Τα χαμόγελα της φυγής

Επιτέλους σαν φοίνικας  ξαναγεννιέται

μεσα από την νεκρική του την πυρά

για να ανοίξει τα πύρινα του φτερά

σε μια θάλασσα λυγμών να περιπλανιέται

θάψε τις πικρές τύψεις και τις ενοχές

πνίξε την θλίψη μες την γλυκιά σιωπή

μάθημα ακριβό μονάχα να σου γενεί

για όσα λάθεψες εχθές και προχθές

μάθε και πάλι σιγά σιγά να γελάς

και αν σου φανεί υποκριτικό στην αρχή

δικαίωμα έχεις και εσύ σε αυτή την ζωή

δεν ήρθες σε αυτή μονάχα για να πονάς

από ψεύτικα χαμόγελα ξέρεις πολύ καλά και εσύ

όπως όλα τα χαμόγελα της φυγής, απατηλά και βεβιασμένα   

ψεύτικα αν και λαμπερά, και τα δικά σου τα χαρισμένα

όπως και αυτά που σου χάρισαν πολλοί, ξένοι και γνωστοί 

στο πρόσωπο σου το χαμόγελο ένα σπάνιο πουλί

ντροπαλό, ευαίσθητο, ανασφαλές, έτοιμο πάλι να κρυφτεί

φυλάκισε το, κλείδωσε το, κάρφωσε το πλέον μόνιμα  εκεί

το βλέμμα να συντροφεύει, να κρύβει την πληγή στην ψυχή 

Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 30/6/2016