μαζί τους. 

Και συνεχίζουν να περνούν οι μελισσοκόμοι και να τους μετρώ εγώ και ένας, και δύο, και τρεις, και τέσσερις, και δέκα, και είκοσι και είναι πολλοί οι πούστηδες! Και όλοι κινούνται! Όλοι εκτός από έναν! 

Σε λίγο να και το καρντάσι, και η πρώτη ερώτηση που φυσικά πάντα στο ψαχνό "Και τώρα πως θα γίνει ο προγραμματισμός των τρύγων? Αν πάρει ημέρες για να γίνει το αμάξι? Να τα κάνουμε με φορτηγό μετακίνηση έτσι όπως είναι και τους τρύγους να τους κάνουμε στον Σοχό, και δέκα δέκα την ημέρα να τρυγάς εντός έδρας στα αρχίδια σου, Νιέμα Προμπλέμα!", το σκέφτομαι "Θα δούμε" λέω "Κάτσε να δούμε τι θα μας πει ο Μάστορ αύριο και βλέπουμε"

Και φυσικά οι μελισσοκόμοι συνεχίζουν να περνούν και εγώ να νιώθω σαν το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν.       

Και φυσικά μετά από δύο ώρες νάσου και ο Μάστορας ο Βαγγέλης. Να φορτώνει το αμάξι πάνω στο φορτηγό και να κοτσάρει το τρέιλερ στον κοτσαδόρο του. Έχουμε πολλές ώρες δρόμο μπροστά μας για να φέρουμε το πληγωμένο Vitara μου στο σπίτι για να το γιατρέψουμε (ε ρε και φέτος με κρέμασες! Και φέτος!), και εγώ να σκέφτομαι στον δρόμο την γνώση που απέκτησα και αυτή την ημέρα "Είναι η μελισσοκομία μια μαλακία και μισή? Ναι είναι, κάτι τέτοιες ημέρες είναι πράγματι μια μαλακία και μισή, στο έλεγαν και οι παλιοί μελισσοκόμοι όταν τους μιλούσες για μαγείες και έρωτες, κάτσε να μείνεις με το αμάξι πάνω στο βουνό και θα δεις και εσύ την γλύκα! Παπάρας! Αυτά που πρέπει να τα ακούς δεν τα ακούς!", που και που ακούς τον Βαγγέλα να λέει κάτι σαν "Και ξαφνικά την βλέπω φίλε μου την θεογκόμενα, ήταν σαν μουνί με ρόδες!" (μουνί με ρόδες?!?!?! Πως να είναι ένα μουνί με ρόδες ρε μάγκα μου?). Μισό αφηρημένος το αναρωτιέσαι πριν ξαναγυρίσεις στο "Και τώρα πως θα κανονίσουμε τους τρύγους? Θα προλάβουμε το παράθυρο καλού καιρού για να συνεχίσουμε τους τρύγους στην Χαλκιδική, ή να τα μεταφέρουμε το συντομότερο δυνατό στον Σοχό για να κάνουμε τρύγους εκεί? Ναι αλλά θα χάσουμε το πεύκο αν ξαναδώσει, ναι αλλά θα ξαναδώσει? Τρέλα!".

"Και πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε αυτό το σκηνικό?" ρωτάς τον εαυτό σου, "Ένα καινούριο φορτηγό και δεν θα τα είχαμε αυτά! Ναι αλλά ένα νέο φορτηγό λέει 30,000 ευρώ τουλάχιστο! Και πότε θα τα κάνεις αυτά τα λεφτά απόσβεσή?", "Του Αγίου Πούτσου ανήμερα" ξέρεις ότι είναι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση! 

Ένα διάλειμμα για να πάρουμε καφέδες στην Εγνατία μέσα στην Θεσσαλονίκη γιατί και ο Βαγγέλας όπως και εμείς είναι το παιδί στο πόδι από τις 6,30 το πρωί, και λειτουργεί αυτοματικός και μόνο.Και συνεχίζουμε μέσα στο σκοτάδι τον δρόμο της πληγωμένης επιστροφής.  

Το ραδιόφωνο αρχίζει να παίζει το "Same Shit Different Day", "Ταμάμ! Διάνα!" ένα ειρωνικό χαμόγελο αμυδρά σχηματίζεται στο συννεφιασμένο πρόσωπο σου "Same shit different day, every day!".

Μότσανος Λάζαρος

Εδώ και εκεί    2/11/2014