ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Τώρα τελευταία ακούγεται διαρκώς από παντού ως λύση για την υποαπασχόληση, την οικονομική εξαθλίωση, καθώς και για την ύφεση η ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα καθώς και η επιστροφή του κόσμου πίσω στα χωριά. 

Υπέροχη επιλογή, συμφωνώ απολύτως, και σκοπεύω να την εφαρμόσω (μπορεί μεν να ήμουν μια ζωή σε χωριό αλλά αποτελούσα αυτό που χαρακτηρίζω ως αστικό επαρχιακό πληθυσμό , δηλαδή άτομα που ενώ ζούνε σε χωριά έχουν χαρακτηριστικά και συνήθειες που συναντάς σε άτομα πόλεων με όλα τα θετικά καθώς και τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει αυτή η συμπεριφορά). 

Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά χα χα χα) θα δείξω σιγά σιγά (καθώς θα εντρυφώ όλο και περισσότερο στον πραγματικό τρόπο ζωής των χωριών και της πρωτογενούς παραγωγής) τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις απαραίτητες αλλαγές και συνήθειες που πρέπει να αποκτήσεις για να μπορέσεις να βιώσεις αποτελεσματικά αυτό που με ελαφρά την καρδιά (και σε βαθμό σχεδόν ρομαντικό και εξωπραγματικό) ευαγγελίζονται οι διάφοροι καθοδηγητές απόψεων, γνωμών, και συμπεριφορών (λέγε με ΜΜΕ). 

Φυσικά όλη η οπτική θα είναι καθαρά υποκειμενική και προσωπική αυτό είναι αυτονόητο και ελπίζω να είναι και κατανοητό από όλους, σκοπός του είναι απλώς η καταγραφή και μόνο ενός ημερολογίου βιωμάτων και η παράθεση του στην αντίληψη σας. 

Ούτε να καθοδηγήσει κάποιον προσπαθεί, ούτε να κρίνει οποιωνδήποτε, ούτε να αποτελέσει μια αντικειμενική τοποθέτηση σε ένα βαθύ θέμα. 

Είναι απλώς οι τρόποι των βουνών.

Καλή η εξοχή αλλά ενεργοβόρα (ή καλύτερα ευρωβόρα χα χα χα) μετά από 25 τόνους ξύλα και 1 τόνο πετρελαίου (δεδομένου ότι ο φετινός χειμώνας ήταν δριμύτατος, από 23 Δεκέμβρη μέχρι τώρα 13 Μάρτη οι μέρες χωρίς χιόνια ή παγωνιά ήταν ελάχιστες) τα αποθέματα σε καύσιμη ύλη στερεύσαν.

Λύση οικολογική (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε) το μάζεμα κούτσουρων. Δηλαδή οι βάσεις των δέντρων που έχουν υλοτομηθεί εδώ και χρόνια ή και δεκαετίες, και μπορούν να εξαχθούν εύκολα γιατί έχουν αποσαθρώθει σε τέτοιο βαθμό που αρκούν μόνο μερικά χτυπήματα από βαριά ή ακόμα και μερικές κλοτσιές, το πρόβλημα είναι η μεταφορά τους από το σημείο εξαγωγής τους στο σημείο που βρίσκεται το μεταφορικό μέσο, δεδομένου ότι οι ποσότητες κούτσουρων μπορεί να είναι από 250 έως 1000 κιλά που πρέπει να μεταφερθούν σε αποστάσεις που αθροιστικά –πολλά δρομολόγια- μπορεί να είναι μερικά χιλιόμετρα σε δύσβατο έδαφος –απότομες πλαγιές, γλιστερά εδάφη, εμπόδια από την βλάστηση-οπότε μπορεί κανείς να καταλάβει που είναι το παλούκι).

Μαζεύεις δηλαδή καύσιμη ύλη και ταυτόχρονα αφαιρείς αυτή την περιττή ποσότητα (ιδίως σε περίπτωση πυρκαγιάς είναι και αρνητικός παράγοντας) από το δάσος, αν αυτό δεν είναι οικολογία δεν ξέρω τι είναι.

Το να κόβεις αυθαίρετα χλωρά δέντρα πάντως δεν είναι, είπα και ελάλησα.

Το χιονάκι χιονάκι όμως, βλέπετε στα βουνά το χιόνι διατηρείται πολλές μέρες μετά την πτώση του. Και το να είσαι 2,5 ώρες κουβαλώντας κούτσουρα μέσα στην λάσπη και βρεγμένος από κάτω έως πάνω είναι μια ακόμα δυσμενής παράμετρος που θα πρέπει να έχεις στα υπόψη.

Εργαλεία για το ανδραγάθημα, αμάξι με κουτσαδούρο, τρέιλερ, τσεκούρι για κόψιμο, και βαριά 6κιλή (στο σπίτι θα χρειαστεί και τσεκούρι για σκίσιμο καθώς και αλυσοπρίονο). 

Α ναι και ένας μπουνταλάς για να κουβαλάει και να ξεπατώνει τα πάντα χα χα χα. 

Γουστάρετε τρέιλερ?

Μελισσοκομικό. 

Τρεις γενιές μελισσοκόμων το είχαν στην κατοχή τους.

Εδώ και μερικές μέρες το έχω στην κατοχή μου, του έκανα μερικές βελτιώσεις (βοηθητική ρόδα, ρεζέρβα, ενδυνάμωση του πλαισίου, σημεία πρόσδεσης φορτίου) και θα του κάνω και άλλες (αμορτισέρ να βοηθούν τις σούστες και βάψιμο –ναι ναι κόκκινο θα το κάνω τελείως-). Από χώρους περισσότερους από τετράπορτο αγροτικό (χωράει 8 κυψέλες και υπάρχουν και πολλά μπόσικα ακόμα), το αγάπησα από την στιγμή που το είδα.*

*(Μαύρα χάλια ήταν το τρέιλερ! Βλέπε ανάρτηση Trust Me, I m an Engineer για το πως το βελτιώσαμε!!!).

Τρίτο φορτίο (διαρκώς αυξανόμενα) και αυτό που κατά εμένα είναι «φόρτωμα ως τα μάτια» (τόσα ξέρω τόσα λέω χα χα χα).

Κούτσουρα και μόνο κούτσουρα.

Το απόλυτο πλεονέκτημα της βοηθητικής ρόδας, κάποιος που έχει μόνο τρεις διαδρομές με τρέιλερ και δεν ξέρει ακόμα να κάνει όπισθεν με αυτό μπορεί άνετα να ξεκοτσάρει το τρέιλερ ακόμα και φορτωμένο και να το πάει όπου θέλει!!!

Είδατε τι καλά μπορεί να τα καταφέρει κάποιος που είναι πρωτάρης? 

Χαρήκατε? 

Μην φάτε θα φάμε γλαρόσουπα.

Αρκετά με τα παιδάκια, πάμε στους επαγγελματίες τώρα.

Μερικές ώρες μετά και ξανά για κούτσουρα.

Τα ίδια εργαλεία με πριν αλλά με μια σοβαρή διαφορά.

Ο ξάδερφος μου Ζαχαρίας ήρθε να με βοηθήσει (τι να βοηθήσει δηλαδή αφού αυτός τα έκανε σχεδόν όλα, βλέπετε εγώ είχα στερεύσει από δυνάμεις από το προηγούμενο φορτίο και η παρουσία μου είναι απλώς διακοσμητική). 

Παιδί φοβερό, υπέροχος χαρακτήρας, ένα από τα ελάχιστα άτομα που το εμπιστεύομαι απόλυτα, ένα από τα ελάχιστα άτομα που θα έχω για πάντα στην καρδιά μου. Από μικρός μέσα σε αγροτικές δουλειές, εργατικότατος, ικανότατος, πολυμήχανος, ανθεκτικότατος, ικανός για τα πάντα. 

Το πρότυπο σε χειρωνακτικές εργασίες και όχι μόνο.

Η διαφορά στο φορτίο είναι προφανέστατη, ακόμα και τυφλός την αντιλαμβάνεται. Με μόλις δυο χρόνια διαφορά υπέρ του ένιωθα ότι είχαμε είκοσι χρόνια διαφορά. 

Αν ποτέ χρειαστείτε να γεμίσετε καμιά νταλίκα με κούτσουρα αυτός είναι ο άνθρωπος σας. 

Άνθρωπος αίλουρος

Τι να λέμε τώρα!!!

Και που μπόρεσε και το έφερε το τρέιλερ!!!

Σιγά μην το οδηγούσα εγώ εδώ.

Κατέβασε ακόμα και την πόρτα για να χωρέσει περισσότερα όταν εγώ θεωρούσα ως όρια τα παραπετά του τρέιλερ.

Και το τρέιλερ το έφερε μέσα στην αυλή με την όπισθεν!!! 

Εγώ το πολύ πολύ να αναδομούσα όλη την αυλή στην προσπάθεια μου να το κάνω αυτό χα χα χα

Και μια τελευταία εικόνα για να εμπεδώσουμε την διαφορά.

Ναι καλώς τα λέμε, επιστροφή στον πρωτογενή τομέα, αλλά δεν είναι τόσο απλά αυτά, μπορεί με τα χρόνια να αποκτηθούν οι απαραίτητες ικανότητες και δυνατότητες αλλά αυτό θα γίνει με τεράστιο κόπο (και πόνο), δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει σύντομα, εύκολα, ανώδυνα, χωρίς απώλειες. 

Είναι μια αργή διαδικασία και ίσως να μην φτάσει κάποιος ποτέ στο επίπεδο που έχει κάποιος άλλος που ασχολούνταν με αυτό σε όλη του την ζωή. 

Ούτε η θέληση αρκεί. 

Ίσως μόνο η επιμονή, και οι επιλογές ή καλύτερα η έλλειψη επιλογών. 

Βλέπετε ο Κορτές κατέκτησε τον νέο κόσμο μόνο όταν έκαψε τα πλοία του και το μόνο που του απέμενε από επιλογές ήταν είτε να επικρατήσει είτε να πεθάνει.

Εγώ πάντως προτιμώ την πρώτη επιλογή!!!

Χα χα χα.

Και νέες τεχνολογίες προστέθηκαν στον εξοπλισμό. Σκοινί!!! Και τράβηγμα για να τα ανεβάσεις από την πλαγιά (λάθος! Και χρονοβόρο και ενεργοβόρο! Γίνεσαι πτώμα πολύ γρήγορα. Δεν αξίζει να δαπανάς προσπάθεια για να ανακτήσεις ολόκληρους κορμούς κούτσουρα). 

Και όταν λέμε τα ανεβάζεις από την πλαγιά εννοούμε από εκεί εκεί κάτω!

Δύο ώρες τράβηγμα σαν μουλάρι (όχι ακριβώς, στην πραγματικότητα τραβάς αντίθετα, προχωράς βήμα βήμα προς τα πίσω, καρφώνεις τα πόδια στο έδαφος και τραβάς με τους μύες της πλάτης -δεδομένου ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ομάδα μυών μετά των ποδιών-) και ως αποτέλεσμα έχεις αυτή την σοδειά. Ως μέτρο σύγκρισης για τους κορμούς κούτσουρα πάρτε το στειλιάρι της βαριάς, είναι περίπου έως την μέση κάποιου που έχει ύψος 1.90. 

Λάθος τακτική προφανέστατα, με μικρότερα κούτσουρα μπορείς και να τα μαζέψεις ταχύτερα και να μην εξαντληθείς τόσο πολύ.

Κάθε μάθημα σε καλό.

Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 13/3/2012

Ένα άλμπουμ μου από παλιά από κάπου αλλού, μου αρέσει σαν ιδέα θα την προχωρήσω μια που έχω πλέων και περισσότερο υλικό (και πιο κοντά στην εποχή μας) για να δείτε και την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας. 

Ήδη έχω αναρτήσει τρεις αναρτήσεις σχετικά με την Υλοτομία και τις επιπτώσεις της (βλέπε ανάρτηση Το μάτωμα της Άιζενγκαρντ. ), την χρήση της ξυλείας ως πηγής θερμάνσεως και τα σχετικά με την όλη διαδικασία αποθήκευσης και χρήσης ξυλείας και προσαναμμάτων (βλέπε ανάρτηση Αίμα, δάκρυα, και ιδρώτας ), καθώς και μέσων που μπορούν να βοηθήσουν στην αποτελεσματικότερη συλλογή της και επεξεργασίας της (βλέπε ανάρτηση Πατεντιάρης ). 

Μια εξέλιξη που ενώ στα πρώτα βήματα αφορούσε μικρές ποσότητες ξυλείας (σχετικά) και απλά εργαλεία (Τσεκούρι, Βαριά) έφτασε σε μεγαλύτερες ποσότητες ξυλείας και σε πολυπλοκότερα (και ποιο επικίνδυνα) εργαλεία (αλυσοπρίονο και εργάτη).

Πάντα βέβαια σύμφωνα με τους όρους και προυποθέσεις του εκάστοτε τοπικού δασαρχείου (στην δικιά μας πλέων περίπτωση από το 2013 και μετά ισχύει το: Από 1 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου επιτρέπεται η συλλογή και κοπή ξερών ξύλων μέχρι 1 τόννου καθημερινά και 3 τόννων σε σύνολο για κάθε οικογένεια σε όλη την διάρκεια της περιόδου, από τις 8 το πρωί μέχρι τις 3 το απόγευμα -ώρες λειτουργίας δασαρχείου-, εκτός Κυριακών, και με κάποιους περιορισμούς στο είδος ξύλου, πχ στον Σοχό δεν επιτρέπεται να κόβονται πουρνάρια, στον Ασκό 7 χιλιόμετρα πιο πέρα επιτρέπονται να κόβονται μόνο πουρνάρια, αφεντικά είναι ότι θέλουν κάνουν,δεκτό!).

Όσοι κόβουν οτιδήποτε πέσει στο μάτι τους (ξερά, χλωρά) η επιστημονική μου άποψη είναι η εξής:

ΕΙΝΑΙ Μ@ΛΑΚΕΣ!

Τέλος!

Τώρα με το πέρασμα 2 ετών από αυτή την ανάρτηση μερικές παρατηρήσεις.

Ναι μπορείς να βελτιωθείς πάρα πολύ, να φέρνεις ποσότητες που δεν μπορούσες να φέρεις πιο πριν, να καταλαβαίνεις πότε συμφέρει και πότε όχι να κουβαλήσεις ένα ξύλο (εάν είναι πολύ μακριά, εάν είναι πολύ βαρύ, και το κυριότερο εάν θέλει πολύ προσπάθεια να καταβάλλεις για να το μετατρέψεις σε μορφή κατάλληλη για να μπει σε καυστήρα ή τζάκι ή και σόμπα-υπάρχουν κουτσούρια εκεί έξω με δεκαετίες παρατημένα που πλέων απολιθώθηκαν! Αν πας να τα κόψεις θα χρειασθείς να λιμάρης ξανά την αλυσίδα από το αλυσοπρίονο ή να ξεσκιστείς να τα πελεκίσεις με το τσεκούρι-).

Η όλη η διαδικασία να φέρεις ξύλα έχει 3 στάδια:

-Ένα χρονοβόρο, να βρεις τα κατάλληλα ξύλα. Είτε κούτσουρα που μπορείς να "πάρεις" (τα χτυπάς με το πόδι ή με την βαριά και αν μετακινούνται τα ξεπατώνεις,) πεσμένοι κορμοί ή ξύλα που μπορείς να τα πάρεις (είτε κόβοντας τα με αλυσοπρίονο είτε απλώς τα σηκώνεις εάν είναι μικρά) και τέλος ξερά δέντρα που επιτρέπεται να τα κόψεις (με αλυσοπρίονο ή αν είσαι αρκούδι και με τα γυμνά σου χέρια!). 

Χρονοβόρο στάδιο για όσους το κάνουν σωστά, για τους πονηρούς και αυτούς που δεν έχουν κανένα ηθικό ενδοιασμό δεν υπάρχει χαμένος χρόνος. Πάνε βρίσκουν μερικά χλωρά δέντρα και τα κόβουν! Μπάμ μπάμ! Και άσε το δάσος να παρακμάζει, αυτοί να είναι καλά! 

Θέλετε μήπως εδώ να επαναλάβω την επιστημονική μου άποψη για αυτούς? 

χα χα χα.

-Ένα επικίνδυνο στάδιο, να κόψεις τα ξερά δέντρα (όταν είναι όρθια) και μπορεί να σου έρθει κανένα δέντρο στο κεφάλι, ή όταν ξηλώνεις κυριολεκτικά τα κουτσούρια από το έδαφος με την βαριά (μου έχει τύχει σε κούτσουρο που ξήλωσα να υπάρχει μέσα φωλιά με σφήκες! Παράτησα την βαριά και έτρεχα σαν τρελός μια ολόκληρη πλαγία χα χα χα, όπως και μου έχει τύχει να βγει φίδι μέσα από τον κορμό! μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα να αφήσω το συγκεκριμένο κορμό στην θέση του χα χα χα).

-Και τρίτο στάδιο το κουραστικό, να μαζέψεις όλη την ξυλεία που έκοψες ή ξεπάτωσες και να την μεταφέρεις στο φορτηγό σου ή στο τρέιλερ σου (έχω δει να βάζουν και μέσα σε πορτ μπαγκαζ επιβατικού!), το παλούκι! Και αν το κάνεις σωστά θα υποφέρεις, ξερά δέντρα υπάρχουν εδώ και εκεί και συνήθως σε μέρη μακριά πλέων από τους δρόμους (όλα τα κοντινά τα έχουν πάρει ήδη) ή μέσα σε ρεματιές (βλάκες είναι να μπούνε εκεί μέσα να τα πάρουν?) οπότε και φτύνεις αίμα για να τα μεταφέρεις. Αντίθετα οι πονηροί πάνε και κόβουν όχι μόνο χλωρά αλλά και τα κοντινά στον δρόμο δρόμο χλωρά! Μερικές φορές σκέφτομαι μην οι Μ@λάκες είναι άλλοι!

Αρκετά!

Αυτή είναι μια αρχική ανάρτηση θα ακολουθήσουν και άλλες σχετικές που να δείχνουν περισσότερα ώστε να γίνει πληρέστερη ανάλυση μιας σημαντικότατης πλευράς της ζωής στα χωρία.

Σιγά σιγά θα δείξουμε όλες τις πτυχές του θέματος, υπομονή!  

Μότσανος Λάζαρος 

Σοχός 24/2/2014