UA-50457385-1

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Ανιχνεύσεις Φυτώριο Φλαμουρίου - Κατάληψη Τερηδόνα Vol II


 Και φτάνουμε στο τελευταίο μέρος της σειράς αναρτήσεων - ανιχνεύσεων παρουσιάζοντας και το δεύτερο μέρος (και τέταρτο μέρος της σειράς) της ανίχνευσης στο Φυτώριο Φλαμουρίου - Κατάληψη Τερηδόνα.

 Και βλέπουμε μπροστά μας το δεύτερο κτήριο του φυτωρίου. Όμορφο! Και μοιάζει με χιονοδρομικό σαλέ!


 Διαμαντάκι!


 Και η πινακίδα σε προδιαθέτει ότι πλησιάζεις σε χώρο διαμορφωμένο για παιδιά.


 Ωραίο κιλίμι ρε Ταμτάκο! Χα χα χα.


 Και αντικρίζεις κομμάτια πλαστικού ταρτάν, το δωμάτιο ήταν διαμορφωμένο ως παιδότοπος!!!


 Ναι πράγματι παιδότοπος!




 Πανέξυπνος τρόπος κλεισίματος της πόρτας!


 Μάγισσες φέρτε μου βότανα κατάσταση!


 Μελισσόχορτο, Ποντιακό Τσάι (!!!).


 Και μια δεύτερη κουζίνα εδώ. Μαγείρευαν σε δύο κουζίνες? Γιατί? Διαφορετικές οικογένειες μήπως?


 Και τα πάντα έχουν εγκαταλειφθεί βιαστικά, και για αυτό έχει μείνει τόσο υλικό (χρήσιμο για όσους το άφησαν ή όχι?) πίσω?




 Ωραία και η μόνωση στον τοίχο, σανός!


 Και η ανίχνευση συνεχίζεται στο επόμενο δωμάτιο.


 Ελπίζω αυτό το σύνθημα να μην είναι κυριολεκτικό, γιατί θα υποδήλωνε μεγάλη άγνοια της ζωής στο δάσος! Ναι η άνοιξη στο δάσος μπορεί να σε σκοτώσει εξίσου εύκολα όσο και ο χειμώνας στο δάσος. Και είναι κρύα τα δάση ακόμα στην άνοιξη, και τελείως υγρά, και δεν υπάρχει ακόμα τίποτα να φας σε αυτά (τα πρώτα δέντρα αρχίζουν να καρπίζουν τέλη άνοιξης, αρχές καλοκαιριού -Κερασιές- με τα περισσότερα από αυτά να δίνουν καρπούς στα τέλη του καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου -δείτε και την πρώτη ανάρτηση της σειράς σχετικά με το τι βρώσιμο ανακάλυψε η ανίχνευση μας-). Ναι η άνοιξη μέσα σε ένα δάσος αν δεν είσαι πλήρως προετοιμασμένος για αυτή μπορεί κάλλιστα να σε σκοτώσει!


 Φιλότιμες προσπάθειες για Graffiti δεν μπορώ να πω! Χα χα χα.


 Και για να μην ξεχνιόμαστε, λευτεριά στους φυλακισμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ!


 Και ακολουθούμε το Stairway to Heaven για να δούμε που θα μας βγάλει.


 Για όσους είναι περίεργοι πίσω από την σκάλα γράφει "Προσοχή στα τσιμπούρια"! Χα χα χα,


 Και τσουπ να είμαστε μέσα στο σαλέ!


  Θυμάμαι πριν τον μεγάλο σεισμό του 78 υπήρχαν ακόμα στον Σοχό σπίτια με τέτοιες σκάλες που οδηγούσαν σε χαγιάτια, ασθενής πλέον η ανάμνηση αλλά αποδίδει ακόμα μια θέρμη. Ναι θα ήθελα ένα σπίτι με χαγιάτια, σαχίνια, και φουρούζια!  


 Και η εντύπωση της βιαστικής εγκατάλειψης συνεχίζεται.


  Και για ακόμα μια φορά μια σφυριά στο κεφάλι καθώς ανοίγω τα συρτάρια, παιδικές κούκλες! Αυτό ήταν ένα παιδικό δωμάτιο! Και κάποιοι δεν είχαν πρόβλημα να διώξουν ακόμα και αυτά από εδώ!  


 Και συνεχίζουμε την ανίχνευση πριν μας ξαναπάρουν τα ζουμιά.


 Μια σόμπα σε καλή κατάσταση και ρεσό στο τραπέζι υλικά για να ανάβεις την σόμπα, αναγκαία.


 "Παράξενα θερμά στην αίσθηση πάντως τα σπίτια από ξύλο", ακούω τον εαυτό μου να λέει "Ίσως και να ξέρουν κάτι οι βόρειοι που τα κατασκευάζουν έτσι" συνεχίζει να μου ψιθυρίζει. 


 Και οδηγίες αφήσανε για τους επόμενους σχετικά με την χρήση της σόμπας!


 Προσανάμματα.




 Και το ποντικόπάνο χα χα χα




 Και το κτήριο που εξερευνήσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση.


 Είτε τα παιδιά ήταν υπερβολικά προσεκτικά στους διαβίωση τους εδώ, είτε ήταν μεγάλοι γκελαδώροι και έπρεπε να υπενθυμίζουν τα αυτονόητα διαρκώς! Χα χα χα.




 Και ώρα για μια ανίχνευση και στο μπαλκόνι.


 Για τσιμπίστε και μια Selfie για να ξέρετε ποιος σας τα λέει όλα αυτά.


 Το ξαναείπαμε αυτό ε? Πανέμορφο!


 Ένα μέρος στο πουθενά, μακριά από όλα και όλους, να τους ξεχάσεις όλους και να σε ξεχάσουν όλοι, και να μην χρειασθείς να πας στην Αλάσκα για να το βρεις!!!! Μια Αλεπού απόσταση είμαι για να την κάνω για εδώ!!! Μια Αλεπού και μόνο απόσταση!


 Και μια δεύτερη Selfie για τα μαιμούνια που λένε ότι δεν έχω μακριά μαλλιά και διαθέτω και μπυροκοιλιά! Τσιμπήστε τώρα τρία για να στρώσετε χαρακτήρα σκατιάριδες!!! Χα χα χα. 


 Σιγά σιγά έρχεται και η ώρα για να φύγουμε. Τίποτα καλό δεν κρατά για πάντα.


 Τελευταίες ματιές στο μέρος και να το κοτέτσι που κάνανε τα παιδιά στην προσπάθεια τους να επιζήσουν αυτόνομα μόνο με τις δυνάμεις τους. 


 Και η οπίσθια όψη του.


 Φυσικά τα έλατα είναι δουλειά των δασικών, όσο καλή θέληση και να είχαν τα παιδιά απλώς δεν είχαν τον χρόνο να φυτεύσουν έλατα και να φτάσουν σε αυτό το μέγεθος σε τόσο λίγο χρόνο. 


 Ένας δεύτερος εξωτερικός φούρνος που η εισαγωγή των φαγητών γίνεται από την κουζίνα δίπλα πίσω του (για ανατρέξτε μερικές φωτογραφίες πίσω στην κουζίνα! Τώρα το προσέξατε ε? Χα χα χα).


 Και μια εξωτερική τουαλέτα Φάρ Γουέστ!!! Χα χα χα.


 Όπα! Τι έχουμε εδώ?!?!?! Μια πινακίδα με το όνομα της κατάληψης!!! Και ένα σκαθάρι επάνω της!!! Αμάν!!! Υπέροχο!!! Μερακλαντάν!


 Τελευταία ανάμνηση μου από το Φυτώριο Φλαμουρίου - Κατάληψη Τερηδόνα θέλω να είναι αυτή! Ένα μνημείο, μια υπενθύμιση, ένα σημάδι το τι είχε συντελεστεί εδώ. Μάρτυρας ενός ενδιαφέροντος πειράματος, μα και συνάμα πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, όπως επίσης και μάρτυρας ενός Κράτους που το μόνο που το νοιάζει είναι να επιβάλει την θέληση του στους πάντες, ακόμα και αν δεν έχει κανένα κέρδος από αυτό. Ή μήπως έχει?

 Όσο για μένα άφησα σε ακόμα ένα μυστικό τόπο ένα μέρος από την Καρδιά μου. Ένα μέρος που θα το ξαναποθήσω αν το αγρίμι στην ψυχή μου συνεχίζει να θεριεύει μέρα με την μέρα. Είπαμε, μια Αλεπού απόσταση μακριά......

 Παρακάτω θα παραθέσω τις αναρτήσεις της σειράς Ο Πολιτισμός του Ξύλου για να έχουμε μια πληρέστερη άποψη της σημασίας του περιβάλλοντος μας καθώς και των έντονων πιέσεων που δέχεται καθημερινά από εμάς και των κινδύνων που διατρέχει διαρκώς. 

Σειρά αναρτήσεων Πολιτισμός του Ξύλου. 







2 σχόλια:

  1. Σε αυτές τις φωτο Λάζαρε, φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, όσον αφορά τα ξύλινα πατώματα, τη σκάλα, το ταβάνι και γενικά το υπέργειο κομμάτι.
    Τα ξύλα βλέπω ότι είναι σε καλή κατάσταση ακόμα.
    Θα ήταν πολύ ωραίο αν κάποιος από τους ενοίκους του μέρους αυτού, ή κάποιων που έκαναν τις εργασίες συντήρησης, να έπεφτε στην ανάρτηση σου και να έγραφε τις αναμνήσεις του για τις δυσκολίες που συνάντησε εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι θα ήταν υπέροχο αν κάποιος από αυτούς που ζήσανε εκεί, θελήσει να μοιρασθεί μαζί μας τις εμπειρίες του και θα του δοθεί ένα ειλικρινές, τίμιο, και δίκαιο δημόσιο βήμα στα πλαίσια αυτού του blog για να εκθέσει τις απόψεις του και τις γνώσεις του.

      Με χαρά μου θα φιλοξενηθεί στις σελίδες αυτού του προσωπικού ιστολογίου.

      Αυτό είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για κάθε ένα από τα παιδιά που πέρασαν στιγμές από την ζωή τους εκεί μέσα.

      Διαγραφή