"Με πολύ πόνο!" είναι η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου της ανάρτησης!
Χα χα χα.
Πολλαπλά καθημερινά φορτία, με διπλές κυψέλες, που είναι κοντά στα ανώτατα όρια βάρους τους (Max 65-68 κιλά η διπλή κυψέλη, αλλά αυτές είναι στα 57-60 κιλά), και δημιουργείται η παραπάνω απορία του τίτλου για όσους ξέρουν την ηλικία μου (51-52 έτη), καθώς και του γεγονότος ότι κουβαλώ συνήθως μόνος μου τις κυψέλες μου (οι μοίρα των μελισσοbloggers! Εάν δίνεις απλόχερα την γνώση σου μέσα από το μελισσοκομικό σου blog, δεν είναι αναγκαίο για τους άλλους να σε βοηθήσουν σε μεταφορές, εργαστήριο, μελισσοκομεία, για να την αποκτήσουν! Χα χα χα), αλλά και των γεγονότων ότι συνήθως κουβαλώ ατρύγητες κυψέλες για τις ανθοφορίες/μελιτωφορίες που με ενδιαφέρουν για παραγωγή (αν και φέτος έκανα και ένα μικρό ξελάφρωμα-τρύγο, αλλά και πάλι οι κυψέλες έμειναν σε απάνθρωπα βάρη!), αλλά και ότι οι τοποθετήσεις μου μέχρι τώρα πήγαν εξαιρετικά καλά, με αποτέλεσμα οι διπλές μου κυψέλες να είναι βαριές σαν κουρσούμια (παρόλο το ξελάφρωμα!).
Και η απάντηση είναι "Πολύ δύσκολα!".
Μερικές κυψέλες ήταν τόσο βαριές που δεν μπορούσα να τις σηκώσω μέχρι την καρότσα του φορτηγού με μία κίνηση (στους 97 πόντους ύψος αυτή! Μια λεπτομέρεια που θα μας φανεί πολύ χρήσιμη, σε μια επόμενη ανάρτηση τους επόμενους μήνες, όπου θα δείτε την χρήση του πυθαγορείου θεωρήματος σε κάτι μελισσοκομικό! Χα χα χα. Για να μην λέτε "Μα που θα μου χρειαστούν τα μαθηματικά στην πραγματική ζωή!" Χα χα χα).
Και αναγκαστικά τις φόρτωνα πρώτα στο αριστερό μου πόδι (και συγκεκριμένα στην εσωτερική πλευρά του αριστερού μου μηρού, καθώς ήταν ελαφρώς λυγισμένος) και μετά σε δεύτερη φάση έχοντας ως σκαλοπάτι το αριστερό μου πόδι (γιατί το αριστερό? Γιατί είμαι δεξιόχειρας! Η δυνατή μου πλευρά είναι η δεξιά, από τα αριστερά που λείπει το πλεόνασμα δύναμης πλέον (γιατί 52 ετών! Στα 38 μου χρόνια δεν είχα αυτό το πρόβλημα! Βλέπετε για την έννοια της σαρκοπενίας και του μέλλοντος που περιμένει όλους τους μελισσοκόμους (και άντρες γενικώς!) στην ανάρτηση του blog Και η μελισσοκομία σε τροχούς συνεχίζεται. Η σημασία της αντικατάστασης εργασίας με κεφάλαιο ) που χρειάζεται για τέτοια τσακαλίκια, οπότε λογικό είναι προς τα αριστερά να "μπατάρει" η κυψέλη, τόσο όσο να μην μπορεί να ανέβει με μια κίνηση στην καρότσα, και επίσης λογικό είναι το αριστερό πόδι να αποτελεί το "σκαλοπάτι" που θα κάτσει η κυψέλη, καθώς η μισή είναι (περίπου! Χα χα χα) επάνω στην καρότσα, και ή άλλη μισή δεν είναι) να φορτώνω την κυψέλη στην καρότσα του φορτηγού μου.
Επίσης το αριστερό πόδι θα σπρώξει την κυψέλη (το δεξί πόδι αρπάζει όλη την πίεση να στηρίξει και το βάρος της κυψέλης, και του σώματος σου!) για να την ανεβάσεις σε δεύτερο χρόνο στην καρότσα, και για αυτό και δημιουργούνται αυτοί οι τεράστιοι μώλωπες (αιματώματα) στο εσωτερικό του αριστερού μηρού σου, και αρχίζεις να μοιάζεις με λεοπάρδαλη! Χα χα χα.
"Πονάει αυτό?" θα ρωτήσετε?
"Όχι περισσότερο από την καρδιά σου, που πάει να βγει από το στόμα σου σε κάθε ανάσα σου!" είναι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση! Χα χα χα.
Για να δώσουμε και μια ακόμη πληροφορία εδώ, οι λαβές στις κυψέλες είναι τρομερά χρήσιμες, ιδίως στις διπλές κυψέλες, ιδίως εάν τις σηκώνεις και μόνος σου, και μάλιστα όσο αυξάνει το βάρος τους τόσο πιο χρήσιμες είναι! Μέχρι ένα σημείο βάρους όμως!
Κοντά στα 47-50 κιλά (εάν είσαι όπως εγώ στα 98 κιλά αυτή την εποχή! Ναι κατόρθωσα και διατήρησα το βάρος μου στα κιλά που είχα τον Ιανουάριο με πολύ προσπάθεια, και δεν έχασα μέχρι τώρα 10-12 κιλά που είχα χαμένα άλλες χρονιές από το τρέξιμο στα μελισσοκομεία μου (και περίπου 20-25 κιλά μέχρι το τέλος της μελισσοκομικής χρονιάς στα τέλη του Νοέμβρη!), για να μπορώ να σηκώνω τις πολύ βαριές κυψέλες, έχοντας ένα "καπέλο" 40-50% περισσότερο βάρος από τις πιο βαριές κυψέλες μου! Όσο μικρότερο είναι αυτό το πλεόνασμα βάρος τόσο δυσκολότερο θα είναι να σηκώνεις κυψέλες που είναι πολύ κοντά στο βάρος σου! Λυπάμαι, αλλά εάν είσαι στα 55-60 κιλά, μεσήλικας, και δεν είσαι τίγκα για δεκαετίες στα αναβολικά, δεν έχεις σοβαρές προοπτικές να φορτώνεις δεκάδες κυψέλες στο δικό σου βάρος για πολύ καιρό! Η αλήθεια πικρή, αλλά πρέπει να λέγεται!) αρχίζει να αλλάζει αυτό, και να συμφέρει περισσότερο να σηκώνεις τις κυψέλες αγκαλιάζοντας τες, και φέρνοντας τες, όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σώμα σου (και αντίστοιχα στο κέντρο βάρους σου!), με αποτέλεσμά εσύ και η κυψέλη να αποτελείς ένα ενιαίο "σύνολο" με κοινό κέντρο βάρος (κοντά στο δικό σου κέντρο βάρους), από το να τις έχεις με λαβές στα χέρια σου και να τις σηκώνεις με τα χέρια σου (υπάρχει τεράστια καταπόνηση στους μυς των πηχών σου (από το σφίξιμο στις λαβές), αλλά και στους δικέφαλους σου, και τους τένοντες στους αγκώνες σου (εκεί μπορείς να κάψεις και μυς εσωτερικά από όλη αυτή την καταπόνηση, ακριβώς όπως έχω κάψει και εγώ τους μυς στον αριστερό μου αγκώνα, και έχω ένα αντίστοιχο εσωτερικό αιμάτωμα εκεί! Γιατί στον αριστερό αγκώνα? Γιατί όπως είπαμε είμαι δεξιόχειρας, και το δεξί μου χέρι είναι πολύ δυνατότερο από το αριστερό).
Από ένα σημείο βάρους και μετά ναι, οι λαβές είναι μειονέκτημα (γιατί σε αναγκάζουν να έχεις πιο μακριά από το κέντρο βάρους σου την κυψέλη, και όλο το βάρος της πέφτει στους δικέφαλους). Έχετε το και αυτό στα υπόψη σας. Καλά είναι να μην μεταφέρετε μόνοι σας τις κυψέλες ατρύγητες από ένα σημείο και πάνω εάν έχετε λαβές σε αυτές, ούτε και εάν δεν έχετε λαβές, απλώς στην δεύτερη περίπτωση είναι πιο υψηλό το αντίστοιχο βάρος-όριο!
Βλέπετε τι μαθαίνετε εάν κουβαλάτε τις κυψέλες των άλλων (που δεν έχουν λαβές), ταυτόχρονα με τις δικές σας (που έχουν λαβές)! Χα χα χα.
Αυτά το λοιπόν, όποιος θέλει το μέλι πρέπει όχι μόνο να αντιμετωπίσει τον πόνο από τις μέλισσες, αλλά και τον πόνο από τις κυψέλες!
Ουχ ουχ ουχ ουχ τα ευαισθητούλια μου!
Χα χα χα.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 21/6/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου