Σήμερα βρέχει και δεν μπορώ να πάω στο μελισσοκομείο όπως είχα προγραμματίσει, οπότε ευκαιρία για μερικές μικρόεργασίες στο μελισσοκομικό εργαστήρι (αποστραγίζω ένα κουβά με λιωμένα απολεπίσματα από το μέλι του, βγάζω το λιωμένο κερί από τον προηγούμενο κουβά που αποστράγγισα από χθες, για να τους λιώσω δεύτερη φορά την επόμενη εβδομάδα, και να ανταλλάξω το κερί από τα απολεπίσματα με κερήθρες -θα σας ετοιμάσω και αντίστοιχη ανάρτηση- επίσης αποκρυσταλλώνω μέλι στον θερμοθάλαμο για έναν πελάτη μου, που ξέρω ότι τις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα μου ζητήσει μερικές εκατοντάδες κιλά), αλλά και να γράψω μια μελισσοκομική ανάρτηση (από αυτές που τόσο σας έχουν λείψει από αυτό το blog!).
Αλλά πριν από αυτά που θα σας παρουσιάσω ας μιλήσουμε λίγο για το πως θα πρέπει να λειτουργείτε για να βελτιώνεστε συνέχεια ως επαγγελματίες πρώτα, ως μελισσοκόμοι έπειτα, και ως άνθρωποι στο τέλος.
Βασικό που πρέπει να εμπεδώσετε πριν από όλα. ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΟΙ, ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ!
Εάν το εμπεδώσετε αυτό τότε και μόνο τότε έχετε περιθώρια βελτίωσης!
Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς μελισσοκόμους που έχουν την τάση να υποτιμούν τελείως τους άλλους και να υπερτιμούν τρομερά τους εαυτούς τους.
Και συγνώμη που θα το πω λίγο πιο στοχευμένα αυτό, αλλά συνήθως αυτοί είναι και μελισσοκόμοι από δεύτερης γενιάς και πάνω (και λογικό, ένας μελισσοκόμος πρώτης γενιάς ξεκινά από το μηδέν, σχεδόν όλοι οι άλλοι έχουν πολύ μεγαλύτερο γνωστικό κεφάλαιο από αυτόν στην μελισσοκομία, στην πραγματικότητα αυτός είναι μια λευκή κόλλα χαρτιού, και η κάθε νέα μελισσοκομική γνώση είναι κάτι το πολύτιμο για αυτόν! Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για να το παίζει παντογνώστης!).
Οπότε βλέπεις από αυτούς το κάθε τι νέο να το βλέπουν αρνητικά, να το ειρωνεύονται, να μην κάθονται καν να σκεφτούν εάν τους ταιριάζει στην δική τους παλέτα μελισσοκομικών χειρισμών, ή μελισσοκομικού κεφαλαίου, να μην αποδέχονται νέες λύσεις, να μένουν τελικά στάσιμοι, και όταν όλοι τους έχουν ξεπεράσει στον συγκεκριμένο τομέα να αντιλαμβάνονται πανικόβλητοί το πόσο λάθος είχαν. Αλλά ακόμη και μετά από αυτό το μάθημα, εξακολουθούν να φέρονται με τον ίδιο τρόπο στο επόμενο νέο πράγμα, ή κατάσταση που θα βρεθεί στον δρόμο τους!
Τα έχω ζήσει αυτά εδώ και πολλά χρόνια (και καθήκον μου ως γνήσιος blogger που αποσκοπεί στην διάχυση της γνώσης είναι και να τα επισημαίνω αυτά στους νεότερους μελισσοκόμους από μένα, για να μην πέσουν σε μια παρόμοια λούμπα!) αλλά είχα εθελοτυφλήσει σε μεγάλο βαθμό γιατί ορισμένους μελισσοκόμους τους είχα βάλει πολύ ψιλά στην εκτίμηση μου, και σχεδόν τους είχα Θεοποιήσει (και αυτό το λάθος μου το είχαν επισημάνει πολλάκις οι δικοί μου άνθρωποι!).
Έκανα όμως το λάθος που σας συμβούλευα να μην κάνετε, και είναι το βασικό δόγμα σε αυτό το blog. Το ότι Αυθεντίες δεν υπάρχουν!
Ναι υπέπεσα σε αυτό το λάθος, το παραδέχομαι!
Και εδώ είναι το επόμενο σημαντικό σημείο που πρέπει να εμπεδώσετε. ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΒΕΡΤΑ ΛΑΘΗ, ΟΣΟ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΤΕ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙΤΕ!
Το λάθος είναι καλό, το λάθος είναι πολύτιμο, το λάθος είναι γνώση! Αλλά μόνο όταν καταλάβετε ότι έχετε κάνει λάθος, και προσπαθείτε να το λύσετε, να το διορθώσετε, να το βελτιώσετε. Εάν δεν κάνετε τα παραπάνω, λυπάμαι αλλά το λάθος απλώς θα είναι ένα λάθος!
Πάμε στον τίτλο της ανάρτησης μας τώρα "Οι μικρές μελισσοκομικές νίκες είναι που κερδίζουν τελικά τον πόλεμο", σοβαρά? Είναι δυνατό να ισχύει αυτό?
Δηλαδή μικρές επενδύσεις εδώ και εκεί, σε κεφάλαιο είναι που θα μας αυξήσουν τόσο πολύ την αποτελεσματικότητα μας, και την παραγωγικότητα μας, ώστε να είναι καθοριστικοί παράγοντες για μια επιτυχημένη μελισσοκομική πορεία? Είναι δυνατόν να είναι κάτι τέτοιο σωστό?
Δηλαδή επενδύσεις όπως ένας νέος μελιτοεξαγωγέας, ένα νέο και μεγαλύτερο μελισσοκομικό φορτηγό, ένα αυτόματο απολεπιστήριο, έστω και μια γραμμή συσκευασίας μελιού τι είναι? Δεν αποτελούν αυτά σημεία καμπής για οποιαδήποτε μελισσοκομική επιχείρηση? Δεν αποτελούν αυτά τεράστιες αλλαγές των συνθηκών και της παραγωγικότητας της? Δεν αποτελούν ορόσημα στην πορεία κάθε μελισσοκομικής επιχείρησης?
Ναι αποτελούν όλα τα παραπάνω! Απλώς δεν μπορείς κάθε μέρα (ή ακόμη και κάθε χρονιά) να αγοράζεις νέο μελιτωεξαγωγέα (θα το κάνεις 1 με 3 φορές σε όλη την μελισσοκομική σου πορεία), ή νέο φορτηγό (και αυτό να αγοράσεις 1-2 σε όλη σου την ζωή), ή αυτόματο απολεπιστήριο (Ίσως να αγοράσεις ένα σε όλη την ζωή σου), ή μια γραμμή συσκευασίας (πιθανότατα δεν θα προχωρήσεις ποτέ σε αυτό το βήμα!). Φυσικά το κάθε ένα είναι ένα σημαντικό βήμα στην μελισσοκομική σου επιχείρηση αλλά είναι λίγα αυτά τα "σημαντικά βήματα" κατά την διάρκεια της!
Οι πολλές "νίκες" που θα κάνεις στην μελισσοκομική σου ζωή, πορεία, επιχείρηση θα είναι μικρές νίκες. Νίκες που δεν γεμίζουν από μόνες τους το μάτι, αλλά αθροιστικά όλες μαζί θα δώσουν την μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας, και της αποτελεσματικότητας σου, που θα κάνουν αναγκαίες και τις μεγάλες νίκες που αναφέραμε παραπάνω!
Μια παρένθεση πριν πάμε στο μελισσοκομικό κεφάλαιο στο να εξηγήσω το γιατί έκανα την εισαγωγή που έκανα. Βροχερή μέρα, ευκαιρία για μικροεργασίες! Φροντίστε κάθε μέρα να κάνετε και κάτι μελισσοκομικό, όσο ασήμαντο και να είναι! Δεν θα είναι όλες οι μέρες σας τρύγοι, δεν θα είναι όλες σας οι μέρες μεταφορές, δεν θα είναι όλες σας οι μέρες πέρασμα ορόφων στα μελίσσια, ή κόψιμο παραφυάδων. 365 μέρες ο χρόνος, οι 150 πες να είναι μέρες εντατικής μελισσοκομίας, μένουν 215 μέρες πιο χαλαρές, από ένα μικρό πραγματάκι μελισσοκομικό να κάνετε σε αυτές τις 215 μέρες αθροιστικά θα έχουν ένα τεράστιο αποτέλεσμα! Κάθε μέρα κάνετε οτιδήποτε μελισσοκομικό! Μικρό? Μεγάλο? Δεν έχει σημασία! Απλώς κάντε το!
Πάμε τώρα να σας θέσω στα υπόψη σας ορισμένες από τις μικρές "νίκες" μου που μου έχουν ήδη αυξήσει την αποτελεσματικότητα μου, και την παραγωγικότητα μου ως μελισσοκόμος, και πιστεύω ότι θα την αυξήσουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον ( Μια αντίστοιχη ανάρτηση "μικρών νικών" είναι και η ανάρτηση του blog Αυξάνοντας την παραγωγικότητα στο απομέλισμα - Αντικατάσταση εργασίας με κεφάλαιο, οι περιορισμοί σε αυτό και η εξάλειψη τους ).
Μερικές διευκρινήσεις πρώτα: Έχω σχεδόν φτάσει στο ανώτερο όριο κυψελών που μπορεί να δουλέψει αποτελεσματικά κάποιος (μόνος του!), σύμφωνα με την γνώμη μου, αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να προωθήσει και την εργασία του μέσω ενός μέσου όπως ένα blog, για να μπορέσει να έχει ένα ευρύτερο πελατολόγιο. Φέτος πιστεύω ότι θα φτάσω στο ανώτερο όριο παραγωγικών κυψελών (δύο εκατοντάδες διπλές κυψέλες).
Ο μεγαλύτερος πλέον περιορισμός της μελισσοκομικής μου επιχείρησης είμαι ολοκάθαρα εγώ! Η παραγωγικότητα μου είναι που ορίζει και τα όρια της παραγωγικότητας της επιχείρησης μου. Απλούστατα δεν μπορώ να εκμεταλλευτώ τις δυνατότητες που μου προσφέρει το μελισσοκομικό μου κεφάλαιο (εξοπλισμός αλλά και ζωικό κεφάλαιο)!
Οι παραγωγικότητα μου καθώς και οι φυσικές μου δυνάμεις θα φθίνουν στο μέλλον, ή πρόσκαιρα να μείνουν σταθερές. Δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθούν. Η κατηφόρα είναι το μέλλον!
Δεν μπορώ να βρω εύκολα άτομα να με βοηθήσουν στο μελισσοκομείο μου, γιατί απλούστατα είμαι blogger που προσφέρω απλόχερα τις γνώσεις μου! Δεν χρειάζεται οπότε κάποιος να έρθει να μαθητεύσει δίπλα μου για να αποκτήσει μέρος του γνωστικού μου κεφαλαίου (ή έτσι τουλάχιστον τελείως λαθεμένα νομίζει!). Οπότε όλες οι λύσεις που θα πρέπει να βρω θα είναι λύσεις του ενός ατόμου!
Οπότε έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω προσπαθώ διαρκώς να βρω λύσεις που να αυξάνουν την αποτελεσματικότητα μου και θα υποκαταστήσουν την εργασία μου με κεφάλαιο. Λύσεις που θα χρειασθούν μερικές χιλιάδες ευρώ και εάν υπάρχουν μερικές καλές μελισσοκομικές χρονιές θα δαπανηθούν λεφτά για αυτές αλλά και λύσεις με πολύ λιγότερα χρήματα που μπορούν να βελτιώσουν κατά πολύ ορισμένα πράγματα. Αυτές θα εξετάσουμε παρακάτω και θα αναλύσουμε και το πόσο κοστίζουν αλλά και τι μπορούν να προσφέρουν.
Θα θυμάστε πιστεύω την ανάρτηση του blog Γιατί Κυψελογισμός? ( όσοι τουλάχιστον την έχουν διαβάσει!) όπου ανάγω όλα τα δυνητικά κόστη μιας μελισσοκομικής επιχείρησης σε ένα μετρήσιμο μέγεθος, που είναι το κόστος απόκτησης μιας κυψέλης, και συγκρίνω την κάθε επένδυση με το αντίστοιχο κόστος της σε κυψέλες!
Θα κάνουμε το ίδιο και εδώ αλλά από την αντίθετη πλευρά. Το πόσο η Θεώρηση του κυψελογισμού μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στο να κάνουμε τις παρακάτω επενδύσεις, και να αυξήσουμε την παραγωγικότητα μας (γιατί πολλές φορές ο κυψελογισμός μπορεί να είναι απλώς μια πρόφαση για να μην επενδύουμε απολύτως τίποτα στην μελισσοκομική μας επιχείρηση!).
Γνωρίζω άτομα που όλα αυτά που θα σας παρουσιάσω θα τα θεωρούσαν περιττά έξοδα (όπως και τα θεώρησαν), θα με κορόιδευαν για το ότι τα έκανα (και που με κορόιδευαν), θα πάθαιναν σχεδόν συγκοπή όταν μάθαιναν το κόστος τους (και ναι! Χα χα χα), και στο τέλος θα έβλεπαν την χρησιμότητα τους θα δεχόταν ότι άξιζαν ως επενδύσεις (μετά από δέκα χρόνια! Χα χα χα), αλλά και πάλι δεν τους δίνεται να δώσουν το αντίστοιχο κόστος για να τα αποκτήσουν!
Στην παραπάνω εικόνα σας έχω τα δύο μελισσοκομικά μου καρότσια. Το όρθιο ( το δίτροχο) ήταν μια ειδική παραγγελία με μακρύτερο σκαλοπάτι για να μπορεί να κάθεται επάνω του μια κυψέλη, το έχω παρουσιάσει πολλές φορές στο blog μου, με βοήθησε σε τρύγους, μεταφορές, εργασίες στο μελισσοκομείο μου. Πρόβλημα του ήταν οι φουσκωτοί τροχοί του που τα τρυπούσαν τα αγκάθια (αλλά ήταν και πολύ ευκολότερη η μετακίνηση του σε ομαλά αλλά και ανώμαλα εδάφη!) μέχρι που τους άλλαξα με πλήρες πλαστικούς, και λύθηκε αυτό το πρόβλημα (αλλά έγινε και πιο κοστοβόρα σε ενέργεια η μετακίνηση του!). Κόστος κοντά στα 90 ευρώ (είπαμε ειδική παραγγελία! Δεν υπάρχουν πολλά τέτοια στο εμπόριο!).
Επίσης έχω και ένα δεύτερο καρότσι (το μονότροχο) που δεν το έχω χρησιμοποιήσει, πολύ παρόλο που το έχω από την πρώτη χρονιά που πήρα μελίσσια, δηλαδή πάνω από μια δεκαετία! Και αυτό γιατί είχα πάει να μετακινήσω κυψέλες με κινητούς πάτους, και με το βάλε βγάλε άνοιγαν οι πάτοι τελείως και με τσακίζανε οι μέλισσες στις μεταφορές (οπότε κινητοί πάτοι και καρότσι ανακηρύχθηκαν ως "άχρηστα" και τέλος με αυτά! Φυσικά η λύση για τους κινητούς πάτους είναι να τους βιδώσεις στο πάτωμα και να τους χρησιμοποιείς ως σταθερούς πάτους! Κέρδος? Δεδομένου ότι η πιο συνηθισμένη ζημία στις κυψέλες είναι τα τακούνια της γονοφωλιάς με πλαστικούς πάτους δεν θα έχεις αυτή την φθορά!). Το χρησιμοποίησα φέτος σε μετακινήσεις και τρύγους! Έκανε δουλειά! Κόστος κοντά στα 140 ευρώ (πριν από δέκα χρόνια).
Το πρώτο καρότσι είναι πιο κατάλληλο για να το χρησιμοποιείς όταν τροφοδοτείς με στερεά τροφή (βάζεις 2 κουτιά 20κιλα με τροφές, ή σε ομαλό έδαφος 3! Όταν ξεφορτώνεις το φορτηγό στο εργαστήριο που θα το δουλεύεις σε τσιμέντο μπορείς να βάλεις και 4), το δεύτερο καρότσι είναι πιο κατάλληλο για να μεταφέρεις μελίσσια, ή ορόφους με πλαίσια άχτιστα για να προσθέτεις στα μελίσσια, ή διπλές (ή μονές) κυψέλες με τρυγημένα (ή ξεμελιασμένα) πλαίσια.
Θα όριζα ότι το κάθε ένα καρότσι αντιστοιχεί περίπου σε εργασία μισού ανθρώπου! Δηλαδή δουλεύοντας μόνος με ένα καρότσι είναι σαν να δουλεύει στο μελισσοκομείο ενάμιση άνθρωπος! Εάν μάλιστα δουλεύεις και με τα δύο (πχ τρυγάς και ταυτόχρονα βάζεις γυρεόπιτες στα μελίσσια!) θα έλεγα ότι είναι σαν να δουλεύεις με 3/4 ενός ανθρώπου μαζί με την δική σου εργασία!
Υπάρχουν καρότσια που θα μπορούσαν να προσφέρουν εργασία πάνω από ενός ανθρώπου? Ναι υπάρχουν, αλλά δεν είναι ούτε απλές λύσεις, ούτε φθηνές! Στο μέλλον εάν πάνε καλά οι επόμενες μελισσοκομικές μου χρονιές σχεδιάζω να επενδύσω σε τέτοιες λύσεις!
Γενικώς θέλω να δουλεύω με καρότσια και υπάρχουν ακόμη 3-4 λύσεις εξειδικευμένες που μπορώ να τις εντάξω στην παραγωγική μου διαδικασία, και να αυξήσουν κατακόρυφα την παραγωγικότητα μου. Οι δύο είναι με μικρό κόστος, η μια ανεβάζει κλίμακα το κόστος, και η τελευταία το εκτοξεύει εκθετικά! Το ίδιο όμως και την παραγωγικότητα.
Κόστος και για τις δύο λύσεις 230 ευρώ, 9 κυψέλες περίπου! Αλλά το επωμίζεσαι, και είναι σαν να έχεις ένα άτομο ακόμη στο μελισσοκομείο σου! Αν αξίζει? Απόλυτα! Και λάθος μου που δεν χρησιμοποίησα και το δεύτερο μου (πρώτο στην πραγματικότητά!) καρότσι μου τόσα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου