Αναμνήσεις ενός κόκκινου τρύγου

 

 Σκόρπιες αναμνήσεις ενός κόκκινου τρύγου, εικόνες αποθηκευμένες σε ένα κινητό, έξι μέρες εξουθενωτικού μακρινού τρύγου σε τρία διαφορετικά μέρη, ένας μοναχικός τρύγος με μόνο σύντροφο σου το φορτηγό σου. 

 Έξι μέρες τρύγου σχεδιασμένου έτσι ώστε να γίνει η μέγιστή οικονομία δυνάμεων, μια που στο επόμενο χέρι του πεύκου θα πρέπει να τρυγηθεί ο διπλάσιος αριθμός κυψελών που θα έχουν τοποθετηθεί στα πεύκα.

 Τρύγος αργός μεν, αλλά που δεν θα οδηγήσει σε μια κατάρρευση από την πλήρη εξάντληση των δυνάμεων μου σε ένα μήνα από τώρα, καθώς θα πρέπει να ανεβώ ένα ακόμη μεγαλύτερο βουνό, έχοντας φθείρει πλήρως τις λιγοστές δυνάμεις που μου απομένουν, καθώς η μελισσοκομική χρονιά οδεύει προς το τέλος της.

 Τρύγος που έχει και απρόοπτα, όπως μια βροχή που σε εμποδίζει να βγάλεις τον αριθμό των κυψελών που θέλεις σε ένα από τα τρία μέρη που έχεις τα μελίσσια σου, και σε αναγκάζει από εκεί που θα τελείωνες οριακά σε πέντε ημέρες τρύγου, να βάλεις ακόμη μια μέρα τρύγου, και ένα ακόμη πολυδάπανο δρομολόγιο στον σχεδιασμό σου.

  Αλλά και αυτός ο κόκκινος τρύγος έλαβε τέλος.

  

  Έξι εικόνες να σου θυμίζουν και αυτή την περιπέτεια, αλλά καμία εικόνα για να σου θυμίζει το πως στην κορυφαία στιγμή της μελισσοκομικής χρονιάς και δραστηριότητας, στους τρύγους, που είναι μια γιορτή χαράς, και έμπρακτή αναγνώριση της σκληρής δουλειάς που έριξες όλη την χρονιά, κάτι που θα έπρεπε να σε κάνει περήφανο, ίσχυε μέχρι τις 10 το πρωί, και στις πρώτες 2-3 κυψέλες που είχες προλάβει μέχρι τότε να τρυγήσεις! 

 Από εκεί και πέρα το διαρκές αίσθημα του να νιώθεις όχι ως επαγγελματίας μελισσοκόμος και νοικοκύρης άνθρωπος που κάνει την δουλειά του, αλλά μια αίσθηση ότι είσαι κλεφτοκοτάς, παράνομος, εκτεθειμένος και ευάλωτος στον έλεγχο άλλων, μια που ακόμη περιμένουμε την εγκύκλιο για την επέκταση της χρήσης των συμβατικών καπνιστηρίων μέχρι τις 12-12,30 και όχι μέχρι τις 10 το πρωί. 

 Τελείωσαν οι τρύγοι του πρώτου χεριού του πεύκου και ακόμη την περιμένουμε, είμαι σίγουρος ότι θα τελειώσουν και οι τρύγοι του δεύτερου χεριού του πεύκου και θα εξακολουθούμε να την περιμένουμε, τουλάχιστον μέχρι τις 31/10/2022 που τελειώνει η αντιπυρική περίοδος, και δεν θα έχει νόημα μετά η συγκεκριμένη εγκύκλιος, μια που δεν θα υπάρχει καμία απαγόρευση για τα συμβατικά καπνιστήρια. 

 Καμία εικόνα που να σου θυμίζει την μυρουδιά της φρεσκοστρωμένης ασφάλτου, εδώ και εκεί στην διαδρομή σου για τα πεύκα, και που θα υπενθυμίσει τους κατοίκους των γύρω περιοχών να ξαναψηφίσουν τους τοπικούς άρχοντες.  

 Τοπικοί άρχοντες που τους είχαν ξεχάσει για τρία χρόνια, από τις προηγούμενες εκλογές, καθώς και η πικρή γεύση στον ουρανίσκο που άφησε η σκέψη σου "Ίσως εάν κάνουμε τις δημοτικές, και τις περιφερειακές, εκλογές ανά τρία χρόνια να δούμε μια αύξηση της παραγωγικότητας των τοπικών αρχόντων κατά 33%, δύο χρόνια αδράνειας, ένας χρόνος εργασίας!".

 Καμία εικόνα για να σου θυμίζει την γριά που είδες από μακριά να σκουπίζει την άσφαλτο στην Μικρή Βόλβη. Την είχες περάσει για μια από τις παλιές νοικοκυρές που φτάνανε να "υιοθετούν" και τον δρόμο μπροστά από τα σπίτια τους, και να τον καθαρίζουν και αυτόν καθημερινά. Μόνο όταν το φορτηγό έφτασε κοντά της είδες ότι με την σκούπα μάζευε τους καρπούς της ελιάς στο πεζοδρόμιο που είχαν πέσει στην άσφαλτο για να τις κάνει βρώσιμες! Και το πόσο ντράπηκες που τόσο προκλητικά αφελέστατα ξέχασες ότι μετά από μια δεκαετία από την κρίση, και την φτωχοποίηση τόσων πολλών ανθρώπων, η εξαθλίωση και ο αγώνας της επιβίωσης είναι το κύριο και μονιμότερο χαρακτηριστικό των αδυνάτων αυτής της κοινωνίας!

 Πολύς ο χρόνος που τον περνά μόνος του ο μελισσοκόμος , στα μελίσσια ή οδηγώντας, πολύς ο χρόνος για να σκέφτεται, πολύς ο χρόνος για να έρχεται ξανά και ξανά ο πόνος της πραγματικότητας γύρω του. 

 In nil sapiendo vita iunundissima est τελικά, γνωρίζοντας τίποτα η ζωή είναι πιο ευχάριστη, η άγνοια είναι ευτυχία, και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, τουτέστιν δεν υπάρχει χώρος στον παράδεισο για τους μελισσοκόμους.

 Adios Amigos Locos

 Λάζαρος Μότσανος

 Χαλκιδική 29/9/2022