Μέρα ξεκούρασης σήμερα, και λιανικών πωλήσεων μελιού από το σπίτι, οπότε ευκαιρία για ακόμη μια ανάρτηση στο blog, και μάλιστα μια που ήθελα να την κάνω εδώ και πολύ καιρό, και μου δόθηκε η ευκαιρία τις προηγούμενες ημέρες να συγκεντρώσω και φωτογραφικό υλικό σχετικό με το θέμα που θα αναπτύξω σήμερα, για να γίνει πιο πλήρης η παρουσίαση του.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω έναν εξαιρετικό άνθρωπο, μελισσοκόμο, blogger, αλλά και συγγραφέα (έχει εκδώσει και σε έντυπη μορφή πολλά άρθρα από το blog του!), από τον Σοχό, τον Γεώργιο Αδαμίδη.
Ένας υπέροχος άνθρωπος, γεμάτος ζωντάνια, κέφι, χαρά, παρόλα τα 94 βαγόνια ζωής που τραβάει! Ένας μελισσοκόμος με πάνω από 70 χρόνια εμπειρία στην μελισσοκομία, ο οποίος έχει ένα πάθος για την μέλισσα λες και μόλις αγόρασε το πρώτο ξέστρο του, και κυψέλη, και ανοίγει μόλις μπροστά του ένας ολοκαίνουριος κόσμος γεμάτος με κιτρινόμαυρες κυρές, παρόλο που το γνωστικό του κεφάλαιο επάνω στην μελισσοκομία είναι τεράστιο!
Ένας μελισσοκόμος που στα 94 του χρόνια ακόμη φλέγεται από τον μελισσοκομικό πυρετό (στην πραγματικότητα όταν έγραφα την ανάρτηση του blog Μελισσοκομικός πυρετός αυτόν ακριβώς είχα στον νου μου ως καραμπινάτη περίπτωση μελισσοκομικού πυρετού!). Ένας μελισσοκομικός πυρετός που τον έχει κάνει τα τελευταία 15 χρόνια που τον γνωρίζω να είναι στο "Φέτος είναι η τελευταία χρονιά που έχω τα μελίσσια, έχω μεγαλώσει πλέον πολύ, δεν λέει, θα μας κοροϊδεύει και ο κόσμος που ακόμη ασχολούμαι με αυτά, πλέον είμαι 79 (και 80, και 81, και 82, και 83, και, και, και, ....και 93, και 94) χρονών! Αλλά όταν είμαι ανάμεσα τους μου ανοίγει η ψυχή! Θέλω να τα βλέπω, να τα παρακολουθώ να αναπτύσσονται, να χαίρομαι μαζί τους όταν βρίσκουν εκεί έξω νεκταροέκκριση και πετάνε σαν τρελά!". Ναι το καταλαβαίνω αυτό απόλυτα! Μια μυστική κατανόηση ανάμεσα σε μελισσοκόμους που υποφέρουν όλοι από την ίδια αρρώστια. Έναν πυρετό που πυρώνει μέσα στην καρδιά τους, και τους κατακαίει όλη την ψυχή, λογισμό, και ύπαρξη τους.
Καταλαβαίνω.....
Τον γνώρισα από τις αρχές της μελισσοκομικής μου πορείας, και ήταν από τους πρώτους μελισσοκόμους που μου έμαθε πολλά για την μελισσοκομία πάνω σε μια κυψέλη, και μάλιστα ήταν αυτός που μου έμαθε την συνένωση μελισσιών (εφημερίδα με τρύπες, μελίσσι επάνω στο μελίσσι, πετραδάκι στο καπάκι ανάμεσα σε αυτό και τον όροφο για να βγαίνουν οι κηφήνες, αλλά και οι μέλισσες, μέχρι να ενωθούν τα δύο μελίσσια, τσίπουρο για να υπάρχει μια μετάβαση στην ενοποίηση των μυρουδιών από τα δύο μελίσσια) μάλιστα με τελείως εντυπωσιακό τρόπο, βάζοντας τσίπουρο στο στόμα του και έπειτα το ράντισε στο μελίσσι ακριβώς όπως οι πυροτέχνες βγάζουν την μπάλα φωτιάς από το στόμα τους όταν ραντίζουν το αλκοόλ που έχουν καταπιεί επάνω στην δάδα με την φωτιά (υπέροχο κόλπο, και ψαρωτικό! Δεν μπορεί να γίνει όμως εάν φοράς την μελισσοκομική προσωπίδα, ή μελισσοκομική στολή! Χα χα χα), όταν του είχε παρακαλέσει η μάνα μου να μου δείξει τα βασικά στην μελισσοκομία (η γυναίκα του και ο πατέρας μου ήταν ξαδέρφια, οπότε υπάρχει και συγγενική σχέση ανάμεσα μας).
Από τότε με έχει υπό την προσοχή του, και είναι από τους λίγους ανθρώπους που έχω στην ζωή μου και δείχνουν έμπρακτο ενδιαφέρον για το τι κάνω, και κρατούν ζωντανή επικοινωνία με μένα για να μαθαίνουν τα νέα μου.
Επίσης ήταν για μένα πρότυπο και για την πορεία μου ως blogger, μια που ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα (υπόδειγμα) ανθρώπου που ασχολήθηκε με το blogging (με την βοήθεια και των παιδιών του, που ο γιός του είναι δημοσιογράφος, και η κόρη του φιλόλογος) όπου παρουσιάζει τις αναμνήσεις του από την ζωή του στον Σοχό, διατηρεί αρχείο με τις παραδόσεις και τα δρόμενα του Σοχού, και αποτελεί μια πολύτιμη πηγή, έναν σπάνιο θησαυρό γνώσεων της προφορικής παράδοσης, και πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.
Ένας σπάνιος άνθρωπος που στην 8η δεκαετία της ζωής του δεν δίστασε να εκθέσει τον εαυτό του με ένα δικό του δημόσιο βήμα (το blog του είναι αυτό "Ο Σοχαλής" και σας συνιστώ να πάτε να το επισκεφτείτε για να γνωρίσετε καλύτερα και τον άνθρωπο πίσω από αυτό, αλλά και για να σας ανοίξει ένα παράθυρο για το χωρίο του Αρκουδοαστερίξ!) για να διατηρήσει ζωντανή όλη αυτή την γνώση, μεταδίδοντας την σε χιλιάδες άτομα στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια (θυμάμαι στα πρώτα χρόνια της μελισσοκομικής μου πορείας όταν διάβαζα σαν τρελός όλα τα μελισσοκομικά blogs, είχα πέσει και σε ένα μελισσοκομικό blog ενός ηλικιωμένου μελισσοκόμου, που στην 13η ανάρτηση του blog του έγραφε τελείως απογοητευμένος, και σε πνεύμα παραίτησης, μόνο την παρακάτω φράση "Δεν μπορώ να καταλάβω τι βρίσκετε και γράφετε διαρκώς!". Και μου είχε φανεί τρομερά αστείο αυτό, αλλά κατάλαβα αμέσως και τους περιορισμούς πίσω από αυτή την πρόταση! Ηλικιωμένος από χωριό, οπότε δεν υπήρχε πιθανότητα να "ανοιχθεί" για να δημοσιοποιήσει ιστορίες από την ζωή του σε τελείως ξένους προς αυτόν, μια που αυτό αποτελεί σχεδόν ταμπού στα χωριά (τις ιστορίες τους οι παππούδες τις λένε στα εγγόνια τους, ή στα παιδιά της γειτονιάς τους που τα ξέρουν! Εάν δεν σε ξέρουν ακόμη και για να σου πούνε το όνομα τους θα πρέπει να σε περάσουν από ανάκριση τρίτου βαθμού! "Τίνους είσαι ΄συ Ααααα?". Χα χα χα), αλλά και ως παλιός μελισσοκόμος ισχύει ο νόμος της ομερτά επάνω στις μελισσοκομικές τους γνώσεις, οπότε ούτε και εκεί μπορούν να δώσουν στους άλλους γνώσεις! Οπότε και που έφτασε στις 13 αναρτήσεις για να φτάσει στα όρια της εξωστρέφειας του ήταν κάτι το απίστευτο! Κανονικά στην 2η-3η ανάρτηση θα έπρεπε να είχε σταματήσει! Χα χα χα.).
Φυσικό ήταν να αποτελέσει για μένα πρότυπο και επάνω σε αυτό (αν και στην θεματολογία μας διαφέρουμε. Εγώ κατά το 50% παρουσιάζω το μελισσοκομικό μου γνωστικό κεφάλαιο και εμπειρία, και κατά 50% παρουσιάζω τον εαυτό μου, τα ενδιαφέροντα μου, την ζωή μου, το γνωστικό μου κεφάλαιο εκτός μελισσοκομίας, τα όνειρα μου και τις αγωνίες μου, μια οπτική περισσότερο επικεντρωμένη στο παρόν. Ενώ ο παππούς ο Γιώργης παρουσιάζει περισσότερο το γιγαντιαίο γνωστικό του κεφάλαιο επάνω σε ιστορίες του τόπου, τις παραδόσεις του, τα ήθη και τα έθιμα του, και την πολιτιστική κληρονομία, μια οπτική στραμμένη στο παρελθόν, σαφέστατα λόγου του πλεονεκτήματος μιας γεμάτης ζωής στο έπακρο, που εκτείνεται σε διάστημα σχεδόν μιας εκατονταετίας!
Επίσης είναι και ζήτημα χαρακτήρα και ψυχοσύνθεσης! Ο παππούς Γιώργης είναι ένας απόλυτα εξωστρεφής χαρακτήρας, κεφάτος, κοινωνικότατος, ζωντανός μέχρι εκεί που δεν πάει, με μια τεράστια δίψα για ζωή. Εγώ αντίθετα είμαι τελείως εσωστρεφής, με μια τεχνητή (ψεύτικη ως ένα βαθμό) εξωστρέφεια για να μπορώ να λειτουργώ μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, αλλά χωρίς ποτέ να θεωρώ ότι πρέπει να επιτρέψω τους άλλους να με πλησιάσουν περισσότερο από τα όρια που έχω θέσει επάνω σε αυτό, φανατικός λάτρης της μοναχικότητας και του απομονωτισμού, κλειστός σε όσους δεν θεωρώ πραγματικά ως "δικούς μου ανθρώπους", ένα πραγματικό αγρίμι με ένα επιφανειακό "λούστρο" κοινωνικότητας, και εξωστρέφειας, που με την πρώτη ευκαιρία είμαι τελείως πρόθυμος να το εγκαταλείψω (να επανέρθω δηλαδή στις εργοστασιακές μου ρυθμίσεις! Χα χα χα).
Με λίγα λόγια ο παππούς ο Γιώργης θα επικοινωνήσει αυτός με σένα με την πρώτη ευκαιρία που θα του δοθεί, και θα σε ρωτήσει με πραγματικό ενδιαφέρον το "Πως είσαι, τι κάνεις, όλα καλά με σένα?" ενώ εγώ με την πρώτη ευκαιρία δεν θα επικοινωνήσω ποτέ πρώτος με εσένα, και με πραγματικό (μη) ενδιαφέρον δεν θα σε ρωτήσω ποτέ το οτιδήποτε σχετικό με σένα! Σκεφτείτε όλοι όσα αυτά τα χρόνια επικοινωνήσατε με εμένα με γραπτά μηνύματα, ή τηλεφωνικός, πόσες φορές με ρωτήσατε πώς είμαι, και το τι κάνω, και πόσες φορές σας έκανα εγώ τις αντίστοιχες ερωτήσεις! Όχι ιδιαίτερα συχνά ε? Στην πραγματικότητα τώρα που το σκέφτεστε ποτέ δεν σας έχω ρωτήσει όλα τα παραπάνω ε? Χα χα χα. Μπορώ να σας πω οτιδήποτε για ότι με ρωτήσετε μελισσοκομικό, ή μη, να σας αναφέρω το πως είμαι όταν με ρωτάτε, αλλά ποτέ δεν ρωτάω το πως είσαστε, και το τι κάνετε! Γιατί άραγε? Χα χα χα.).
Και τον ευχαριστώ και για αυτό, μου έδειξε δρόμους και επάνω στην κυψέλη, αλλά και έξω από αυτή! Υπόχρεος και για τα δύο.
Οπότε με την ευκαιρία που πήγα να τον βοηθήσω σε ένα τρύγο του σύλλεξα και φωτογραφικό υλικό από το μελισσοκομείο του, αλλά και "έκλεψα" και λίγη από την μελισσοκομική του τέχνη (μελισσοκόμοι στο δικό μου επίπεδο μπορούν ακόμη να μάθουν από την τεράστια εμπειρία μελισσοκόμων με 70 χρόνια επάνω σε μια κυψέλη! Στην πραγματικότητα εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσω τα 70 χρόνια μελισσοκομικής εμπειρίας (θα πρέπει να φτάσω στα 108 μου χρόνια και να είμαι ακόμη μελισσοκόμος! Δεν θα συμβεί αυτό! Ίσως φτάσω στα 30 χρόνια εμπειρίας, στα 67-68 μου έτη, εάν είμαι ακόμη ζωντανός μέχρι τότε, και θα βγαίνω στην σύνταξη! Αλλά αυτό είναι ένα πολύ αισιόδοξο σενάριο, πιθανότατα δεν θα φτάσω σε τόσο μεγάλη ηλικία, δεν βοηθά και το ιστορικό της οικογενείας! Οκ!)!
Σε κάθε ευκαιρία που μου δίνεται προσπαθώ να τον βοηθήσω με μετακινήσεις, ή σε μελισσοκομικές εργασίες, γιατί πάντα κάτι μπορείς να μάθεις από μελισσοκόμους αυτού του επιπέδου (πχ σε μια μετακίνηση που τον είχα βοηθήσει πριν από δύο χρόνια είχα δει την ύπαρξη δοχείων λάσπης ως προ απαιτούμενου για τις μετακινήσεις! Για να στοκάρεις με αυτή τις κυψέλες εάν υπάρχει μια τρύπα σε αυτές και δεν την είχες πάρει χαμπάρι πριν την μετακίνηση! Ή το να ρίχνεις νερό άμεσα στις εισόδους των κυψελών μόλις έχεις κάνει την μετακίνηση, και ανοίγεις τις κυψέλες, για να μπορέσουν να το βρουν άμεσα οι μέλισσες και να το χρησιμοποιήσουν για να ρίξουν την εσωτερική θερμοκρασία της κυψέλης, που έχει ανέβει από το στρες του κλεισίματος της κυψέλης και της μετακίνησης! Ή η χρήση των εξωτερικών καπακιών από κυψέλες παλιού τύπου ως βάσεις για τις κυψέλες (είπαμε 70 χρόνια μελισσοκόμος και βάλε! Λογικό είναι να έχει τέτοιο υλικό ακόμη!) αντί της χρήσης ελαστικών από αυτοκίνητα (βρομιά τελείως, και ένας από τους ορθούς λόγους που μας έχει σε διωγμό από τα πευκοδάση το Δασαρχείο. Για μερικούς βρομιάρηδες την πληρώνει όλος ο κλάδος!).
Ένας τρύγος που μου επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά για την ορθότητα, και την πληρότητα, της μελισσοκομικής μου τεχνικής, και χειρισμών μου, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός τελείως έμπειρου, και πολύ καλού μελισσοκόμου (με άφησε λάσκα στο τι θα κάνω λέγοντας μου "Ααααα τι να σου πω εγώ τι θα κάνεις, επαγγελματίας μελισσοκόμος με τόσα μελίσσια εσύ, δάσκαλος είσαι πλέον, κάνε ότι νομίζεις!" αλλά ήξερα πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα με δοκίμαζε, και έλεγχε το τι κάνω επάνω στην κυψέλη, μια που και οι δύο ξέραμε ότι είμαι ακόμη γατάκι μελισσοκόμος εμπρός του (ε! Τι να πουν 15 χρόνια μελισσοκομικής εμπειρίας μπροστά στα 70! Πρέπει να έχεις και ένα μέτρο της πραγματικότητας, και να μην είσαι ξεσηκωμένος!).
Νομίζω ότι πέρασα τις εξετάσεις, αλλά και ταυτόχρονα χάρηκα ότι αρκετοί από τους χειρισμούς μου και τεχνική ήταν "κοινός τόπος" με το μελισσοκομικό γνωστικό κεφάλαιο του παππού Γιώργη (ιδίως η αφαίρεση της πρόπολης από τα πλαίσια για να να μπορείς να τα μετακινείς με το ξέστρο με ένα απλό ακούμπημα τους! Γιατί σε έναν άλλο τρύγο για να κάνεις το αντίστοιχο ήθελες σκαρπέλο και βαριοπούλα! Ακούς Νικολάκη που μου θέλεις τρύγους 120 διπλών μελισσιών, από 2 άτομα, σε μία μέρα, με "τσιμεντωμένα" τα πλαίσια από την πρόπολή (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Όταν κάποιοι μετακινούν μελίσσια κάποιοι άλλοι τρυγούν μελίσσια. Και μερικές ακόμη μελισσοιστορίες)! Για σένα βαράει η καμπάνα! Χα χα χα).
Οι κυψέλες μερακλίδικες, παρόλο που ο παππούς Γιώργης ήταν του στιλ "Αααα δεν είναι πλέον καλές οι κυψέλες! Στα τελειώματα τους, δεν είναι για φωτογραφίες" με την παράλλαξη στον μέγιστο βαθμό (όχι απλώς βαμμένες με διαφορετικά χρώματα, αλλά και με παράλλαξη με γεωμετρικά σχήματα στις εισόδους τους (αυτό το έχω δει σε ελάχιστα μελισσοκομεία), αλλά όχι μόνο στις γονοφωλιές, αλλά και στους ορόφους τους (αυτό το έχω δει μόνο στο δικό του μελισσοκομείο!)), αλλά και στοκαρισμένες στις γωνίες τους, για να κάνει την μεταφορά τους πριν από μήνες και να μην μπορούν να βγουν οι μέλισσες από εκεί (να κάτι νέο που είδα! Σας είπα, σε κάθε ευκαιρία σε κάτι τέτοια μεγαθήρια μελισσοκομικών γνώσεων θα πρέπει να πηγαίνετε να τα βοηθάτε στα μελισσοκομεία τους, πάντα θα μπορείτε να "κλέψετε" και κάτι από την τεράστια (και δοκιμασμένη!) μελισσοκομική γνώση, και εμπειρία τους. Όσο χρονών και να είσαστε, όσο εμπειρία και να έχετε, όσο καλοί μελισσοκόμοι και να είσαστε! Είμαι στα 52 μου χρόνια, 15 χρόνια επαγγελματικής μελισσοκομικής εμπειρίας, και για μια δεκαετία κουβαλούσα κυψέλες άλλων, αλλά σε κάθε ευκαιρία εξακολουθώ να πηγαίνω στα μελισσοκομεία άλλων για μετακινήσεις, ή τρύγους! Εάν θέλεις να γίνεις ο καλύτερος μελισσοκόμος, όλων των εποχών, πρέπει να πληρώσεις κάποιο αντίτιμο για αυτή την τεράστια φιλοδοξία σου! Και πιστέψτε με, είμαι τρομερά μικρό αυτό το αντίτιμο! Μην αμελείτε να το κάνετε! Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνετε πραγματικά καλοί μελισσοκόμοι!). Αλλά ο παππούς ο Γιώργης εκτός από μελισσοκόμος, ήταν και στο επάγγελμα και μαραγκός, και οι γνώσεις του επάνω στην επεξεργασία κυψελών και μελισσοκομικού υλικού είναι τεράστιες επίσης! Άλλο ένα τεράστιο γνωστικό κεφάλαιο που απογειώνει την μελισσοκομική του γνώση και εμπειρία επίσης!
Και όταν λέμε μερακλής μελισσοκόμος εννοούμε στην ολότητα της μελισσοκομικής τέχνης. Πριν ξεκινήσουμε τον τρύγο φρόντισε να βάλει νερό στα μελίσσια του σε κουβάδες γεμάτους με φύλλα βελανιδιάς (για να μην πνίγονται οι μέλισσες που θα πάνε να πάρουν το νερό), κουβαλώντας από το αυτοκίνητο του πολλά 5κιλά δοχεία νερού για αυτή την δουλειά. Κάτι που εγώ δεν το κάνω στα δικά μου μελίσσια (αλλά αυτό οφείλεται στο ότι το δικό μου δόγμα μελισσοκομικών τοποθετήσεων βασίζεται στις ατέρμονες ανιχνεύσεις διαρκώς, οι οποίες μου δίνουν την γνώση του που υπάρχουν μπάρες - πηγές με νερό σε κάθε περιοχή που με ενδιαφέρει, και η τοποθέτηση των μελισσιών μου όχι δίπλα σε αυτές (που θα αποτελούν τεράστιο πρόβλημα για τα κοπάδια με ζώα που θα πάνε να πιούν νερό), αλλά σε κοντινή απόσταση από αυτές (στα 200 μέτρα σε ευθεία από αυτές). Πιο σωστός ο τρόπος του παππού Γιώργη, με αντίτιμο φυσικά την πολύ περισσότερη δουλειά για να φέρνεις ανά μερικές μέρες δεκάδες (με εκατοντάδες κιλά εάν έχεις τριψήφιο αριθμό κυψελών) κιλά νερό για όλες τις ποτίστρες των μελισσιών σου!
Λίγα τα μελίσσια του πλέον, όταν τον είχα γνωρίσει είχε 60 μελίσσια (είχε φτάσει στο παρελθόν και τα 120-130), σιγά, σιγά, καθώς προχωρούσαν τα χρόνια τα χάριζε στους μαθητές του (έμαθε και σε πολύ κόσμο μελισσοκομία επί της κυψέλης) πήγε στα 30, στα 20 (προπέρσι που τον βοήθησα στην μετακίνηση), για να φτάσει φέτος στην αρχή της "τελευταίας μελισσοκομικής χρονιάς μου" στα 4, αλλά και πάλι τα πήγε στα 6 κόβοντας παραφυάδες (αυτό σχετικά με το "τελευταία μελισσοκομική χρονιά", δεν κόβεις παραφυάδες όταν πράγματι θεωρείς ότι αυτή είναι η τελευταία σου χρονιά! Χα χα χα).
Κοντά στον ένα αιώνα άνθρωπός, αλλά ακόμη ασχολείται με την μελισσοκομία, μια βαριά και δύσκολη ενασχόληση, με το blogging, έχοντας μια δραστήρια κοινωνική ζωή, και ενασχόληση με τα γύρω δρόμενα του χωριού, αλλά και της πόλης που μοιράζει πλέον τον χρόνο του, πλαισιωμένος με μια υπέροχη οικογένεια!
Ένας αεκίνητος μελισσοκόμος (μου θυμίζει διαρκώς μέλισσα με την ανάλαφρη και διαρκή κίνηση του! Είναι απίστευτό! Είναι 94 χρονών και έχει μια ανάλαφρη κινησιολογία λες και είναι 18 χρονών! Ένας αιώνιος έφηβος πραγματικά!), ένας άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια, χαρά, κέφι! Ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας μέσα στον μελισσοκομικό χώρο.
Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας μοναδικός μελισσοκόμος, και είμαι περήφανος που τον γνώρισα, και με καθοδήγησε στα πρώτα μελισσοκομικά μου βήματα!
Αφιερωμένο σε σένα παππού Γιώργη!
Υπόχρεος για τα πάντα!
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 19/7/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου