Ξέρω ένα κορίτσι που είναι ευτυχισμένο μόνο όταν της γαργαλά
η καυτή άμμος του Αυγούστου τα στρογγυλά της τα δάχτυλα
όταν ο Ήλιος του καλοκαιριού της κοκκινίζει τα σγουρά της μαλλιά
όταν η αλμύρα του κορμιού της είναι του εραστή της η αγκαλιά
Κάθομαι να την βλέπω να κολυμπά μέσα σε καταγάλανα νερά
η καυτή άμμος του Αυγούστου μέσα στις πατούσες μου με πονά
απόμακρη για μένα, το νερό είναι αλμυρό, να το διαβώ δεν μπορώ
όριο η ακροθαλασσιά, ευτυχισμένη μόνο εκεί, εκεί που δεν ζω εγώ
Μάτια άγρια, κίτρινα, κατάρα μόνο το πράσινο του δάσους να σε γιομίζει
το θρόισμα των φύλλων του δρυός η μόνη μουσική που να μην σε ξενίζει
τα όνειρα σου από φρούδες ελπίδες για μαύρο μέλι να είναι καμωμένα
ανόητος μόνο όποιος των μαγισσών του δάσους τα φιλιά ποθεί απελπισμένα
Ξέρω ένα κορίτσι που είναι ευτυχισμένο μόνο όταν της γαργαλά
η καυτή άμμος του Αυγούστου τα στρογγυλά της τα δάχτυλα
όταν ο Ήλιος του καλοκαιριού της κοκκινίζει τα σγουρά της μαλλιά
όταν η αλμύρα του κορμιού της είναι του εραστή της η αγκαλιά
Κάθομαι στην όριο ανάμεσα στην δική της και την δική μου την ζωή
ευτυχισμένη μόνη, απομακρυσμένη από την αγέλη, έξω από την φυλή
το μακρινό ουρλιαχτό, κάλεσμα πίσω στο δάσος μόνος μου να χωθώ
τα λέμε αύριο ξανά, δελφίνι μου εσύ, και εγώ για πάντα στο όριο να ζω.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 4/5/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου