Και καθώς από αφεσμούς φέτος πάμε καλά σε μια ακόμα επιθεώρηση στα μελισσοκομεία μου και καθώς κοιτούσα ψιλά στα δέντρα για αφεσμούς παραλίγο να την πατήσουμε την νάρκη! Μια μικρή οχιά (περισσότερα για τις οχιές βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του Blog Τα φίδια στην Ελλάδα ) λιάζονταν σε ένα ξέφωτο ανάμεσα στα δέντρα, και το βήμα μου την απέφυγε την τελευταία στιγμή (νοητική σημείωση για το μέλλον, "'Οταν κοιτάμε ψιλά για αφεσμούς προσέχουμε που βάζουμε τα κανιά μας ταυτόχρονα" χα χα χα)
Και φυσικά τι κάνει κάθε αξιοπρεπής τρελός που σέβεται τον εαυτό του σε τέτοιες περιπτώσεις?
Μα φυσικά βγάζει το κινητό του και αρχίζει να τραβά φωτογραφίες!
Χα χα χα.
Και χωρίς καθυστέρηση αρχίζω το κυνήγι του μικρού πλάσματος που ξαφνικά βρέθηκε να έχει ένα ακόμα μπελά στο κεφάλι του.
Προφανέστατα υπερβολικά ντροπαλό και η επίμονη παρουσία μου από πάνω του το τρόμαξε και το έκανε να θέλει να βρει κάπου καταφύγιο. Υποθέτω οι μόνες του σκέψεις καθώς το κυνηγούσα να ήταν οι εξής:
"Βρε! Πουθενά δεν μπορεί να βρει κάποιος ησυχία!"
"Γεμίσαμε και εδώ με Παπαράτσι!"
"Τι θα γίνει με την υπόθεση μας ρε ψηλέα? Θα πάει μακριά η βαλίτσα? Άντε ξεπαρέου ρε κάγκουρα!".
Παρόλο που ξέρω τους κινδύνους μια παράξενη και δύσκολα να κατανικηθεί τάση να το αγγίξω μου γαργαλούσε διαρκώς το χέρι μου. Ευτυχώς που ήταν υπερβολικά γρήγορο για μένα και δεν μπόρεσα στο τέλος να φτάσω σε ακτίνα βολής χεριού χα χα χα.
Τελικά βρήκε ένα μέρος για να κρυφτεί κουλουριασμένο και έχοντας προτεταμένο το κεφάλι του προς τον ενοχλητικό εισβολέα. Πλέον ήταν η ώρα για να το αφήσω ήσυχο, το τάραξα υπερβολικά πολύ.
Ένα μικρό πλασματάκι και παρεξηγημένο από τους κατοίκους της υπαίθρου. Είναι παράξενο αλλά οι φοβίες τους και η ημιμάθεια τους τους οδηγεί στο να τα θανατώνουν σε κάθε ευκαιρία αγνοώντας τον σημαντικό τους ρόλο στην τροφική αλυσίδα (είναι από τους κύριους θηρευτές των τρωκτικών, και κρατάνε αυτή την μάστιγα σε ελεγχόμενα επίπεδα, κάτι το τρομερά ωφέλιμο για την αγροτική οικονομία και παραγωγή).
Μια ακόμα από τις εγωιστικές οπτικές που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους που θεωρούν ότι τα πάντα πάνω στον πλανήτη είναι ιδιοκτησία τους, και ότι δεν έχουν δικαίωμα ύπαρξης τα υπόλοιπα πλάσματα πάνω σε αυτόν αν δεν έχουν άμεση ωφέλεια για τον Άνθρωπο (ή ότι ορίζει αυτός μέσα από την άγνοια του ως ωφέλεια).
Δύσκολη έννοια το να αντιληφθεί ο σύγχρονος Άνθρωπος (και κυρίως ο Νεοέλληνας) ότι σε αυτόν τον πλανήτη συγκατοικούμε με τα άλλα πλάσματα, που έχουν και αυτά τα ίδια δικαιώματα ύπαρξης πάνω σε αυτόν όπως και εμείς.
Δυστυχώς στις αρχαίες θρησκείες και στις μυθολογίες των περισσότερων λαών το πλάσμα που συμβολίζει την σοφία και την γνώση (ακόμα και αν αυτή είναι η γνώση του καλού και του κακού) δεν είναι ο Άνθρωπος αλλά αυτό το ταπεινό αν και επικίνδυνο (μόνο αν το ενοχλήσεις) πλασματάκι.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 15/5/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου