UA-50457385-1

Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Λιγότερη γκρίνια και μίρλα, περισσότερες πράξεις

 


 Ναι η φετινή χρονιά δεν ξεκινά με τις καλύτερες προοπτικές, δεδομένου ότι λείπει η κύρια ανθοφορία για ανάπτυξη στα μέρη μας, η ελαιοκράμβη. 

 Δεν σπείρανε μεγάλες ποσότητες στις περιοχές μας (ένα ελάχιστο κλάσμα και μόνο, και με τον τεράστιο όγκο μελiσσιών που θα μαζευτούν σε αυτές τις μικρές εκτάσεις πιθανότατα δεν θα δούνε και ιδιαίτερα χαΐρια όσοι κάνουν αυτές τις τοποθετήσεις) και αυτό λόγου της έλλειψης βροχών τον προηγούμενο Οκτώβρη, και της μη σποράς ελαιοκράμβης στα ξερά χωράφια, δεδομένου της σίγουρης αποτυχίας της καλλιέργειας της σε τέτοιες συνθήκες (ή τουλάχιστον έτσι το αιτιολογούν, το πως υπάρχουν και κάποια σπαρμένα χωράφια με ελαιοκράμβη στις ίδιες ακριβώς συνθήκες, την ίδια χρονική περίοδο, είναι το κάτι που θα χρειασθεί επίσης αιτιολόγηση). 

 Και εδώ φαίνεται ένας ακόμη κίνδυνος για τους μελισσοκόμους, και μια από τις πολλές εξαρτίσεις τους (θα μπορούσε κάλλιστα στο ίδιο αποτέλεσμα -της μη καλλιέργειας της ελαιοκράμβης- να μας οδηγήσει και μια κατάργηση των επιδοτήσεων για αυτή την καλλιέργεια, πχ για να προωθήσουν τους ηλεκτροκινητήρες σε βάρος των κινητήρων που χρησιμοποιούν βιοντίζελ). Στα υπόψη αυτό.

 Οπότε λείπει μια κύρια (η κύρια!) ανθοφορία ανάπτυξης των μελισσιών στον βορρά. Πρόβλημα, και μεγάλο μάλιστα! Ευκαιρία για γκρίνια, μίρλα, απελπισία και μαύρες πλερέζες?

 Όχι! 

 Τουλάχιστον από μένα! 

 Απεχθάνομαι την γκρίνια, την μιζέρια, την απελπισία, δεν το ανέχομαι στους άλλους, δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου!

 Ναι υπάρχει ένα (μεγάλο) πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπισθεί. 

 Πως?

 Πρώτα με αναγνώριση του προβλήματος, το οποίο είχε γίνει αντιληπτό εδώ και μήνες, από τις ανιχνεύσεις μου, όπου είδα ότι δεν υπάρχουν οι εκτάσεις με ελαιοκράμβη που είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν. 

 Δεύτερο με άμεση αλλαγή στρατηγικής τοποθετήσεων, δεν υπήρχε ελαιοκράμβη στα μέρη που έκανα τοποθετήσεις, έπρεπε να κάνω μετακινήσεις στην αρχή της Άνοιξης? 

 Όχι! 

 Το μέρος που ξεχειμωνιάζω τα μελίσσια μου έχει μικρά πευκοδάση που δίνουν λίγο πευκόμελο το χειμώνα, και την άνοιξη, για να συντηρούν απλώς τα μελίσσια, έχουν όμως ακακία (που είναι η επόμενη κύρια ανθοφορία ανάπτυξης μετά την ελαιοκράμβη, και τα χρονικά όρια τους επικαλύπτονται, με όλη την διάρκεια της ακακίας στα μέρη μας να συνυπάρχει με το τέλος της ελαιοκράμβης) που δεν έχουν όμως οι τοποθετήσεις που έχω στην ελαιοκράμβη, και επίσης έχει καλύτερο παλιούρι από τα μέρη που είχα τοποθετήσεις στην ελαιοκράμβη. 

 Οπότε τα μέρη που είχα ήδη τα μελίσσια θα είχαν χειρότερες ανθοφορίες τον Απρίλη, τουλάχιστον στις αρχές του, και τα μέσα του, θα ισοφαρίσουν τα μέρη που είχα τοποθετήσεις στην ελαιοκράμβη στα τέλη του Απρίλη (εάν δώσει καλά η ακακία και δεν κοπεί από τις βροχές) και θα έχει καλύτερες προοπτικές όλο τον Μάη (εάν πάλι δώσει καλά το παλιούρι και δεν κοπεί από τις βροχές) και αυτός ο λόγος που έκανα μία μόνο μετακίνηση τον προηγούμενο μήνα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Δικαιολογώντας την απουσία σου από το blog σου ) και όχι 4-5 που θα ήθελαν όλα τα μελίσσια μου για να πάνε στις ελαιοκράμβεις.

 Τρίτο εκτίμηση της παρούσας κατάστασης από άποψης δυναμικότητας των μελισσιών σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Και πως γίνεται αυτό? Έχοντας αρχείο με το πόσους ορόφους, και πότε τους βάζω στα μελίσσια μου. 

 Φωτογραφία επάνω από τις 12/4/2024 που έχω 19 ορόφους για να βάλω στα μελίσσια μου (και ακριβώς μια εβδομάδα πιο πριν είχα προσθέσει ακόμη έναν όροφο στο μελίσσι που έχω την μία μελισσοκομική μου ζυγαριά, για να παρακολουθώ το πόσο θα αναπτυχθεί με όροφο σε σχέση με το δεκάρι μελίσσι στην άλλη μελισσοκομική ζυγαριά που όμως δεν του είχα βάλει πρόωρα τον όροφο!). Σύνολο? 20 όροφοι στις 12/4/2024.


 Αντίστοιχα έχοντας ανατρέξει στο αρχείο μου είδα ότι οι πρώτοι μου 7 όροφοι  είχαν μπει στις 12/4/2023. 


 Συν ακόμη 6 όροφοι στις 14/4/2023.

 Σύνολο 13 όροφοι σχεδόν στην ίδια περίοδο.

 Συμπέρασμα: Φέτος τα μελίσσια έχουν (αντικειμενικά) μεγαλύτερη δυναμικότητα! Και λόγου ότι όλα πήγανε μόνο στο δεύτερο χέρι του πεύκου (πέρσι τα μισά είχαν πάει και στα δύο χέρια του πεύκου, και τα άλλα πήγανε μόνο στο δεύτερο χέρι του πεύκου), όλα βρήκανε σουσούρα αμέσως με που γύρισαν από το πεύκο (πέρσι μόνο τα μισά που δεν είχανε πάει στο πρώτο χέρι του πεύκου βρήκανε σουσούρα, μια που αυτή άνθησε ανάμεσα στα δύο χέρια του πεύκου). 

 Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια για να την έχετε στον νου σας, τα καλύτερα μελίσσια μου αυτή την στιγμή έχουν το εξής κοινό χαρακτηριστικό: Ήταν από αυτά που ήταν στο βουνό και κάνανε δύο τρύγους στο βελανίδι, και βρήκανε και στο πεύκο τόσο όσο να κάνω καλούς τρύγους και στο πεύκο, και όταν γύρισαν πίσω ήταν στο μελισσοκομείο που βρίσκανε πεύκο όλο τον χειμώνα, και όχι αυτά που ήταν ακριβώς μέσα στις σουσούρες! 

 Αντίθετα μελίσσια που είχαν παραμείνει στον κάμπο μετά τον πρώτο καλό τρύγο που έκανα σε ανθόμελα, και τροφοδοτήθηκαν με σιρόπι με μέλι για συντήρηση τους, και πήγανε σε πεύκο που δεν έδωσε και τόσο καλά για έναν καλό τρύγο (αλλά πήρες και από αυτά 4-5 πλαίσια με μέλι), αλλά φύγανε από το πεύκο με 4-5 γόνους (σε αντίθεση με τα μελίσσια που πήρα από 9-17 πλαίσια με μέλι που είχαν ξεγονεύσει πλήρως στα πεύκα!), και μπήκανε στην σουσούρα δεν έχουν το μέγεθος (πληθυσμούς και γόνους!) από τα παραπάνω μελίσσια!

 Για το τέλος από τα μελίσσια που δεν πήγανε καθόλου στα πεύκα και έμειναν παραμένοντα στο μέρος που έβρισκαν και σουσούρα, και πεύκο, και είχα τις περισσότερες απώλειες μέσα στον χειμώνα, και έχουν και την χειρότερη εμφάνιση αυτή την στιγμή!

 Αυτά σχετικά με το πόσο ρίχνουν τα πεύκα και το βελανίδι τα μελίσσια, το πόσο τα κρατάει με γόνους ο κάμπος, το πόσο κακό είναι το ξεγόνεμα από τα πεύκα, και το τι δυναμικότητα μπορούν να έχουν τα μελίσσια μετά από την σουσούρα (αλλά εδώ σας έχω ακόμη μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια  παρακάτω!).

 Καλά είναι κάτι τέτοιες πληροφορίες να τις συλλέγετε συστηματικά, με τις δικές σας παρατηρήσεις και εμπειρία, και να μην βασίζεστε στο τι σας λένε παππούδες μελισσοκόμοι, που συνήθως απλώς ακολουθούν το μελισσοκομικό φολκλόρ!

 Είναι τα δυνατότερα μου ποτέ μελίσσια για αυτή την εποχή? Όχι! Υπήρξε χρονιά πριν από 3-4 χρόνια που ήδη είχα προλάβει να σηκώσω 34 ορόφους, και να με περιμένουν ακόμη 30 για να σηκωθούν! Τι χαρακτηριστικό είχε η συγκεκριμένη αυτή χρονιά? Είχε δώσει τρομερά καλά το βελανίδι, και είχα κάνει δύο βαρβάτους τρύγους σε αυτό, το πεύκο δεν έκανε και πολλά πράγματα στο δεύτερο χέρι που τα είχα πάει, και η σουσούρα ξεκίνησε ακριβώς με που τα πήγα στα μέρη για το ξεχειμώνιασμα τους τέλη Νοέμβρη - αρχές Δεκέμβρη, και έμεινε ανθισμένη μέχρι αρχές Γενάρη! Τα μελίσσια όταν είχα πάει να τα κάνω θεραπεία με οξαλικό στις 25 Δεκέμβρη (Ναι! 25 Δεκέμβρη! Τις γιορτές τις περνάς με αυτούς που αγαπάς περισσότερο σε αυτή την ζωή! Χα χα χα) είχαν από 4 με 5 γόνους! Στα υπόψη σας και αυτό!

 Επίσης πέρσι  υπήρχε ελαιοκράμβη, αλλά ήταν από τις πιο απογοητευτικές ανθοφορίες ελαιοκράμβης που είχα ποτέ, με ελάχιστη ανάπτυξη των μελισσιών, και ελάχιστο χτίσιμο κεριών, αλλά και ελάχιστες παραφυάδες κομμένες (4 παραφυάδες, αλλά έκοψα άλλες 80 ενάμιση μήνα μετά, όταν επιτέλους σταμάτησαν οι ατελείωτες περσινές βροχές, δυστυχώς όμως επειδή δεν ξαναέβρεξε για μήνες έπρεπε να συντηρώ εγώ τις παραφυάδες με τροφοδοσία με μέλι! Κακή η περσινή χρονιά σε κάθε τομέα, εκτός από την απόκτηση μελισσοκομικού εξοπλισμού, εκεί δόθηκαν τα ρέστα μας! Χα χα χα), λόγου των συνεχόμενων βροχών! 

 Μια ακόμη πληροφορία για σας, σε 13 χρονιές τοποθετήσεων στις ελαιοκράμβεις μόνο οι τρεις δεν ήταν καλές (και όλες λόγου συνεχόμενων βροχοπτώσεων που δεν άφηναν τα μελίσσια να πετούν), και μια χρονιά δεν γίνεται τοποθέτηση σε αυτή πάλι λόγου των βροχοπτώσεων, αλλά αυτή την φορά λόγου της έλλειψης τους στον προηγούμενο Οκτώβρη! Στα υπόψη σας και αυτό! 

 Οπότε μεγαλύτερη δυναμικότητα στα φετινά μελίσσια σε σχέση με τα περσυνά, δύο χαμένες κύριες ανθοφορίες σε δύο χρονιές, με τον Απρίλη να είναι ελαφρώς καλύτερος στις αρχές του μήνα, και στα μέσα του, πέρσι, και οι προοπτικές είναι να είναι τα τέλη του φετινού Απρίλη, και όλος ο Μάης, καλύτερος από τον περσινό!

 Αυτή είναι η κατάσταση! Το (Μικρό) κενό του Μάη που συνήθως έχω την κάθε χρονιά μου έχει μεταφερθεί στα μέσα του Απρίλη (γιατί τα οπωροφόρα και οι γκορτσιές καλύπτουν τις ανάγκες των μελισσιών εν μέρη μαζί με το πεύκο στις αρχές του).

 Κανένας λόγος για αισιοδοξία, κανένας λόγος για απαισιοδοξία, πανικό, απελπισία.

 Κυριότερες μελισσοκομικές αρετές άλλωστε σας το λέω εδώ και χρόνια: Καρτερικότητα και κυρίως ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! 


 Πλέον έχουμε την παρούσα κατάσταση διαμορφωμένη μπρος μας, πως μπορούμε ελαφρά να την αλλάξουμε? Υπάρχει και ως επιλογή η τροφοδοσία από την πλευρά του μελισσοκόμου!

 Και τέταρτον συγκεκριμένα η τροφοδοσία με σιρόπι από μέλι που σκοπεύω να κάνω στα μελίσσια, και ήδη από τις 13/14 του μηνός άρχισα να την εφαρμόζω (περισσότερα για την τροφοδοσία με μέλι βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Τροφοδοσία με μέλι). 

 Τροφοδοσία με μέλι που είναι ριψοκίνδυνη ακόμη και με μελισσοκομικό μπουκάλι (θέλει προσοχή, να γίνεται πολύ αργά στο απόγευμα σχεδόν όταν σκοτεινιάζει, να μην υπάρχουν και άλλα μελισσοκομεία από κοντά), και το μελισσοκομικό φολκλόρ αναφέρει ότι αυξάνει εκθετικά τον κίνδυνο της σμηνουργίας (κάτι που το θέλω! Μια που η κύρια αιτία της σμηνουργίας που με ενδιαφέρει ως μελισσοκομική στρατηγική, η ανθοφορία της ελαιοκράμβης, φέτος θα είναι παντελώς απούσα!). 

 Για το τέλος θα σας χαρίσω ακόμη μια μελισσοκομική πληροφορία. Τα σουσουρίσια μελίσσια αντιλαμβάνονται άμεσα την τροφοδοσία με μέλι (παρόλο που έχουν πολύ μικρότερο όγκο από τα "πευκίσια" μελίσσια) από το πρώτο μελισσοκομικό μπουκάλι στο αντίστοιχο μελίσσι, και ξεσηκώνονται τάχιστα και πέφτουν με τα μούτρα επάνω στα μπουκάλια με το σιρόπι από μέλι, ενώ τα πολύ μεγαλύτερα σε όγκο και πληθυσμούς "πευκίσια" μελίσσια αυτό γίνεται μόνο μετά από 35-40 μπουκάλια που ήδη έχεις βάλει σε αντίστοιχες κυψέλες! 

 Τα πολύ ογκωδέστερα "πευκίσια" μελίσσια σε μέγεθος πληθυσμού μοιάζουν κυριολεκτικά με "διανοητικά καθυστερημένα" σε σχέση με τα πιο μικρά σε πληθυσμό (αλλά πολύ, πολύ, πολύ επιθετικότερα) σουσουρίσια μελίσσια! Μια άκρως ενδιαφέρουσα μελισσοκομική παρατήρηση- λεπτομέρεια. Στα υπόψη σας και αυτό! 

 Οπότε εν μέρη την έλλειψη που προκάλεσαν οι αγρότες (την μη καλλιέργεια της ελαιοκράμβης) έρχεται να την διορθώσει (με μεγάλο ρίσκο!) ο μελισσοκόμος!

 Και γιατί γίνεται αυτό?

 Γιατί ο σωστός μελισσοκόμος δεν κλαίγεται, δεν γκρινιάζει, σαν κανένα σπαστικό κοριτσάκι διαρκώς, αλλά με τις πράξεις του πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα, ως πραγματικός άντρας που οφείλει να είναι!*

 Φοράτε μελισσοκομικά παντελόνια? Τιμήστε τα, άστε την γκρίνια, και προβείτε σε περισσότερες πράξεις!

 Στα υπόψη σας και αυτό!

 Χα χα χα. 


 Adios Amigos Locos


*Ήταν σκληρός άντρας, και ακόμη πιο σκληρός μελισσοκόμος! Και τον λέγανε, Βιτάμ! Χα χα χα.


 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 16/4/2024

Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Ακόμη μια λεγεώνα είναι έτοιμη για μάχη

 


 Πάει και αυτό, έτοιμη ακόμη μια παρτίδα από κυψέλες, μετά από ένα εντατικότατο δεκαπενθήμερο με στοκαρίσματα, τριψίματα, λαδώματα, βαψίματα, πέρασμα κλειδιών και χειρολαβών. 

 Ακριβώς πάνω στην ώρα, γιατί πλέον η παρουσία μου στα μελισσοκομεία μου θα πρέπει να είναι συνεχής.

 Μια παρτίδα 30 κυψελών που την δούλεψα σε δύο μέρη μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι, και επειδή είχαν διαφορετικές ανάγκες εργασίας επάνω τους (οι μισές ήταν με πλαστικούς κινούμενους πάτους οπότε μπορούσαν να δουλευτούν οι όροφοι ντανιασμένοι σε στήλες ο ένας επάνω στον άλλο, σε αντίθεση με τις άλλες μισές που ήταν κανονικές κυψέλες που θα έπρεπε να δουλευτούν η κάθε μια ξεχωριστά), και επειδή δεν υπάρχει πλέον χώρος στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι για να δουλευτούν όλες οι κυψέλες μαζί, μετά από την αγορά τόσου μελισσοκομικού εξοπλισμού, και μηχανημάτων, τις προηγούμενες χρονιές. 

 Για να δούμε επί τροχάδην τα διάφορα στάδια επεξεργασίας τους, μια που σας έχω υποσχεθεί να κρατώ τον σχολιασμό στο minimum.


 Πρώτο μέρος των "κυψελών" που δουλευτήκανε, στην πραγματικότητα δουλευτήκανε όλοι μαζί οι όροφοι που θα αποτελούσαν τις πρώτες 15 κυψέλες με τους πλαστικούς κινητούς πάτους, μαζί δουλεύτηκαν και τα 30 καπάκια από όλη την παρτίδα των κυψελών.

 Πρώτο βήμα φυσικά το στοκάρισμα και το τρίψιμο, φυσικά με την γυαλοχαρτιέρα.

 Και το κορίτσι μου, το καλό, να βοηθά διαρκώς, ζητώντας συνέχεια χάδια και παιχνίδια όσο εγώ ήμουν μέσα στους στόκους και το τρίμα από την γυαλοχαρτιέρα.  


 Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, περσινός ξυλόστοκος (πάντα έχω απόθεμα από στόκο, λινέλαια, μπογιές) με τιμή 2,80 ευρώ, σε σχέση με τον φετινό ξυλόστοκο με τιμή 3,80! Το κάθε τι έχει αυξηθεί σε απίστευτο βαθμό χωρίς καμία λογική. Θυμάμαι τις πρώτες λαδομπογιές που είχα αγοράσει για να βάφω κυψέλες πριν από 13 χρόνια στα 4,5 ευρώ, πλέον είναι στα 9 ευρώ!!! Αντίστοιχα οι τιμές στην λιανική μου για το μέλι μου ήταν στα 6 ευρώ το κιλό, και πλέον είναι στα 8 ευρώ, οι τιμές στην χονδρική μου εξακολουθούν να είναι μετά από 13 χρόνια στα 6 ευρώ! 

 Το θεωρώ τελείως άδικο, και παράλογο, αρκετοί από εμάς να προσπαθούν να περιορίσουν τα κόστη τους σε υστερικό βαθμό, και να απορροφούν μεγάλο μέρος από τις αυξήσεις στα κόστη μας, και να μην τα μετακυλούμε στους πελάτες μας με αντίστοιχες αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων μας, και κάποιοι άλλοι να μην έχουν κανένα απολύτως ενδοιασμό να μετακυλούν οτιδήποτε από τις αυξήσεις στα κόστη τους στους πελάτες τους, και μάλιστα στην μορφή "Αααα πάλι αύξηση είχε ο ξυλόστοκος, πόσο να το αυξήσουμε εμείς? Πόσο το έχουμε τώρα? 2,80 ευρώ! Οκ κάνε το 3,80 ευρώ! Μια χαρά!". 

 Ιδίως αυτές τις αυξήσεις τις βλέπουμε κυρίως σε μεταπωλητές εμπόρους, και όχι τόσο σε παραγωγούς προϊόντων (αγροτικών ή βιομηχανικών). Οι "αεριτζήδες" είναι συνήθως οι "πολλαπλασιαστές" του πληθωρισμού, και οι μεγάλοι γεννήτορες των αυξήσεων των προϊόντων! 


 Μία από τα ίδια! Ένα κουτί με ξυλόβιδες 4Χ4 (για να βιδώσω τους κινητούς πάτους στα πατώματα, αλλά και για να περάσω πλαστικά τακούνια σε όσες κυψέλες έχουν χάσει τα τακούνια τους με τα χρόνια χρήσης τους) στα 18 ευρώ! Δεν πάμε καλά!  


 Και έχοντας αδειάσει ένα μέρος από το εργαστηρίου, έχω απλώσει νάιλον στο πάτωμα για να δουλέψω σε στήλες τους ορόφους και καπάκια. Η αρχική ιδέα ήταν όλα να τα βάψω με πιστόλι βαφής, αλλά τελικά αντιλήφθηκα ότι δεν είχα αρκετό χώρο για κάτι τέτοιο, και εγκατάλειψα αυτή την ιδέα για να μην βάψω και τα πάντα μέσα στο εργαστήριο μαζί με τους ορόφους. 


 Και το πρώτο χέρι με λινέλαιο.


 Και την ίδια μέρα έγινε το στοκάρισμα και το τρίψιμο από τις άλλες μισές κυψέλες (και εδώ η γυαλοχαρτιέρα παρέδωσε το πνεύμα, συνέχισα με το γωνιακό τριβείο το τρίψιμο των κυψελών). Το πλεονέκτημα όταν δουλεύεις σε μέρη την επεξεργασία των κυψελών είναι ότι μπορείς να δουλέψεις παράλληλα σε ορισμένες εργασίες (που δεν απαιτούν τον ίδιο χώρο στο εργαστήριο) στις διαφορετικές "παρτίδες" κυψελών. 

 Το να δουλέψεις μέσα στο εργαστήρι σου προσφέρει την δυνατότητα κάθε μέρα να βάφεις τα διάφορα στάδια από λάδια, και βαφές, χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι καιρικές συνθήκες. Αλλά γίνεται πολύ δυσκολότερη αυτή η εργασία λόγου των περιορισμών χώρου που έχει κάθε εσωτερικός χώρος. Κάπου κερδίζεις, κάπου χάνεις.

 Επίσης εκτός από παράλληλες εργασίες στις διαφορετικές παρτίδες από κυψέλες την ίδια μέρα γίνονταν και παράλληλες εργασίες στα μελισσοκομεία μου (πχ πλήρεις επιθεωρήσεις για να δεις σε ποια μελίσσια θα μπουν όροφοι), αλλά και πωλήσεις μελιού, και μεταφορά του στους πελάτες στην Θεσσαλονίκη! Τρέχουμε τώρα λέμε!


 Επόμενη μέρα και δεύτερο χέρι λινέλαιο.


Τρίτη μέρα και περάσαμε στην βελατούρα. 


 Τέταρτη μέρα το πρώτο χέρι λαδομπογιάς.


Και την πέμπτη μέρα το δεύτερο χέρι λαδομπογιάς, και τελείωσαν τα βαψίματα σε ορόφους και καπάκια.


 Μια μέρα ξεκούραση, και την επόμενη αδειάζω το χώρο "βαφής" μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι από τους ορόφους και τα καπάκια, και τον γεμίζω με τις κυψέλες για να αρχίσω να τις επεξεργάζομαι. Ο σχεδιασμός ήταν να βάψω τις κυψέλες σε 2 φορές, την πρώτη θα έβαφα 9 κυψέλες (κίτρινες), και την δεύτερη φορά θα έβαφα τις άλλες 6 κυψέλες (πράσινες). 

 Αν το έκανα αυτό όμως θα είχα ακόμη μια εβδομάδα δουλειάς (ακόμη θα έβαφα, ενώ έχω ήδη τελειώσει με όλες τις κυψέλες εδώ και 2 ημέρες!). Οπότε τις στρίμωξα όσο γίνονταν για να τις τελειώσω σε μια φορά, μια που ο χρόνος και τα μελίσσια πιέζουν υπερβολικά. Φυσικά από εκεί που θα γίνονταν σχετικά εύκολα και με άνεση η βαφή των κυψελών με περισσότερο χώρο ανάμεσα τους, πλέον χωρίς σχεδόν καθόλου χώρο η βαφή τους έγινε κυριολεκτικά κόλαση! 

 Άβολες στάσεις και θέσεις χεριών και ποδιών, χωρίς καθόλου χώρο για κίνηση ή και ξεκούραση, και δημιουργήθηκε ένας δίωρος εφιάλτης κάθε μέρα! Ας όψεται η πίεση της άνοιξης, και η καθυστέρηση μιας - δύο εβδομάδων από τον προμηθευτή των κυψελών μου!  


 Και το πρώτο χέρι με λινέλαιο.


 Και ταυτόχρονα την ίδια μέρα πέρασα χειρολαβές και κλειδιά στις κυψέλες, και βίδωσα τους κινητούς πάτους στους ορόφους για να αποτελέσουν μια ενιαία γονοφωλιά (έχω καεί υπερβολικά πολλές φορές από μετακινήσεις κινητών πάτων στις μεταφορές, που πλέον τους θέλω απολύτως σταθερούς στους ορόφους, χάνεις κάποια μικρά πλεονεκτήματα των κινητών πάτων έτσι, αλλά τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ασφάλεια στις μεταφορές, ΤΙΠΟΤΑ πιο σημαντικό από αυτό! Να δούμε πως θα γίνεται η απολύμανση τους τώρα που θα είναι πακτωμένοι στον όροφο! Χα χα χα. Επίσης νέου τύπου πόρτες "One Klik" όπου με μια κίνηση κλείνουν οι πόρτες με ενσωματωμένους "διακόπτες", επίσης δύο σοβαρά προβλήματα εδώ, δεδομένου ότι χαλάνε εύκολα με τον καιρό οι πλαστικές πόρτες να δω πως θα τις αλλάζω με πακτωμένους τους πάτους στους ορόφους (είναι ενσωματωμένες οι πόρτες ανάμεσα στον πάτο και το πάτωμα!), επίσης θα υπάρχει πρόβλημα στο να κάνεις θεραπεία στην είσοδο, γιατί έχουν περιορισμένα ανοίγματα όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες (για να μην περνούν αχερόντειες, σαύρες, και ποντίκια στις κυψέλες). 

 Ωραίες όμως ε? Λευκές, λευκές, με τους καφέ πάτους τους και τις πολύχρωμες πόρτες τους! 

 Φυσικά και παλικάρι εγώ! Άδειασμα του "χώρου βαφής" από ορόφους και καπάκια, γέμισμα του με άβαφες κυψέλες, πέρασμα τους και ένα χέρι λινέλαιο, και πέρασμα στις μισές κυψέλες κλειδιών και χειρολαβών (και πάτων έτσι όπως τις έκανα πακτωμένες), αλλά και μεταλλικών γωνιών για να τις ανοίγεις εκεί με το ξέστρο σου! 

 Όλα στην ίδια μέρα! 

 Παλικάρι! 

 Αρκούδα! 

 Γιατί αντέχουμε εμείς, και δεν είμαστε φλούφλιδες! 

 Αμμμμ δε! 

 Την επόμενη μέρα κατάρρευση! Καπούτ! 

 Ότι κέρδισα από χρόνο επειδή με έπιασε το ταμάκι για να κάνω όλες τις εργασίες την ίδια μέρα, το έχασα επειδή την επόμενη ημέρα δεν έκανα απολύτως τίποτα, εκτός από το να κοιτάω ένα ταβάνι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου! Οικονομία δυνάμεων παίδες! Από μια ηλικία και μετά αυτός είναι μονόδρομος! Στα υπόψη σας και αυτό!


 Δεύτερο χέρι λινέλαιο την ημέρα μετά την κατάρρευση.


 Και την δεύτερη μέρα πέρασμα βελατούρα.


 Την τρίτη μέρα πέρασμα των πάτων με βαρύ αστάρι μετάλλων (υπερβολικά πηχτό αστάρι, καραβομπογιά! Πρώτη φορά τόσο πηχτό αστάρι χρησιμοποίησα, και νομίζω φαίνεται και από τις φωτογραφίες αυτό. Φυσικά μαύρο αστάρι όταν τα επόμενα χρώματα θα είναι ανοιχτά έχει τα μειονεκτήματα του! Πολύ δύσκολα θα καλυφθεί το μαύρο από το κίτρινο! Αλλά ανάμεσα στην αρτιότητα της βαφής, ή στην αντοχή της κυψέλης, πάντα θα προτιμώ το δεύτερο!). 

 Μα τι ωραίο είναι αυτό το άσπρο με το μαύρο! Το μαύρο με το άσπρο! Ασπρόμαυρό, μαυρόασπρο! Ωωωωωωω ΠΑΟΚΑΡΑ! Έχω τρέλα! Μέσα στο μυαλό! Πάτε φέρτε τον τρελογιατρό!

 Χα χα χα.


 Και το πρώτο χέρι με λαδομπογιά!

 Καλά μιλάμε αυτό το μαυροκίτρινο πολύ αρρωστιάρικο, πολύ σιχαμερό, λιάκ, μπλιάχ, κακά! 

 Καλά μιλάμε υπάρχει κόσμος που γουστάρει τον συνδυασμό κίτρινου και μαύρου? 

 Υπάρχει? 

 Ναι?

 Καλά μιλάμε θα είναι τελείως ανώμαλα και άρρωστα ψυχικά άτομα αυτοί!

 Χα χα χα.  


 Και την ίδια μέρα περνώ και τα άγκιστρα στα καπάκια των κυψελών, για να μην τα έχω να το κάνω αυτό όταν θα περνώ κλειδιά και χειρολαβές και σε αυτές τις κυψέλες. Τα πλεονεκτήματα που λέγαμε ότι έχεις όταν δουλεύεις τις κυψέλες σε μέρη, και όχι όλες μαζί.


 Και το δεύτερο χέρι της λαδομπογιάς, και πλέον έχει βελτιωθεί πολύ η κατάσταση, μια που το μαύρο δεν πολυφαίνεται (θα χρειαζόταν ακόμη ένα χέρι με λαδομπογιά για να γίνει τελείως ενιαίο το κίτρινο χρώμα, αλλά ο χρόνος πιέζει υπερβολικά, αλλά και η αθροιστική κούραση έχει χτυπήσει ταβάνι, πλέον τα λάθη γίνονται αβέρτα -ξεχνάς να βάψεις μέρη των κυψελών, σκορπάς μπογιά με το πινέλο σε όλους τους τοίχους, το παντελόνι σου βρίσκει παντού στις κυψέλες και έχει βαφτεί κίτρινο, το ίδιο και τα παπούτσια, σου χύνεται μπογιά από κουτιά που δεν τα σφράγισες καλά-),

 Δεν πειράζει, τουλάχιστον θα είναι αλεξίσφαιρες με το νέο αστάρι που έχω εφαρμόσει σε αυτές.


 Και τελευταία μέρα όπου θα περαστούν τα κλειδιά και οι χειρολαβές (και τα μάνταλα της πόρτας και οι μεταλλικές γωνίες για το άνοιγμα με το ξέστρο), έχοντας γίνει η προεργασία με τα άγκιστρα στα καπάκια, και το πέρασμα των "πεταλούδων" στο κυρίως σώμα του συνδετήρα. 

 Ταυτόχρονα έχει αδειάσει και ο "χώρος βαφής" και υπάρχει πλέον χώρος στο μελισσοκομικό εργαστήρι για όλες τις άλλες μελισσοκομικές εργασίες (πέρασμα κεριών στα συρματωμένα πλαίσια -έχω έτοιμα μερικές εκατοντάδες από πέρσι, ίσως συρματώσω μερικές ακόμη εκατοντάδες αναλόγως του πως θα πάει από ανάπτυξη η χρονιά-, προετοιμασία μελισσοκομικών τροφών-τροφοδοσία με μέλι και φέτος-). και ευκαιρία να δουλέψω σε εξωτερικό χώρο, γιατί τόση εισπνοή από λινέλαια, βελατούρες, αστάρια, λαδομπογιές, νέφτι και νίτρο, με έχουν κάνει κάτσε καλά κεφάλι για δύο εβδομάδες! Χα χα χα. 


 Ουχ ουχ ουχ ουχ τα κιτρινολευκα μου κουκλιά!!!!!

 Χα χα χα. 


 Και η νέα λεγεώνα πλήρης και έτοιμη να υποδεχθεί τις νέες κατοίκους της! 

 Και δείγμα της κούρασης μου είναι το ότι δεν έκατσα να τις παρατάξω τις κυψέλες σε διαφορετικό μέρος του κήπου μου, για να τις βγάλω μια πιο "μελετημένη" και "χορταστική" φωτογραφία όπου θα φαίνονταν ο αριθμός τους (και ο όγκος τους) πολύ καλύτερα! Εκεί που τις τελείωσα εκεί και τις φωτογράφισα, ούτε είχα πλέον δύναμη για οτιδήποτε παραπάνω! Από εδώ και πέρα η προσοχή μου στρέφεται από το μελισσοκομικό μου εργαστήρι στα μελισσοκομεία μου, να είμαι απίκο πάνω από τα μελίσσια μου, να τα αναπτύξω γιατί έχω πολλές κυψέλες να γεμίσω, παλιές και νέες. 

 Λεγεώνες παλιές, λεγεώνες νέες. 

 Λεγεώνες έτοιμες για μάχη. 

 Η άνοιξη είναι πόλεμος, έφοδος και μην κοιτάς ποτέ πίσω!

Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)

















































 Adios Amigos Locos

 Μότσανος Λάζαρος

 Σοχός 12/04/2024

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024

Δικαιολογώντας την απουσία σου από το blog σου

 


 Έχουμε δουλίτσες να κάνουμε λέμε!

 Χα χα χα.

 Είπαμε να αυξήσουμε λίγο και τον συνολικό αριθμό των κυψελών μας, μια που όλη αυτή η επένδυση (που σας έχω παρουσιάσει μέσα από το blog μου) τα τελευταία χρόνια σε μελισσοκομικά μηχανήματα, αλλά και σε εργαλεία (μελισσοκομικά, ή και μη μελισσοκομικά), έχει αυξήσει κατακόρυφα την παραγωγικότητα της εργασίας μας, οπότε αυξάνουν και τα όρια στο τι θεωρώ ότι μπορεί να αποτελεί τον μέγιστο αριθμό κυψελών που μπορεί να δουλέψει ένας μελισσοκόμος (μόνος του).

 Έτσι, έτσι, έτσι, για να μην λένε και κάποιοι, κάποιοι, ότι τεμπελιάζουμε, και ότι είμαστε και μελισσοκόμοι πολυτελείας!

 Χα χα χα.

 Ο μελισσοκόμος πολυτελείας χθες το απόγευμα φόρτωσε και ξεφόρτωσε ένα φορτηγό κυψέλες (μόνος), και σήμερα το πρωί, πρωί, δεν τον έπιανε ο ύπνος με ότι έβλεπε στην μια από τις μελισσοκομικές ζυγαριές του, και τσουυυυπππππ την έκανε την απρογραμμάτιστη μετακίνηση (μόνος), γιατί οι μετεωρολόγοι έλεγαν ότι θα βρέξει από σήμερα το απόγευμα, και μετά μετακινήσεις γιοκ, για αρκετές μέρες!

 Έτσι, έτσι, έτσι, είναι οι επαγγελματίες μελισσοκόμοι! 

 Τόσο απρόβλεπτοι που ούτε και ο διάολος που έχουν μέσα τους δεν γνωρίζει τι είναι το επόμενο που θα κάνουν!

 Χα χα χα. 


 Οπότε τις επόμενες (αρκετές) μέρες θα έχει στοκαρίσματα, λαδώματα, βαψίματα, πέρασμα κλειδιών και χειρολαβών, για να ετοιμαστεί ακόμη μια λεγεώνα με κυψέλες. 

 Θα μου επιτραπεί φυσικά να μην έχω τόσο έντονη παρουσία στο blog μου, ή έστω να είναι πιο σύντομες οι επόμενες αναρτήσεις από αυτές που σας έχω συνηθίσει να ετοιμάζω (άλλο που δεν θέλετε! Χα χα χα). 

 Να ετοιμάσουμε και λίγες ακόμη κυψέλες και φέτος (και του χρόνου, και τον μεθεπόμενο χρόνο, και, και, και.....), να αυξηθεί και η παραγωγική βάση της μελισσοκομικής επιχείρησης μου, μια που η υποδομή στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι μπορεί να υποστηρίξει πλέον αυτή την αύξηση (είδατε αρκετές από τις βελτιώσεις στον εξοπλισμό μου στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι, σας περιμένει να δείτε και άλλες (και όχι μόνο μέσα σε αυτό)).

 Να κάνω και κάποιους να χαρούν που προοδεύει η επιχείρηση μου, γιατί ξέρω το πόσο βαθιά με έχουν μέσα στην καρδιά τους!

 Κερνάω παίδες!

 Ξέρετε εσείς τι είναι το κέρασμα!

 Χα χα χα. 


 Adios Amigos Locos

 Λάζαρος Μότσανος

 Σοχός 22/3/2024

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη - Η δωδεκάρα κυψέλη και το δίλημμα του επαγγελματία μελισσοκόμου

 


 Και συνεχίζουμε την σειρά Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη παρουσιάζοντας ένα διαμαντάκι όσο αφορά το μελισσοκομικό υλικό, και η οποία είναι η δωδεκάρα κυψέλη. 

 Δωδεκάρα κυψέλη η οποία δεν είναι απλώς μια διευρυμένη "φαρδιά" δεκάρα κυψέλη, που απλώς έχει δύο ακόμη κανονικά πλαίσια μέσα της, αλλά μια δωδεκάρα κυψέλη στις ίδιες διαστάσεις με την δεκάρα κυψέλη, στην οποία έχει αλλάξει ο προσανατολισμός των πλαισίων (και έχουν επίσης μικραίνει για να μπορέσουν να χωρέσουν), και αντί να έχουν παραταχθεί κατά την μεγαλύτερη πλευρά των κυψελών (οπότε μεγαλύτερα πλαίσια σε μικρότερο αριθμό) έχουν παραταχθεί κατά την μικρότερη πλευρά (μικρότερα και περισσότερα πλαίσια). 

 Μια εκπληκτική σύλληψη ως ιδέα! Ναι αυτός που το σκέφτηκε είχε μια τρομερή επιφώτιση, καθώς και γνώση της γεωμετρίας και της δομής της κυψέλης, και των σχέσεων που μπορούν να υπάρχουν ανάμεσα στο πλάτος της με το μήκος της όσο αφορά τις διαστάσεις των πλαισίων (το πόσο είναι και πιο χρήσιμη, ή πιο παραγωγική σε γόνο, ή μέλι, η όλη ιδέα είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα! Ακριβώς επάνω σε αυτό θα μπορούσαν να υπάρξουν ατελείωτες συζητήσεις εάν δεν υπάρχει τεκμηρίωση πίσω από το κάθε τι με αριθμούς (δοκιμές σε ίδιες ανθοφορίες και τροφοδοσίες και τοποθετήσεις, από τον ίδιο μελισσοκόμο, με ίδιους χειρισμούς και στοχεύσεις -στο μέτρο του δυνατού φυσικά! Δεν μπορούν να υπάρχουν απολύτως ίδιοι χειρισμοί σε τόσο διαφορετικό μελισσοκομικό υλικό-) και να δούμε τι τελικό αποτέλεσμα θα έχουμε σε μέλι, γόνους, δυναμικότητα μελισσιού, επιβίωση του τον χειμώνα και ανάκαμψης του την άνοιξη, αριθμό παραφυάδων που μπορούμε να πάρουμε, αντίστοιχα σε κανονικές κυψέλες και για αυτές τις ιδιότυπες "δωδεκάρες". Το ίδιο φυσικά ισχύει για όλες τις αντίστοιχες συγκρίσεις ανάμεσα στο μελισσοκομικό υλικό (νέου τύπου κυψέλες, παλιού, κοφίνια, πλαστικές, Dadant, Top bar, εξάρες, οκτάρες, εννιάρες, κανονικές δωδεκάρες, μπαούλα κυψέλες, τρικυψελίδια, τετρακυψελίδια). Ιδίως όσοι χρησιμοποιούν κυψέλες Dadant με τα μεγαλύτερα πλαίσια θα έχουν ιδιαίτερη δυσκολία να αποδεχθούν αυτή την κυψέλη (που θα έχει μικρότερα πλαίσια και από τις κανονικές κυψέλες), μια που τα πλεονεκτήματα της Dadant αποδίδονται στο αυξημένο μέγεθος των πλαισίων τους, και τις συνέπειες τους για το μέγεθος των γόνων (και του ξεχειμωνιάσματος), αλλά και για την κατανομή των μελιών μέσα στην κυψέλη!)).

 Στην αρχή θεωρούσα ότι αυτή η ιδέα είναι καθαρά του παλιού μελισσοκόμου που ανέκτησα το μελισσοκομικό υλικό του από εκεί που το πέταξαν, και είχα εκπλαγεί για την μεγαλοφυή σκέψη του σχετικά με την αντιμετάθεση των πλαισίων από προσανατολισμό ανά μήκος σε προσανατολισμό ανά φάρδος, αλλά φίλος μου μελισσοκόμος που ήδη σας τον έχω αναφέρει στις αναρτήσεις αυτής της σειράς (Ζαφείρης) μου επισήμανε το γεγονός ότι υπάρχουν ήδη τέτοιες κυψέλες σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Ουκρανία, Ρωσία κ.α.) κάτι που εγώ το αγνοούσα (γιατί ο δικός μου μελισσοκομικός προσανατολισμός είναι προς την μελισσοκομία της Αμερικής, της Αυστραλίας, και της Νέας Ζηλανδίας! Γιατί? Γιατί αυτοί δουλεύουν με 15.000 με 25.000 κυψέλες ο κάθε μελισσοκόμος (μελισσοκομική εταιρία), και με τεράστιους τράκτορες (Νταλίκες 18αξονικές!) που μεταφέρουν χιλιάδες κυψέλες από την Καλιφόρνια στην Φλόριντα, και από εκεί στον Καναδά! Εάν έχεις δει Champions League σιγά μην ξαναδείς αγώνα της τρίτης ερασιτεχνικής κατηγορίας! Χα χα χα. Ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες μας από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αλλά μερικά πράγματα δυστυχώς πρέπει να λέγονται! Ο καλύτερος, και μεγαλύτερος, μελισσοκόμος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου δεν είναι τίποτα παρά τσικό σε σχέση με τους Αμερικάνους, και Αυστραλούς μελισσοκόμους (μάλλον καλύτερα να μιλάμε για μελισσοκομικές εταιρίες και όχι για μελισσοκόμους) και την συσσωρευμένη τεχνογνωσία τους.).

 Φυσικά εδώ δεν βλέπουμε κύριο σώμα γονοφωλιάς, αλλά ένα "μισάρικο" πάτωμα (ημιώροφος), οπότε και δημιουργούνται άμεσα δύο ερωτήματα: 

 Α/ Η δωδεκάρα αυτής της μορφής λειτουργεί μόνο, ή κύρια, με μισάρικα πατώματα για μελιτωαποθήκες? Ή απλώς μόνο αυτό έχει διασωθεί από το αντίστοιχο μελισσοκομικό υλικό του παλιού μελισσοκόμου, και δούλευε επίσης με μη διασωσμένα όμοια (κανονικά) πατώματα για μελιτωαποθήκες? 

 Β/ Είναι δυνατόν να δουλευόταν μόνο το δωδεκάρι μισάρικο πάτωμα με κανονική κυψέλη (μια που εξωτερικά έχουν τις ίδιες διαστάσεις!)? Και εδώ τα ερωτήματα πέφτουν βροχή! Τι ακριβώς πλεονέκτημα θα μπορούσε να δώσει ένας τέτοιος συνδυασμός? Καλύτερη και ταχύτερη πλήρωση των μικρότερων πλαισίων με μέλι (που αυτό έτσι και αλλιώς είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του μισάρικου πατώματος εκ ορισμού)? Μικρότερα πλαίσια για να χρησιμοποιηθούν για πώληση (καινούριας) κερήθρας με μέλι? Ιδίως για το δεύτερο έχω μια έντονη υποψία (ή ιδέα για χρησιμοποίηση) δεδομένου ενός χαρακτηριστικού (τεχνογνωσίας) που θα δούμε παρακάτω!   


 Και εδώ θα πάμε σε αυτό που αναφέρω στον τίτλο αυτής της ανάρτησης ως το "δίλημμα του επαγγελματία μελισσοκόμου". Το τι να κάνω με αυτό το εξαιρετικό, και τελείως εξεζητημένο, υλικό που έχω μπροστά μου? 

 Το έχω ως δείγμα το τι είναι ικανό ένα μελισσοκομικό μυαλό να σκεφτεί όσο αφορά το υλικό του, και τους χειρισμούς που μπορούν να προκύψουν από αυτό? 

 Ή να προσπαθήσω να το ανακατασκευάσω? Υποσημείωση εδώ! Αυτό είναι απλώς ένα μισάρικο πάτωμα, δεν είναι η γονοφωλιά που θα έπρεπε και αυτή να ανακατασκευαστεί από το μηδέν κυριολεκτικά χωρίς να έχω ιδέα πως είναι, (πχ η είσοδος είναι στο μήκος της κυψέλης, ή στο φάρδος της? Φυσικά θα μπορούσα να δω αντίστοιχες φώτο από κυψέλες στην ανατολική Ευρώπη και να λειτουργήσω έχοντας αυτές ως οδηγούς!) Επίσης η ανακατασκευή δεν θα αφορούσε μόνο την κυψέλη, αλλά και τα πλαίσια που είναι μικρότερα από τα κανονικά πλαίσια της κυψέλης που δουλεύουμε στην Ελλάδα (πχ οι παλιού τύπου κυψέλες που δούλευαν στην Ελλάδα πριν από 40-50 χρόνια έχουν τις ίδιες διαστάσεις πλαισίων με τις νέου τύπου κυψέλες που δουλεύουμε τώρα, οπότε η μετάβαση από τις μεν στις δε δεν είχαν έναν τεράστιο περιορισμό όσο αφορά τα πλαίσια, κάτι που όμως συμβαίνει με αυτές τις δωδεκάρες).

 Η πρώτη επιλογή είναι εύκολη, κρατώ το (ημί) πάτωμα  έτσι όπως είναι και σας το παρουσιάζω μαζί με όλα τα "εξωτικά" χαρακτηριστικά που έχει ως τεχνογνωσία, που είναι και ανεξάρτητα και από την ίδια την δομή της δωδεκάρας κυψέλης (περιμένετε, περιμένετε! Θα σας κουφάνω με όσα θα σας δείξω παρακάτω!!! Πιστέψτε με πολλά από αυτά δεν θα τα έχετε ξαναδεί ποτέ στην ζωή σας!).

 Η δεύτερη επιλογή είναι πολύ (πολύ, πολύ, πολύ) δυσκολότερη. Και σε προσπάθεια, και σε χρόνο, και κυρίως σε χρήμα! 

 Ήδη σας έχω δείξει το πόσο πιο πολύ μου στοίχησε να κάνω τρικυψελίδια σε σχέση αυτά του εμπορίου (βλέπετε ανάρτηση του blog Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη - Κατασκευή τρικυψελίδιων) και συγκεκριμένα το κόστος εκτινάχθηκε από τα 52 ευρώ που έκανε το τρικυψελίδιο του εμπορίου, στα 82,42 σε αυτά που κατασκεύασα εγώ. Και αυτό έχοντας έτοιμους ορόφους, καπάκια, και βάσεις του εμπορίου. 

 Εάν έπρεπε να τα κατασκευάσουμε και αυτά είμαι σίγουρος ότι το κόστος από τα κατασκευασμένα τρικυψελίδια θα είχε ξεπεράσει τα 100 ευρώ το ένα. Στην περίπτωση όμως της δωδεκάρας κυψέλης θα πρέπει να κατασκευασθούν και από την αρχή και τα πλαίσια! Οπότε το κόστος εκεί θα εκτοξευτεί σε σημείο που θα αντιστοιχεί σε 3-4 κανονικές διπλές κυψέλες (κάποια στιγμή στο παρελθόν μου είχε παρουσιαστεί από έναν μελισσοκομικό μου προμηθευτή μια κυψέλη Dadant που την είχε αφήσει εκεί ένας άλλος πελάτης του για να πουληθεί. Υπέροχη ακόμη και άβαφη χωρίς επεξεργασία (κλειδιά, χειρολαβές κ.τ.λ.), είχε μέχρι και τριγωνική "στέγη" επάνω της, μου την είχε προτείνει να την αγοράσω, να την ετοιμάσω, να ετοιμάσω και μια σχετική ανάρτηση στο blog μου! Καλή ιδέα φυσικά, θα ήταν μια υπέροχη προσθήκη στις αναρτήσεις του blog μου, αλλά θα ήταν παντελώς άχρηστη για μένα μια που δεν θα υπήρχε συμβατότητα με τις υπόλοιπες κυψέλες, ή με τον μελισσοκομικό μου εξοπλισμό (μελιτωεξαγωγέας)! Κόστος για αυτή την ιδέα-αδιέξοδο? 3 κανονικές κυψέλες! Ευχαριστώ πολύ! Δεν θα πάρω! Άλλη η έννοια του "blogger", και τελείως διαφορετική η έννοια του "Κοροΐδου"! Χα χα χα). 

 Κόστος για μια δωδεκάρα όσο 3-4 κανονικές κυψέλες. Κόστος δηλαδή για ένα θεαματικό φιάσκο-αδιέξοδο όσο 3-4 κυψέλες! 

 Ναι αδιέξοδο! Μια που δεν θα μπορούσα να εναλλάσσω πλαίσια ανάμεσα στις δωδεκάρες με τις κανονικές μου κυψέλες (εκτός εάν υπήρχε η χρήση του δωδεκάρι ημιώροφου ως συμπλήρωμα για τις κανονικές κυψέλες! Αλλά αυτό δεν θα ίσχυε για τα μεγαλύτερα πλαίσια της δωδεκάρας γονοφωλιάς), δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιώ τα μικρά πλαίσια της δωδεκάρας μέσα στον (στους πλέον!) μελιτωεξαγωγέα (μελιτωεξαγωγέων) μου (ήδη είναι προβληματικά τα πλαίσια του κανονικού ημιώροφου μέσα στις κασετίνες του μελιτωεξαγωγέα γιατί έχουν το μισό ύψος από τα κανονικά πλαίσια, φανταστείτε τώρα να είναι και κοντά στα 2/3 σε μήκος και από τα κανονικά πλαίσια επίσης το πόσο θα "κολυμπούσαν" μέσα στις κασετίνες του μελιτωεξαγωγέα!), θα υπήρχε και πρόβλημα με τα φύλλα κεριού που θα έβαζα στα πλαίσια για να τα χτίσουν οι μέλισσες (στον κανονικό ημιώροφο κόβεις ένα κανονικό φύλλο κεριού στα δύο για να το περάσεις στα πλαίσια του κανονικού ημιώροφου, οπότε δεν τρέχει τίποτα, δεν έχεις στην πραγματικότητα απώλειες σε φύλλα κεριού, στα πλαίσια όμως της δωδεκάρας τι θα κάνεις? Θα κόβεις στην μέση το φύλλο κεριού και μετά θα το κόβεις περίπου στα 2/3 του? Και το 1/3 περίπου που περισσέψει τι θα το κάνεις? Θα μαζεύεις 2 τέτοια για να κάνεις ένα κολλάζ φύλλων κεριού για να το προσθέσεις σε άλλο πλαίσιο? Ναι αλλά δεν είναι οι αναλογίες 1/3-2/3 για να σου βγαίνει ακριβώς ένα φύλλο!).

 Η ακόμη πιο δύσκολη επιλογή για να λυθεί αυτό το πρόβλημα είναι να κάνεις πολύ περισσότερες δωδεκάρες κυψέλες για να δημιουργήσεις μια "παράλληλη" γραμμή παραγωγής (μελισσοκομικού υλικού), ανεξάρτητη από την κύρια γραμμή παραγωγής που έχεις με κανονικές κυψέλες (αλλά και πάλι ισχύουν τα προβλήματα του μελισσοκομικού σου εξοπλισμού, και των μελισσοκομικών αναλώσιμων -φύλλα κεριού). Δηλαδή να κάνεις 10-20 δωδεκάρες κυψέλες που θα τις λειτουργείς ως ανεξάρτητο και πλήρες αυτόνομο (και ασύμβατο) μελισσοκομείο παράλληλα με τα κανονικά σου μελισσοκομεία! Ένα παράλληλο μελισσοκομείο 10-20 κυψελών, που θα σου κοστίσει όσο 30-80 κανονικές κυψέλες! Έλυσες δηλαδή το μελισσοκομικό αδιέξοδο, κάνοντας μια τρομερή κατασπατάληση πόρων!

 Χμμμμ!

Το δίλημμά του επαγγελματία μελισσοκόμου που λέγαμε? Φυσικά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κανένα δίλλημα, δεν το κάνεις απλά! Τέλος! 

 Ούτε και εγώ προχώρησα σε αυτή την επιλογή. Ήδη έχω δοκιμάσει πολλές επιλογές σε μελισσοκομικό υλικό (κυψέλες παλιού τύπου, κυψέλες νέου τύπου, πλαστικές κυψέλες, πλέον και τρικυψελίδια και τετρακυψελίδια) αλλά δεν μπορώ να δοκιμάσω τα πάντα (είτε Dadant, είτε Top Bar, είτε δωδεκάρες κανονικές, δωδεκάρες όπως αυτή εδώ, οκτάρες, εξάρες, κ.τ.λ.). 

 Δεν μπορώ να βάλω καν δεύτερη γραμμή παραγωγής με οτιδήποτε από τα παραπάνω (ήδη έχω ετοιμάσει μια παράλληλη γραμμή με τρικυψελίδια και τετρακυψελίδιο!) γιατί θα τινάξω στον αέρα την αρχή της απλότητας σε υλικό και χειρισμούς, που την θεωρώ ως την υπέρτατη μελισσοκομική αρχή! Πχ δεν έχω μια γραμμή βασιλοτροφίας, ή παραγωγής βασιλικού πολτού (άλλο το ένα, άλλο το άλλο) γιατί έχω την γραμμή παραγωγής μελιού μου, έχω και την ενασχόληση μου με το να γράφω στο blog μου, και όχι γιατί δεν θεωρώ τα παραπάνω ως χρήσιμα για μια μελισσοκομική επιχείρηση! Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να γίνω χίλια κομμάτια προσπαθώντας να κάνω τα πάντα που χρειάζεται μια μελισσοκομική επιχείρηση, και προβλέπει η ολότητα της μελισσοκομικής τέχνης (όπως εσείς μπορείτε να μου πείτε "μα γιατί δεν κάνεις βασιλοτροφία? Γιατί δεν βγάζεις βασιλικό πολτό? Αυτά πρέπει να τα κάνει ένας μελισσοκόμος! Χρειάζονται σε μια μελισσοκομική επιχείρηση!" μπορώ και εγώ αντίστοιχα να σας πω "Μα γιατί δεν γράφετε σε ένα blog? Να παρουσιάσετε τον εαυτό σας, την επιχείρηση σας, το έργο σας στον κόσμο, να σας μάθει, να προωθήσετε έτσι και το μέλι σας? Αυτά πρέπει να τα κάνει ένας μελισσοκόμος! Χρειάζονται σε μια μελισσοκομική επιχείρηση!").

 Πρέπει να ξέρετε τι να επιδιώκετε, τι να στοχεύετε, και κυρίως τι να αφήσετε πίσω. Οι πόροι σας, χρόνος, κόπος, χρήμα, δεν είναι απεριόριστοι, πρέπει να χρησιμοποιηθούν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά. Τουλάχιστον στους επαγγελματίες μελισσοκόμους, οι ερασιτέχνες έχουν περισσότερα περιθώρια για σπατάλη στόχων και πόρων!

 Επίσης θα μπορούσατε να με ρωτήσετε "Μα δεν υπάρχει αντίστοιχο δίλημμα ενός blogger? Να δαπανήσει όλους τους παραπάνω πόρους για να ετοιμάσει μια μπάνικη ανάρτηση για το blog του?". Και η απάντηση είναι απλή "Όχι δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα! Δεν είναι αναγκαίο να σπαταλήσει τόσους πόρους για να ετοιμάσει απλώς μια ανάρτηση. Το κάνει αυτό με την ανάρτηση που διαβάζετε ήδη, χωρίς να έχει ξοδέψει τους αντίστοιχους πόρους! Ντααααααα!". Χα χα χα.

 Δεν πειράζει θα δείτε αρκετά παρακάτω που θα σας εκπλήξουν και χωρίς να χρειαστεί να ανακατασκευαστεί η δωδεκάρα κυψέλη, μάλιστα θα κρατήσω και το μπλα, μπλά, στο ελάχιστο επίπεδο για να μην μου διαμαρτύρεστε ότι γράφω πολλά!

 Έτοιμοι?

 Λέτσι γκόου!      


 Τι σας λέει ο σύνδεσμος? 

 Ωραίος ε? Και ψιλοπαράξενος ε? Μοιάζει περισσότερο με εξάρτημα επίπλου ε? Σαν χερούλι από συρτάρι συρταριέρας!


 Και αυτή είναι η αρχή λειτουργίας του! Με την ροδέλα ρυθμίζεις το ύψος του και θηλακώνει στο άγκιστρο με την τετράγωνη τρύπα του! Έξυπνο! Και πολύ ακριβότερο σαν μηχανισμός. Και από τα ελάσματα, και από τους συνδετήρες που χρησιμοποιούμε πλέον στις κυψέλες μας! 

 Είπαμε ότι οι παλιότεροι κυψελοποιοί έκαναν πολύ καλύτερη, ποιοτικότερη, μερακλαντάν, και ακριβότερη, δουλειά στις κυψέλες από ότι οι σημερινοί (φυσικά εδώ φταίμε και εμείς οι μελισσοκόμοι με το αδιάκοπο "κάτι πιο φθηνό δεν έχεις, ακριβό είναι αυτό!". Τσίμπα τώρα ένα φθηνό τίποτα, από ένα ακριβό μεγαλούργημα! Χα χα χα).

 Εντυπωσιακή αυτή η ροζ καραβομπογιά! Αιρετικό το χρώμα, τρομερά πηχτή υφή της μπογιάς! Δεν την αραίωναν με κάτι (νερό, νέφτι, νίτρο)? Την έβαζαν κατευθείαν όπως ήταν από το κουτί? Ή ήταν πράγματι καραβομπογιά σαν την σημερινή την Μπομέξ?


 Ουχ, ουχ, ουχ, ουχ! Τι ομορφιά! Δεν καταλάβατε το τι μου άρεσε εδώ ε? Θα το δείτε παρακάτω καλύτερα το που έπρεπε να επικεντρώσετε!


 Και το ημιπλαίσιο περίπου δυο-τριτότιο! 

 Χα χα χα.

 Αυτή είναι η ακριβής περιγραφή του! 

 Γουστάρετε?

 Τα λιγουρεύεστε?

 Χα χα χα.


 Σαν να λείπει κάτι εδώ ε? Δεν νομίζετε? Τι άραγε?


 Δεν το πιάσατε ακόμη ε? 

 Αυτή η φωτογραφία ίσως σας δώσει ένα στοιχείο!


 Ναι!!!!!!

 Δεν υπάρχουν σύρματα για να στερεοποιηθεί το φύλλο κεριού στο πλαίσιο!

 Και τι υπάρχει?

 Καρφιά!!!!

 Ναι καλά διαβάσατε!

 Καρφιά!

 Κάρφωσαν 4 καρφιά, δύο από κάθε πλευρά, και στέριωσαν πάνω σε αυτά το φύλλο κεριού!

 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 Είπατε κάτι?

 Ναι αυτό κατάλαβα και εγώ!

 Πως τους ήρθε μια τέτοια ιδέα? Τι τρομερή φλασιά ήταν αυτή? Τι αναλαμπή? Απίστευτο!

 Ήξερα για τα κλαδάκια-ξυλάκια που βάζανε στα κοφίνια, για το σύρμα που βάζουμε σχεδόν όλοι μας, για πετονιά αντί για σύρμα, ακόμη και για σύρμα που απλώς περνάς εναλλάξ από αυτό το φύλλο κεριού χωρίς να το εφαρμόζεις με θέρμανση, αλλά καρφιά? Καρφιά! Ναι αυτό με ψάρωσε, όπως και  κάθε φίλο μου μελισσοκόμο που του το έδειξα! 


  Για να το δούμε λίγο καλύτερα αυτό από τα πλάγια! Πολύ έξυπνο σύστημα, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ιδίως εάν θέλεις να χρησιμοποιείς το πλαίσιο για να εξάγεις από αυτό κερήθρα με μέλι για να την πουλάς σε πελάτες (και μπορεί να γίνει και εύκολα γιατί ως μικρότερο σε μήκος το πλαίσιο έχει μικρότερη πίεση από το βάρος του κεριού, και του μελιού, από ότι ένα κανονικό πλαίσιο, ή κανονικό ημιπλαίσιο)!

 Με μια και μόνο όμως παρατήρηση!

 Τα καρφιά πρέπει να είναι ανοξείδωτα (ΙΝΟΧ) και όχι κανονικά καρφιά, που όπως φαίνεται και από την φώτο έχουν ήδη αρχίσει να σκουριάζουν και να αποτελούν πηγή επιμόλυνσης του μελιού (για την επιμόλυνση του μελιού από βαρέα μέταλλα βλέπετε την προηγούμενη ανάρτηση του blog Περί περιαστικής μελισσοκομίας :Η επιμόλυνση του μελιού και των υπολοίπων προϊόντων της κυψέλης από βαρέα μέταλλα λόγου των τοποθετήσεων σε αστικές περιοχές )!



 Για να πάμε και στα άλλα τα καλά. Παρατηρείτε τίποτα σε αυτή την φώτο παιδάκια μου καλά? Ναιιιιιιι! Τα πλαίσια είναι "σκαμμένα" στην ράχη τους! Για να μπορείς να εφαρμόζεις καλύτερα την σταθερή τροφή επάνω τους, ή ακόμη και να βάζεις υγρή τροφή - σιρόπι (καλά αυτό μπορεί και να είναι αρκετά τραβηγμένο! Χα χα χα).


 Για να το δούμε καλύτερα αυτό από άλλη οπτική! Αντιλαμβάνεστε πόσο καλύτερη δουλειά έκαναν οι παλιοί κυψελουργοί (αυτό όταν το είδε ο ξυλουργός-επιπλοποιός με τον οποίο κάναμε μαζί τα τρικυψελίδια τετρακυψελίδιο μου είπε "Αυτό είναι αδύνατο να το έκανε μελισσοκόμος, ή ερασιτέχνης ξυλουργός! Αυτό το έκανε επαγγελματίας ξυλουργός! Και θέλει εξειδικευμένο εξοπλισμό (ρούτερ) και θέλει μάστορα με αρχίδια!") ? Υπάρχει περίπτωση να κάνουν κάτι τέτοιο οι νεότεροι κυψελουργοί? Και εάν το κάνουν είσαστε διατεθειμένοι να πληρώσετε τα διπλά για ένα τέτοιο πλαίσιο?


 Και συνεχίζουν οι εκπλήξεις!

 Τι είναι αυτό?

 Αυτή η σχισμή στο ύψος των τριών πλαισίων?


 Μπας και μπαίνει κανένα διαχωριστικό εκεί?

 Ανά τρία πλαίσια?

 Και ποιο μελισσοκομικό υλικό έχει διαχωριστικά ανά τρία πλαίσια?

 Ναι το τρικυψελίδιο!!!

 Τι είναι αυτό? 

 Ημιόροφος για τρικυψελίδιο?

 Είναι δυνατόν?

 Ναι αλλά αυτό είναι δώδεκα πλαισίων! 

 Μπορεί να μπει διαχωριστικό ανά τρία πλαίσια χωρίς να χαθεί χώρος για πλαίσια (πολύ δύσκολο αυτό! Σχεδόν απίθανο!)? Άρα μπορεί να υπάρχουν 4 διαμερίσματα των τριών πλαισίων? Μπορεί να υπάρξει ημιόροφος ενός τετρακυψελιδίου?

 Πόσοι δρόμοι ανοίγουν μόλις τώρα?


 Πολλοί δρόμοι, φαντασία να έχεις, πόρους, και μεράκι, για να τους ακολουθήσεις!

 Πολλές τεχνογνωσίες, "εξωγήινες" τεχνογνωσίες, τελείως άγνωστες τεχνογνωσίες! Ένας ολόκληρος μελισσοκομικός κόσμος που έχει μόλις ανοίξει μπρος μου, και μπρος σας. Ένας κόσμος που διασώθηκε και βρίσκεται στο αρχείο μας, για να είναι πάντα στα υπόψη σας, και να μην χαθεί στην λήθη του χρόνου.

 Όποιος πιστός, ας προσέλθει και ας τους ακολουθήσει, δικό σας τσακαλάκια!

 Και εδώ τελειώνουν οι αναρτήσεις της σειράς  Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη για φέτος, θα υπάρξουν και άλλες του χρόνου. Αλλά καιρός είναι να ξαναγυρίσουμε σε μελισσοκομικές αναρτήσεις του τώρα που θα αφορούν υποκατάσταση εργασίας με κεφάλαιο. Διασώθηκε αρκετή από την μελισσοκομική τέχνη του παρελθόντος, αλλά καιρός είναι να δημιουργηθεί και η μελισσοκομική τέχνη του μέλλοντος.

Όποιος πιστός, ας προσέλθει να τα ακολουθήσει και αυτά. 
 


Σειρά Επανακαλύπτωντας την μελισσοκομική τέχνη






 Adios Amigos Locos

 Μότσανος Λάζαρος

 Σοχός 26/02/2024