ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Μαρτίου 2016

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol II

Και συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος της τριλογίας " Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν" παρουσιάζοντας υλικό από τα Street Art και Graffiti πάνω στα τρένα που βρίσκονται στον Σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης, αλλά επίσης και από την πρώτη πεζογέφυρα πάνω από τις γραμμές του ΟΣΕ, που βρίσκεται στο ύψος του Πυροσβεστικού τμήματος στην Μοναστηρίου (υπάρχει και δεύτερη πεζογέφυρα λίγο πιο κάτω, και μετά υπάρχει μια διάβαση για πεζούς και αυτοκίνητα χιλιόμετρα πιο κάτω, κοντά στο Τερματικό σταθμό των ΚΤΕΛ Μακεδονία, με αποτέλεσμα να διχοτομείται πλήρως ολόκληρη η περιοχή και οι δήμοι!!! Είχα ακούσει για αυτό το πρόβλημα στα κανάλια από τους κατοίκους της περιοχής αλλά δεν είχα ιδία γνώση για αυτό, την οποία την απέκτησα καθώς διέσχισα χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, εξερευνώντας τις γραμμές στα πλαίσια αυτής της τριλογίας αναρτήσεων. Υπαρκτό πρόβλημα και σοβαρότατο!!!).

Παραθέτω εδώ και τους σύνδεσμους των υπόλοιπων ανάρτησεων της τριλογίας (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol I και επόμενη ανάρτηση Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol III) για να τις έχετε στα υπόψη σας.

Πολλά είπαμε πάλι πάμε κατευθείαν στο ψαχνό.

Απλά Zorgαφίζω.

Και εμείς αγαπάμε δραχμή! Aπλώς φοβόμαστε ότι δεν θα έχουμε καμία, ούτε για δείγμα χα χα χα.

Περνάω κρίση!

Και εγώ!!!

Ηλικιακή!!!

Χα χα χα.

Ένα Graffiti ένα τρένο ολόκληρο!

Αυτό το ξαναβγάλαμε μια προηγούμενη ημέρα αλλά το καραγουστάρω είναι τόσο Robotech!

Και εδώ σαν παιδάκια τρέχουμε πάνω από τις γραμμές για να πάμε από την μια πλευρά του σταθμού στην άλλη (απαγορεύεται), και να ακούς από πίσω σου φωνές του στιλ "Για φάε ένα μαλάκα!"

Αξία?

Ανεκτίμητη!!!

Χα χα χα.

Raining day

Βροχερές οι μέρες

βάλσαμο στην ψυχή

της λύπης οι ξέρες

δάκρυα στην βροχή

Ναι ξέρω, ξέρω, είμαι αναγκασμένος να σκεφτώ και να γράψω και τους επόμενους στίχους τώρα που άρχισα χα χα χα.

Πολύ καλή η ιδέα με τα βαγόνια για γραφεία, κάτσε καλά θα ήταν κάτι τέτοιο και σε ένα χωράφι δίπλα στα πεύκα για τους τρύγους χα χα χα.

Τι μπακλά αμάξι είναι αυτό? Δεν κυκλοφορούν όλοι όσοι δουλεύουν στον ΟΣΕ με Πόρσε που λένε και στο SKAI? Χα χα χα

Καλά με έχει φάει η καλλιτεχνία στις προηγούμενες εικόνες, πάμε για το Όσκαρ Φωτογραφίας με αυτές χα χα χα.

Και φώτο από τα κενά στην περίφραξη στις γραμμές που υπάρχει για χιλιόμετρα μετά τον σταθμό.

Και εικόνες από το ελικόπτερο της αστυνομίας!!!

Όχι μην μασάτε από το Drone που έχουμε για της φωτογραφικές ανάγκες του blog μας είναι!

Άντε καλά! Ψέματα! Από την πεζογέφυρα είναι χα χα χα.

Καραγουστάρωωωωωωωωω!!!!

Το μόνο κακό με την πεζογέφυρα είναι ότι είναι αντισεισμική και όταν περπατάει κάποιος πάνω σε αυτή νιώθεις ότι θα γκρεμισθεί από στιγμή στην στιγμή χα χα χα.

Πάντως από υποδομή και υλικό ο ΟΣΕ καλά πάει!

Μανιτάρια = Θάνατος, αυτό το μαθαίναμε από μικροί παίζοντας Super Mario χα χα χα.

Μα τι καλούδια είναι αυτά!!

Και αυτό θα το ξαναπαίξουμε γιατί είναι σουξέ!

Εκεί δεν μπήκα δεν με άφησαν να σουλατσάρω οι κακοί οι ΟΣΕδες!!

Η γέφυρα του ποταμού Κβαϊ την περπατάς και λες τώρα θα πέσει, τώρα θα πέσει, τώρα θα πέσει χα χα χα.

Τάσεις φυγής και μόνο με την εικόνα τους, πόσοι άραγε συμπολίτες μας εγκατέλειψαν την χώρα μας καβαλώντας βαμμένα τρένα με μαυρισμένες τις ψυχές τους?

Εδώ τελειώνει και το δεύτερο μέρος της τριλογίας σε λίγες μέρες θα δημοσιεύσω και το τρίτο μέρος (το οποίο θα έχει αρκετές ανατροπές και εκπλήξεις) για να ολοκληρωθεί το έγκλημα. Μέχρι τότε αναμένουμε στους δείκτες μας συντονισμένοι.....

Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV

Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol III

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIV

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XV

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVIII

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIX

Urban Art Ventures Thessaloniki 2015

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XX

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol I

Αυτά λοιπόν για σήμερα τσακαλάκια μου μέχρι την επόμενη ανάρτηση.....

Adios Amigos Locos

Μότσανος Λάζαρος

Θεσσαλονίκη 30/03/2016

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol I

Και η σειρά Street Art και Graffiti στην Θεσσαλονίκη συνεχίζεται με ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα και άνοιγμα στο πεδίο της θεματολογίας της με μια τριλογία αναρτήσεων πάνω στα Street Art και Graffiti που έχουν δημιουργηθεί πάνω στα τρένα του ΟΣΕ (και θα αναδειχθούν και μερικά ακόμα ζητήματα στα πλαίσια αυτής της τριλογίας).

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στο Graffiti και το Street Art αφορά και τα έργα που κάνουν οι καλλιτέχνες του δρόμου έχοντας ως καμβά τις μηχανές και τα βαγόνια των τρένων. Μια δραστηριότητα παράνομη μεν (πολλές φορές έχουν οδηγηθεί παιδιά στα κρατητήρια), και επικίνδυνη δε (υπήρχαν και θανατηφόρα περιστατικά στην καταδίωξη των καλλιτεχνών από την αστυνομία, ή το προσωπικό του ΟΣΕ, ή των εταιριών ασφαλείας που περιφρουρούν τα αμαξοστάσια ή τους σιδηροδρομικούς σταθμούς) που ωστόσο έχει δώσει υπέροχα δείγματα της τέχνης των καλλιτεχνών του δρόμου (ιδίως αν αντιληφθείς τις αντιξοότητες του εγχειρήματος που πρέπει να γίνει κάτω από πίεση χρόνου, κρυφά, και διαρκώς σε εγρήγορση για να μην συλληφθούν, ή να πάθουν κάποιο ατύχημα) και έχει διαδώσει τα έργα τους πολύ πέρα από τα όρια μιας πόλης (τα τρένα κινούνται! Οπότε ένα τρένο σήμερα είναι στην Θεσσαλονίκη, μετά από λίγο στην Λάρισα, και σε ελάχιστες ώρες στην Αθήνα. Και το ίδιο έργο θα το δούνε χιλιάδες άτομα σε κάθε σταθμό καθώς και σε όλη την διαδρομή του. Το πόσοι θα το εκτιμήσουν τώρα είναι άλλο ζήτημα!).

Μου φαίνεται πολύ παράξενο το ότι είναι ικανά τα παιδιά που ασχολούνται με το Street Art και το Graffiti να βάζουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα και την προσωπική τους ελευθερία για να εκφράσουν τον εαυτό τους και την δημιουργικότητα τους καλλιτεχνώντας τα έργα τους σε τόσο επικίνδυνους καμβάδες και σε τόσο ανορθόδοξες συνθήκες εργασίας!

Ένας ακραίος συνδυασμός δημιουργικότητας και ζην επικινδύνως, που αν κρίνω από τον όγκο των έργων τους και την συχνότητα που τα συνάντησα πάνω στα τρένα (σχεδόν κάθε τρένο με τα περισσότερα βαγόνια του είχε κάτι ζωγραφισμένο επάνω του) και δεδομένου ότι περιοδικά τα καθαρίζουν από τα Graffiti και τα Street Art -με το αντίστοιχο κόστος- μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει μια διαρκή μάχη ανάμεσα στους καλλιτέχνες του δρόμου και τα συνεργεία καθαρισμού στην οποία νικούν κατά κράτος τα παιδιά με τα σπρέι.

Ευτυχώς για όσους από εμάς μπορούν να εκτιμήσουν αυτή την τέχνη!

Τώρα μερικά λόγια για την ίδια την τριλογία αναρτήσεων. Δυστυχώς λόγου του τεράστιου όγκου υλικού που σύλλεξα σε πολλές ημέρες φωτογράφησης (και από πολλά διαφορετικά σημεία) είμαι αναγκασμένος να σπάσω την αρχική ανάρτηση σε τρεις μικρότερες, όπου και πάλι ο όγκος του υλικού θα είναι μεγάλος (περίπου 40 φωτογραφίες η κάθε ανάρτηση) παρόλο το φιλτράρισμα που έκανα στο αρχικό μου υλικό. Ένας απαραίτητος συμβιβασμός ανάμεσα στην πληρότητα της παρουσίασης και την ταχύτητα ανοίγματος και ευχρηστίας της παρακολούθησης των αναρτήσεων.

Επίσης υπήρχαν κάποιοι περιορισμοί στην πρόσβαση μου σε ορισμένα σημεία (θα καταλάβετε το γιατί στο τρίτο μέρος της τριλογίας) οπότε μερικές από τις φωτογραφίες μου είναι βγαλμένες με περίεργες γωνίες και οπτικές, καθώς και με ελαφρό χάσιμο της εστίασης (αυτά γίνονται αν προσπαθείς να βγάλεις φωτογραφίες περνώντας χέρια και κινητό μέσα από φράχτες, και προσπαθείς να το χειριστείς με τα ακροδάχτυλα σου χωρίς να έχεις οπτική επαφή με την οθόνη του), ελπίζω να κατανοήσετε ότι ακόμα και η αποτύπωση της δουλειάς των παιδιών από ένα εξωτερικό παρατηρητή μπορεί να συναντήσει προβλήματα αλλά και αντιξοότητες.

Για το τέλος αναφέρω ότι θα υπάρχουν σύνδεσμοι-γέφυρες ανάμεσα στις αναρτήσεις της τριλογίας για να μπορείτε εύκολα να μεταφερθείτε από την μια υποανάρτηση στην άλλη.

Πολλά είπαμε και σήμερα, πάμε να δούμε τι έχουν κάνει οι διαβολάκοι με τα σπρέι!

Γνωστή τεχνοτροπία, NR4T θυμίζει χα χα χα.

Προφανέστατα τα τζάμια τα καθαρίζουν συχνότερα από το κύριο σώμα του βαγονιού.

Υπέροχο!

Και κάπου εδώ ακούω μια φωνή να μου λέει "Όππππ τι κάνεις εκεί?"

Απαντώ αδιάφορα "Βγάζω φωτογραφίες τα Street Art. Γιατί υπάρχει πρόβλημα?"

"Τι?!?!?! Βγάζεις φωτογραφίες αυτές τις μουντζούρες?" απαντά ο υπάλληλος του ΟΣΕ

Γυρίζω με το πιο ψαρωτικό (και περιφρονητικό επίσης χα χα χα) βλέμμα μου και ανταπαντώ "Για μερικούς είναι μουντζούρες, για άλλους είναι τέχνη, περί ορέξεως......"

Ταυτόχρονα ακούω και μια δεύτερη φωνή "Άστον να βγάλει φωτογραφίες, δεν είναι με αυτούς" από ένα δεύτερο υπάλληλο του ΟΣΕ. "Ωραία!" σκέφτομαι "Είτε δεν είμαι από "αυτούς" επειδή έχω τα κυβικά μιας αρκούδας και δεν μπορώ να χοροπηδώ ανάμεσα στα τρένα και τις γραμμές του ΟΣΕ, κουβαλώντας ένα σάκο με σπρέι, καθώς με κυνηγούν, είτε λόγου ότι έχω 42 βαγόνια από πίσω μου να κουβαλάω και δεν με παίρνει ηλικιακά να κάνω τέτοια τσακαλίκια σαν τα παιδάκια! Και οι δύο προοπτικές δεν νομίζω να είναι και τόσο κολακευτικές χα χα χα".

Αδιαφορώ, και συνεχίζω να φωτογραφίζω απομακρυνόμενος βαγόνι με το βαγόνι.

Διαβολάκια με σπρέι, ένα από τα ελάχιστα κομμάτια της κοινωνίας μας που δείχνει μια έντονη ζωτικότητά και ενδιαφέρον να εκφραστεί με την τέχνη και όχι με ηλιθιότητες και κενές μεγαλοστομίες μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και μόνο.

Πότε προλαβαίνουν να τα κάνουν? Μέσα στους σταθμούς την νύχτα? Σε σημεία που σταθμεύουν τα τρένα για συντήρηση και καθαρισμό πριν ξαναμπούν στην κυκλοφορία? Πόσα άτομα κάθε φορά χρειάζονται για να ετοιμάσουν κάτι τέτοιο? Πόση προετοιμασία χρειάζεται από πριν? Από που αντλούν όλη αυτή την έμπνευση στην θεματολογία τους? Και το κυριότερο πόσο πολύ τους γεμίζει αυτή η έκρηξη αδρεναλίνης και δημιουργικότητας για να το επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά?

Ερωτήματα, ερωτήματα, ερωτήματα.

Το φλας από την φωτογραφική μηχανή αντανακλάται πάνω στα τζάμια, αρχίζει σιγά σιγά να σκοτεινιάζει, "Δεν θα βγαίνουν σε λίγο καλά τα Street Art!" σκέφτομαι "Μπα! Περισσότερο θα χάσουν από τα στρώματα σκόνης που είναι επάνω τους παρά από την μείωση της φωτεινότητας"

Άραγε πόσοι από τους επιβάτες του κάθε τρένου είναι ικανοί να εκτιμήσουν τα έργα τέχνης που κοσμούν τα μεταφορικά μέσα που επιλέγουν για την μεταφορά τους? Πολλοί λίγοι υποθέτω, το έχω δει επανειλημμένα στις ατελείωτες διαδρομές μου μέσα στην πόλη που φωτογραφίζω τα Street Art της πόλης. Οι περαστικοί σταματούν και κοιτούν τα αριστουργήματα που είναι γεμάτα οι τοίχοι αυτής της πόλης που ζούνε μόνο όταν αντιλαμβάνονται ότι τα φωτογραφίζω και ότι έχουν αξία για τουλάχιστο ένα άτομο μέσα σε αυτή την πόλη. Τότε και μόνο είναι που ακούς προτάσεις όπως "Α αυτό είναι πολύ ωραίο!" ή "Καλά υπάρχει αυτό εδώ? Τόσες φορές πέρασα από εδώ και ποτέ δεν το πρόσεξα!!!". Σε μια χαμένη πόλη, χαμένοι περαστικοί μέσα στους μικρόκοσμους τους.

Και κάπου εδώ ακούω ένα παιδάκι σεκιουριτά να μου λέει "Μην τις φωτογραφίζεις αυτές τις βλακείες, σιγά το πράγμα! Τα τσογλάνια καταστρέφουν την περιουσία του κράτους,κακομαθημένα" δεν απαντώ και τον παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου καθώς συνεχίζω να φωτογραφίζω. Κοντός, παχουλός, τετράγωνος φοράει και ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο και αυτό του δίνει ακόμα περισσότερο τετράγωνη όψη, ένα μπλε πολυεστερικό παλτό, ανοιχτό, μάλλον χορηγία του ΟΣΕ, στο χέρι ένας ασύρματος.

Προσπαθώ να τον φανταστώ να κυνηγά κάποιον ανάμεσα από τις γραμμές των τρένων, "Μπα αυτός δεν είναι ικανός να αρπάξει ένα πίτογυρο από το στόμα ενός ασθματικού σκύλου με τρία πόδια" η επόμενη σκέψη μου. Χα χα χα.

Συνεχίζει με ακόμα πιο προκλητικό ύφος θέλοντας να κόψει αντιδράσεις από εμένα "Τσογλάνια, νομίζουν ότι κάνουν κάτι με τις μουντζούρες τους, και αναγκάζεται ο ΟΣΕ να τα καθαρίζει συνέχεια, και να χρεώνεται το κράτος ένα σωρό χρήματα", "Δεν χρειάζεται να τους διαφημίζουν και κάποιοι τις μαλακίες τους!", συνεχίζω να φωτογραφίζω αγνοώντας επιδεικτικά το γεγονός ότι δεν θέλει να συνεχίσω να φωτογραφίζω, και τον ρωτάω χωρίς να τον κοιτώ "Έχετε πολλά περιστατικά με τα παιδιά που ζωγραφίζουν? Υπήρξε περίπτωση που τους κυνηγήσατε? Ή να δημιουργηθεί κανένα ατύχημα?", " Τους κυνηγάμε και όταν μερικές φορές τους πιάνουμε, και τους πάμε στο τμήμα, κλαίνε σαν παιδάκια και ζητάνε την μαμάκα τους οι φλώροι" λέει καθώς πλησιάζει πιο κοντά μου προσπαθώντας να με εκνευρίσει για να δει πως θα αντιδράσω, λάθος!

Πλησίασε υπερβολικά κοντά και πλέον η υψομετρική μας διαφορά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, γυρνώ για πρώτη φορά και κοιτώ προς τα κάτω στο πρόσωπο του και του λέω απότομα "Κρίμα που δεν είμαστε όλα παιδάκια εεεεεεεεεεεε?" έχοντας ένα βλέμμα "Ναι δεν μπορώ να τρέχω ανάμεσα από τα τρένα πιτσιρίκο, αλλά εσένα σου κόβω δύο μπουκέτα και σε κατεβάζω σαν μπεκάτσα προτού καταλάβεις τι σε χτύπησε" Ο συνδυασμός μεγάλου όγκου και καταγωγής από άγριο χωρίο (παρόλο που είμαι από τα πιο ήσυχα άτομα μέσα σε αυτό χα χα χα) κάνει πάλι το θαύμα του, χαμηλώνει το βλέμμα του και απομακρύνεται, παρατηρώντας διακριτικά πλέον το τι κάνω "Μάλλον δεν κινδυνεύει ο ΟΣΕ μην χώσω κανένα τρένο κρυφά στο σακίδιο μου" Σκέφτομαι και συνεχίζω.

Την μέλισσα στα παράθυρα του βαγονιού την παρατηρήσατε? (τεστ για τους μελισσοκόμους αναγνώστες μου χα χα χα).

Λίγο υπέρ του δεόντως αιμοβόρο το παραπάνω χα χα χα.

Και οι τεχνοτροπίες εναλλάσσονται, όχι μόνο από τρένο σε τρένο αλλά και από βαγόνι σε βαγόνι!

Demon child!

Αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη χα χα χα.

Το ότι λατρεύω τα τρένα το ανάφερα? Όχι ε? Το ότι αυτός είναι ο Σιδηροδρομικός σταθμός Θεσσαλονίκης το ανάφερα? Ούτε αυτό ε? Καλά πάμε! Χα χα χα.

Για να πάμε και σε μια σειρά λίγο πιο καλλιτεχνικών φωτογραφιών για να το παίζουμε μετά ιστορία χα χα χα.

Και μια ευκαιρία για Selfie!!!

Για να ξέρετε ποιος είμαι αν δείτε ένα παλαβό να βγάζει φωτογραφίες τους τοίχους της γειτονιάς σας!

Γουστάρετε χαμόγελό? Τι νομίζετε? Επειδή διαβάζετε συνέχεια το "Χα χα χα" στα κείμενα μου νομίζετε ότι είμαι κανένας έξω καρδιά, αφασιακός, τυπάς?

Ποιο πολύ είναι ένας τυπάς που θα σας βγάλει έξω την καρδιά σας και θα σας εγκαταλείψει μέσα στα αίματα και στην αφασία από το Σοκ!!!

Χα χα χα

Τσιμπήστε και μια δεύτερη Selfie!!!

Δυο Selfie στην ίδια ανάρτηση!!!

Ξανά θα δείτε δική μου Selfie σε 5-6 χρόνια από τώρα χα χα χα.

Γκρίζος λύκος!

Τούνελ από τρένα.

Είπαμε καλλιτεχνικές φώτο και άγιος ο Θεός.

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της τριλογίας "Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν". Τα επόμενα θα δημοσιευθούν σύντομα και θα υπάρχουν σύνδεσμοι για αυτά σε κάθε ανάρτηση. Μέχρι τότε υπομονή τσακαλάκια μου τα καλύτερα έρχονται.

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας "Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν" βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμό Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol II.

Το τρίτο μέρος της τριλογίας "Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν" βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμό Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν Vol III.

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV