Τα θέλω των πωλητών, ωραία φράση
που την είχα χρησιμοποιήσει σε μια προηγούμενη ανάρτηση μου (βλέπετε ανάρτηση Χαμένος στο λαβύρινθο ), και περιγράφει την κατάσταση στην οποία ο πελάτης επηρεάζεται πλήρως
από τις επιδιώξεις των πωλητών και αντί να προχωρήσει σε αγορές που θα τον
ωφελήσουν κυρίως αυτόν πείθεται από τα λεγόμενα των πωλητών και προχωρά σε
αγορές που περισσότερο θα ωφελήσουν τον ίδιο τον πωλητή.
Αυτή είναι μια διαδικασία που πολλές φορές
ταυτίζεται με την ίδια την πώληση που επιχειρεί ο πωλητής αλλά με μια διαφορά,
στην διαδικασία της πώλησης υπάρχει ήδη η θέληση του αγοραστή να συναινέσει
στην αγορά γιατί θεωρεί ότι θα τον ωφελήσει και το επιζητά να συμβεί ανεξάρτητα
από την πειθώ που θα ασκήσει επάνω του ο πωλητής, αντίθετα όταν ένας αγοραστής
πειστεί πλήρως ότι τα θέλω του πωλητή είναι και τα δικά του μπορεί να
αποκομίσει μια αγορά που δεν είναι αναγκαία και ωφέλιμη για τον ίδιο. Μικρές οι
διαφορές ανάμεσα στις δύο καταστάσεις αλλά με μεγάλες διαφορές στην τελική
κατάληξη.
Δυστυχώς τα θέλω των πωλητών πάντα
παρεμβαίνουν σε κάθε διαδικασία αγοραπωλησιών και είναι σχεδόν αναπόφευκτο να
τα συναντήσεις κάθε φορά που θα βρεθούν αγοραστές και πωλητές μαζί.
Παράδειγμα ο παρακάτω διάλογος που είχα με ένα
προμηθευτή μελισσοκομικών προϊόντων που παρόλο που είναι πολύ καλός στην
δουλειά του, και καλός χαρακτήρας επίσης, δεδομένου των μελισσοκομικών του
ελλείψεων (παίδες κάποιος που πουλά μελισσοκομικό εξοπλισμό δεν είναι και
μελισσοκόμος!!! Άλλες οι δικές του οι γνώσεις, άλλες οι γνώσεις των
μελισσοκόμων!) φαίνονται τα λογικά σφάλματα που κάνει σε αυτές, και ο
προσανατολισμός του που απέχει πολύ από τον ορθό μελισσοκομικό προσανατολισμό
που μπορεί να έχει ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος (άλλα όχι και ένας που μόλις
μπήκε στην μελισσοκομία!).
Θα προηγηθεί ο διάλογος μας και μετά μια βήμα
προς βήμα κριτική του όπου θα φανούν τα θέλω του μελισσοκόμου και επίσης τα
θέλω του προμηθευτή, για να έχετε και εσείς μια ιδέα πως πρέπει να
διαμορφώνεται η σκέψη σας ώστε να αποφεύγετε τις κακοτοπιές και τις
λοξοδρομήσεις από αυτό που εσείς θεωρείτε ως ορθό.
Πάλι πολλά είπαμε πάμε στο ψαχνό.
******* «Στην Ρωσία και τον Καναδά έχουν Dadant και ταΐζουν τα μελίσσια με 6 κιλά σιρόπι την εβδομάδα μέσα
στο καταχείμωνο, και τα έχουν μέσα σε ΤΟΛ (ημικυκλικές κατασκευές με νάιλον σαν
θερμοκήπια)»
******* «Βάλε Dadant για να δεις πως πάνε,
να μάθεις να τις λειτουργείς αποτελεσματικά, για να μπορείς να εκμεταλλευτείς
την ανθοφορία της Ελαιοκράμβης και του Ηλιόσπορου»
Bear’s Nest «Γιατί να το κάνω? Θεωρώ ότι έχουν αξεπέραστα μειονεκτήματα
οι Dadant όσο αφορά την Ελληνική
μελισσοκομική πραγματικότητα, ούτε καν μελιτοεξαγωγείς δεν υπάρχουν για αυτές!»
******* «Αν θέλεις μελιτοεξαγωγέα για αυτές το παραγγέλλεις και στο
φέρνω μέσα σε ένα μήνα»
Bear’s Nest «Ένα ακόμα μελιτοεξαγωγέα μόνο για αυτές? Τι είναι τα λεφτά******?
Άπειρα? Δεν είναι μόνο θέμα υλικού άλλωστε, είναι και θέμα μεταφορών,
ομοιογένειας υλικού, μπορεί να έχουν πλεονεκτήματα στον γόνο αλλά τα
μειονεκτήματα τους είναι επίσης πολλά, γιατί να ασχοληθώ με αυτές, όταν ήδη έχω
μερικές εκατοντάδες κυψέλες κανονικού τύπου?»
******* «Να γράφεις και εσύ για αυτά όπως κάνουν άλλοι στα blog τους, να έχεις θέματα για το blog σου, να έχεις άποψη, σαν να είσαι
από το πανεπιστήμιο»
Bear’s Nest «Αν ήθελα να ήμουν στο πανεπιστήμιο θα ήμουν, και θα έκανα
έρευνα επί πληρωμής, με όλα τα έξοδα για
τις κυψέλες πληρωμένα, μην ξεχνιέσαι, εγώ είμαι επαγγελματίας μελισσοκόμος και
όχι ερευνητής, εγώ μέλι θέλω να βγάλω
για να ζήσω και να βοηθώ νέους μελισσοκόμους από το blog μου με την πραγματική μελισσοκομία και όχι με μπαρμπούτσαλα»
******* «Να τις δουλέψεις για να μπορείς να βγάζεις μέλι από Ελαιοκράμβη
και Ηλιόσπορο»
Bear’s Nest «Δεν υπάρχει ζήτηση για το μέλι της Ελαιοκράμβης στην Ελλάδα, μόνο στο εξωτερικό, θα πρέπει να την δημιουργήσεις εσύ από την αρχή»
******* «Δεν θα πουλάς μέλι Ελαιοκράμβης εδώ, θα το έχεις για εξαγωγές»
Bear’s Nest «Άσε ρε ****** εδώ δεν συμφέρει να το δίνεις χέρι με χέρι
στα 7 ευρώ το κιλό! Θα σου συμφέρει να το δίνεις με 6 και τυποποιημένο και όλο
με τιμολόγια?»
Bear’s Nest «Αν γουστάρεις τόσο τις Dadant βάλε μια 300αρια από αυτές, δούλεψε τες για μερικά χρόνια,
δες πως θα πάνε από άποψη παραγωγής, και κυρίως στις μεταφορές, και πες μου αν
συμφέρουν, τότε και θα ακολουθήσω και εγώ, γιατί εγώ δεν έχω βλέπεις 10 μόνο
κυψέλες αλλά μερικές εκατοντάδες, και με ενδιαφέρει ένα πείραμα μόνο σε αυτή
την κλίμακα, επαγγελματίας είμαι και όχι χομπίστας!»
******* «Ε ρε φίλε δεν είναι δυνατό να κάνω πείραμα εγώ με 300 φεύγα κυψέλες, για καμιά δεκάδα λέγαμε για να δούμε πως μπορούν να λειτουργήσουν στα
Ελληνικά δεδομένα»
Bear’s Nest «Ξεκίνα εσύ να το κάνεις και σε καμία δεκαετία πες μου τα
αποτελέσματα, γιατί έχω βαρεθεί να δοκιμάζω εγώ πρώτος το κάθε τι που θα βγει,
ήδη την φόλα την άρπαξα με τις πλαστικές κυψέλες (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Αποχαιρετισμός στα όπλα ), καιρός είναι να αρπάξει
κάποιος άλλος πρώτος την επόμενη φόλα χα χα χα»
Και αρχίζουμε με το πρώτο σχετικά με την
μελισσοκομία στην Ρωσία ή τον Καναδά ή και την Γαλλία που την χρησιμοποιούν
αβέρτα ως παράδειγμα για την χρήση στις Dadant (και για πολλά ακόμα οι «προφήτες» και οι «δάσκαλοι» της
διαδικτυακής μελισσοκομίας χα χα χα). Και οι τρείς χώρες έχουν τεράστιες εκτάσεις από πεδιάδες με
μονοκαλλιέργειες, επίσης οι πρώτες δύο χώρες έχουν και δριμύτατους χειμώνες
με την θερμοκρασία να φτάνει πολλές φορές στους -30 και στους -40 βαθμούς Κελσίου.
Αυτές οι θερμοκρασίες είναι απαγορευτικές για το ξεχειμώνιασμα (μην συγκρίνετε
τις δικές μας θερμοκρασίες του χειμώνα με αυτές! Τελείως διαφορετική
κατάσταση!) αν κρατήσουν για πολλές ημέρες (ή και εβδομάδες! Μιλάμε τώρα για
περιοχές κάτω από τον αρκτικό κύκλο)).
Οπότε λύση που έχουν βρει για αυτό το πρόβλημα
είναι να τα έχουν σε υπόστεγα (μάλλον και με θέρμανση) για να μπορέσουν να
επιζήσουν τα μελίσσια, επίσης σε ένα τέτοιο χώρο αν η θερμοκρασία είναι πάνω
από το μηδέν μπορούν ακόμα και να ταΐζουν με σιρόπι.
Φυσικά ένα τέτοιο υπόστεγο κοστίζει πολλά
λεφτά (από εκατοντάδες ευρώ έως χιλιάδες με δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ανάλογα τα
πόσα μελίσσια έχεις και τι χώρους χρειάζονται).
Αν κοστίζει πολλά λεφτά γιατί το κάνουν?
Μα γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή!
Δεν είναι σαν την Ελλάδα που μπορείς να τα
έχεις έξω τον χειμώνα (αλλά φυσικά δεν θα μπορείς να τροφοδοτείς με σιρόπι
γιατί ενώ δεν έχουμε -40 βαθμούς ωστόσο έχουμε αρκετές μέρες (κυρίως τις
νύχτες) κάτω από το μηδέν).
Οπότε εδώ έχουμε μια αναγκαιότητα και όχι μια
επιλογή, το να προσπαθήσουμε να το κάνουμε το ίδιο στην Ελλάδα θα είναι ένας
αντίστοιχα πλεονασμός (ακριβός πλεονασμός!) και όχι επιλογή. Και κυρίως το να
το κάνεις αυτό απλώς για να μπορείς να ταΐζεις με σιρόπι μέσα στο καταχείμωνο
για να έχουν περισσότερους γόνους (με πολύ λιγότερα λεφτά τα ξεχειμωνιάζεις
στην Καλαμάτα και διατηρείς γόνους όπως ήδη κάνουν πολλοί βόρειοι
μελισσοκόμοι!).
Μια περίπτωση όπου βάζουμε το κάρο μπροστά από
το άλογο!
Πάμε παρακάτω.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που διαφέρει η Ελληνική μελισσοκομία σε
σχέση με τις μελισσοκομίες των παραπάνω χωρών είναι εκτός από το διασπασμένο γεωγραφικό τοπίο (με μικρές
και απότομες κοιλάδες που κόβονται από ψιλά βουνά), είναι και ο πολύ μεγάλος
αριθμός των Ελλήνων μελισσοκόμων σε σχέση με τον πληθυσμό και την έκταση της χώρας, όπως και ο μεγάλος αριθμός των κυψελών τους πάλι σε σχέση με τον
πληθυσμό και την έκταση της χώρας. Δηλαδή η
μελισσοχωρητικότητα της χώρας μας είναι πολύ πιο κορεσμένη από κάθε άλλη χώρα που χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα. Μια
λεπτομέρεια που κάποιοι βολικά την ξεχνάνε παρόλο που μπορούν να σου αναλύουν
με τις ώρες ασήμαντες τεχνικές λεπτομέρειες
για χίλια δύο άλλα πράγματα χα χα χα.
Πάμε στο επόμενο τις Dadant κυψέλες. Κυψέλες που έχουν πλεονεκτήματα αλλά και
μειονεκτήματα και δεν έχουν μεγάλη αποδοχή στον Ελλαδικό χώρο, και αυτό είναι
διαχρονικό γεγονός (κρατήστε το αυτό. Διαχρονικά οι Έλληνες μελισσοκόμοι δεν
τις χρησιμοποιούν!).
Ναι έχει παρατηρηθεί στις χώρες που τις
δουλεύουν (χώρες με τεράστιες πεδιάδες με μονοκαλλιέργειες, που δεν έχουν το διασπασμένο
Ελλαδικό τοπίο, ούτε τις ξηροθερμικές
κλιματολογικές συνθήκες μας, και κυρίως την κορεσμένη μελισσοχωρητικότητα
μας) ότι υπάρχουν πολλοί γόνοι και αν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα μπορούν να
προσφέρουν καλές αποδόσεις σε μέλι.
Δυστυχώς όλα αυτά έχουν παρατηρηθεί σε μελισσοκομικές συνθήκες διαφορετικές από
αυτές που ισχύουν στην Ελλάδα (πχ οι αυξημένες επιδόσεις που έχουν
οφείλονται στην ίδια την κυψέλη ή στον κορεσμό της μελισσοχωρητικότητας στην
Ελλάδα που εμποδίζει να πιάσουν τέτοιες επιδόσεις ανά κυψέλη οι Έλληνες
μελισσοκόμοι? Βλέπετε τα ερωτήματα σχετικά με τις αποδόσεις δεν είναι τόσο
απλά, βάλε αυτή την κυψέλη και θα βρεις γιατρειά χα χα χα. Θέλουν πολύ έρευνα
και σκέψη για να απαντηθούν).
Στην
Ελλάδα δεν έχουν ακόμα δημοσιοποιηθεί έρευνες για την απόδοση τους. Εκείνο
που έχει δημοσιοποιηθεί είναι το κόστος τους. Και με μια γρήγορη έρευνα βρήκα
τα εξής: Μια διπλή κυψέλη Dadant πάει 65 ευρώ (όταν μια κανονική κυψέλη μπορείς να την βρεις
με 28 ευρώ στο Μέτσοβο!!! Δηλαδή 2 και πάνω φορές ποιο ακριβή!!!!), μια δωδεκάρα
Dadant
πάει στα 75 ευρώ (?!?!?!), και μια μείξη
Dadant me Langstroth (γονοφωλιά
Dadant
και όροφος Langstroth)
που την ονομάζουν Dadant μεταφοράς (δηλαδή τις κανονικές Dadant δεν
μπορείς να τις μεταφέρεις?) κοστίζει 50 ευρώ! Τα δε πλαίσια τους κοστίζουν 1,6
ευρώ (όταν μπορείς να βρεις πλαίσια για κανονικές κυψέλες –Langstroth- με 0,4 ευρώ), φυσικά κάπου
εκεί με χάσανε και δεν έκατσα να ψάχνω και πόσο πάνε τα φύλλα κεριού για αυτές.
Όταν είναι ελάχιστοι οι προμηθευτές για ένα προϊόν
είναι λογικότατο οι τιμές να είναι εξωφρενικές. Απλώς τροφή για σκέψη με μια κυψέλη Dadant θα μπορούσες να αγοράσεις 2 κανονικές κυψέλες, μπορεί να
δώσει μια κυψέλη Dadant μέλι όσο
2 κανονικές κυψέλες? Απλούστατο ερώτημα! Πάμε παρακάτω.
Δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με
τις Dadant, τις
διαστάσεις τους, το βάρος τους, των αριθμό των κελιών που έχουν στα πλαίσια
τους. Αυτά που περισσότερο απασχολούν όσους ασχολούνται με τις Dadant εγώ τα θεωρώ
δευτερεύοντα ως ζητήματα, σε σχέση με μερικά πολύ βασικότερα που όμως είναι ακριβώς
αυτά που σκέφτεται κάθε επαγγελματίας μελισσοκόμος και δεν προχωρά στην χρήση
τους,
Απλώς θα αναφέρω μερικά πράγματα σχετικά με
τις διαστάσεις τους που μπορούν να τα καταλάβουν απόλυτα επαγγελματίες
μελισσοκόμοι αλλά όχι οι χομπίστες (οι οποίοι είναι αυτοί που ανακινούν διαρκώς
το θέμα με τις Dadant).
Και αρχίζουμε:
Ύψος κυψέλης (μην μασάτε δεν
θα αναφερθώ καθόλου σε εκατοστά και χαζά χα χα χα). Φόρτωμα από επαγγελματία
μεταφορέα σε φορτηγό 100 κυψελών κανονικών, τις βάζει 5 κυψέλες σε ύψος (εγώ παρόλο
που τον περνούσα σε ύψος 20 πόντους τέτοιο φόρτωμα δεν μπορούσα να κάνω,
επαγγελματίας μεταφορέας βλέπετε, και μερικοί μελισσοκόμοι το κάνουν αυτό,
αυτοί καταλαβαίνουν ακριβώς το τι λέω τώρα χα χα χα), την πέμπτη σειρά κυψελών
τις βάζει με τα χέρια του στην έκταση τελείως τεντωμένα. Κανονικές κυψέλες! Με Dadant που
έχουν μεγαλύτερο ύψος πως θα το κάνει αυτό? Μην ξεχνάτε για το πενταπλό φόρτωμα
η διαφορά στις διαστάσεις ανάμεσα στις Dadant και τις κανονικές θα πενταπλασιάζεται! 1-0
Βάρος κυψέλης. Φόρτωμα στο
ίδιο φορτηγό διπλών και μονών κυψελών, 2 σειρές με διπλές κυψέλες και μια ακόμα
σειρά με μονές κυψέλες πάνω (δηλαδή έχουμε διπλή, διπλή, μόνη σε ύψος, με αυτό
τον τρόπο είναι και χαμηλωμένο το φορτίο, γιατί? Σκεφτείτε το λιγάκι! Χα χα χα), οι διπλές σου βγάζουν την Παναγία από το βάρος, ιδίως αν δεν τις έχεις τρυγήσει
από πριν. Έχουμε σε όλες τις κυψέλες λαβές για να μπορούν ευκολότερα να τις σηκώνουν
ταυτόχρονα δυο άτομα (ο φουκαράς όμως που κάνει μόνος του το ντάνιασμα πάνω στο
φορτηγό τα βλέπει όλα κωλυόμενα!). Κυψέλες παλιού τύπου (βλέπετε προηγούμενη
ανάρτηση Τέσσερα χρώματα Λευκό Γαλάζιο) που είναι πολύ βαρύτερες από τις νέου
τύπου σε κουράζουν πολύ περισσότερο (τώρα μιλάμε για μια διαφορά 2-3 κιλά στα
50 που έχει μια κυψέλη! Αντίστοιχα οι πλαστικές που είναι 2-3 κιλά ελαφρότερες
από τις κανονικές σου δίνουν ένα πραγματικό πλεονέκτημα. Και στην
πραγματικότητα αυτό είναι το κύριο πλεονέκτημα τους). Κυψέλες που είναι είτε Dadant σε
γονοφωλιά και όροφο ή μείξη Dadant με κανονική πόσο περισσότερο ζυγίζουν? Και εδώ δεν μιλάμε
για 2-3 ή έστω για 10 κυψέλες! Το παραπάνω φόρτωμα είναι 40 διπλές κυψέλες και
20 μονές!!! Και είναι φόρτωμα για Χαλκιδική (δηλαδή φόρτωμα για μια ώρα, τρείς
οδήγηση για να πας, μια ώρα ξεφόρτωμα, και τρεις ώρες για να έρθεις). Θεωρείς
ότι η ελάχιστη παραπάνω κούραση δεν θα
αυξήσει εκθετικά την επικινδυνότητα του ταξιδιού (να σε πάρει από την
κούραση ο ύπνος στο τιμόνι)? 2-0
Χειρισμοί
κυψέλης και εξοπλισμός. Μελιτοεξαγωγείς δεν υπάρχουν για πλαίσια Dadant, μπορεί να έρθουν μόνο
με παραγγελία από το εξωτερικό (όπως αναφέρει και ο προμηθευτής), ναι μπορεί να
γίνει αυτό, με τι κόστος όμως? Πόσο πιο ακριβός θα είναι ο ένας και μοναδικός
μελιτοεξαγωγέας που θα φέρουν για σένα? Θα κοστίζει όσο και ένας κανονικός μελιτοεξαγωγέας?
Βλέποντας τις τιμές στις κυψέλες Dadant αμφιβάλω πλήρως χα χα χα.
Πάμε παρακάτω, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί έχοντας
την μείξη της Dadant με
την κανονική κυψέλη (μόνο η γονοφωλιά είναι Dadant) και κάνοντας τρύγο μόνο στα πλαίσια του ορόφου. Οκ. Τι γίνεται όμως εδώ με τους χειρισμούς των
πλαισίων ανάμεσα στον όροφο και την γονοφωλιά? Πως θα ανταλλάσεις πλαίσια
ανάμεσα στον όροφο και στην γονοφωλιά? Τι θα γίνει αν γεννήσει επάνω η
βασίλισσα? Δεν την αφήνεις να γεννήσει επάνω την Βασίλισσα ποτέ? Έχεις διαρκώς
βασιλικό διάφραγμα ε? Οκ. Τι γίνεται αν τιγκάρουν με μέλια ή με γύρες τα κάτω
πλαίσια? Τι γίνεται αν γεμίσουν πλαίσια στον πάνω όροφο με γύρες? Τα κρατάς για
να τα βάλεις στην γονοφωλιά τον χειμώνα ή την άνοιξη? Ναι αλλά έτσι δεν χάνεις
το πλεονέκτημα να έχεις στην γονοφωλιά μόνο πλαίσια Dadant? Δεν τα βάζεις στην γονοφωλιά?
Που τα βάζεις τότε? Τα πετάς? Τα δίνεις στους φίλους σου? Τα βάζεις στον κώλο
σου? Ε? Χάνεις σε χειρισμούς με την μείξη Dadant και κανονικής κυψέλης ε? Όπως
χάνεις ακριβώς σε χειρισμούς και με τους μισόροφους για τον ίδιο ακριβώς λόγο,
με μια διαφορά εδώ, τα μισάρικα πλαίσια
μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους κανονικούς μελιτοεξαγωγείς (κρατήστε
αυτή την λεπτομέρεια θα την δούμε παρακάτω)! Και φυσικά Χαβάη 5-0 με τον Λούις
Σουάρες να έχει κάνει Hat trick χα χα χα.
Πάμε παρακάτω στον διάλογο μας, τι κέρδος θα
έχεις αν χρησιμοποιήσεις Dadant κυψέλες υποτίθεται? Θα έχεις τρύγους στην Ελαιοκράμβη και
στον Ηλιόσπορο. Όπα λίγο εδώ! Τρύγους στους Ηλιόσπορους έχουμε μια χαρά ήδη και
με τις κανονικές κυψέλες, και μαγκίτες μελισσοκόμοι βόρειοι που ξεχειμωνιάζουν
τα μελίσσια στον Νότο και τα πάνε στον Έβρο για τους Ηλιόσπορους χτυπάνε και
ένα τενεκέ μέλι ανά κυψέλη με κανονικές κυψέλες άμα λάχει!
Οπότε ξέχνα το κέρδος στους Ηλιόσπορους, άρα
τι μένει?
Ο τρύγος στις Ελαιοκράμβεις!
Τις
Ελαιοκράμβεις που εμείς στον βορρά τις χρησιμοποιούμε μόνο για να αναπτύξουμε
τα μελίσσια μας (ακριβώς για να μην ταΐζουμε 6 λίτρα σιρόπι μέσα στο
καταχείμωνο χα χα χα). Δυστυχώς ευτυχώς στην Ελλάδα το μέλι τις Ελαιοκράμβης
δεν το προτιμούν οι καταναλωτές και δεν το τρυγούν οι μελισσοκόμοι.
Το προτιμούν φυσικά στο Εξωτερικό που ξέρουν
από μελάκι - νεράκι και το γουστάρουν γιατί δεν έχουν άλλο μέλι (στην Γερμανία
το μέλι από την Ελαιοκράμβη έχει μεγάλη πέραση γιατί έχουν τεράστιες εκτάσεις
με ελαιοκράβεις –οι τεράστιες πεδιάδες χωρίς κανένα εμπόδιο που λέγαμε?- και
είναι αναγκασμένοι οι μελισσοκόμοι να το τρυγούν γιατί μετά την ελαιοκράμβη δεν
υπάρχει απολύτως καμία άλλη ανθοφορία για μήνες λόγου ότι βρίσκονται πλέον τα
μελίσσια σε μια έρημο για αυτά ώριμης ελαιοκράμβης (εμμμμμ υπάρχουν κάποια
μειονεκτήματα στις μονοκαλλιέργειες! Μόλις τελειώσει η ανθοφορία είναι το μέρος
σαν Σαχάρα από νεκταροέκκριση!) με μόνη επιλογή το μέλι δάσους μετά από μήνες
(βελανιδιά). Το παραπάνω πρόβλημα το εξηγούσε ένας Γερανός μελισσοκόμος σε ένα
ντοκιμαντέρ που είχα δει (σόρρυ παιδιά δεν θυμάμαι τον τίτλο του) και έλεγε ότι
για ένα μήνα ήταν ο παράδεισος λόγου της Ελαιοκράμβης σε τόση ποσότητα
νεκταροέκκρισης που κάνανε και τρύγους αλλά μετά δεν υπήρχε απολύτως τίποτα για
εκατοντάδες χιλιόμετρα και αρκετούς μήνες (οπότε τι έκαναν οι μελισσοκόμοι? 6
Λίτρα σιροπάκι την εβδομάδα χα χα χα)).
Οπότε ο
τρύγος της Ελαιοκράμβης είναι μια αναγκαιότητα σε τέτοιες χώρες γιατί
απλούστατα δεν θα έχεις τίποτα άλλο για μήνες (μπορείς να βγάζεις φυσικά και το
περίφημο βυτιόμελο χα χα χα). Μετά από δεκαετίες να υπάρχει το μέλι της
ελαιοκράμβης (και να μην υπάρχουν πολύ καλύτερα μέλια σαν αυτά που έχουμε
εμείς) στην Γερμανική αγορά ο κόσμος έμαθε να το καταναλώνει και να υπάρχει
ζήτηση.
Στην Ελλάδα αυτό όμως δεν υπάρχει!
Και αν δεις τα βιβλία σχετικά με την προώθηση
των προϊόντων θα δεις ότι το να αλλάξουν
οι διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών είναι από τα δυσκολότερα πράγματα σε
μια αγορά (εδώ δεν μπορούν ακόμα τα υπέροχα μέλια από μελιτώματα να πάρουν
την θέση που τους αξίζει στην Ελληνική αγορά μετά από δεκαετίες στην αγορά! Τι
να λέμε τώρα!!!). Οπότε για μελάκι ελαιοκράμβης στην Ελληνική αγορά για μερικές
δεκαετίες ακόμα και αν υπήρχε παραγωγή δεν θα βλέπαμε ζήτηση.
Άρα ποια είναι η λύση για να καλύψουμε μια
παραγωγή που δεν θα μας φύγει εδώ, και που θα την βγάλουμε μόνο και μόνο γιατί κάναμε
την επιλογή να έχουμε Dadant?
Το πουλάμε στο εξωτερικό!
Ωραία!
Και τι ακριβώς σημαίνει πουλώ στο εξωτερικό?
Πρώτα από όλα σημαίνει τυποποίηση σε συσκευαστήρια με Haccp και
Iso (οπότε μερικές δεκάδες χιλιάδες για να κάνεις δικό σου
συσκευαστήριο , ή ένα κόστος 1-1,5 ευρώ στο κιλό μέλι πρόσθετα αν το πας σε
εξωτερικό συσκευαστήριο). Επίσης κάθε
πώληση σου θα είναι με τιμολόγιο (και με το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό
νομοσχέδιο τι σημαίνει αυτό για τις εισφορές σου βάση τζίρου? Χα χα χα). Επίσης
πουλώ στο εξωτερικό σημαίνει ότι κάθε
χρονιά θα πρέπει έχεις και παραγωγή για να καλύψεις την ζήτηση σου (στα
πολιτισμένα κράτη οι έμποροι που θα συνεργαστούν μαζί σου θέλουν να
συνεργάζονται μαζί σου για πάνω από ένα έτος χα χα χα. Δεν πάνε για μια αρπαχτή
της μιας χρονιάς), μπορείς να εγγυηθείς
σαν μελισσοκόμος ότι θα έχεις μια συγκεκριμένη παραγωγή ενός συγκεκριμένου
μελιού κάθε έτος? Και μάλιστα ενός μελιού που βγαίνει τον Μάρτιο – Απρίλιο
στην Βόρεια Ελλάδα? Πάει κάθε χρονιά καλά η Ελαιοκράμβη στην Ελλάδα? Υπάρχουν
χρονιές που βρέχει αβέρτα εκείνες τις ημέρες ή το κρύο είναι τόσο που τα
μελίσσια να κινδυνεύουν να χαθούνε από πείνα μήπως?
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα ε?
Αλλά ας πούμε ότι είναι μια περίφημη ιδέα να
βγάζεις και μέλι από ελαιοκράμβη και να το πουλάς στους Αλεμάνους!
Μόνη λύση είναι η Dadant?
Δεν υπάρχει άλλη λύση?
Όχι?
Σοβαρά?
Οι μισοόροφοι?
Που χωράνε και στους κανονικούς
μελιτοεξαγωγείς?
Και γεμίζουν τάκα τούκα?
Ααααααααααααααααααααααααααααααααα!
Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!
Είδες οι μελισσοκόμοι που έχουν πιο απλές
λύσεις?!?!?!
Χα χα χα.
Πάμε στο προσωπικό σκέλος του διαλόγου πλέον. Όπως είπα παίδες ήδη έχω δημιουργήσει πολλές πρωτότυπες αναρτήσεις σε ζητήματα
που δεν υπήρχε παλιότερα έρευνα ή και προβληματισμός και έχω ήδη δοκιμάσει με
προσωπικό μου κόστος (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Αποχαιρετισμός στα όπλα όπου
έχω το πόρισμα μου για τις πλαστικές κυψέλες, που δεν μου τις χάρισε κανένας
αλλά τις αγόρασα με τα δικά μου χρήματα και μόνο) μελισσοκομικό εξοπλισμό και
έβγαλα τα αντίστοιχα συμπεράσματα.
Σκοπός είναι να δώσω ορισμένες συμβουλές και
απόψεις για την πραγματική μελισσοκομία και όχι απλώς να βγάζω αναρτήσεις μόνο
και μόνο για τα κλικ (δεν με ενδιαφέρουν άλλωστε τα κλικ, διαφημίσεις δεν έχω
στο blog μου για να έχω
κάποιο κέρδος από αυτά, οπότε έχω το ελεύθερο να γράφω ότι θέλω χωρίς να έχω το
άγχος αν θα υπάρχει επισκεψιμότητα στο blog μου). Αν ήθελα κλικ θα μπορούσα
άνετα να βγάζω βιντεάκια μελισσοκομικά από εδώ και εκεί ή θα άρπαζα όποιο
κείμενο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο που θα έχει απλώς τις λέξεις μελισσοκομία,
μέλι και μέλισσες μέσα και θα το αναρτούσα στο blog μου.
Δεν το κάνω γιατί θέλω και όλο το περιεχόμενο
του blog μου να είναι καθαρά δικό μου, να αντανακλά τα ενδιαφέροντα
μου (τα οποία αν δείτε τους αριθμούς των προβολών στις μη μελισσοκομικές
αναρτήσεις μου θα καταλάβετε ότι με τίποτα δεν τα συμμερίζεται η πλειοψηφία των
αναγνωστών μου –που είναι καλώς, κακώς, μελισσοκόμοι-), αλλά και το επίπεδο του να είναι το υψηλότερο
δυνατό που μπορώ να προσφέρω σε όσους με διαβάζουν.
Επίσης σκοπός μου είναι να εμβαθύνω και να
παρουσιάζω την σκέψη ενός επαγγελματία μελισσοκόμου που δεν έχει άπειρους
χρηματικούς και μη πόρους. Και για αυτό παρουσιάζω
την πραγματική μελισσοκομία έτσι όπως ορίζεται από την αναγκαιότητα της
επιβίωσης. Αναγκαιότητα της επιβίωσης που αντιμετωπίζουν χιλιάδες
επαγγελματίες μελισσοκόμοι πριν από μένα, ή μαζί με μένα, ή και μετά από μένα.
Οπότε έρευνες και αναρτήσεις μόνο και μόνο για να γράφω αναρτήσεις δεν θα δείτε
από μένα (κάποιοι άλλοι bloggers
μπορεί να έχουν κάνει μια διαφορετική επιλογή από αυτή που έκανα εγώ. Μπράβο
τους! Μαγκιά τους! Αν έτσι γουστάρουν να κάνουν καλά κάνουν! Δεν συμμερίζομαι
την επιλογή τους και δεν μπαίνω στο ίδιο παιχνίδι (αλλά ούτε και στο ίδιο
καζάνι!) με αυτούς)).
Τέλος και με τα προσωπικά πάμε στο ηθικών
δίδαγμαν τώρα χα χα χα.
Στο παραπάνω διάλογο βλέπουμε την προσπάθεια ενός
πωλητή μελισσοκομικών προϊόντων να δημιουργήσει σιγά σιγά μια ζήτηση για ένα
εξεζητημένο προϊόν που δεν υπάρχουν δεδομένα για την αποτελεσματικότητα του
στον Ελλαδικό χώρο προσπαθώντας μάλιστα να επηρεάσει μάλιστα προς αυτό και
κάποιον που έχει δημόσιο μελισσοκομικό βήμα (ξύσε τα αρχίδια σου! Λες και έχουμε
και καμία τεράστια επισκεψιμότητα χα χα χα. Καλά πάμε για την μούρλα που μας
βαράει, αλλά ούτε καν στην μελισσοκομική δεκάδα επισκεψιμότητας δεν είμαστε χα
χα χα). Και πολύ καλά κάνει! Αν μπορέσει να στρέψει αυτός και οι υπόλοιποι
προμηθευτές ένα 10% των μελισσοκόμων για να αποκτήσουν και Dadant θα είναι σπουδαίο από πλευράς
αύξησης των πωλήσεων τους (ιδίως αν σκεφτείς ότι είναι πολύ πιο ακριβές οι Dadant τότε
η αύξηση στον τζίρο θα είναι πολύ μεγαλύτερη αναλογικά από την αύξηση σε
κομμάτια κυψελών, αν πάρουν και για αυτό το 10% αύξησης και από ένα
μελιτοεξαγωγέα που θα είναι πιο ακριβός θα έχουμε πάρτυ τζίρου χα χα χα). Αυτό
είναι το θέλω του.
Αντίθετα το θέλω του μελισσοκόμου είναι να
μπορέσει με τον εξοπλισμό που έχει να μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει στο έπακρο
και όσο πιο αποτελεσματικά (πχ πάνω στην αγορά μελιτοεξαγωγέα, ναι πλέον θέλω
να αγοράσω ακόμα ένα γιατί ο ένας εξάρης που έχω δεν μπορεί να καλύψει τον
αριθμό κυψελών που έχω, και σκοπεύω σιγά σιγά να αυξήσω και άλλο τις κυψέλες
μου. Έστω ότι πάω στις 300 κυψέλες, αγοράζω και ένα δεύτερο εξάρη μελιτοεξαγωγέα,
θα έχουμε τον κάθε μελιτοεξαγωγέα να αντιστοιχεί σε 150 κυψέλες, αν αντίθετα
αγόραζα 20 Dadant και ένα μελιτοεξαγωγέα για αυτές, θα είχα ένα κανονικό
μελιτοεξαγωγέα για 280 κανονικές κυψέλες και ένα Dadant μελιτοεξαγωγέα
για 20 κυψέλες!!! Σας φαίνεται αυτή η κατανομή λογική? Επιλογή για τρείς
μελιτοεξαγωγείς δεν υπάρχει! Γιατί? Γιατί και ο χώρος στο μελισσοκομικό
εργαστήρι δεν είναι άπειρος αλλά κυρίως τα λεφτά στο μελισσοκομικό πορτοφόλι δεν
είναι άπειρα! Χα χα χα. Αυτός είναι ο λόγος που διαρκώς τονίζω ότι ένα πείραμα
για ένα επαγγελματία μελισσοκόμο θα πρέπει να είναι σε κλίμακα που θα ταιριάζει
για ένα επαγγελματία μελισσοκόμο!!! Και όχι σε κλίμακα ενός χομπίστα!)
Πάμε παρακάτω.
Από ότι είδατε παρουσίασα το ζήτημα όσο ποιο
απλά μπορούσα με την οπτική ενός επαγγελματία μελισσοκόμου χωρίς να μπω σε θεωρητικές
συζητήσεις και σε τεχνικές λεπτομέρειες. Παρουσίασα την σκέψη ενός παλιού
μελισσοκόμου που το κάθε πρόβλημα το έχει ζήσει επί το έργο και το κάθε τι το
αντιμετωπίζει πρακτικά (πχ πέντε κανονικές κυψέλες η μία πάνω στην άλλη ένας
μεταφορέας με τα χέρια στην ανάταση ύψος, πιο ψιλές κυψέλες είναι τέσσερεις οι
σειρές? Παραπάνω δρομολόγια? Απλά πράγματα που σου έρχονται οπτικά στο νου).
Έτσι ακριβώς
σκέφτονται και οι χιλιάδες μελισσοκόμοι που δεν χρησιμοποιούν μέχρι τώρα αυτές
τις κυψέλες. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να σας μεταφέρω και σε εσάς. Δυστυχώς
βλέπω πολλούς νέους μελισσοκόμους να ασκούν μια πολύ σκληρή κριτική στους
παλιούς μελισσοκόμους και να τους κατηγορούν για αρνητισμό, συντηρητισμό,
ξεροκεφαλιά, ημιμάθεια, και τεμπελιά στην σκέψη γιατί δεν υιοθετούν αυτά που
θεωρούν αυτοί ως «καινοτόμες» και «επαναστατικές» εξελίξεις στην μελισσοκομία.
Το παραπάνω κείμενο σκοπό έχει να δείξει ότι
όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν καθόλου όσο αφορούν τους παλιούς μελισσοκόμους (παρατηρήσατε
την μετάβαση μου σιγά σιγά στο να αυτόπροσδιορίζομαι στο στρατόπεδο των παλιών?
Χα χα χα) το κάθε τι το έχουν σκεφτεί και μελετήσει πάρα πολύ, η ίδια ορμή και
πάθος που χαρακτηρίζει τους νέους μελισσοκόμους τους χαρακτήριζε και
εξακολουθεί να τους χαρακτηρίζει ακόμα. Αλλά το κάθε πρόβλημα δεν το σκέφτονται
ένα ή δύο μόνο χρόνια αλλά μερικές δεκαετίες! Αυτό μην το ξεχνάτε! Μην τους
βλέπετε που δεν μπαίνουν στο Φατσοβιβλίο για να γράφουν με τις ώρες ή μπορεί να
γράφουν το μελισσοκομία σαν «μελλισοκομοιά» και να θεωρείτε ότι δεν τους κόβει!
Οι περισσότεροι από εσάς δεν έχετε δουλέψει
δίπλα σε παλιούς μελισσοκόμους και δεν ξέρετε ακριβώς πόση πολύ διαφορά έχουν
από εσάς! Μπορεί μέσα σε μερικά χρόνια να έχετε το επίπεδο των θεωρητικών
γνώσεων που έχουν και αυτοί ή και περισσότερο, αλλά το πώς θα χρησιμοποιήσουν
σε πρακτικό επίπεδο αυτές τις γνώσεις αυτοί σε σχέση με εσάς απέχει παρασάγγας!
Τώρα όλος ο παραπάνω προβληματισμός και
σκεπτικό που αντανακλά ένα σύνολο ερωτήσεων που χρήζουν απάντησης πριν από κάθε
τεχνική ανάλυση για τις Dadant
για χρήση στην Ελλάδα μπορεί να τον λάβει σοβαρά υπόψη κάθε ένας που είναι διατεθειμένος
να κάνει έρευνα για τις επιδόσεις και την χρήση τους στην Ελλάδα.
Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα σε αυτές (και
πολλά μειονεκτήματα επίσης) που μπορεί να είναι χρήσιμα (ιδίως σε περιπτώσεις
για μελισσοσμήνη), που ίσως μια εξεζητημένη χρήση τους ως βοηθητικά για κανονικά
μελίσσια να δώσει πλεονεκτήματα (φυσικά αν χαθεί το πλεονέκτημα της απλότητας
στους χειρισμούς και διαδικασίες είναι τεράστιο κόστος για οποιοδήποτε
πλεονέκτημα μπορεί να κερδηθεί!).
Δεν θα το αρνηθώ αυτό (και πως μπορώ να το
αρνηθώ? Για να υπάρχουν μελισσοκόμοι που τα χρησιμοποιούν κάτι θα είδαν σε
αυτές, εκτός και αν τα χρησιμοποιούν και στο εξωτερικό μόνο οι χομπίστες! Χα χα
χα) αλλά αυτά τα πλεονεκτήματα θα πρέπει
να φανούν και στην Ελληνική πραγματικότητα και μελισσοκομία (σε ξηροθερμικά
κλίματα, χωρίς εκτεταμένες πεδιάδες με μονοκαλλιέργειες, διαρκείς μετακινήσεις,
και κυρίως με κορεσμένη την μελισσοχωρητικότητα!).
Οποίος γενναίος είναι αποφασισμένος
να ξοδεύσει ένα αξιοσέβαστο ποσό για αυτή την έρευνα, εργασία, και κυρίως
πολύτιμο χρόνο και δυνατότητες που θα μπορούσε να τα δαπανήσει αλλού είναι
ευπρόσδεκτος, αν μάλιστα δημοσιοποιήσει τις έρευνες του θα είμαστε όλοι μας και
ευγνώμονες (φυσικά πάντα σε σύγκριση με
κανονικές κυψέλες, με τους ίδιους χειρισμούς, μετακινήσεις, τροφοδοσίες,
θεραπείες, και μελισσοκόμο!!!). Γιατί το να απαιτείς από τους άλλους κάτι
που δεν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις εσύ δεν είναι και ιδιαίτερα σωστό ε?
χα χα χα.
Περιμένω εναγωνίως μια τέτοια έρευνα. Χωρίς
αυτή δυστυχώς το όλο θέμα θα αποτελεί ένα ακόμα από τα μελισσοκομικά φολκλόρ
που ανακυκλώνονται διαρκώς στις μελισσοκομικές ομάδες (βλέπετε προηγούμενη
ανάρτηση Μελισσοκομία, παρανοήσεις, μύθοι, μυστικά, και «Μαγικές σφαίρες» ) και δεν θα χρήζει σοβαρής αντιμετώπισης από όσους
μελισσοκόμους θεωρούν ότι είναι σοβαροί μελισσοκόμοι.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος, Ιδού και το πήδημα!
Χα χα χα.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση.
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 25/05/2016
