Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email)
Για να αποσαφηνίσουμε και μερικά πράγματα ακόμη όταν χρησιμοποιείτε γραπτό
λόγο στα κοινωνικά δίκτυα και στο διαδίκτυο.
Οι παραπάνω προτάσεις στο πλαίσιο που διατυπώνονται είναι πολύ αγενέστατες προτάσεις, και προδιαθέτουν τον άλλον να σε φερθεί πολύ χειρότερα από ότι αξίζει το σχόλιο σου!
Ευτυχώς υπάρχει και ο ορθογραφικός έλεγχος στα περισσότερα προγράμματα και
browsers και μπορείς με επιτυχία κοντά στα 97-98% να τα διορθώσεις όλα.
Αυτά για σήμερα, ναι!
Ξέρω!
Και εγώ σας αγαπώ!
Χα χα χα.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 9/1/2021
Στου Δεκέμβρη στις παγωμένες πανσελήνους με άφησες εσύ
ψεύτικοι οι όρκοι σου ότι θα είμαστε για πάντα εμείς μαζί
όσο ξαφνικά σαν σαΐνι όρμισες μέσα σε μια μοναχική ζωή
τόσο ξαφνικά μου άφησες και εσύ την τελευταία σου πνοή
Θα σε περιμένω, θα σε περιμένω, θα σε περιμένω
θα είμαστε για πάντα μαζί, στην καρδιά σου μένω
Μόνος θα περπατώ για πάντα δίπλα στην ακροθαλασσιά
επιθυμώντας μάτια μου, τα γλυκά σου τα μάτια, τα καστανά
στο άδειο μου το χέρι μέσα μόνο το χέρι σου το ροδοδάχτυλο
στην παγωνιά καυτό της απουσίας το φιλί στον δικό μου τράχηλο
Θα σε περιμένω, θα σε περιμένω, θα σε περιμένω
θα είμαστε για πάντα μαζί, στην καρδιά σου μένω
Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας όμως η κάθε μου εποχή
μα που έχουν χαθεί των πουλιών τα τραγούδια από κλαδί σε κλαδί
χρώματα ολούθε θαμπά, των παιδιών τα γάργαρα γέλια πλέον άψυχα
ποιος έκλεψε από τις ξαναμμένες τις παρθένες τα χείλη τα κατακόκκινα
Θα σε περιμένω, θα σε περιμένω, θα σε περιμένω
θα είμαστε για πάντα μαζί, στην καρδιά σου μένω
Adios Amigos Locos
Να μελοποιηθεί στον ρυθμό του La LIorona
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 6/1/2021
Καλή χρονιά μόρτες μου, για σας αλλά και για κάθε έναν που αξίζει την αγάπη σας, και κουβαλά μαζί του ένα κομμάτι της καρδιά σας. Είθε το μέλλον να είναι μελένιο για άτομα που οι καρδιές τους είναι καμωμένες από μέλι.
Αυτή η ανάρτηση δεν είναι μια ανάρτηση ευχών, δεν είναι μια τυπική υποχρέωση στην αρχή της χρονιάς, δεν είναι ένα δείγμα επιβαλλομένης από τα ήθη και έθιμα μας κοινωνικότητας.
Αυτή η ανάρτηση είναι ένα κάλεσμα στα όπλα. Μπροστά μας περιμένει ένας πόλεμος (και ίσως φέτος και να είναι μάλιστα και πραγματικός! Πιθανότερο αυτό από κάθε άλλη χρονιά), ένας πόλεμος για να ανακτήσουμε όσα μας στέρησε η φοβερή περσινή χρονιά, που πραγματικά μας αποδεκάτισε πλήρως, ένας πόλεμος για να ξανασηκωθούμε στα πόδια μας μετά από μια φοβερή δεκαετία κρίσης και παρακμής, ένας πόλεμος όμως κυρίως ενάντια στον εαυτό μας, τον κακό εαυτό μας!
Ο κακός μας εαυτός που μας εμποδίζει να ορμίσουμε στην μάχη της ζωής με όλες τις δυνάμεις μας και να ανακτήσουμε όσα αξίζουμε, ο κακός μας εαυτός που βρίσκει δικαιολογίες στα πάντα αρκεί να μην αλλάξει αυτός και ξεφύγει από το τέλμα που του έχει γίνει συνήθεια, ο κακός μας εαυτός που νομίζει ότι αποτελεί το κέντρο του κόσμου, ενώ δεν αποτελεί ούτε καν ένα σημείο στίξης μέσα σε ένα βιβλίο 10.000 σελίδων.
Ναι πρέπει να αλλάξουμε για να επιζήσουμε, φέτος αυτή η ανάγκη δεν ήταν μόνο μεταφορική αλλά άκρως πραγματική! Αλλά εξακολουθεί να είναι άκρως πραγματική και από εδώ και πέρα, ο πόλεμος με την πανδημία δεν έχει τελειώσει, τα δύσκολα μπροστά μας ακόμη είναι, πολύς ο δρόμος για την ελευθερία μας, και ήρθε η ώρα των αποφάσεων καθώς η ώρα των παχιών και άδειων δηλώσεων έχει παρέλθει.
Ο καθένας μας θα βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι και θα πάρει απόφαση ποιον δρόμο θα ακολουθήσει,. Μπορεί να είναι αιθεροβάμων, επιπόλαιος, πλανεμένος, και να διαλέξει την απόφαση που θα θέσει σε κίνδυνο την ζωή του, την ζωή των δικών του, αλλά και την ζωή τελείως ξένων και αθώων ανθρώπων που οι αποφάσεις του θα τους επηρεάσουν και εκείνους. Ή μπορεί να μην είναι όλα τα παραπάνω και να πάρει την σωστή απόφαση.
Το πρόβλημα είναι ότι αργά ή γρήγορα θα γλυτώσουμε από την πανδημία (με αρκετές σχετικά απώλειες ή με τεράστιες απώλειες!) αλλά δυστυχώς θα πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε μαζί και με όσους δεν πήραν τις σωστές αποφάσεις κατά την διάρκεια της, και μας έθεσαν όλους σε κίνδυνο, και αυτό είναι βαρύ φορτίο για να το υπομείνεις μέχρι το τέλος της ζωής σου, και το τέλος της ζωής όσων αγαπάς και δεν τους σεβάστηκαν οι προαναφερόμενοι!
Αλλά πέρα από αυτό το φορτίο έχουμε και μια άλλη υποχρέωση. Η πανδημία θα αφήσει πολλά συντρίμμια πίσω της, καθήκον μας είναι να συμμαζεύσουμε την κατάσταση, να σταθούμε στα πόδια μας, και να χτίσουμε τα πάντα πάλι από την αρχή.
Το καλό είναι ότι οι περισσότεροι από μας μάθαμε και να πέφτουμε χαμηλά αλλά και να ορθωνόμαστε ξανά από εκεί που πέσαμε. Το κακό είναι ότι δεν έχουμε όλοι μας αυτά τα βιώματα και δεν έχουμε ατσαλώσει κατάλληλα τους χαρακτήρες μας για να κάνουμε ξανά το ορθοπόδισμα προς την μάχη, και την νίκη ως επακόλουθο.
Πολλοί συνάνθρωποι μας έχουν βρεθεί στα γόνατα αλλά είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για αυτούς, γιατί κατά την διάρκεια της δεκαετούς κρίσης ο άνεμος στα πανιά πάντα ήταν ούριος για αυτούς, και η θάλασσα πότε δεν τους έδειξε το άγριο πρόσωπο της. Δεν είχαν βιώματα και αγωνίες που μας ταλανίζανε για πέρα της δεκαετίας όλους εμάς. Πλέον και αυτοί έχουν. Η θάλασσα βράζει γύρω τους και ο άνεμος έχει σπάσει τα κατάρτια τους, η απελπισία ο μόνος σύντροφος τους.
Λίγα λόγια ελπίδας μόνο για αυτούς, υπομονή, θα περάσει, όσο δεν παρατάς την μάχη δεν μπορείς να χάσεις, και όταν δεν έρχεται η ήττα θα έρθει η νίκη. Μην απογοητεύεσαι, σήκω και πολέμα, μια ανάσα την φορά, ένα βήμα την φορά, ένα χτύπημα την φορά, θα νικήσουμε!
Πολλά και σήμερα, αποφώνηση. Στα δύσκολα χτίζονται οι χαρακτήρες, στα σκοτάδια φαίνεται η αξία του φωτός, στις φουρτούνες της ζωής ξεχωρίζει ο καλός ο καπετάνιος. Ατσαλωθείτε, πεισμώστε, και αφήστε την τόσο πολύτιμη οργή να σας οδηγήσει στην μάχη. Ο εχθρός είναι μόνο ένας, ο κακός εαυτός μας, ώρα να τον νικήσουμε!
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 1/1/2021
