UA-50457385-1

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol I


Μισώ τις πόλεις (μίσος αστείρευτο που κοχλάζει), ένα σωρό μειονεκτήματα, ένα δυο μόνο πλεονεκτήματα (το αστείο είναι ότι το μεγάλο τους πλεονέκτημα –ο πολύς κόσμος- είναι και το μεγάλο τους μειονέκτημα). 


Με αρρωσταίνουν πραγματικά, νιώθω κουρασμένος, άρρωστος, βρόμικος, αηδιασμένος. Έχω μάλιστα διαμορφώσει την άποψη ότι αυτοί που έχουν επιλέξει ως τρόπο ζωής την διαβίωση στην πόλη έχουν προφανέστατα σοβαρή εγκεφαλική βλάβη (ζητώ συγγνώμη από τον μισό πληθυσμό τις υφηλίου αλλά αυτή είναι η άποψη μου, τι να κάνουμε). 



Τις επισκέπτομαι συχνά αλλά με το που βρίσκομαι μέσα τους η πρώτη μου σκέψη είναι το πότε θα φύγω. Ωστόσο όταν κυκλοφορώ με το κεφάλι μου έτοιμο να σκάσει από τον πόνο στους δρόμους τους, δυο πράγματα μπορούν να με κάνουν να σηκώσω το βλέμμα μου, και να παρακολουθήσω τα γύρω μου τεκταινόμενα. 



Το πρώτο είναι ένα όμορφο γυναικείο πρόσωπο (καλά αυτό εξυπακούεται), ένα περιστασιακό χαμόγελό, μια ευχάριστη καρδιακή προσβολή σε αναμονή (αυτά κυρίως γίνονται στην Τσιμισκή). 



Το δεύτερο είναι οι ιστορίες που διηγείται ο δρόμος. Ιστορίες που εκφράζονται με συνθήματα, γκράφιτι (αυτά στα προσεχώς) και αφίσες. Μέσα έκφρασης που εκπέμπουν μηνύματα που μπορεί να μην με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά πάντα μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. 



Παρακάτω θα εκθέσω μια συλλογή από αφίσες που βρήκα στους δρόμους του διαδικτίου, που λόγου και της ημέρας είπα να τις μοιρασθώ μαζί σας. 



Απαραίτητες διευκρινίσεις. Δεν συμφωνώ με αυτά που λένε αρκετές από αυτές (το ίδιο πιστεύω ότι θα συμβεί και με σας), έπειτα δεν έχω αφίσες κομμάτων (κενές σαν τα κεφάλια των πιστών τους) εθνικιστικές(και αλλά κενά), καλλιτεχνών, ομάδων και ότι άλλο έχει σχέση με την επίτευξη οικονομικών σκοπών. Και αν φανεί ότι υπάρχει κάποια μονομέρεια στην επιλογή σας βεβαιώνω ότι δεν υπήρξε κάποια τέτοια πρόθεση (απλώς τα κριτήρια κάποιου καθορίζονται και από την προσωπικότητα του). 


























































Μότσανος Λάζαρος


Σοχός 1/05/2009


Υστερόγραφο 


Αυτή η τριάδα αναρτήσεων αποτελούν μόνο μια περιγραφή των πραγμάτων που μου κάνουν εντύπωση στις πόλεις, Δεν αποσκοπούν σε κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό σκοπό (στην πραγματικότητα απεχθάνομαι ιδεολογίες και την πολιτική και σε μεγάλο βαθμό μου προκαλούν απέχθεια άτομα φανατισμένα με αυτά -και γενικώς άτομα φανατισμένα με οτιδήποτε μου προκαλούν απέχθεια-). Αρκετά από αυτά (αφίσες συνθήματα) δεν με εκφράζουν καθόλου (μάλιστα δεν συμφωνώ καθόλου με μερικά από αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα προσέχω ή δεν τα καταγράφω μέσα μου), οπότε μην προσπαθήσετε να βρείτε απώτερα κίνητρα πίσω από αυτή την τριάδα αναρτήσεων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απορία και την περιέργεια ενός μεγάλου παιδιού (υπάρχουν και αυτά, σαραντίζουν μεν δεν μεγαλώνουν ποτέ δε! Χα χα χα).

Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται


Και μια και σας έχω τρελάνει με τα βουκολικά θέματα ας ανεβάσουμε και λίγο αστικό φολκλόρ.


Ένα άλμπουμ με πράγματα που κινούν το ενδιαφέρον μου σχετικά με μια πόλη που αγαπάω.



Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις που μπορεί να προσγειωθεί το μίλκο σου. 

Γατούδι με μόνιμη κατοικία τον σκουπιδοτενεκέ!


Εξαίσιο δείγμα κυβιστικού γκράφιτι.



Δύσκολο πράγμα να τα έχεις χάσει και να τα ψάχνεις.

Έλα Πάμπλο τα βρήκα εδώ είναι.




Όχι σεξ γιατί κάμερες?

Δεν κατάλαβα!!

Ναι σεξ γιατί κάμερες, καλύτερα!!!

Ο καθένας και τα βίτσια του.

Και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε!

Χα χα χα




Εεεεεε επιμονή!

Είπαμε έχει κάμερες?

Σεξ κατευθείαν.

Χα χα χα




Μετρό και ανασκαφές!

Τα παλικάρια πέτυχαν νεκροταφείο μπροστά από το Καψής.



Υπενθύμιση ότι η πόλη κατοικείται εδώ και 23 αιώνες.


Καθώς και υπενθύμιση ότι όλοι είμαστε θνητοί.


Και εξήγηση γιατί αυτή η πόλη έχει μείνει δέσμια ενός έργου που αποσκοπούσε να την βοηθήσει.




 

Νομίζω οι σχολιασμοί είναι περιττοί από ένα σημείο και μετά












Και μαζί με όλους τους μακάριους νεκρούς και ένα μικρό γιαβράκι.



Άραγε πόσο σε κλάψανε οι δικοί σου μικράκι?

Ζωή και θάνατος μαζί μαζί.

Μάθημα και αυτό.



Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 21/03/2012

Υστερόγραφο 

Αυτή η τριάδα αναρτήσεων αποτελούν μόνο μια περιγραφή των πραγμάτων που μου κάνουν εντύπωση στις πόλεις, Δεν αποσκοπούν σε κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό σκοπό (στην πραγματικότητα απεχθάνομαι ιδεολογίες και την πολιτική και σε μεγάλο βαθμό μου προκαλούν απέχθεια άτομα φανατισμένα με αυτά -και γενικώς άτομα φανατισμένα με οτιδήποτε μου προκαλούν απέχθεια-), Αρκετά από αυτά (αφίσες συνθήματα) δεν με εκφράζουν καθόλου (μάλιστα δεν συμφωνώ καθόλου με μερικά από αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα προσέχω ή δεν τα καταγράφω μέσα μου), οπότε μην προσπαθήσετε να βρείτε απώτερα κίνητρα πίσω από αυτή την τριάδα αναρτήσεων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απορία και την περιέργεια ενός μεγάλου παιδιού (υπάρχουν και αυτά, σαραντίζουν μεν δεν μεγαλώνουν ποτέ δε! Χα χα χα).


O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙ




Αυτό είναι Clopyright, τα παρακάτω συνθήματα τα βρήκα στην σελίδα http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=15&t=7885 


Και τα εκθέτω στην κρίση και την διάθεση σας. 



Φυσικά και αποτελούν κτήμα όλων μας, αλλά δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε την συμβολή των παιδιών που τα μάζεψαν στην παραπάνω σελίδα. 



Θα ήταν αχάριστο, άδικο, και πούστικο να οικειοποιηθώ την δουλεία των άλλων για την πάρτη μου, αυτά τα κάνουν οι εργοδότες και οι προϊστάμενοι, και όχι οι υποψήφιοι για τον Παράδεισο. 



Οπότε τις ευχαριστίες μου στα παιδιά που τα συλλέξανε και τα δημοσίευσαν, και την αγάπη μου στα παιδιά που τα σκεφτήκανε και τόλμησαν να τα εκφράσουν. 



Η επιλογή είναι προσωπική, και εκφράζει καθαρά την ψυχανωμαλία μου. 



"Τα πτυχία copies κτώνται" 

(Σε τοίχο στην περιοχή Γκύζη) 


"Το καλύτερο σχολείο που φωτίζει είναι αυτό που καίγεται" 

(4ο Λύκειο, Καλαμάτα) 


"Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν;" 

(Ε.Μ.Π., Αθήνα) 


"Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου" 

(Decadence, Αθήνα) 


"Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο" 

(Γκάζι, Αθήνα) 


"Ο Χριστός πέθανε, ο Αινστάιν πέθανε, και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία" 

(Αν club, Αθήνα) 


"Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν" 

(οδός Σινώπης, Αθήνα) 


"Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε" 

(λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα) 


"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση" 

(οδός Μπενάκη, Αθήνα) 


"Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα;" 

(λόφος Στρέφη, Αθήνα) 


"Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα" 

(πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα) 


"Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους" 

(Ψυρρής, Αθήνα) 


"Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή" 

(οδός Στουρνάρα, Αθήνα) 


"Μην τα περιμένετε όλα από την Αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας" 

(Παπασωτηρίου, οδός Στουρνάρα, Αθήνα) 


"Life style σε χάπια έχετε γιατί γεννήθηκα κακομοίρης και μίζερος; " 

(σε φαρμακείο της Αγ. Δημητρίου - Θεσσαλονίκη). 


"Προσοχή, εκτελούνται εργάτες" 

(σε εργοτάξιο του μετρό - Θεσσαλονίκη Βενιζέλου με Εγνατία). 


"Αν ο Σαμπάνης δεν ήταν ολυμπιονίκης θα ήταν Αλβανός. " 

(γωνία Παλαμίδου-Επταπυργίου στην Άνω Πόλη-Θεσσαλονίκη) 


"ΡΙΧ'ΤΗ-ΡΙ'ΧΤΗ ΣΤΟΝ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΝΙΧΤΗ" 

(Στην είσοδο της σχολής χημείας του Α.Π.Θ.) 


"Το όπλο του μπάτσου είναι μαγικό 

ρίχνει στον αέρα και βαράει στο ψαχνό" 
(με μαρκαδόρο σε ανελκυστήρα της σχολής Θετικών Επιστ. του Α.Π.Θ) 



"ΚΟΥΓΙΑ ΚΟΥΦΑΛΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΡΕΜΑΛΑ" 

(Στην οδό Ακροπόλεως στο πέταλο, ακριβώς μετά την στροφή Αγίου Παύλου) 


"Είναι και πολύ χολέρα 

όποιος κυνηγά καριέρα" 
(Στον τοίχο της αίθουσας τελετών του ΑΠΘ) 



"Ανθρωπος χωρίς Θεό , ψάρι χωρίς ποδήλατο! " 

(γραμμένο από τους αναρχικούς της Φιλοσοφικής Αθηνών οι οποίοι το βαρέθηκαν κ το έσβησαν πρόσφατα από τον τοίχο τους) 


"Μην γκρινιάζεις, οργανώσου! " 

(γραμμένο στο κυλικείο του Φυσικού Αθηνών) 


"Κάνε την οργή σου βιογραφικό! " 

(γραμμένο σε τοιχο του Μαθηματικού Αθηνων) 


"Το Αιγαιο ανηκει στα ψαρια του και η Μακεδονια στα βουνα της" 

(στον 8ο όροφο της Φιλλοσοφικής Αθηνών) 


"εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος" 



"ένας είναι ο εχθρός, η μοναξιά" 



"αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" 



"ο ρατσισμός, είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων" 



"η ώρα της επανάστασης ήρθε, αλλά βρήκε κλειστά και έφυγε" 



"φονιάδες των ψαριών αργυροπελεκάνοι" 



"Μόνη πατρίδα, τα παιδικά μας χρόνια" 



"Γέλα και θα γελάσουν όλοι, κλάψε και θα κλάψεις μόνος σου" 



Αν νιώστε την ανάγκη να προσθέσετε και σεις κάποια συνθήματα που σας άρεσαν, εκφράζουν, η απλώς σας εντυπωσίασαν μην διστάζετε, αφήστε τα στα σχόλια του Post. 



Αν μάλιστα είναι Εθνικού, θρησκευτικού, και σεξουαλικού περιεχομένου (μόνο ο Αρκούδας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτές τις τρεις έννοιες μέσα στην ιδία πρόταση) μπορεί και να αναπτύξουμε και ενδιαφέρουσες ανταλλαγές απόψεων και ιδεών. 



Κλέφτης ονείρων αν δεν είσαι ότι και να ΄σαι σε αγαπώ. 


Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 31/10/2009


Τα παρακάτω τα έχω δει εγώ στην Θεσσαλονίκη και τα παραθέτω στην διάθεση σας.

«Πόλη που καίγεται, λουλούδι που ανθίζει»



(Στρατόπεδο Παύλου Μελά κάτω από το Forum).





«Οι όμορφες πόλεις, όμορφα καίγονται»



(Λεωφόρος Λαγκαδά κοντά στο δημαρχείο Σταυρούπολης).





«Λευτεριά στους φυλακισμένους τηλεθεατές»



(Πάνω από το Καυτατζόγλειο).





«Όπου δεν φτάνει το Γκλοπ του Μπάτσου,



Φτάνει η πέννα του δημοσιογράφου»


(Εγνατία οδός στο ύψος της Αγίας Σοφίας, περίπου).


«Άθεοι Απατρίδες Αναρχικοί



Πατρίδα μας να κάνουμε όλη τη γη»



Τσιμισκή κοντά στο ύψους του Foka.




«Το αίμα των μεταναστών



Γεμίζει την τσέπη των αφεντικών»



Τσιμισκή κοντά στο ύψους του Foka.



«Ο πλούτος τους





Το αίμα μας»



Κοντά στις δωδεκαόροφες στην διασταύρωση λεωφόρου λαγκάδα.




«Κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς φασίστας.»* 



*Στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας.



Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 7/09/2010


Υστερόγραφο 

Αυτή η τριάδα αναρτήσεων αποτελούν μόνο μια περιγραφή των πραγμάτων που μου κάνουν εντύπωση στις πόλεις, Δεν αποσκοπούν σε κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό σκοπό (στην πραγματικότητα απεχθάνομαι ιδεολογίες και την πολιτική και σε μεγάλο βαθμό μου προκαλούν απέχθεια άτομα φανατισμένα με αυτά -και γενικώς άτομα φανατισμένα με οτιδήποτε μου προκαλούν απέχθεια-). Αρκετά από αυτά (αφίσες συνθήματα) δεν με εκφράζουν καθόλου (μάλιστα δεν συμφωνώ καθόλου με μερικά από αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα προσέχω ή δεν τα καταγράφω μέσα μου), οπότε μην προσπαθήσετε να βρείτε απώτερα κίνητρα πίσω από αυτή την τριάδα αναρτήσεων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απορία και την περιέργεια ενός μεγάλου παιδιού (υπάρχουν και αυτά, σαραντίζουν μεν δεν μεγαλώνουν ποτέ δε! Χα χα χα).