"Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια", φράση που με συνόδευε για πολλά χρόνια της εφηβείας μου. Και ήταν μια φράση με μια τεράστια δόση αληθείας μέσα της.
Πραγματικά αδέξιος σε οτιδήποτε είχε σχέση με χειρωνακτική εργασία (αλλά και με ένα εκπληκτικό ταλέντο να καταστρέφω οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου! Φυσικά για λόγους επιστημονικούς! Ηλεκτρικά μοτεράκια? Πως να τσιμπήσω τους πεταλοειδείς μαγνήτες μέσα τους! Σπρέι βαφής ή Ρουλεμάν? Πως να τσιμπήσω τις μεταλλικές σφαίρες από μέσα τους! Κρυμμένα κουτιά με γλυκά? Πως να τσιμπήσω τα σοκολατάκια και τις σοκολατένιες ελιές από μέσα τους! Χα χα χα).
Ιχχχχχχχ! Απίστευτα αδέξιος και τελείως ανίδεος σχετικά με την τεχνογνωσία οποιαδήποτε χειρωνακτικής εργασίας! Δώσε μου ένα βιβλίο, δώσε μου ένα τηλεκοντρόλ για να βλέπω αβέρτα εκπαιδευτική τηλεόραση, και εκεί ήμουν στα νερά μου. Δώσε μου ένα σφυρί, ένα σκεπάρνι, ένα κατσαβίδι, και θα τα κοιτούσα για ώρες με απορία (αν και τώρα που το σκέφτομαι και τα τρία τα χρησιμοποιούσα συχνά, πυκνά, για να τσακίζω τα ηλεκτρικά παιχνίδια μου όταν τα βαριόμουν, για να "κλέψω" τους μαγνήτες από τα πηνία τους, μια τελευταία αναλαμπή χρησιμότητας, και διασκέδασης, σε ένα σαδιστικό, και περίεργο για τα πάντα, παιδάκι).
Κάτι που όμως έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με την μελισσοκομία (αν και η αλλαγή άρχισε πολύ νωρίτερα, και φαίνεται από τα χόμπι μου, πχ τα Geomag και τα Zometool και οι κατασκευές τους, είναι το αρχικό "σπάσιμο" των χεριών μου σε ότι έχει σχέση με τις χειροτεχνίες, και τις χειρωνακτικές εργασίες!).
Σιγά, σιγά, άρχισαν να "σπάζουν" τα χέρια μου όσο αφορά τέτοιες εργασίες, να αρχίζει να με κόβει στο πως θα τις κάνω, και να αποκτώ ένα γνωστικό κεφάλαιο, μια τεχνογνωσία, πάνω στο πως θα τις κάνω.
Και σιγά, σιγά, άρχισα να αποκτώ και μια απόλαυση από αυτή την ενασχόληση μου, ένα μεράκι, μια περηφάνεια στο ότι είμαι ικανός να κάνω και αυτό, και εκείνο, και το άλλο!
Οπότε και άρχισα να αποκτώ και εγώ ένα δεξί χέρι (το "καλό χέρι" που λέει και ο ξάδερφος μου ο Ζαχαρίας που είναι μάνα για τέτοιες εργασίες!) με τον καιρό, και πλέον μια από τις φιλοδοξίες μου είναι να αποκτήσω και ένα δεύτερο δεξί χέρι όσο αφορά αυτόν τον τομέα! Και πως θα γίνει αυτό? Με εξάσκηση, με εξάσκηση, και φυσικά με εξάσκηση!
Και πάνω σε αυτό το ταξίδι εκμάθησης και εξάσκησης θα προσπαθήσω να σας κάνω και εσάς μετόχους, με το να σας το παρουσιάζω μέσα στα πλαίσια αυτού του blog.
Οπότε ναι, αρχίζουμε μια νέα σειρά αναρτήσεων σε αυτό το blog όπου θα έχουμε κατασκευές και την τεχνογνωσία επάνω σε αυτές. Μια, χμμμμμμ, "νέα" σειρά, που όμως υπάρχουν ήδη πάρα πολλές πρόδρομες αναρτήσεις κατασκευών σε αυτό το blog, που ήδη τις έχω κατηγοριοποιήσει για να είναι πιο εύκολη η αναζήτηση τους.
Απλώς θα γίνει ακόμη πιο συστηματική η καταγραφή τους, πιο ολοκληρωμένη η παρουσίαση τους, αλλά και πιο εκτεταμένα τα αντικείμενα που θα παρουσιάζονται. Γιατί είμαι γεμάτος από ιδέες του τι ακριβώς θέλω να κάνω, και το κυριότερο το πως θα τα κάνω!
Υπομονή! Εδώ θα είμαστε (οι περισσότεροι από εμάς τουλάχιστον) και θα τα δούμε.
Πολλά είπαμε, πάμε να κάνουμε και καμιά δουλειά!
Και η πρώτη ανακατασκευή που θα κάνω είναι ένα ξυλοκομικό - οικοδομικό καρότσι που έχω εδώ και πάνω από μια δεκαετία (στην πραγματικότητα το καρότσι αυτό μάλλον χαρακτηρίζεται ως οικοδομικό. Τεράστιο, για να κουβαλάς αρκετές δεκάδες κιλά υγρού τσιμέντου για να ρίχνεις πλάκες στις οικοδομές, φυσικά κάνει τρομερή δουλειά και για να κουβαλάς κομμένα ξύλα, 55 με 65 κιλά το κάθε καρότσι!).
Καρότσι που έχει κουβαλήσει δεκάδες τόνους από κομμένο ξύλο (και χτύπημα, στο χτύπημα, από τα κομμένα ξύλα που ντανιάζεις αβέρτα επάνω του έχει την επίπτωση τους και στην δομική ακεραιότητα του, αλλά και πάνω στην επίστρωση χρώματος επάνω του), αλλά και πάνω από μια δεκάδα χρόνια εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης (βροχή, χιόνι, πάγος) και στην τύχη του (Ναι πολλές φορές είμαι σκληρός με τον εξοπλισμό μου, μέχρι και αδιάφορος, -"Μαλάκας" είναι η λέξη που ταιριάζει περισσότερο σε αυτή την συμπεριφορά! Χα χα χα-), και τα σημάδια αυτής της μεταχείρισης ήταν εμφανέστατα επάνω στο (καημένο) το καρότσι!
Σκουριασμένο ολούθε, με μερικά καλά τραύματα στον κάδο του από τα χτυπήματα των ξύλων, αλλά κυρίως από την φθορά της σκουριάς, με το λάστιχο του πραγματικά λιωμένο από τις καιρικές συνθήκες!
Μαύρα χάλια!
Οπότε?
Ναι!
Ώρα για αποκατάσταση!
Και η κατάλληλη ευκαιρία ήταν τις προηγούμενες ημέρες όπου έλιωνα τα κεριά από τα απολεπίσματα μερικών ετών, για να τα ανταλλάξω με φύλλα κεριού για τα μελίσσια μου να τα χτίσουν (θα ακολουθήσει η αντίστοιχη ανάρτηση, που θα είναι και αυτή μέρος αυτής της σειράς αναρτήσεων).
Λιώσιμο κεριών που αναγκαστικά σε καθηλώνει στο σπίτι σου (στην αυλή στην πραγματικότητα), για να προσέχεις την καρδάρα όπου λιώνεις τα κεριά με το φλόγιστρό (μην βάλουμε και καμία φωτιά στο σύμπαν όλο!) και δεν μπορείς να βρίσκεσαι στα μελισσοκομεία σου.
Οπότε λιώνεις κεριά, κάνεις και δουλειές στον κήπο (κλάδευες τριανταφυλλιές, φοίνικες, δαμασκηνιές, ξεπατώνεις κισσούς που πάνε να πνίξουν τις πασχαλιές, κουρεύεις το γκαζόν, καθαρίζεις τα παρτέρια από ότι ρίχνουν τα φυλλοβόλα και τα κωνοφόρα δέντρα του κήπου, βάφεις τα κάγκελα στο σπίτι, και, και, και, και, και,......! Πολύ προκοπή έπεσε λέμε! Χα χα χα).
Και κάποια στιγμή φτάνεις σε ένα παραμελειμένο, και παραπονιάρικο καρότσι, σε μια άκρη του κήπου. "Με ξέχασες εμένα!" λέει, "Κοίτα πως με κατάντησες!" λέει, "Γαμιέσαι και τον παίρνεις!" λέει, "Είσαι και γαμώ τους μαλάκες!" λέει!
"Χμμμμ, κάτι πρέπει να κάνουμε και για αυτό!" λέω και εγώ!
Οπότε το πρώτο που κάνω είναι να του αφαιρέσω την ρόδα του (αγόρασα νέα ρόδα με 25 ευρώ, αλλά αγόρασα και νέα εξωτερική ρόδα αλλά και σαμπρέλα, για να έχω ρεζέρβα, με άλλα 14 ευρώ. Σχεδιάζω μια αγορά στο μέλλον ενός ακόμη εξειδικευμένου (μελισσοκομικού) καροτσιού, οπότε με δύο καρότσια που θα χρησιμοποιούν ίδια ανταλλακτικά δεν είναι κακό να έχεις απόθεμα από το ανταλλακτικό τους που θα έχει την μεγαλύτερη φθορά. Στο μέλλον θα ακολουθήσει η αντίστοιχη ανάρτηση και για αυτό).
Και ταυτόχρονα τρίψιμο όλης της επιφανείας του καροτσιού με σιδερόβουρτσα (συρματόβουρτσα) και για να αφαιρέσεις σκουριά και βρωμιά από επάνω του (δυστυχώς δεν είναι εύκολο και να αφαιρέσεις και τσιμέντο που έχει σκληρύνει επάνω του (ο ξάδερφος Ζαχαρίας που λέγαμε? Χα χα χα)), αλλά και για να είναι ευκολότερο να πιάσει το αστάρι (γκρίζο - σαν τα Ρωσικά καταδρομικά που παίρνουν φωτιά από μόνα τους και βουλιάζουν! Χα χα χα-) που πέρασα από επάνω του για να σταματήσω την περαιτέρω ανάπτυξη σκουριάς στο καρότσι, αλλά και για να είναι υπόστρωμά για την ακρυλική μπογιά που θα περάσει επάνω από αυτό ως έξτρα μέτρο προστασίας, αλλά και για αισθητικούς λόγους. Κόστος για το αστάρι και το πινέλο? 3 ευρώ και 3,5 ευρώ αντίστοιχα.
Και φυσικά το βάψιμο σε διαφορετικές ημέρες του "έξω" του καροτσιού από το "μέσα" του (το εσωτερικού του κάδου του). Υπήρχε η πολυτέλεια για κάτι τέτοιο (το καρότσι το ξεκίνησα στα τελειώματα του λιωσίματος των κεριών, και στην αρχή της μεταφοράς των μελισσιών στις ελαιοκράμβεις). Οπότε εδώ τηρείς την βασική αρχή στο βάψιμο που μου έμαθε ένας ελαιοχρωματιστής, "Το παν στο βάψιμο με διαδοχικά χέρια είναι να στεγνώσει καλά η μπογιά σε κάθε προηγούμενο χέρι!" Οπότε 8 ώρες θέλει για να στρώσει το αστάρι? Του δίνεις 24 εσύ!
Λεπτομέρεια, κοιτάξτε το πόσο καλά αφαίρεσε στον κάδο την σκουριά η σιδερόβουρτσα! Μικρολεπτομέρειες που όμως είναι αναγκαίες για να γίνει όσο καλύτερη γίνεται η αποκατάσταση.
Η επόμενη ημέρα και έχει τελειώσει πλήρως το αστάρωμα εξωτερικά, εσωτερικά. Θα μπορούσα να το είχα αφήσει εδώ, ή έστω να ρίξω ακόμη ένα χέρι αστάρι για να μην αύξανα το κόστος με επιπρόσθετες μπογιές αλλά όχι! Ήθελα να δω πόσο καλή αποκατάσταση μπορούσα να το κάνω, αλλά επίσης ήθελα να αποκτήσω μια τεχνογνωσία που μου λείπει. Και αυτή είναι η βαφή με ψεκασμό! Αρχικά με σπρέι βαφής, και στο μέλλον με αεροπίστολο.
Βάψιμο με σπρέι βαφής γιατί δίνει πολύ καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα (καμία σχέση με βαφή με πινέλο, ακόμη και με βαφή με ρολό! Μόνο επαγγελματίες βαφείς μπορούν με αυτά τα μέσα να έχουν αντίστοιχα αποτελέσματα με την βαφή με ψεκασμό! Αλλά δεν μπορώ, αλλά ούτε και θέλω, να φτάσω σε τέτοιο επίπεδο δεξιοτεχνίας με ένα πινέλο!).
Καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά και πιο κοστοβόρο επίσης (στην αρχή είχα πάρει μόνο ένα σπρέι με μπλε μπογιά, με κόστος 3 ευρώ, το ξανασκέφτηκα και λέω καλύτερα να σου περισσέψει παρά να ξεμείνεις και πήρα άλλα δύο σπρέι -έχω και άλλο καρότσι που πρέπει να βάψω άλλωστε- κάτι που αποδείχθηκε και σωστό! Γιατί για να βαφεί ολοκληρωμένα το καρότσι χρειάστηκαν 2 σπρέι, και αυτό σε επιφάνεια που ήδη είχε ασταρωθεί και ήθελε λιγότερο χρώμα από το αρχικό αστάρι (που χρειάστηκε μόνο το μισό κουτί από το αστάρι!). Δεν θεωρώ ότι είναι κάποιο πολύ μεγάλο κόστος αυτό, αλλά αναφέρεται ως έξτρα πληροφορία σχετική με την τεχνογνωσία της βαφής με ψεκασμό, μάλλον η ποσότητα μπογιάς που χρειάζεται με αυτή την μέθοδο είναι τριπλάσια, με τετραπλάσια, της ποσότητας μπογιάς με βαφή με πινέλο!
Επίσης 15 λεπτά στέγνωμα στο χέρι, 45 λεπτά στέγνωμα σε βάθος με σπρέι, ένα λεπτό χτύπημα (σαν φραπέ!) πριν την χρήση του σπρεί κρατημένο ανάποδα, στην αρχή μπορεί να "φτύνει" χοντρές σταγόνες μπογιάς, απόσταση 25-35 εκατοστών από τον στόχο, βαφή πρώτα οριζόντια και έπειτα κάθετα, καλύτερα πολλά λεπτά χέρια βαφής που να επικαλύπτει το ένα το άλλο. Είδατε! Κερδίζω διαρκώς σε τεχνογνωσία!
Και φυσικά μάσκα, και γυαλιά βαφής, γιατί αλλιώς θα μοιάζεις με ρακούν στο πρόσωπο από το σπρέι!!!! Το έμαθα αυτό με μια ματιά στον καθρέπτη! Χα χα χα.
Κάπου εδώ με έκοψε να βάλω ξυλοταινία για να μην βάψω και τα πλαστικά χερούλια του καροτσιού! Μακάρι να το σκεφτόμουν αυτό και όταν έβαφα με το αστάρι! Χα χα χα. Δεν πειράζει, έτσι τουλάχιστον θα μπορώ να αποδείξω ότι έχει υποστεί αποκατάσταση το καρότσι, και δεν είμαστε τίπουτες "Χαϊλιάσιδες"*, αλλά νοικοκυρόπαιδα! Χα χα χα
*Χαϊλιάσης = Το χαμένο κορμί, το τεμπελόσκυλο, ο άχρηστος, στα σοχινά!
Ιχχχχχ!!!!
"ΟΝΝΕΔ-ΟΝΝΕΔ-ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!"
Ένα πράγμα μας βγήκε!!! Πόσο Blue Electric μπορεί τελικά να είναι ένα χρώμα και να μην σου καταστρέφει τον αμφιβληστροειδή? Χα χα χα.
Καλύτερα να το έβαφα κόκκινο!
Χμμμμμ!
Κόκκινο-Μαύρο!
Χα χα χα.
Και κοτσάρισμα της ρόδας στο τέλος ως κερασάκι στην τούρτα!
Την στρουμφοτούρτα!
Χα χα χα.
Φτού! Φτού! Με γεια! Με γεια! Σαν καινούριο!
Τι φτύνετε μανδάμ?
Για γραμματόσημο με περάσατε?
Χα χα χα.
Τι λέει? Καλό? Κάναμε κάτι? Ε? Νομίζω ότι κάτι έγινε! Τουλάχιστον δεν θα κάθεται μουτρωμένο σε μια γωνία και να μου λέει "Καλός μαλάκας και εσύ! Για φάτε ένα Μαλάκα που μου θέλει και καρότσια!!!!"
Όχι άσχημα για ένα παιδί με δύο αριστερά χέρια ε?
Και αυτή είναι μόνο η αρχή! Που να δείτε τι σας έχω για το μέλλον!
Αλλά μέχρι τότε..............
Adios Amigos Locos
Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 17/04/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου