UA-50457385-1

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Πολεμώντας ανεμόμυλους Τέσσαρα χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα


 Πέρασαν τέσσερα χρόνια ήδη, τέσσερα χρόνια από μια κρύα νύχτα του Γενάρη που αποφάσισα να ξεκινήσω να βρω την Δουλτσινέα των ονείρων μου, και να την σώσω πολεμώντας δράκους και γίγαντες.

 Τέσσερα χρόνια!

 Πολύς καιρός, και ακόμα ψάχνω!

 Τέσσερα χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα! Άλλο ένα ορόσημο ήρθε και πέρασε, τέσσερα χρόνια τα παραληρήματα και οι αλήθειες ενός τρελού ξεδιπλώνονται μέρα με την μέρα μπρος στα μάτια σας. Πιστός στη τρέλα του, ακολουθεί τα όνειρα του, ζει την ζωή του, μοιράζεται τις ιστορίες του. Άλλοτε πικρές, λυπημένες, απαισιόδοξες, και άλλοτε χαρούμενες, μελιστάλαχτες, κουζουλές. Ένα μελαγχολικό χωρατό καθώς πετά εκεί και εδώ. 

 Τέσσερα χρόνια χωρίς ατιμωτικούς συμβιβασμούς, χωρίς ταπεινωτικές υποχωρήσεις στα θελήματα του καιρού και στις άγριες διαθέσεις όσων φθονούν την ανεξαρτησία του, χωρίς φραγμούς στην σκέψη του και στα λόγια του, χωρίς διάθεση να πετάξει πέτρες σε κάθε σκυλί που γαβγίζει στο δρόμο του, χάνοντας όμως έτσι τον χρόνο του και τον στόχο του. 

 Τέσσερα χρόνια μοναξιάς, μια μοναξιά επιβεβλημένη από τον ίδιο που δεν θέλησε ποτέ να επιβάλει τον εαυτό του στους άλλους, μια μοναξιά άμεσο αποτέλεσμα της θέλησης του να μην αποδεχθεί εύκολα και αβίαστα αυθεντίες και λυκοφιλίες μόνο και μόνο για να γίνει πιο βατός ο δρόμος του, μια μοναξιά αντίτιμο ενός χαρακτήρα άγριου και αλύγιστου στα καλέσματα σειρήνων που υπόσχονται δόξα και αποδοχή σε ευκολόπιστα αυτιά και άδεια μυαλά, μια μοναξιά που συνοδεύει κάθε ένα που διαλέγει να βαδίσει σε δρόμο ατραπό.

 Τέσσερα χρόνια και τώρα τι?  Και τώρα η πορεία συνεχίζει ως έχει, ο ίδιος τρελός, ο ίδιος απόλυτος χαρακτήρας, η ίδια ζωή, τα ίδια όνειρα, οι ίδιες μελισσοιστορίες, η ίδια μοναξιά. Ασυμβίβαστα, χωρίς φραγμούς, χωρίς περιορισμούς, φτωχός σε λόγια κενά, ικανός να προσφέρει μόνο το παράδειγμα της ζωής του, για όποιον θέλει όχι να ηγηθεί του τρελού ή και να τον ακολουθήσει, αλλά μόνο να βαδίσει παράλληλα του, ως ισάξιος σύντροφος του στην τρέλα και στην μοναξιά.  

 Τέσσερα χρόνια και ήδη τα λόγια πολλά.

 Εμπρός λοιπόν πιστέ μου Ροσινάντε ο δρόμος μακρύς, και ακόμα δεν έχουμε βρει την Δουλτσινέα των ονείρων μας. 




 Adios Amigos Locos






Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 30/1/2018

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος



 Σήμερα παίδες θα σας δώσουμε ένα οδηγό (μπούσουλα) επιχειρημάτων απέναντι σε κάθε ένα που αποστασιοποιείται από τα κοινά θεωρώντας και ότι δεν είναι ικανή η κοινωνία των Ελλήνων να δράσει συλλογικά και αποτελεσματικά απέναντι στα κοινά μας προβλήματα. Όπως και θεωρεί ότι η αλλαγή μιας κοινωνίας θα έρθει αποτελεσματικότερα από τις προσωπικές αλλαγές που θα κάνει ο καθένας στην δική του την ζωή. Και μόνο εάν έχει ταυτόχρονα συμβεί επίσης σε πολλούς ακόμα συμπολίτες μας το ίδιο, και οι οποίοι θα αποτελέσουν μια κρίσιμη μάζα που θα έχει το ειδικό βάρος, δύναμη (ή και αδράνεια!) και μαζικότητα, θα επιφέρουν τις αλλαγές που είναι χρήσιμες και σωστές για την δεδομένη στιγμή και ανάγκες της κοινωνίας.

 Προφανέστατα αυτές είναι αναρχικές και Νιτσεϊκές απόψεις που επ ουδενί λόγο δεν θα πρέπει να εδραιωθούν στο θεωρητικοστοχαζόμενο και δημοκρατικό Ελληνικό Γένος και Έθνος, και θα πρέπει να καταπολεμηθούν εν  την γέννηση τους με μια ενδεδειγμένη επιχειρηματολογία που θα πηγάζει από την πλούσια και δημοκρατική παράδοση της χώρας μας.

 Οπότε ας αρχίσουμε την πνευματική καθοδήγηση που θα οδηγήσει στον εξοστρακισμό κάθε ενός που αποσκοπεί να σταματήσει μια διαδικασία διαλόγου και ατέρμονης ανταλλαγής συλλογισμών και επιχειρημάτων που θα τελειώσει λίγο μετά από τον θερμοδυναμικό θάνατο του γνωστού μας σύμπαντος!

 Και αρχίζουμε την επιχειρηματολογία μας με μια λέξη (αντιδάνειο) από μια ξένη γλώσσα, τα αγγλικά συγκεκριμένα, και αυτή η λέξη είναι η λέξη idiot. 

 Η λέξη idiot στα αγγλικά  σημαίνει ηλίθιος ή πνευματικά ανίκανος και βγαίνει από την ελληνική λέξη ιδιώτης. Και υπάρχει μια ιστορία σχετικά με το πώς έγινε αυτή η σύνδεση ανάμεσα στις δύο λέξεις, και αρχίζει αυτή η σύνδεση στην Αρχαία Αθήνα, την γενέτειρα της δημοκρατίας (της άμεσης δημοκρατίας μάλιστα! Της δημοκρατίας που οι αποφάσεις του Δήμου (πόλης – κράτους) έβγαιναν με καθολική ψηφοφορία όλων των πολιτών της πόλης, και όχι μέσω ψηφοφοριών των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους (έμμεση ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία που έχουμε σήμερα)), όπου και επιβαλλόταν όλοι οι πολίτες να ασχολούνται ενεργά με τα κοινά του Δήμου (πόλης-κράτους) δηλαδή να συμμετέχουν στις συνελεύσεις του Δήμου και να αναλάμβανουν αξιώματα, και ορίζονταν ως πολίτες. 

 Σε αντιδιαστολή με όσους δεν ασχολούνταν με τα κοινά, και αποσκοπούσαν περισσότερο στο να επικεντρωθούν στον εαυτό τους και στις υποθέσεις τους, και αυτούς τους αποκαλούσαν ιδιώτες.

 Μάλιστα με τα χρόνια αυτή η λέξη απέκτησε ιδιαίτερα προσβλητική σημασία, όποτε και σε αρκετές γλώσσες μεταφράστηκε αυτή η λέξη ως idiot δηλαδή ηλίθιος! Δηλαδή σύμφωνα με τους Αρχαίους Αθηναίους ο άνθρωπος γεννιέται αδαής, ανίδεος, μια που δεν έχει κοινωνική συνείδηση, και λειτουργεί ως ιδιώτης. Και με την παιδεία και την μόρφωση αποκτά την κοινωνική και πολιτική συνείδηση, οπότε εξελισσόταν σε κάτι το ανώτερο, δηλαδή σε πολίτη!    

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος! Και το είπανε αυτοί που δημιούργησαν την Δημοκρατία! Και μάλιστα την Άμεση Δημοκρατία!

 Και όταν λέμε Άμεση Δημοκρατία σημαίνει όλοι ήταν στην Αθήνα πολίτες και αποφάσιζαν με καθολική ψηφοφορία για κάθε θέμα που τους αφορούσε ε?  

 Ε όχι ακριβώς! 

 Το δικαίωμα του πολίτη και την συμμετοχή τους στην συνέλευση του Δήμου το είχαν μόνο όσοι άρρενες είχαν εκπληρώσει την διετή στρατιωτική υποχρέωση τους προς την πόλη (18ο -20ο έτος της ηλικίας τους). 

 Δηλαδή οι γυναίκες δεν ήταν πολίτες ε? 

 Τσούκ!

 Ούτε και όσοι ήταν ανήλικοι ε?

 Ναι, ούτε και αυτοί.

 Όσοι ήταν μέτοικοι (αυτοί που κατοικούσαν στην Αθήνα αλλά δεν ήταν Αθηναίοι στην καταγωγή, ή σε ορισμένες εποχές δεν είχαν και τους δύο γονείς από την Αθήνα) ήταν πολίτες?

 Τσούκ δεν ήταν και αυτοί!

 Όσοι ήταν δούλοι ήταν πολίτες?

 Τσούκ ούτε και αυτοί ήταν!

 Και δεν μου λες ρε Μπάρμπα τότε, πόσοι ήταν οι πολίτες στο σύνολο όσων κατοικούσαν στην Αθήνα?

 Έχει υπολογισθεί ότι σε πληθυσμό 300,000-330,000 περίπου 10,000 ήταν οι μέτοικοι, 80,000 οι δούλοι, 50,000 οι ελεύθεροι πολίτες. 

 Δηλαδή από τους 300,000 κατοίκους μόνο οι 50,000 αποφασίσανε στις συνελεύσεις τους και εκλέγονταν στα δημόσια αξιώματα?

 Τσούκ! 

 Στην Εκκλησία του Δήμου όπου γίνονταν οι συνελεύσεις του Λαού το κατώτερο όριο απαρτίας ήταν τα 6,000 άτομα, το οποίο έγινε και το ανώτερο όριο συμμετοχής όταν άρχισαν να αμείβονται όσοι συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις της εκκλησίας του Δήμου και υπήρχε πληθώρα προσφοράς συμμετοχής σε αυτές (αλλά και όχι και τα απαραίτητα χρήματα για να πληρωθούν όλοι οι ελεύθεροι πολίτες).

 Δηλαδή στην Αμεσοδημοκρατία αποφασίσανε για 300,000 κατοίκους μόνο 6,000 πολίτες? Δηλαδή μπορούσε μια ισχνή πλειοψηφία 3,500 ελεύθερων πολιτών από τους 300,000 κατοίκους να αποφασίσει για θέματα όπως ένας πόλεμος? Ένας στους εκατό δηλαδή?

 Ναι! Δεν είναι θαυμάσιο και άκρως δημοκρατικό αυτό?

 Δημοκρατικότατος Λαός οι Αρχαίοι Αθηναίοι!

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος σύμφωνα με ένα τόσο δημοκρατικό λαό! 

 Έστω! Τουλάχιστο με την αμεσοδημοκρατία τους προφανέστατα οι Αρχαίοι Αθηναίοι θα δημιούργησαν μια ευνοούμενη κοινωνία που θα μακροημέρευσε και θα κυριάρχησε σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, χάρη σε μια σειρά ορθών και σοφών αποφάσεων που τις έπαιρναν οι σοφοί ελεύθεροι πολίτες ε?


 Ε όχι ακριβώς!


 Υπήρξαν και μερικές όχι και τόσο ορθές και σοφές αποφάσεις με κάποιες βαρυσήμαντες αρνητικές συνέπειες για την Αθηναϊκή δημοκρατία!


 Δηλαδή? Σαν τι?


 Χμμμμ! Κάτσε να θυμηθώ μερικά τέτοια παραδείγματα λανθασμένων αποφάσεων της Αθηναϊκής δημοκρατίας μέσω της Εκκλησίας του Δήμου από ψηφοφορίες των σοφών ελεύθερων πολιτών.


 Α ναι!


 Ας αρχίσουμε!



 Η Σικελική εκστρατεία όπου παρόλες τις αρχικές επιτυχίες των Αθηναίων χάσανε τελικά τεράστιο πλήθος στρατιωτών και δύο στόλους, και δώσανε την πρωτοβουλία των κινήσεων πλέον στην Σπάρτη, οι οποίοι με την βοήθεια των Περσών ναυπήγησαν στόλο και απειλούσαν τις αθηναϊκές αποικίες.

 Η καταδίκη των 8 στρατηγών που φέρανε την νίκη στην ναυμαχία των Αργινουσών, και ότι δεν δέχτηκαν την ειρήνη αμέσως μετά που πρότειναν οι ηττημένοι Σπαρτιάτες με αποτέλεσμα σε 1,5 μόλις χρόνο κάτω από την καθοδήγηση του Λύσανδρου οι Σπαρτιάτες με τα λεφτά των Περσών να πετύχουν την αποφασιστική νίκη στην θέση Άργος ποταμοί στον Ελλήσποντο όπου υπήρξε η ολική απώλεια του στόλου των Αθηναίων, την εγκατάλειψη της Αθήνας από τους περισσότερους συμμάχους της, και το οριστικό γκρέμισμα των τειχών των Αθηνών ως όρος της παράδοσης τους. 

 Ε καλά! Αυτά έγιναν στην διάρκεια των πελοποννησιακών πολέμων και όσο ήταν ακόμα ανώριμη η Αθηναϊκή δημοκρατία, μετά δεν νομίζω να εξακολούθησαν να κάνουν τόσο χοντρά λάθη ένας τόσο σοφός λαός ελεύθερων πολιτών ε?

 Ε όχι ακριβώς, υπήρξε και συνέχεια στα λάθη!

 Ο πόλεμος ενάντια στους Μακεδόνες του Φιλίππου, όπου καθαρά η τρομερή ρητορική ικανότητα του Δημοσθένη έπεισε τους Αθηναίους να πολεμήσουν τον Φίλιππο, που οδήγησε στην ήττα τους (μαζί με τους συμμάχους τους Θηβαίους και Σία) στην Χαιρώνεια και την εδραίωση της Μακεδονίας ως κυρίαρχη δύναμη στον Ελλαδικό χώρο (αφού μετά από τρία χρόνια εξεγέρθηκαν Αθηναίοι και Θηβαίοι ενάντια στον Αλέξανδρο με αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή της Θήβας και την άμεση συνθηκολόγηση της παλαιά κραταιής Αθήνας)!

 Είδες ορθές και σοφές επιλογές η εκκλησία του Δήμου στην Αθήνα?

 Σοφός λαός οι Αρχαίοι Αθηναίοι!

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος σύμφωνα με ένα τόσο σοφό λαό!

 Τουλάχιστο η παιδεία που είχαν ως πολίτες τους δημιούργησε ένα ηθικό πλαίσιο αξιών που τους ανύψωσε ως ανθρώπους με ευρύτατη συναίσθηση του κοινωνικού τους χρέους ως Έλληνες και την προάσπιση του Ελληνικού Γένους ως σύνολο ε?

 Εεεεεεεεε!!! Όχι ακριβώς!

 Δηλαδή?

 Ε να! Υπάρχει και ο Διάλογος Ανάμεσα στους Αθηναίους και των Μιλιών (πατήστε τον σύνδεσμο και θαυμάστε πνεύμα αθάνατο που δίδαξαν σε αυτή την περίπτωση οι Αθηναίοι!) που αναφέρει ο Θουκυδίδης, και αποτελεί ένα ιστορικό παράδειγμα κυνισμού της εξουσίας του δυνατού προς τον αδύναμο, και της απροκάλυπτης επιδίωξης του συμφέροντος της Αθήνας έναντι κάθε συλλογικού συμφέροντος του Ελληνικού Γένους. Προτάσεις όπως η παρακάτω "αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λογαριάζεται  όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι,  όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει  η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται" αποτελούν ακόμα μια αθάνατη κληρονομιά που άφησε η Δημοκρατική Αθήνα και θα ήθελαν να την ξεστομίσουν πρώτοι πολλοί ηγέτες στην Ιστορία όπως ο Χίτλερ, ο Τζέκινς Χαν, ο Αττίλας κ.α. 

 Ηθικός Λάος όμως κατά τα άλλα οι Αρχαίοι Αθηναίοι!

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος σύμφωνα με ένα τόσο ηθικό λαό!

 Τουλάχιστο μέσα στην Αθηναϊκή Δημοκρατία άνθησαν οι επιστήμες και οι τέχνες! Ένα σωρό μεγάλοι άντρες ανδρώθηκαν και καλλιτεχνήματα δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτό το περιβάλλον ελεύθερων πολιτών που μετείχαν της πολιτικής παιδείας και δεν ήταν Ιδιώτες!

 Ναι αυτό ήταν Αληθές!!!

 Για πες μου ως παράδειγμα ποιον θεωρείς τον μεγαλύτερο άνδρα του πνεύματος στην Αθήνα?

 Χμμμμ, υπήρχαν πολλοί αλλά αν ήταν να καταλήξω σε έναν θα έλεγα τον Σωκράτη, δάσκαλο του Πλάτωνα, που ήταν δάσκαλος του Αριστοτέλη. Χωρίς αυτόν δεν θα είχαν αναδειχθεί και όλες αυτές οι εμβληματικές μορφές του Ελληνικού Πνεύματος!!!

 Ααααα να μπράβο! Ο Σωκράτης!!! Υποθέτω ένα τόσο λαμπρό πνεύμα θα ήταν άξιο θαυμασμού και εκτίμησης στην Αρχαία Αθήνα ε?

 Εεεεεεεεεε!!! Όχι ακριβώς!

 Γιατί? Τι έγινε με τον Σωκράτη στην Αθήνα?

 Εεεεε όχι και τίποτα σοβαρό! Μην νομίζεις! Ψιλοπράματα! Απλώς κάποια στιγμή η εκκλησία του Δήμου αποφάσισε να θανατωθεί ο Σωκράτης γιατί διέφθειρε τους νέους με ιδέες που δεν αποδέχονταν η πλειοψηφία των ελεύθερων πολιτών, και τον ανάγκασαν να πεθάνει πίνοντας κώνειο! 

 Οκ! Ας το καταπιούμε και αυτό! Τουλάχιστο οι οικονομικές δομές που δημιούργησε η Αθηναϊκή δημοκρατία ήταν ικανές να χρηματοδοτήσουν παγκόσμια αριστουργήματα όπως η Ακρόπολη των Αθηνών ε?

 Εεεεεε ούτε και αυτό είναι τόσο σωστό!

 Δηλαδή?

 Ε! Ναααααααα! Τα λεφτά που χρηματοδότησαν την κατασκευή της Ακρόπολης ήταν τα τεράστια χρηματικά ποσά που κατάσχεσαν οι Αθηναίοι από το κοινό της Δήλου (Το ταμείο της Δηλαϊκής Συμμαχίας), που ήταν πόροι που πρόσφεραν οι σύμμαχοι των Αθηναίων μετά το τέλος των Περσικών πολέμων, και σκοπό είχαν την κοινή άμυνα τους απέναντι σε μια μελλοντική εκστρατεία των Περσών ενάντια τους!

 Κατά τα άλλα όμως οι Αρχαίοι Αθηναίοι εκτιμούσαν το Ανεξάρτητο και Ερευνητικό πνεύμα, την Επιστήμη, και τον Πολιτισμό!

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος σύμφωνα με ένα τόσο καλλιεργημένο λαό!

 Αχχχχ με άγχωσες με αυτά και αυτά! Τουλάχιστο υποθέτω η Αθήνα παρέμεινε μια τεράστια μεγαλούπολη που έκανε αισθητή την παρουσία της για χιλιετίες στον Ελλαδικό χώρο ε?

 Ε! Ούτε και αυτό είναι αληθές! Στην πραγματικότητα η Αθήνα παράκμασε γοργά, και σταδιακά έχασε τόσο το μέγεθος της, τον πληθυσμό της, και την σημασία της, έτσι ώστε κατά την Απελευθέρωση της από τους Τούρκους και την ονομασία της ως πρωτεύουσα του Νέου Ελληνικού Κράτους να αποτελεί ένα χωριουδάκι μερικών χιλιάδων κατοίκων, κυρίως αρβανίτικης καταγωγής, που δεν ξέρανε καν την σημασία των αρχαίων της Ακρόπολης που δέσποζε πάνω από το χωριό τους.

 Ναι αλλά ήταν σπουδαίοι διαχρονικά οι Αθηναίοι!

 Οπότε Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος σύμφωνα με τόσο σπουδαίο διαχρονικά λαό!

 Τουλάχιστο όμως από την απελευθέρωση και μετά υποθέτω θα έμαθαν πολλά οι σύγχρονοι Αθηναίοι από τα λάθη της Αρχαίας Αθήνας και η δημοκρατία που χτίσανε σε γερά πλέον θεμέλια θα οδήγησε το Ελληνικό κράτος σε ευημερία και καλοδαιμονία ε?

 Ε ούτε και αυτό είναι τόσο σωστό! Το Ελληνικό Έθνος μαστίζεται τις τελευταίες εκατονταετίες από διαδοχικές χρεοκοπίες, εμφυλίους και μη πολέμους, καθώς και περιόδους δικτατοριών! Ωστόσο τα τελευταία χρόνια υπάρχει ειρήνη και δημοκρατική διακυβέρνηση με ομαλές εναλλαγές κυβερνήσεων στην εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες!


 Οπότε θα πρέπει να έχει μεγαλουργήσει ένα τέτοιο δημοκρατικό κράτος με ενεργούς στα πολιτικά πολίτες ε?


 Χμμμμμ! Και εδώ λιγάκι δεν μας τα είπε καλά η δημοκρατία, βλέπεις τα τελευταία τριάντα - τριάντα πέντε χρόνια εναλλασσόταν κυβερνήσεις που συγκέντρωναν υψηλότατα ποσοστά ψήφων (και μάλιστα τα δύο κυβερνώντα κόμματα είχαν σχεδόν το 90% των ψήφων) με υψηλή συμμετοχή ενεργών πολιτών. 


 Αλλά πορόλη την δημοκρατική και σοφή διακυβέρνηση σε μια κοινωνία ενεργών πολιτών αυτό οδήγησε στην μεγαλύτερη οικονομική κατάρρευση του Ελληνικού κράτους στην Ιστορία! Με αποτέλεσμα να υποφέρει ο λαός, να έχει υποβαθμιστεί ραγδαία και δριμύτατα το βιοτικό του επίπεδο, να έχει αναγκαστεί να μεταναστεύσει ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού για μια νέα και καλύτερη ζωή σε άλλα κράτη, και να ζούνε οι υπόλοιποι ένα διαρκή εφιάλτη χωρίς προφανές φως στην άκρη του τούνελ που βρίσκονται!


 Αλλά κατά τα άλλα έχουμε μάθει τόσα από τα λάθη των Αρχαίων Αθηναίων!


 Τόσα πολλά που μπορούμε με αλαζονεία σε βαθμό ύβρις και θράσος υπέρμετρο να λέμε όπως και αυτοί.


 Ιδιώτης σημαίνει Ηλίθιος!!! 



 Άντε γεια σας και χαρά σας, Πολίτες!!!


 Χα χα χα.




Μότσανος Λάζαρος

Ιδιωτιστάν 27/1/2018



Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Να και το τελευταίο μέλι της χρονιάς





 Και είναι γεγονός το τελευταίο (τέταρτο) μέλι της χρονιάς 2017 βγήκε από τα δοχεία ωρίμανσης. Σαν να άργησε πολύ θα μου πείτε, και θα συμφωνήσω. Φέτος εκτός από μια χρονιά δύσκολη και απαιτητική όσο αφορά τον όγκο εργασίας  (οπότε και άργησε σχετικά και η εξαγωγή του μελιού) αντιμετωπίσαμε και ένα δυσκολοεπίλυτο πρόβλημα χώρου στο εργαστήρι μας όπου πλέον θα πρέπει να φιλοξενηθούν μηχανήματα μελισσοκομικά, πρώτες ύλες για την παρασκευή τροφών (θα ακολουθήσει στο μέλλον σχετική ανάρτηση), καθώς και ένας ιδιαίτερα αυξημένος όγκος αποθεμάτων μελιού της φετινής παραγωγής. Οπότε αναγκαστικά έπρεπε πρώτα να φύγει μια ποσότητα μελιού από τα αποθέματα που έχουμε ήδη συσκευάσει, για να αδειάσουμε τα δοχεία ωρίμανσης και να συσκευάσουμε το τέταρτο μέλι της χρονιάς.

 Τέταρτο μέλι της χρονιάς που δυστυχώς δεν μας ήρθε στις ποσότητες που αναμέναμε, αλλά πάλι θα μπορέσει να μας συνοδεύσει (μαζί με τα αποθέματα και από το τρίτο μέλι της χρονιάς) στους επόμενους μήνες μέχρι να ξαναπάρουμε παραγωγή από τα μέλια της φετινής χρονιάς (2018).

 Μπορεί να ήταν λιγότερο σε ποσότητα το τελευταίο κοκκινέλι μας, αλλά αποτελεί ένα μικρό θαύμα από αξεπέραστες γεύσεις. Ένα δυνατό και γευστικότατο πευκόμελο, με ονειρεμένη γεύση και πλούσια αρώματα, και μια ασυνήθιστη λαμπερή κόκκινη όψη. Ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο μέλι που θα στοιχειώνει την μνήμη μας στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Και φυσικά περιμένει από εσάς να μοιραστείτε την χαρά μας, καθώς και την περηφάνια μας, σχετικά με την ποιότητα των μελιών που προσφέρουμε διαχρονικά στους παλιούς πιστούς καθώς και στους νέους πελάτες μας.

 Με αυτό το μέλι ολοκληρώνεται και η γκάμα των προϊόντων που μας χάρισε η χρονιά 2017. Μια απαιτητική και φοβερά δύσκολη χρονιά, κατά την οποία η κάθε παραγωγή μας βγήκε εξαιρετικά επίπονα και κοποβόρα. Μια χρονιά που χρειάστηκε να εξαντλήσουμε την αντοχή μας σε ατελείωτα δρομολόγια πάνω σε ένα δύσκολο σερί στοιχημάτων σε τοποθετήσεις πάνω στο παιχνίδι του κυνηγιού της νεκταροέκκρισης. Άλλοτε επιτυχημένο, και άλλοτε όχι. Και αυτό για να μπορέσουμε και να παράγουμε τους όγκους παραγωγής που πλέον χρειάζονται για το ευρύ δίκτυο πωλήσεων μας , αλλά κυρίως για να προσφέρουμε την δεδομένη πολύ υψηλή ποιότητα που χαρακτηρίζει το μέλι μας. Και για ακόμα μια χρονιά αυτή η αποστολή εξετελέσθη πλήρως!

 Απλώς απομένει από εσάς να απολαύσετε το μέλι μας, και να χαθείτε στην μοναδική μαγεία που προφέρει η απαράμιλλη γεύση του και τα ασυναγώνιστα αρώματα του. Εμπρός το λοιπόν, τι περιμένετε?








Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 22/1/2018

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

Το είπε και αυτό ο Κοέλιος


"Η Ελλάδα είναι ο τόπος που οι αριστεροί κάνουν διαδηλώσεις για ζητήματα οικονομίας και της κοινωνίας και έχουν χεσμένα τα εθνικά ζητήματα, και οι δεξιοί κάνουν διαδηλώσεις για ζητήματα εθνικά και έχουν χεσμένα τα ζητήματα οικονομίας και της κοινωνίας.

Η Ελλάδα θα γίνει χώρα όταν οι αριστεροί θα κάνουν διαδηλώσεις και για τα εθνικά ζητήματα και θα έχουν χεσμένες τις ιδεολογίες, και όταν οι δεξιοί θα κάνουν διαδηλώσεις και για ζητήματα οικονομίας και κοινωνίας και θα έχουν χεσμένες τις ιδεολογίες.

Όταν θα γίνει αυτό ξυπνήστε με, γιατί όνειρο σίγουρα θα βλέπω!"

Όταν θα γίνω διάσημος μπορείτε να το αναρτάτε αυτό στους τοίχους σας στο facebook ωσάν να ήταν του Κοέλιου!

Χα χα χα.




Λάζαρος "Αρκούδας" Μότσανος

Σοχός 20/1/2018


Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Της απόρριψης τα παιδιά



Έχετε μήπως 40 λεπτά, έχετε κύριε 40 λεπτά
μεσημέρι κιόλας πια και λειψός σε λεφτά  
έχετε παπά ένα ευρώ να σας δώσω ρέστα
τα πρώτα ρίγη τα νιώθω, τα γόνατα ρευστά

Ψηλός, λεπτός, ζωντανός σκελετός ,παραπατά
πλέει σε ρούχα παλιά, ικέτης για κέρματα μικρά
από τραπέζι σε τραπέζι σαν σπουργίτι θες πετά
με αποφεύγει, κάτι στο βλέμμα μου φόβο ξυπνά

Πρέπει να μαζέψω και άλλα λεφτά, πολλά λεφτά
πεινώ, αλλά πρέζα θα πιω, δεν μου φτάνουν αυτά
περαστικοί περιμένουν σιωπηλοί το ΚΤΕΛ να έρθει
χέρι στην τσέπη, κέρματα γλυκά, χαρίζουν διστακτικοί
  
Δεύτερο σπουργίτι με παρατηρεί καθώς τους θωρώ
ροζ μπλούζα βρόμικη, μανίκια μακριά, αδύναμο θηλυκό
παραλλαγή σε πόδια κοκαλιάρικα, κουκούλα στα μαλλιά
αρβύλες μισόλυτες, τσιγάρο αναμμένο σε δαχτυλάκια κίτρινα

Και άλλα λεφτά, και άλλα λεφτά, πρέζα για μένα και την κυρά
πάλι μέσα στα μαγαζιά όλο και κάποιοι θα μας δώσουν λεφτά
έχετε μήπως 40 λεπτά, ή και ένα ευρώ ρέστα να σας δώσω εγώ
μαύρο δερμάτινο, κοτσίδα στα μαλλιά, μπάτσος, μακριά από εδώ

Χέρι στο γιακά, του τον τραβάει δυνατά, τι σου είπα αν σε ξαναδώ
χάσου πρεζόνι, του δίνει μια σκουντιά, έξω τον πετά, κουρέλι ζωντανό
μην με πιάνεις του φωνάζει άηχα, θα φύγω, σαν σκυλί μην μου φέρεσαι πια
δεν ξέρουν της απόρριψης τα παιδιά ότι καλύτερα φέρονται και στα σκυλιά

Κάτω από το την γέφυρα, απόγευμα ή  πρωί, στις φλέβες η πρέζα κυλά
πόδια δίπλα στην γραμμή, ροζ κούκλα στην αγκαλιά, χεράκι στην καρδιά
απέναντι γράμματα θαμπά, κοιτάς αλλά δεν θα τα δεις, θάνατο πάλι θα πιεις  
πονάς, πρέζα ρουφάς, ξεχνάς, χάνεσαι και εσύ, κορμιά λιωμένα στην σιωπή. 






Μερικές φορές η γνώση των ανιχνεύσεων είναι πολύ πικρή.






Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 19/1/2018

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol II


 Και συνεχίζουμε την ανίχνευση μας ακριβώς από εκεί που τελείωσε η προηγούμενη ανάρτηση - ανίχνευση (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol I ) αρχίζοντας την κάθοδο του βουνού, μια που ήδη έχουμε φτάσει βαθιά μέσα στην καρδιά του Κερδύλλιου όρους. 


 Απόφαση που ήταν επιβεβλημένη μια και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ιδεατές, και μπορούσε να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή μια βροχή που θα μπορούσε να καθηλώσει το φορτηγό για ώρες (ίσως και για μέρες) μέσα στην λάσπη. 


 Είναι απίστευτο πάντως το πόσο μπορεί να αλλάξει τους χειμερινούς μήνες ένα βουνό σε σχέση με τους καλοκαιρινούς, έλλειψη φυλλωμάτων στα δέντρα, έλλειψη ήχων από ζώα, έλλειψη χρωμάτων γενικά, ένα μουντό μαύρο - καφέ παντού.


 Και μοναχικά, υπερβολικά μοναχικά.


 Φυσικά και η θεά είναι ικανή να σε αποζημιώσει πλήρως.


 Απλώς η συνειδητοποίηση ότι είσαι απολύτως μόνος πάνω σε ένα βουνό σε κάνει να νιώθεις "κάπως", να σκέφτεσαι σε μια άκρη του μυαλού σου "Και αν συμβεί κάτι έκτακτο και σοβαρό τι θα γίνει? Πως θα το αντεπεξέλθεις έτσι μόνος που είσαι, στην άκρη του πουθενά, και την οποιαδήποτε βοήθεια ώρες και δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά?".  


 Θεός ή θεριό ο μοναχός ο άνθρωπός.


 Πράγματι τα βουνά είναι ο κατάλληλος τόπος για να φιλοσοφείς, καμία σχέση με την τρέλα και την ανεμελιά που προσφέρει η θάλασσα (οι παραλίες τουλάχιστο, γιατί το να περιδιαβαίνεις την θάλασσα στα ατελείωτα της πελάγη υποθέτω δημιουργεί παρόμοια συναισθήματα και σε προδιαθέτει και αυτή για να αρχίσεις να φιλοσοφείς. Το ίδιο και η έρημος (είτε οι παγωμένες στους πόλους, είτε οι πυρίκαυστες κοντά στον ισημερινό ). Παράξενο ε? Τα μέρη στα οποία αντιλαμβάνεσαι το πραγματικό μέγεθος του ίσκιου σου, το πραγματικό σου μέγεθος μπροστά στον Κόσμο και στην Φύση, το πόσο ασήμαντος, αδύναμος, ευαίσθητος, είσαι μπροστά στην πραγματικότητα, είναι και τα μέρη που σου προκαλούν να προσπαθήσεις να φιλοσοφήσεις σχετικά με το νόημα της ύπαρξης σου, των δομών που δημιουργήσαμε ως άνθρωποι για να συμβιώσουμε μεταξύ μας, καθώς και του ψυχοπνευματικού κόσμου που οραματιστήκαμε για να αντιμετωπίσουμε το γεγονός της θνητότητας μας. Ναι! Μόνο στα βουνά θα μπορούσε να ζει ο Ζαρατούστρα του Νίτσε!).     


 Σαν να ξεφύγαμε λίγο ε?

 Χα χα χα,


 Ας αδράξουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το τοπίο, η φιλοσοφία είναι καλή μόνο όταν έχει κρυώσει το αίμα σου, και αδυνατίσουν τόσο τα κόκαλά σου που δεν θα μπορούν να αντέξουν το βάρος της ζωής που σε περιβάλει. Πιο πριν από αυτό το σημείο οι σελίδες κάθε βιβλίου φιλοσοφίας χρησιμότητα έχουν μόνο για χαρτί υγείας! 

 Τάδε έφη και ελάσησεν Ζαρατούστρα!

 Χα χα χα.

 Και ξάφνου πολιτισμός! Δυτικός πολιτισμός! Ήτοι? Πόλεμος, φυσικά!


 Ένα πολυβολείο, εγκαταλελειμμένο πλέον, από τις οχυρώσεις της δεύτερης γραμμής άμυνας (από την εποχή που ο κίνδυνος θεωρούνταν - φυσικά λαθανσμένα!- ότι θα έρθει από τον βορρά. Αλλά πάντα ο κίνδυνος για αυτή την χώρα ερχόταν από άλλο άξονα κατεύθυνσης! Χα χα χα). 


 Και εδώ έχουμε την δεξιά "μπούκα" του πολυβολείου. Αξιοσημείωτο είναι το πόσο κοντά στο έδαφος είναι. Φυσικά και δεν το σχεδίασαν έτσι, αλλά χρονιά με την χρονιά εναποθέσεις χώματος και φύλλων (που μετασχηματίζονται σιγά, σιγά, στο Χούμος του δάσους) ανέβασαν το επίπεδο του εδάφους πολύ υψηλότερα, σε σημείο που σε λίγα χρόνια θα κλείσουν τα ανοίγματα για τα πολυβόλα!  


 Και αυτό είναι το πεδίο βολής αυτού του πολυβολείου, φυσικά και ούτε το πεδίο βολής του ήταν τόσο "κλειστό" όταν το είχαν κατασκευάσει. Σίγουρα θα το είχαν καθαρίσει τελείως από δέντρα και θάμνους έτσι ώστε να είναι "καθαρό" από οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει εμπόδιο για τις θεριστικές του βολές (ανοιχτό είναι μόνο το πεδίο βολής! Δέντρα και θάμνοι και φυσικά θα υπάρχουν στα νεκρά σημεία βολής των πολυβόλων για να προσφέρουν κάλυψη και απόκρυψη στο πολυβολείο! Είναι μεγάλη και δύσκολη η τέχνη του να σκοτώνεις αποτελεσματικότερα και μαζικότερα! Η τέχνη που οι μετέχοντες του δυτικού πολιτισμού κατέχουν καλύτερα από όλους τους άλλους!).  


 Και εδώ η δεύτερη μπούκα από το πολυβολείο, δύο πολυβόλα, πολυβόλα που φυσικά αλληλοκαλύπτουν άλλα πολυβόλα, έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τα νεκρά σημεία των πεδίων βολής και να μπορούν να προσφέρουν την έσχατη κάλυψη με τελικές προστατευτικές γραμμές (-Τ.Π.Γ.- πάνω σε αυτό το θέμα δείτε την ανάπτυξη του στην ανάρτηση του blog Ενθύμιο Πολέμου όπου συναντάμε άλλα 2 πολυβολεία που προσφέρουν αλληλοκάλυψη το ένα στο άλλο). Οπότε θα υπάρχουν τουλάχιστο άλλα 2 πολυβολεία στην περιοχή (ένα από αριστερά από αυτό το πολυβολείο, και ένα από δεξιά του) για να προσφέρουν αλληλοκάλυψη μεταξύ τους. Μια σειρά από πολυβολεία (που μπορεί να φτάνουν μέχρι την άλλη άκρη του βουνού! Είπαμε εδώ είναι οι οχυρώσεις της δεύτερης γραμμής άμυνας που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70 ήταν μέσα στα επιχειρησιακά σχέδια του στρατού. Τώρα υποθέτω θα έχουν προσανατολιστεί προς ανατολικότερους εχθρούς όλες οι γραμμές άμυνας μας! Χα χα χα).


 Είδατε ο πολεμοκάπηλος ο δόκιμος (καυλόστρατος και όχι στρατόκαυλος! Υπάρχει διαφορά! Χα χα χα) τι πληροφορίες και γνώσεις ακόμα έχει κάτω από την γκλάβα του? Είκοσι χρόνια μετά την Ροζαλία του και το αστέρι του! Στην πραγματικότητα οι δόκιμοι (οι μηχανοκίνητοι τυφεκιοφόροι δόκιμοι μάλιστα! Χα χα χα) είναι οι μόνοι από τους εφέδρους που έχουν πραγματική εκπαίδευση πάνω στα όπλα, τις τακτικές, και στην διεξαγωγή του πολέμου! 

 Όλοι οι υπόλοιποι έφεδροι έχουν μόνο την ψευδαίσθηση ότι λάβανε εκπαίδευση στον στρατό (εκτός από τους φαντάρους που εκπαίδευσα εγώ στον στρατό! Αυτοί δεν έχουν καμία δικαιολογία ότι δεν έχουν λάβει πραγματική εκπαίδευση στον στρατό! Και για αυτό καλώ την στρατολογία να τους καλεί διαρκώς για ασκήσεις ως επίστρατους αν θέλει κάποιους από την εφεδρεία να τους βγάζουν ασπροπρόσωπους σε αυτές! Τους έδωσα κανονικότατα τους ψάρακες! Χα χα χα).  


 Και εδώ ανέλαβε η φύση μόνη της να κανονίσει τα της κάλυψης και απόκρυψης!


 Και λίγη από την λαμαρίνα στην στέγη του πολυβολείου διακρίνεται κάτω από στρώματα φυλλοχώματος! 


 Και εδώ η είσοδος του πολυβολείου με ένα μέρος της οροφής της να έχει καταρρεύσει.


 Όπως έχουν αρχίσει να καταρρέουν και τα πλάγια τοιχώματα του, μια θανάσιμη παγίδα για όποιο πλάσμα τολμήσει να μπει μέσα και να είναι άτυχο να εγκλωβιστεί από τυχών πλήρη κατάρρευση τους.

 Και φυσικά όπως ακριβώς το περιμένατε αυτή είναι η στιγμή που στο αριστερό μου αυτί σιγομουρμουρίζει ο Διάολος " Δεν θα ήταν τέλειο να μπεις εκεί μέσα και να βγάλεις φωτογραφίες? Τι περιμένεις? Φοβάσαι? Τι είσαι? Κανένας Ντιντής? Κανένας κλαρινογραμπρός με γένια και τατουάζ στα μπράτσα που κλάνει μέντες όταν είναι να κάνει κάτι το αντρίκειο? Μπες επιτέλους μέσα μαρί ξεφωνισμένη Λουλού!" 

 Και φυσικά......*

* Και φυσικά από αυτό το σημείο και πέρα η μαλακία πάει σύννεφο!! Για ακόμα μια φορά μπαίνω μόνος μου σε μπελάδες, και τολμώ χωρίς να έχω καμία υποστήριξη για βοήθεια από κανένα (ούτε καν ξέρουν ότι είμαι σε αυτό το μέρος) να κάνω κάτι το οποίο είναι άκρως επικίνδυνο και ηλιθιώδες!Ούτε καν εργαλεία (φακούς, σκαπτικά) ή προμήθειες (νερό, φαγητό) έχω μαζί μου εάν καταρρεύσει η είσοδος και θα πρέπει να απεγκλωβιστώ μόνος μου. Ούτε καν το μαχαίρι μου κουβαλούσα μαζί μου!Ποτέ μην κάνετε τις βλακείες που κάνω εγώ! Εγώ είμαι κακό σκυλί (Αρκούδι) και ίσως ψόφο να μην έχω, το ίδιο δεν ισχύει για σας. Η ζωή σας είναι πολύτιμη και δεν αξίζει μερικές φωτογραφίες ή "Το έκανα και εγώ αυτό!". Μην το ξεχάστε ποτέ αυτό! Το πόσο ηλίθια είναι αυτά που κάνω μπορούσες να το καταλάβεις αν αντίκριζες την λάμψη μέσα σε καστανά μάτια όταν λέγανε "Πάλι έκανες τις ίδιες βλακείες? Γιατί? Αφού μου το υποσχέθηκες ότι δεν θα το ξανακάνεις! Τι να σου πω? Να γίνει κάτι και να μην ξέρουμε καν που είσαι! Να σου κόψω το μεταλλικό σταχτοδοχείο στην μάπα να σε κάνω Άνθρωπο! Αδιόρθωτο παιδάκι!" 



 Και φυσικά χωρίς φακό χρησιμοποίησα το φλας από το κινητό για να κινηθώ μέσα στο τούνελ όπου επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι (το τούνελ εισόδου στα πολυβολείο είναι ζιγκ-ζαγκοτο για να μην μπορούν θραύσματα χειροβομβίδας ή όλμου που θα πέσει στην είσοδο του να θερίσουν αμέσως όσους είναι μέσα στο πολυβολείο). 


 Παράξενο όμως, είναι καλοσχεδιασμένο, δεν βρίσκω στα τοιχώματα του, ούτε στους ώμους αλλά ούτε και στο κεφάλι, αν τελικά έχεις άφθονο χρόνο τα κάνεις να μην μοιάζουν με ποντικοφωλιές. 


 Σόρρυ για τις παράξενες λήψεις αλλά όταν χρησιμοποιείς το κινητό ως φακό, και τραβάς ταυτόχρονα φωτογραφίες, δεν περιμένεις ότι θα είσαι και ο Helmut Newton!


 Και μόλις τελείωσε το τούνελ της εισόδου 2 πηγές φωτός! Οι μπούκες από τα πολυβόλα, και ένα μαδέρι ανάμεσα τους!


 Και πλησιάζω στην κοντινότερη μπούκα.


 Δύο τρύπες στο σημείο που θα ήταν ο έστορας (η βάση που προσαρμόζεται ένα πολυβόλο για να μπορεί να κινείται σε κάθε κατεύθυνση, γιατί δύσκολο το κόβω σε μόνιμο πολυβολείο να χρησιμοποιηθεί το δίποδο ή το τρίποδο (φορητή βάση που ρυθμίζεις την διαδρομή του πολυβόλου ώστε να ταιριάζει πλήρως με το πεδίο βολής του, όπως και που θα τερματίζει για τις τελικές προστατευτικές γραμμές), δεν υπάρχει άλλωστε και χώρος για τρίποδα εδώ) υποθέτω η μια για να τροφοδοτείται το πολυβόλο με ταινίες με σφαίρες από εκεί (κάτω από την τρύπα θα υπάρχει κυτίο πυρομαχικών), και η άλλη για να πέφτουν οι κάλυκες και οι σύνδεσμοι από την ταινία καθώς λειτουργεί το πολυβόλο. 


 Για να τραβήξουμε μια φώτο και το πεδίο βολής του


 Και εδώ η δεύτερη μπούκα.


 Και το αντίστοιχο πεδίο βολής του (αχρηστοποιημένο χωρίς διαμόρφωση πεδίου βολής, δηλαδή κόβουμε τα πάντα που υπάρχουν σε αυτή την γωνιά που ορίζει η θύρα του πολυβόλου).  


 "Αρκετά! Καλά τα λέει ο Διάολος αλλά εγώ θα έχω να αντιμετωπίσω μια εξαγριωμένη Αλεπού αν πάει κάτι λάθος εδώ μέσα" σκέφτομαι και αρχίζω την έξοδο μου από το εσωτερικό του πολυβολείου. 


 Όσοι από εσάς πάτε ποτέ στην φυλακή και σκεφτείτε να αποδράσετε σκάβοντας κρατήστε σημειώσεις σχετικά με την τεχνογνωσία πάνω στα τούνελ που σας προσφέρω απλόχερα! Χα χα χα. 


 Και ενώ μέσα στο τούνελ δεν υπάρχει πρόσθετη εναπόθεση χώματος στην είσοδο τα πράγματα είναι διαφορετικά, ποντικότρυπα μπορεί να μην είναι, αλλά κουνελότρυπα θα το έλεγες άνετα. 


 Και ξάφνου κομμάτι της ιστορίας μπροστά μας! ΣΧ 34 ΕΣΟ! Τριακοστή τέταρτη ΕΣΣΟ!!! Κοντά στις αρχές του 50 δηλαδή (η 1 ΕΣΣΟ πρέπει να ήταν τον Δεκέμβριο του 1944! Οπότε αν σκεφτούμε ότι τον πρώτο και το δεύτερο χρόνο πρέπει να κλήθηκαν πολλές ΕΣΣΟ μέσα στην χρονιά λόγου της διάλυσης του στρατού κατά την κατοχή και των αναγκών του εμφυλίου (πιθανότατα μέσα στον εμφύλιο να είχαμε και 8 ΕΣΣΟ την χρονιά να παρουσιάζονται), και έπειτα να παρουσιάζονται 4 ΕΣΣΟ την χρονιά (εγώ όταν παρουσιάστηκα στην 1998 Β ΕΣΣΟ, ήτοι 253 σειρά, υπήρχαν 6 ΕΣΣΟ την χρονιά, μετά από λίγα χρόνια ξανά έγινε να παρουσιάζονται 4 ΕΣΣΟ την χρονιά) μάλλον αρχές του 50 ένας φαντάρος σκάλισε τα αρχικά του στο δοκάρι του πολυβολείου! 

 Σ.Χ. της 34 ΕΣΣΟ αναφερόμενος! Γιατί και σκάλισες τα αρχικά σου στο δοκάρι του πολυβολείου, με αποτέλεσμα να χάσει την στατικότητα του και να σπάσει, αλλά και γιατί έγραψες το ΕΣΣΟ με ένα Σ! Αναφερόμενος και χάσου από μπροστά μου να μην σε βλέπωωωωωω!!!

 Μα τι ψαρωτικός δόκιμος είναι αυτόοοοοοοοςςςς!!!

 Χα χα χα.  


 Άντε να βρούμε τώρα και το φορτηγό με το στρατιωτικό καμουφλάζ που έχει (Αλεπού αυτό το ανέκδοτο θα το λέω μέχρι να ανατείλει ο Ήλιος από την Δύση, να στερέψουν οι Θάλασσες, και να χιονίσει στην Κόλαση!!! Χα χα χα).


 Ωραία καλά πάμε, ένα μνημείο είδαμε, μας έκανε χίλιες φορές εξυπνότερους και ομορφότερους ο Μονόλιθος (βλέπε πρώτο μέρος της ανάρτησης!), κάναμε και την ηλιθιότητα της ημέρας (οπότε μάλλον μας έκανε μόνο χίλιες φορές ομορφότερους ο Μονόλιθος! χα χα χα). Τι άλλο θέλουμε?


 Φευγιό θέλουμε!!!!


 Απλά υπέροχο!


 Αααααα να και το φορτηγό! Τι σου κάνει το καμουφλάζ ε? Πρέπει να σταθεί μπροστά από ένα πολυβολείο για να το δεις μέσα σε ένα δάσος! Γυναίκες! Τι να πεις!!! Χα χα χα. 


 Και η κατάβαση συνεχίζει, έχοντας την θέα του βουνού να ορθώνεται πάνω από το οροπέδιο Μαυρούδας - Σκεπαστού - Αρέθουσας. 

 Μαγική γη της Μακεδονίας που έχεις κλέψει την καρδιά μου. 

 Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο.


 Εκεί κάτω άρχισε η ανίχνευση μας, εκεί κάτω θα τελειώσει, μια ακόμα επιτυχημένη ανίχνευση (όταν γυρίζεις πίσω σώος και αβλαβής είναι επιτυχημένη! Γιατί στην δική μου περίπτωση από ότι βλέπετε κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα δεδομένο!), ένα οδοιπορικό που θα αποτυπωθεί σε μια ανάρτηση για να παρουσιαστεί και στα δικά σας τα μάτια, μια πλήρης ημέρα.

 Είμαι ικανοποιημένος!


 Ένα ακόμα υπέροχο μέρος που μου χάρισε την ομορφιά του και πλούτισε τις εμπειρίες μου, μια ακόμα γωνιά αυτής της χώρας που θα φωλιάσει σε μια γωνιά της καρδιάς μου.


 Μαζί με τα φαντάσματα που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο και περιφέρονται ως άχλη ανάμεσα στις χαράδρες, τα δάση και τα λαγκάδια του. Μια άχλη γεμάτη πόνο αλλά και συχώρεση. Μια άχλη που θα θάψει μέσα της όσα μας κρατάνε δέσμιους στο παρελθόν, και  δεν θα μας συνοδεύει στην λαμπρή πορεία μας στο μέλλον.





 Μέχρι την επόμενη ανίχνευση......




Adios Amigos Locos




Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 15/1/2018

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol I


 Και σήμερα το πρόγραμμα έχει ανιχνεύσεις, και συγκεκριμένα πάνω στα Κερδύλλια όρη και ακόμη πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Τάσιουλουκ. 

 Πριν από όλα μια διευκρίνηση όμως, γιατί μερικά θέματα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν γιατί υπάρχει φορτισμένο υπόβαθρό από πίσω. Δυστυχώς για κάποιους ο εμφύλιος μετά την γερμανική κατοχή δεν τελείωσε ποτέ! Και κάθε θέμα που έχει σχέση με τα τότε γεγονότα αποτελούν αφορμή για να ξεσπαθώσουν και να αναλωθούν σε Φιλιππικούς χωρίς κανένα λόγο ή νόημα. 

 Εγώ δεν αποτελώ έναν από αυτούς τους βαρεμένους. Για μένα ο εμφύλιος αποτελεί τρομερά μακρινό παρελθόν, ένα από τα ( υπερβολικά ) πολλά λάθη που έκανε ο Ελληνισμός στην διάρκεια της υπερχιλιόχρονης πορείας του, και θεωρώ ακατανόητη και εγκληματική την συμπεριφορά Έλληνας να πολεμήσει Έλληνα (και από τις δύο πλευρές! Μην λαθέψετε πάνω σε αυτό! Είτε ήταν με τον Δημοκρατικό στρατό είτε με τον Εθνικό στρατό, είτε με τον Βενιζέλο είτε με τον Βασιλιά, είτε με τον Μαυροκορδάτο είτε με τον Κολοκοτρώνη, είτε με τους Κομνηνούς είτε με τους Παλαιολόγους, είτε με τους Λακεδαιμόνιους είτε με τους Αθηναίους!!)! Αυτό το κακό χούι του Γένους είναι που μας έχει κάνει μικρό Έθνος! Όσο ποιο νωρίς κόψουμε αυτά τα χαζά τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να υπάρχουμε ως Γένος, Έθνος, Λαός και τα επόμενα 1000 χρόνια!  

 Οπότε σήμερα θα αρχίσουμε την ανίχνευση μας από το Μνημείο της μάχης του Τάσιουλουκ και θα ανέβουμε επάνω στα Κερδύλλια όρη για να συνεχίζουμε την ανίχνευση μας για να δούμε τι καλούδια και εκπλήξεις θα συναντήσουμε και εκεί. Και πιστέψτε με θα είναι αρκετές!

 Πρώτα από όλα μια μικρή αναδρομή στο τι είναι η μάχη του Τάσιουλουκ. 

 Μάχη του Τάσιουλουκ

  Έγινε την 14 Σεπτέμβρη του 1944 όπου μια μηχανοκίνητη φάλαγγα των Γερμανών που επέστρεφαν από την Νιγρίτα μέσου Σοχού για Θεσσαλονίκη (αφού την προηγούμενη ημέρα είχαν επιδράμει στα χωριά της Νιγρίτας, έκαψαν τον ηλεκτρικό σταθμό της Νιγρίτας και πολλά σπίτια, και κατέστρεψαν και την γέφυρα του Στρυμόνα. Αλλά κατά την διαδικασία πιάστηκαν 2 Γερμανοί αιχμάλωτοι (που μπορεί να λιποτάκτησαν μια που είμαστε πλέον στο τέλος του πολέμου), οπότε ως αντίποινα συγκέντρωσαν οι Γερμανοί κάτοικους της Νιγρίτας στην πλατεία του χωριού και έπειτα εκτός χωριού για να τους εκτελέσουν, όπου τελικά μετά από διαπραγματεύσεις απετράπει αυτό το γεγονός) έπεσε στην ενέδρα που τους είχαν στήσει οι άντρες του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ όπου και τους χτύπησαν και τους εξόντωσαν ( σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανταρτών, αν και πάντα είναι συγκεχυμένα το γεγονότα και η βαρύτητα τους σε τέτοιες περιπτώσεις ).  


 Φτάνει τόσο Ιστορία, μετά πάλι θα έχουμε μάθημα Ιστορίας, τώρα λίγη χαλαρούμπα μην μου πάθουν και τίποτα τα μυαλουδάκια σας! 

 Και εδώ έχουμε μια πινακίδα που παραπληροφορεί! Μου έρχεται να πάω και να γράψω από κάτω "Δήμος Αχινού? Παλιάααααα!" Χα χα χα.  


 Το μέρος είναι υπέροχο παρόλο που τα δέντρα είναι τσουρομαδεμένα λόγου ότι είμαστε στην καρδιά του χειμώνα (Δεκέμβρης - Γενάρης).


 Και όταν βλέπω αυτή την πινακίδα είτε είναι στην διαδρομή από τον Πολύγυρο προς την Απολλωνία, είτε από την Νιγρίτα προς τον Σοχό, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά σαν δίχρονο μοτεράκι. "Πάτρια εδάφη" μονολογώ και διχρονίζει η καρδιά χα χα χα.  


 Και εδώ βλέπουμε κάτι το παράξενο, περίφραξη που εμποδίζει την πρόσβαση στο μνημείο!!! Το είδαμε και αυτό! Μνημείο που να μην είναι η πρόσβαση άμεση και εύκολη για όποιον θέλει να το επισκεφτεί! Και υπάρχει λόγος για αυτό. Βλέπετε τον Μάρτιο του 2016 κάποιοι βλαμμένοι κατέστρεψαν το μνημείο οπότε και για αυτό υποθέτω και τα μέτρα ασφαλείας σε αυτό. 


 Οπότε μόνο από μακρυά και θα είναι το φωτογραφικό μας υλικό. 


 Και είναι κρίμα, γιατί από ότι φαίνεται υπάρχει κόσμος που το διατηρεί σε καλή κατάσταση, όπως και τους γύρω χώρους καθαρούς, σπάνιο αυτό για Ελλάδα!


 Εδώ κάπου παραξενεύτηκα από ένα συνεχή θόρυβο που ερχόταν από παντού, σαν τρεχούμενο νερό! Όσο και αν προσπάθησα να το ηχοεντοπίσω το ρυάκι δεν στάθηκε ικανό. Τελικά άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι ο συνεχής αυτός ήχος ερχόταν από ψιλά, και τότε μόνο μου ήρθε η αποκάλυψη! Ο ήχος αυτός ήταν από τα καλώδια πολύ υψηλής τάσης ακριβώς από πάνω μου! Πρώτη φορά άκουσα καλώδια να σιγοτραγουδούν! Ακριβώς όπως το τρεχούμενο νερό στα ρυάκια!


 Και φυσικά μόνο παρήγορο δεν είναι ότι τέτοιες εγκαταστάσεις για ακόμα μια φορά τις έχουν παρκάρει σε μια γωνιά του Νομού Θεσσαλονίκης που βολικά παρκάρουν και άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις (πχ πεδία βολής, ΧΥΤΑ, στρατόπεδα προσφύγων, φυλακές!). 


 Μα τι ωραίο που είναι αυτό το πρασινάκι φορτηγάκι! Δεν χορταίνω να το βλέπω, επίσης δεν προλαβαίνω και να το επισκευάζω!!! Από πλευράς επισκευών και εξόδων είναι μια μαύρη τρύπα! Το αντίστοιχο με το Ελληνικό Κράτος ένα πράγμα δηλαδή! Χα χα χα. 


 Από εδώ θα πάμε μετά!


 Και μέσα στην καρδιά του χειμώνα μια ελπίδα ανθίζει!

 Αν δεν αντιληφθήκατε εδώ ότι ο ποιητής κάνει μια αλληγορία σχετικά με την Ελληνική Οικονομία είστε πιο ντουγάνια από ότι φαίνεστε!

 Χα χα χα.


 Και τσίκι τσίκι πλαγιοκοπούμε τον αντίπαλο.


 Μπράβο! Περιποιημένο και φροντισμένο!


 Και το ηρώο με τα ονόματα αγωνιστών που χάσανε την ζωή τους από τους Γερμανούς.


 Και ένα κοντινό.





 Και συνεχίζουμε περιμετρικά του μνημείου.


 Και τα καλώδια να εξακολουθούν να σιγομουρμουρίζουν.


 Και κάτι που είχα παρατηρήσει από τον δρόμο, μια κατασκευή που ξεχώριζε πάνω από τα δέντρα. Και φυσικά αμέσως το παιδάκι να αρχίσει τις υποθέσεις "Τι να είναι αυτό? Λες να είναι καμία Υψικάμινος? Καιρό έχω να βάλω την κεφάλια μου μέσα σε μια Υψικάμινο! (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Η Υψικάμινος στον Άγιο Πρόδρομο ) Μακάρι να είναι Υψικάμινοοοοοοοοςςςςςς!!!!!"   


 Και καθώς περπατώ προς τα εκεί ξαφνικά και συντρίμμια από ένα κτίριο, σπίτι μάλλον.


 Το πάτωμα με τα θεμέλια προφανέστατα.


 Και η κατασκευή συνεχίζει να πλησιάζει βήμα με το βήμα.


 Γεια σας ψηφοφόροιιιιιιιι!!!!


 Και ξάφνου και μπροστά μου η κατασκευή που την νόμιζα για Υψικάμινο. Καμία σχέση! Ένα μονομπλόκ από τσιμέντο σαν τον Μονόλιθο από το 2001 Οδύσσεια του Διαστήματος!!! Ούτε ανοίγματα, ούτε προεξοχές, ούτε τίποτα, ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο με ύψος πάνω από 6 μέτρα. Τι μπορεί να είναι? Δεν βλέπω καμία χρησιμότητα. Μπας και ήταν κάποιο παλιότερο μνημείο?  


 Έρχεστε εν ειρήνη?


 Και αφού η επαφή μου με τον Μονόλιθο με έκανε τουλάχιστο 1000 φορές εξυπνότερο και ομορφότερο (!!!!!) συνεχίζουμε την ανίχνευση.  


 Μα τι ωραία και άγρια νταμάρια είναι αυτάαααααα!!!! 

 Τι λες ρε φίλε? 

 Αυτά βουνά είναι! 

 Μα δεν μιλούσα για αυτά! 

 Για τις Ελληνίδες μιλούσα! 

 Χα χα χα. 


 Φυσικά και η βλακεία πάει σύννεφο! Αρχές Γενάρη σε μια συννεφιασμένη και ανταριασμένη μέρα εγώ να κάνω αμέριμνος βόλτες πάνω στα βουνά, μια βροχούλα να πιάσει και να μην μπορέσει να βγει το φορτηγό από εκεί ούτε τον Απρίλη!


 Ναι αλλά από θέα?


 Μπιρ ταμάμ!


 Και κάπου εκεί υπάρχει ένα καμουφλαρισμένο φορτηγό! Που να είναι άραγε? Μα τόσο τέλειο το καμουφλάζ του!


 Και συνεχίζει ο χαζός!


 Έλα μωρέ! Πού ακούστηκε Γενάρη μήνα να βρέξει!


 Φυσικά μόνο Γενάρη μήνα μπορείς να έχεις τόσο καθαρά οπτικά πεδία, αν δεν είχαν χάσει τα δέντρα το φύλλωμα τους ούτε την μύτη σου δεν θα έβλεπες! 


 Υπνωτισμένος από την ομορφιά του τοπίου ακολουθώ τον δρόμο σαν λέμιγκ που τρέχει προς τον γκρεμό.


 Ακόμα θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ο πατέρας μου για αυτά τα βουνά. Ότι εδώ στο τέλος του εμφυλίου τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν τους αντάρτες καθώς υποχωρούσαν προς την Βουλγαρία (και σύμφωνα με τους μύθους που πιστεύουν οι κουφιοκεφαλάκιδες είχαν μαζί τους και εκατοντάδες μουλάρια, που κουβαλούσαν τον χρυσό που τους είχαν δώσει οι Άγγλοι κατά τις αρχές του εμφυλίου για να μπορέσουν να οργανώσουν την αντίσταση, και βρίσκεται κάπου θαμμένος όλος αυτός ο χρυσός), και ότι βοσκοί βρίσκανε σε αυτά τα μέρη κατά την δεκαετία του 50 και στις αρχές του 60 ανθρώπινα κρανία και κόκαλα.

 Είναι παράξενο πόσο περισσότερη επιρροή έχει η προφορική Ιστορία που πάει από χείλη σε χείλη από την γραπτή Ιστορία, και ακόμα πιο παράξενο το πως μπορούν και το παραβλέπουν αυτό οι Ιστορικοί! 


 Και κάπου εκεί στο θολό και ανταριασμένο τοπίο ίσως να κρύβεται το μεγαλύτερο μυστικό αυτού του βουνού! Ένα μέρος που έρχεται από τις σκοτεινότερες σελίδες της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Το τρομερό και θρυλικό Μαϊμού Ντερέ! Ένας τόπος που υποτίθεται πέσανε (Λάθος! Εκτελέστηκαν!) και οι τελευταίοι από τους ΠΑΟτζίδες! Φυσικά κανένας δεν ξέρει το συγκεκριμένο μέρος που είναι (κάπου ανάμεσα στο Σιτοχώρι και στην Δάφνη μάλλον) αλλά όσοι έχουν μια ηλικία και πάνω γνωρίζουν το όνομα και την σκοτεινή του ιστορία, γιατί όπως είπαμε η προφορική Ιστορία είναι πανίσχυρη, όπως και ο φόβος και ο τρόμος που μπορεί να προκαλέσει. 


 Φόβος και τρόμος όμως που ανήκει στο παρελθόν και μόνο. Θαμμένα βαθιά για όσους θέλουν να προχωρήσουν μπροστά και μόνο. 


 Και εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της ανίχνευσης μας, το δεύτερο θα συνεχιστεί σε μερικές μέρες με την κάθοδο μας ξανά στον πολιτισμό (και όταν λέμε πολιτισμό τι συνήθως εννοούμε στον Δυτικό πολιτισμό? Ακριβώς! Και άλλο πόλεμο! Χα χα χα). Στο άμεσο μέλλον όμως αυτά!

Μέχρι την επόμενη ανίχνευση......



 Το δεύτερο μέρος της ανάρτησης είναι εδώ Ανιχνεύσεις Τάσιουλουκ Vol II




 Adios Amigos Locos








Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 13/1/2018