ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Support your local vandals Vol I

Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Support your local vandals Vol I

Και καιρός είναι να ξαναρχίσει να προβάλει αυτό το blog την αγαπημένη ασχολία του διαχειριστή του που είναι το Street Art (στον χώρο της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο) μια που έχει μαζευτεί ένας τεράστιος όγκος σχετικού υλικού από τις ατέρμονες ανιχνεύσεις μας, και μόνο ο αντίστοιχος τεράστιος όγκος της μελισσοκομικής εργασίας μου με εμποδίζει να σας τον εκθέσω στα μάτια σας. Αυτό όμως φέτος θα αλλάξει, και ας σημαίνει αυτό ότι θα πάψω να κοιμάμαι για να το κατορθώσω (δεδομένου ότι πλέον άλλος ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει!).

Αλλά πριν από την παρουσίαση αυτού του υλικού θα παρουσιάσουμε μια εκδήλωση δημιουργίας Street Art και Graffiti (και όχι μόνο) που έγινε στις αρχές αυτού του μήνα (στις 3/3/2018) στην Θεολογική σχολή του ΑΠΘ με την ονομασία Support Your Local Vandals ( οργάνωση από τους Local Vandals σχετικός σύνδεσμος ο Support Your Local Vandals στη Θεσσαλονίκη). Όπου από τις 2 η ώρα το μεσημέρι του Σαββάτου διάφοροι καλλιτέχνες του δρόμου δημιούργησαν τα έργα τους (μέχρι περίπου τις 9 το βράδυ), κάτω από τους ήχους της μουσικής που πρόσφεραν διάφορα Dj Sets (από τις 9 και μετά υπήρχαν ζωντανά σχήματα σε live -δυστυχώς δεν ήταν δυνατό αυτά να τα παρακολουθήσω λόγο κούρασης και άλλων υποχρεώσεων μου εκείνη και την επόμενη ημέρα-).

Οπότε μόλις έμαθα για αυτό το γεγονός αποφάσισα να παρευρεθώ και εγώ για να το καταγράψω φωτογραφικά, όπως είχα κάνει για το αντίστοιχο γεγονός της εκδήλωσης Graffiti Lettering και Street Art στο γήπεδο Καλαμαριάς - Wall Of Fame. Αλλά αυτή την φορά αποφάσισα αντί να επικεντρωθώ στους καλλιτέχνες και να τους πάρω συνεντεύξεις (γιατί δεν το έχω και ιδιαίτερα, ως πραγματικός πολυλογάς προτιμώ να μιλώ και όχι να ακούω! χα χα χα) επικεντρώθηκα περισσότερο στην δημιουργία των έργων, και κυρίως στον κόσμο που ενδιαφέρθηκε να το παρακολουθήσει, και να αποτελέσει αντικείμενο του δικού μου ενδιαφέροντος.

Να μετρήσω εμπειρικά το πόσο αγγίζει ευαίσθητες χορδές και στις ψυχές των άλλων αυτή η μορφή τέχνης (και κουλτούρας), και πόσο είναι ικανή να τους κινητοποιήσει για να μετέχουν και αυτοί σε ένα τέτοιο γεγονός (ακριβώς όπως με κινητοποίησε και μένα να κάνω 100 και βάλε χιλιόμετρα -πάνε έλα- και να ανταλλάσσω αρκετές ώρες από την ζωή μου για να είμαι και εγώ μέρος αυτού του γεγονότος - μικρό το αντίτιμο για μια τέτοια απόλαυση!-).

Πρώτα από όλα όμως μερικές διευκρινήσεις, το υλικό που έχω συλλέξει από αυτή την εκδήλωση είναι τεράστιο (κοντά στις 700 φωτογραφίες καθώς και μερικά video!), οπότε χρειάσθηκε να γίνει μια επιλογή του μια που ήταν αδύνατο να δημοσιοποιηθεί όλο και να είναι λειτουργικές οι αναρτήσεις (και πάλι θα είναι βαριές αναρτήσεις στο "άνοιγμα" τους, μια που θα έχει η κάθε μια ανάρτηση δεκάδες φωτογραφίες). Έπειτα υπήρξε μέριμνα από μένα όσο το δυνατό να μείνουν κρυφά τα πρόσωπα των καλλιτεχνών (γιατί μερικοί από αυτούς μου το ζήτησαν, και φυσικά αυτό το αίτημα τους και έγινε κατανοητό και δεκτό από μένα). Επίσης θα χωρισθεί όλο το υλικό σε τρεις διαφορετικές αναρτήσεις για να εξυπηρετηθεί και ο στόχος της όσο δυνατόν πληρέστερης καταγραφής του γεγονότος, αλλά και ο στόχος της όσο το δυνατόν λειτουργικότερης προβολής του υλικού μέσα στα πλαίσια αυτών των αναρτήσεων. Φυσικά θα υπάρχουν και σύνδεσμοι μέσα σε κάθε ανάρτηση που θα οδηγούν στις υπόλοιπες αντίστοιχες αναρτήσεις που παρουσιάζουν την εκδήλωση.

Θα κρατηθεί και ο σχολιασμός στο ελάχιστο δυνατό, μια που πρωταγωνιστές θα πρέπει να είναι μόνο οι καλλιτέχνες και οι θιασώτες του έργου τους, και όχι κάποιος πολυλογάς ταχυπληκτρολόγος του διαδικτύου!

Πολλά πάλι είπαμε! Πάμε κατευθείαν στο ψητό.

Σάββατο δύο ή ώρα, και ήδη τα παιδιά έχουν ξεκινήσει την δουλειά! Άργησα παρόλο που ήρθα ακριβώς στην ώρα μου, ήδη έχουν αρχίσει την προεργασία τους σε βαμμένους από προηγούμενες εκδηλώσεις τοίχους.

Και για ακόμα μια φορά η παροδικότητα της τέχνης του Street Art είναι εμφανής. Δυστυχώς οι κατάλληλοι τοίχοι - καμβάδες είναι λίγοι, με αποτέλεσμα κάθε νέα δημιουργία να επικαλύπτει προηγούμενα έργα. Πικρή διαπίστωση! Διαμάντια πάνω σε διαμάντια!

Και η μυρουδιά από τις μπογιές των σπρέι καταλυτική, δωρεάν μαστούρα στον πέριξ χώρο από παράγωγα του πετρελαίου και βενζόλες. Ζάλη στους τοίχους από τα διάφορα χρώματα, ζάλη και στον αέρα από τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες που απλόχερα χαρίζουν τα σπρέι!

Και προφανέστατα πολλά από τα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδήλωση ήταν από άλλες χώρες, αναγνώρισα στις λέξεις που άκουγα στις βόλτες μου και Αγγλικά και Γερμανικά!

Και δεν ήμουν ο μόνος που αποθανάτιζε το γεγονός.

Μπορεί να μην πρόλαβα από την αρχή την δημιουργία αλλά ακόμα και έτσι όλα τα έργα είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο υλοποίησης.

Και ακόμα η προσέλευση του κόσμου είναι ελάχιστη, κυρίως οι δημιουργοί και οι συνεργάτες φίλοι τους είναι παρόντες.

Και τα παιδιά επί του έργου.

Κρίμα πάντως το να καταπιεί η λήθη το προγενέστερο έργο, καθώς στρώματα μπογιάς θα κατακάθονται επάνω του. Ένα υπέροχο έργο θυσία στην ατελείωτη δημιουργικότητα των παιδιών. Τουλάχιστο θα υπάρχει η αποτύπωση του στο αρχείο μας. Παρηγοριά στον άρρωστο θα μου πείτε. Γεγονός της ζωής θα σας ανταπαντήσω.

Οι υπογραφές των δημιουργών?

Και μερικές λήψεις από το ελικόπτερο του Σκαϊ!

Σαν να λέω ήδη πολλά ενώ υποσχέθηκα να μην το κάνω αυτό ε? Χα χα χα.

Καλά καλά θα το βουλώσω, να μιλήσουν μόνες τους οι εικόνες!

Αγαπάμε Μέρλιν!

Και μια βόλτα όσο τα παιδιά δημιουργούν τα έργα τους στους πέριξ χώρους για να δούμε προγενέστερες της εκδήλωσης δημιουργίες και να τις αποτυπώσουμε φωτογραφικά για το αρχείο μας.

Καλόοοοοοοο!!!

Και πίσω στα παιδιά, αφού πρώτα με είχε σταματήσει καθώς βολτάριζα στους χώρους του πανεπιστήμιου ένας ευτραφής σεκιουριτάς "Δεν μου λες και εσύ μαζί τους είσαι?" μου λέει, και καθώς απαντούσα "Όχι, εγώ ήρθα απλώς για να βγάλω φωτογραφίες" να μου έρχονται στο μυαλό μου οι σκέψεις "Ωχχχ πιθανό να μην έχουν πάρει άδεια για να ζωγραφίσουν τους τοίχους!!! Είδαν οι σεκιουριτάδες τα ηχεία και τα πικ απ και νόμιζαν θα είναι απλώς καμία συναυλία ή πάρτι, και τώρα που είδαν να "γράφουν" θα τους έπιασε πανικός!"

Και ήδη έχουν προχωρήσει αρκετά τα έργα.

Και εγώ να εξακολουθώ να κλέβω εικόνες και τεχνογνωσία πάνω στο υλικό και τις τεχνικές των παιδιών.

Και σιγά σιγά αρχίζει να μαζεύεται κόσμος για να παρακολουθήσει το γεγονός.

Και την αράζω και εγώ σε μια γωνιά και απλώς φωτογραφίζω και απολαμβάνω την στιγμή. Περισσότεροι πλέον οι θεατές αλλά εγώ ξεχωρίζω σαν την μύγα μέσα στο γάλα! Τους ρίχνω όλους 1-2 δεκαετίες στα αυτιά, μακριά κοτσίδα στα μαλλιά, δερμάτινα, διαρκώς φωτογραφίζω. Ξεχωρίζω.

Έρχεται ένας μελαχρινός καλλιτέχνης, μικρόσωμος, με γένια, σγουρά μαλλιά "Γεια σου με λένε *****, πως σε λένε?" μου λέει, και απλώνει το χέρι του "Λάζαρος Μότσανος, έχω ένα blog μελισσοκομικό που έχει στην θεματολογία του και τα Street Art, και ήρθα εδώ για να καταγράψω την εκδήλωση, πολύ καλή δουλειά παιδιά!" Λέω προσπαθώντας μέσα σε μια και μόνη πρόταση να δώσω ένα πλήρες βιογραφικό, μια αιτιολόγηση του γιατί ένας "γέρος" είναι ανάμεσα στα ποδάρια τους, καθώς και να πνίξω οποιαδήποτε ανησυχία που θα μπορούσε να προκαλέσει η αταίριαστη παρουσία μου εκεί μέσα, το καταφέρνω, "Σοβαρά?" λέει "Μπράβο! Και μελισσοκόμος και blogger, ωραίος μεγάλε! Καλή συνέχεια" λέει και απομακρύνεται από μένα για να βρει τους φίλους του και να τους πει μάλλον "Α ένας βλαμμένος blogger και τίποτα άλλο δεν είναι, μην μασάτε!" χα χα χα.

Νέα παιδιά, ζευγαράκια ίσως, βόλτα με τα σκυλιά τους, βρήκαν ευκαιρία να παρακολουθήσουν κάτι το διαφορετικό, αντί να χάνουν τον χρόνο τους κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους μιας καφετερίας. Αγνά πρόσωπα, καθαρά, ελπιδοφόρα.

Παρατηρώντας το έργο από μακρυά και σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα σου.

Και συνεχίζει να πληθαίνει ο κόσμος που ήρθε να παρακολουθήσει, νιώθω ένα ψυχικό χαμόγελο βαθιά στην ψυχή μου. "Δεν είναι όλη η νέα γενιά κάγκουροι" ακούω τον εαυτό μου να λέει. Δεν έχουν όλοι το βάθος μιας θολής νερολακούβας, τους νοιάζει και κάτι παραπάνω από την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Διαφέρουν από τις μάζες, διαφέρουν από μας που χαραμίζαμε την ζωή μας με τα ίδια και τα ίδια. Μου αρέσουν αυτά τα παιδιά, πολύ περισσότερο από όσο μου αρέσει ο εαυτός μου και οι όμοιοι μου!

Και όλο και καταφθάνουν περισσότερα παραδείσια πουλιά, και όλο νιώθω περισσότερο παράταιρος εκεί μέσα, αλλά παρόλα αυτά μου δημιουργούν αυτά τα παιδιά μια οικειότητα παράξενη, νοιώθω τόσο καλά μαζί τους! Όσο αποξενωμένος νοιώθω πλέον όταν είμαι αναγκασμένος να ζήσω μέσα σε χώρους που παλιά ένοιωθα ότι μου παρέχουν διασκέδαση και ψυχαγωγία. Αλλάζω και εγώ, αργά μεν αλλά τουλάχιστο αλλάζω. Ίσως να υπάρχει ελπίδα και για την δική μας την γενιά. Ή τουλάχιστο για όσους είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν, και μαζί με εμάς και η πατρίδα μας. Το χρωστάμε άλλωστε. Σε αυτά ακριβώς τα παιδιά, τα ωραία παιδιά!

Τόσα πινέλα σε μια φώτο!

Και φυσικά το καύσιμο κάθε σωστού μελισσοκόμου! Ατελείωτα νυχτερινά δρομολόγια χωρίς χημική υποβοήθηση είναι αδύνατο να γίνουν!!! Χα χα χα.

Τι θα γίνει ρε μπάρμπα? Μόνο θηλυκά πιάνει ο δικός σου ο φακός? Χα χα χα.

Δημιουργικός οργασμός!

Και αρχίζουν τα έργα να αποκτούν πλέον όλο και ποιο ξεκάθαρη μορφή.

Απορία ενός παππού πριν από μερικές εβδομάδες όταν με είχε δει να βγάζω φωτογραφίες κάτι Street Art στους τοίχους του στρατοπέδου Παύλου Μελά "Καλά που τα βρίσκουν όλα τα λεφτά αυτοί που τα κάνουν αυτά για όλες τις μπογιές που χρησιμοποιούν? Ακριβές δεν είναι? Δεν θα θέλει πολλά λεφτά για να βάψουν ένα τόσο μεγάλο τοίχο?", ναι, θέλει πολλά λεφτά παππού, πολύ περισσότερα από όσα φαντάζεσαι (κάθε σπρέι πάει από 3-4 ευρώ τουλάχιστο), και τα δίνουν αφού τα έχουν κόψει από κάπου αλλού, και τα δίνουν για την τρέλα τους, το πάθος τους, την "καύλα" τους.

Και για αυτό τους αγαπώ, δαπανούν χρόνο, χρήμα, κόπο, για να κάνουν ομορφότερη την ζωή σου, ή τουλάχιστο ομορφότερη την ζωή όσων μπορούν να το εκτιμήσουν. Για τους υπόλοιπους υπάρχει η τηλεόραση, τα σκυλιά με τα μικρόφωνα, το κους κους στο Φατσοβιβλίο και στα καφενεία, τα Duckface στις φώτο, οι ψόφοι στα σχόλια, τα τατουάζ και τα μπλουζάκια με τις V λαιμουδιές, ο Παντελίδης στην τσίτα από ανοιχτά παράθυρα αυτοκινήτων, ο σανός!

Καλά μιλάμε τρομεροί οι καλλιτέχνες του δρόμου αλλά καλλιτέχνης σαν τον μεγαλοδύναμο δεν υπάρχει! Ιδίως αν έχει κέφια! Και ήμουν εκεί για να το αποτυπώσω φωτογραφικά και αυτό εγώ! Poetry in motion! Χα χα χα.

Παράξενο πόσα pitbulls υπήρχαν σε αυτή την εκδήλωση μαζί με τους ιδιοκτήτες τους, μέρος της ευρύτερης υποκουλτούρας και αυτό? Ή απλώς η επικρατούσα μόδα αυτής της εποχής στους σκύλους μέσα στις αστικές περιοχές?

Ωραίο στιλ!

Και είναι παράξενο ενώ έχουμε συνδυάσει την Street Art και τα Graffiti με τα σπρέι το πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην δημιουργία τους τα παραδοσιακά μέσα βαφής όπως τα πινέλα και τα ρολά!

Εππππ! Τι του κάνεις του κοριτσιού άτακτο μαιμούνννννν? Χα χα χα.

Καλά ενδυματολογικά διαφέρω περισσότερο με τα παιδιά από ότι χρονολογικά!

Τα χέρια στις τσέπες?!?!!? Τετραήμερος κράτηση, και φύγε από μπροστά μου μην σε τιμωρήσω!!!

Και η τέχνη του δρόμου δεν είναι μονοπώλιο και μόνο ανδρική υπόθεση!

Και πλέον έχει πληθαίνει αρκετά ο κόσμος (φυσικά και δεν μπορεί να αποκτήσει τεράστια μαζικότητα η προσέλευση, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο -και γιατί έχω ήδη παρακολουθήσει μια αντίστοιχη εκδήλωση στο παρελθόν και περίπου ξέρω το πόσο περίπου προσέλευση μπορεί να έχει- πάσχουμε σε πολλά ως λαός, η καλλιέργεια της ψυχής είναι ένα από αυτά).

Είναι δυνατό να μην τα αγαπάς αυτά τα παιδιά? Και μόνο που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι κάγκουροι αρκεί για να τα βάλεις για πάντα στην καρδιά σου.

Εδώ μου ήρθε λίγο ο πειρασμός να πω στα παιδιά "Δε μι λες ριε μιγάλε! "Το πόσες αποδείξεις θες για να δεις ότι δεν με θες" της Βίσσης το έχεις? Δεν του βάζεις για να στανιάρουμε να ρίξουμε και καμιά χαρτοπετσέτα, να γίνει και λίγου τζιερτζιελές γιατί με αυτά τα Ντάπα Ντούπα που βάζεις τα βλέπω λίγο ψόφια τα πράγματα, και λίγο σανιδωμένα τα φιδίσια τα κορμιά εκεί χάμου!!!" αλλά το ξανασκέφτηκα και είπα "Άσε καλύτερα, με την εμφάνιση που έχεις μπορεί να πιστέψουν ότι το εννοείς, και μετά άντε να εξηγήσεις τα ανεξήγητα!!!" Χα χα χα.

Και τα παιδιά συνεχίζουν να "γράφουν" αλλά μεσημέρι πλέον, "Ώρα για κανένα βρώμικο στην Ναβαρίνου" σκέφτομαι, και αφήνω το ταλέντο να ξεδιπλώνεται για ένα απαραίτητο διάλειμμα για τροφοδοσία. Και μια κατάλληλη ευκαιρία για να τελειώσει και το πρώτο μέρος της κάλυψης μας στην εκδήλωση. Στις επόμενες 2 αναρτήσεις αυτού του blog θα έχουμε την συνέχεια της αποτύπωσης της εκδήλωσης (θα υπάρχουν εδώ και οι αντίστοιχοι σύνδεσμοι για αυτές -βλέπετε επόμενη ανάρτηση του blog Support your local vandals Vol II και Support your local vandals Aftermath). Ώρα για μαμ, γιατί ως γνωστόν "Νηστικό Αρκούδι δεν χωρατεύει" Χα χα χα.

Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV