UA-50457385-1

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Θεσσαλονίκης στολίδια: Διοικητήριο


 Ήταν να μην γίνει η αρχή να βγάζουμε τα ομορφότερα αρχιτεκτονήματα της πόλης σε αυτό το blog! Τώρα που αρχίσαμε δεν μας σταματάει τίποτα! Και σήμερα έχει σειρά το διοικητήριο - υπουργείο Μακεδονίας Θράκης. 

 Αλλά πριν από όλα ας αρχίσουμε με την ιστορική αναδρομή.

 Διοικητήριο.

 Το κτήριο του Διοικητηρίου χτίστηκε το 1891 από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι στην θέση του οθωμανικού κονάκι (λίγο νοτιότερα) το οποίο είχε χτιστεί στην θέση ερειπίων ενός βυζαντινού παλατιού. Τριώροφο κτήριο στην αρχή με ένα αέτωμα οθωμανικού μπαρόκ (το 1955 προστέθηκε ο τέταρτος όροφος με το νεοκλασικό αέτωμα για να στεγαστούν περισσότερες υπηρεσίες).

 Επί τουρκοκρατίας αποτέλεσε την έδρα του Βάλη Θεσσαλονίκης και στέγαζε το δημοτολόγιο, υποθηκοφυλακείο, λογιστήριο, κτηματολόγιο, ειρηνοδικείο, την αίθουσα του νομαρχιακού συμβουλίου, την διεύθυνση εξωτερικών υποθέσεων, αστυνομία, χωροφυλακή, πρωτοδικείο, εμποροδικείο, ιεροδικείο (έτσι ήταν τότε! Σε ένα κτήριο τα βόλευαν όλα, τακτική όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω χα χα χα).

 Γύρω του υπήρχε το Σαατλί Τζαμί (όπου έγινε η σφαγή των πρόξενων της Γερμανίας και της Γαλλίας το 1876) ένα λουτρό, τα διαμερίσματα του χαρεμιού, αστυνομικές αρχές, φυλακές, υπηρεσίες, στάβλοι, και τηλεγραφείο.

 Το 1907 φιλοξένησε την Τουρκική Νομική σχολή και το 1911 κατέλυσε σε αυτό ο Σουλτάνος Μεχμέτ Ρεσάτ και το 1912 υπογράφτηκε στις 26 Οκτωβρίου 1912  (Αγίου Δημητρίου) από τον αρχιστράτηγο του Τουρκικού στρατού Χασάν Ταξίν Πασά η παράδοση της πόλης στον Ελληνικό στρατό.

 Από το 1912 στέγαζε την Γενική Διεύθυνση και μετέπειτα το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης (μια στιγμή με την υποβάθμιση του στέγασε την Γενική Γραμματεία Μακεδονίας Θράκης αλλά πλέον έχει αναβαθμιστεί ξανά  σε Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης). Διασώθηκε από την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 (αν και καταστράφηκε ο περιβάλλον χώρος του)   και αυτό στάθηκε το έναυσμα να αποτελέσει εστιακό σημείο από όπου ξεκινούν ακτινωτά 10 δρόμοι σύμφωνα με την νέα χάραξη της πόλης έπειτα από την καταστροφή της από την φωτιά. Επίσης η πλατεία μπροστά από το διοικητήριο αποτέλεσε την μόνη αρχιτεκτονημένη πλατεία της πόλης με αρχιτεκτονικό στιλ το Ιταλικό Art Deco. Πλατεία που καταστράφηκε στις ανασκαφές που γίνανε στην θέση της όπου και ανακαλύφθηκε το αρχαίο διοικητικό κέντρο της πόλης (υπάρχουν σκέψεις για την επαναδημιουργία της πλατείας σε συνύπαρξη με τα αρχαία ευρήματα).

 Φτάνει τόση ιστορία, θα πάθουν τα μυαλά σας! 


  Μια ωραία ημέρα το λοιπόν αποφάσισα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες και από αυτό το διαμαντάκι, οπότε με την φωτογραφική μηχανή στα χέρια ξεκίνησα να πάω να βγάλω μερικές φωτογραφίες από τους εξωτερικούς χώρους του διοικητηρίου για να τις έχω στο αρχείο μου (δεν θέλω να χρησιμοποιώ φωτογραφίες από άλλους όπου δεν είναι αναγκαίο, ιδιοτροπία μου θα πείτε αλλά θέλω τα πάντα μέσα στο blog μου κείμενα, φωτογραφίες, πίνακες, γραφήματα να είναι δικά μου, χαζό αρκούδι χαρά γεμάτο θα μου πείτε! Και θα έχετε δίκιο!). Οπότε φτάνοντας στο διοικητήριο είχα την χαζή ιδέα να ρωτήσω τους φρουρούς στην πύλη αν μπορώ να μπω μέσα στην Αυλή του διοικητηρίου (έχει φρουρούς και πολλούς μάλιστα γιατί είναι ταυτόχρονα και το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης) και να πάρω μερικές εξωτερικές φωτογραφίες από κοντά του κτηρίου. Και φυσικά εκεί αρχίζει ο παραλογισμός που βιώνει κάθε ένας που έχει συνδιαλλαγές με δημοσίους υπαλλήλους.   


 Αρχίζω όπως πάντα ευγενικά "Χμμμμ συγνώμη?"

 "Μάλιστα" απαντά ο Αστυνομικός της πύλης (βαθμός λοχίας, ή τον αντίστοιχο  βαθμό του λοχία που έχουν στην Αστυνομία).

 "Μπορώ να βγάλω μερικές εξωτερικές φωτογραφίες του κτηρίου? Μόνο εξωτερικές! Όχι εσωτερικές! Έχω ένα blog και θέλω να κάνω μια σειρά σχετικά με τα νεοκλασικά της Θεσσαλονίκης"

 "Χμμμμ δεν νομίζω ότι επιτρέπεται! Πως σας λένε κύριε και πως ονομάζεται το blog σας?"

 "Εεεεε Μότσανος Λάζαρος ονομάζομαι και Μελισσοιστορίες και άλλα ονομάζεται το blog μου, αλλά παιδιά αν δεν επιτρέπεται δεν υπάρχει πρόβλημα! Ας μην τραβήξω φωτογραφίες"

 "Περιμένετε κύριε να ρωτήσω τον υπεύθυνο να μας πει"

 "Μα δεν είναι πρόβλημα ας μην πάρω τις φωτογραφίες"

 "Περιμένετε κύριε" λέει ο λοχίας και παίρνει τηλέφωνο στον Υπεύθυνο.

 "Μπορείς να πάρεις φωτογραφίες από έξω από τον δρόμο, δεν απαγορεύεται αυτό" μου λέει ένας δεύτερος αστυνομικός.

 "Α ωραία! Τότε λύθηκε το θέμα, θα πάρω φωτογραφίες έξω από τον δρόμο!"

 "Περιμένετε κύριε είπα!" λέει  πιο αυστηρά ο λοχίας.

 "Βρε που έμπλεξα!" σκέφτομαι εγώ.

 Τελικά ο υπεύθυνος σηκώνει το τηλέφωνο και του μιλά ο λοχίας "Κύριε..... έχουμε εδώ ένα κύριο Μότσανο Λάζαρο και θέλει να βγάλει μερικές φωτογραφίες από το κτήριο..... Ναι εξωτερικά μόνο.... Για ένα blog λέει..... Μελισσοιστορίες...... Απαγορεύεται κανονικά..... Αν θέλετε την δικιά μου γνώμη εγώ προτείνω να μην βγάλει φωτογραφίες από κοντά..... Ναι μάλιστα.... Απαγορεύεται κύριε Μότσανε να βγάλετε φωτογραφίες!" μου λέει στο τέλος ο λοχίας αφού με κόβει από πάνω έως κάτω με το μάτι του (αν πάτε με μακρυά μαλλιά και σακίδιο στην πλάτη και μπλούζα Deep Purple με κουκούλα είναι προφανέστατα εκπληκτικά δύσκολο να μην σας κόψουν για τρομοκράτη οι φρουροί σε οποιοδήποτε υπουργείο! Χα χα χα).

 "Οκ παίδες! Αλλά μπορώ να βγάλω φωτογραφίες έξω από τον δρόμο ε?"

 "Φυσικά!" απαντούν ταυτόχρονα και οι δύο αστυνομικοί.

 Και αφού έληξε αυτή η τελείως επικίνδυνη αναμέτρηση των αρχών με τον εν δυνάμει τρομοκράτη-μελισσοκόμο-blogger πήγα 2,5 μέτρα μακρυά από την εξωτερική πλευρά της περίφραξης της αυλής του διοικητηρίου για να βγάλω τις φωτογραφίες που 2,5 μέτρα πιο μέσα ήταν απαγορευμένες να βγάλω!

 Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι την επόμενη ημέρα μια παρέα 20 ατόμων με Πανό και φέιγ βολάν πήγαν και κάνανε κατάληψη στην Βουλή και εκεί δεν έτρεχε τίποτα και απλώς ασκούσαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα σύμφωνα με την πρόεδρο της βουλής, αλλά στην περίπτωση μου με που άκουσαν μελισσοκόμος με φωτογραφική μηχανή αμέσως με ταύτισαν με τον Κουφοντίνα (άλλη μια ηρωική μελισσοκομική μορφή χα χα χα).



 Οπότε τσακαλάκια μου φωτογραφίες μόνο έξω από την περίφραξη της αυλής.


 Το κτήριο πάντως είναι υπέροχο! Αυτός ο Βιταλιάνο Ποζέλι ήταν ιδιοφυΐα!


 Και είναι τεράστιο!


 Υπέροχο στολίδι στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.





 Εδώ έχουμε φωτογραφίες που πήρα επί Τουρκοκρατίας!!! Χα χα χα. Είπαμε είμαι παλιός αλλά όχι και τόσο! Τις τρεις παρακάτω φωτογραφίες τις βρήκα από την αναζήτηση μου στο διαδίκτυο. 


 Souvenir de Salonique-La palais de la Justice Αναμνηστικό Θεσσαλονίκης-Το παλάτι της δικαιοσύνης!



 Και το Διοικητήριο με την μαρμάρινη πλατεία του πριν τις ανασκαφές που βγάλανε στο φως το αρχαίο διοικητικό κέντρο της πόλης. Ένα πραγματικό στολίδι αυτής της πόλης!

 Εδώ τελειώνει και αυτή η ανάρτηση, για την ευκολία σας θα παραθέσω και τις αναρτήσεις της σειράς Θεσσαλονίκης στολίδια για να είναι στην διάθεση σας.

Σειρά Θεσσαλονίκης στολίδια

Περιήγηση στο Γενί Τζαμί

Θεσσαλονίκης στολίδια: Βίλα Πετρίδη



Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 28/5/2015

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XII

 Και η προσπάθεια μας να εμπλουτίζουμε διαρκώς το αρχείο Street Art και Graffiti στην Θεσσαλονίκη συνεχίζει αδιαλείπτως. Αυτή την φορά ο κύριος όγκος των έργων που θα παρουσιάζουμε είναι από το κέντρο της Θεσσαλονίκης (και λίγα ακριβώς στα σύνορα με τον Δήμο Καλαμαριάς). Χωρίς πολλά άλλα λόγια πάμε στο ψαχνό. 


 Δραγούμη πλατεία Άθωνος

 Σχεδόν στο κέντρο της πόλης σε ένα μέρος που η ζαλάδα από τις άπειρες ρετσίνες μάλλον δεν βοηθά στο να εκτιμηθεί το παραπάνω. 


 Γ. Μπακατσέλου

 Μέσα στα στενάκια του κέντρου.


 Πλάτωνος

 Ιδιόμορφη τεχνοτροπία σε αυτό και στα επόμενα έργα.


 Πλάτωνος

 Ιδιαίτερα επιμηκυμένες μορφές, σκουλικόμορφες θα έλεγα.


 Αλεξάνδρου Δελμούζου


 Αγίας Σοφίας και Ολύμπου

 Κάτι ανάμεσα στον Cyclops από τους X-men και τον Robocop!


 Αγίας Σοφίας και Ολύμπου

 Και φυσικά ποιος είναι από τους πιο παραγωγικούς σε αυτό τον τομέα στην Θεσσαλονίκη?


 Αγίας Σοφίας και Ολύμπου

 Ναι καλά το καταλάβατε και φυσικά η θεματολογία - υπογραφή του χα χα χα.


 Αγίας Σοφίας και Ολύμπου

 Παράξενο και το παραπάνω! Θυμίζει σκίτσα από το περιοδικό Βαβέλ.


 Αλεξάνδρου Δελμούζου

 Και φυσικά να μην πάνε ανεκμετάλλευτα τα στόρια από τα καταστήματα!


 Αλεξάνδρου Δελμούζου


 Αρμενόπουλου

 Ένα πολύ ωραίο έργο χωμένο σε ένα δρομάκι πάνω από την περιοχή της Ροτόντας.


 Αρμενόπουλου


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο

 Παιδικό θέμα μέσα στο 87ο Δημοτικό σχολείο, πολύ καλή προσθήκη για την αισθητική που θα διαμορφώσουν στο μέλλον τα παιδάκια. 


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο

 Και υπάρχει μια πλειάδα ακόμα τέτοιων έργων προσαρμοσμένα στον χώρο και στο ηλικιακό επίπεδο των ατόμων (παιδάκια) που βρίσκονται εκεί.


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο.

 Και φυσικά παντού υπάρχει μια αρκούδα!


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο

 Αυτό το έβαλα γιατί μου άναψε τα αίματα! Δηλαδή βρε Τραμπάκουλες που το βανταλίσατε τι ακριβώς σκεφτόσασταν εδώ? Το ότι είναι μέσα σε ένα δημοτικό σχολείο με παιδάκια δεν σας έκανε καθόλου να σκεφτείτε ότι είναι τελείως χυδαίο να κάνετε τον συγκεκριμένο βανδαλισμό? Όχι ε? Καλά πάτε! 


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο

 Πάντως είναι ευχάριστο να βλέπεις σχολεία να τα κοσμήζουν τέτοια έργα που διαμορφώνουν ψυχοσυνθέσεις από πολύ νωρίς (να μην υπήρχαν και οι γελοίοι βάνδαλοι θα ήταν ακόμα καλύτερα). 


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο


 Μαρία Κάλλας 87 Δημοτικό Σχολείο


 Μεγάλου Αλεξάνδρου Ινστιτούτο Goethe

 Ένα μεγάλο Έργο Street Art στο Ινστιτούτο Goethe (ξέρετε αυτό που θέλουν οι κάγκουρες να το κατασχέσουν όχι λόγου των πολεμικών αποζημιώσεων αλλά λόγου ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι ζημία και τι κέρδος, και ποίος είναι φίλος και ποιος εχθρός.Αν σαν λαός δεν ήμασταν τόσο υπανάπτυκτοι δεν θα είχαμε αυτά τα χάλια σήμερα. Δυστυχώς είμαστε η πιο βόρεια χώρα της Αφρικής! Αλήθεια από ότι θυμάμαι η Deutdche Telecom είναι γερμανική και έχει κάτι μετοχές στον OTE αλλά κάποιοι κάτι τέτοιες λεπτομέρειες όσο αφορούν εταιρίες σαν να τις ξεχνούν ε?).    


 Αιμίλιου Ριάδη και Βασιλέως Γεωργίου (προέκταση Βασιλίσσης Όλγας).

 Ακόμα ένα ιδιόμορφο έργο Street Art με επιμηκυμένες μορφές και θέμα το ποδήλατο και την πόλη (αγαπημένη ενασχόληση που μακάρι να βρει πολύ κόσμο να την ακολουθήσει στην Θεσσαλονίκη, αλλά δεν το κόβω πιθανό, αν ακόμα και η χειρότερη οικονομική κρίση δεν έπεισε αρκετό κόσμο να κινείται με το ποδήλατο δεν υπάρχει τίποτα απολύτως να τους πείσει!). 

Και εδώ τελειώνει και η σημερινή μας ανάρτηση.


 Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog  για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό


Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη



STREET ART FESTIVAL-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol V

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VIIΙ

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IX

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol X

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XI

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II

 Αυτά λοιπόν για σήμερα τσακαλάκια μου μέχρι την επόμενη ανάρτηση.....


Adios Amigos Locos


Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 27/5/2015

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Κυρία σε χρυσό κλουβί


Ματάκια μου θλιμμένα και γλυκά
τον φόνο έκανα και εγώ μια φορά
μια μικρή ψυχούλα, μια σταλιά
τον θάνατο γεύτηκε ξαφνικά

Αχ καταραμένη των αντρών γενιά
σιχάματα, κτήνη, όλοι σας βρομερά
ψεύτη και υποκριτή λες πως αγαπάς
τα μικρά πλασματάκια πως τα πονάς
όλοι οι άντρες φάρα άχρηστη, σιχαμερή
γουρούνι και σκύλος είσαι και εσύ

Ματάκια μου αγαπημένα, καστανά
τον φόνο θα τον κάνανε και αυτές
η μοίρα της βασίλισσας τα ΄χει αυτά
οι εργάτριες δεν έχουν εδώ ενοχές

Αχ καταραμένη των αντρών γενιά
σιχάματα, κτήνη, όλοι σας βρομερά
αυτή η σκέψη μην σου περάσει πια
μην τολμήσεις τον φόνο ποτέ ξανά
αν με αγαπάς ξανά δεν έχει μακελειό
αλλιώς μαύρο σκυλί  θα είσαι δειλό

Ματάκια μου μεγάλα μου, μαγικά
δεν είχα άλλη διέξοδο, καμία επιλογή
με πείραξε, με πίκρανε για τα καλά
σε λυγμούς έπεσα σαν μικρό παιδί

Αχ καταραμένη των αντρών γενιά
σιχάματα, κτήνη, όλοι σας βρομερά
στα χέρια μου την επόμενη φορά
θα την φέρεις χωρίς καμιά ζημιά
ζωάκι μου, να ζει μες την χαρά
να την ταΐζω εγώ με ότι αγαπά

Ματάκια λατρεμένα μου, λαμπερά
μόνη δεν μπορεί η βασίλισσα να ζει
η συνοδεία της από μικρά ζωντανά
μπορεί μόνο στην ζωή να την κρατεί

Αχ καταραμένη των αντρών γενιά
σιχάματα, κτήνη, όλοι σας βρομερά
δεν ξέρω, τρόπο πρέπει να βρεις εσύ
θέλω μόνο αυτή που είναι ξεχωριστή
χωρίς κακές εργάτριες, να 'ναι μοναχή
να την έχω κυρία σε χρυσό κλουβί


Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 24/5/2015

Αφιερωμένο σε μια παλαβή αλεπού που δεν διστάζει τα αδύνατα δυνατά να τα προστάζει.











Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XIII


 Και συνεχίζουμε με την δέκατη τρίτη ανάρτηση της σειράς απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν. 

 Σε πόσο καιρό οι 13 αναρτήσεις αυτής της σειράς? 

 Σε σχεδόν μισό χρόνο! 

 Καλά πάμε! 

 Μια επισήμανση εδώ. 

 Παιδιά που είσαστε διαχειριστές μελισσοκομικών ομάδων ή blogs όταν σας απευθύνουν ερωτήματα τα υπόλοιπα μέλη αυτών των ομάδων ή οι αναγνώστες των blog σας καλό είναι να κάνετε τον κόπο να τους απαντάτε! 

 Μην δημιουργείτε όλα τα παραπάνω και μετά το παίζετε βούδες και αφήνετε όλους τους υπόλοιπους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα και να παίρνετε όλα τα εύσημα εσείς ότι και καλά είσαστε διαχειριστές μελισσοκομικών ομάδων ή blog! Έχω παρατηρήσει επανειλημμένα σε μελισσοκομικές ομάδες ή blogs οι διαχειριστές τους να μην απαντούν σε ερωτήματα άλλων (και μάλιστα έχω δει και ερωτήσεις να μην έχουν απαντηθεί από κανένα μέσα στην ομάδα και να στέκονται εκεί αναπάντητα στην αιωνιότητα), δεν πάει έτσι το πράγμα! 

 Το να έχετε μελισσοκομική ομάδα ή blog σημαίνει κάποια υποχρέωση σας απέναντι στους άλλους, δεν είναι μόνο εύκολη διαφήμιση και τρόπος προσέλκυσης πελατών (άλλο καινούριο που βλέπω, κάνει κάποιος μια ομάδα με ουδέτερο όνομα και όταν αποκτά μερικά χιλιάδες μέλη κοτσάρει και το όνομα του στο τίτλο της ομάδας! Χωρίς στην πραγματικότητα να έχει κάποια συμμετοχή στο παιχνίδι τον ερωτοαπαντήσεων!). Ξέρω μερικοί κάνετε ομάδες (ή blog) για να προωθήσετε μόνο τα προϊόντα σας, ξέρω μερικοί κάνετε ομάδες (ή blog) για να προωθήσετε τα προϊόντα κάποιων άλλων, ξέρω μερικοί κάνετε ομάδες (ή blog) μόνο για να προωθήσετε τα επί αμοιβής σεμινάρια που κάνετε (που σε αυτά επειδή πέφτει το χρήμα απαντάτε με ευκολία, στις τζάμπα απαντήσεις έχετε το πρόβλημα!), ξέρω και οι περισσότεροι κάνετε ομάδες (ή blog) χωρίς να έχετε το πραγματικό υπόβαθρο για να απαντάτε σε οποιαδήποτε ερώτηση σας κάνουν. 

 Δεκτά όλα τα παραπάνω, έτσι νομίζετε ότι πρέπει να φερθείτε έτσι φέρεστε, δεν θα σας κρίνω, αλλά το να μην απαντάτε γιατί θεωρείτε ότι ο χρόνος σας είναι πολύτιμος για να ασχοληθείτε με κάτι τέτοιο ασήμαντο όπως οι ερωτήσεις των άλλων δεν το δέχομαι! Να μάθετε να φέρεστε στους άλλους με την αξία που τους αρμόζει! 

 Υπάρχουν παιδιά που πελαγοδρομούν εκεί έξω, που δεν έχουν παλιούς δίπλα τους να τους δείξουν τίποτα, που δεν έχουν λεφτά για σεμινάρια και προτιμούν τα λίγα που έχουν να τα ρίξουν σε κυψέλες (και σωστά κάνουν!), που δεν τα πάνε καλά με τα βιβλία (γιατί αν τα πήγαιναν δεν θα ήταν αναγκασμένα να μας τρώνε στην μάπα εμάς και την "σοφία "μας). Αυτά τα παιδιά θέλουν κάποια βοήθεια, μην τους την αρνείστε γιατί ο χρόνος σας είναι υπερπολύτιμος. Ολονών ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος όχι μόνο ο δικός σας! Ξέρετε τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους!

 Οπότε ξεκαβαλικέψτε αρκετοί, αρχίστε να φέρεστε στους αναγνώστες σας και στα μέλη των ομάδων σας με την σημασία και την αξία που τους αρμόζει και αρχίστε να δίνετε απαντήσεις (σωστές λάθος δεν έχει μεγάλη σημασία, τουλάχιστο προσπαθήστε!). Προφανέστατα υπάρχει κόσμος που έχει πολλές μα πολλές απορίες (Γαμώ το στανιό μου! Έχω μόνο ένα προφίλ με λιγότερους από 400 νοματέους μέσα και ένα blog με μια μέτρια αναγνωσιμότητα και πάλι μέσα σε 6 μήνες υπάρχει αυτός ο όγκος ερωτήσεων, δηλαδή αν είχα ένα προφίλ με χιλιάδες νοματέους μέσα, ταυτόχρονα και μια μελισσοκομική ομάδα με ακόμα μερικές χιλιάδες μέλη μέσα και το blog μου πόσες παραπάνω αναρτήσεις θα είχα κάνει μέσα σε αυτούς τους 6 μήνες? Υπάρχει μια τεράστια ανάγκη για διάχυση των γνώσεων και περιμένει και εσάς για να καλυφθεί, επιτέλους κουνίστε τις κωλάρες σας και καλύψετε την!!!). 

 Αυτά για να μην ξεχνάμε ότι ο Αρκούδας εξακολουθεί να δαγκώνει όταν χρειασθεί χα χα χα. 

 Πάμε στο κυρίως πιάτο τώρα       

65. Θέλω να προμηθευτώ ορισμένα μέτρα ασφαλείας για το μελισσοκομείο μου, έχεις καμία ιδέα τι κάμερα να πάρω? Τι άλλο να προσέχω πάνω σε αυτό το θέμα (είμαι νέος μελισσοκόμος με λίγες κυψέλες και δεν θέλω να μου τις κάνουν να τις χάσω άλλοι!). Bear's Nest Μπα δεν έχω και τόσο μεγάλη εμπειρία από κάμερες (είμαι τυχερός ακόμα δεν με φορολόγησαν τα μελίσσια μου χα χα χα) για να σου πω, αλλά οι βασικές αρχές είναι να είναι φτηνές (για να μπορείς να έχεις πάνω από μια, η μία θα είναι στραμμένη στα μελίσσια σου για να μπορέσεις να πιάσεις πρόσωπα αν είσαι τυχερός, και η δεύτερη στον δρόμο για να πιάσεις τον αριθμό της πινακίδας του οχήματος που είναι το βασικότερο, αν υπάρχει ο αριθμός του οχήματος έχεις κάνει σχεδόν όλη την δουλειά της αστυνομίας, φυσικά εξυπακούεται ότι θα πρέπει να υπάρχει μόνο μια είσοδος - έξοδος για το μελισσοκομείο σου), να έχουν μεγάλη διάρκεια λειτουργίας οι μπαταρίες τους (ενεργοποίηση μόνο με την κίνηση για να κάνουν οικονομία), να είναι μικρές για να μπορούν να κρυφτούν εύκολα, και ότι άλλο χαρακτηριστικό αν έχουν πχ ειδοποίηση σε τηλέφωνο αν υπάρχει επίμονη κίνηση, ή να δουλεύουν και στο σκοτάδι σε διαφορετικά μήκη κύματος ή με ελάχιστο φως είναι στα συν. Πολλές φορές φυσικά και μια πινακίδα ότι ο χώρος βιντεοσκοπείται μπορεί να δράσει εξίσου αποτρεπτικά (ή και πολύ περισσότερο χα χα χα).

 Δεν θέλεις κάμερα να σε ειδοποιεί για να σηκωθείς αμέσως να πας στα μελίσσια σου (θα έχεις GPS για αυτό που θα δίνει το σήμα του), το τελευταίο που θέλεις είναι να είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τους κλέφτες, είτε θα γίνεις φονιάς είτε θα σε φάνε αυτοί. 

 Αυτό που θέλεις είναι μερικές ευδιάκριτες φωτογραφίες από την κλοπή και ότι στοιχείο μπορείς να δώσεις στην αστυνομία για να τους βοηθήσεις (φώτο από φάτσες, φώτο από όχημα, και κυρίως αριθμό κυκλοφορίας οχήματος). Αν θέλεις να έχεις το στίγμα των κλεφτών θα έχεις και Gps στις κυψέλες και μετά από την μετακίνηση τους να δώσεις την τελική θέση τους στους Αστυνομικούς (όπως και ότι άλλο υλικό έχεις από φώτο ή βίντεο) και αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν την επέμβαση (φυσικά θα έχεις κάνει και μηνυτήρια αναφορά στο τμήμα!). Οτιδήποτε άλλο είναι λάθος.

 θα κάνεις ένα συνδυασμό από 2 τουλάχιστο κάμερες, μια πινακίδα ότι ο χώρος βιντεοσκοπείται και 1 Gps ανά πέντε ή δέκα κυψέλες ή στην χειρότερη περίπτωση ανά είκοσι (φυσικά είναι μεγάλο κόστος ιδίως στην περίπτωση σου που ακόμα δεν σου έχει αποδώσει πίσω τίποτα η μελισσοκομία).

 Αλλά δεν θα αυτοδικήσεις με κανένα τρόπο!

 Για περισσότερες πληροφορίες ίσως να πρέπει να ρωτήσεις τα παιδιά στον μελισσοκομικό σύλλογο Ανατολικής Αττικής «ο Κηφήνας» που έχουν κάνει φοβερή δράση σε αυτόν τον τομέα (αντικλεπτικά συστήματα για τα μέλη τους) νομίζω μια αντίστοιχη δράση είχε και ο Μελισσοκομικός σύλλογος Θεσσαλονίκης.


66. Λάζαρε χρόνια πολλά και Χρηστός Ανέστη...επειδή δεν έχεις χρόνο για απαντήσεις θέλω 2 λεπτά από το χρόνο σου....έχω μια βασίλισσα που λόγω καιρού δεν έχει γονιμοποιηθεί και δεν γεννάει...το μελίσσι έχει δηλαδή βασίλισσα αλλά τζούφια....την τρίτη μου έρχονται βασίλισσες για τις παραφυάδες...να τις βάλω μια καινούρια γιατί έχω αρχίσει και βλέπω κηφηνοκελια? Την απάντηση νομίζω ότι την ξέρω (ΝΑΙ) αλλά θέλω και μια πιο έμπειρη απάντηση. και μια δεύτερη ερώτηση γρήγορη και αυτή. Ποια πιστεύεις ότι είναι η καλύτερη διάρκεια ορφάνιας για εισαγωγη?6 ώρες η 12-έως 24 ώρες? ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγνώμη που σου χαλάω τον λιγοστό χρόνο σου. Bear's Nest Καλύτερα είναι να έχει φύγει λίγο η μυρουδιά από την προηγούμενη βασίλισσα πρώτα και έπειτα να μπει νέα βασίλισσα, οπότε 12 με 24 ώρες είναι καλύτερα, επίσης η εισαγωγή βασίλισσας σε δυνατό μελίσσι είναι δυσκολότερη (όπως και σε αρρενοτόκο!).

 Για αυτό συνήθως τα αρρενοτόκα τα τινάζουμε, αλλά φυσικά όλα είναι και θέμα εξωτερικών συνθηκών πχ εγώ την τελευταία εβδομάδα έχω κάνει 6-7 συνενώσεις ορφανών μελισσιών με αδύναμα μελίσσια μου (και όχι μόνο) χωρίς απολύτως τίποτα που να καλύπτει την μυρουδιά των μελισσιών (ούζο, τσίπουρο, άρωμα) αλλά έξω γίνεται τις πουτάνας σε νεκταροέκκριση και οι μέλισσες είναι απασχολημένες να βρίσκουν νέκταρ και όχι να αλληλοσκοτωθούν. Γενικά αυτή είναι λάθος τακτική αλλά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να γίνει.

 Αυτή την εποχή ιδιαίτερα δεν ασχολούμαι να σώσω μελίσσια (με τακτικές ακάλυπτου γόνου ή εισαγωγές βασιλισσών) προτιμώ απλώς να κόψω 10 παραπάνω παραφυάδες παρά να σώσω 10 αρρενοτόκα ή ορφανά (χωρίς ιδιαίτερη σκέψη τα συνενώνω απλώς), είναι πιο εύκολο και λιγότερο κοστοβώρο σε εργασία.

 Τώρα για την βασίλισσα και το αρεννοτόκο (?) καλύτερα θα ήταν να το τινάξεις πρώτα (καλά θα είναι κοντά στα 50 μέτρα) και να βάλεις την κυψέλη πάλι πίσω στην θέση της για να μην έρθουν και οι αρενοτόκες εργάτριες πάλι μέσα στην κυψέλη (αλλά θα έρθουν οι υπόλοιπες) και προσπαθήσουν να θανατώσουν την βασίλισσα (μην είσαι σίγουρος ότι αν μείνει η βασίλισσα μέσα στο κλουβί θα κατορθώσει μέσα σε 2 ημέρες μέχρι να ελευθερωθεί να επικρατήσει και πάνω στις αρεννοτόκες εργάτριες η οσμή της και να την αποδεχθούν, είπαμε ότι η εισαγωγή βασίλισσας σε αρεννοτόκο είναι δυσκολότερη από ότι σε ορφανό). Μετά κάνε την εισαγωγή της βασίλισσας.

 Γενικός κανόνας τώρα, μάθε να χωρίζεις παραφυάδες και μην μπαίνεις στο τριπάκι να αγοράζεις βασίλισσες, έτσι μόνο τους βασιλοτρόφους και μόνο κάνεις μάγκες. Δεν χρειάζεται να σου πω ότι σύμφωνα με τον ορισμό μου μελισσοκόμος είναι αυτός που αναπαράγει μόνος του το ζωικό κεφάλαιο (είδες τι λιτός και ακριβής ορισμός?!?!? Χα χα χα).

 Μην τους αφήνεις να σου πιάνουν τον κώλο για κάτι που μπορείς εύκολα να το κάνεις μόνος σου (και μην γελιέσαι 40 βασίλισσες είναι κόστος όσο 10 κυψέλες, και βασίλισσες μπορείς να κάνεις μόνος σου χωρίς λεφτά, στις κυψέλες δεν είναι τόσο εύκολο).

Και για τους φίλους μου να ξέρεις ο χρόνος μου είναι άπειρος.


67. Ερώτησης· στην παραφυάδα που έκοψα είχε σφραγισμένα μαναστασια. Την κρατάω πάλι 25 μέρες; Οι λιγότερες; Και ποτέ μπορεί να επιστρέψει στο αρχικό μελισσοκομείο; Ευχαριστώ. Bear's Nest Αν σε αρχίσω στις μπάτσες θα δεις! Πρώτον ναι τα κρατάς 25 ημέρες ακόμα και με σφραγισμένα μαναστάσια (βασιλικά κελιά). Δεύτερον για μένα έκανα την ανάρτηση Μελισσοκομικά σκονάκια Vol II

 Αν δεις το ανώτερο όριο που αναμένεται η γέννα της βασίλισσας με σφραγισμένο κελί είναι 25 ημέρες μετά από την παρατήρηση του σφραγισμένου κελιού! Αν ακόμα και με σφραγισμένο κελί δεν δεις γέννα μετά από 25 ημέρες δύσκολα να δεις γέννα από την συγκεκριμένη βασίλισσα (αν ο καιρός δεν την κρατούσε μέσα στην κυψέλη όταν ήταν η ώρα της να βγει στην πτήση γονημοποίησης-πχ διαρκώς να βρέχει για μέρες-). 

 Τώρα την παραφυάδα θα μπορείς να την βάλεις στο μελισσοκομείο σου μαζί με τα άλλα όταν αρχίζει η γέννα αλλά με ορισμένες επιφυλάξεις. 

 Πρώτον, μην ξεχνάς ότι η παραφυάδα σου θα είναι πιο αδύναμη από τα άλλα και αν δεν βρίσκουν από έξω νέκταρ για να τραφούν υποψιάζεσαι σε ποιόν θα πέσει ο κλήρος για λεηλασία? 

 Δεύτερον, η παραφυάδα θα είναι αδύναμη, ίσως αν είναι μακρυά το μελισσοκομείο σου και δεν θέλεις να πας για παραγωγή φέτος από αυτή την παραφυάδα να την έχεις σε πιο κοντινή απόσταση σε σένα για να μπορείς να το βοηθήσεις λίγο με σιρόπι να ορθοποδήσει καλά φέτος, να ξεχειμωνιάσει δυνατό για να σου αποδώσει στο μέγιστο από του χρόνου.   

68. Την κρίσιμη περίοδο των σμηνουργιών αν κάνω μια επιθεώρηση κάθε πέντε ημέρες όπως γράφεις συνέχεια αρκεί για να μην έχω σμηνουργίες στο μελισσοκομείο μου? Bear's Nest Για μπάτσες είσαι και εσύ!!! Δεν γράφω μόνο αυτό! Την κρίσιμη περίοδο των σμηνουργιών θα πηγαίνεις κάθε μέρα για να βλέπεις για σμηνουργίες (κατά το μεσημέρι και το απόγευμα συνήθως σμηνουργουν) και πλήρη επιθεώρηση κάθε 5 ημέρες!

 Ο κύριος φόβος σου την κρίσιμη περίοδο είναι η σμηνουργία, και  μπορούν να σμηνουργίσουν ακόμα και στην πρώτη μέρα που θα αρχίσουν να κάνουν βασιλικά κελιά ο κανόνας 1 επιθεώρηση σε 5 ημέρες είναι για να μην βρεθείς απροετοίμαστος για κλειστά βασιλικά κελιά όχι για να μην σου σμηνουργήσουν!

 Ο κανόνας για να μην χάσεις μελίσσια από σμηνουργίες είναι την κρίσιμη περίοδο κάθε μέρα κάνε μια βόλτα μεσημέρι ή απόγευματάκι στο μελισσοκομείο σου για να βλέπεις ψιλά στα δέντρα (μερικές φορές ακόμα και στο έδαφος!) για αφεσμούς. 


69. Αν κόψω παραφυάδα και την ίδια μέρα κάνω μετακόμιση το μελισσοκομείο όλα στο ίδιο μέρος θα έχω πρόβλημα? Μιλάω για 30 χλμ μακριά απλά αν είναι η παραφυάδα με την αρχική κυψέλη λες να εχω θέμα? Bear's Nest Πρώτα από όλα θα πρέπει να έχεις τις παραφυάδες σε μέρος που σπάζει (με εμπόδια, δέντρα, θάμνους) για να μπορούν οι βασίλισσες να προσανατολίζονται στις γαμήλιες πτήσεις τους, επίσης οι είσοδοι θα πρέπει να είναι σε διαφορετικές διευθύνσεις (μια να κοιτά βόρεια, άλλη νότια, δυτικά, ανατολικά) όπως και οι κυψέλες θα πρέπει να έχουν διαφορετικό χρώμα μεταξύ τους.

 Οπότε καταλαβαίνεις ότι όταν τοποθετούμε παραφυάδες δεν τις έχουμε συντεταγμένες με σειρά αλλά σκορπιοχώρι. Οπότε όταν είναι να βάλεις παραφυάδες και κανονικά μελίσσια μαζί υπάρχει μια αντίφαση (τα μελίσσια θέλεις να τα βάλεις συμμαζεμένα για να τα δουλεύεις εύκολα οι παραφυάδες πρέπει να μπουν ανάκατα για να μην μπερδεύονται οι βασίλισσες).

 Δεύτερο σημείο που πρέπει να προσέχεις είναι ότι οι παραφυάδες εκ ορισμού είναι αδύναμες και τα μελίσσια δεν είναι τόσο αδύναμα, οπότε σε περίπτωση που σταματήσει η νεκταροέκκριση μπορείς να φανταστείς την εξέλιξη του να υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες δυνατά και αδύνατα μελίσσια (αυξημένη περίπτωση λεηλασιών).

 Και στο τέλος υπάρχει περίπτωση κάποιες από τις συλλέκτριες να αναγνωρίσουν την μυρουδιά από την παλιά κυψέλη και να πάνε εκεί αν είναι πολύ κοντά η αρχική κυψέλη και η παραφυάδα της αλλά δεν θα είναι μεγάλο το ποσοστό των συλλεκτριών που θα το κάνουν αυτό. Λιγότερες από ότι αν έκανες την μέθοδο της βεντάλιας αλλά φυσικά περισσότερες από το να έχεις σε τελείως διαφορετικά μέρη τα αρχικά μελίσσια από τις παραφυάδες τους.

 Φυσικά στον πανικό του κόβω παραφυάδες, και του χασίματος συλλεκτριών λόγου την μεταφοράς των κυψελών (χάνονται μέχρι το 25%) ο αριθμός των συλλεκτριών που θα πάνε πίσω στο αρχικό μελίσσι είναι ασήμαντος.


Σειρά "Απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν".









  

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II

 
 Και το δεύτερο μέρος της Σειράς Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το πρώτο μέρος της αντίστοιχης σειράς (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I).

 Μια ανάρτηση περιήγηση μέσα στο εγκαταλειμμένο συγκρότημα της Αλλατίνη με το ανάλογο φωτογραφικό υλικό να την συνοδεύει από αυτή την νέα παλαβομάρα του Αρκούδα.

 Λόγια πολλά, φτώχεια μεγάλη, πάμε να δούμε τι καλούδια μας έχει εδώ το τεράστιο σαρκοβόρο του βορρά για μας.


 Είπαμε τα παλιά χρόνια οι αρχιτέκτονες ήταν αρχιτέκτονες! Τίποτα παραπάνω.


  Και συνεχίζουμε με τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες! Χα χα χα.


 Πέτρινα διαμαντάκια!


 Και φυσικά ο Αρκούδας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να εντοπίσει την Λαθροϋλοτομία ακόμα και μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης!!! Χα χα χα.


 Μηχανολογικός εξοπλισμός μέσα σε ένα από τα μικρότερα κτήρια στην πίσω πλευρά του εργοστασίου της Αλλατίνη, το graffiti στον τοίχο αναπαριστά πύραυλο Κρουζ? Χα χα χα.


 "Βελόνες με θάνατο καταλήγουν σε φλέβες
 Γεννάνε πόνο σαν δαιμονισμένες μητέρες"

 Φοβερά δυνατός στίχος!

 Και επίσης συνειδητοποίηση από που ακριβώς έρχεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος μέσα στο εργοστάσιο της Αλλατίνη! Πάντα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για ένα άνθρωπο είναι οι άλλοι άνθρωποι!





 Δυστυχώς αυτός ο κίνδυνος δεν καταλαγιάζει μέσα στο μυαλό και την ψυχή σου από το σκηνικό μετά - αποκαλυπτικής καταστροφής που επικρατεί σε όλο το συγκρότημα (σαν να είμαι σε ταινία του Mad Max νοιώθω!).


 Χμμμμμ από το κακό στο χειρότερο!


 Και μια πυροσβεστική φωλιά λεηλατημένη εδώ και χρόνια από το περιεχόμενο της.


 Και όμως η φύση επιμένει να υπάρχει παντού. Ένας μικρός φοίνικας (Φοίνικας?!?!?!) αρχίζει να μεγαλώνει μέσα σε ένα από τα κτήρια!!!


 Ελάχιστα ακόμα δείγμα μηχανολογικού εξοπλισμού που δεν τον έχουν ακόμα "απαλλοτριώσει"


 Πάλι μέσα στο υπόγειο για να βγάλω μια φωτογραφία από τις καμινάδες, και αμέσως φεύγουμε, όσο και αν το εργοστάσιο της Αλλατίνη σου γεννά φόβο στην ψυχή σου στο τι θα συναντήσεις την επόμενη στιγμή (ένα τούβλο στο κεφάλι, ένα σκουριασμένο μέταλλο στο πόδι, μια πτώση μέσα από τα χάσματα στο πάτωμα, μια λεπίδα στον λαιμό.....) το υπόγειο είναι χίλιες φορές χειρότερο!


 Και προχωρώ προς το οίκημα που υποθέτω ότι ήταν είτε γραφεία είτε κατοικία.


 Και ευκαιρία να φωτογραφίσω και από αυτή την πλευρά τα μικρότερα κτήρια.


 Καθώς και το κυρίως εργοστάσιο.


 Παντού πινακίδες που προειδοποιούν για τους κινδύνους (υπαρκτούς) που ελλοχεύουν μέσα στο συγκρότημα.


 Σίγουρα στις ημέρες της δόξας του το κτήριο αυτό θα ήταν πανέμορφο, ένας αιώνας ζωής μετά και αρκετές δεκαετίες εγκατάλειψης το έχουν μετατρέψει σε μια σκιά αυτού που ήταν.


 Αλλά ακόμα δείχνει αρχοντικό στην όψη του. Απίστευτο! Ερείπια σπίτια 100 ετών και βάλε εξακολουθούν να δείχνουν καλύτερα από τα σύγχρονα κουτιά των μεγαλουπόλεων!


 Και ένας από τους ελάχιστους μόνιμους κατοίκους του συγκροτήματος.


 Και εδώ βλέπουμε την άθλια κατάσταση που βρίσκεται το κτήριο (έχει πέσει πολύ συντήρηση ε? Αχ αρπακολατζίδες!) που αποτελεί ένα διαρκή κίνδυνο για όσους τολμήσουν να το εξερευνήσουν).


 Μια τελευταία ματιά, δεν υπάρχει περίπτωση να μπω μέσα σε αυτό, η διαφορά ανάμεσα στην βλακεία και στο θάρρος είναι μια λεπτή γραμμή, και αυτή την φορά μου έκοψε να την διακρίνω εγκαίρως.


 Μου φαίνεται απίστευτο το επίπεδο λεπτομέρειας και εργασίας που έχουν δώσει για κάθε σημείο των κτηρίων, λες και δεν βλέπεις εργοστάσιο εμπρός σου αλλά μακέτα για διαγωνισμό αρχιτεκτονικής!


 Και εδώ τα λάθη συνεχίζονται αβέρτα και με αυξανόμενο ρυθμό! Απόφαση βλακώδης να συνεχίσω την εξερεύνηση στον πρώτο όροφο του κυρίως εργοστασίου (στην Ευρώπη αριθμούμε τους ορόφους ως εξής: ισόγειο, πρώτος όροφος, στην Αμερική αντίθετα η αρίθμηση είναι πρώτος όροφος, δεύτερος όροφος, οπότε σε αυτή την περίπτωση με ευρωπαϊκή αρίθμηση είμαστε στον πρώτο όροφο και με αμερικανική στον δεύτερο, διευκρίνηση για τους εξ Αμερικής αναγνώστες αυτού του Blog).


 Αλλά μια μικρή ανταμοιβή αυτό το έργο Streeet Art!


 Όπως και αυτή η μοναδική γεωμετρία που αναπτύσσεται κάθετα διαμέσου των ορόφων! 


 Υπέροχο σαν καθεδρικός ναός!


 Και προφανέστατα ο Punksy ήταν εδώ! Χα χα χα.


 Και μια φωτογραφία μέσα από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου των εξωτερικών κτηρίων.





 Καθώς και την καμινάδας από την οροφή του μικρότερου κτηρίου.


 Φυσικά δεν το ρίσκαρα να περπατήσω πάνω στην οροφή του μικρότερου κτηρίου χωρίς να ξέρω την δομική της ευστάθεια.


 Και εδώ ένας ύπουλος κίνδυνος, ξύλινα πλαίσια καλύπτουν τις τρύπες στο πάτωμα αλλά χωρίς να είμαι σίγουρος για την αντοχή τους, μεγάλη πιθανότητα να τα πατήσεις και ξαφνικά να βρεθείς από τον πρώτο όροφο δύο ορόφους κάτω στο υπόγειο (εκατό κιλά στην αρχή της άνοιξης έχει ο Αρκούδας, δεν είναι στα 80 και κάτι που έχει στο τέλος της μελισσοκομικής περιόδου στα μέσα του Φθινοπώρου άλλωστε!).


 Ένα Ασανσέρ που έχει δεκαετίες να χρησιμοποιηθεί, πάλι καλά που δεν το ξήλωσαν για το μέταλλο του!


 Και ξαφνικά σαν να βρέθηκα στο Σεράγεβο την εποχή του πολέμου! Βομβαρδισμένο τοπίο!


 Και μια ματιά στο ταβάνι του πρώτου ορόφου (πάτωμα του δευτέρου ορόφου). Και η μόνη σκέψη είναι το "F=m*g! Η δύναμη ισούται με το γινόμενο της μάζας επί την επιτάχυνση της γης" Και στην φαντασία να έρχονται διαρκώς εικόνες από παράλληλα σύμπαντα όπου ο Αρκούδας επιλέγει διαρκώς να ανεβεί στους παραπάνω ορόφους και να σκάζει κάτω σαν καρπούζι! Ευχαριστώ δεν θα πάρω!


 Τελικά το Street Art που μπορεί να κάνει η φύση με την βοήθεια της μούχλας είναι και αυτό πολύ καλό ε? Χα χα χα


 Ασανσεροπορτα!


 Και φτάνουμε στο δίλημμα, "συνεχίζουμε την εξερεύνηση στους πάνω ορόφους ή αποχωρούμε όσο ακόμα κερδίζουμε?"


 Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και ιδιαίτερα! Όταν βλέπεις τέτοια κενά στο πάτωμα (ταβάνι) να καλύπτονται πρόχειρα με ξύλινα πλαίσια πρέπει να είσαι τελείως βλάκας για να τολμήσεις να ανέβεις. "Μα αν υπάρχουν εκεί πάνω τίποτα πολύ ωραία Street Art?", "Αν υπάρχουν να τα βλέπουν οι τρελοί που τα κάναν εκεί πάνω και μόνο! Εγώ δεν το ρισκάρω να ανεβώ, να πρόσεχαν και να μην τα κάνανε εκεί πάνω αν ήθελαν να τα δούνε και άλλοι!" χα χα χα.


 Βγαίνοντας από την είσοδο του κεντρικού κτηρίου μια φωτογραφία ακόμα της καμινάδας.


 Και μερικές ακόμα από τα κτήρια μπροστά από το κύριο εργοστάσιο.


 Ύστατες ματιές από την τελευταία παλαβομάρα μου.


 Σαν παιδάκι προσπαθώ να αποτυπώσω όσα περισσότερα μπορώ από αυτό το ταξίδι μου.


 Για να έχω να λέω στα βαθιά γεράματα μου στους νεότερους "Μα τι μούχλες είσαστε εσείς η νέα γενιά! Εμείς στην ηλικία σας ήμασταν αγρίμια τελείως! Ξεγιαλάρωτοι, τρελοί και αδέσποτοι. Όριο μας μόνο ο γαλάζιος ουρανός!". Έτσι, έτσι ,αν δεν πουλάς μούρη σε έχουν γραμμένο όλοι χα χα χα.


 Τελευταία μου ανάμνηση από το συγκρότημα της Αλλατίνη διαλέγω να είναι η βάση της καμινάδας, έτσι ώστε κάθε φορά που περνώ έξω από την Αλλατίνη και την βλέπω να υψώνεται σαν φλάμπουρο να μου έρχονται στην θύμηση μου όλες αυτές οι στιγμές που πέρασα στην Αλλατίνη!


 Ήρεμος πλέον αποχωρώ από τους χώρους της Αλλατίνη, "Το κάναμε και αυτό και ζήσαμε για να το διηγηθούμε" σκέφτομαι και στην πίσω πλευρά του μυαλού μου ακούω μια φωνή ακόμα να λέει "Καλά, καλά δεν θα σε πιάσω? Θα σε ξεπουπουλιάσω εσένα! Κουντούρντισες και σήμερα! Βρε θα σε αρπάξω από αυτό το μαλλί και θα σε τσακίσω στις σφαλιάρες! Μα πότε θα γίνεις άνθρωπος και εσύυυυυυυυυυυυυυυυ!"

 Χα χα χα.


 Αυτά λοιπόν μαγκίτες μου, μερικές φορές ιστορία γράφουν οι παρέες, αλλά συνήθως ιστορία γράφουν κυρίως οι παλαβοί!

 Μέχρι την επόμενη ανάρτηση....






Adios Amigos Locos



Θεσσαλονίκη 19/5/2015


Σειρά Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II

Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog  για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη