Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτας

Ήρθαν και φέτος τα ξύλα.

Μπελάς μεγάλος, φέτος ήταν ακόμα μεγαλύτερος.

Φέτος βλέπετε το πετρέλαιο που θα αρχίσει από τις 15 Οκτωβρίου η διανομή του, θα έχει κατά πάσα πιθανότητα τιμή εκκίνησης το ένα ευρώ. Κάτι οι εξοντωτικοί φόροι μέχρι αηδίας, κάτι οι πολεμικές συρράξεις που αναστατώνουν την τιμή του, κάτι η οργανωμένη εκπροσώπηση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, και κάτι η ολιγοπωλιακή αγορά του πετρελαίου καθιστά την τιμή του απαγορευτική.

Ευτυχώς πριν από 3 χρόνια πήραμε την μεγάλη (και πολύπονή) απόφαση να ξαναγυρίσουμε στα ξύλα ως καύσιμη ύλη για την θέρμανση τον χειμώνα. Βλέπετε η τιμή του τότε είχε σκαρφαλώσει στα 52-58 λεπτά το κιλό, τιμή απαγορευτική για τις συνθήκες του Σοχού και τις θέσης του σπιτιού μας (μέσα στο μπουγάζι που κατεβαίνει από το βουνό, αποδεδειγμένα το πιο κρύο μέρος του παγωμένου χωρίου μας).

Δεν ήταν δυνατό πλέων να γίνει ανεκτή η χρηματική επιβάρυνση που προκαλούσαν οι 11 τόνοι πετρελαίου που καταναλώναμε μαζί με τον αδερφό μου.

Αποφασίσαμε με βαριά καρδία δεν λέω να έχουμε δυο μορφές θέρμανσης, και με ξύλο και με πετρέλαιο. Με βαριά καρδία, γιατί είχαμε και παλιότερα ξυλολέβητα και οι αναμνήσεις από το φόρτωμα των ξύλων και όλα τα παρεπόμενα (τάισμα με το χέρι του καυστήρα μέσα στο κρύο, και ακόμα και στην διάρκεια της νύχτας, απόβλητα που χρειάζονταν να απομακρυνθούν) ήταν ακόμα νωπές (και επώδυνες).

Αγνοώντας τις φωνές που μας προειδοποιούσαν για την επικείμενη πτώση της τιμής του πετρελαίου (κακόμοιροι άστοχοι προφήτες!) επενδύσαμε ένα σεβαστό ποσό για νέο καυστήρα, λεβητοστάσιο, και σύνδεση και επέκταση της γραμμής του καλοριφέρ.

Ευτυχώς τον Θεό το κάναμε!!!

Βλέπετε οι τιμές του πετρελαίου δεν έπεσαν από τότε. Ούτε και καν θα πέσουν στο μέλλον (ας είναι καλά η κυβέρνηση με τις αυξήσεις στους ειδικούς φόρους στο πετρέλαιο μας έκανε μάγκες με την απόφαση μας, και όταν το 2012 εξομοιωθούν οι τιμές στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης και σκαρφαλώσει το πετρέλαιο στα 1,40 ευρώ το κιλό τότε θα δείχνουμε δυο φορές μάγκες).

Όποτε και χρονιά με την χρονιά μειώνουμε την χρήση πετρελαίου και αυξάνουμε την χρήση των ξύλων.

Βρε καλώς τα!!!

Θυμάστε που πέρσι είπα ότι δεν πρόκειται ξανά να τα ντανιάσω έτσι ώστε να είναι η λευκή πλευρά τους φάτσα κάρτα, γιατί είναι μεγάλος μπελάς?

Έχετε ακούσει το “Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί ”?

Ε το λοιπών δεν είμαι σοφός τελικά!!!

Χα χα χα. 

Για να δω πόσο χωριατόπαιδα είστε.

Ποία είναι τα δύο σφάλματα σε αυτό το ντάνιασμα?

Άντε να το πάρει το ποτάμι.

Λάθος πρώτο υπάρχουν ελάχιστα λεπτά ξύλα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως προσάναμμα, τεράστια έλλειψη για όσους είναι πυρομανείς ή έχουν τζάκι, σόμπα, ξυλολέβητα.

Λάθος δεύτερο τα ξύλα δεν είναι ντανιασμένα με την φαρδιά τους πλευρά προς τα έξω με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος απροειδοποίητης κατάρρευσης, αλλά μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος?

Και τα δύο οφείλονται σε περιορισμούς σχετικά με τα ξύλα (απροσδόκητα χονδρά ξύλα, όχι ότι με πειράζει φυσικά) και στην εμμονή σχετικά με την εμφάνιση της τελευταίας σειράς (Α ρε καταραμένο DNA!!!). 

Ααααα!!!!

Τι έχουμε εδώ?

Και ναι φέτος έκανα και νέα ειδίκευση.

Εκτός από το ολοκληρωτικά συντεταγμένο ντάνιασμα (σε σειρές όλα ντανιασμένα), πλέων έχω αποκτήσει και την τεχνογνωσία του ψευδοντανίασματος (δηλαδή ντανιασμένα τα ξύλα γύρω γύρω και χύμα μέσα, κάνεις τα τοιχία σωστά και μέσα χάος).

Πώς να το κάνουμε δια βίου μάθηση είπαμε χα χα χα.  

Αν προσέξατε η πλευρά δεν είναι τελείως ευθεία αλλά δεν πειράζει.

Ο Καλατράβα μας είπε να το κάνουμε έτσι!!!!

Χα χα χα. 

Η λεπτομέρεια όμως είναι που μετράει, για τσεκάρετε τις γωνίες, σαν φερμουάρ που κλείνει για μεγαλύτερη σταθερότητα.

Βγήκε ωραίο ε?

Και μεγάλο όμως, ελπίζω να μην μας το φορολογήσει ο Μπένι ως αυθαίρετο. 

Αυτήν την φωτογραφία την βάζω μόνο και μόνο γιατί μου αρέσει υπερβολικά.

Γουστάρετε πέτρα στο παρτέρι?

Ποταμίσια.

Τρεις μέρες ήμουν μέχρι το γόνατο μέσα στο νερό στο ρέμα τις Γκουλιά Μαράκα για να διαλέξω και να βγάλω τις κατάλληλες.

Θυμάστε ότι δεν είμαι και πολύ σοφός ε?

Χα χα χα. 

Και όχι ρε μπαγλαμάδες δεν έκανα τόσο πολύ χρόνο για να το φτιάξω ώστε φύτρωσαν και μεγάλωσαν τα δέντρα μέσα του.

Χα χα χα.

Και εδώ νέες τεχνολογίες.

Σύστημα Κου Του Ρου.

Και γιατί ο χώρος δεν έφτανε για να μπουν όλα και γιατί μετά από 4 μέρες εντατικής εργασίας  και 24 τόνους ξύλα οι δυνάμεις στέρεψαν τελείως.

Φέτος θα κάψουμε 24 τόννους ξύλα και 1,5 τόννο πετρέλαιο. Απορώ πως μπορούν να την βγάζουν με 800 κιλά στην νότια Ελλάδα!!!! Πόσο κοντά στην Αφρική είναι τελικά η Πελοπόννησος?

Ξύλα το λοιπών και μάλιστα πολλά, πάρα πολλά!!!

Φέτος χρειάσθηκαν 4 μέρες για να τα ντανιάσω. Κάθε μέρα από 7-8 ώρες εργασίας, στα όρια της αντοχής μου, με διαρκούς μικροτραυματισμούς (τα γόνατα μου γεμάτα μώλωπες, αμυχές στα χέρια, χτυπημένα δάκτυλα, μυικοί πόνοι παντού), και με τελείως άγρυπνες νύχτες από την υπερένταση και τους πόνους.

Αλλά αυτά είναι μόνο η αρχή, βλέπετε το καλοριφέρ θέλει τροφοδοσία κάθε σχεδόν 2 ώρες (αν θέλεις να έχεις ζέστη, αν αντίθετα θέλεις να λες ότι καις μόνο 4 τόννους ξύλα και να κυκλοφορείς με γούνα μέσα στο σπίτι σου γιατί δαγκώνεις από το κρύο το κ@@λί σου δικαίωμα σου), οπότε είσαι απίκο και σαν θερμαστής χώνεις ξύλα στο αδηφάγο στόμιο του λέβητα (μεταφέρεις και κάθε μέρα από 2-3 καρότσια ξύλα στο λεβητοστάσιο).

Οπότε συνολικά τους 24 τόννους θα τους περάσεις από τα χέρια σου 4 φορές (μια φορά όταν φορτώνεις το καρότσι, μια φορά όταν ντανίαζεις τα ξύλα, μια φορά όταν ξαναφορτώνεις το καρότσι για να πας στο λεβητοστάσιο, και μια φορά όταν ταΐζεις το Κτήνος) σύνολο 96 τόννοι, κοντά 100!!!

Θέλει να απομακρυνθούν και τα απόβλητα του (τόννοι από στάχτη που πρέπει να απομακρύνεις) καθώς και να καθαρίσεις από τα απορρίμματα που προκαλεί η κοπή των ξύλων (μια καρότσα από αγροτικό γεμάτη με  πριονίδι, βρύα, λειχήνες, και κομμάτια ξύλο) πρέπει και συχνά πυκνά να καθαρίζεις και τον λέβητα από την κάπνα του.

Ταυτόχρονα πρέπει να έχεις και προσανάμματα για να βάζεις πάλι τον λέβητα σε λειτουργία. Προσανάμματα που θα πρέπει να τα βρεις από το βουνό (ξυλά λεπτά και ξερά ή όπως πρωτοτύπησα για ακόμα μια φορά κουκουνάρια!!! Λάθος ξέρω χα χα χα άλλη φορά δεν πρόκειται να διαλυθώ για να μαζεύω και να μεταφέρω αυτή την φοβερή πρώτη ύλη για προσανάμματα, μια μέρα σήμερα γεμάτη με κούραση, πόνο, και αγωνία για την πιθανότητα να αφήσω αυτό τον μάταιο κόσμο μου άλλαξαν την άποψη για το ποιο είναι το καλύτερο προσάναμμα χα χα χα).

Όπα τι είναι αυτό?

Κάποιος έκανε ταράσι («απαλλοτρίωση» στα σοχινά χα χα χα)!!!!

Ή απλώς φρόντισε να μειώσει την ξυλώδη μάζα έτσι ώστε να προστατεύσει το δάσος από τον κίνδυνο της πυρκαγιάς?

Χμμμμμμμμμμμμμμμμμμ! 

Πολύ πράμα ρε!

Όχι και τόσο μόνο δυο 100 κιλά και τρία 50 κιλά τσουβάλια.

Χα χα χα.

Υπέροχο θέαμα δεν συμφωνείτε?

Θυμάστε που είχα κάνει λόγο για έλλειψη προσανάμματος παραπάνω?

Αυτή είναι μια από τις λύσεις για αυτό το πρόβλημα.

Όπως το είχε χαρακτηρίσει ένας φίλος μου που το θεώρησε φοβερή επιχειρηματική ιδέα ως το «οικολογικό προσάναμμα» (όχι και άσχημη ιδέα!).

Ότι μπορεί να σου δώσει ένα πλεονέκτημα στο ανάμα της φωτιάς είναι ευπρόσδεκτο.

Γιατί άλλο πράγμα είναι να προσπαθείς να ανάβεις τον λέβητα στις 6 το πρωί Δεκέμβρη μήνα με βροχή ή χιόνι στους -10 (-10 βαθμοί και βροχή μπράβο!!! Τι βαθμό είπαμε είχες στην χημεία? Χα χα χα) και να σου παίρνει 2 λεπτά και άλλο να σου παίρνει 5 λεπτά.

Μια δοκιμή θα σας πείσει. 

Πανέμορφο δασάκι.

Μέσα στην ψυχή μου το έχω!

Και όμορφο και χρήσιμο.

Μου δωρίζει τις πευκοβελόνες του για το καπνιστήρι μου, με χαλαρώνει κάθε φορά που έχω τις μαύρες μου και θέλω να πάω κάπου να λουφάξω για να χαλαρώσω, μου χαρίζει τώρα και τα κουκουνάρια του για να μην νιώθω όλη την δριμύτητα του χειμώνα του Σοχού (ξέρετε ένα χωρίο στην βόρεια Σιβηρία -γεμάτο Ούννους-!). 

Το μόνο πρόβλημα του είναι όμως η υψομετρική του διαφορά από τον δρόμο.

Κοντά στα 150 μέτρα με κλήση 50%!!!!

Με ανώμαλο φυσικά έδαφος, γεμάτο με ένα θαλασσινό είδος βλάστησης καθώς και με Κατερίνα Ντούσκα (Η αγριορίγανη στην τοπική διάλεκτο).

Και μόνο κοντά στα διακόσια κιλά προσάναμμα να μεταφέρω με την βοήθεια μόνο των χεριών μου και των ποδαριών μου.

Ποτέ πριν δεν ένοιωσα την καρδιακή ανακοπή όσο σήμερα!!!!!

Και μετά να τα μεταφέρω κάπου εκεί στο βάθος που με περίμενε το πίσωκινητο (μερικές φορές) μουλάρι μου.

Δεν το νομίζω Τάσο!

Είπαμε ότι δεν είμαι σοφός αλλά όχι και έτσι.

Χα χα χα.

Τελικά με έκοψε και έφερα το αυτοκίνητο στο μέρος που ήταν τα τσουβάλια και όχι το αντίθετό.

Αμφιταλαντεύτηκα δεν λέω αλλά είχα ένα καλό σύμβουλο.

Εκείνο το τσίμπημα στην καρδία μετά την τελευταία ανάβαση ομολογώ ότι ήταν ο καθοριστικός παράγοντας.

Χα χα χα. 

Και όλα αυτά γιατί?

Πριν απαντήσω σε αυτό το ερώτημα θα αναφέρω μια ερώτηση που απεύθυνα σήμερα στους φίλους μου που με παρακολουθούν.

Τι θεωρείτε βία στην ζωή σας?

Είχα μερικές διαφωτιστικές απαντήσεις, με βοήθησαν να αντιληφθώ τις πραγματικότητες των φίλων μου καλύτερα.

Αλλά εγώ δεν απάντησα σε αυτό το ερώτημα.

Τι θεωρώ εγώ ως βία στην ζωή μου?

Ε η απάντηση είναι νομίζω ξεκάθαρη.

Βία θεωρώ και το να είναι τόσο απαγορευτικές οι τιμές του πετρελαίου ώστε να είμαι αναγκασμένος να χρησιμοποιώ ξύλα και να καταπονώ τον εαυτό μου!!!

Βία θεωρώ το να με αναγκάζουν οι οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνουν άλλοι για μένα να περιορίζουν τις επιλογές μου σε επιλογές που δεν θα τις δεχόμουν ως επιθυμητές.

Βία θεωρώ το να μην είμαι κύριος του εαυτού μου γιατί έτσι αποφασίσανε οι άλλοι.

Και άντε πάλι καλά είμαι νέος, στο 1,90, με 93 κιλά, καλογυμνασμένος, μέσα σε χωρίο, και με χώρους στο σπίτι μου μεγάλους, έχω ταυτόχρονα και πείσμα μουλαρίσιο όταν θέλω πραγματικά να κάνω κάτι, καθώς και με ελεύθερο χρόνο αυτή την στιγμή για να τον δαπανήσω καταλλήλως. Αυτά τα χαρακτηριστικά μου δίνουν την δυνατότητα να έχω εναλλακτικές λύσεις.

Τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν μπορούν να έχουν εναλλακτικές?

Γέροντες που τους έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις τους, άτομα από πόλεις που δεν έχουν αποθηκευτικούς χώρους, ή και την δυνατότητα να προμηθευτούν ξύλα, άτομα που ποτέ δεν σκέφτηκαν ότι μπορούν να κουβαλήσουν ξύλα και μασάνε με το όλο εγχείρημα?

Αυτοί πως θα βγάλουν αυτόν και τους επόμενους χειμώνες?

Θα τους βγάλουν?

Γιατί να αυξηθεί το εισόδημα τους το κόβω χλομό, τι θα κάνουν, από πού θα κόψουν ανάγκες για να καλύψουν τις υπόλοιπες με το μειωμένο τους εισόδημα?

Από την τροφή?

Την θέρμανση?

Την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή?

Ποίο κατά την γνώμη του καθενός σταθμίζεται ως το λιγότερο επικίνδυνο για την ύπαρξη του?

Η μήπως θα ζεσταθούν με παχιά λόγια?

Γιατί τα παχιά τα λόγια ούτε τρέφουν, ούτε ζεσταίνουν, ούτε θεραπεύουν.

Εύκολο είναι να υπόσχεσαι «Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτα» για ένα αόριστο και μακρινό σκοπό (αν επιτευχθεί μάλιστα) όπως είναι η «σωτηρία της πατρίδας» αλλά ακριβώς το τι σημαίνει αυτό για τον καθένα δεν διευκρινίζεται.

Εγώ κύριε υπουργέ των οικονομικών, κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι βουλευτές, καρακόλια, παρατρεχάμενοι, σφουγκοκολάριοι της εκάστοτε εξουσίας ορίζω το Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτας ως τα παραπάνω που αναγκάζομαι να υποστώ καθώς και πολλά άλλα που δεν μου επιτρέπει η περηφάνια μου να τα κατονομάζω. Θυσίες που θα υποστώ για να συνεχίσω να μετέχω στο παιχνίδι της επιβίωσης.

Αντίστοιχα και οι υπόλοιποι Έλληνες θα κόψουν κομμάτια από την ζωή τους, θα απολέσουν επιλογές, θα ξεχάσουν όνειρα και προσδοκίες, για να τα θυσιάσουν στα πόδια σας. Και αυτοί θα τα υποστούν αυτά μόνο και μόνο για να μετέχουν και αυτοί στο παιχνίδι της επιβίωσης.

Εσείς τι ακριβώς θυσίες σκοπεύετε να υποστείτε για τον δικό σας Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτα?

ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΟΤΣΑΝΟΣ

ΣΟΧΟΣ 29/9/2011