Μισώ τις πόλεις (μίσος αστείρευτο που κοχλάζει), ένα σωρό μειονεκτήματα, ένα δυο μόνο πλεονεκτήματα (το αστείο είναι ότι το μεγάλο τους πλεονέκτημα –ο πολύς κόσμος- είναι και το μεγάλο τους μειονέκτημα).
Με αρρωσταίνουν πραγματικά, νιώθω κουρασμένος, άρρωστος, βρόμικος, αηδιασμένος. Έχω μάλιστα διαμορφώσει την άποψη ότι αυτοί που έχουν επιλέξει ως τρόπο ζωής την διαβίωση στην πόλη έχουν προφανέστατα σοβαρή εγκεφαλική βλάβη (ζητώ συγγνώμη από τον μισό πληθυσμό τις υφηλίου αλλά αυτή είναι η άποψη μου, τι να κάνουμε).
Τις επισκέπτομαι συχνά αλλά με το που βρίσκομαι μέσα τους η πρώτη μου σκέψη είναι το πότε θα φύγω. Ωστόσο όταν κυκλοφορώ με το κεφάλι μου έτοιμο να σκάσει από τον πόνο στους δρόμους τους, δυο πράγματα μπορούν να με κάνουν να σηκώσω το βλέμμα μου, και να παρακολουθήσω τα γύρω μου τεκταινόμενα.
Το πρώτο είναι ένα όμορφο γυναικείο πρόσωπο (καλά αυτό εξυπακούεται), ένα περιστασιακό χαμόγελό, μια ευχάριστη καρδιακή προσβολή σε αναμονή (αυτά κυρίως γίνονται στην Τσιμισκή).
Το δεύτερο είναι οι ιστορίες που διηγείται ο δρόμος. Ιστορίες που εκφράζονται με συνθήματα, γκράφιτι (αυτά στα προσεχώς) και αφίσες. Μέσα έκφρασης που εκπέμπουν μηνύματα που μπορεί να μην με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά πάντα μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Παρακάτω θα εκθέσω μια συλλογή από αφίσες που βρήκα στους δρόμους του διαδικτίου, που λόγου και της ημέρας είπα να τις μοιρασθώ μαζί σας.
Απαραίτητες διευκρινίσεις. Δεν συμφωνώ με αυτά που λένε αρκετές από αυτές (το ίδιο πιστεύω ότι θα συμβεί και με σας), έπειτα δεν έχω αφίσες κομμάτων (κενές σαν τα κεφάλια των πιστών τους) εθνικιστικές(και αλλά κενά), καλλιτεχνών, ομάδων και ότι άλλο έχει σχέση με την επίτευξη οικονομικών σκοπών. Και αν φανεί ότι υπάρχει κάποια μονομέρεια στην επιλογή σας βεβαιώνω ότι δεν υπήρξε κάποια τέτοια πρόθεση (απλώς τα κριτήρια κάποιου καθορίζονται και από την προσωπικότητα του).
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 1/05/2009
Υστερόγραφο
Αυτή η τριάδα αναρτήσεων αποτελούν μόνο μια περιγραφή των πραγμάτων που μου κάνουν εντύπωση στις πόλεις, Δεν αποσκοπούν σε κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό σκοπό (στην πραγματικότητα απεχθάνομαι ιδεολογίες και την πολιτική και σε μεγάλο βαθμό μου προκαλούν απέχθεια άτομα φανατισμένα με αυτά -και γενικώς άτομα φανατισμένα με οτιδήποτε μου προκαλούν απέχθεια-). Αρκετά από αυτά (αφίσες συνθήματα) δεν με εκφράζουν καθόλου (μάλιστα δεν συμφωνώ καθόλου με μερικά από αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τα προσέχω ή δεν τα καταγράφω μέσα μου), οπότε μην προσπαθήσετε να βρείτε απώτερα κίνητρα πίσω από αυτή την τριάδα αναρτήσεων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απορία και την περιέργεια ενός μεγάλου παιδιού (υπάρχουν και αυτά, σαραντίζουν μεν δεν μεγαλώνουν ποτέ δε! Χα χα χα).
