ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Ιούνη

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Ιούνη

Και ενώ έχουμε φτάσει αισίως στα μέσα Σεπτέμβρη εγώ βγάζω την ανάρτηση της σειράς Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα που αναφέρεται στον Ιούνη!

Καλά πάμε από όγκους δουλειάς από ότι καταλαβαίνετε! Ο χρόνος λίγος, οι δυνάμεις λειψές, οι αντοχές εξαντλημένες πλήρως από τους μαύρους τρύγους του Ιούλη και όλας! Οπότε αυτή η ανάρτηση θα είναι σύντομη (όχι απλώς σύντομη για τα δικά μου μέτρα που είμαι φλύαρος, αλλά σύντομη με τα μέτρα ακόμα και για πολύ πιο λιτούς στην γραφή από εμένα!).

Ιούνης το λοιπόν έχουν κοπεί οι παραφυάδες, έχουν γίνει οι έλεγχοι για πόσες έχουν πετύχει (φέτος άγγιξα το 100% επιτυχία με κόψιμο βασιλικών κελιών! Έτσι, έτσι, έτσι! Χα χα χα), έχουν μπει και οι τελευταίοι όροφοι στα δυνατότερα μελίσσια (όροφοι με 10 χτισμένα πλαίσια), και πλέον απλώς μένει να αποφασιστεί η στρατηγική τοποθετήσεων των μελισσιών έτσι ώστε να στοχοποιήσεις παραγωγικές νεκταροεκκρίσεις και μελιτωεκκρίσεις.

Τι ωραία που το έγραψα το παραπάνω ε?

"Πλέον απλώς μένει να αποφασιστεί η στρατηγική τοποθετήσεων των μελισσιών έτσι ώστε να στοχοποιήσεις παραγωγικές νεκταροεκκρίσεις και μελιτωεκκρίσεις"!

Τόσο απλό ε?

Αχχχχχ!

Και όμως ακριβώς αυτό είναι το σημείο που παίρνεις τα μεγάλα ρίσκα που εάν θα σου βγουν η μελισσοκομική σου χρονιά θα αποκτήσει μια τρομερή δυναμική, μια που θα σου έρθουν νωρίς δυνατοί τρύγοι που θα σου χαρίσουν την πολυπόθητη ρευστότητα, την τόσο απαραίτητη για τους επόμενους μήνες των μακρινών μετακινήσεων στα πεύκα για τους κόκκινους τρύγους. Των τρομερά πολυδάπανων μετακινήσεων για τους κόκκινους τρύγους θα έπρεπε καλύτερα να γράψω!

Οπότε τεράστια τα ρίσκα ακριβώς αυτή την εποχή, και ακόμα μεγαλύτερη η αγωνία σου για το εάν θα είναι επιτυχημένα, ή θα αποβούν καταστροφικά για την μετέπειτα μελισσοκομική σου πορεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοια εποχή δημοσιεύω ποίηση γεμάτη αγωνία (βλέπετε φετινή ανάρτηση του blog Μαύρα δάκρυα, αλλά και αναρτήσεις του blog προγενέστερων ετών Η Μελισσοκομία και ο Μελισσάς και Μαύρο το Μέλι), ίσως τελικά η αγωνία να είναι εξίσου καλή πηγή έμπνευσής με τον έρωτα! Χα χα χα.

Γιατί ο Ιούνης εκτός από ότι είναι μήνας παραγωγικών νεκταροεκκρίσεων και μελιτωεκκρίσεων είναι επίσης και τελείως άστατος μήνας με ξαφνικές βροχοπτώσεις, που μπορούν να σβήσουν ακριβώς αυτές τις νεκταροεκκρίσεις, και κυρίως τις μελιτωεκκρίσεις.

Οπότε φέτος μια που οι πεδινές τοποθετήσεις μου δίνανε σαν τρελές στο τριφύλλι, αλλά και αμέσως μετά στο παλιούρι, αποφάσισα οι παραφυάδες να μείνουν στα πεδινά μια που ο στόχος είναι πάντα (ΠΑΝΤΑ!!!!) το πεύκο, οπότε και η τοποθέτηση στα πεδινά θα εξασφάλιζε το ότι θα κατέβαιναν με μεγάλη δυναμικότητα στα πεύκα.

Το ζήτημα ήταν τι θα έκανα τα δυνατά μελίσσια μου (εικοσάρια), θα τα ανέβαζα όλα στο βουνό για το βελανίδι (όπως είχα κάνει και πέρσι και είχα πάρει ένα πολύ δυνατό χτύπημα), ή θα κρατούσα μέρος των δυνατών μελισσιών στα πεδινά για να μοιράσω το ρίσκο σε περίπτωση που δεν πήγαινε καλά το βελανίδι να είχα μερικά μελίσσια που θα έδιναν τουλάχιστον ένα τρύγο στο άνθος, φυσικά με πολύ πιο μειωμένη απόδοση μελιού ανά κυψέλη!

Δύσκολο δίλημμα, το ορθό είναι πάντα να μοιράζεις τους κινδύνους και τα ρίσκα, και να μην τοποθετείς όλα τα αυγά σου στο ίδιο καλάθι, από την άλλη πλευρά η διαφορά απόδοσης ανάμεσα στις τοποθετήσεις στις μελιτωεκκρίσεις και στις νεκταροεκκρίσεις είναι τεράστια!

Οπότε αποφάσισα να ανεβάσω το μεγαλύτερο μέρος από τα παραγωγικά μου διπλά μελίσσια στο βουνό μόλις άρχισε το βελανίδι, και να κρατήσω μια πισινή με ένα αριθμό μελισσιών που θα έμεναν στην πεδιάδα σε περίπτωση που συνέχιζε να είναι ασταθής ο καιρός, ή να ανέβαιναν και αυτά στο βουνό εάν θα έβλεπα ένα παράθυρο ευκαιρίας καλού και σταθερού καιρού!

Οπότε σε τρία συνεχόμενα δρομολόγια μέσα σε τρεις συνεχόμενες μέρες ανέβασα τον κύριο όγκο των παραγωγικών μου μελισσιών (και μάλιστα η πρώτη μετακίνηση έγινε ακριβώς την πρώτη μέρα που έδωσε το βελανίδι στην περιοχή που ήθελα να κάνω την τοποθέτηση μου! Και για αυτό πήραν και καλά μέλια! Παίδες δυστυχώς μερικές φορές η διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό τρύγο και σε έναν μέτριο τρύγο μπορεί και να είναι μόνο μερικές μέρες, αυτό είναι ακόμα πιο εμφανές στις μελιτωεκκρίσεις που είναι πολύ ευαίσθητες στις βροχοπτώσεις!). Και μάλιστα μια που έβλεπα ότι ο καιρός ευνοεί, αποφάσισα να μεταφέρω όλα τα παραγωγικά μου μελίσσια στο βουνό.

Και φυσικά όταν ο φουκαράς μελισσοκόμος κάνει σχέδια ο Θεός σκάζει στα γέλια! Ακριβώς εκείνη την ημέρα άνοιξαν οι ουρανοί και έριξε μια κάτσε καλά μεσημεριανή καταιγίδα! Αλλά εγώ εκεί! Κατευθυνόμενος πύραυλος Κρούζ! Να πάω να κάνω την μετακίνηση!

Αποτέλεσμα?

Να κολλήσω στην λάσπη, και όχι οτιδήποτε λάσπη! Κοκκινόχωμα (Ναι κοκκινόχωμα, σχεδόν τόσο άσχημο όσο και το λευκό αργιλόχωμα της Χαλκιδικής όταν πέσουν επάνω του πολλά νερά - Απλώς το χώμα της Χαλκιδικής μπορεί να γίνει σαν πηλός ακόμα και με τις φθινοπωρινές πάχνες!-)!

Μια μικρή ανηφόρα που δεν μπορούσα να την ανεβώ και σπινιάριζε σαν τρελό το Τ4, μια στροφή που δεν την πήρα καλά καθώς πήγα να κάνω όπισθεν για να φύγω πίσω, και τσουππππππ! Μέσα στο χωράφι με τις ελαιοκράμβες, και να έχει βρει το κάτω μέρος του κινητήρα στο χαντάκι ανάμεσα στο χωράφι και τον δρόμο.

Τέλος!

Ξεφορτώνω το καρότσι, βάζω καπνιστήρι μέσα στην καμπίνα, παίρνω τηλέφωνο τον ξάδερφο τον Ζαχαρία να έρθει τουλάχιστον μέχρι την άσφαλτο να με πάρει για να επιστρέψω στο χωρίο, και άρχισα την επιστροφή γλιστρώντας με τις γαλότσες στις λάσπες που υπήρχαν στον χωματόδρομο σέρνοντας πίσω μου το μελισσοκομικό καρότσι.

Λάθος!

Με κατεβασμένους τους ώμους, και τα αυτιά, άρχισα την ταπεινωτική επιστροφή γλιστρώντας με τις γαλότσες στις λάσπες που υπήρχαν στον χωματόδρομο σέρνοντας πίσω μου το μελισσοκομικό καρότσι, και βρίζοντας την ηλιθιότητα που με δέρνει!

Αλλά ο Θεός αγαπά τους βλάκες, και έτσι ο ξάδερφος ήρθε με τον κουνιάδο του και το 4Χ4 για να με πάρουν από την πεδιάδα, αλλά και για να τραβήξουν επίσης και το Τ4 από την λασπωμένη κόλαση! Και το έκαναν τα θεριά! Και για αυτό έχουν γραφτεί στο βιβλίο όσων με έχουν βοηθήσει τα τελευταία χρόνια στις μελισσοκομικές μου περιπέτειες! Και εάν έχετε απορία να σας το διευκρινίσω, η λίστα των ονομάτων σε αυτό το βιβλίο είναι ακόμα στην πρώτη σελίδα, στις πρώτες μάλιστα δέκα σειρές της πρώτης σελίδας! Τόσο καλά! Χα χα χα.

Μετά από αυτό φυσικά μου έφυγε κάθε όρεξη να κάνω άλλη μεταφορά από την πεδιάδα στο βουνό, εκτός από ένα δρομολόγιο ενός νέου μελισσοκόμου που του είχα υποσχεθεί ότι θα τον βοηθούσα στην μεταφορά του στο βουνό (αλλά αυτός είχε το μελισσοκομείο σε φυσιολογικό μέρος, και δεν το είχε κρύψει όπως εγώ λες και πρόκειται για πυρηνικά σιλό! Φυσικά αυτή η τάση για απομόνωση έχει να κάνει με τον φόβο των κλοπών, αλλά κυρίως με την απέχθεια μου στο να γειτονεύω με συγκεκριμένους μελισσοκόμους! Γιατί "Καλύτερα κακός χειμώνας, σε επίπεδο μάλιστα εποχής παγετώνων, παρά κακός και μαλάκας μελισσοκομικός γείτονας!!!").

Οπότε από εκεί και πέρα άρχισε η αγωνία!

Έκοψε το βελανίδι?