ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol I

Κυριακή 8 Απριλίου 2018

Ανιχνεύσεις ΑΒΕΖ Vol I

Και μια ακόμα ανίχνευση σε ένα από τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια της Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της σειράς Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια που θα παρουσιαστεί με μια καθυστέρησή στα μάτια σας (η Ανίχνευση είχε γίνει στις 16 Φεβρουαρίου 2016, αλλά καθυστέρησε λόγου του όγκου της μελισσοκομικής μου εργασίας που δεν αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο ώστε να ετοιμάσω σε νέες αναρτήσεις όλο αυτό το υλικό που έχει σωρευτεί με τα χρόνια!). Αυτή την φορά οι ανιχνεύσεις μας θα μας πάνε στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο της ΑΒΕΖ στην οδό Θεσσαλονίκης - Λαγκαδά στο ύψος του Μαρμαρίδη.

Μια επίσκεψη σε ένα εργοστάσιο με βαρύ όνομα (ιδίως στην βόρεια Ελλάδα) που ωστόσο ούτε και αυτό κατόρθωσε να γλυτώσει το κλείσιμο και την απαξίωση.

Πριν από όλα όμως ας αρχίσουμε με τα βασικά αυτής της σειράς και πάμε στην Ιστορική αναδρομή και αυτής της επιχείρησης.

Ιστορική Αναδρομή

ΑΒΕΖ (ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ)

Η ΑΒΕΖ υπήρξε η πρώτη βιομηχανία της βόρειας Ελλάδος (και η δεύτερη σε όλη την Ελλάδα) με έτος ίδρυσης της το 1926 και με τις ρίζες της να ξεκινούν το 1860 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Κωνσταντίνος Μήκας δημιούργησε το πρώτο του εργοστάσιο ( Η ιστορία μάλιστα λέει ότι ο τότε υποδηματοποιός κ. Μήκας σερβίριζε μακαρόνια στους πελάτες του όσο περίμεναν για να τους φτιάξει τα παπούτσια τους! Μετά από λίγο αποφάσισε να αλλάξει αντικείμενο και να κάνει ένα μακαρονοποιείο!).

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή (1924) τα παιδιά του Κων/νου Μήκα μετάφεραν όσα μηχανήματα μπορούσαν στην Θεσσαλονίκη, και ίδρυσαν την βιοτεχνία «ΙΡΙΣ». Η ΑΒΕΖ Α.Ε. δημιουργήθηκε το 1926 με την συγχώνευση 4 βιοτεχνιών ζυμαρικών (την «ΙΡΙΣ» των Υιών Κ. Μήκα, Χατζηγιάννη και Βέρρου, Κουσκούρα και Μόκκα, Μπεραχά και Σια) με εργοστάσιο στο νότιο τμήμα του τετραγώνου που περικλείονταν από τους οδούς Γλάδστωνος, Ολύμπου, Παπαζώλη, και Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη. Τα μηχανήματα ήταν κυρίως χειροκίνητα μέχρι το 1957 όπου και αντικαταστάθηκε ο μηχανολογικός του εξοπλισμός, και έχουμε το 1962 την μετακίνηση του εργοστασίου στην οδό Θεσσαλονίκης - Λαγκάδα (στο 6ο χιλ. στην στροφή Ωραιοκάστρου).

Οπού και η επιχείρηση παραμένει στα χέρια της οικογενείας Μήκα μέχρι το 2004, όπου και υπάρχει μεταβίβαση των μετοχών της εταιρίας στους ΕΝΑ Trade ΑΒΕΕ και στην βιομηχανία παραγωγής σιμιγδαλιού Α.Λαμπριανίδης ΑΒΕΕ (όπου και αναλαμβάνουν χρέη προέδρου και διοικητικού συμβούλου αντίστοιχα ο Αθανάσιος Καλινόπουλος και ο Ιωάννης Λαμπριανίδης).

Παρόλη την προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρίας από την νέα διοίκηση οι προσδοκίες δεν επαληθεύτηκαν και το 2006 η ΑΒΕΖ παρουσίασε ζημία 1 εκατομμυρίου ευρώ στον Ισολογισμό της. Τον Ιούνιο του 2007 πούλησε το εμπορικό της σήμα στην Μέλισσα- Κίκιζας (εκείνη την στιγμή η ΑΒΕΖ κατείχε το 20% της αγοράς της βόρειας Ελλάδος στα ζυμαρικά) όπου και απολύονται 17 άτομα από το εμπορικό τμήμα της ΑΒΕΖ. Το τέλος έρχεται στις 28/12/2007 όπου κλείνει πλήρως η εταιρία και απολύονται οι εναπομείναντες 33 εργαζόμενοι.

Αιτίες της κρίσης στον κλάδο και το κλείσιμο της ΑΒΕΖ (και αρκετών ακόμα εταιριών του κλάδου) ήταν ο ανταγωνισμός και η ανάγκη εκσυγχρονισμού της μονάδας (κ. Πλευρίτης) και η επέλαση των αλυσίδων λιανεμπορίου στην αγορά (κ. Κανιδόπουλος).

Κατά την διάρκεια των 81 ετών επιτυχημένης πορείας της επιχείρησης κατόρθωσε να διακριθεί πολλές φορές (ιδίως τα πρώτα χρόνια) κερδίζοντας χρυσά βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις (Φλωρεντία 1929, Νίκαια 1930 κ.α.).

Φωτογραφία από το αρχείο Ε.Λ.Ι.Α. (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) του ΜΙΕΤ (Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης)

ΠΗΓΕΣ

ΑΒΕΖ Λουκέτο στην πρώτη βιομηχανία της Β. Ελλάδος

Τέλος εποχής για την πιο παλιά βιομηχανία ζυμαρικών

Βογατσικό-ΑΒΕΖ Το "δικό μας" εργοστάσιο

Μέλισσα Κίκιζας: Εξαγόρασε το σήμα ΑΒΕΖ

Και για ακόμα μια φορά το άτακτο παιδάκι αγνοώντας κάθε έννοια επιφυλακτικότητας, ασφάλειας, και σωφροσύνης ξεκινά (όπως πάντα μόνος του!) μια ακόμα ανίχνευση μέσα στις ερημιές για να σας προσφέρει και σε εσάς μια άποψη του κόσμου του, που μόνο να ξενίσει μπορεί τους περισσότερους από εσάς. Αλλά έτσι είναι η ζωή, άλλοι στα 45 είναι ήδη γέροι και άλλοι στα 45 τους νιώθουν ακόμα παιδάκια! Χα χα χα.

Πολλά είπαμε ώρα να μιλήσουν οι εικόνες!

Κρυφές ματιές από την κλειδαρότρυπα.

Παράξενο το πως οι στέγες είναι τα πρώτα πράγματα που φευγατίζονται σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, ο άνεμος ή λεηλάτες άραγε?

Απίστευτο!!!

Τι ομορφιά είναι αυτή?

Τι φοβερός καλλιτέχνης!

Τι τρομερή τεχνοτροπία!

Και που και που και καμία καλλιτεχνική φώτο και από εμάς για να μην μας έχουν και για Ούννους!

Χα χα χα.

Και παντού στάσιμα νερά όπου υπάρχει εγκατάλειψη από τους ανθρώπους, και φυσικά τα κουνούπια και οι ασθένειες που μεταφέρουν παραμονεύουν.

Ακόμα ένα πανέμορφο έργο Street Art με μια υπέροχη ακόμα τεχνοτροπία, αυτά που γεμίζουν την ζωή μου και με ανταμείβουν για τις αταξίες μου μέσα στα ερείπια!

Gone with the wind!

Αλλά ακόμα και μετά από τόσα χρόνια απαξίωσης και λησμονιάς η υποδομή ακόμα εντυπωσιάζει! Κρίμα!

Ούπππςςςςς τι έχουμε εδώ?

Σαν δεν ντρέπεστε σαρδανάπαλοι! Χα χα χα.

Σχεδόν δέκα χρόνια χωρίς ζωή μέσα του και τα δέντρα ήδη το διεκδικούν!

Και προφανέστατα δεν μπόρεσαν όλη την υποδομή του να την πάρουν!

Η βάση από το σιλό, το έχουν παρατημένο εδώ, χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς για αυτό. Απίστευτο! Τόσο κεφάλαιο να απαξιώνεται! Λες και το κεφάλαιο στην Ελλάδα είναι ποσότητα αμελητέα λόγου υπεραφθονίας!!!

Και νεανικοί έρωτες πάνω στους τοίχους της μοναξιάς!

Δεν είμαι ο μόνος περιπατητής στις τσιμεντένιες ζούγκλες και στις βιομηχανικές ερημιές, ένας ανιχνευτής της αστικής ανθρωποπανίδας και οικοσυστήματος, ένας παρατηρητής της μεταβιομηχανικής παρακμής, ένας αναζητητής των μεγάλων "γιατί" της καπιταλιστικής αντίφασης, ένας αμφισβητίας της θεωρητικής υπεροχής και της απραξίας του καναπέ, ένα παιδάκι μέσα σε παιδικές χαρές φτιαγμένες από υπεραξίες εργασίας και υποαξίες κεφαλαίου.

Ίσως και απλώς ένας παλαβός που αναζητά μπελάδες χα χα χα.

Και εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος της ανίχνευσης στην ΑΒΕΖ (θα ακολουθήσουν ακόμα 2 τις επόμενες ημέρες), ώρα για λίγη ξεκούραση, η τρέλα χρειάζεται μικρές και μόνο δόσεις κάθε φορά. Είναι επικίνδυνη και μεταδοτική σε μεγαλύτερες δόσεις και δεν λέει στα γεράματα σας να κολλήσετε παλαβομάρα και εσείς. Άστε απλώς τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής να σας μετατρέψει σιγά σιγά από ανθρώπους σε λιπάσματα! Χα χα χα.

Μέχρι την επόμενη ανάρτηση.....

Adios Amigos Locos

Σειρά Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια

Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια

Μια ματιά στην Υφανέτ

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol I

Μια φορά και ένα καιρό στην Αλλατίνη Vol II

Αλευρόμυλος αδερφών Βαλτσάνη

Street Art στο Καπνομάγαζο Ωραιοκάστρου - Forum North Vol I

Street Art στο Καπνομάγαζο Ωραιοκάστρου - Forum North Vol II

Street Art στο Καπνομάγαζο Ωραιοκάστρου - Forum North Vol III

Η Υψικάμινος στον Άγιο Πρόδρομο

Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό

Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IΙI

O δρόμος έχει την δικιά του ιστορία Vol IV