Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Έβδομη (25/4/2020 έως 28/4/2020)

Και συνεχίζουμε με την νέα σειρά αναρτήσεων σε αυτό το blog που θα έχει αποκλειστικά θεματολογία της την επιδημία του Covid-19, όπου και θα υπάρχουν συγκεντρωμένα το καθημερινό ημερολόγιο καραντίνας που τηρώ πλέον στο προφίλ μου στο Facebook, αλλά και οι αναρτήσεις σχετικά με τον κορωνοϊό που έχουν γραφτεί (και θα γραφτούν στο μέλλον) στο blog μου.

 Σκοπός είναι να παρουσιαστεί μια σοβαρή (καλά λέμε τώρα! Χα χα χα), λογική και τεκμηριωμένη ματιά και άποψη σχετικά με την αναγκαιότητα να τηρηθεί η καραντίνα από όλους μας, για να μην ξεφύγει η κατάσταση όπως σε γειτονικές μας χώρες. 

 Δυστυχώς υπάρχει εκεί έξω πολύς ανορθολογισμός, θεωρίες συνωμοσιών, και ωχαδερφισμός που μπορεί να κάνει τεράστιο  κακό. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι όσοι εκπροσωπούν τα παραπάνω και έχουν πολύ δυνατότερη φωνή μέσα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από όλους, και οι απόψεις τους έχουν πολύ μεγαλύτερη μεταδοτικότητα από τον κορονοϊό, αλλά και η καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν είναι και αυτή μεγαλύτερη επίσης από οποιαδήποτε καταστροφή μπορεί να προκαλέσει η ίδια η επιδημία!

 Σε όσους ξενιστούν (νέοι αναγνώστες μου) από το ύφος της γραφής μου διευκρινίζω ότι όσο πιο άμεσο το μέσο μετάδοσης του μηνύματος τόσο πιο αποτελεσματική και η επικοινωνία ανάμεσα σε πομπό  και δέκτη. Οπότε τα κείμενα μου έχουν την φυσική ροή και μορφή που έχει και ο πηγαίος προφορικός λόγος μου. Όσο για το χιούμορ μου? Ε! Ας πούμε ότι υπάρχει  και αυτό! Χα χα χα.

 Πολλά είπαμε, θα τα λέμε κάθε εβδομάδα σε κάθε νέα ανάρτηση των Ημερολογίων καραντίνας, καθώς και των αντίστοιχων αναρτήσεων στο blog για την επιδημία.

 Καλή δύναμη να έχουμε όλοι μας.

 Θα νικήσουμε! 

Αναρτήσεις του blog για την επιδημία του Covid-19

Ποιος Κορωνοϊος? Μην τρώτε σανό!!! Στα αρχίδια σας όλα!

Τα μαθηματικά της επιδημίας πάνω στα κοινωνικά δίκτυα

ΛΙΣΤΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

Κομμουνιστής μέχρι να πλουτίσεις..

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα πρώτη (13/3/2020 έως 20/3/2020)

Η λεπτή γαλάζια γραμμή

Επιδημία Κορωνοϊού και Ελλάδα: Τέσσερις αισιόδοξες υποθέσεις

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Δεύτερη (21/3/2020 έως 27/3/2020)

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Τρίτη (28/3/2020 έως 03/4/2020)

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Τέταρτη (04/4/2020 έως 10/4/2020)

Οι άγγελοι του Λέτσε

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Πέμπτη (11/4/2020 έως 17/4/2020)

Ημερολόγια Καραντίνας: Εβδομάδα Έκτη (18/4/2020 έως 24/4/2020)

Ημερολόγιο Καραντίνας

25/4/2020

 Δεύτερη μέρα κοψίματος παραφυάδων και φαίνονταν από νωρίς ότι  δεν θα πήγαινε καλά, και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις, εάν ξυπνήσεις μετά από 8 ώρες ύπνου κουρασμένος και πιασμένος παντού! Και φυσικά η γνωστή ρουτίνα για το ξύπνημα, καφές και διαρκή κίνηση για ένα μισάωρο για να κυλήσει το αίμα παντού.

 Ετοιμάζω κάτι να φάω γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος όταν είσαι στις μέρες εντατικής μελισσοκομίας είναι η εξάντληση και η υπογλυκαιμία. Μου φαίνεται τρομερά παράξενο που όλοι σας λέτε ότι με την καραντίνα πήρατε κιλά, ενώ εγώ έχω χάσει! Και πολλά μάλιστα! Το να διαβάζεις καθημερινά στατιστικές θανάτου προφανέστατα σε κάνει να χάσεις την όρεξη σου (ναι! Τον τελευταίο καιρό πρέπει να πιέζω –έντονα- τον εαυτό μου να φάει, να υποθέσω ότι κάτι μου λείπει?). Φυσικά το να χάνεις κιλά σε κάνει μεν πολύ πιο ευκίνητο, αλλά ταυτόχρονα χάνεις σε δύναμη και σε αντοχή (αντοχή να σηκώνεις πολλές κυψέλες, όχι σε αντοχή να τρέξεις σε μαραθώνιο!). Και πάω να κερώσω μερικά πλαίσια με κερί για να δώσω στις παραφυάδες (εύκολη εργασία αλλά όταν ξεπερνάς τις μερικές δεκάδες πλαίσια -50 συγκεκριμένα- τρώει και αυτό ώρα).

 Φορτώνω το φορτηγό με 16 κυψέλες (5 με χτισμένα πλαίσια, οι υπόλοιπες άδειες) και 5 ορόφους με άχτιστα πλαίσια που τα έχω μόλις κερώσει, και φυσικά εξωτερικά καπάκια, αερισμοί, μελισσοκομικό καρότσι, τροφή, καπνιστήρι και πευκοβελόνες. Και για τους νεώτερους που μας παρακολουθούν εκεί έξω, από τροφή για τον μελισσοκόμο εάν χτυπήσει μπιέλα από την υπογλυκαιμία έχουμε ένα τρίκιλο μέλι, κρουασάν με σοκολάτα, ζελεδάκια με ζάχαρη, άφθονο νερό, και φυσικά χαρτί υγείας. Σε περίπτωση που δεν έχετε τα παραπάνω και σας χτυπήσει η υπογλυκαιμία, φάτε από την τροφή των μελισσών (ζαχαροζύμαρο ή βανίλια) αρκεί να μην έχουν μέσα θυμόλη ή κανένα νοζεβίτ (εάν έχει σκόρδο φάτε άφοβα, έτσι και αλλιώς δεν κάνει καμία δουλειά, ούτε στις μέλισσες αλλά ούτε και σε εσάς! Χα χα χα).

 Μια  ακόμα λεπτομέρεια για τους νεότερους, είναι τρομερή η διαφορά στο να κόβεις παραφυάδες και να τις βάζεις σε κυψέλη παλιού τύπου με τον οριζόντιο αερισμό, σε σχέση με τις κυψέλες νέου τύπου! Και ενώ πάντα ξεκινώ να γεμίζω κυψέλες παλιού τύπου με παραφυάδες και όταν τελειώσω με αυτές βάζω σε κυψέλες νέου τύπου, ωστόσο όμως όταν πάω να τις ανοίξω τα μελίσσια είναι πολύ πιο ήρεμα στις κυψέλες παλιού τύπου με τον τεράστιο αερισμό από ότι στις κυψέλες νέου τύπου που βγαίνουν έξω εξαγριωμένες (βοηθά να ρίχνεις και λίγο νερό στα μελίσσια για να μην υπερθερμανθούν).

 Προφανέστατα υπερθερμαίνονται στις νέου τύπου που οι αεραγωγοί είναι πολύ μικροί! Και πλέον έχω καταλάβει την εμμονή του δασκάλου μου στο να αποκτήσω και μια παρτίδα από παλιές κυψέλες για να τις δουλέψω! Μου είχε πει «θα καταλάβεις πολλά δουλεύοντας με κυψέλες παλιού τύπου!».  Και ναι πλέον καταλαβαίνω ακριβώς το τι εννοούσε. Μπορείς  να καταλάβεις πολλά με αυτές, κυρίως τον ρόλο της θερμοκρασίας και της υγρασίας στο ίδιο το μελίσσι και πόσο το πιέζουν αυτές οι δύο παράμετροι! Στα υπόψη αυτά, θυμίστε μου κάποια στιγμή να σας ετοιμάσω μια σχετική ανάρτηση πάνω σε αυτό!

 Και φτάνοντας στο κύριο μελισσοκομείο μου ξεφορτώνω το υλικό μου και αρχίζω να προετοιμάζω τις κυψέλες που θα πάρουν τις παραφυάδες (παίρνω 2 χτισμένα πλαίσια και 2 άχτιστα και βάζω τα δύο χτισμένα εξωτερικά από τα δύο χτισμένα, όταν θα κοπούν οι παραφυάδες θα μπουν εξωτερικά από τα χτισμένα πλαίσια τα πλαίσια με τις τροφές και ανάμεσα στα άχτιστα πλαίσια οι γόνοι, δηλαδή θα έχουμε με αυτή την σειρά, πλαίσιο με τροφή, χτισμένο πλαίσιο, άχτιστο πλαίσιο, γόνοι, άχτιστο πλαίσιο, χτισμένο πλαίσιο, πλαίσιο με τροφή. Με αυτό τον τρόπο ίσως χτίσουν τα άχτιστα πλαίσια μέχρι να βγει η μάνα και να έχει στην διάθεση της για γέννα τα δύο πλαίσια που θα έχουν ξεγονεύσει, τα δύο πλαίσια που θα έχουν χτίσει, και τα δύο χτισμένα πλαίσια που θα τα έχεις δώσει. Μια μικρή βοήθεια άμεσα στην παραφυάδα (φυσικά δύσκολα να τα γεννήσει άμεσα όλα αυτά, αλλά θεωρητικά θα μπορούσε, 4 πλαίσια πληθυσμού συν άλλα τέσσερα πλαίσια πληθυσμού που θα έδιναν τα 2 πλαίσια γόνου, φυσικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε σε αυτό το διάστημα να χάσει πληθυσμό από τον ήδη υπάρχοντα!). Δεν μπορείτε να πείτε! Δεν σας αφήνω χωρίς μελισσοκομικό μπλα μπλα ακόμα και μέσα στα Ημερολόγια καραντίνας ε? Χα χα χα.

 Και εκεί που ετοιμάζω όλες τις κυψέλες με αυτόν τον τρόπο (γιατί να το κάνεις αυτό προκαταβολικά? Γιατί είναι ταχύτερο ιδίως όταν έχεις όλο το υλικό δίπλα σου, αλλά και γιατί εάν πας να το κάνεις αυτό όταν θα έχεις ανοιγμένο ένα διπλό μελίσσι δεν είναι και η καλύτερη ιδέα του κόσμου να καθυστερείς τόσο πολύ με αυτά!) ακούω ένα θόρυβο από ένα αμάξι. Δεν σταματώ το ότι κάνω, και απλώς παρακολουθώ με την άκρη του ματιού το τι θόρυβος ήταν αυτός. Και σιγά, σιγά, μπαίνει στο οπτικό μου πεδίο ένα Suzuki Vitara με κοτσαρισμένο ένα τρέιλερ για σκυλιά (και νομίζω ότι όταν πήγαινα στα μελίσσια το είχα σταμπάρει να κινείται στους πέριξ χωματόδρομους! Πάντα ένας μελισσοκόμος παρατηρεί τα πάντα κοντά στα μελίσσια του! Ο νοών νοείτω!). Το φορτηγό στο μεταξύ προφανέστατα εμποδίζει μια που πιάνει τον μισό χωματόδρομο, και βλέπω τον οδηγό από το Vitara να κοιτά προς το χωράφι με την ελαιοκράμβη για να περάσει. Προτού προλάβω να του πω «Κάτσε μάστορα να πάρω το φορτηγό» τον βλέπω να μπαίνει μέσα στο χωράφι  και αμέσως  ακούω ένα ΓΚΑΠΠΠΠΠΠ! «Την κάτσαμε την βάρκα!» η πρώτη σκέψη μου! «Τον βρήκε τον βράχο που είχα βρει και εγώ και μου έσπασαν τα σωληνάκια από τα φρένα» η δεύτερη!

 Τον κοιτώ που είναι σαστισμένος και απλώς σηκώνω ελαφρά τα χέρια μου στο επίπεδο της μέσης ανοιχτά (όπως έκανε ο Night King στο GOT όταν ήθελε να αναστήσει τους πάντες και να τους κάνει White walkers! Χα χα χα). Τον βλέπω να προσπαθεί να κάνει όπισθεν, το αμάξι να μην κινείται καν! «Βρήκε κάτω ! Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκολλήσει εύκολα» η σκέψη μου, τον πλησιάζω, του λέω « ρε μάστορα κοτζαμάν βράχο δεν τον είδες?» μου απαντά «Μα ποιος θα το φανταζόταν να υπάρχει εδώ βράχος?!?!» , «δίκιο έχεις ντεμέτερον» λέω «ποιος θα φανταζόταν να υπάρχει ένας βράχος στο χωράφι, τέτοια πράγματα υπάρχουν μόνο στους ασφαλτόδρομους!», συγνώμη αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ, τα ήθελε ο κώλος του! Και αμέσως πάω και κάνω μια οπιστογωνία με το  Τ4 (και ναι! Δεν τα πήρα όλα παραμάζωμα! Ναι ξέρω! Έκπληξη! Ακόμα και για μένα!) για να του ελευθερώσω τον δρόμο «Απλώς ρε μάστορα έπρεπε να μου πεις να το μετακινήσω λίγο, τι μου  μπαίνεις στο χωράφι, Vitara έχεις όχι Τάνκ!» και σκέφτομαι από μέσα μου « Τον ηλίθιο εάν μου έλεγε να το μετακινήσω θα μας έτρωγε μισό λεπτό χρόνο, τώρα με την μαλακία του θα φάμε ώρες εδώ!».  Κατεβαίνει κάτω αλλά οι μέλισσες ήταν εξαγριωμένες από χθες (ήδη εμένα μου επιτιθόταν διαρκώς αλλά φορούσα ήδη την στολή) και σχεδόν αμέσως μια τον τσιμπά κάτω από το μάτι, αμέσως ξαναμπαίνει στο αμάξι φοβισμένος. «Αυτές τσιμπάνε λέει», «Γιατί ρε μάστορα είμαι εγώ ντυμένος σαν παγωτατζής? Θαρρείς ότι είναι καμία στιλιστική επιλογή που είναι της μόδας στο Μιλάνο?» ανταπαντώ (ναι ξέρω! Αλλά δεν την μπορώ την πολύ βλακεία! Χα χα χα).

 Αρχίζει πάλι να προσπαθεί να ξεκολλήσει το Vitara, αλλά κάνει διαρκώς τα ίδια και τα ίδια, τον αρχίζω στις οδηγίες «βάλε τα διπλά», το βλέπω να το κάνει, βάζει πρώτη δεν γίνεται τίποτα «Σου είπα βάλε τα διπλά διαφορικά, αλλά στο Vitara πρέπει να βάλεις πρώτα όπισθεν για να μπουν, κάνε όπισθεν», έχει πανικοβληθεί και δεν σκέφτεται σωστά, τον καταλαβαίνω, έχω βρεθεί σε κοντινές καταστάσεις αλλά εγώ δεν φοβάμαι και τις μέλισσες, αυτός είχε και αυτό να σκέφτεται, θα πονάει τρομερά στο πρόσωπο σκέφτομαι, δεν είναι συνηθισμένος σε αυτό το είδος πόνου και καψίματος!

 Του δίνω από το παράθυρο ένα από τα μελισσοκομικά μπουφάν μου, φοράει μόνο την μάσκα και δεν περνά τα χέρια μου από τα μανίκια, «Ααααα το χάσε! Πανικός!», βγαίνει από το αμάξι με δύο ζευγάρια χέρια να κρέμονται από τους ώμους του, φοράει τα πλαστικά γάντια που είναι μάλλινα από πάνω «καλά θα φας» σκέφτομαι και αμέσως αρπάζει στα χέρια του δύο τσιμπιές, «ουααα αυτά τσιμπάνε πάνω από τα γάντια» ουρλιάζει, «κάτσε ρε μάστορα να σου βάλω καλά την στολή, έχει και μανίκια η στολή, πέρνα τα χέρια σου μέσα από αυτά», «που είναι μου λέει?» «εκεί που θα έπρεπε να είναι τα μανίκια ρε γκάου μπιο» μου έρχεται να πω αλλά το βουλώνω. Ξαπλώνει κάτω από το Vitara με ένα γρύλλο «θα το σηκώσω λέει και θα πάρουμε τον βράχο από κάτω», «πλάκα μου κάνεις! Αυτός ο βράχος είναι στα 150-200 κιλά! Πως θα το μετακινήσουμε?», «θα το δέσουμε με ένα σκοινί, και θα τραβάς εσύ το σκοινί και θα σκουντάω εγώ με τα πόδια μου», «ρε μάστορα έχεις βάλει τον γρύλο στο μισό εκατοστό από το βράχο, εάν το κάνουμε αυτό θα πάρει παραμάζωμα ο βράχος τον γρύλο, και θα πέσουν 1200 κιλά από μέταλλο στα πόδια σου και θα στα κόψουν στα δύο, μπλέξαμε που μπλέξαμε εδώ μην σε έχω και να αιμορραγείς μέχρι θανάτου σφηνωμένος κάτω από ένα αμάξι!!!» αρχίζει να μου την δίνει η μη συνειδητοποίηση της κατάστασης από τον «μάστορα», κάτσε να τον ηρεμίσω  λίγο «Δεν μου λες μάστορα πώς σε λένε?»  η σκέψη μου είναι να του μιλήσω λίγο μπας και ηρεμήσει και αρχίσει να στροφάρει πάλι «Παναγιώτη», «Λάζαρος», «είσαι από τον Σοχό?», με ρωτά «Γέννημα θρέμμα» ανταπαντώ, «Και τι κάνεις εδώ?», «Τα κόβω τα μελίσσια, αυτά που τα βλέπεις θα τα κάνω 250», «250?» ρωτά, δεν ανταπαντώ, «φτάνει τόσο κοινωνικότητα για φέτος!» σκέφτομαι.

 Έχει ηρεμήσει πλέον, «Αααα θα βάλουμε το φορτηγό να τραβήξει τον βράχο με το σκοινί» λέει «καλή ιδέα αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα πρόβλημα Παναγιώτη», «βλέπεις αυτό το μέταλλο που εξέχει από τον γρύλο, εξακολουθεί να απέχει μερικά χιλιοστά από τον βράχο, με που θα ξεκινήσω το Τ4 θα το χτυπήσουμε τον γρύλο», «Κανένα πρόβλημα! Θα το μετακινήσω τον γρύλο», «Άντε επιτέλους να αρχίζει να σκέφτεται!» η σκέψη μου, δένουμε τον βράχο όπως, όπως, έτσι όπως ήταν κάτω από το αμάξι, και μπαίνω στο Τ4 και αρχίζω να κάνω όπισθεν αργά, αργά, με τον βράχο να ακολουθεί, με που βγαίνει κάτω από το αμάξι δίνω μια ξαφνική ώθηση και τον τραβώ πολύ πιο γρήγορα, το Vitara πλέον είναι ελεύθερο «Σε καθυστέρησα» μου λέει «Δεν πειράζει, εσύ να είσαι καλά, πάνε και από το κέντρο υγείας εάν δεν σε έχει ξανατσιμπήσει μέλισσα, ποτέ δεν ξέρεις» μου δίνει το μελισσοκομικό μπουφάν μέσα από το αυτοκίνητο του και φεύγει. «Το είδαμε και αυτό» μονολογώ «Γαμώ το στανιό μου, τα μελίσσια τα έχω στην άκρη του πουθενά για να μην έρχεται κανένας και επειδή ο άλλος έχει γκαιλέ με το κυνήγι –έτσι θέλω να πιστεύω! Γιατί αλλιώς….- και θέλει να χάσει χρόνο μας πήγε πίσω εμάς την δουλειά»  και λέγοντας αυτό κοιτώ το κινητό 2,48! «Πλάκα μου κάνεις? Έχει περάσει με αυτά τα χαζά 1,5 ώρα? Πάει όλη η μέρα! Δεν θα βγει δουλειά έτσι!».

 Αρχίζω να δουλεύω βιαστικά, χωρίς κανένα διάλειμμα ούτε για νερό, αλλά ήδη είμαι εξαντλημένος με την ιστορία με το βράχο (φέρε πέτρες να βάλουμε στο λάστιχο, τράβα βράχους από εδώ, λύσε δέσε σκοινιά, και οι τσαούσες να τσιμπούν αβέρτα), και ο Ήλιος να καίει σαν πούστης που λέει το τραγούδι (από τους «το πλοκάμι του καρχαρία»! Χα χα χα), βγαίνει η πρώτη κυψέλη, 3 παραφυάδες, η δεύτερη έχει κελιά αντικατάστασης αλλά είναι εικοσάρι, κόβω άλλες 2 (μην σμηνουργήσει με αφεσμό 10αρι τουλάχιστο, αν είναι να σμηνουργήσει να είναι σε πολύ μικρότερο μέγεθος ο αφεσμός), Τρίτη κυψέλη και έρχεται βολικά στο χέρι άλλες 4 παραφυάδες! Γιασά έτσι όπως γουστάρω! Αλλά πλέον νιώθω την εξάντληση μαζί με την θερμοπληξία (φορώ εδώ και ώρες ασταμάτητα την στολή και πλέον οι εξαγριωμένες μέλισσες έχουν σχηματίσει ένα θορυβώδες φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι μου), αλλά οι εύκολες κυψέλες για σπάσιμο (σουσουρίσιες) έχουν τελειώσει, πάμε στα διπλά τα πευκίσια, έλεγχος στο πρώτο, δεν έχει βασιλικά κελιά, έλεγχος στο δεύτερο ούτε και αυτό έχει, πάμε στο τρίτο, κελιά αντικατάστασης αλλά είναι και πατημένο εικοσάρι, του κόβω δύο παραφυάδες και από αυτό.

 Πάω τις παραφυάδες στο φορτηγό, δεν έχω άλλες δυνάμεις, δεν λέει να πας στα τυφλά για να κόψεις, πρέπει να γίνει πρώτα έλεγχος σε όλα τα μελίσσια για να σημειωθούν ποια έχουν βασιλικά κελιά, και να πάς να συστημένος για να κόψεις παραφυάδες από αυτά, αλλιώς θα αρχίσω να αργώ πολύ και οι παραφυάδες  που θα έχουν κλειστεί για ώρα θα υποφέρουν. «Τέλος, ώρα να πάω τις παραφυάδες στο δεύτερο μελισσοκομείο, και μετά να έρθω πίσω να τακτοποιήσω κυψέλες, και να πάρω ορόφους και το υπόλοιπο μελισσοκομικό υλικό» σκέφτομαι καθώς σφίγγω το δεξί μου χέρι που άρχισε να τρεμουλιάζει από την υπογλυκαιμία, «Φτάνει τόσο, και αύριο και μεθαύριο μέρα είναι, δεν μπορείς άλλωστε τα 4ημερα συνεχούς κοψίματος παραφυάδων μάλλον, έγινες στιλάκι αλλά αυτό έχει και το κόστος του, έχει και πλεονεκτήματα το λίπος!». «9 μελίσσια 28 παραφυάδες συν τα αρχικά! Χμμμμμμ! Θα μπορούσες και καλύτερα, αλλά δεν είναι και άσχημα!», η τελευταία μου σκέψη καθώς αφήνω μετά από ώρες το κύριο μελισσοκομείο μου φορτωμένος με την πραγμάτια μου γυρνώντας προς το σπίτι.

  Δεν νομίζω να μην ικανοποιήθηκαν οι μελισσοjunky που διαβάζουν το blog μου ε?

 Χα χα χα.

 Στα της χώρας μας τώρα. Πολύ λιγότερα τα κρούσματα, συνεχίζουν διαρκώς να μειώνονται οι διασωληνωμένοι, και σήμερα πάλι κανένας νεκρός!

 Νίκη και σήμερα, απλώς συνεχίστε να είσαστε σε εγρήγορση, και μην έχετε αίσθημα ψευδές ασφάλειας, και υπερτιμάτε τις ικανότητες σας καθώς και υποτιμάτε τον κίνδυνο. Θα την πάθετε σαν τον Παναγιώτη που νόμιζε ότι επειδή είχε Vitara μπορούσε να κάνει ότι γουστάρει με αυτό! Σας το λέει και ο Ντόκτορας αυτό «Η μάσκα δίνει απλώς ένα εσφαλμένο αίσθημα ασφάλειας και για αυτό είναι επικίνδυνη μερικές φορές». Μην  χαλαρώνετε, μην εφησυχάζετε, μείνετε εν εγρήγορση! 

26/04/2020

 Στις 11/4/2020 πριν ακριβώς από δυο εβδομάδες είχα γράψει αυτό:

 «« Άλλος Έλληνας διαδικτυακός σχολιαστής σε προφίλ φίλου μου έγραφε για το κλίμα που επικρατεί για τον Κορωνοϊό ως «ΥΣΤΕΡΙΑ! Καθαρή ΥΣΤΕΡΙΑ» (ΦΥΣΙΚΆ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!), και αυτό γιατί έχουμε ακόμα κάτω από 10 νεκρούς στην Ελλάδα. Ναι ρε μεγάλε αλλά πήρες χαμπάρι ότι οι νεκροί στην Ισπανία ξεπέρασαν ήδη τους 1.000? 3.400 στην Ιταλία και δεν έχουμε μάθει ακόμα τον απολογισμό για την σημερινή ημέρα? Στην Γαλλία ήδη ξεπέρασαν τους 500***! Και έχουμε διαρκώς επιταχυνόμενους ρυθμούς θανάτου σε όλες τις χώρες. Το πήρατε χαμπάρι ότι οι νεκροί παγκοσμίως ξεπέρασαν σήμερα τους 10.000? Έχουν σχεδόν διπλασιαστεί σε λιγότερο από μία εβδομάδα! Το αντιλαμβάνεστε ότι σε μια εβδομάδα από τώρα θα είναι υπερδιπλάσιοι? Και το ίδιο την επόμενη, και την μεθεπόμενη? Ξέρετε τι σημαίνει αυτό? Τρείς υπερδιπλασιασμοί σε 3 εβδομάδες? Κοντά στους 100.000 νεκρούς! Σε τρεις εβδομάδες!».

 Έχουν περάσει ακριβώς 3 εβδομάδες από τότε, και οι νεκροί από την επιδημία έχουν ξεπεράσει τους 100.000 (συγκεκριμένα αυτή την στιγμή το κοντέρ του Covid-19 Traker της Microsoft καταμετρά 102.136 νεκρούς παγκόσμια. Χθες αργά το βράδυ ξεπεράστηκε το ορόσημο των 100.000 από όπου και η φωτογραφία που σας αναρτώ σήμερα). Μια πρόβλεψη που όσο και εάν δεν το ήθελα ήταν ακριβέστατη! Μου προκαλεί μεγάλη λύπη αυτό, και δεν με ευχαριστεί καθόλου το ένστικτο μου επάνω στο να «νιώθω» τους αριθμούς, πραγματικά θα ήθελα να κάνω λάθος πάνω σε αυτό, αλλά…..»

 Και ενώ οι πρώτοι 100.000 νεκροί από χρειάσθηκαν περίπου 3 εβδομάδες, για τους επόμενους 100.000 νεκρούς χρειάστηκε μόνο 2 εβδομάδες! Ναι δυστυχώς χθες το βράδυ ξεπεράστηκε και το ορόσημο των 200.000 νεκρών από τον κορωνοϊό! Ένα ακόμα τραγικό ορόσημο αποτελεί και αυτό παρελθόν, και δυστυχώς ενώ έχει πέσει ο ρυθμός αύξησης των θανάτων, υπάρχουν ωστόσο σχεδόν 5.000-7.500 νεκροί ημερησίως παγκόσμια!

 Θα έχουμε τις επόμενες 100.000 νεκρούς σε λιγότερο από 2 εβδομάδες? Μάλλον όχι! Γιατί πλέον η Ευρώπη άρχισε να έχει μειωμένους αριθμούς νεκρών στις κυριότερες μεγάλες χώρες της πχ Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία (φυσικά ακόμα η Μεγάλη Βρετανία εξακολουθεί να καταγράφει μεγάλους αριθμούς νεκρών μέχρι τώρα!) και αυτό μετριάζει σε μεγάλο βαθμό το πόσοι χιλιάδες νεκροί καταγράφονται παγκοσμίως.

 Δυστυχώς η Η.Π.Α. είναι πλέον το νέο επίκεντρο της επιδημίας του κορωνοϊού και καταγράφει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο (και ο Καναδάς αν και δεν συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας έχει φτάσει σχεδόν τις 2.500 νεκρούς!) με το κοντέρ αυτή την στιγμή να γράφει πάνω από 54.000 νεκρούς!

 Επίσης και η Λατινική Αμερική άρχισε να ανεβαίνει διαρκώς σε αριθμό νεκρών, με την Βραζιλία να έχει ήδη πάνω από 4.000 νεκρούς, το Μεξικό πάνω από 1.300, το Περού πάνω από 700, και τον Ισημερινό πάνω από 550. Πιθανότατα το επόμενο κέντρο της επιδημίας μετά τις Η.Π.Α. να είναι αυτός ο Γεωγραφικός χώρος.

 Η Αφρική αρχίζει και αυτή να καταγράφει αξιοσημείωτη αύξηση αλλά τα δεδομένα από αυτή την Ήπειρο δεν είναι και ιδιαίτερα αξιόπιστα, μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτεροι εκεί οι αριθμοί αλλά απλούστατα να μην καταγράφονται. Μια από τα ίδια και στην Ινδία που αρχίζει και αυτή σιγά, σιγά, να καταγράφει όλο και περισσότερους νεκρούς, αλλά φυσικά ακόμα πολύ μικρούς αριθμούς σε σχέση με τον τεράστιο πληθυσμό της (το ίδιο ισχύει και με το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές δύο ακόμα χώρες με τεράστιους πληθυσμούς).

 Αυξήσεις αρχίζουν να παρατηρούνται και στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά με τίποτα δεν προσεγγίζει αυτή η αύξηση τις αντίστοιχες αυξήσεις της Δυτικής Ευρώπης.

 Η εξέλιξη της επιδημίας θα κριθεί πλέον από Ηγέτες που τους είχαμε εξετάσει εδώ και αρκετό καιρό στα Ημερολόγια Καραντίνας, με πρώτο και κυριότερο τον πρόεδρο των Η.Π.Α. που δεν σταματάει να εκπλήσσει με τις ηλίθιες δηλώσεις του (με τελευταίο μαργαριτάρι του το να προτρέπει τους ιατρούς να εξετάσουν εάν μπορούν να πάρουν ενδοφλεβίως ή με κατάπτωση οι ασθενείς αντισηπτικά –πχ χλωρίνη! Κάτι που το χρησιμοποιούν με τρομερή επιτυχία για αυτοκτονίες!- ή να χρησιμοποιηθούν υπεριώδη ακτινοβολία, ή δυνατό φως, ή θερμότητα για να θεραπευτούν οι ασθενείς. Μιλάμε το πόσο χαμηλό είναι το γνωστικό επίπεδο αυτού του ανθρώπου είναι απίστευτο! Το μόνο πιο απίστευτο είναι το πώς το εκλέξανε σε αυτό το αξίωμα!).

 Για τον Τζόνσον της Μεγάλης Βρετανίας τι να πούμε? Δεν δέχονταν την ύπαρξη της επιδημίας, μετά πήγε να εφαρμόσει την ανοσία της Αγέλης, άλλαξε πανικόβλητος γνώμη και άρχισε τους περιορισμούς, κόλλησε κορωνοϊό, πήγε στην εντατική όσο οι νεκροί στην χώρα του ήταν κοντά στις 4.000, έμεινε εκτός δράσης 3 εβδομάδες,  θα αναλάβει τις επόμενες μέρες ξανά καθήκοντα όταν οι νεκροί θα είναι πάνω από 21.000! Μια χαρά! Υπόδειγμα Ηγεσίας! Να κάνουμε την περίπτωση του σεμινάριο στο τι να μην κάνετε σε περίπτωση επιδημίας!

 Όσο για τον Μπολσονάρο της Βραζιλίας? Τι να πρωτοπείς! Απέπεμψε τον υπουργό υγείας του γιατί επέμενε σε μέτρα περιορισμού, και έρχονταν σε διαρκή σύγκρουση μαζί του, μια που αυτός δεν αναγνωρίζει την σοβαρότητα της κατάστασης, και ήδη πλέον στην Βραζιλία η ημερήσια καταγραφή των νεκρών έφτασε τους 350-400 την ημέρα με τάση για αλματώδη αύξηση. Η επόμενη μεγάλη χώρα που αναμένεται να ξεπερνά τους 1.000 νεκρούς την ημέρα!

 Η Τουρκία ήδη έχει φτάσει και αυτή τους 2.700 νεκρούς αλλά ακολουθεί την τακτική της γάτας, απλώς αντί αυτή  να θάβει τα κόπρανα της προτιμά να «θάβει» τους πραγματικούς αριθμούς των νεκρών της επιδημίας (τουλάχιστο θάβει τους νεκρούς! Κάτι είναι και αυτό! Απλώς δεν ξέρουμε εάν ξέρουν και οι συγγενείς τους που είναι θαμμένοι!).

 Η Σουηδία? Μια χαρά και αυτή! Θα κοιτούν τους νεκρούς του Βελγίου (που είναι κοντά στις 13-14 φορές πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή από την Σουηδία) και θα λένε «Νααααα δίκιο είχαμε για την ανοσία της Αγελής! Κοιτάξτε πόσους νεκρούς έχουν αυτοί, και πόσοι εμείς! Μην σας πούμε και για την πόλη της Νέας Υόρκης!».

 Δεν μπορώ να πω εδώ το «Δεν πειράζει, τουλάχιστο να μας γίνουν όλα τα παραπάνω μαθήματα» γιατί τα «μαθήματα» αυτά κοστίζουν δεκάδες χιλιάδες, ίσως και να φτάσουν στις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς! Δεν είναι λάθη που τα κάνεις και μετά λες «δεν πειράζει, εμείς να είμαστε καλά» γιατί κάποιοι έχασαν το πιο πολύτιμο αγαθό στην ζωή η οποία ήταν η ύπαρξη τους!

 Ελπίζω όλοι οι παραπάνω πολιτικοί να μην έχουν καν ελπίδες επανεκλογής, γιατί το αντίθετο θα είναι  βαρύ πλήγμα και για την Ανθρώπινη νοημοσύνη, αλλά κυρίως για την έννοια της Δημοκρατίας!

 Αρκετά! Εξαντλημένος σήμερα από οκτάωρη επιθεώρηση στα μελίσσια δεν είμαι για πολλά, πολλά.

 Οπότε πάμε στα της χώρας μας.

 Λιγότερα κρούσματα και σήμερα και ξαναρχίζουν να προσεγγίζουν τους μονοψήφιους αριθμούς, ακόμα λιγότεροι διασωληνομένοι και σήμερα, αλλά περισσότεροι νεκροί!

 Νίκη και σήμερα, πλέον το τέλος είναι κοντά, λίγη ακόμα υπομονή και αρχίζετε σιγά, σιγά, να προγραμματίζετε τις στρατηγικές σας, τις τακτικές σας, τα μέσα σας, και τις κινήσεις σας για το τέλος της καραντίνας. Εάν δεν το έχετε καταλάβει η ευθύνη για την υγεία σας θα περάσει αποκλειστικά στα χέρια σας εάν αρθούν όλοι οι περιορισμοί, και δεν θα υπάρχει ένας καλός «πατερούλης» κράτος ή ένας «δυνάστης» κράτος για να σας έχει στα μην και στα δεν! Θα είσαστε ελεύθεροι εσείς και εκατομμύρια άλλοι να κάνετε τις επιλογές σας, για καλό ή για κακό! Αρχίστε να σκέφτεστε τι θα κρατήσετε από περιορισμούς, μια που υπάρχει πλέον η γνώση στο τι μπορεί να σας προστατεύσει, εσάς και την οικογένεια σας. Αλλά μέχρι τότε εγρήγορση και μην χαλαρώνετε! 

27/04/2020

 Τα λιγουρεύεστε? Τα λιγουρεύεστε? Τα λιγουρεύεστεεεεεεεεε!?!?

 Χα χα χα.

 Και πριν πάμε σε αυτό το σκέλος της σημερινής ιστορίας, ας ξεκινήσουμε λίγο πιο ορθόδοξα. Οπότε πάμε από την αρχή.

 Και σήμερα έστειλα ακόμα ένα 2 στο 13033, πιθανότατα το τελευταίο, για να κάνω ορισμένες πληρωμές και ψώνια στο Λαγκαδά. Οπότε ξεκινώ κατά τις δέκα και κατηφορίζω  προς την πεδιάδα, και μια καλή ευκαιρία για να δω σε τι επίπεδο είναι οι ελαιοκράμβες εκεί, για να ξέρω περίπου πόσο ζωή θα έχουν και οι δικές μας, μια που είναι σχεδόν μια εβδομάδα πίσω. Με που φτάνω στο Κολχικό βλέπω ζωηρές ελαιοκράμβεις και μου έρχεται ένα χαμόγελο στα χείλη, έχουν ζωή ακόμη! Αλλά επίσης παρατηρώ και πάρα πολύ κίνηση από αμάξια!

 Παρκάρω στον Λαγκαδά και αρχίζω να περπατώ στον κεντρικό του δρόμο, υπερβολικά πολύς ο κόσμος έξω! Δεν φοράνε ούτε γάντια, ούτε μάσκες! Σε μια διασταύρωση βλέπω ένα σταματημένο περιπολικό πίσω από ένα αυτοκίνητο, μια αστυνομικίνα με μάσκα κόβει μια κλίση (κλίση για παρκάρισμα σε στροφή? Κλίση για μη δικαιολογημένη έξοδο?) δίνει το κόκκινο αντίγραφο στον οδηγό, δεν φοράει ούτε αυτή γάντια. Φτάνω στην Αγροτική τράπεζα, μια τεράστια ουρά, ελάχιστοι φοράνε μάσκες, 1-2 ηλικιωμένοι, 1-2 γυναίκες. Κάθομαι στο τέλος της ουράς, μια γυναίκα με μάσκα ρωτάει «η ουρά αυτή είναι και για τα ΑΤΜ?», «Όχι» απαντά ένας ηλικιωμένος «αυτή η ουρά είναι για όσους θα πάνε μέσα, μπορείτε να πάτε από εκεί για τα μηχανήματα», την ακολουθώ μια που και εγώ ήθελα να πάω στο ΑΤΜ και όχι μέσα στα γκισέ της τράπεζας, κανένας μπροστά από τα ΑΤΜ! Τελειώνει γρήγορα η γυναίκα και παίρνω θέση μπροστά στο ΑΤΜ και εγώ, κάνω μια κατάθεση για να πληρώσω διαδικτυακά την δόση του φόρου εισοδήματος, και για να ανανεώσω διαδικτυακά το υπόλοιπο για το κινητό μου.

 Κοιτάζω την τεράστια ουρά, δεν έχει προχωρήσει καθόλου! Κόβω φάτσες σε αυτή, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι «Αδιόρθωτοι! Εδώ και δεκαετίες ΑΤΜ έξω από τις τράπεζες, Κάπιταλ Κοντρόλ  που ώθησαν τους περισσότερους να τα χρησιμοποιούν, Internet Banking, τρομερή μείωση σε υποκαταστήματα τραπεζών και ταμείων στα γκισέ, καραντίνα, και όμως αυτοί εκεί! Με το βιβλιάριο στο χέρι και «Μου το κάνεις μια ενημέρωση?», δεν θα αλλάξουν ποτέ!» η σκέψη μου.  Πάω προς το σούπερ μάρκετ. Περνώ έξω από το ταχυδρομείο, τεράστια ουρά και εκεί! Φτάνω στο σούπερ μάρκετ, πρώτη εικόνα που αντικρίζω μια γυναίκα στο παγκάκι της εξόδου του σούπερ μάρκετ να τρώει κρακεράκια! Αδιανόητη εικόνα πριν από 2 εβδομάδες! Μπαίνω μέσα στο σούπερ μάρκετ, δεν υπάρχουν γάντια στην είσοδο, υπάρχει μόνο ένα αντισηπτικό με αντλία, ο πελάτης ακριβώς μπροστά μου επίμονα να πατάει την αντλία, δεν βγαίνει καθόλου υγρό! Φεύγει χωρίς να έχει απολυμάνει τα χέρια του, πάω με την σειρά μου να βάλω αντισηπτικό στα χέρια μου αλλά δεν δουλεύει η αντλία, προσπαθώ πιο επίμονα βγαίνει μια πολύ μικρή ποσότητα! Χμμμμμμ! Προχωρώ μέσα, η ταμίας που την προηγούμενη φορά που είχα πάει σε αυτό το κατάστημα δεν φορούσε μάσκα, σήμερα δεν φορούσε ούτε και γάντια!

 Δεν λέω τίποτα και αρχίζω τα ψώνια μου, πάω στα εβαπορέ γάλατα, έχουν τσιμπήσει οι τιμές, από 0,69 πήγαν στα 0,75! Κοντά στο 10% αύξηση! Κερδοσκοπία? Πάω στο ράφι με τα γάντια, υπάρχουν πολλά πακέτα, οπότε είναι επιλογή του καταστήματος να μην φοράνε γάντια οι υπάλληλοι του και όχι λόγου έλλειψης υλικών! Μέσα στο κατάστημα μόνο ένας φοράει μάσκα, κανένας  δεν φοράει γάντια! Τελειώνω με τα ψώνια μου πάω στην Ταμία, μου χτυπάει όλα τα ψώνια μου πιάνοντας τα με γυμνά χέρια, το έχω στην άκρη της γλώσσας μου το να πω «κοπελιά εγώ και εσύ δεν φοράμε γάντια, αλλά η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και εσένα είναι ότι εγώ θα δω 1-2 άτομα στην εβδομάδα, ενώ εσύ είσαι σε επαφή με 25-30 άτομα την ώρα! Φόρα τουλάχιστον γάντια!» Ρίχνω ακόμα μια ματιά στο ταμείο, δεν υπάρχει πουθενά αντισηπτικό, δεν λέω τίποτε και φεύγω, απογοητευτική η εικόνα αυτή την φορά από αυτό το κατάστημα!

 Πάω να πάρω μια αμπούλα για τα τσιμπούρια για τον γάτο μου τον πορτοκαλί, και περνώ διαδοχικά από την Εμπορική, την Εργασίας, την Εθνική, και οι τρεις τράπεζες είχαν τεράστιες ουρές, στον δρόμο αβέρτα κόσμος, λες και ήταν Τρίτη που έχει λαϊκή στον Λαγκαδά! Και να σκεφτείς ότι τα εμπορικά καταστήματα δεν είναι ανοιχτά, περνώ από τα διάφορα καταστήματα κοιτώ τους υπαλλήλους τους ή τους ιδιοκτήτες τους, κανείς μα κανείς δεν φοράει γάντια ή μάσκες, ελάχιστοι φοράνε μάσκες ή γάντια και από τους περαστικούς, μερικοί ηλικιωμένοι μόνο. Φτάνω στο κτηνιατρείο, ουρά και εδώ, ένας παππούς με ένα πιτ μπουλ μπροστά μου, επικεντρώνομαι σε αυτό, ουλές στο πρόσωπο, φυσικά κεφάλι σαν τσιμεντόλιθο, χοντρούλης, τον έχει χτυπήσει η ζέστη, τεμπελιάζει, αδιαφορεί για τα πάντα, εκτός από ένα σέτερ που το έφερε ο ιδιοκτήτης του στο κτηνιατρείο! Του μιλάω για να βγει από την κατάσταση επίθεσης που είναι έτοιμο να μπει «Τι τρέχει όμορφε? Μας έχεις γραμμένους όλους μας? Το μόνο που σε νοιάζει είναι να φας το σκυλί?» ξεκολλάει από το κόλλημα της φυλής του. Αγοράζω την αμπούλα, ο κτηνίατρος ευτυχώς φοράει γάντια.

 Πάω να πάρω κάτι να φάω γιατί αμέσως μετά θα πάω στα μελίσσια, και δεν θα έχω χρόνο για να ετοιμάσω εγώ, φτάνω στο γυράδικο, ο μάστορας φοράει γάντια, ωραίος! «Μάστορα 2 σουβλάκια σε ψωμάκι, ντομάτα, πατάτες, μουστάρδα λεμόνι! Θα πάρω και μια λεμονάδα, όχι πορτοκαλάδα, μάλλον μια Κόκα κόλα μπουκάλι!», «Θα τα πάρω σε πακέτο», μου τα ετοιμάζει γρήγορα, ευγενέστατος, τον πληρώνω και φεύγω για Σοχό.

 Αφού αφήνω τα ψώνια και τρώω τα «βρόμικα» πάω στην αυλή για να φορτώσω στο φορτηγό 42 ορόφους με χτισμένα πλαίσια, 9 καπάκια από κυψέλες (παλιού τύπου εσωτερικά και εξωτερικά αλλά και κανονικά καπάκια από κυψέλες νέου τύπου), παίρνω και δύο κυψέλες που έχουν τόσο μεγάλη φθορά που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κυψέλες για να έχεις μόνιμα μελίσσι μέσα τους, αλλά μπορούν μια χαρά να λειτουργούν προσωρινά ως παγίδες αφεσμού, παίρνω και 3 μαντιλάκια αφεσμών για να κάνω τρεις παγίδες αφεσμού στο μελισσοκομείο που έχω τις παραφυάδες.

 Πάω να βάλω μπρος αλλά δεν αρπάζει η κινητήρας ενώ γυρίζει η μίζα, ξαναδοκιμάζω, πάλι τίποτα, δοκιμάζω ακόμα μια φορά αλλά πατάω και γκάζι, ο κινητήρας παίρνει μπρος, αφήνω το γκάζι δεν κρατά το ρελαντί και σβήνει, επαναλαμβάνω και πάλι δεν κρατά ρελαντί. Παίρνω τηλέφωνο στον μηχανικό του λέω το και το, «θα έρθω σε λίγο», «Έχω φορτωμένο το φορτηγό, να το ξεφορτώσω?», «Όχι, μπορεί να είναι καμιά μαλακιούλα και να πάρει» μου λέει, περιμένω λίγη ώρα, παίζω με τον πορτοκαλί, του βάζω και την αμπούλα στο σβέρκο του, μυρίζει σαν σάπιο ψάρι!

 Έρχεται μετά από λίγο και ο μηχανικός, πάει να βάλει μπρος το αμάξι, δεν τσακμακάει, του λέω «πάτα και το γκάζι στην εκκίνηση» ξαναβάζει μπρος και κρατά πατημένο το γκάζι «αν αφήσεις το γκάζι χάνει το ρελαντί του» του λέω και περιμένω να αφήσει το γκάζι για να το διαπιστώσει και ο ίδιος, δεν το κάνει, κρατά το πόδι του στο γκάζι για μισό λεπτό, το αφήνει τελικά αλλά πλέον κρατά το ρελαντί «κάτσε να το κάνω μια βόλτα να δω τι χαβά βαράει», επιστρέφει μετά από λίγο «Θα το φέρεις αύριο το πρωί, να του ρίξω μια ματιά, ίσως όταν έκαναν την μοιρομέτριση να μην χρόνισαν σωστά την πόμπα με τον ιμάντα χρονισμού, πάνε τώρα κάνε την δουλειά σου, αλλά επέμενε λίγο περισσότερο στο γκάζι για να μην σβήνει», «Και εάν μείνω?», «Θα βρω τρόπο για να σε τραβήξω!».

 Με μαγκωμένη την καρδιά ξεκινώ για το κύριο μελισσοκομείο μου, έχω βαρεθεί τελείως αυτή την κατάσταση με το Τ4, λες και είναι δαιμονισμένο! Φτάνω στο μελισσοκομείο μου, με το καλημέρα μου κάνουν επίθεση οι κυρές, είναι απίστευτό, οι ελαιοκράμβες δίνουν πολύ καλά αλλά τα μελίσσια είναι πολύ επιθετικά, το ανάφερα στον δάσκαλο μου και έχει διαπιστώσει το ίδιο και αυτός στα δικά του τα μελίσσια δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, εάν ήμουν ψεκασμένος θα έλεγα «το 5G φταίει!» άσχετα εάν δεν έχουν ακόμα μπει στην περιοχή μας τέτοιες κεραίες!

 Αρχίζω να βάζω ορόφους στα σημειωμένα μελίσσια (χθες έκανα μια οκτάωρη επιθεώρηση και ξέρω πλέον ποια μελίσσια μου θέλουν ορόφους, και ποια κόψιμο), οι επιθέσεις ασταμάτητες, λες και έχω μέλισσες δολοφόνους και όχι apis melifera! Έχω το μελισσοκομείο μου σε ημικύκλιο, οι κοντινότερες άκρες του απέχουν από το φορτηγό (που το έχω έξω από την απουλιάνα που είναι τα μελίσσια στον δρόμο για να είναι στην κατηφόρα σε περίπτωση που δεν ……)  28 βήματα δικά μου (τα δικά μου βήματα είναι του ενός μέτρου, όχι στα 0,75 του μέτρου που είναι το δικό σας άνοιγμα ποδιών κοντοπίθαροι!) ενώ στα πιο μακρινά η απόσταση είναι στα 78-82 βήματα, ο ιδρώτας τρέχει από το τζόκεϊ που φοράω κάτω από την μάσκα σαν καταρράκτης, τα πόδια μου είναι βαριά από την  κούραση των προηγούμενων ημερών εντατικής μελισσοκομίας, η καρδιά πάει σαν τρελή από το διαρκές πάνε έλα, και οι κυρές μου είναι αποφασισμένες να με σκοτώσουν, διαρκής πόνος, σημαδεύουν τα ακροδάχτυλα, ξέρουν ακριβώς που πονάει περισσότερο. Οι επιθέσεις είναι διαρκείς και μανιασμένες, κυψέλη στην κυψέλη απλώς προστίθενται και άλλες μανιακές πάνω από το κεφάλι μου, τα μελίσσια που θέλουν ορόφους είναι πατημένα δεκάρια, ίσως και 11αρια ή 12αρια, και όλες έχουν έναν σκοπό, να με κατεβάσουν κάτω σαν μπεκάτσα.

 Με πιάνει το παράπονο καθώς δακρύζω από τον διαρκή πόνο «Μαρι ναμκιόρες πουτάνες, σας ταΐζω, σας ποτίζω, σας κάνω βόλτες συνέχεια για να μην σας λείπει η τροφή, σας ετοιμάζω νέα σπίτια, σας δίνω έτοιμα κεριά και εσείς έτσι με φέρεστε? Μαρί ναμκιόρες πουτάνες και  δικές μου κόρες να είχα πάλι σε εσάς καλύτερα θα φερόμουν, γιατί με φέρεστε έτσι αχάριστα! Μαρί ναμκιόρες πουτάνες γαμώ το στανιό σας, εγώ σας φταίω που είσαστε 25,000 αγάμητες εκτός από μια.?Μαρί ναμικιόρες πουτάνες, άτιμα σαν θηλυκά και εσείς, εμπιστοσύνη ποτέ σε θηλυκό».

 Τα λέω αυτά και αρχίζουν οι πρώτες στάλες βροχής να πέφτουν επάνω μου, μπουμπουνίζει από την πλευρά του βουνού, βλέπω την βροχή να κατεβαίνει προς την πεδιάδα, δεν σταματώ να δουλεύω, πρέπει να βγει η δουλειά, εάν είναι να κατεβεί το φορτίο από το Τ4 ας είναι εκεί που πρέπει.

 Πλέον βρέχει πολύ δυνατότερα αρχίζει να με θερίζει και ένας δαιμονισμένος άνεμος. Έχασα την συνοδεία μου από μέλισσες δολοφόνους, κάτι είναι και αυτό, δεν σταματώ, δουλεύω ασταμάτητα, έχω πέσει σε έκσταση, είμαι ταχύτατος, ρίχνω καπνό, ανοίγω καπάκι αφαιρώ 2 πλαίσια σχεδόν με μια κίνηση,  προσθέτω δύο πλαίσια από τον όροφο και βάζω τα πλαίσια με τους γόνους στον νέο όροφο, και τον κοτσάρω στην κυψέλη, συνεχίζω τρέχοντας, γλιστρώ σε κάθε βήμα μου στο βρεγμένο χορτάρι, με τυφλώνει η βροχή, κρυώνω «δεν χρειάζομαι τον κορωνοϊό για να πάθω πνευμονία» σκέφτομαι «σήμερα θα την αρπάξω έτσι όπως πάει», η βροχή εξακολουθεί να δυναμώνει, είμαι ώρες σε αυτή την κατάσταση, αλλά έχουν μείνει πλέον μόνο 5 όροφοι, δεν είναι δυνατόν όμως πλέον να βάζω γόνους στον όροφο και να κατεβάζω χτισμένα πλαίσια, ανοίγω απλώς την κυψέλη και τον κοτσάρω από πάνω τον όροφο χωρίς πολλά, πολλά.

 Τελειώνω και κοιτώ τις κυψέλες που ήθελα να τις κάνω παγίδες αφεσμού «άσε καλύτερα, μπορεί να μην μπορείς να μπεις καν στο μέρος που έχεις τα μελίσσια με τόση βροχή,  είναι και πληγωμένο το αμάξι και η βροχή μόνο χειροτερεύει, φύγε, θα τις βάλεις μια άλλη μέρα».

 Μπαίνω στο Τ4 και βάζω το κλειδί στην μίζα, νοιώθω σαν μαφιόζος που πάει να γυρίσει το κλειδί και φοβάται ότι του έχουν συνδέσει καμία βόμβα με την μίζα, το αμάξι παίρνει μπρος, δεν το ρισκάρω πατάω το γκάζι άμεσα και ξεκινώ χωρίς καθυστέρηση, πηγαίνω σαν τρελός μέσα στην λάσπη, διαρκώς σκέφτομαι «αν είναι να σταματήσει ας σταματήσει σε άσφαλτο, όχι εδώ!». Πλαγιολισθένω ασυστόλως αλλά δεν σταματώ πουθενά, η βροχή πέφτει πλέον σαν κουρτίνα στο παρμπρίζ, περνώ από κίτρινα χωράφια που ο άνεμος τα κάνει να κυματίζουν σαν  άγρια θάλασσα. «Και να σκεφτείς ότι υπάρχουν κάποιοι που γκρινιάζουν για την βαρεμάρα της καραντίνας μέσα στα άνετα σπίτια τους» η τελευταία μου σκέψη πριν φτάσω στην άσφαλτο. Πάει και αυτό, την βγάλαμε καθαρή και σήμερα.

 Στα της χώρας μας.

 Λίγα περισσότερα κρούσματα σήμερα, λιγότεροι διασωληνωμένοι, λιγότεροι και οι νεκροί.

 Νίκη και σήμερα αλλά όσα είδα στον Λαγκαδά δεν μου άρεσαν, έχουν όλοι χαλαρώσει υπερβολικά, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το τελείως αντίθετο! Σας το είπα και χθες, πλέον η ευθύνη για τις ζωές σας, τις ζωές όσων αγαπάτε, τις ζωές όσων ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες είναι δική σας. Οι ζωές τους βρίσκονται πλέον στα χέρια σας. Δεν θα υπάρχει πλέον το κράτος να σας απαγορεύει το να είσαστε εγκληματικά επιπόλαιοι, θα πρέπει να πάρετε μόνοι σας τα μέτρα ατομικής προστασίας που πρέπει, αλλιώς είναι ζήτημα (λίγου) χρόνου να ξαναβρεθούμε σε επικίνδυνο σημείο όσο αφορά την εξέλιξη της επιδημίας!

 Πρέπει να αλλάξετε την συμπεριφορά σας και να την προσαρμόσετε στα νέα δεδομένα, δεν θα ξαναγυρίσει η ζωή στο σημείο που ήταν πριν την καραντίνα! Ο λύκος που δεν ξέραμε ότι υπήρχε, πλέον ξέρουμε ότι είναι εκεί και μας παρακολουθεί διαρκώς με τα κίτρινα μάτια του, δεν μπορούμε να μπαίνουμε αμέριμνοί και χαλαροί πλέον στο δάσος!

 Μάθετε να χρησιμοποιείτε τα ΑΤΜ και το διαδίκτυο για τις εργασίες σας με τράπεζες, εφορίες, εταιρίες. Μάθετε να κρατάτε αποστάσεις σε ουρές εάν δεν μπορείτε να τις αποφύγετε. Είναι κόστος τα γάντια και οι μάσκες, μεγαλύτερο κόστος είναι τα μνημόσυνα! Ενοχλούν και τα γάντια στην δουλειά των επαγγελματιών! Ναι το ξέρω, από πρώτο χέρι, και εγώ φοράω για οκτάωρα και δεκάωρα γάντια μιας χρήσης όταν δουλεύω, μάλιστα φοράω και διπλά ζευγάρια και κόβουν την κυκλοφορία του αίματος, αλλά το κάνω. Αλλά εγώ δουλεύω μόνος μου με τις κυρές μου, εσείς δουλεύετε με κόσμο, κόσμος που θα σκέφτεται ακριβώς όπως και εγώ! Θα βλέπει γυμνά χέρια και θα κομπλάρει! Απλά πράγματα, σεβαστείτε τους πελάτες σας για να σας σεβαστούν ως επαγγελματίες και ως προμηθευτές τους.

Μην χαλαρώνετε, ο εχθρός ακόμα εκεί έξω είναι και περιμένει την πρώτη ευκαιρία που θα φανούμε χαλαροί για να κυριαρχήσει απόλυτα στο πεδίο της μάχης! Μιας μάχης που μόνο απώλειες μπορεί να μας χαρίσει και κανένα κέρδος. Σε εγρήγορση διαρκώς το λοιπόν. 

28/04/2020

 Περιμένοντας να μάθουμε το χρονοδιάγραμμα της σταδιακής άρσης των περιορισμών της κυκλοφορίας από τον πρωθυπουργό αρχίζω σοβαρά να σκέφτομαι το που θα βάλω και εγώ μια γραμμή στον χρόνο όσο αφορά τα Ημερολόγια καραντίνας, το που θα είναι δηλαδή το τέλος τους. Να είναι σήμερα με την ανακοίνωση του σχετικού χρονοδιαγράμματος? Να είναι στις 4 Μαρτίου που μάλλον θα ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα και θα καταργηθούν τα SMS στο 13033? Να είναι στις 11 Μαρτίου που θα αρχίσουν μαθήματα οι της Γ λυκείου, ή σε δύο εβδομάδες πιο μετά που θα αρχίσουν όλες οι τάξεις του Λυκείου (Οι ημερομηνίες είναι από διαρροές στα ΜΜΕ)? Η κάθε μια από τις παραπάνω ημερομηνίες ή ορόσημα είναι αυθαίρετα σε μεγάλο βαθμό, γιατί στην πραγματικότητα ούτε η καραντίνα θα τελειώσει πλήρως, συνεχώς θα υπάρχουν κάποια μέτρα περιορισμού, αλλά επίσης μπορεί και να υπάρχει και μια επαναφορά των μέτρων περιορισμού, ανάλογα με την εξέλιξη της Επιδημίας.

 Οπότε το πότε θα τελειώσουν τα ημερολόγια καραντίνας είναι σε μεγάλο βαθμό μια αυθαίρετη επίσης απόφαση δικιά μου που δεν θα έχει και μεγάλο βαθμό συσχέτισης με την ίδια την επιδημία.

 Θα βασιστεί σε κριτήρια τελείως διαφορετικά από τα ιατρικά ή τα διοικητικά κριτήρια που ορίζουν τα μέτρα περιορισμού.

 Θα μπορούσαν να είναι πχ η αίσθηση μου σχετικά με το πόσο έχουν κουραστεί οι αναγνώστες μου με την καθημερινή ενασχόληση μου και αρθρογράφηση σχετικά με την επιδημία. Κάτι που το έχω αντιληφθεί ήδη να ισχύει.

 Επίσης θα μπορούσε να είναι και η δική μου κούραση του να μελετώ διαρκώς στατιστικές θανάτου, άρθρα για την επιδημία, μελέτες επιδημιολογικές, παρακολούθηση των σχολιαστών στα κοινωνικά δίκτυα για να ξέρω το τι επικρατεί εκεί έξω, ρεπορτάζ από τις δικές μου εξόδους, και το κυριότερο να γράψω όλα τα παραπάνω σε κείμενα των 2-6 σελίδων καθημερινά μετά από την καθημερινή μου εργασία.

 Ή θα έχει ανέβει πλέον και ο δικός μου όγκος εργασίας, τόσο που να μην είναι πλέον δυνατό να κρατήσω το επίπεδο των κειμένων μου στο υψηλό επίπεδο που μπορώ να δεχθώ ως το μόνο αποδεκτό από μένα.

 Επίσης αυτή η ενασχόληση μου θα μπορούσε να αποβαίνει εις βάρος προς την κύρια ενασχόληση μου με το γράψιμο που είναι το blog μου.

 Περιττό να σας πω ότι όλα τα παραπάνω ήδη ισχύουν!

 Αλλά και οι στόχοι αυτής της καθημερινής δραστηριότητας θα μπορούσαν ήδη να έχουν επιτευχθεί στον βαθμό που θα μπορούσαν τα γραπτά μου να επηρεάσουν την πραγματικότητα εκεί έξω. Ναι  πιστεύω ότι ανεξάρτητα από την δική μου ελάχιστη προσφορά τα περισσότερα διδάγματα από την επιδημία έχουν ήδη γίνει κτήμα των περισσοτέρων εκεί έξω. Η συντριπτική πλειοψηφία καταλαβαίνει την ανάγκη ύπαρξης μέτρων περιορισμού, την αναγκαιότητα μαζικότητας τους, και την αποτελεσματικότητα που μπορούν να φέρουν στην αντιμετώπιση της επιδημίας. Επίσης καταλαβαίνουν και το διακύβευμα που κρίνεται στην επιτυχία ή όχι της συλλογικής μας προσπάθειας. Δεν χρειάζεται προσπάθεια πλέον για όλα τα παραπάνω, τα τέλη του Απρίλη δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές του Μάρτη, όσο αφορά αυτή την συνειδητοποίηση!

 Το να δημιουργηθεί επίσης ένα αρχείο με στατιστικά της επιδημίας όσο δυσκολοχώνευτο και μακάβριο και να δείχνει είναι ένα γεγονός και αυτό. Ναι τα Ημερολόγια καραντίνας μπορούν να χρησιμεύσουν και ως κάτι τέτοιο. Επίσης μπορούν να είναι και ένα αρχείο σχετικά με τον ανορθολογισμό εκεί έξω που αρκετοί από εμάς αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε, αναπτύσσοντας μια μαχητικότατη πολεμική απέναντι του, και φυσικά να πληρώσουμε το σχετικό τίμημα σε «φίλους» και σχέσεις που πληγώθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Απώλειες που ωστόσο είναι αποδεκτές, ξερώντας ότι κάναμε και εμείς το καθήκον μας και θέσαμε ένα λιθαράκι στο τείχος απέναντι στην επιδημία.

 Από την άλλη πλευρά μιλάμε και για ένα θέμα που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και στο τι θεματολογία θα αναπτύξουμε, και για πόσο θα την αναπτύξουμε, καθώς και τον τρόπο που θα την αναπτύξουμε, για να μην κατηγορηθούμε στο τέλος ότι «εκμεταλλευόμαστε» τον πόνο, τον φόβο, και τον θάνατο των άλλων, όπως κατηγορούνται (τις περισσότερες φορές δικαιολογημένα!) οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ. Είναι πολύ δύσκολο να θέσεις τα όρια έτσι ώστε να δίνεις ενημέρωση, αλλά ταυτόχρονα να μην φανείς ως ένα αδίστακτο όρνεο που η μόνη ενασχόληση του είναι ο πόνος και ο θάνατος των συνανθρώπων μας!

 Νομίζω ότι όσοι με ξέρουν ήδη έχουν καταλάβει και ποια θα είναι η απόφαση μου σχετικά με το πότε θα τελειώσουν τα Ημερολόγια καραντίνας ε?

 Ναι!

 Το καταλάβατε σωστά!

 Σήμερα είναι η τελευταία καταχώριση στα Ημερολόγια καραντίνας!

 Σας είχα άλλωστε προετοιμάσει σχετικά τις τελευταίες μέρες με το να σας δίνω έμφαση στο τι πρέπει να γίνει στην μετά την καραντίνα εποχή και στο ότι πλέον η ευθύνη για τον περιορισμό της επιδημίας είναι κυρίως δική μας!

 Ήδη σας εξήγησα το γιατί θα πρέπει να τελειώσουν εδώ τα Ημερολόγια καραντίνας, μια φθοροποιός για την ψυχή και κουραστική (για σας και για μένα) δραστηριότητα που έχει επιτελέσει πλήρως τους σκοπούς της, δημιούργησε και ένα αρχείο για τους μετέπειτα μελετητές της επιδημίας αλλά πρέπει να μην ξεπεράσει τα όρια που ορίζουν την Ανθρωπιά!

 Μου φαίνεται απίστευτο ότι έχει περάσει ενάμιση μήνας αδιάλειπτης γραφής των Ημερολογίων καραντίνας, ακόμα πιο απίστευτο μου φαίνεται ότι σας κράτησα, και με κρατήσατε συντροφιά, σε αυτή την δραστηριότητα μου. Σας ευχαριστώ για αυτό.

 Αλλά πιο πολύ σας ευχαριστώ που ήσασταν όλοι εδώ από την αρχή τους μέχρι το τέλος τους χωρίς απώλειες (τουλάχιστο σωματικές γιατί απώλειες είχα καθώς ξεχώρισα την ήρα από το σιτάρι!).

 Θα συνεχίζουμε να τα λέμε από το προφίλ μου στο Facebook και από το blog μου, και εάν χρειασθεί στο μέλλον ίσως να ξαναδούμε τα Ημερολόγια καραντίνας να αναγεννιούνται (αλλά είναι κάτι που δεν θα το θέλω γιατί θα σημαίνει ότι όλα πήγαν στραβά και κατά διαόλου και είναι αναγκαίο οι παραπάνω στόχοι των Ημερολογίων να ξανατεθούν από την αρχή).

 Λένε οι αποχαιρετισμοί θα πρέπει να είναι σαν να τραβάς τσιρότο, γρήγοροι και αποφασιστικοί, οπότε τσακαλάκια μου…..

 Αντίο, ελπίζω να μην τα ξαναπούμε, όλοι μαζί θα νικήσουμε!  

 Α ναι!

 Και για το τέλος ένα δώρο που το αξίζετε!

 Τα πήγατε πολύ καλά, το καλοκαίρι ήρθε, αυτά σας περιμένουν εκεί έξω, για αυτά πολεμήσατε, η μάχη μας ήταν μια μάχη για την ζωή και όχι για τον θάνατο, χαρείτε την!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος  Μοτσανος

Σοχός 28/04/2020