Και συνεχίζουμε το δεύτερο μέρος της ανίχνευσης στην Ρούσος Ι.Δ.Κ. ΑΒΕΕ - LOVE (το πρώτο μέρος της ανίχνευσης στην ανάρτηση του blog Ρούσος Ι.Δ.Κ. ΑΒΕΕ - LOVE Vol I). Ένα εντυπωσιακό κτίριο που στέγαζε μια από τις πολλές βιοτεχνίες (αν και με τέτοιο μέγεθος μάλλον για βιομηχανία μιλάμε σε αυτή την περίπτωση) που είχαν την έδρα τους στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη.
Μια που ο κλάδος δραστηριότητας που κυριαρχούσε σε αυτή την πόλη τις δεκαετίες του 70 και του 80 (στην δεκαετία του 90 άρχισε η καλπάζουσα παρακμή του με την αθρόα μεταφορά των δραστηριοτήτων αυτών των βιομηχανιών - βιοτεχνιών στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) ήταν αυτός των ετοίμων ενδυμάτων. Ολόκληρες περιοχές και οδοί ( Π.χ. Αντιγονιδών, Πτολεμαίων, Φράγκων) κατακλύζονταν από εταιρίες και καταστήματα ετοίμων ενδυμάτων.
Ο πλέον δυναμικός κλάδος της πόλης που της έδινε τον ρυθμό του, δυστυχώς αυτές οι μέρες πέρασαν, ο κλάδος σχεδόν σταμάτησε να υπάρχει (ή έχει μεταφέρει τις δραστηριότητες του σε άλλες χώρες), και μερικές αχνές αναλαμπές του υπάρχουν ακόμα εδώ και εκεί που με τίποτα δεν θυμίζουν τις μέρες δόξας που έζησε τις προηγούμενες δεκαετίες, και φυσικά οι παραπάνω περιοχές και οδοί θυμίζουν πλέον παραμελημένα γκέτο άδειων καταστημάτων και κλειστών επιχειρήσεων. Παρακμή και μόνο.
Στην ανίχνευση μας τώρα εμείς, με ένα σχεδιάγραμμα του κτιρίου που ανιχνεύουμε! Προφανέστατα για να γνωρίζει το προσωπικό που ήταν εκεί πως θα μπορούσε να το εγκαταλείψει σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης!
Μια που ο κλάδος δραστηριότητας που κυριαρχούσε σε αυτή την πόλη τις δεκαετίες του 70 και του 80 (στην δεκαετία του 90 άρχισε η καλπάζουσα παρακμή του με την αθρόα μεταφορά των δραστηριοτήτων αυτών των βιομηχανιών - βιοτεχνιών στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) ήταν αυτός των ετοίμων ενδυμάτων. Ολόκληρες περιοχές και οδοί ( Π.χ. Αντιγονιδών, Πτολεμαίων, Φράγκων) κατακλύζονταν από εταιρίες και καταστήματα ετοίμων ενδυμάτων.
Ο πλέον δυναμικός κλάδος της πόλης που της έδινε τον ρυθμό του, δυστυχώς αυτές οι μέρες πέρασαν, ο κλάδος σχεδόν σταμάτησε να υπάρχει (ή έχει μεταφέρει τις δραστηριότητες του σε άλλες χώρες), και μερικές αχνές αναλαμπές του υπάρχουν ακόμα εδώ και εκεί που με τίποτα δεν θυμίζουν τις μέρες δόξας που έζησε τις προηγούμενες δεκαετίες, και φυσικά οι παραπάνω περιοχές και οδοί θυμίζουν πλέον παραμελημένα γκέτο άδειων καταστημάτων και κλειστών επιχειρήσεων. Παρακμή και μόνο.
Στην ανίχνευση μας τώρα εμείς, με ένα σχεδιάγραμμα του κτιρίου που ανιχνεύουμε! Προφανέστατα για να γνωρίζει το προσωπικό που ήταν εκεί πως θα μπορούσε να το εγκαταλείψει σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης!
Και φυσικά σε ρουχάδικα το να μην βρεις ψευδοροφές με γυψοσανίδες είναι κάτι το αδιανόητο!
Και ξάφνου αριστούργημα!!!
Καλό!
Και δεύτερο αριστούργημα! Τεχνοτροπία που την είχαμε συναντήσει στην ανίχνευση της ΑΒΕΖ (με τα δύο καταπληκτικά ψηφιδωτά άλογα).
Αχ! Νεανικοί έρωτες!
Υποκρίνομαι μεν, και επίσης μια ένδειξη του ποιος έχει την κυριότητα του ακινήτου δε.
Και εδώ έχουμε τα δύο μαιμούνια που με συνόδευσαν στην ανίχνευση μου, στον φυσικό τους χώρο, που είναι φυσικά μια παιδική χαρά! Χα χα χα.
Εντυπωσιακό! Είχαν μέχρι και παιδική φωλιά για τα παιδιά των γυναικών που εργάζονταν στην επιχείρηση! Πολύ καλή κίνηση!
Ωραία έλατα!
Θυμάστε στο προηγούμενο μέρος της ανίχνευσης που σας είπα ότι την πρώτη φορά που είχα μπει εκεί μέσα είχα βρει ένα σωρό σύριγγες για ναρκωτικά? Τις καθάρισαν προφανέστατα από τους πέριξ χώρους αλλά κάτι σαν να τους ξέφυγε εδώ, η πλαστική συσκευασία της σύριγγας!
Και κάποια στιγμή υπήρχε εδώ και νυχτοφύλακας για να φυλάει το κτίριο, αλλά το κόστος για αυτό χρονιά με την χρονιά όλο και θα μεγάλωνε (και μια που έσοδα δεν υπήρχαν από εδώ), οπότε και τελικά το παράτησαν στην μοίρα του χωρίς φύλαξη.
Το ημερολόγιο από εκείνη την εποχή.
Είπαμε έχει πάθος με τις τεθλασμένες γραμμές ο σχεδιαστής του!
Πολύ ωραίο!
Μου αρέσει ως ιδέα η υπερυψωμένη γέφυρα ανάμεσα στα κτίρια! Και οι βεράντες που μοιάζουν σαν ηχεία από κλαμπ χα χα χα.
Να και μια καμπύλη!!! Απίστευτο! Δεν έχει μόνο ευθείες γραμμές η σχεδίαση? Χα χα χα.
Και εδώ μια υπενθύμιση του τι ακριβώς ανιχνεύουμε, και το πόσοι άνθρωποι εργάζονταν, ζούσαν, και κάνανε όνειρα για την ζωή τους, και πλέον όλα αυτά χαθήκανε!
Σαν παγοθραυστικό!
Ναι καταθλίβομαι!
Και όπου δεν επιτρέπεται η είσοδος κλεφτές φώτο πάνω από τους φραγμούς.
Όπως και κάτω από αυτούς.
Και όμως επάνω υπάρχει και άλλη τέχνη!
Και εγώ καρφωμένος στο έδαφος να παίρνω μακρινές φώτο!
Νιώθω σαν να μην ολοκλήρωσα σωστά την ανίχνευση μου!
Και λίγο σύρσιμο ανάμεσα στους ορόφους για να βγει αυτή η φώτο με τα αντικείμενα που έχουν πέσει σε κάτι που μοιάζει ως μεσοδιάστημα ανάμεσα τους!
Έπρεπε να ήμουν εκεί! Να το φωτογραφίσω, να υπάρχει για πάντα στο αρχείο μας, να μην χαθεί άδοξα στον χρόνο και κάτω από στρώματα παχιάς μπογιάς!
Και ένα τελευταίο graffiti, και από δίπλα μια ένδειξη του που βρίσκεται το κτίριο, τουλάχιστο για τους μελισσοκόμους αναγνώστες του blog.
Ωραία πόρτα επαναλαμβάνω, παράξενο! Πως δεν έχει "απαλλοτριωθεί" μετά από τόσα χρόνια εγκατάλειψης!
Και είπαμε ο ειδικός στις μάχιμες
μετακαταστροφοβιομηχανικές selfie είναι ο Αρκούδας! Χα χα χα.
Βολή από πυροβόλο 105 χιλ!
Τρεμπλίνκα είπαμε!
Και χάπια Κετοπροφένης! Τι γυρεύουν αυτά εδώ? Συνήθως η Κετοπροφένη είναι αναλγητικό για ζώα (όχι Έλληνες ψηφοφόρους! Κανονικά τετράποδα ζώα και όχι δίποδα, όπως τα άλογα! Χα χα χα).
Βρήκαν κάποιο τρόπο ή συνδυασμό για να κάνουν κεφάλι με αυτά? Απίστευτο εάν ισχύει αυτό, η απόλυτη επινοητικότητα της ανάγκης! Χα χα χα.
Και ξανά τι σας είπα?
Προσοχή, προσοχή, προσοχή σε τέτοιες ανιχνεύσεις!
Αλλά και ένα αίσθημα ερημιάς σε χτυπάει σιγά, σιγά, ε?
Και μόνο η φαντασία που πλάθει αδιάκοπα σκηνές με εργαζόμενους να πηγαινοέρχονται ανάμεσα στα κτίρια, σε αντίθεση με την ερημιά που συναντάς με τις αισθήσεις σου, σου δημιουργεί μια μελαγχολία και μια αίσθηση ματαιότητας.
Δύσκολο το να συνειδητοποιείς το πόσο εύκολα οι κραταιοί μπορούν να τελεύσουν!
Νομίζω ότι η παραπάνω εικόνα είναι η πλέον κατάλληλη ως τελευταία ανάμνηση μας από αυτή την ανίχνευση. Μια ακόμα δύσκολη και λυπητερή ανίχνευση μέσα στα συντρίμμια του Ελληνικού καπιταλισμού τελείωσε, με μία επίμονη απορία να μένει χαραγμένη με πύρινα γράμματα στον νου.
Άραγε υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ που βρίσκεται η Ελληνική οικονομία?
Άραγε υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ που βρίσκεται η Ελληνική οικονομία?
Σειρά Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol III
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol III
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol I
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol II
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol III
Ρούσος Ι.Δ.Κ. ΑΒΕΕ - LOVE Vol I
Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό
Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη
STREET ART FESTIVAL-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol V
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VI
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VIIΙ
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IX
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol X
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XI
Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I
Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIII
Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol I
Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol II
Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol IIIO δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol V
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VI
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol VIIΙ
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IX
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol X
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XI
Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I
Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIII
Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol I
Ανίχνευση στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά Vol II
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XIV
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XV
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVI
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XV
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVI
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XVII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXIII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXIV
Graffiti και Street Art στα Νέα Μουδανιά
Graffiti και Street Art στον Λαγκαδά
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXV
Support your local vandals Vol I
Support your local vandals Vol II
Support your local vandals Aftermath
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol III
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol III
Street Art και Graffiti στην Θέρμη (Street Mode Festival)
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol I
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol II
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol III
Ρούσος Ι.Δ.Κ. ΑΒΕΕ - LOVE Vol I
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXIII
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXIV
Graffiti και Street Art στα Νέα Μουδανιά
Graffiti και Street Art στον Λαγκαδά
O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol XXV
Support your local vandals Vol I
Support your local vandals Vol II
Support your local vandals Aftermath
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol III
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol I
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol II
Ανιχνεύσεις ΑΓΝΟ Vol III
Street Art και Graffiti στην Θέρμη (Street Mode Festival)
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol I
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol II
Ανιχνεύσεις Νταίμον Ελλάς Καπνική ΑΕ Vol III
Ρούσος Ι.Δ.Κ. ΑΒΕΕ - LOVE Vol I
Αυτά λοιπόν για σήμερα τσακαλάκια μου μέχρι την επόμενη ανάρτηση.....
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Θεσσαλονίκη 13/07/2018
Αυτή η
ανίχνευση ανάρτηση έχει κάτι το ξεχωριστό για το τέλος. Είναι η μοναδική (μέχρι
στιγμής) όπου άτομο που ζούσε μέσα στους χώρους αυτού του εργοστασίου (μια που
οι γονείς του δούλευαν εκεί) διάβασε την ανάρτηση, επικοινώνησε μαζί μου, και
μου έδωσε πολύτιμες πληροφορίες σχετικά και με την χρήση των κτιρίων, αλλά κυρίως με τις συνθήκες που
επικρατούσαν εκεί, και πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της επιχείρησης και
του ιδιοκτήτη της.
Περιττό το να
πω ότι αυτή η μαρτυρία έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από τις πληροφορίες που
συγκέντρωσα στην έρευνα μου για την επιχείρηση, και κάνει πολύ πιο ολοκληρωμένη
και πλήρη την παραπάνω ανάρτηση .
Είμαι ιδιαίτερα
ευγνώμων για τις πληροφορίες που μας έδωσε η αναγνώστρια μας, και μάλιστα
αφορούν και κομμάτια της προσωπικής της ζωής, και της ζωής της οικογενείας της.
Είναι υπέροχο
να βλέπεις μια τέτοια αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες σου, καθώς και να αντιλαμβάνεσαι
το πόσο μπορούν να «αγγίξουν» ορισμένους από αυτούς αυτές οι συγκεκριμένες
αναρτήσεις, και τι αναμνήσεις να ξυπνήσουν, καθώς και βαθιά συναισθήματα που μπορούν
να τους προκαλέσουν.
Αυτή η
συνειδητοποίηση που μου προκάλεσε το παραπάνω γεγονός με γεμίζει με τεράστια
χαρά, και θεωρώ ότι είναι μια τεράστια ψυχική ανταμοιβή για τον χρόνο που έχει
διατεθεί για ανιχνεύσεις και έρευνα, καθώς και των κινδύνων που μπορεί να ελλοχεύουν
στις συγκεκριμένες ανιχνεύσεις.
Σε ευχαριστώ
πολύ για όσα μοιράσθηκες μαζί μου, αλλά και μαζί με όλους τους αναγνώστες αυτής
της ανάρτησης! Με την δική σου βοήθεια πραγματικά ανέβηκε πολλά επίπεδα η
συγκεκριμένη ανίχνευση – ανάρτηση, που δεν θα ήταν δυνατό να τα φτάσει χωρίς
αυτή.
Υπόχρεος για
αυτό!
Αρκετά!
Θα παραθέσω
αυτούσια την μαρτυρία μαζί με το φωτογραφικό υλικό που μας έχει σταλθεί για να
είναι και στην δική σας διάθεση, και για να αντιληφθείτε και εσείς το πόση
αγάπη είχε δοθεί στην δημιουργία αυτού του ονείρου – επιχείρησης, το πόσο επηρέαζε
τις ζωές όσων εργαστήκαν και ζήσανε σε αυτούς τους χώρους, καθώς και τον τεράστιο
πόνο που προκάλεσε το άδοξο τέλος ενός ονείρου.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου λεγόταν Κώστας Ρούσσος. Πριν
πάει σε αυτό το κτήριο στεγαζόταν σε άλλο μέρος νομίζω στο Βαρδάρη (αν δεν κάνω
λάθος). Και γύρω στο 1991 μετέφερε όλα τα πράγματα στο Ωραιόκαστρο (Λέκκα 4).
Το σπίτι που είδατε στην είσοδο αριστερά
λεγόταν φυλάκιο γιατί (εκεί εμένα μαζί με τους γονείς μου) ο μπαμπάς μου ήταν
φύλακας. Όταν λέω φύλακας εννοώ ότι έβλεπε ποιος έμπαινε και έβγαινε από αυτήν
την πόρτα και έλεγχε τα αυτοκίνητα , μηχανάκια , τσάντες κ.τ.λ. των εργαζόμενων
(μόνο όταν σχολνούσαν ).
Εικόνα 2
Δίπλα από το σπίτι ήταν το παιδικό όπου
οι εργαζόμενοι έφερναν τα παιδιά τους και τα άφηναν εκεί με δύο δασκάλες και
υπήρχε και γιατρός όπου ερχόταν δύο φορές την εβδομάδα. Όλα αυτά το αφεντικό τα
παρείχε δωρεάν. Όταν πήγα μαζί με την οικογένειά μου ήταν το 2003 και υπήρχαν
40 παιδιά εκεί. Οι εργαζόμενοι ήταν 220-250.
Εικόνα 3
Επίσης είχε και γυμναστήριο όπου πήγαινε
μόνο ο ιδιοκτήτης και οι δύο γιοι του είναι η 3η εικόνα...τέλος πάντων ήταν
ιδιωτικό το μέρος αυτό, δεν έμπαιναν οι εργαζόμενοι μόνο οι καθαρίστριες.
Μετά ήταν το πλεκτήριο (4η εικόνα), εκεί
έφτιαχναν τα υφάσματα και τα έβαφαν... και όταν τα τελείωναν τα πήγαιναν στο
δίπλα κτήριο όπου είναι η 5η εικόνα. Εκεί ήταν (στο ισόγειο) η τραπεζαρία , η
καφετέρια και κάποια γραφεία όπου έκαναν meeting και διάφορα άλλα , η ρεσεψιόν
και έραβαν τα ρούχα στο ίδιο κτήριο αλλά στο πίσω μέρος. Στον πάνω όροφο ήταν
τα γραφεία (το προσωπικό και του αφεντικού το γραφείο).
Εικόνα 6
Είχε και ιδιωτικό γκαράζ (6η εικόνα).
Εικόνα 7
Εικόνα 8
(7η εικόνα) Πέρα από όλα αυτά είχε και 5
σκυλιά , περιστέρια, κότες, πουλιά, μπαξέ, κερασιές, δαμασκηνιές και διάφορα
άλλα δέντρα.
Επίσης είχε και μια παιδική χαρά πίσω
από το γυμναστήριο.
Το μέρος έκλεισε το 2009 γιατί το
πήρε η τράπεζα και μετά από δύο χρόνια εφόσον είχε κλείσει η εταιρεία ο
ιδιοκτήτης πέθανε από κατάθλιψη (επειδή έκλεισε η εταιρία ). Απ' ότι μου είπαν
οι γονείς μου, ήταν το όνειρο του να ανοίξει μια επιχείρηση. Και επίσης μου
είπαν πως ήταν πολύ καλός άνθρωπος.
Εικόνα 9
Εικόνα 10
Εικόνα 11
Έχω και φωτογραφίες από το 2005 αλλά επειδή
φαίνομαι εγώ και οι γονείς μου κάλυψαν τα πρόσωπα. Από τις τρεις τελευταίες η
πρώτη είναι στο πίσω μέρος του οικοπέδου, νομίζω είναι οι κερασιές που έλεγα, μετά είναι το πρώτο κτήριο που έχει το logo του εργοστασίου και η τελευταία
είναι στο παιδικό. Αν βρω φωτογραφίες από τότε που να δείχνει μόνο το μέρος θα
σου τα στείλω.
Ελπίζω να έχεις μια εικόνα το πώς ήταν.
Λοιπόν αυτά.... :)
Θεσσαλονίκη 9/7/2019
Έχω να σου πω πολλές ιστορίες σχετικά με τον προηγούμενο διάδοχο της βιομηχανίας και πως ήταν γενικά σαν ιδέα (η βιομηχανία)... Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται...πάντως θα χαρώ πολύ να μοιραστω τις ιστορίες μαζί σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι Hanah που σου άρεσε η Ανάρτηση – Ανίχνευση στο εργοστάσιο και φυσικά κάθε νέα πληροφορία σχετικά με αυτό είναι ευπρόσδεκτη. Άλλωστε αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα πάνω στην έρευνα για τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, η έλλειψη πληροφοριών που μπορεί να έχει κάποιος για αυτά. Δυστυχώς και είναι ελλιπής η πληροφόρηση στο διαδίκτυο σε οτιδήποτε αφορά τις ελληνικές εταιρίες (ιδίως σε αυτές που έχουν πάνω από μια δεκαετία που έχουν κλείσει, όταν ακόμα η σημασία και η επέκταση του διαδικτύου ήταν πολύ μικρότερη από ότι σήμερα), αλλά επίσης και προβολή από το διαδίκτυο έχουν μόνο οι περιπτώσεις επιτυχίας (είτε από την ίδια την εταιρία, είτε από τρίτους), και όχι όσες εταιρίες που έχουν πλέον κλείσει (που μάλιστα ίσως και αυτές οι πληροφορίες να είναι εξίσου χρήσιμες για την επιχειρηματική γνώση όσο και οι πληροφορίες για τις επιτυχημένες εταιρίες). Θα χαρώ ιδιαίτερα να προσθέσω περισσότερο υλικό για την συγκεκριμένη περίπτωση έτσι ώστε όταν ολοκληρωθεί αυτή η σειρά ανιχνεύσεων (με περίπου 3 δεκάδες περιπτώσεων που έχουν γίνει ανιχνεύσεις) τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρεις και ορθά. Μπορείτε να μας στείλετε τις πληροφορίες στο lazarosmotsanos@yahoo.gr καθώς και στο bearnest07@gmail.com. Σε ευχαριστώ και πάλι και για το ότι διάβασες τις συγκεκριμένες αναρτήσεις, καθώς και για την διάθεση σου να τις βελτιώσεις με το να τις κάνεις πιο πλήρεις.
Διαγραφή