Του Χιονιά η απονιά

Κρατώ ολάκερο τον κόσμο μου στην δική μου την σφιχτή αγκαλιά

ώμοι ηλιοκαμένοι, μελαχρινοί, γεμάτοι με τα δικά μου τα καυτά φιλιά

νιώθω στα αφράτα στήθη σου να χτυπά δυνατά η δική σου η καρδιά

σαν πουλί πληγωμένο και πεσμένο κάτω στο άξενο χώμα να σπαρτάρα

Πως θα βγει αυτός ο χειμώνας με φόβο στη φωνή μου είχες πει

πως μπορείς σε τέτοιες στιγμές να χαμογελάς σαν ανέμελο παιδί

Σιωπή μόνο από μένα θα βγει, πράμα ασυνήθιστο, έτσι για αλλαγή

τι να σου πω, χειμώνα στον χειμώνα, αγριεύει περισσότερο η ψυχή

δεν το έχεις καταλάβει ακόμα που κρύβω το κλειδί για την κόλαση

τα ανέμελα χαμόγελα, το έσχατο εμπόδιο, για μια κοχλασμένη οργή

Μέρα με την μέρα, στιγμή με την στιγμή, απελπισία μοναχά αυτή η ζωή

και εσύ εξακολουθείς να μου χαμογελάς διαρκώς σαν άσκεφτο παιδί

Ο χειμώνας κρύος, ο χειμώνας σκληρός, ο χειμώνας μόνο αυτός αληθινός

μετράς τα όρια, μετράς τον εαυτό, μετράς την πίστη, μετράς τον ίδιο τον Θεό

περιμένει εκεί, δοκιμάζει κάθε αντοχή, σβήνει ελπίδες, εφιάλτης  ζωντανός

θα δαμάσω την κάθε ψυχή, είπε κάποτε πει, τα δάκρυα το δικό του τρόπαιο

Τα στάχια τα χρυσά, τα θερίζει του χιονιά η απονιά, σου τρεμοπαίζει η φωνή

μα που βρίσκεις την δύναμη να χαμογελάς σαν να είσαι μόλις χθεσινό παιδί

Ολάκερο τον κόσμο μου η αγκαλιά μου εξακολουθεί  σφιχτά να κρατεί

το πρόσωπο μου τόσο να πονά από τα πιεσμένα και ψεύτικα χαμόγελα

η καρδιά πάει να σπάσει, ο πόνος σου να ήξερες πόσο μου θρέφει την οργή

όλα θα πάνε καλά, είμαστε μαζί, αυτό και μόνο αρκεί, τα ψέματα τα άθελα

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Winterfell 21/9/2019