ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Graffiti και Street Art στον Λαγκαδά Vol II

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Graffiti και Street Art στον Λαγκαδά Vol II - Renovation Festival 2018

Και μια που πέφτει σιγά, σιγά, και ο όγκος της μελισσοκομικής εργασίας μας (μερικές ακόμα μέρες απομελίσματος πλαισίων από το δεύτερο χέρι του πεύκου έχουν μείνει, και αυτό γιατί έπεσε βαρύ κρύο στον Σοχό, και δεν είναι πλέον τόσο εύκολο να βγουν τα μέλια από τα πλαίσια) ευκαιρία να δημοσιοποιηθεί και ορισμένο υλικό που έχει συλλεχθεί τους προηγούμενους μήνες (φυσικά χρωστώ υλικό που έχει συλλεχθεί και τα προηγούμενα χρόνια, να δω πότε θα το δημοσιεύσω και αυτό! Χα χα χα).

Και μάλιστα καιρός να δημοσιεύσουμε υλικό από ένα από τα αγαπημένα θέματα του γραφώντος, τα Graffiti και τα Street Art. Και αυτή την φορά θα παίξουμε ακόμα μια φορά εντός έδρας παρουσιάζοντας Street Art στον Λαγκαδά (η έδρα του Δήμου μας).

Και συγκεκριμένα τα Street Art που έγιναν στο 2 Δημοτικό Σχολείο του Λαγκαδά στις 8 Σεπτεμβρίου του 2018 στα πλαίσια της Εκδήλωσης Renovation Festival 2018. Ήδη στα πλαίσια αυτού του blog παρουσιάσαμε τα Street Art του Renovation Festival 2017 που έγιναν στο Γυμνάσιο Λαγκαδά (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Graffiti και Street Art στον Λαγκαδά).

Οπότε καθώς είχα τελειώσει τις μετακινήσεις από την Χαλκιδική στον Σοχό από το πρώτο χέρι του πεύκου στις 9 Σεπτέμβρη ( βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Όμως τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά) κατέβηκα την επόμενη μέρα για ακόμα μια φορά στον Λαγκαδά, χωρίς να γνωρίζω το ότι είχε γίνει τις προηγούμενες μέρες αυτή ή εκδήλωση και ξαφνικά πέφτω πάνω στα φρέσκα Street Art! Και για ακόμα μια φορά καταριέμαι τον εαυτό μου και την μελισσοκομία που για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις ανάγκες της χάνω σχεδόν κάθε τι που με ενδιαφέρει, αρέσει, και εκφράζει!

Πολλά στραβά έχει η μελισσοκομία, αλλά το ότι σε κρατά σαν αγρίμι πάνω σε βουνά, και χαμένο μέσα σε πεδιάδες, ενώ όλος ο γύρω κόσμος εξακολουθεί να λειτουργεί, να υπάρχει, να δημιουργεί, και να εκπλήσσει, και εσύ να μην έχεις καμία ιδέα σχετικά με όλα αυτά, είναι το δυσκολότερο από όλα για να το καταπιείς! Εάν ποτέ ρίξω μαύρη πέτρα στην μελισσοκομία αυτός πιθανότατα θα είναι ο κυριότερος λόγος!

Αρκετά με αυτά, λίγα λόγια και για το Renovation Festival 2018. Μια εκδήλωση στα πλαίσια της οργάνωσης Renovation Festival που γίνεται για 2η συνεχόμενη χρονιά στον Λαγκαδά, αυτή την φορά έγινε στο 2ο Δημοτικό σχολείο Λαγκαδά στις 7-8-9 Σεπτέμβρη (στην πραγματικότητα οι καλλιτέχνες ακόμα και στις 10 Σεπτέμβρη που πήγα εγώ ολοκλήρωναν τα έργα τους, θα το δούμε αυτό και παρακάτω) όπου συμμετείχαν Graffiti και Street Artists, γίνανε Beat box show, Dance show, BMX show, καθώς υπήρχαν και Dj Sets και ζωντανή μουσική. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε και τους συνδέσμους:

2ο Renovation Festival στον Λαγκαδά.

Renovation Festival

Όπου μπορείτε να βρείτε πολλά στοιχεία για τους ίδιους τους καλλιτέχνες, καθώς και πάρα πολλά βίντεο από την ίδια την εκδήλωση.

Και φυσικά μια που είχα μπροστά μου μια χρυσή ευκαιρία για να μπω στο σχολείο χωρίς να έχω πολλά γκούγκ μπουγκ από τους ανευθυνουπεύθηνους όπως την προηγούμενη φορά που ήθελα να βγάλω φωτογραφίες στο Γυμνάσιο του Λαγκαδά (βλέπετε αντίστοιχο σύνδεσμο παραπάνω) μια που ήταν ανοιχτό το σχολείο για να γράψουν οι γονείς τα παιδάκια σε αυτό (την επόμενη μέρα ήταν η επίσημη έναρξη της σχολικής χρονιάς,) αποφάσισα να το παίξω τρελίτσα, και να μπω μέσα χωρίς να ζητήσω άδεια από κανένα (μια που ήταν τελείως σίγουρο ότι δεν θα μου την έδιναν, χωρίο που φαίνεται κολαούζο δεν χρειάζεται) και να το παίξω και εγώ γονέας (ένας άγριος γονέας με τεράστια αλογοουρά και δερμάτινα! Harley Davidson Dad! Χα χα χα.) και να βγάλω αβέρτα φωτογραφίες (φροντίζοντας φυσικά να μην υπάρχουν μέσα σε αυτές παιδάκια. Υπάρχουν όρια σε όλα, και αυτό είναι ένα από αυτά που τηρώ εδώ και πολλά χρόνια).

Πολλά ξανά είπαμε, συνεχίζουμε κρατώντας τον σχολιασμό στον ελάχιστο δυνατό και αφήνουμε από εδώ και πέρα να μιλούν κυρίως οι εικόνες.

Υπογραφή.

Και εδώ χτυπάνε καμπανάκια ότι ακόμα δεν έχουν τελειώσει τα Street Art και το παιδάκι μέσα μου να ψιλοενθουσιάζεται με την προοπτική να πετύχει και τους ίδιους τους καλλιτέχνες επί του έργου!

Ωραίο!

Ας το δούμε και από πιο κοντά!

Υπέροχο!

Αριστούργημα!

Και σαν να μου θυμίζει κάτι ο μουσάτος ο χιπστερας!

Τι άραγε?

Ένα πεντάευρω σε όποιον το βρει!

Ή έστω ένα πεντάδραχμο!

Χα χα χα.

Μπράβο! Πολύ ωραίο!

Και λίγο Graffiti Lettering.

Αγρίμι!

Για πολύ καιρό τώρα.

Ούπς!

Dragon Ball Z και ο Γκόκου!

Πολύ ωραίο!

Γατάκια!

Και μερικές εξωτερικές λήψεις από έξω από το σχολείο, καθώς το εξερευνώ περιμετρικά.

Και ξαφνικά πέφτω πάνω στα παιδιά που ακόμα παλεύουν να τελειώσουν το έργο τους σκαρφαλωμένοι πάνω σε σκαλωσιές. Και ευκαιρία να τους φωτογραφίσω (αφού ζήτησα πρώτα την άδεια τους, η μόνη άδεια που επιβάλλεται να ζητάς σε τέτοιες καταστάσεις!) καθώς δημιουργούν.

Μοναδική εμπειρία να φωτογραφίσεις το έργο εν την δημιουργία του. Αλλά κυρίως τον δημιουργό του. Μια και μόνη φορά που το ίδιο το έργο δεν είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο δημιουργός του, και η ίδια η διαδικασία της δημιουργίας του.

Και ο εξοπλισμός και τα υλικά για το δημιουργία του.

Και μένω για αρκετή ώρα να παρακολουθώ τους καλλιτέχνες να δουλεύουν πάνω στο έργο τους, να προσθέτουν διαρκώς λεπτομέρειες για να ολοκληρώσουν το δημιούργημα τους. Θέλω να συνεχίζω να τους παρακολουθώ γιατί θεωρώ ότι αποτελούν μια σπάνια "γέφυρα" ανάμεσα στον πολιτισμένο κόσμο και σε μένα. Ένα παράθυρο στον πραγματικό κόσμο για ένα άγριο νομάδα από τις μοναχικές στέπες της μελισσοκομίας. Ένα ακόμα παράδειγμα του τι θυσιάζεις για να ικανοποιήσεις πάθος, ελπίδες, και όνειρα. Ένα παράθυρο για το εκεί έξω, πίσω από κάγκελα φτιαγμένα από μέλι και κερί.

Δυστυχώς όμως αυτός ο νομάδας πρέπει να φύγει, όσο μαγεμένος και να έμεινε πρέπει να γυρίσει στο καθήκον του. Ένας Κόναν που σπρώχνει ένα μαγκανοπήγαδο, ξαποσταίνεις για λίγο, αλλά ποτέ δεν σταματάς.

Αλλά δεν τελειώνει έτσι μελαγχολικά η ανάρτηση μας, δεν της αξίζει ένα τέλος τέτοιο, μίζερο γεμάτο με αυτολύπηση. Πρωταγωνιστής εδώ δεν είναι ο γραφών αλλά τα παιδιά που δημιουργούν διαμαντάκια με σπρέι στα χέρια.

Οπότε μετά από 10 μέρες ξαναπέρασα από τον Λαγκαδά και πήγα να φωτογραφίσω το ολοκληρωμένο πλέον έργο. Ένα ακόμα αριστούργημα! Υπέροχο και μοναδικό! Πραγματικά δεν έχουν τέτοια έργα να ζηλέψουν τίποτα από τα αριστουργήματα που κοσμούν τα μουσεία.

Αντίθετα μάλιστα αυτά τα "ταπεινά" έργα που στολίζουν τοίχους μπορεί να επιδράσουν και πολύ βαθύτερα από τα αντίστοιχα έργα των μουσείων, μια που αυτά δεν στέκουν απόμακρα μακρυά από τους περισσότερους, χαμένα μέσα σε ψυχρές αίθουσες. Αλλά αντίθετα έρχονται αυτά να ανταμώσουν αθώες ψυχές και καθαρά βλέμματα, και να διαμορφώσουν νέες ψυχές και φρέσκα μυαλά σε κάτι καλύτερο, σε κάτι που θα μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά και την τέχνη όπου την βρει, και το κυριότερο να την αποζητά παντού, και όχι μόνο σε αποστεωμένες από ζωντάνια και φρεσκάδα αίθουσες που αποπνέουν κλεισούρα και τέλμα.

Κάθε μια τέτοια τοιχογραφία σε σχολεία, σε τοίχους βρόμικους, σε εργοστάσια εγκαταλειμμένα , αποτελεί και μια ελπίδα. Μια ελπίδα για μια ωραιότερη γενιά που θα ακολουθήσει τις δικές μας. Μια ελπίδα να ζεσταίνει τις απελπισμένες ψυχές μας στον βαρύ χειμώνα της παρακμής μας.

Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV