Για να σας ετοιμάσω μια ανάρτηση τσακ-μπάμ, μια που βλέπω ότι έχετε αλλεργία στις μεγάλες αναρτήσεις (και στις αλήθειες που λέγονται σε αυτές! Χα χα χα). Μικρή σε μέγεθος αλλά δύσκολη στην δημιουργία της. Δύσκολη όχι συγγραφικά, αλλά δύσκολη ως προς το θέμα που πραγματεύεται.
Πολλά λόγια ήδη, πάμε στο ψαχνό, πριν από 2 μήνες εξόρμηση για πευκοβελόνες πριν χαλάσει ο καιρός και αρχίσουν οι βροχές, και γίνουν ακατάλληλες για μάζεμα και αποθήκευση σε σακιά. Δασάκι στα 20 χιλιόμετρα από μένα, με ομαλό έδαφος κατάλληλο για να μαζεύεις πευκοβελόνες με ταράκι και τσουγκράνα (7-10 50κιλα σακιά την φορά, ποσότητα ικανή για να βγει όλη η χρονιά). Μαζεύω τις πευκοβελόνες της επόμενης χρονιάς, και παρατηρώ ότι έχουν καθαρίσει το δάσος κόβοντας γερασμένα πεύκα. αλλά και νέα για να το αραιώσουν, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος για πυρκαγιά (πέρσι είχαν κάνει το ίδιο και σε πευκοδάση στην Χαλκιδική που πάω τα μελίσσια μου, πιλοτικό πρόγραμμα νομίζω της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πρόληψη των πυρκαγιών).
Κομμένα τα πεύκα, παρατημένα τα ξύλα τους (στρογγύλια, ροδέλες, αλλά όχι κλαδιά) ελεύθερα να τα πάρει όποιος θέλει. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ πεύκο για θέρμανση, ούτε έχω προσπαθήσει ποτέ να σχίσω πεύκο με τα τσεκούρια μου, οπότε λέω ας πάρω μερικά για να δω τι λέει σαν ξύλο το πεύκο (στην περιοχή μου έχουμε αβέρτα βελανιδιές, και χρησιμοποιούμε για θέρμανση βελανιδιές, οξιές, και πουρνάρι).
Το πεύκο δεν το χρησιμοποιούμε για θέρμανση στο Σοχό, και το περιφρονούμε ως ξύλο. Καίγεται γρήγορα με φλόγα, αλλά δεν έχει διάρκεια, και είναι προβληματικό λόγο του ρετσινιού του, μπορείς να βάλεις φωτιά στην καμινάδα σου εάν δεν την συντηρείς, και καθαρίζεις, σε τακτικά χρονικά διαστήματα (τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο).
Αλλά τόσα χρόνια που πάω στα πεύκα στην Χαλκιδική βλέπω τους κατοίκους στα εκεί χωριά να καίνε μόνο πεύκο τον χειμώνα, και επειδή και δεν βλέπω αβέρτα καμένα σπίτια, αλλά και οι άνθρωποι φαίνονται ότι ξέρουν από δάση, μια που ζούνε σε παρόμοιας έκτασης πελώρια πευκοδάση με τα δικά μας βελανιδοδάση, λέω "Δεν μπορεί κάτι θα ξέρουν και αυτοί και δουλεύουν, και καίνε πεύκα! Για να το δοκιμάσω και εγώ καμία φορά!".
Οπότε κάνω "ψώνια" ή "ταράσι" από το δασάκι (ταράσι = Στην Σοχινή διάλεκτο είναι το να συλλέγεις φρούτα, και καρπούς, από ιδιοκτησίες άλλων, χωρίς να έχεις την άδεια τους) 8 πελώρια στρογγύλια (2 στρογγύλια ένα μεγάλο οικοδομικό καρότσι, και ως ολόκληρα, αλλά και ως τεμαχισμένα. Ένας τόνος ξύλα είναι από 9 έως 13 μεγάλα οικοδομικά καρότσια, έτσι όπως τα φορτώνω εγώ. Γιατί τόσο απόκλιση στην μέτρηση? Γιατί αλλάζει το κλέψιμο ανάλογα το ποιος θα σου φέρει τα ξύλα! Χα χα χα. Αλλά δυστυχώς για αυτούς εάν έχεις ένα σταθερό μέτρο μέτρησης των ξύλων (ένα μεγάλο οικοδομικό καρότσι τιγκαρισμένο μέχρι τα μπούνια) μετά από μερικές χρονιές αντιλαμβάνεσαι τα ανώτερα και κατώτερα όρια που μπορεί να σου φέρουν σε ξύλα, και εάν το παραξεφτιλίσουν στο κλέψιμο δεν σε ξαναβλέπουν σαν πελάτη).
Χθες ήρθε και η ώρα να πελεκιθούν, αφού γύρισαν τα μελίσσια από τα πεύκα, έκανα τις εργασίες που ήθελα με τους τεχνίτες στο εργαστήρι μου, πήγα τα μέλια στους πελάτες μου, πέρασα και από το μετρό για τις αντίστοιχες αναρτήσεις.
Και φυσικά αμερικανικές τεχνογνωσίες στο πελέκημα! Ρόδα αυτοκινήτου όπου βάζεις μέσα της τον κορμό, ή περισσότερα (και μικρότερα) ξύλα, και τα πελεκάς χωρίς να έχουν περιθώριο για να μετακινούνται από αριστερά και δεξιά (σαν να πυροβολείς ψάρια μέσα σε ένα βαρέλι με νερό!), με αποτέλεσμα να γίνεται πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά η εργασία σου (γίνεται το ίδιο και εάν δέσεις τα ξύλα με χοντρή αλυσίδα). Ή τουλάχιστον έτσι γίνεται σε φυσιολογικά ξύλα!
Το πεύκο όμως είναι το πιο ανώμαλο και ηλίθιο ξύλο που έχω προσπαθήσει να πελεκίσω ποτέ! Για να σχίσεις ένα ξύλο πρέπει να πας με την φορά των "νερών" του, αλλιώς το μόνο που θα κάνεις είναι μια μικρή σχισμή στην επιφάνεια του στην καλύτερη περίπτωση, ή να σφηνώσει το τσεκούρι στην χειρότερη (ή στην πολύ χειρότερη να χτυπήσεις το ξύλο και να γλιστρήσει το τσεκούρι αριστερά ή δεξιά και να βρει ένα από τα πόδια σου -εάν τα τοποθετήσεις τελείως λάθος υπερβολικά κοντά εκεί που κόβεις!- και να σου το κόψει. ή να σου σπάσει κανένα κόκαλο).
Όσο πιο φρέσκο το ξύλο τόσο πιο εύκολα κόβεται, αλλά όταν έχει μια χρονιά κομμένο το ξύλο αρχίζει να αποκτά ρωγμές προς την φορά των νερών του, όποτε είναι ευκολότερο να τα βρεις και να σημαδεύεις το τσεκούρι ακριβώς εκεί που πρέπει για να σχίσεις το κούτσουρο.
Όλα αυτά για φυσιολογικά ξύλα, στο πεύκο ότι ήξερα το ξέχασα! Χα χα χα. Τα νερά του πήγαιναν περίπου κυκλικά (και όχι προς το κέντρο, χμμμ κοντά στο κέντρο του άρχιζαν και αυτά να τείνουν προς τα εκεί. Ίσως να έχει σχέση και το τεράστιο μέγεθος από τα κούτσουρα σε μήκος και σε φάρδος! Δεν είχα πελεκίσει ποτέ βελανιδιά σε τέτοια τεράστια κομμάτια- δεν! Ξεχάστε το! Δεν είναι ξύλο που θα το άφηνες σε τέτοιο μέγεθος χωρίς να το κόψεις στην μέση με αλυσοπρίονο, και ως προς το μήκος (μικραίνεις το στρογγυλή), αλλά και ως προς το φάρδος του (το μετατρέπεις σε δύο ημικύκλια). Απλώς το πεύκο έχει την φήμη ότι είναι πιο μαλακό ξύλο, και είπα να μην το περάσω πρώτα από το αλυσοπρίονο για να το φέρω σε πιο ανθρώπινα μέτρα, και πήγα κατευθείαν να το πελεκίσω με τα τσεκούρια μου! Λάθος! Υπερβολικά μαλακό ξύλο όταν είναι φρέσκο και δεν σχίζεται εύκολα, αλλά απορροφά σε μεγάλο βαθμό το χτύπημα εάν δεν είναι ακριβώς εκεί που πρέπει!) και μέχρι να το αντιληφθώ αυτό έχασα πολύ χρόνο και δυνάμεις με το να χτυπάω τελείως λαθεμένα τα κούτσουρα (έβλεπα σε βίντεο Αμερικάνους να πελεκάνε πεύκα και το ανάφεραν αυτό "Πρέπει να το δουλέψεις πολύ το πεύκο" και τους έβλεπα να το πελεκάνε κυκλικά γύρω, γύρω, και να πηγαίνουν προς το κέντρο και μου φαινόταν λίγο παράξενο αυτό, αλλά οκ ο καθένας έχει την τεχνική του έλεγα. Αμ δε! Δεν είναι θέμα τεχνικής, την ίδια τεχνική με εμάς έχουν, απλώς στο πεύκο (ίσως σε τόσο μεγάλα κούτσουρα επίσης) τα "νερά" του πάνε σαν δίνη περίπου!).
Ακόμη πιο παράξενο μου φάνηκε ότι το παλιότερο ξύλο είναι πολύ ευκολότερο να το πελεκίσεις (σε βαθμό που το νεότερο ξύλο να σου φέρνει πραγματικά απελπισία στο πελέκημα! Και αντιλαμβάνομαι πλέον πλήρως την περιφρόνηση των δικών μας ξυλοκόπων για το πεύκο ως ξύλο! Αν έχεις να διαλέξεις την βελανιδιά (Δρυς, Μεσές, Γαύρος, Οξιά, Πουρνάρι, τα δικά μας τα ξύλα) και το πεύκο για να το δουλέψεις για να το μετατρέψεις σε καυσόξυλα, τότε θα πρέπει να είσαι χαζός για να διαλέξεις το πεύκο! Το μόνο χειρότερο ξύλο που έχω προσπαθήσει να κόψω είναι το καραγάτσι που μοιάζει σαν απολιθωμένο από την σκληρότητα του!).
Αλλά τελικά ο επιμένων νικά! Τα ξύλα πελεκημένα και τα έχω μετατρέψει σε καυσόξυλα, και ευκαιρία για να βγάλω και μια φωτογραφία με τα τσεκούρια μου (τρία τσεκούρια, ένα για κόψιμο ( μέγεθος Νο 1), το τσεκούρι του παππού μου για κόψιμο, αλλά και για σχίσιμο ξύλων (μέγεθος Νο 2), και ένα τεράστιο, μόνο για σχίσιμο ξύλων (μέγεθος Νο 3), και φυσικά το βάριό μου με στειλιάρι από φτυάρι και 6κιλή κεφαλή (δικιά μου πατέντα αυτό! Μην περιμένετε να βρείτε βαριά με αυτή την μορφοποίηση! Αλλά εάν είσαι Κόναν αυτό είναι το βαριό σου! Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Χα χα χα) για να ρίχνεις ξερά δέντρα με αυτό, ή για να ξεπατώνεις ρίζες δέντρων (πρίμια) με 1-2 χτυπήματα με αυτό).
Εντυπωσιακό το τεράστιο τσεκούρι που είναι μόνο για σχίσιμο ξύλων, αλλά το τσεκούρι του παππού μου είναι είναι πολύ γρηγορότερο, και πολύ πιο εύστοχο στα δικά μου χέρια, όπου σημαδεύω εκεί ακριβώς πάει, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το μεγάλο τσεκούρι (είχα και μια τσεκουροβαριά με 3,5 κιλά κεφαλή! Την διέλυσα γιατί πήρα να τσεκουρώσω ένα πελώριο κορμό που είχε απολιθωθεί από τις 4-5 δεκαετίες που ήταν παρατημένο στην χαράδρα που είχε πέσει. Το έδωσα στον ξάδερφο μου τον Ζαχαρία ο οποίος του έβαλε ένα ατσάλινο νεροσωλήνα για στειλιάρι, και το έχει κάνει ένα τελείως φονικό τσεκούρι για τα κούτσουρα! Χα χα χα).
Περήφανοι οι Northmen για τις Φραντζέσκες* τους, και δεν τις λυπούνται, οπότε και τις χρησιμοποιούν αβέρτα. Οποιουδήποτε, οποτεδήποτε, και σε οτιδήποτε! Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Χα χα χα.
*Φραντζέσκα = Το πολεμικό τσεκούρι των Φράγκων, από αυτό πήραν και το όνομα τους ως λαός.
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 13/12/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου