Και για σήμερα έχουμε μια ακόμη ανάρτηση της σειράς Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη όπου θα παρουσιαστεί υλικό του παλιού μελισσοκόμου που διασώθηκε από την λήθη, και ανακατασκευάστηκε, έτσι ώστε να μην χαθεί αυτή η μελισσοκομική τεχνογνωσία, να παρουσιαστεί και σε εσάς, και να αποτελεί από εδώ και πέρα μόνιμη προσθήκη στο μελισσοκομικό μας αρχείο.
Σε αντίθεση με το προηγούμενο υλικό που σας έχω παρουσιάσει (πχ τετρακυψελίδιο) αυτό το υλικό ήταν εύκολο να καταλάβω με το πρώτο την χρήση του. Τροφοδότες οροφής, ή μάλλον καλύτερα να πω τροφοδότες πατώματα (υπάρχει διαφορά!) τροφοδοσίας και στερεής τροφής (βανίλια ή ζαχαροζύμαρο ή γυρεόπιτα), αλλά και υγρής (σιρόπι από ζάχαρη ή μέλι).
Μάλιστα με που είδα αυτό το μελισσοκομικό υλικό μου ήρθε και ένα χαμόγελο στα χείλη, γιατί θυμήθηκα έναν ομηρικό καυγά σε μια μελισσοκομική ομάδα πριν από 8-10 χρόνια ανάμεσα σε δύο "εφευρέτες" που είχαν μάλιστα και πατέντες κατοχυρωμένες στο όνομα τους (ο ένας σε πανελλαδικό επίπεδο, και άλλος σε πανευρωπαϊκό, ή παγκόσμιο, δεν θυμάμαι πλέον) και είχε ο ένας από αυτούς μόλις κυκλοφορήσει τον τροφοδότη οροφής για στερεά και υγρά τροφή στην Ελλάδα, και έγινε ο κακός χαμός, γιατί ο ένας κατηγορούσε τον άλλο για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας!
Και εδώ, πλέον στο 2017, να έχω τροφοδότες πατώματα για τροφοδοσία στερεής και υγρής τροφής από έναν μελισσοκόμο που είχε χρόνια που πέθανε, και προφανέστατα ήταν δεκαετίες πιο πριν στην κατοχή του οι τροφοδότες!!! Προφανέστατα πολλά κενά σε ότι αφορά την καταχώρηση των πατεντών και την διασφάλιση της πνευματικής ιδιοκτησίας!
Μια υποσημείωση εδώ.
Διαφέρει ένας τροφοδότης οροφής από ένα πάτωμα τροφοδότη, στο ότι το δεύτερο μπορεί εύκολα να αποτελεί σχεδόν μόνιμο χαρακτηριστικό της κυψέλης, και να μην το αφαιρείς ποτέ! Κάτι που είναι δυσκολότερο για τον τροφοδότη οροφής, ιδίως εάν είναι πλαστικός, οπότε και κρατά την υγρασία μέσα στην κυψέλη, και μάλιστα την υγροποιεί και εύκολα.
Επίσης με έναν τέτοιο τροφοδότη πάτωμα μπορεί να λειτουργήσει και ως εσωτερικό καπάκι που είχαν οι παλιού τύπου κυψέλες, και να βοηθήσει λίγο και στην ανάπτυξη του μελισσιού (έχω παρατηρήσει ότι σε μεσαίου δυναμικότητας μελίσσια (5-7 πλαίσια πληθυσμού) είναι (πολύ) πιο γρήγορη η ανάπτυξη ενός μελισσιού σε παλιού τύπου κυψέλη (επειδή είναι πιο "σφιγμένο το μελίσσι από πάνω) από ότι σε κυψέλη νέου τύπου, που αφήνει πολύ χώρο το εξωτερικό καπάκι ανάμεσα σε αυτό και το κερόπανο (σε μικρότερα μελίσσια ή σε μεγαλύτερα μελίσσια δεν υπάρχει αυτή η διαφορά στην ανάπτυξη! Αλλά το παραπάνω κέρδος το πληρώνεις με το να είναι πολύ μεγαλύτερη η υγρασία της κυψέλης στις τοποθετήσεις στα πεύκα όσο αφορά τις παλιού τύπου κυψέλες -για αυτό και οι περισσότερες είχαν και το "φαρδύ χαμόγελο" στην είσοδο, για να αερίζεται περισσότερο η κυψέλη, μια που δεν υπάρχουν αεραγωγοί μόνιμοι στο καπάκι- με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία του μελισσιού (περισσότερες πιθανότητες για νοζεμίαση και εγκατάλειψη κυψέλης!)).
Ευτυχώς που σας υποσχέθηκα ότι δεν θα σας αρχίσω στο πολύ μπλά, μπλά, όσο αφορά αυτή την ανάρτηση στο προφίλ μου στο facebook! Χα χα χα.
Όχι! Θα κρατήσουμε τον σχολιασμό εδώ στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο, γιατί τα τελευταία χρόνια δεν μου είσαστε και ιδιαίτερα διαβαστεροί!
Πάμε παρακάτω.
Τρεις τροφοδότες πατώματα σε μαύρα χάλια.
Και περιμένουν από μένα να αποκατασταθούν στην προγενέστερη τους δόξα.
Δεν θα το έλεγα ότι ήταν και δύσκολη η αποκατάσταση τους (σε σχέση πχ με τα τρικυψελίδια που έπρεπε να τα ξανακάνω από την αρχή, ή σε σχέση με το τετρακυψελίδιο που όχι μόνο έπρεπε να το κάνω από το μηδέν, αλλά και να καταλάβω και τι στο διάολο ήταν η βάση που έβλεπα, και πως θα έπρεπε με αυτό το στοιχείο να κατασκευάσω κάτι που ούτε καν ήξερα ότι υπάρχει ως μελισσοκομικό υλικό!), αλλά και πάλι ήθελε αρκετή εργασία (όχι όμως και τόση φαντασία!).
Λεπτομέρεια εδώ από τους αρχαίους συνδετήρες, αποφάσισα να τους διατηρήσω και να μην τους αντικαταστήσω με νεότερης τεχνογνωσίας (και μάλλον πιο σταθερούς και αξιόπιστούς) τιμής ένεκεν για τον μελισσοκόμο που είχε κατασκευάσει τους τροφοδότες πριν από δεκαετίες.
Φυσικά οι σίτες ήταν ένα σίχαμα και μισό! Γεμάτοι με πρόπολη αλλά και σκουριασμένοι! Δεν υπήρχε περίπτωση να παραμείνουν! Σίτα που ήταν στο κομμάτι του τροφοδότη για σταθερή τροφή (το 1/4 με 1/3 του τροφοδότη είχε αυτόν τον ρόλο, και το υπόλοιπο κομμάτι του ήταν για την αποθήκευση του σιροπιού, για αυτό και οι μικροσκοπικές τρύπες από όπου το σιρόπι πήγαινε στην "ταΐστρα" σανίδα συγκέντρωσης των μελισσιών από την άλλη πλευρά).
Φυσικά αυτό το τμήμα του τροφοδότη θα λειτουργούσε και ως αεραγωγός όταν δεν είχε τροφή μέσα του, ή στις μεταφορές (εάν δεν το αφαιρούσε ο μελισσοκόμος κατά τις μεταφορές. Επίσης μια υποψία που έχω είναι ότι ίσως το χρησιμοποιούσε και στην μεταφορά κυψελών παλιού τύπου, είτε βάζοντας τον οριζόντιο αεραγωγό αντί για το εσωτερικό καπάκι της κυψέλης, είτε έχοντας το εσωτερικό καπάκι της κυψέλης, αλλά έτσι θα είχε λίγο περισσότερο χώρο η θερμοκρασία του μελισσιού για να διαφύγει και να μην υπερθερμανθεί το μελίσσι κατά την μεταφορά του, -Αυτός είναι ένας σοβαρός κίνδυνος για τις κυψέλες παλιού τύπου εάν κάνεις την μεταφορά με το εσωτερικό καπάκι, αντί για τον οριζόντιο αερισμό τους, σε μεγάλες αποστάσεις, σε μεγάλες μεταφορές από άποψη χρόνου, ή σε συνθήκες καύσωνα, μπορείς να χάσεις έτσι μελίσσια, και το μεγάλο πλεονέκτημα των κυψελών παλιού τύπου στις μεταφορές, εάν τις κάνεις με τον αερισμό τους, να γίνει τεράστιο μειονέκτημα εάν τις κάνεις με το εσωτερικό τους καπάκι!). Για περισσότερα σχετικά με την δομή των κυψελών παλιού τύπου δείτε την ανάρτηση του blog Τέσσερα χρώματα Λευκό Γαλάζιο.
Και η κάτω πλευρά των τροφοδοτών πατωμάτων τιγκαρισμένα με πρόπολή. Προφανέστατα και οι τροφοδότες πατώματα είχαν σχεδόν μόνιμη παρουσία επάνω στις κυψέλες, αν κρίνουμε από την ποσότητα πρόπολης επάνω τους.
Λεπτομέρεια από το τμήμα της σταθερής τροφής (ή και "αερισμού"), όπου βλέπετε ότι δεν είναι περίκλειστο αυτό το τμήμα και από τις τέσσερεις πλευρές, αλλά υπάρχει μια "δίοδος" για να περνάνε οι μέλισσες μέσα από αυτή για να φτάσουν στην σανίδα συγκέντρωσης, από όπου μπορούν να πάρουν το σιρόπι όταν γίνεται τροφοδοσία με σιρόπι από τον μελισσοκόμο.
Και φυσικά πρώτη προτεραιότητα να φύγουν οι σίτες πριν από κάθε άλλη εργασία. Σκουριασμένες γαρ, και θα έπεφταν αβέρτα τριψίματα, μεταφορές, βαψίματα. Μην γίνει καμία γκέλα και πάθουμε και κανένα τέτανο.
Απολύμανση θα μπορούσα να κάνω στο υλικό είτε με φλόγιστρο, είτε με καυστική σόδα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Καθαρίζοντας μαζικά πλαίσια με καυστική σόδα), αλλά αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω κανένα από τους δύο τρόπους μια που μιλάμε για τροφοδότες, και δεν ήθελα η μελισσοκομική τροφή να είχε επαφή με καμένο ξύλο, ή με υπολείμματα καυστικής σόδας.
Αντίθετα αποφάσισα να αφαιρέσω υλικό, και τα στρώματα βρομιάς (και μπογιάς! Για κάποιο παράξενο λόγο αποφάσισε ο παλιός μελισσοκόμος να βάψει την περιοχή που έβαζε το σιρόπι! Μάλλον για να αντέξει περισσότερο την υγρασία από το σιρόπι το ξύλο! Δεν είναι κάτι που το εγκρίνω όμως εγώ! Καλύτερα να το αφήσεις το ξύλο όπως είναι, παρά να επιτρέψεις επιμόλυνση της τροφής των μελισσιών με ουσίες από τις μπογιές!) με την χρήση γυαλοχαρτιέρας και γωνιακού τριβείου.
Πόσο?
Όσο περισσότερο μπορούσα να αφαιρέσω χωρίς να καταστρέψω τους τροφοδότες (αν και με σύμφωνα με τον ξυλουργό που με βοήθησε στην κατασκευή των τρικυψελιδίων, και του τετρακυψελιδίου, όπως και με τους τροφοδότες, μπορούσα μέχρι ένα σημείο να φτάσω με τα τριβεία χωρίς να καταστρέψω το ξύλο επειδή θα το είχα "φάει" υπερβολικά, και δεν θα μπορούσα να αφαιρέσω πλήρως όλα τα υπολείμματα της μπογιάς που μετά από τόσα χρόνια είχαν "ποτίσει" πλήρως το ξύλο του τροφοδότη! Εεεεε οι παλιοί μελισσοκόμοι με την γνωστή τους "τσαπατσουλιά" και την άγνοια κινδύνου σε πολλά από αυτά που κάνανε (πχ βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Περί περιαστικής μελισσοκομίας :Η επιμόλυνση του μελιού και των υπολοίπων προϊόντων της κυψέλης από βαρέα μέταλλα λόγου των τοποθετήσεων σε αστικές περιοχές και την έρευνα μου σχετικά με την επιμόλυνση του μελιού από ξένες ουσίες (βαρέα μέταλλα) μόνο και μόνο από την τοποθέτηση μελισσιών σε περιαστικές περιοχές).
Και εδώ μπορούμε να δούμε την σανίδα συγκέντρωσης των μελισσιών για να πάρουν το σιρόπι, μια γωνία που δημιουργείται από τα τοιχώματα των δύο πλευρών του τροφοδότη όπου μπορούν να χώσουν οι μέλισσες τα κεφάλια τους για να παίρνουν με τις γλώσσες του το σιρόπι, αλλά με αρκετή κλίση ώστε να μην υπάρχει πολύς χώρος για να μπορούν να πνιγούν οι μέλισσες που θα έρχονται σε αυτόν τον χώρο! Προφανέστατα ο μελισσοκόμος που έκανε αυτόν τον τροφοδότη και είχε πολύ καλή γνώση της μελισσοκομίας, και σκέφτηκε πολλά στον σχεδιασμό του!
Μια χαρά! Ολόκληρη εκστρατεία για να τρίψουμε τρεις τροφοδότες! Χα χα χα.
Και φυσικά δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
Και έτσι έγιναν αφού έφαγαν το τρίψιμο της Αρκούδας! Χα χα χα
Και αμέσως μετά πολύ καλό στοκάρισμα για να καλυφθούν όλες οι ρωγμές, χαραμάδες, σχισίματα που έφεραν τα χρόνια ύπαρξης τους, και πάλι πολύ καλό τρίψιμο για να γίνει τελείως λεία η επιφάνεια τους, κάτι που βοηθάει τρομερά στην βαφή τους.
Και αρχίζει η διαδικασία επεξεργασίας τους, και στεγανοποίησης τους (μόνο εξωτερικά) με βαφή με λινέλαιο (το πρώτο από τα δύο χέρια).
Εδώ φαίνεται ακόμη καλύτερα το πόσο λίγος είναι ο χώρος στην σανίδα συγκέντρωσης των μελισσών όταν είναι να πάρουν το σιρόπι, και το πόσο μεγάλη κλίση έχει η σανίδα για να αποτραπεί ο πνιγμός των μελισσών.
Παράξενο το ότι είχαν γεμίσει όλο αυτόν τον χώρο (όπως και τις μικροσκοπικές τρύπες από όπου έρχονταν το σιρόπι) οι μέλισσες με πρόπολή! Προφανέστατα επειδή μάλλον οι τροφοδότες πατώματα ήταν μόνιμα επάνω στις κυψέλες (είτε γίνονταν τροφοδοσία με αυτούς, είτε όχι).
Φυσικά τεράστιος μπελάς να καθαριστεί αυτός ο χώρος από την πρόπολη (καθώς και οι μικροσκοπικές τρύπες από όπου περνούσε το σιρόπι). Χρήση μαχαιριού και σουβλιού (από αυτά που βάζεις τα καψούλια στα πλαίσια) για αυτή την εργασία.
Και οι μικροσκοπικές τρύπες που λέγαμε από όπου περνούσε το σιρόπι για να πάει στην σανίδα συγκέντρωσης, και να το πάρουν οι μέλισσες από την άλλη πλευρά του τοιχώματος. Τίγκα στην πρόπολη και αυτές.
Επόμενη μέρα και δεύτερο χέρι λινέλαιο.
Πολύ ωραίος ο όλος σχεδιασμός, και η κεντρική ιδέα πίσω από αυτόν τον τροφοδότη. Πόση γνώση και σκέψη πίσω από όλο αυτό το σχέδιο!
Και πάμε στο βάψιμο με βελατούρα που θα είναι η βάση για τα επόμενα χέρια βαφής (λαδομπογιά).
Και το πρώτο χέρι λαδομπογιάς. Και πλέον νέες σίτες που μου τις τοποθέτησε ο ξυλουργός που είχα πάει για τις σχετικές εργασίες, πριν αρχίσω τις βαφές με λαδομπογιά (για να μην με αρχίσει στα μπενελίκια εάν έπρεπε να δουλέψει με το μελισσοκομικό υλικό όταν μόλις το έχω βάψει με λαδομπογιά! Χα χα χα).
Και πλέον έχει περαστεί και το δεύτερο χέρι λαδομπογιάς, και οι τροφοδότες πατώματα είναι πλέον έτοιμοι, και έχουν ανακτήσει την περασμένη τους δόξα! Τι υπέροχα που ιριδίζει η σίτα επάνω τους!
Ναι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα!
Και ακόμη ένα μέρος της μελισσοκομικής τέχνης, τεχνογνωσίας, και υλικού, έχει αποκατασταθεί και διασωθεί από την λήθη του χρόνου, και έχει παρουσιαστεί σε εσάς. Μια μελισσοκομική τεχνογνωσία που δεν θα χαθεί με αυτόν που την δημιούργησε, και θα έχει για πάντα μια δημόσια παρουσία στο αρχείο αυτού του blog. Μια μελισσοκομική γνώση ενός παλιού μελισσοκόμου που την διέσωσα, την δημοσιοποίησα, και πλέον είναι μια μελισσοκομική γνώση δική μου, δική σας, όλων μας. Ένας ακόμη κρίκος της αλυσίδας της μελισσοκομικής γνώσης που δεν θα χαθεί στην ομίχλη του χρόνου!
Πόσο ικανοποιημένος και για αυτό!
Κερασμένο και αυτό από μένα παίδες.
Σειρά Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη
Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 26/02/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου