Μίζερο πλάσμα, στερημένο, πάμφτωχο σε κόσμο εσωτερικό
ζει μέρα με την μέρα ένα εφιάλτη σκοτεινό, τρομακτικό
λίγη θρησκεία, λίγη πολιτική, άντε και μια μορφή ηρωική
ξέρεις φίλε δύσκολο να ζεις από ενδιαφέροντα μια κενή ζωή
Λάμψεις ζωής αναπηδούν χαρούμενα διαρκώς από εδώ και εκεί
οι έντονες ζωές των άλλων, φώς λαμπερό, καθαρό, που διαρκεί
ιδέες, απόψεις, ενδιαφέροντα, πραγματικότητα διαφορετική
ξέρεις φίλε πόσο πονεί η συνειδητοποίηση ότι έχεις κενή ζωή
Να αλλάξει στάση ζωής ούτε του περνά από το νου, μήδε για
μια στιγμή
προτιμά σαν μαύρη ύπουλη αράχνη σε σκιές να παραμονεύει, να
καραδοκεί
σε κάθε ευκαιρία να δηλητηριάζει των άλλων την ζωή με μανία
τοξική
ξέρεις φίλε το μίσος, η μιζέρια, και η εμπάθεια άνετα
γεμίζουν μια κενή ζωή
Άραγε τι συμπλέγματα, απωθημένα, ελλείψεις ορίζουν αυτή την
επιλογή
γιατί ο φθόνος να αποτελεί το μόνο καύσιμο που να μπορεί να
σε κινεί
μάθε να αγαπάς την λάμψη, την δυνατή, που αναβλύζει από των
άλλων την ζωή
ξέρεις φίλε έτσι μόνο αυτόφωτο φώς θα γεμίσει και την δική
σου την ύπαρξη την κενή.
Αφιερωμένο σε όλους τους κενόζωους που καραδοκούν εκεί έξω.
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 18/10/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου