Λευκοί σταυροί

Λευκοί σταυροί στο έδαφος απλωμένοι

από κάτω τους στρατιώτες κοιμισμένοι

μαύρες μέρες πολέμου μόνο να θυμίζουν

μανές θλιμμένες την μοίρα τους ξορκίζουν 

Για μαξιλάρι το λευκό μάρμαρο και αν έχουν

από τις χαρές της ζωής και τα νιάτα τους απέχουν

μόνοι τους στην λήθη και ας είναι εκεί μυριάδες

στο πολέμου την λαίλαπα θυσιάστηκαν χιλιάδες

Για την Άγια πατρίδα και την Ιερή θρησκεία

τις ζωές τους νωρίς αποχωριστήκαν με την βία

προτού γευτούν του φιλιού την πρώτη γλύκα

ένιωσαν την οσμή του θανάτου με πίκρα.

Λευκοί σταυροί στο έδαφος απλωμένοι

η δική τους η ακριβή ζωή πήγε χαμένη

μόνοι τώρα σε ξένο έδαφος θαμμένοι

η ανυπαρξία η μοναδική τους ερωμένη.

 Το παραπάνω ποίημα το είχα (και το είχα γράψει με αφορμή αυτή την ανάρτηση) στην ανάρτηση Λευκοί σταυροί στο έδαφος απλωμένοι που την έγραψα μετά την επίσκεψη στην Νεκρόπολη Ζεϊτένλικ (Zeitenlik) στην Θεσσαλονίκη και τα αισθήματα και τις σκέψεις που μου δημιούργησε αυτό το γεγονός. Δυστυχώς τα γρανάζια της ιστορίας ξανάρχισαν να τα κινούν οι φανατικοί και οι μισαλλόδοξοι αυτού του Κόσμου και φοβάμαι ότι θα ξαναμπούμε σε περιπέτειες που μπορούν να οδηγήσουν σε παρόμοιες εξελίξεις που δημιουργούν μαρμάρινα δάση πάνω από τo προσκεφάλι καθέ ενός από αυτούς που εφήμερα και μόνο γεύτηκαν την ζωή. 

 Αφιερωμένο σε κάθε ένα που χάνει την ζωή του όχι από σφαίρες ή βόμβες αλλά από τα στενά όρια και τα λογικά αδιέξοδα που ορίζει στον ανθρώπινο λογισμό η τυφλή προσήλωση σε κάθε ανορθολογική πίστη ή ιδεολογία. 

In Memorandum 

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 22/03/2016