Πάει και αυτό, έτοιμη ακόμη μια παρτίδα από κυψέλες, μετά από ένα εντατικότατο δεκαπενθήμερο με στοκαρίσματα, τριψίματα, λαδώματα, βαψίματα, πέρασμα κλειδιών και χειρολαβών.
Ακριβώς πάνω στην ώρα, γιατί πλέον η παρουσία μου στα μελισσοκομεία μου θα πρέπει να είναι συνεχής.
Μια παρτίδα 30 κυψελών που την δούλεψα σε δύο μέρη μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι, και επειδή είχαν διαφορετικές ανάγκες εργασίας επάνω τους (οι μισές ήταν με πλαστικούς κινούμενους πάτους οπότε μπορούσαν να δουλευτούν οι όροφοι ντανιασμένοι σε στήλες ο ένας επάνω στον άλλο, σε αντίθεση με τις άλλες μισές που ήταν κανονικές κυψέλες που θα έπρεπε να δουλευτούν η κάθε μια ξεχωριστά), και επειδή δεν υπάρχει πλέον χώρος στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι για να δουλευτούν όλες οι κυψέλες μαζί, μετά από την αγορά τόσου μελισσοκομικού εξοπλισμού, και μηχανημάτων, τις προηγούμενες χρονιές.
Για να δούμε επί τροχάδην τα διάφορα στάδια επεξεργασίας τους, μια που σας έχω υποσχεθεί να κρατώ τον σχολιασμό στο minimum.
Πρώτο μέρος των "κυψελών" που δουλευτήκανε, στην πραγματικότητα δουλευτήκανε όλοι μαζί οι όροφοι που θα αποτελούσαν τις πρώτες 15 κυψέλες με τους πλαστικούς κινητούς πάτους, μαζί δουλεύτηκαν και τα 30 καπάκια από όλη την παρτίδα των κυψελών.
Πρώτο βήμα φυσικά το στοκάρισμα και το τρίψιμο, φυσικά με την γυαλοχαρτιέρα.
Και το κορίτσι μου, το καλό, να βοηθά διαρκώς, ζητώντας συνέχεια χάδια και παιχνίδια όσο εγώ ήμουν μέσα στους στόκους και το τρίμα από την γυαλοχαρτιέρα.
Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, περσινός ξυλόστοκος (πάντα έχω απόθεμα από στόκο, λινέλαια, μπογιές) με τιμή 2,80 ευρώ, σε σχέση με τον φετινό ξυλόστοκο με τιμή 3,80! Το κάθε τι έχει αυξηθεί σε απίστευτο βαθμό χωρίς καμία λογική. Θυμάμαι τις πρώτες λαδομπογιές που είχα αγοράσει για να βάφω κυψέλες πριν από 13 χρόνια στα 4,5 ευρώ, πλέον είναι στα 9 ευρώ!!! Αντίστοιχα οι τιμές στην λιανική μου για το μέλι μου ήταν στα 6 ευρώ το κιλό, και πλέον είναι στα 8 ευρώ, οι τιμές στην χονδρική μου εξακολουθούν να είναι μετά από 13 χρόνια στα 6 ευρώ!
Το θεωρώ τελείως άδικο, και παράλογο, αρκετοί από εμάς να προσπαθούν να περιορίσουν τα κόστη τους σε υστερικό βαθμό, και να απορροφούν μεγάλο μέρος από τις αυξήσεις στα κόστη μας, και να μην τα μετακυλούμε στους πελάτες μας με αντίστοιχες αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων μας, και κάποιοι άλλοι να μην έχουν κανένα απολύτως ενδοιασμό να μετακυλούν οτιδήποτε από τις αυξήσεις στα κόστη τους στους πελάτες τους, και μάλιστα στην μορφή "Αααα πάλι αύξηση είχε ο ξυλόστοκος, πόσο να το αυξήσουμε εμείς? Πόσο το έχουμε τώρα? 2,80 ευρώ! Οκ κάνε το 3,80 ευρώ! Μια χαρά!".
Ιδίως αυτές τις αυξήσεις τις βλέπουμε κυρίως σε μεταπωλητές εμπόρους, και όχι τόσο σε παραγωγούς προϊόντων (αγροτικών ή βιομηχανικών). Οι "αεριτζήδες" είναι συνήθως οι "πολλαπλασιαστές" του πληθωρισμού, και οι μεγάλοι γεννήτορες των αυξήσεων των προϊόντων!
Μία από τα ίδια! Ένα κουτί με ξυλόβιδες 4Χ4 (για να βιδώσω τους κινητούς πάτους στα πατώματα, αλλά και για να περάσω πλαστικά τακούνια σε όσες κυψέλες έχουν χάσει τα τακούνια τους με τα χρόνια χρήσης τους) στα 18 ευρώ! Δεν πάμε καλά!
Και έχοντας αδειάσει ένα μέρος από το εργαστηρίου, έχω απλώσει νάιλον στο πάτωμα για να δουλέψω σε στήλες τους ορόφους και καπάκια. Η αρχική ιδέα ήταν όλα να τα βάψω με πιστόλι βαφής, αλλά τελικά αντιλήφθηκα ότι δεν είχα αρκετό χώρο για κάτι τέτοιο, και εγκατάλειψα αυτή την ιδέα για να μην βάψω και τα πάντα μέσα στο εργαστήριο μαζί με τους ορόφους.
Και το πρώτο χέρι με λινέλαιο.
Και την ίδια μέρα έγινε το στοκάρισμα και το τρίψιμο από τις άλλες μισές κυψέλες (και εδώ η γυαλοχαρτιέρα παρέδωσε το πνεύμα, συνέχισα με το γωνιακό τριβείο το τρίψιμο των κυψελών). Το πλεονέκτημα όταν δουλεύεις σε μέρη την επεξεργασία των κυψελών είναι ότι μπορείς να δουλέψεις παράλληλα σε ορισμένες εργασίες (που δεν απαιτούν τον ίδιο χώρο στο εργαστήριο) στις διαφορετικές "παρτίδες" κυψελών.
Το να δουλέψεις μέσα στο εργαστήρι σου προσφέρει την δυνατότητα κάθε μέρα να βάφεις τα διάφορα στάδια από λάδια, και βαφές, χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι καιρικές συνθήκες. Αλλά γίνεται πολύ δυσκολότερη αυτή η εργασία λόγου των περιορισμών χώρου που έχει κάθε εσωτερικός χώρος. Κάπου κερδίζεις, κάπου χάνεις.
Επίσης εκτός από παράλληλες εργασίες στις διαφορετικές παρτίδες από κυψέλες την ίδια μέρα γίνονταν και παράλληλες εργασίες στα μελισσοκομεία μου (πχ πλήρεις επιθεωρήσεις για να δεις σε ποια μελίσσια θα μπουν όροφοι), αλλά και πωλήσεις μελιού, και μεταφορά του στους πελάτες στην Θεσσαλονίκη! Τρέχουμε τώρα λέμε!
Επόμενη μέρα και δεύτερο χέρι λινέλαιο.
Τρίτη μέρα και περάσαμε στην βελατούρα.
Τέταρτη μέρα το πρώτο χέρι λαδομπογιάς.
Και την πέμπτη μέρα το δεύτερο χέρι λαδομπογιάς, και τελείωσαν τα βαψίματα σε ορόφους και καπάκια.
Μια μέρα ξεκούραση, και την επόμενη αδειάζω το χώρο "βαφής" μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι από τους ορόφους και τα καπάκια, και τον γεμίζω με τις κυψέλες για να αρχίσω να τις επεξεργάζομαι. Ο σχεδιασμός ήταν να βάψω τις κυψέλες σε 2 φορές, την πρώτη θα έβαφα 9 κυψέλες (κίτρινες), και την δεύτερη φορά θα έβαφα τις άλλες 6 κυψέλες (πράσινες).
Αν το έκανα αυτό όμως θα είχα ακόμη μια εβδομάδα δουλειάς (ακόμη θα έβαφα, ενώ έχω ήδη τελειώσει με όλες τις κυψέλες εδώ και 2 ημέρες!). Οπότε τις στρίμωξα όσο γίνονταν για να τις τελειώσω σε μια φορά, μια που ο χρόνος και τα μελίσσια πιέζουν υπερβολικά. Φυσικά από εκεί που θα γίνονταν σχετικά εύκολα και με άνεση η βαφή των κυψελών με περισσότερο χώρο ανάμεσα τους, πλέον χωρίς σχεδόν καθόλου χώρο η βαφή τους έγινε κυριολεκτικά κόλαση!
Άβολες στάσεις και θέσεις χεριών και ποδιών, χωρίς καθόλου χώρο για κίνηση ή και ξεκούραση, και δημιουργήθηκε ένας δίωρος εφιάλτης κάθε μέρα! Ας όψεται η πίεση της άνοιξης, και η καθυστέρηση μιας - δύο εβδομάδων από τον προμηθευτή των κυψελών μου!
Και το πρώτο χέρι με λινέλαιο.
Και ταυτόχρονα την ίδια μέρα πέρασα χειρολαβές και κλειδιά στις κυψέλες, και βίδωσα τους κινητούς πάτους στους ορόφους για να αποτελέσουν μια ενιαία γονοφωλιά (έχω καεί υπερβολικά πολλές φορές από μετακινήσεις κινητών πάτων στις μεταφορές, που πλέον τους θέλω απολύτως σταθερούς στους ορόφους, χάνεις κάποια μικρά πλεονεκτήματα των κινητών πάτων έτσι, αλλά τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ασφάλεια στις μεταφορές, ΤΙΠΟΤΑ πιο σημαντικό από αυτό! Να δούμε πως θα γίνεται η απολύμανση τους τώρα που θα είναι πακτωμένοι στον όροφο! Χα χα χα. Επίσης νέου τύπου πόρτες "One Klik" όπου με μια κίνηση κλείνουν οι πόρτες με ενσωματωμένους "διακόπτες", επίσης δύο σοβαρά προβλήματα εδώ, δεδομένου ότι χαλάνε εύκολα με τον καιρό οι πλαστικές πόρτες να δω πως θα τις αλλάζω με πακτωμένους τους πάτους στους ορόφους (είναι ενσωματωμένες οι πόρτες ανάμεσα στον πάτο και το πάτωμα!), επίσης θα υπάρχει πρόβλημα στο να κάνεις θεραπεία στην είσοδο, γιατί έχουν περιορισμένα ανοίγματα όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες (για να μην περνούν αχερόντειες, σαύρες, και ποντίκια στις κυψέλες).
Ωραίες όμως ε? Λευκές, λευκές, με τους καφέ πάτους τους και τις πολύχρωμες πόρτες τους!
Φυσικά και παλικάρι εγώ! Άδειασμα του "χώρου βαφής" από ορόφους και καπάκια, γέμισμα του με άβαφες κυψέλες, πέρασμα τους και ένα χέρι λινέλαιο, και πέρασμα στις μισές κυψέλες κλειδιών και χειρολαβών (και πάτων έτσι όπως τις έκανα πακτωμένες), αλλά και μεταλλικών γωνιών για να τις ανοίγεις εκεί με το ξέστρο σου!
Όλα στην ίδια μέρα!
Παλικάρι!
Αρκούδα!
Γιατί αντέχουμε εμείς, και δεν είμαστε φλούφλιδες!
Αμμμμ δε!
Την επόμενη μέρα κατάρρευση! Καπούτ!
Ότι κέρδισα από χρόνο επειδή με έπιασε το ταμάκι για να κάνω όλες τις εργασίες την ίδια μέρα, το έχασα επειδή την επόμενη ημέρα δεν έκανα απολύτως τίποτα, εκτός από το να κοιτάω ένα ταβάνι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου! Οικονομία δυνάμεων παίδες! Από μια ηλικία και μετά αυτός είναι μονόδρομος! Στα υπόψη σας και αυτό!
Δεύτερο χέρι λινέλαιο την ημέρα μετά την κατάρρευση.
Και την δεύτερη μέρα πέρασμα βελατούρα.
Την τρίτη μέρα πέρασμα των πάτων με βαρύ αστάρι μετάλλων (υπερβολικά πηχτό αστάρι, καραβομπογιά! Πρώτη φορά τόσο πηχτό αστάρι χρησιμοποίησα, και νομίζω φαίνεται και από τις φωτογραφίες αυτό. Φυσικά μαύρο αστάρι όταν τα επόμενα χρώματα θα είναι ανοιχτά έχει τα μειονεκτήματα του! Πολύ δύσκολα θα καλυφθεί το μαύρο από το κίτρινο! Αλλά ανάμεσα στην αρτιότητα της βαφής, ή στην αντοχή της κυψέλης, πάντα θα προτιμώ το δεύτερο!).
Μα τι ωραίο είναι αυτό το άσπρο με το μαύρο! Το μαύρο με το άσπρο! Ασπρόμαυρό, μαυρόασπρο! Ωωωωωωω ΠΑΟΚΑΡΑ! Έχω τρέλα! Μέσα στο μυαλό! Πάτε φέρτε τον τρελογιατρό!
Χα χα χα.
Και το πρώτο χέρι με λαδομπογιά!
Καλά μιλάμε αυτό το μαυροκίτρινο πολύ αρρωστιάρικο, πολύ σιχαμερό, λιάκ, μπλιάχ, κακά!
Καλά μιλάμε υπάρχει κόσμος που γουστάρει τον συνδυασμό κίτρινου και μαύρου?
Υπάρχει?
Ναι?
Καλά μιλάμε θα είναι τελείως ανώμαλα και άρρωστα ψυχικά άτομα αυτοί!
Χα χα χα.
Και την ίδια μέρα περνώ και τα άγκιστρα στα καπάκια των κυψελών, για να μην τα έχω να το κάνω αυτό όταν θα περνώ κλειδιά και χειρολαβές και σε αυτές τις κυψέλες. Τα πλεονεκτήματα που λέγαμε ότι έχεις όταν δουλεύεις τις κυψέλες σε μέρη, και όχι όλες μαζί.
Και το δεύτερο χέρι της λαδομπογιάς, και πλέον έχει βελτιωθεί πολύ η κατάσταση, μια που το μαύρο δεν πολυφαίνεται (θα χρειαζόταν ακόμη ένα χέρι με λαδομπογιά για να γίνει τελείως ενιαίο το κίτρινο χρώμα, αλλά ο χρόνος πιέζει υπερβολικά, αλλά και η αθροιστική κούραση έχει χτυπήσει ταβάνι, πλέον τα λάθη γίνονται αβέρτα -ξεχνάς να βάψεις μέρη των κυψελών, σκορπάς μπογιά με το πινέλο σε όλους τους τοίχους, το παντελόνι σου βρίσκει παντού στις κυψέλες και έχει βαφτεί κίτρινο, το ίδιο και τα παπούτσια, σου χύνεται μπογιά από κουτιά που δεν τα σφράγισες καλά-),
Δεν πειράζει, τουλάχιστον θα είναι αλεξίσφαιρες με το νέο αστάρι που έχω εφαρμόσει σε αυτές.
Και τελευταία μέρα όπου θα περαστούν τα κλειδιά και οι χειρολαβές (και τα μάνταλα της πόρτας και οι μεταλλικές γωνίες για το άνοιγμα με το ξέστρο), έχοντας γίνει η προεργασία με τα άγκιστρα στα καπάκια, και το πέρασμα των "πεταλούδων" στο κυρίως σώμα του συνδετήρα.
Ταυτόχρονα έχει αδειάσει και ο "χώρος βαφής" και υπάρχει πλέον χώρος στο μελισσοκομικό εργαστήρι για όλες τις άλλες μελισσοκομικές εργασίες (πέρασμα κεριών στα συρματωμένα πλαίσια -έχω έτοιμα μερικές εκατοντάδες από πέρσι, ίσως συρματώσω μερικές ακόμη εκατοντάδες αναλόγως του πως θα πάει από ανάπτυξη η χρονιά-, προετοιμασία μελισσοκομικών τροφών-τροφοδοσία με μέλι και φέτος-). και ευκαιρία να δουλέψω σε εξωτερικό χώρο, γιατί τόση εισπνοή από λινέλαια, βελατούρες, αστάρια, λαδομπογιές, νέφτι και νίτρο, με έχουν κάνει κάτσε καλά κεφάλι για δύο εβδομάδες! Χα χα χα.
Ουχ ουχ ουχ ουχ τα κιτρινολευκα μου κουκλιά!!!!!
Χα χα χα.
Και η νέα λεγεώνα πλήρης και έτοιμη να υποδεχθεί τις νέες κατοίκους της!
Και δείγμα της κούρασης μου είναι το ότι δεν έκατσα να τις παρατάξω τις κυψέλες σε διαφορετικό μέρος του κήπου μου, για να τις βγάλω μια πιο "μελετημένη" και "χορταστική" φωτογραφία όπου θα φαίνονταν ο αριθμός τους (και ο όγκος τους) πολύ καλύτερα! Εκεί που τις τελείωσα εκεί και τις φωτογράφισα, ούτε είχα πλέον δύναμη για οτιδήποτε παραπάνω! Από εδώ και πέρα η προσοχή μου στρέφεται από το μελισσοκομικό μου εργαστήρι στα μελισσοκομεία μου, να είμαι απίκο πάνω από τα μελίσσια μου, να τα αναπτύξω γιατί έχω πολλές κυψέλες να γεμίσω, παλιές και νέες.
Λεγεώνες παλιές, λεγεώνες νέες.
Λεγεώνες έτοιμες για μάχη.
Η άνοιξη είναι πόλεμος, έφοδος και μην κοιτάς ποτέ πίσω!
Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 12/04/2024
Ωραίες έγιναν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λινέλαιο δεν αργεί να στεγνώσει;εσύ πώς καταφέρνεις και βάφεις την επόμενη....;
Ναι, εάν χρησιμοποιήσεις την αναλογία 1 λίτρο λινέλαιο με 0,2 λίτρα στεγνωτικο λινέλαιο συν 0,2 λίτρα νέφτι που είναι η συνταγή του ΑΠΘ στεγνώνει δεν στεγνώνει το λινέλαιο σε 24 ώρες (το πρόβλημα είναι στο δεύτερο χέρι του λινελαιου να στεγνώσει για να περάσεις στην βελατουρα), εάν όμως αντί για νέφτι χρησιμοποιήσεις Διαλυτικό Νιτρου τότε έχεις εκπληκτικά αποτελέσματα όσο αφορά το στέγνωμα του λινελαιου, αλλά και των βαφών ( συγκεκριμένα για τις βαφές θέλει οι βαφές με νέφτι 24 ώρες για να στεγνώσουν ενώ με το Νίτρο μόνο 8 ώρες!)! Πολύ καλή η μεθοδολογία του ΑΠΘ για τις βαφές και τα λαδώματα αλλά η μεθοδολογία των επαγγελματιών βαρέων επάνω σε αυτό το θέμα είναι ακόμη καλύτερη! Χα χα χα.
Διαγραφή"Επαγγελματιών βαφεων" διόρθωση χα χα χα.
Διαγραφή