Και συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος της προετοιμασίας (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog
Προετοιμασία για το κόψιμο παραφυάδων Vol I ) για το κόψιμο παραφυάδων όπου επισκευάζουμε πλέον εξειδικευμένα τις κυψέλες, για να μπορέσουν να κρατήσουν ακόμη μερικά χρόνια παραπάνω (οι περισσότερες κυψέλες έχουν ήδη πάνω από 13-14 χρόνια από τότε που τις αγόρασα, τις προετοίμασα για μπουν μελίσσια μέσα, και έχουν μελίσσια για πάνω από μια δεκαετία, οπότε έχουν ήδη περάσει το προσδόκιμο "ζωής" τους (τα 10 χρόνια, αυτή είναι μια λογική προσδοκία για το πόσο θα αντέξουν οι κυψέλες σας εκεί έξω, και κάθε έτος πάνω από αυτόν τον αριθμό είναι κέρδος. Μην ξεχνάτε ότι και στο πρόγραμμα αντικατάστασης κυψελών θεωρούν ότι θα πρέπει να επιδοτείται το 10% του συνόλου των κυψελών για αγορά κυψελών, οπότε θεωρούν ότι η δεκαετία είναι το προσδόκιμο ζωής των κυψελών ως μέσος όρος)).
Οπότε και δεν μπορείς να περιμένεις "Θαύματα" όσο αφορά το πόσο ακόμη μπορούν να αντέξουν εκεί έξω, και κάθε έτος που μπορείς να κερδίσεις είναι κάτι που αξίζει την προσπάθεια, αλλά φυσικά κυψέλες που έχει ήδη χαθεί μέρος της δομικής τους ακεραιότητας (τρύπες στις κυψέλες, στο πάτωμα της, σκέβρωμα κ.α.) δεν έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους, το πολύ, πολύ, 3-4 χρόνια στην καλύτερη περίπτωση).
Και πάμε αμέσως στο τι εργαλεία χρησιμοποιούμε για τις εργασίες που θα ακολουθήσουν.
Οπότε και αρχίζουμε από αριστερά προς δεξιά με κάλαθο σκουπιδιών, δραπανοκατσάβιδο, ξυλόβίδες 4Χ4 (για τα τακούνια των κυψελών), βίδες 2,5Χ4 για τα κλειδιά και τα άγκιστρα των κυψελών αλλά και για τις χειρολαβές τους, αυτοδιάτρητες βίδες για να βιδώνεις κομμάτια λαμαρίνας στο σώμα της γονοφωλιάς, μάνταλα-"γόνατα" για το κλείσιμο των πορτών των κυψελών, τακούνια για τις κυψέλες. ξυλόστοκος (δεν τον χρησιμοποίησα τελικά, γιατί προτίμησα να χρησιμοποιήσω κερί από γλώσσες κεριού που είχα συλλέξει από τα μελίσσια) σπάτουλες, ξέστρο, μεζούρα, μαρκαδόροι (για να σημειώνεις τα σημεία κοπής στην λαμαρίνα), σφυρί 400 gr, λαμαρινοψάλιδο, και για το τέλος ηλεκτρικό λαμαρινοψάλιδο (Nibbler-Ζουμποψάλιδο).
Εδώ θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά στο ηλεκτρικό Λαμαρινοψάλιδο, τρομερά χρήσιμο, κόβει τρομερά εύκολα την λαμαρίνα (έχει ένα έμβολο που ανεβοκατεβαίνει χιλιάδες φορές το λεπτό και αφαιρεί μικρά ημικυκλικά κομμάτια (μοιάζουν σαν μικροσκοπικά κομμένα νύχια!) από την λαμαρίνα. Κόβει ίσια (αν και μπορεί να αποκλίνει από την ευθεία κοπής του εάν είσαι χαλαρός με αυτό, ακριβώς όπως και η σέγα όταν κόβει ξύλο!), η κοπή του είναι πολύ καθαρή χωρίς γρέζια, και χωρίς να αφήνει στην γραμμή κοπής την λαμαρίνα να είναι κοφτερή όπως κάνει το κανονικό λαμαρινοψάλιδο (κόβει σαν σπασμένο γυαλί εάν κοπεί με λαμαρινοψάλιδο χειρός! Καλύτερη δουλειά κάνει ο γωνιακός τροχός, αλλά αυτό είναι ένα εργαλείο που ακόμη δεν το έχω ακόμη αγοράσει, γιατί έχει η χρήση του μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας εκ ορισμού. Γωνιακός τροχός, δισκοπρίονο, αλυσοπρίονο, πριονοκορδέλα, είναι με σειρά προτεραιότητας τα πιο επικίνδυνα power tools! Επίσης με ακριβώς αυτή την σειρά είναι και τα πιο χρήσιμα εργαλεία!). Επίσης μπορείς πολύ εύκολα να κάνεις και πολύπλοκα σχήματα κοπής με αυτό καθώς και καμπύλες ακριβείας (κάποιος που έχει τουλάχιστον ένα δεξί χέρι, όχι κάποιος σαν και μένα που έχει δύο αριστερά χέρια!). Αλλά από φασαρία ξυπνάει και νεκρούς! Χα χα χα.
Καλό είναι να επενδύουμε σε power tools, και να μην μένουμε σε μεθόδους, και εργαλεία, από την εποχή της απελευθέρωσης από τους Τούρκους. Ακόμη καλύτερα είναι να μην επενδύουμε μόνο σε αυτά, αλλά και να τα χρησιμοποιούμε επίσης! Γιατί έχει γίνει της μόδας να έχουμε συλλέκτες "παρθένων" εργαλείων, που νομίζουν ότι μόνο η κατοχή τους τους μετατρέπει και σε μαστόρια! Χα χα χα.
Εδώ έχουμε την λαμαρίνα που αγόρασα για τις επισκευές των κυψελών, ένα κομμάτι 1,2 Χ 1 μέτρο που το αγόρασα 13 ευρώ (πριν από χρόνια (4 χρόνια) είχα αγοράσει ένα κομμάτι λαμαρίνας 4 Χ 1 μέτρο που το είχα αγοράσει στα 23 ευρώ νομίζω, οπότε αντιλαμβάνεστε το πόσο έχει αυξηθεί η τιμή της σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ).
Εδώ έχουμε τις κυψέλες που έχω ξεχωρίσει (και τα σημάδια) που θα προσπαθήσω να τις επισκευάσω από τις μεγάλες ζημίες στην δομή τους, φυσικά δεν είναι δυνατόν να επιδιορθωθούν όλες τους γιατί μερικές από αυτές έχουν τόση φθορά από τα χρόνια, την υγρασία, αλλά και τους τερμίτες, που έχει το ξύλο τους μια "χαρτοποίηση" που το κάνει και τρομερά δύσκολο να επισκευαστούν, αλλά και χωρίς ουσιαστικό κέρδος, μια που μπορεί να καταρρεύσει η δομή τους οποιαδήποτε στιγμή, είτε στο σημείο που θα επισκευαστούν, είτε οπουδήποτε αλλού. Τα χόρτα στα κλειδιά των κυψελών είναι το σημάδι ότι πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής, και επισκευών.
Για να δούμε και για τι ζημίες μιλάμε όταν λέμε ότι θέλουμε να τις επισκευάσουμε.
Διαλυμένη γωνία σε γονοφωλιά, δύσκολη η συγκεκριμένη επισκευή!
Τρύπιο πάτωμα!
Διαλυμένη σανίδα πτήσης, με τρύπα εκεί που είναι η αρχή της (εδώ πλέον φτάνουμε σε τρομερά δύσκολες επισκευές, που είναι και αμφιλεγόμενες ως προς το εάν αξίζουν να γίνουν. Μια χαλαρή σανίδα πτήσης που είναι ακριβώς κάτω από την είσοδο της κυψέλης που θα πρέπει να είναι ερμητικά κλειστή, και τελείως ασφαλισμένη, είναι ένας εφιάλτης ασφαλείας. Μου έχει τύχει να βοηθήσω φίλο μου μελισσοκόμο στο να ξεφορτώσει τις κυψέλες του (χωρίς χειρολαβές!), να έχω πιάσει την διπλή κυψέλη κάτω ακριβώς από την σανίδα πτήσης της, και ξαφνικά να βρεθούν όλα τα δάχτυλα μου μέσα στην κυψέλη κάτω ακριβώς από την είσοδο! Λόγου της "χαρτοποίησης" υποχώρησε το ξύλο της σανίδας πτήσης με αποτέλεσμα να το διαπεράσουν τα δάχτυλα μου και να τρυπήσουν την κυψέλη! Πανικός! Να βγαίνουν αβέρτα μέλισσες από εκεί, και να έρχονται επάνω μας, οδηγούμενες από τους φακούς κεφαλής που είχαμε, να μην φοράμε εμείς μελισσοκομικές στολές, λόγου ζέστης, φακών κεφαλής, και επειδή ξεψαρώσαμε, και να προσπαθεί ο φίλος μου να επισκευάσει πρόχειρα την κυψέλη με Duct Tape καθώς του θέριζαν οι μέλισσες τα χέρια του!).
Εδώ δεν έγινε η επισκευή της, και θα χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη ως σημάδι, αφού "κανιβαλιστεί", δηλαδή θα πάρεις από αυτή ότι αξίζει να σωθεί (πόρτα, χειρολαβές, εσωτερικό, εξωτερικό καπάκι, ίσως και πλαστικά τακούνια, εάν έχεις ήδη κάνει επισκευές σε αυτή).
Για να αναφέρουμε ακόμη ένα περιστατικό με ατύχημα που έγινε με τρύπες σε κυψέλες. Για ακόμη μια φορά είχα αναλάβει να βοηθήσω φίλο μου μελισσοκόμο στην μεταφορά του (εγώ τουλάχιστον νόμιζα ότι ήταν φίλος μου! Εκείνος απλώς ήταν αυτός που περιγράφω με κόκκινα γράμματα στην ανάρτηση του blog Όταν κάποιοι μετακινούν μελίσσια κάποιοι άλλοι τρυγούν μελίσσια. Και μερικές ακόμη μελισσοιστορίες), παλιός μελισσοκόμος, δεύτερης γενιάς (που όταν τον είχα γνωρίσει, τελείως άπειρος μελισσοκόμος εγώ, μου έλεγε διαρκώς "Εγώ είμαι 46 χρόνια μελισσοκόμος, από τα 4 χρόνια μου είμαι μελισσοκόμος!") παλιές διπλές κυψέλες, μερικές χρέπια από την πολυχρονία, 43 κυψέλες μονές στο φόρτωμα μονές σε ημικάμπινο αγροτικό (!!!), 34 σε συνδυασμό διπλές μονές, 26 μόνο διπλές! Αλλά αυτό προυπόθετει ότι βάζεις και δύο διπλές ή τέσσερεις μονές (και σε φόρτωμα 56 κυψελών 8 πενταράκια !!!) μέσα στην ημικαμπίνα του αγροτικού, με τον τεράστιο κίνδυνο που ενέχει κάτι τέτοιο (Αυτό το έχω οριοθετήσει στα εγκληματικά λάθη ενός μελισσοκόμου, το έφτιαχνα στην αρχή της μελισσοκομικής μου καριέρας, όταν είχα το Vitara και το τρέιλερ που μπορούσε να χωρέσει 8 διπλές και 8 μονές κυψέλες, και έχωνα 1 έως 3 μονές κυψέλες μέσα στο Vitara, μπας και μπορέσω να γλυτώσω 1 δρομολόγιο στα 8-9 που θα έκανα, και για να γλυτώσω χρήματα (που δεν είχα) από τα καύσιμα, καθώς και μια μέρα δρομολογίου. Το έκανα και φέτος βάζοντας μια κυψέλη στην καμπίνα στο τελευταίο δρομολόγιο από τα πεύκα, γιατί θα έβγαινε μονός ο αριθμός κυψελών στην καρότσα (που είναι επικίνδυνο στο δέσιμο των κυψελών), είτε θα έκανα ακόμη ένα δρομολόγιο με ελάχιστο αριθμό κυψελών σε απαράδεκτες καιρικές συνθήκες).
Δυστυχώς αυτό το λάθος ο μελισσοκόμος δεν το έκανε γιατί έκανε οικονομία στα καύσιμα (γιατί τα εισοδήματα του από το δημόσιο, αλλά και τα μελισσοκομικά από μέλι, βασιλικό πολτό, παραφυάδες, και γύρη είναι πάρα πολλά (και σταθερά κάθε χρονιά), και οι περισσότεροι μελισσοκόμοι ούτε καν μπορούν να φανταστούν ότι μπορούν να υπάρχουν για το μέγεθος της μελισσοκομικής του επιχείρησης, που τονίζω δεν είναι και μικρή!) αλλά από υπερβολική αυτοπεποίθηση, αλλά και τραγικής τσιγκουνιάς!
Οπότε έχουμε φορτώσει τις κυψέλες στην καρότσα, και μέσα στο αγροτικό, και ξεκινάμε να φύγουμε, ξαφνικά νιώθω να με τσιμπάει μια μέλισσα, "Οκ σκέφτομαι, θα πέρασαν μερικές μέσα στην καμπίνα, γιατί τις κλείσαμε έχοντας ακόμη το φως της δύσης του ηλίου και πετούσαν κάποιες καθώς κλείναμε κυψέλες", μετά από λίγο δεύτερο τσίμπημα, και τρίτο, και τέταρτο, και αρχίζω να αγριεύω και να σκέφτομαι ότι δεν είναι δυνατόν αυτές να είναι απλώς μέλισσες που μπήκαν στην καμπίνα, αλλά πρέπει να βγαίνουν από τις κυψέλες που έχουμε μέσα στο αγροτικό.
Το λέω στον "φίλο" μου και αυτός αρχίζει την ειρωνεία (μόνιμο χαρακτηριστικό των Σοχινών αυτό, και για αυτό τον λόγο οι καυγάδες στον Σοχό συνήθως καταλήγουν σε άγριο ξύλο! Τα θέλει ο κώλος τους!) και την κοροϊδία "Ααααα παντού φαντάζεται μέλισσες! Μελισσοκόμος να σου πετύχει! Τι θα σε φάνε οι μέλισσες? Μπήκε μια μέλισσα στην καμπίνα και φοβάσαι ότι θα σε φάει!" μετά από λίγο όμως εκτός από μένα άρχισαν να τσιμπάνε και αυτόν οι μέλισσες! Μαζικά!
Και τότε μόνο ο χοντροκομμένος χοντροκέφαλος (γουρουνοκέφαλος! Χα χα χα) αντιλήφθηκε ότι οι μέλισσες βγαίνουν μαζικά από μια από τις διπλές κυψέλες -και συγκεκριμένα από μια τρύπα στην γωνία του ορόφου με το καπάκι της κυψέλης!- και φρενάρει ξαφνικά το αγροτικό, και εκτοξεύεται από μέσα του σαν αίλουρος (ένας γκαστρωμένος αίλουρος στο 1,60 ύψος και στα 112 κιλά! Χα χα χα) και φυσικά ακολουθώ και εγώ, αλλά βρίζοντας τον "Αααααα είναι της ιδέας μου ε? Τι έγινε τώρα πάνε να σε φάνε εσένα οι μέλισσες και τρέχεις σαν κοριτσάκι? Τι έγινε παλιέ μελισσοκόμε με 50 χρόνια μελισσοκομίας? Τρέμεις τις μέλισσες? Τι έγινε μάγκα? Α μπες ξανά μέσα στην καμπίνα! Εδώ θα μείνουμε επάνω στο βουνό!!!!".
Αυτός δεν μιλάει (και τι να πει ο γουρουνοκέφαλος? Ότι είναι μαλάκας? Τολμούσε και να ειρωνεύεται!!!) και τον βλέπω να σκύβει στον δρόμο, και να βάζει το χέρι του σε κάτι σκούρο και να παίρνει μια μεγάλη ποσότητα από αυτό! Περνά από μπροστά μου και καθώς τον φώτιζαν οι προβολείς από το αγροτικό βλέπω το χέρι του να είναι γεμάτο με φρέσκη αγελαδινή καβαλίνα (σκατά αγελάδας!), και να μπαίνει στο αγροτικό και να στοκάρει την τρύπα της κυψέλης με την φρέσκια καβαλίνα (ΟΚ! Ναι, εδώ φάνηκε η εμπειρία του, αλλά και η γνώση του από τα κοφίνια μελισσών που είχαν τα παλιά τα χρόνια, και τα οποία τα είχαν μόνιμα στοκαρισμένα με σκατά αγελάδων! Εγώ ποτέ δεν θα μου περνούσε από το μυαλό ότι η φρέσκια αγελαδινή καβαλίνα θα μπορούσε να έχει τέτοιο ρόλο, γιατί δεν δούλεψα ποτέ με κοφίνια, ξέρω πως τα κάνουν, αλλά μόνο σε θεωρητικό επίπεδο)!
Περιττό να πω ότι δεν του μίλησα σε όλη την διαδρομή μέχρι να έρθουμε στο χωριό, και μόλις κατέβηκα από το αγροτικό του είπα μέσα από σφιγμένα δόντια με αγριεμένη φωνή "Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να σε βοηθήσω σε μεταφορά εάν ξαναβάλεις κυψέλες μέσα στην καμπίνα! Δεν βάζω εγώ μελίσσια μέσα στο αυτοκίνητο ο νέουρας, και βάζεις εσύ που με έχεις πρήξει το πόσο παλιός και έμπειρος μελισσοκόμος είσαι! Να σε δώσω 50 ευρώ την χρονιά να βγάζεις ακόμη ένα δρομολόγιο, αλλά να μην βάζουμε κυψέλες μέσα στην καμπίνα! Ρε φίλε να πεθάνω γιατί κουβαλώ μελίσσια δικά μου πάει και έρχεται, να πεθάνουμε από καμία σύγκρουση πανικού επειδή κουβαλάμε τα μελίσσια σου μέσα στην καμπίνα του αγροτικού σου πάει πολύ! Ποτέ ξανά!". Και φυσικά συνεχίστηκε αυτό και τις (πολλές) επόμενες χρονιές χωρίς καμία αλλαγή.
Εκτός από την τελευταία χρόνια που ήμουν στο πλάι του να τον βοηθώ, που χρησιμοποιούσε τις γλώσσες κερί από τα μελίσσια για να στοκάρει τις κυψέλες λίγο πριν τις μεταφέρουμε (μάλλον θα έτυχε παρόμοιο περιστατικό όταν θα κουβαλούσε μελίσσια με τον γιό του, και θα σοβαρεύτηκε! Μην χάσουμε από καμιά μαλακία το παιδί μας! Για τους ξένους ποιος νοιάζεται εάν ζήσουν ή πεθάνουν από τις μαλακίες που κάνουμε! Χα χα χα).
Αυτή ήταν η μοναδική τεχνογνωσία που μπόρεσα να κλέψω την τελευταία χρονιά που τον βοηθούσα στις μελισσοκομικές εργασίες του, και ήταν κάτι που το ανάφερα στον γιό του όταν μου είπε να πάω να τους βοηθήσω στο παραφινάρισμα των κυψελών τους, για να το μάθω και αυτό, για να του ανταπαντήσω "Πόσες φορές θα έρθω στο παραφινάρισμα για να το μάθω? 5-6-7 φορές? Ξέρεις σε πόσα παραφιναρίσματα σας έχω έρθει? Λογικό εσύ να τα "ξεχνάς" αλλά εγώ θυμάμαι το κάθε τι! Ξέρεις ότι το μόνο που έμαθα (έκλεψα!) από τον πατέρα σου όλη την τελευταία χρονιά είναι να στοκάρω τις κυψέλες από τις γλώσσες με κερί? Αυτό και μόνο! Όλα τα άλλα σε εργαστήρι, μελισσοκομικές εργασίες, συζητήσεις, μεταφορές, τα έχω δει δεκάδες φορές!!!".
Έτσι, έτσι, έτσι, μάθατε και νέες τεχνογνωσίες, και χρήσεις νέων υλικών σήμερα! Χα χα χα.
Εδώ είχα χρησιμοποιήσει στόκο για να το επιδιορθώσω αλλά προφανέστατα δεν κράτησε αυτή η επισκευή, και επίσης χρησιμοποίησα προσωρινά για την μεταφορά του μελισσιού που είχε μέσα το νάιλον από την τροφή για να βουλώσω την τρύπα (λύση της στιγμής, καλό είναι εκτός από κομμάτια κεριού να έχετε μερικές σακούλες από τροφή εύκαιρα στις τσέπες σας, ή στο όχημα σας για τέτοιες μικροεπισκευές επί του πεδίου! Γιατί καβαλίνιος δεν βρίσκονται παντού, και μάλιστα και φρέσκο καβαλίνιος! Χα χα χα). Η συγκεκριμένη δεν επισκευάστηκε περαιτέρω, θα χρησιμοποιηθεί μόνο ως σημάδι.
Τρύπες εύκολες στην επισκευή τους οι συγκεκριμένες.
Σε αυτή την κυψέλη παρατήρησα ότι επειδή είχε τρύπες από όπου μπορούσαν να μπουν, και να βγουν, οι μικρές σφήγκες από την κυψέλη με τα χτισμένα, και μελωμένα πλαίσια, δεν υπήρχε σοβαρή προσβολή από τον κηρόσκορο σε αυτά!
Λες και λειτουργούσαν οι σφήγκες ως φυσικός θηρευτής του κηρόσκορου!
Στα υπόψη σας και αυτό!
Και εδώ έχουμε απλώσει όλη την πραμάτεια, και ετοιμαζόμαστε για την πρώτη χρήση του ζουμποψάλιδου!
Και αρχίζω από την δυσκολότερη περίπτωση, την διαλυμένη άνω γωνιά της γονοφωλιάς! Αλλά με προλαβαίνει η βροχή, και μεταφέρω εσπευσμένα όλα τα εργαλεία, υλικά, και κυψέλες για επισκευή μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι το οποίο έχει ελάχιστο χώρο για τέτοιες δραστηριότητες πλέον.
Πως το κατάφερα?
Δεν ξέρω!
Ο πανικός τελικά είναι πολύ καλός χωροταξικός σύμβουλος! Χα χα χα.
Και εδώ έχω ήδη "ντύσει" την διαλυμένη γωνία με λαμαρίνα και από τις δύο πλευρές, και έχω στοκάρει όλο το εσωτερικό της με κερί από γλώσσες κεριού (καλό είναι όταν κάνετε τέτοιες εργασίες, ή και μεταφορές, το κερί να το έχετε μέσα στις τσέπες του παντελονιού σας για να μαλακώνει από την ζέστη του κορμιού σας, και να είναι εύκολο να το δουλέψετε σαν πλαστελίνη! Καλά μιλάμε δημιουργώ τεχνογνωσία από το μηδέν μέσω αυτοσχεδιασμών και μόνο! Χα χα χα).
Προτίμησα το κερί από τον ξυλόστοκο γιατί λερώνει λιγότερο (δεν μπορείς να δουλεύεις ξυλόστοκο και μετά να πιάνεις βίδες, εργαλεία, λαμαρίνες και να μην γεμίζεις τα πάντα με στόκο), είναι αδιάβροχό, πιο σκληρό άμεσα σε χαμηλές θερμοκρασίες (δεν χρειάζεται να περιμένεις ώρες μέχρι να στεγνώσει ο στόκος).
Μειονεκτήματα του ότι μπορεί να λιώσει σε υψηλές θερμοκρασίες (στις ίδιες θερμοκρασίες όμως μπορούν να λιώσουν και τα κεριά που έχουν μέλι μέσα στην κυψέλη, οπότε το λιωμένο κερί στις τρύπες θα είναι το μικρότερο σου από τα προβλήματα) ή να αρχίσουν να το "κλέβουν" οι μέλισσες για να το χρησιμοποιήσουν για πρόπολή! Μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα παντού.
Αφού επένδυσα εσωτερικά τις λαμαρίνες με κερί, ακολουθώντας τα όρια των τοιχωμάτων της κυψέλης ως προς το φάρδος της επίστρωσης του κεριού, εφάρμοσα σφιχτά το καπάκι της κυψέλης στην γονοφωλιά, για να είμαι σίγουρος ότι η λαμαρίνα και το κερί εφαρμόζουν τέλεια στην "Πατούρα" του καπακιού!
Επόμενη επισκευή τρύπα στο σημείο που είναι το τακούνι της κυψέλης.
Και πως είναι η τρύπα από την εσωτερική πλευρά.
Στοκάρισμα στην ίδια κυψέλη του πατώματος με κερί και μάλιστα στην αρχή της σανίδας πτήσης.
Και αμέσως μετά μπάλωμα από λαμαρίνα, για να μην μπορεί να φύγει το κερί λόγου βαρύτητας και πίεσης των μελισσών (και το κερί για να μην μπορούν να βρουν δίοδο ανάμεσα στο ξύλο και στην λαμαρίνα οι μέλισσες).
Λεπτομέρειά εκεί που είναι το κερί δεν έχει βιδωθεί αυτοδιάτρητη βίδα (δεν υπάρχει κατάλληλο υλικό για να βιδώσει η βίδα στο κερί, επίσης το κερί εξέχει λίγο για να μην μπορεί να περάσουν δάχτυλα σου ανάμεσα στο ξύλο και την λαμαρίνα σε καμία μεταφορά, και σε πληγώσει το κομμάτι λαμαρίνας εάν εξέχει στον αέρα).
Και βιδώνεις και ένα τακούνι επάνω στην λαμαρίνα που πλέον μπορούν να "πιάσουν" οι βίδες του τακουνιού (το φαινόμενο της "χαρτοποίησης" που αναφέραμε παραπάνω? Οι επισκευές στο πάτωμα της κυψέλης συνήθως συναντούν μεγάλη φθορά, λόγου υγρασίας εδάφους που ακουμπά το πάτωμα της κυψέλης, ιδίως εάν είχε και η κυψέλη φθαρμένα τακούνια. Το φαινόμενο της "χαρτοποίησης" είναι ιδιαίτερα συχνό σε τέτοιες επισκευές, σε σημείο που να το σκέφτεσαι και δεύτερη, και τρίτη, φορά το εάν αξίζει η επισκευή της συγκεκριμένης κυψέλης).
Στοκάρισμα της τρύπας των προηγούμενων φωτογραφιών με κερί.
Και μπάλωμα με λαμαρίνα, για να μην μπορεί να φύγει (ή να το πάρουν) το κερί. Εδώ μερικές φορές βοηθά να τρυπάς την λαμαρίνα με καρφί εκεί που θα μπει η αυτοδιάτρητη βίδα, για να γίνει ευκολότερο το έργο της, όπως και στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποίησα το ίδιο το τακούνι για να στερεώσω με αυτοδιάτρητες την λαμαρίνα επάνω του (γιατί δεν θα μπορούσα να βιδώσω την λαμαρίνα εκεί που στοκάρισα με το κερί) .
Δυστυχώς σε τέτοιες επισκευές κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη, και θα πρέπει να βρίσκεις λύσεις μοναδικές για το κάθε τι (να δημιουργείς επίσης και κατά περίπτωση, και κατά την πορεία, την τεχνογνωσία επισκευών!). Και αυτό είναι ιδιαίτερα κουραστικό!
Όσο κουράστηκα για τις μαζικές επισκευές στην πρώτη ανάρτηση προετοιμασίας για το κόψιμο παραφυάδων, κουράστηκα για τις λίγο λιγότερες από μια δεκάδα εξατομικευμένες επισκευές σε αυτή την ανάρτηση, επίσης σε χρόνο οι δύο μορφές επισκευών έχουν παρόμοια διάρκεια!
Αξίζει?
Ε! Ναι!
Από το να κάθεσαι και να γράφεις βλακείες στο Ίντερνετ, ή στις μελισσοκομικές ομάδες αξίζει το να δώσεις από 2-3-4 χρόνια περισσότερο ζωή σε 10-12 κυψέλες!
Ταμάκι!*
*Τουρκική λέξη όπως έχω ξαναναφέρει που περιγράφει μια έννοια ανάμεσα στο φιλότιμο στην εργασία και την απληστία.
Και άλλη μια τρύπα από πίσω! Ενδιαφέρον το πόσο συχνά μας τρυπάνε από πίσω! Τις κυψέλες εννοώ βρομόμυαλοί! Χα χα χα.
Στοκάρισμα με κερί.
Μπάλωμα με λαμαρίνα καπάκι! Και πλέον έχω ξεψαρώσει με το ζουμπόψαλιδο και άρχισα να δοκιμάζω και το πως να κόβω σε καμπύλες!
Πάλι ζημία σε σανίδα πτήσης όπου βιδώνω ένα ξύλινο τακούνι σε μέρος του ρήγματος στο ξύλο (και από την πτύχωση του αντιλαμβάνεστε ότι έχει ήδη αρχίσει η "χαρτοποίηση" του).
Και για να γλυτώσω λίγο χρόνο από το στοκάρισμα με κερί και προσθήκη λαμαρίνας, κοτσάρω άμεσα από δίπλα από το ξύλινο τακούνι και ένα πλαστικό και βουαλά!
Τεκνολοτζίααααααα!
Χα χα χα.
Τρύπα στο πάτωμα της κυψέλης όπου στοκάρω αρχικά με κερί.
Αλλά βάζω εσωτερικά λαμαρίνα (έχω βάλει και πιο μέσα το τακούνι γιατί δεν υπάρχει στο συγκεκριμένο μέρος θέση που θα μπορούσε να βιδωθεί).
Και αφού στοκάρω και εξωτερικά με κερί βάζω και από την εξωτερική πλευρά μπάλωμα με λαμαρίνα!
Πάλι τρύπα στο πάτωμα κυψέλης (και σημάδια από κηρόσκορο στο τοίχωμα).
Μπάλωμα εσωτερικά με λαμαρίνα.
Στοκάρισμα εξωτερικά με κερί, και καπάκι μπάλωμα και εξωτερικά με λαμαρίνα, και προσθήκη τακουνιού.
Οι τρύπες στην κυψέλη από όπου έμπαιναν και έβγαιναν οι σφήγκες.
Και μπαλώματα, χωρίς κερί αυτή την φορά, γιατί η κυψέλη έχει ακόμη την στιβαρότητα του ξύλου και δεν έχει σημάδια "χαρτοποιησης".
Στην συγκεκριμένη κυψέλη έχει φαγωθεί το πάνω μέρος της από τερμίτες, και πρόσθεσα λαμαρίνα εξωτερικά για να δημιουργήσω ένα "τοιχίο" ακριβώς εκεί που θα ήταν το ξύλο της κυψέλης.
Και από μέσα το επένδυσα όλο με κερί στο πάχος του ξύλου και εφάρμοσα πολλές φορές σφιχτά το καπάκι της κυψέλης για να αποκτήσει τέλεια "πατούρα" ανάμεσα στο καπάκι και την γονοφωλιά!
Που είσαι μάνα να με δεις!
Αυτή όμως η φράση που κυριαρχούσε στο κεφάλι μου όσες ώρες έκανα αυτές τις επισκευές την πλήρωσα ακριβά στο τέλος!
Εδώ η "χαρτοποίηση" έχει συμβεί στο κέντρο του ξύλινου τακουνιού, το οποίο το αφαίρεσα προληπτικά, και έβαλα στην θέση του ένα πλαστικό τακούνι, λίγο πιο πίσω (όπως και το αντικριστό του) μια που δεν μου γέμισε το μάτι το ξύλο όπου ήταν τα παλιά τακούνια.
Η επισκευή εδώ γίνεται με κάρφωμα κάθετα καρφιών ανάμεσα στο σπασμένο ξύλο και το υπόλοιπο ξύλο της γονοφωλιάς (στην αρχή και το τέλος θα περάσεις και δύο οριζόντια καρφιά στις δύο γωνίες). Στην αρχή ξεκινάς με μικρότερης διαμέτρου, και μήκους, καρφιά όπου είναι μικρότερο το ύψος του σπασμένου κομματιού (οπότε μπορείς να καρφώσεις και λίγο πιο πυκνά τα καρφιά χωρίς να φοβάσαι ότι θα σκιστεί το ξύλο), αλλά όσο γίνεται πιο μεγάλο το ύψος του σπασμένου ξύλου θα πρέπει να βάλεις καρφιά με μεγαλύτερο ύψος (και πιο μεγάλη διάμετρο), οπότε βάζεις πιο αραιά τα καρφιά! Δεν χρησιμοποιώ διχάλα και το καρφωτικό αέρος εδώ, γιατί δεν είναι αρκετά δυνατή η διχάλα για τέτοιες επισκευές.
Και το χτύπημα της αρκούσας στράβωσε σε σχεδόν ορθή γωνία (δεν φαίνεται τόσο καλά εδώ το πόσο πολύ το στράβωσε! ) την πεταλούδα από το κλειδί! Από καθαρό ατσάλι στο μεταξύ η πεταλούδα! Μια χαρά!
Και ξεπάτωσε και ένα από τα τακούνια της κυψέλης το χτύπημα! Απίστευτο!
Και καρφώνεις το τακούνι (έχει τα τρία καρφιά του που βάζει ο κατασκευαστής των κυψελών), αλλά ταυτόχρονα βιδώνεις και 4 ξυλόβιδες! Γιατί εμείς οι μελισσοκόμοι δεν είμαστε χαβαλέδες σαν τους κυψελοποιούς! Εμείς όταν κάνουμε δουλειά με τις κυψέλες, τις κάνουμε έτσι όπως πρέπει, δεν κάνουμε κυψέλες εμείς, τανκς κάνουμε! Χα χα χα.
Και 9 κυψέλες είναι έτοιμες μετά από τις επισκευές να πάρουν ξανά μελίσσια, για μερικά χρόνια, με μια σχετική ασφάλεια (καλύτερη πάντως από πρόχειρες επισκευές που θα έκανες μέσα στο μελισσοκομείο σου στις συγκεκριμένες λίγο πριν τις φορτώσεις για μεταφορά!).
Δεν είναι πολλές, δεν θα έχουν και πολύ ψωμί μπροστά τους, αλλά είναι κάτι που έκανες εσύ, κάτι που δεν ήσουν παλιά ικανός να το κάνεις, δεν θα το σκεφτόσουν καν να το κάνεις, δεν θα σε είχαν ούτε ικανό να το κάνεις, εσύ, το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια.
Και εδώ οι κυψέλες, και τα τρικυψελίδια, που είναι Π.Ο.Ε. (Πέρα Οποιοδήποτε Επισκευής) που κανιβαλισμένα από οτιδήποτε χρήσιμο θα πάνε για χρήση ως σημάδια.
Και βλέποντας για πρώτη φορά αρκετές κυψέλες που βγαίνουν στην σύνταξη (και άλλες φορές ξεχώριζες κυψέλες για σημάδια, αλλά ήταν 1 ή και 2 την φορά!) αντιλαμβάνεσαι ότι όλες οι κυψέλες που έχεις τώρα σε χρήση σε μερικά χρόνια θα έχουν όλες αποσυρθεί από τα μελισσοκομεία σου (και εδώ μιλάμε για εκατοντάδες κυψέλες που δεν μπορούν όλα πάνε για σημάδια!!!).
Σαφέστατο δείγμα ότι μεγαλώνεις και εσύ, όχι μόνο μελισσοκομικά, αλλά και πραγματικά! Δεν θα υπάρξουν πολλές ακόμα μαζικές επισκευές, αλλά και πλήρεις αντικαταστάσεις των κυψελών σου μέχρι να έρθει και το δικό σου τέλος ως μελισσοκόμος (αλλά και ως ύπαρξη)! Μια ακόμη μαζική αντικατάσταση σε 12-14 χρόνια, και οι κυψέλες που θα αντικαταστήσουν αυτό το κύμα κυψελών θα πρέπει να αντικατασταθούν σε 24-26 χρόνια από κάποιον άλλο μελισσοκόμο, που θα τις έχει αποκτήσει από σένα, είτε με αγορά, είτε με δωρεά!
Δεν έχει μείνει και τόσος πολύ χρόνος μελισσοκομικά για σένα! Σε μερικά χρόνια θα φτάσεις την κορυφή σου στην μελισσοκομική σου πορεία, και μετά ο χρόνος θα μετρά ανάποδα, όχι πλέον "τόσα χρόνια μελισσοκόμος" αλλά "τόσα χρόνια ακόμη μελισσοκόμος"! Οι κυψέλες σου είναι θνητές. Εσύ είσαι θνητός. Και ποιος άλλος ήταν θνητός όταν έφτιαχνες τις πρώτες παρτίδες των κυψελών σου?
Ο πόνος της απώλειας, και η θλίψη του τον συνοδεύει, ποτέ στην πραγματικότητα δεν θα μειωθεί. Πάντα θα υπάρχει, και θα σε χτυπάνε αλύπητα, σαν τα τεράστια και αγριεμένα κύματα του ωκεανού που δέρνουν ασταμάτητα τους φάρους που στέκονται στο διάβα τους.
Κύμα στο κύμα, χτύπημα στο χτύπημα, αλύπητα, ασταμάτητα.
Ο πόνος και η θλίψη δεν μειώνονται ποτέ, απλώς σου έρχονται όλο και πιο αραιά, πιο σπάνια, πιο απρόβλεπτα. Αλλά όταν σε χτυπήσουν δεν έχει καμία απολύτως διαφορά εάν έγινε μια ώρα μετά από την απώλεια, ή 12 χρόνια μετά. Σε τσακίζουν, σε λυγίζουν, σε εκμηδενίζουν.
Θυμάσαι τις πρώτες παρτίδες κυψελών που τις ετοίμαζες καθώς εκείνη έδινε την μεγαλύτερη μάχη της ζωής της. Θυμάσαι ότι την παρτίδα με τις κυψέλες παλιού τύπου την είχες πάρει τις επόμενες μέρες που εκείνη είχε χάσει την μεγαλύτερη μάχη της ζωής της. Θυμάσαι ένα "θέλω μόνο να δουλεύω, δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα άλλο, να δουλεύω για να ξεχάστω, άσε με να σε βοηθώ στις δικές σου εργασίες, δεν με φτάνουν μόνο οι δικές μου εργασίες για να είμαι μόνιμα απασχολημένος, θέλω να δουλεύω να μην σκέφτομαι!". Θυμάσαι πόσο έδειξες ευάλωτος, πόσο άφησες το φιλότιμο να ξεχυλίσει παρόλο που ήξερες ότι θα το μετάνιωνες αυτό. Θυμάσαι το "ποτέ μην είσαι φιλότιμος με τους αφιλότιμους" που σου έλεγε ο πατέρας, αλλά ήθελες να ξεχαστείς, και τους έδωσες την αίσθηση του δεδομένου. Αυτή που μόλις έχασες εσύ, όταν είδες αυτή να χάνει την μάχη της ζωής της, την μάχη για την ζωή της.
Ο πόνος και η θλίψη δεν περνά ποτέ πραγματικά, απλώς σου έρχονται όλο και πιο αραιά.
Αφιερωμένο μάνα, θα γίνω ο καλύτερος, που υπήρξε ποτέ, στο υποσχέθηκα, την τελευταία σου ημέρα σε αυτή την ζωή!
Και θα γίνω!
Ή θα πεθάνω προσπαθώντας.
Adios Madre Loca
Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)
In Memorandum
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 13/5/2025
