Μια κοινωνία που παραπαίει, μια κοινωνία που παρακμάζει, μια κοινωνία που ζέχνει. Διαρκώς έρχονται στην γνώση μας πλέον περιστατικά βιασμών, σεξουαλικής κακοποίησης, εκμετάλλευσης, εκδίκησης. Και λόγου της πληθώρας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, αλλά κυρίως γιατί αρκετά πλέον θύματα των παραπάνω καταστάσεων και συμπεριφορών αποφασίζουν να καταγγείλουν όλα τα παραπάνω δημόσια, επιλέγοντας να αντιμετωπίσουν την κοινωνική πίεση που αναμένεται να υποστούν, καθώς και του κοινωνικού στιγματισμού τους από αυτούς που είναι τόσο πρόθυμοι να τα στοχοποιήσουν, και να τα μεταβάλουν από θύματα σε θύτες.
Σήμερα θα εξετάσουμε ακριβώς αυτό, το γιατί κάποιοι είναι τόσο πρόθυμοι να μεταβάλουν τα θύματα σε θύτες, ποια είναι τα εσωτερικά κίνητρα και αντιφάσεις τους, και ποια κενά μέσα στην ψυχή τους γεμίζουν με αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά τους.
Θα αναφέρουμε για αυτόν τον σκοπό ορισμένα περιστατικά της επικαιρότητας, τόσο της σημερινής, όσο και της πρόσφατης, και ανά περίπτωση θα περιγράφουμε την κατάσταση που δημιουργήθηκε στα κοινωνικά δίκτυα εξαιτίας της δημοσιοποίησης της κάθε υπόθεσης.
Ανά περίπτωση ας προχωρήσουμε το λοιπόν.
Υπόθεση που απασχολεί αυτή την στιγμή την επικαιρότητα είναι η υπόθεση βιασμού στο Αχίλλειο της Θεσσαλονίκης. Της υπόθεσης του "υποτιθέμενου βιασμού" θα πρόσθεταν εδώ οι δικηγόροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων χρησιμοποιώντας από την αρχή την αμφισβήτηση του γεγονότος!
Δύσκολο έγκλημα να αποδειχθεί ο βιασμός, και σε αυτό ποντάρουν διαρκώς οι της υπερασπίσεως! Εδώ όμως δεν είναι δικαστήριο όπου θα πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς ότι δεν είσαι ελέφαντας (και μάλιστα ροζ!), οπότε δεν θα είμαι και τόσο επιεικής ως προς την αρχή της Αθωότητας των κατηγορουμένων, γιατί επίσης υπάρχει και η αρχή της Αθωότητας του θύματος, η οποία είναι και πάντα το πρώτο θύμα κάθε υπερασπιστικής γραμμής!
Αλλά ας γυρίσουμε στην υπόθεση που μας απασχολεί, μια νεαρή κοπέλα (24 ετών) η Γεωργία από τις περιοχές μας (Λαγκαδάς Θεσσαλονίκης), πάει σε ένα πάρτι στο Αχίλλειο (καφετερία αλλά και 5άστερο ξενοδοχείο ακριβώς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) στην Αριστοτέλους μαζί με φίλες της, έπειτα από πρόσκληση υπαλλήλου και συνιδιοκτήτη της καφετερίας. Μένουν μέχρι κάποια στιγμή στο πάρτι και φεύγουν και οι τρεις μαζί με την Γεωργία σε άσχημη κατάσταση, οι δύο φίλες της φεύγουν αφήνοντας μόνη την Γεωργία που δεν μπορούσε να βρει το αμάξι της (αυτό γενική συμβουλή σε όλους, αγοράκια κοριτσάκια, πότε δεν αφήνεις μόνο του κάποιον που είναι σε βαριά κατάσταση μέθης! Ποτέ! Εάν θέλεις να λέγεσαι καλός φίλος αυτό είναι από τα No, No, No! Θα τον πας εσύ στο σπίτι του, η μόνη επιλογή!).
Τηλεφωνεί στον φίλο της από το πάρτι που την προτείνει να ανέβει πάνω στο ξενοδοχείο μαζί του, αυτή πάει στο ξενοδοχείο μια που δεν είναι σε θέση να οδηγήσει, και κλείνει εκεί δωμάτιο για να κοιμηθεί μέχρι να συνέλθει. Στο ασανσέρ την υποδέχονται ο φίλος της με άλλα άτομα, την ανεβάζουν σε άλλο δωμάτιο, όπου και την βιάζουν. Όταν συνέρχεται η Γεωργία καταγγέλλει την υπόθεση στο αστυνομικό τμήμα Λευκού Πύργου (το οποίο είναι 300-400 μέτρα μακριά από το ξενοδοχείο, μια που και τα δύο είναι στην ίδια πλατεία).
Το κορίτσι δεν θυμάται πολλά από την υπόθεση, και οι εικασίες είναι ότι έχει ναρκωθεί με υπνωτική ουσία στο ποτό της από τους κατηγορούμενους. Ταυτόχρονα με την βοήθεια ακτιβιστών βγαίνουν στο Instagram αντίστοιχες περιπτώσεις με άλλες κοπέλες (και τους ίδιους κατηγορούμενους), κάτι που υποδηλώνει οργανωμένο κύκλωμα μαστροπείας ανάμεσα στην Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Μύκονο, Κύπρο, Ντουμπάι. Έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και καθημερινά μαθαίνουμε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες από έναν κρυφό στους περισσότερους μας κόσμο.
Αυτά στον πραγματικό κόσμο.
Από εκεί και πέρα έχουμε και τον διαδικτυακό όπου η μικροψυχία, η ηλιθιότητα, και η υποκρισία βασιλεύει.
Οπότε από την πρώτη στιγμή στα σχόλια των παραπάνω ειδήσεων που σιγά, σιγά, αποκρυστάλλωναν την υπόθεση άρχισαν τα γνωστά από τους κοινωνικούς σχολιαστές "Και τι ήθελε εκεί αυτή?", "Να πρόσεχε με ποιον έβγαινε!", "Μια ακόμη Μιτουδάκιας και αυτή", "Έλα μωρέ ακόμη μια βίζιτα!", "Τα κάνουν και μετά τα γυρίζουν", "Βαρετόοοοοοοοοοο!", "Στα αρχίδια μας, στην μπουτσα μας!".
Και όχι μόνο από τους σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων, αλλά ακόμη και από τις παρουσιάστριες σε μεσημεριανές εκπομπές "Πάρτυ δεν γίνονται σε δωμάτια ξενοδοχείου φιλη μου. Και αν μπορεί ένα κορίτσι που θα κληθεί να πάει από αγνώστους, να το μάθει και να το σκεφτεί πριν δεχθεί να παρευρεθεί, εγώ θα το φωνάζω όπως το φώναξε και το θύμα. Και πέστε να με φάτε" Τάδε έφη Σίσσυ Χρηστίδου!
Όπως και αντίστοιχα η Σταματίνα Τσιμτσιλή πρόλαβε και πέταξε το "Είναι το θέμα πως έχεις μεγαλώσει, γιατί αν ισχύουν αυτά, εγώ είδα τρία νέα ωραία παιδιά που να σου πω και κάτι, δεν θα είχαν ανάγκη κανονικά- αν ισχύουν όλα αυτά γιατί δεν τα προσυπογράφω, περιμένουμε τη δικαστική και την αστυνομική έρευνα- που δεν θα έπρεπε να έχουν ανάγκη να ναρκώσουν μια κοπέλα για να συνευρεθούν μαζί της".
Οκ θα μου πείτε παρουσιάστριες μεσημεριανών, δεν τις παίρνουν σε αυτή την θέση για το μυαλό τους, αλλά μόνο για την "σωστή" τοποθέτηση του λίπους επάνω στο σώμα τους, και για την τυχαία (όχι πάντα!) δομή των οστών και των μυών στο πρόσωπο τους (Θέλετε μετάφραση επάνω σε αυτό? Σοβαρά τώρα? Και διαβάζετε το blog μου? Τι δουλειά έχετε εδώ? Χα χα χα).
Σχόλια που μόνο σκατοψυχία μπορούν να δείξουν, σχόλια που υπονοούν ότι η ευθύνη για τον βιασμό είναι καθαρά και μόνο του θύματος. Η αναλογία δε ανάμεσα σε όσους εκφράζουν την συμπόνια τους για το θύμα και την αγανάκτηση για την πράξη των δραστών, σε σχέση με τους σκατόψυχους σχολιαστές 2/3 με 1/3.
Και αυτό γιατί καθώς εξελισσόταν η υπόθεση φάνηκε ότι και οι θύτες ήταν άτομα πολύ υψηλής οικονομικής δύναμης, αλλά και ότι το θύμα ήταν ολομόναχο στον κόσμο (είχε χάσει από τροχαίο τον πατέρα της, και από ασθένεια την μάνα της, και τον αρραβωνιαστικό της), πράγμα που βοήθησε να αυξηθεί το αίσθημα συμπόνιας προς αυτό. Αλλιώς η αναλογία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τελείως αντίθετη!
Δεν ξέρω τι ακριβώς ωθεί τους σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων να προσπαθούν να δώσουν δικαιολογητικά στους δράστες, να τους ελαφρώσουν από τις (τεράστιες) ευθύνες τους, να προσπαθήσουν να προσδώσουν στο θύμα και μόνο τα σφάλματα που οδήγησαν στην αποτρόπαια πράξη, να το εξευτελίσουν και να προβούν σε δολοφονίες χαρακτήρων μόνο και μόνο λόγο για το ότι κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις για να πετύχουν τους σκοπούς τους.
"Δεν πήγα εκεί για να βιαστώ" είπε η Γεωργία σε συνέντευξη της. Και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια!
Μπορεί να πήγε εκεί γιατί ήθελε να γνωρίσει κάποιον, μπορεί να πήγε εκεί για να διασκεδάσει, για να δικτυωθεί, ακόμη και για να εκδοθεί, αλλά δεν πήγε για να βιαστεί! Μπορεί να έκανε λάθος στο να τους ψυχολογήσει ορθά, μπορεί να έκανε λάθος που τους εμπιστεύτηκε, μπορεί να ήταν λάθος γενικά το να μην είσαι καχύποπτος διαρκώς, αλλά αυτό το λάθος δεν δικαιολογεί ως τίμημα έναν βιασμό!
Δεν προκαλεί κάποιος γιατί φοράει κάτι που εσύ το θεωρείς προκλητικό, δεν προκαλεί κάποιος γιατί βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος μια συγκεκριμένη ώρα, δεν προκαλεί κάποιος γιατί έχει κάποια άλφα συμπεριφορά που δεν την εγκρίνεις εσύ!
Και το κυριότερο δεν είναι οι άντρες πλάσματα που πειθαρχούν μόνο στα ένστικτα τους και τις ορμές τους, δεν είναι πλάσματα που δεν έχουν πειθαρχία και το μόνο που τους νοιάζει είναι το σεξ, δεν είναι οι άντρες πλάσματα που δεν μπορούν ανά πάσα στιγμή να λειτουργούν υπακούοντας στον ηθικό κώδικα που τους μαθαίνουν από μικράκια οι γoνείς τους (κυρίως οι μανάδες τους), οι δάσκαλοι τους, και οι φίλοι τους!
Ηθικός κώδικας που στην δική μου περίπτωση ήταν απαγορευτικός στο να προχωρήσω σε σεξουαλική σχέση με μια κοπέλα που ήταν τύφλα στο μεθύσι, ναι! Αυτός ήταν (και είναι ακόμη!) άκρως περιοριστικός όρος που μου τον έμαθε από μικράκι η μάνα μου, "Δεν θα εκμεταλλευτείς ποτέ μια τέτοια περίπτωση! Εάν ξεμεθύσει και σε θέλει τότε ναι! Πιο πριν όχι!".
Άλλο παράδειγμα, φοιτητής ζούσα σε ένα συγκρότημα από γκαρσονιέρες, ακριβώς δίπλα μου ήταν μια φοιτήτρια στην ηλικία μου από την Πελοπόννησο. Εντυπωσιακότατη! Ψιλή, ανοιχτόχρωμη, καλλίγραμμη, πανέμορφη! Δικό μας καλούπι βόρειο, Δωρικής κατασκευής. Της το έλεγα συχνά αυτό, "Πως εσύ μια νότια έχεις αυτή την εμφάνιση? Ούτε κοντή, ούτε μαυρουδερή! Είτε μπάσταρδο των Φράγκων επί Φραγκοκρατίας θα είσαι, είτε θα είσαι πραγματική απόγονος των Δωριέων της Πελοποννήσου (Ποιοι ήταν οι Δωριείς της Πελοποννήσου? Ε από εκεί ήταν και η όμορφη ********! Χα χα χα), δικιά μας είσαι, Δωριέας και εσύ, ή Φραγκοπούλα!".
Μια μέρα το λοιπόν η πανέμορφη ******** ήρθε στην γκαρσονιέρα μου, μέσα του δευτέρου εξαμήνου, μήνες μακριά από το σπίτι της, "Νοιώθει μοναξιά, θέλει παρέα σήμερα" είπε, "Όλα τα άλλα παιδιά έχουν φύγει από το συγκρότημα, μόνο εσύ και εγώ είμαστε εδώ" είπε.
Καλά τα είπε, κατάλαβα πλήρως και το τι ακριβώς δεν είπε, εκείνο που δεν σας είπα ήταν ότι η πανέμορφη ******** ήταν και αρραβωνιασμένη στην ******! Και εδώ ακόμη ένας ηθικός περιορισμός που είχα από μικράκι "Με μια κοπέλα θα πας μόνο εάν έχεις σοβαρό σκοπό, μόνο εάν θέλεις να προχωρήσεις με αυτή, ποτέ μην πας με κάποια μόνο και μόνο για την απόλαυση της στιγμής, για την έξτρα χαρακιά στην λαβή του πιστολιού σου*".
Η απάντηση μου στην ******** ήταν "Χμμμμ πρέπει να τελειώσω ένα νέο βιβλίο που μόλις αγόρασα "Τον νέο Αυτοκράτορα" του Πένρουζ, 800 σελίδες, κάτσε καλά φάση, μαθηματικά φυσική, εκλαϊκευμένη επιστήμη! Και μετά θα πάω αμέσως για ύπνο γιατί πρέπει να ξυπνήσω πολύ νωρίς για να πάρω το λεωφορείο για να πάω στον Σοχό!" τα άκουσε αυτά η πανέμορφη ******** σχημάτισε ένα αμήχανο χαμόγελο στο πρόσωπο της, και έφυγε, πιθανότατα νιώθοντας τεράστια ντροπή για το άνοιγμα που πήγε να μου κάνει, και το τεράστιο άκυρο που της έριξα.
Αυτά είχα πει στην πανέμορφη ******** και ταυτόχρονα έλεγα από μέσα μου στον αρραβωνιαστικό της "Φίλε σου υπερασπίστηκα την τιμή σου! Παρόλο που δεν σε ήξερα, ούτε θα σε μάθω ποτέ, και έβαλα (ξανά!) μπροστά τον ανθρωποδιώκτη μου! Δεύτερη φορά εάν συμβεί όμως αυτό, λυπάμαι, αλλά θα το προσπαθήσω για κάτι περισσότερο με την πανέμορφη ********! Και τα παιδιά μας θα είναι αντιπροσωπευτικότατοι Δωριείς και όχι κοντοστούπικα μαυρουτσούκαλα όπως φαντάζομαι θα είσαι εσύ!".
Εκείνο φυσικά που δεν ήξερα σε εκείνη την ηλικία ήταν το ότι "Δεν είναι κάθε μέρα Πάσχα!". Μου δόθηκε η ευκαιρία, δεν το επέτρεπε ο κώδικας τιμής μου, δεν την εκμεταλλεύτηκα, μικρότερος σε ηλικία, πολύ πιο αγνή καρδιά.
Τι θα γινόταν εάν μου συνέβαινε ξανά σε αυτή την ηλικία που είμαι?
Αυτό!
"Ξέρεις, πρέπει να ξαναδιαβάσω το βιβλίο του Πένροουζ "Ο νέος Αυτοκράτορας" που το είχα διαβάσει όταν ήμουν φοιτητής, 800 σελίδες, κάτσε καλά φάση, μαθηματικά, φυσική, εκλαϊκευμένη επιστήμη!".
Δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί νέα κόλπα, ακόμη και εάν το γνωρίζει ότι τα κόλπα που ξέρει δεν εντυπωσιάζουν κανέναν πια!
Αλλά ναι, δεν είναι οι άντρες δέσμιοι των ορμών τους και των ενστίκτων τους, μπορούν να τα καταπολεμήσουν, φυσικά θα δείχνουν ψυχροί, απόμακροι, απρόσιτοι, παγοκολόνες! Ναι! Κάτι σαν τις Ελληνίδες γυναίκες ένα πράμα! Χα χα χα.
Οπότε σε τι φταίει ένα θύμα βιασμού? Στο που πάει, τι ώρα πάει, τι φοράει, ποιον εμπιστεύεται?
Τι θα σας ικανοποιούσε να κάνει?
Να πηγαίνει από το σχολείο στο κατηχητικό και αμέσως μετά στο σπίτι της, να φοράει ρούχα που θα καλύπτουν όλο το σώμα της και το κεφάλι της σαν την Παναγία στις εικόνες (που δείχνει ακριβώς όπως και οι Μουσουλμάνες με το χιτζάπ τους!). Να μιλάει μόνο σε άτομα που θα είναι της απόλυτης εμπιστοσύνης της, όπως οι ιερείς και οι "πνευματικοί" της?
Σημερινή είδηση, συνελήφθη 39χρονος ιερέας που βίαζε 13χρονή από τα μέσα του 2019 έως τις αρχές του 2020 (σήμερα είναι 16 ετών) που την είχε να παρακολουθεί το κατηχητικό, και μετά την εξομολόγηση την βίαζε στην Εκκλησία ή στο αυτοκίνητο του. Της είχε ζητήσει μάλιστα και γυμνές φωτογραφίες της, και της είχε στείλει και αυτός φωτογραφίες από τα γενετικά του όργανα! Η αστυνομία τον παρακολουθούσε για 2 μήνες πριν τον συλλάβει για να δει και εάν υπάρχουν και άλλα θύματα του συγκεκριμένου ατόμου!
Καλά πήγε και αυτό!
Πάμε σε άλλο κεφάλαιο της σημερινής μας ανάρτησης.
Ο φόνος της Κάρολαιν από τα Γλυκά Νερά. Πριν από μήνες βγαίνει στις ειδήσεις ο φόνος μιας νεαρής γυναίκας, καταγωγής από τις Φιλιππίνες και την Βρετανία, μετά από ληστεία, όπου επίσης είχε δεθεί και ο σύζυγος της από τους ληστές, οι οποίοι είχαν κρεμάσει το σκυλί της οικογενείας. Κατά την διάρκεια της ανάκρισης και των ερευνών αποκαλύφθηκε ότι τον φόνο τον είχε κάνει ο σύζυγος (με ομολογία του μάλιστα!) και είχε σκηνοθετήσει την ληστεία ως άλλοθι για τον φόνο! Αυτή ακριβώς η υπόθεση ήταν που με έκανε να γράψω το τραγούδι Των γλυκών νερών η Καρολίνα προς τιμή της.
Στην αρχή όσο η δολοφονία αποδιδόταν σε αλλοδαπούς υπήρχε μια καθολική κατακραυγή προς το αποτρόπαιο έγκλημα. Με που βγήκε στο φως ότι ο ηθικός και φυσικός αυτουργός ήταν ο Έλληνας σύζυγος της άρχισαν κάποιες λοξοδρομήσεις του στιλ "Τι άραγε του έκανε και αυτή?", "Μήπως ήθελε να τον χωρίσει?", "Θα υπήρξε σίγουρα και τρίτο άτομο στην σχέση, έτσι είναι οι γυναίκες, μόλις βρουν κάποιον άλλον σε αφήνουν, θα θόλωσε και αυτός, δεν θέλει πολύ!", "Δεν μπορεί κάτι άλλο θα τρέχει, πήρε την ευθύνη επάνω του γιατί θα τον απειλούν (ποιοι? Οι εξωγήινοι και οι Νεφελιμ μάλλον!)".
Και καθώς τον τελευταίο καιρό έχουμε μια, παράλληλη προς την πανδημία του κορωνοϊού, πανδημία δολοφονιών και κακοποιήσεων γυναικών από τους συζύγους τους και τους συντρόφους τους έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται ευρύτερα ο όρος "γυναικοκτονία" στον δημόσιο διάλογο, και όπως ήταν φυσικό και αυτή η υπόθεση (όπως δεκάδες ακόμη τον τελευταίο καιρό) να χαρακτηριστεί από τα ΜΜΕ ως γυναικοκτονία.
Κάτι όμως που αποτελεί κόκκινο πανί για πάρα πολλούς σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων με αποτέλεσμα να βλέπεις μια αγανάκτηση και οργή στα σχόλια τους του τύπου "Τι πάει να πει γυναικοκτονία? Νέα μόδα και αυτό!", "Δεν υπάρχουν γυναικοκτονίες, μόνο ανθρωποκτονίες!", "Μαλακίες των Λοάτκι! Τους έχουμε σιχαθεί αυτούς και τις ηλιθιότητες τους!", "Αι στο διάολο ρε εσείς και οι γυναικοκτονίες σας!" και σιγά σιγά να μεταβάλλεται το κλίμα και ο χαρακτήρας των σχολίων από τους ίδιους ανθρώπους, και να βλέπεις σχόλια του τύπου "Και οι γυναίκες δεν ξέρουν να κρατούν την γλώσσα τους! Όλο στην μίρλα και στην γκρίνια είναι, λογικό να λασκάρει και καμία βίδα!", "Πρέπει να μάθουν και οι γυναίκες να βάζουν νερό στο κρασί τους! Πήρανε ψιλά τον αμανέ και έχουμε τέτοια αποτελέσματα", "Αυτές είναι οι νέες αξίες με τις ισότητες και τα χαζά που μας φέρανε εδώ. Τα παλιά τα χρόνια είχαμε αξίες και όλα λυνότανε χωρίς προβλήματα!".
Είναι απίστευτό το ότι υπάρχουν άτομα που δικαιολογούν άντρες δολοφόνους και ρίχνουν το βάρος της ευθύνης στα θύματα τους τις γυναίκες! Ακόμη πιο απίστευτό είναι ότι κάποιοι πουλάνε τρελίτσα και θεωρούν ότι δεν μπορεί να υφίσταται η γυναικοκτονία ως ανεξάρτητο έγκλημα από την ανθρωποκτονία! Λες και δεν είναι κλάσεις δυνατότεροι οι άντρες από τις γυναίκες. Λες και δεν είναι κλάσεις επιθετικότεροι και βιαιότεροι όσο αφορά την σωματική βία οι άντρες από τις γυναίκες**. Λες και δεν υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών που κακοποιούνται σωματικά (και σεξουαλικά) καθημερινά μέσα στο σπίτι τους (πριν από 1-2 δεκαετίες σε σχετικές έρευνες το ποσοστό αυτό για την χώρα μας ήταν ανάμεσα στο 25 με 30%) από τους συζύγους τους. Λες και δεν υπήρχε (και υπάρχει ακόμη) ένα πέπλο σιωπής κάθε φορά που μια γυναίκα πάει με μώλωπες ή σπασμένα άκρα στο νοσοκομείο και επικαλείται θεότρελα ατυχήματα μέσα στο σπίτι της ως αιτία για τους τραυματισμούς της! Λες και όσο αφορά τις στατιστικές στα άγρια και βίαια εγκλήματα εκεί έξω (δολοφονίες, βιασμοί, ληστείες, προστασία, επιθέσεις κ.α.) δεν μονοπωλούνται αποκλειστικά από άντρες!
Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την οργή και την αγανάκτηση για αυτόν τον όρο της γυναικοκτονίας από κάποιους (κυρίως σε σχόλια αντρών, σε αντίθεση με τα σχόλια που αφοράν βιασμούς γυναικών όπου σχεδόν περισσότερες γυναίκες σχολιάζουν ενάντια στα θύματα!). Τι ακριβώς τους ενοχλεί? Τους καταπατά κάποιο από τα δικαιώματα τους? Το δικαίωμα τους να σπάζουν στο ξύλο τις γυναίκες τους? Να τις σκοτώνουν χωρίς καμία ενοχή ή και επίπτωση? Το δικαίωμα τους να τις μεταχειρίζονται ως αντικείμενο τους, χειρότερα και από κατοικίδια? Γιατί όλη αυτή η οργή και αγανάκτηση? Μήπως πρέπει να ψάξουμε για απώτερα κίνητρα πίσω από αυτή την συμπεριφορά εκτός από καθαρή ηλιθιότητα πάνω στον σχολιασμό? Πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε ως ύποπτους ακριβώς για τις συμπεριφορές που είναι θέμα του σχολιασμού τους?
Διαχρονικό θέμα οι γυναικοκτονίες όσο και εάν είναι νεολογισμός ο όρος που τις χαρακτηρίζει. Μια ακόμη γυναικοκτονία είναι το θέμα του τραγουδιού μου Η Βαγγελή που έγραψα για την τιμή μιας αθώας ύπαρξης που πλήρωσε με την ζωή της την εμπιστοσύνη που έδειξε σε έναν άντρα. Και δεν είναι το μόνο τραγούδι που αναφέρεται σε γυναικοκτονίες. Στο παρελθόν πολλά ακόμη έχουν αυτό ως θέμα***.
Σημερινή είδηση, αστυνομικός κακοποιούσε την σύζυγο του και άντρες της ΔΙΑΣ μπήκαν από το μπαλκόνι του σπιτιού του για να τον σταματήσουν και να τον συλλάβουν σώζοντας την γυναίκα του. Καθώς τον μετέφεραν στο τμήμα τους έκανε μήνυση ο 21χρονος αστυνομικός γιατί μπήκανε στο σπίτι του χωρίς ένταλμα!
Προφανέστατα θα είχε συμβουλές από τον συνδικαλιστή αστυνομικό Σταύρο Μπαλάσκα πως να ενεργήσει! Αστυνομικός Μπαλάσκας που σήμερα αθωώθηκε από την ΕΔΕ που είχε γίνει εις βάρος του γιατί έδωσε οδηγίες στο πως να κάνεις γυναικοκτονία (ή και ανθρωποκτονία!) και να φας το ελάχιστο των ποινών από την τηλεόραση, λέγοντας χαρακτηριστικά "αν έπαιρνε τηλέφωνο της αστυνομία μετά το φόνο και έλεγε ότι το έκανα εν βρασμώ ψυχής θα πήγαινε το πολύ 4 χρόνια φυλακή" ακριβώς για την υπόθεση της Καρολαίν από τα γλυκά νερά!
Μια τραγική αθώωση ακριβώς όταν στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες είναι ο ξυλοδαρμός, σε σημείο του να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στην ΜΕΘ το θύμα, μιας γυναίκας από τον σύντροφο της δάσκαλο πολεμικών τεχνών που την τσάκισε στο ξύλο! Δάσκαλος πολεμικών τεχνών που είχε μαχαιρώσει και την προηγούμενη σύζυγο του!!! Και όμως ένας δικαστής αποφάσισε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία, και τον άφησε ελεύθερο να κυκλοφορεί και να δολοφονεί!
Και για το τέλος πάμε στην υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου, πρωταθλήτρια της Ιστιοπλοΐας όπου κατήγγειλε σεξουαλική παρενόχληση τον Δεκέμβριο του 2020 από αξιωματούχο της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας το 1998. Και υπήρξε καταλύτης για να βγούνε δεκάδες γυναίκες να καταγγέλλουν αντίστοιχες σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ή ακόμη και βιασμούς, σε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους, με κυριότερους τον αθλητισμό και το θέατρο, όπου και εκεί είχαμε τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις μέχρι την δίκη τους του Πέτρου Φιλιππίδη και του Δημήτριου Λιγναρίδη με τις κατηγορίες του βιασμού!
Και φυσικά οι κοινωνικοί (μάλλον οι αντικοινωνικοί!) σχολιαστές στα αντίστοιχα σχόλια κάτω από τις σχετικές ειδήσεις να δίνουν ρεσιτάλ! "Γιατί τώρα? Γιατί το είπε τώρα? Μετά από 21 χρόνια!!!", "Μια ακόμη που θέλει να γίνει διάσημη τώρα που τελείωσε η αθλητική της καριέρα!", "Ναι όταν κοιμόταν με όλους για μια θέση στους Ολυμπιακούς/Θέατρο/Πάλκο (Βάλτε εδώ όποια λέξη θέλετε! Για όλους και όλες αυτό το είπαν!) καλά ήταν, τώρα το παίζει και ήρωας και τα λέει μετά γιορτής!", "Όλες πουτάνες λέμε! Να δεις δεν της έδωσαν έναν ρόλο/θέση/δουλειά, και έτσι τώρα τους εκδικείται!!","Όλες έτσι κάνουν καριέρα, και τώρα λένε ας πούμε κάτι τέτοιο μπας και τους ξαναθυμηθεί ο κόσμος", "Καριώλες! Με ανοιχτά πόδια κάνουν καριέρες, και δεν ντρέπονται να το λένε και όλας".
Βόθρος!
Κανονικός!
Τι να τους πεις αυτούς?
Δεν μιλούσε μέχρι τώρα γιατί ήξερε ότι θα είχε τέτοια αντιμετώπιση από κάποιους σαν του λόγου σου? Ήταν κοριτσάκι και δεν ήξερε τι να κάνει? Είναι δύσκολο το μεροκάματο σε κάθε εργασία και όλοι μας μαθαίνουμε να κάνουμε τα στραβά τα μάτια σε ορισμένες καταστάσεις και αυτό κάποια καθάρματα το εκμεταλλεύονται στο έπακρο! Και όμως είναι εδώ και το λέει! Γυμνώνει την ψυχή της και κατεβάζει τις άμυνες της σε κάθε επίθεση που θα δεχθεί, μόνο και μόνο για να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες γυναίκες να ανοίξουν και αυτές το στόμα τους, για να αλλάξουν τραγικές καταστάσεις σε ολόκληρους επαγγελματικούς τομείς, και να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία, και να οδηγηθούν αρκετά καθάρματα στην δικαιοσύνη για να λογοδοτήσουν για τις αισχρές πράξεις τους!
Και εδώ μια ακατανόητη οργή και αγανάκτηση! Γιατί? Πάλι μια υπόθεση, όπως και παραπάνω, του ότι αυτοί που σχολιάζουν αρνητικά σε τέτοια θέματα είναι άκρως ύποπτοι για τέλεση των ίδιων συμπεριφορών από αυτούς στους επαγγελματικούς και κοινωνικούς χώρους που ζούνε και λειτουργούν?
Είναι ορθή αυτή η υποψία?
Δεν ξέρω!
Εκείνο που ξέρω είναι ότι και στις τρείς κατηγορίες περιπτώσεων που αναφέρουμε σε αυτή την ανάρτηση συνήθως οι σχολιαστές αρνητικών σχολίων διαθέτουν ένα κοινό πακέτο χαρακτηριστικών από την (επιφανειακή και μόνο) μελέτη των προφίλ τους στα κοινωνικά δίκτυα.
Εμφανή χαρακτηριστικά πατριδολαγνειας και θρησκοληψίας, πολλές φορές οπαδοί ακραίων ιδεολογιών, και μάλιστα όσο πιο ακραίες οι ιδεολογίες τους (Σώρρας, Χρυσή Αυγή, ΕΠΑΜ) τόσο και πιο οικτρός και αισχρός ο αντίστοιχος σχολιασμός τους! Άνεργοι, ή άεργες νοικοκυρές ή και συνταξιούχοι, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, ίσως και περισσότερες γυναίκες από ότι άντρες, συντηρητικών κυρίως απόψεων και συμπεριφορών, ίσως και τελείως οπισθοδρομικών, με μεγάλη πιθανότητα να αποτελούν και τον κύριο όγκο όσων χαρακτηρίζουμε ως ψεκασμένους (και όχι ανεμβολιαστές, δύο διαφορετικά πράγματα που όσο και να είναι θολά τα μεταξύ τους όρια πάλι είναι δύο διαφορετικές οντότητες -κοινωνικές ομάδες!).
Αυτό είναι κάτι που έχω παρατηρήσει ακόμη και στους σχολιασμούς τους, σε περιπτώσεις βιασμών ή δολοφονιών από αλλοδαπούς (ή και Έλληνες τσιγγάνους ή γύφτους όπως μόνο τους αποκαλούν) προκαλεί άμεσο αποτροπιασμό, οργή, αγανάκτηση και απαίτηση για άμεση δικαιοσύνη. Όταν όμως οι θύτες είναι ημεδαποί τότε τα παραπάνω δεν είναι ιδιαίτερα αισθητά στους σχολιασμούς τους (ή συνήθως και ανύπαρκτα!), οπότε βλέποντας αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά για το ίδια εγκλήματα αντιλαμβάνεσαι ότι ούτε ο φόνος, ούτε ο βιασμός, είναι κάτι το σημαντικό για αυτούς. Όχι τουλάχιστον όσο η ταυτότητα του δράστη (πχ στον βιασμό και την παραλίγο δολοφονία της Μυρτούς από τον Πακιστανό δεν υπήρξε κανένας αρνητικός σχολιασμός προς το θύμα από το αντίστοιχο σύνολο ανθρώπων!).
Δυο μέτρα και σταθμά για το ίδιο πράγμα, μια υποκριτική αντιμετώπιση της πραγματικότητας και των γεγονότων, μια α λα καρτ οργή και αγανάκτηση από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας. Σημάδι παρακμής της κοινωνίας μας, δυστυχώς για εμάς μια πραγματικότητα που πρέπει να ζήσουμε μέσα της.
Ελπίζω όμως οι γενναίες ενέργειες ατόμων όπως η Γεωργία, και η Σοφία, να έχουν αντίκρισμα στην κοινωνία μας και να μας οδηγήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς οι κραυγές των σκατόψυχων να τις στομώσουν από την τόσο πολύτιμη αποτελεσματικότητα, ένα καλύτερο μέλλον που θα έχει πολύ λιγότερες Καρολαίν και Βαγγελές θυσιασμένες στην απανθρωπιά κάποιων που μόνο στο όνομα είναι άντρες.
Και για το τέλος αυτό θα ήθελα να είναι ο επίλογος αυτής της ανάρτησης.
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο να γράψω!
Οι νέοι μας είναι το μέλλον μας, ας προσπαθήσουμε να μην τους χαλάσουμε και αυτούς.
* Αναφορά στον Billy The Kid, κάθε χαρακιά στην λαβή του πιστολιού του και ένας φόνος. 12 χαρακιές.
** Κάποιοι, κάποτε, είχαν την τρομερή ιδέα (μα πόσο ηλίθιοι!!!) να βάλουν μια γυναίκα να αγωνιστεί απέναντι σε έναν άντρα μέσα σε ένα ρινγκ! Η Lucia Rjiker η καλύτερη γυναίκα πυγμάχος όλων των εποχών κατέβηκε να αγωνιστεί απέναντι σε έναν άντρα ερασιτέχνη αθλητή Muay Thai. Καθαρά καλύτερη σε τεχνική και ικανότητες, αλλά υστερούσε τραγικά σε δύναμη και ταχύτητα. Στον δεύτερο γύρο σταμάτησαν τον αγώνα γιατί άρχισε να την σκοτώνει μέσα στο ρινγκ! Μετά από αυτό οποιαδήποτε σκέψη για επανάληψη κάποιου τέτοιου αγώνα πέθανε δια παντός. Βίντεο του αγώνα εδώ Greatest Female Fighter vs. Male Fighter
*** Τραγούδια με αντίστοιχη θεματολογία που μου είχαν μείνει για πάντα στο μυαλό μου, και ανατριχιάζω κάθε φορά που τα ακούω:
Ο Μενούσης
Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης
κι ο Ρεσούλ Αγάς,
σε κρασοπουλειό πηγαίναν
για να φαν να πιουν.
Κει που τρώγαν,
κει που πίναν
και που γλένταγαν,
κάπου πιάσαν τη κουβέντα
για τις όμορφες.
Όμορφη γυναίκα που ‘χεις
βρε Μενούσ’ Αγά!
Πού την είδες, πού την ξέρεις
και τη μολογάς;
Χθες την είδα στο πηγάδι
που `παιρνε νερό
και της `δωσα το μαντήλι
και μου το `πλυνε.
Αν την ξέρεις κι αν την είδες,
πες μου τι φορεί;
Ασημένιο μεσοφόρι
με χρυσό φλουρί.
Κι ο Μενούσης,
μεθυσμένος πάει την έσφαξε.
Το πρωί ξεμεθυσμένος
πάει την έκλαψε.
Σήκω πάπια μ’
σήκω χήνα μ’
σήκω πέρδικα μ’
Σήκω λούσου και χτενίσου
κι έμπα στο χορό.
Να σε δουν τα παλληκάρια
να μαραίνονται.
Να σε δω κι εγώ ο καημένος
και να χαίρομαι.
Η Θωμαή
Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις και στα σκαλώματα,
όλο το νου σου βάζεις, Θωμαή μ’ , στα στεφανώματα.
Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις, το πρώτο το σκαλί,
Θέλω να σε φιλήσω, Θωμαή μ’ , μα ο τόπος δε βολεί.
Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις και στα σκαλώματα,
Όλο τσιβλέδες κάνεις, Θωμαή μ’ , κι όλο καμώματα.
Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις θα ρίξω πιστολιά,
Κι αν δε σε πάρει η πρώτη, Θωμαή μ’ , θα ρίξω κι άλλη μια.
Ο Γιάννης ο Φονιάς
Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός μεσολογγίτη
Προχτές την Κυριακή μετά απ’ τη φυλακή
επέρασ’ απ’ το σπίτι
Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα
μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα
Μονάχα το Φροσί με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα
Τού φίλησε βουβά τα χέρια τ’ ακριβά
και βγήκε από τη σάλα
Δεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν’ αντέξει
Κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη
Κι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι
Θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρινά και τ’ όνειρο που εχάθη
Ο Γιάννης ο Φονιάς είναι πραγματική ιστορία (Περισσότερες πληροφορίες εδώ Ο Γιάννης ο Φονιάς), ο "Γιάννης" οργανοπαίχτης σε πανηγύρια, πατέρας 6 αγοριών, και ενός κοριτσιού, το Φροσί. Σκότωσε την γυναίκα του γιατί είχε υποψίες ότι τον απατούσε με τον καλύτερο του φίλο, οργανοπαίχτης και αυτός στα πανηγύρια. Το δικαστήριο τον αθώωσε (φυσικά!), και επέστρεψε στο σπίτι του όπου τον υποδεχθήκανε οι συγγενείς του και τα παιδιά του.
Ήρθε και το Φροσί (16 ετών τότε) από την πόλη με μια μέρα άδεια από την δουλειά της, μόνο και μόνο για αυτό, μπήκε στο σπίτι αντίκρισε τον πατέρα της, πήγε αμίλητη να του φιλήσει το χέρι, και εξίσου αμίλητη έφυγε αμέσως μετά. Δεν του ξαναμίλησε ποτέ.
Το Φροσί αυτοκτόνησε στα 18 της, χωρίς να έχει ξεπεράσει ποτέ τον χαμό της μάνας της.
