Η μελισσοκομία έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως θα θέλαμε να είναι

 Τι λέει παίδες? Σας έλειψα? Καιρό έχουμε να τα πούμε, μα το γεγονός ότι φέτος είναι η πιο εξαντλητική χρονιά μελισσοκομικά από όλες που έχω περάσει (και σωματικά και ψυχολογικά) και έχω ήδη "ψιλοκαιεί", και νιώθω ήδη εξαντλημένος χωρίς να έχει περάσει ακόμα η φούρια αυτής της χρονιάς. Έπεσαν και οι μετακινήσεις για το πρώτο χέρι του πεύκου μαζί με την παρασκευή τροφών για τα μελίσσια για την παραμονή σε αυτά χωρίς να ξεγονεύσουν πολύ (είχα αναφέρει στην ανάρτηση του blog Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν Vol II ότι φέτος οι τροφές οι τόσο αναγκαίες για το γόνεμα των μελισσιών μέσα στα πεύκα θα γίνουν από μένα) και δεν υπήρχε ούτε χρόνος, αλλά ούτε και διάθεση, για να ετοιμάσω αναρτήσεις για το blog. Δεν πειράζει θα σας ετοιμάσω μερικές πλήρως μελισσοκομικές το επόμενο διάστημα πριν τους τρύγους του πεύκου (Θεού θέλοντος, καιρού επιτρέποντος, και εργάτου του πεύκου περιπέζοντος).

 Φέτος έγινε ένα 5 στα 5 (πέντε μεταφορές στα πεύκα σε πέντε συνεχόμενες ημέρες, πέρσι με τον αδερφό μου είχε γίνει ένα 6 στα 7 - έξι μεταφορές σε επτά μέρες- την αντίστοιχη περίοδο) στα πεύκα και 1800 χιλιόμετρα από τις τοποθετήσεις του Σοχού (τρεις διαφορετικές) στις τοποθετήσεις της Χαλκιδικής (δύο διαφορετικές). Και όλα αυτά τα δρομολόγια έγιναν μόνο από μένα και σε ατρύγηστες-μολύβια κυψέλες (Ναι η θεωρία λέει τα μελίσσια να είναι νηστικά όταν θα πάνε στα πεύκα για να αποδώσουν περισσότερο, ναι συμφωνώ, αλλά αυτό είναι το Best case senario του να βρίσκουν αβέρτα τα μελίσσια και να γεμίζουν αβέρτα με μέλι, τι γίνεται με το Worst case senario του να είναι νηστικά τα μελίσσια και να μην βρίσκουν εκεί έξω? Που μέχρι στιγμής έτσι δείχνει να πηγαίνει το πεύκο στην Χαλκιδική? Τι έχουν να πουν οι φωστήρες για αυτό? Οπότε και ναι πήγαν με αρκετά μέλια - και δυστυχώς υπερβολικό βάρος για ένα άτομο να το σηκώνει- τα μελίσσια κάτω και για αυτό και υπάρχουν ελπίδες εάν δώσει λίγες μέρες τελικά το πεύκο στην Χαλκιδική να γίνει ένας αξιοπρεπής τρύγος, δεν είναι όλα στην μελισσοκομία λουλουδάκια, ουράνια τόξα, και βόλτες πάνω σε μελωμένα σύννεφα τσακαλάκια μου!).

 Απίστευτος σκοτωμός το να μεταφέρεις ατρύγηστα μελίσσια! Κανονικά θα έπρεπε να είναι τιμωρία στην Κόλαση για τα βαριά αμαρτήματα! Και όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για το αμάξι, το καημένο το Τ4 έφτασε να ανεβάζει τις ανηφόρες του Πολύγυρου με πρώτη και δευτέρα και με 15 χιλιόμετρα ταχύτητα. Κινούμενος πράσινος τοίχος κυριολεκτικά!

 Κόλαση κυριολεκτικά, και κάθε μέρα άλλαζα την τακτική μετακινήσεων για να την ξεπεράσω. Την πρώτη μέρα φόρτωσα από βραδύς τα μελίσσια και ξεκίνησα το πρωί φρέσκος φρέσκος αφού ξύπνησα στις 5,30 για να είμαι στην Χαλκιδική στις 9. Λάθος! Όταν άνοιξα τα μελίσσια για να τα βάλω το υποκατάστατο ήταν σε κατάσταση βρασμού! Υπερβολική ζέστη, υπερβολικά πολλές ώρες κλεισμένα (το πλεονέκτημα των παλιών κυψελών με τους αερισμούς είναι αυτό! Αυτή η τακτική με αυτό το υλικό γίνεται με τον οριζόντιο αερισμό στις κυψέλες, αλλά οι νέου τύπου κυψέλες έχουν υπερβολικά μικρούς αερισμούς για να κάνεις τέτοιες μαγκιές!). 

 Οπότε αλλαγή στην τακτική με ακόμα πιο πρωινό ξύπνημα (γερμανικό νούμερο 3-4 το πρωί ξύπνημα) για να κλείσεις τις κυψέλες και να φορτώσεις το φορτηγό πριν ξημερώσει και να ξεκινήσεις αμέσως για Χαλκιδική. Ξεφόρτωμα και περιμένεις λίγο να ηρεμήσουν τα μελίσσια (τρως και στο μεταξύ κάτι, γιατί καις θερμίδες σαν δίχρονο DT μηχανάκι) και ανοίγεις πάλι τα μελίσσια για να τα δώσεις την τόσο αναγκαία τροφή για το γόνεμα τους. Γυρνάς πίσω στο σπίτι και ξανασυσκευάζεις την τροφή σε ατομικές μερίδες (μια που μας βγήκε ολίγον πιο ρευστή από ότι έπρεπε, τελικά δίκιο έχει ο κυρ Ανδρέας όταν λέει να μην πιστεύουμε ότι διαβάζουμε στο διαδίκτυο, είτε προέρχεται από μελισσοκόμο είτε από καθηγητή πανεπιστημίου! Χα χα χα), που να σας τα λέω εδώ να δείτε πατέντες!! Χα χα χα. Και πας για ύπνο σχετικά νωρίς (στις 10) για να κάνεις το ίδιο την επόμενη ημέρα. 

 Αμ δεεεεε!!! 

 Την επόμενη ημέρα είσαι σαν ζόμπι, με που ξυπνάς το μόνο που σκέφτεσαι είναι "Ωχχχχχ είναι ανοιχτός ο εγκέφαλος αλλά δεν δουλεύει! Σήμερα είναι που θα τρακάρω μετωπικά με κανένα γκαζόκαυλο που βγήκε για γούστα και ντόλτσε βίτα στην Χαλκιδική!", τα πάντα κολλυόμενα, να χρειάζεται να λες φωναχτά τι είναι το επόμενο που πρέπει να κάνεις για να το θυμάσαι. Και δυστυχώς έχεις να πάρεις μελίσσια από δύο μέρη (μόνο το πρώτο και το τελευταίο δρομολόγιο βγήκαν με μετακίνηση από ένα μελισσοκομείο, στα άλλα τρία έπρεπε να πάρεις από δύο διαφορετικά μελισσοκομεία κυψέλες για να συμπληρώσεις το φορτίο σου). 

 Επίσης έπρεπε διαρκώς να υπενθυμίζεις τον εαυτό σου χίλιες μικρολεπτομέρειες στο φόρτωμα γιατί απλώς ο εγκέφαλος δεν δούλευε "Άσε από τα αριστερά χώρο για να μπουν ότι περισσεύει από τους ιμάντες, μην ξεχνάς οι καστάνιες από τους ιμάντες μπαίνουν από την πλευρά του οδηγού για να της προσέχεις", "Κατέβαζε τις λαβές από τις κυψέλες γιατί αλλιώς δεν χωράνε σε πλάτος", "Πρόσεχε που πατάς, κάποιες σανίδες από την καρότσα θέλουν αλλαγή", "Άνοιξε τα κουμπιά της παραλλαγής πριν κατουρήσεις!".   

 Και η διαδρομή ένα δράμα! Στα πρώτα 4 χιλιόμετρα να θέλεις να γυρίσεις πίσω γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι σε θέση να οδηγήσεις 300+ χιλιόμετρα την συγκεκριμένη μέρα. Και αρχίζεις την ρουτίνα καθώς οδηγάς. Σοκολατούχο γάλα (ναι φέρνει υπνηλία το γάλα αλλά δημιουργεί και ένα προστατευτικό φιλμ στο στομάχι για αυτό που θα ακολουθήσει αμέσως μετά), αμέσως μετά ένα ενεργειακό ποτό TAFF (ξέρετε εκείνο με την Φτου-ρε-ι-ρα που μας δείχνει το στήθος της καθώς κάνει σπάριγκ στην πυγμαχία φορώντας όμως και δικτυωτό καλτσόν (!!!!!!)), και ήδη έχεις φτάσει στην Απολλωνία όπου χτυπάς οδηγώντας και ένα κρουασάν γιατί τίποτα δεν μπορεί να σε ξυπνήσει όσο η κίνηση των μασητήριων μυών στα σαγόνια σου. Και φυσικά πλέον έχεις φτάσει να βασανίζεις κόσμο στις ανηφόρες του Πολύγυρου και νιώθεις την οργή τους ενώ εσύ αποφασίζεις ότι σε εκφράζει πλέον το φιλοσοφικό κίνημα των στωικών! Χα χα χα.

 Και φυσικά η επιστροφή ακόμα πιο δύσκολη, εδώ πλέον στην οδηγική ρουτίνα έχει αντικατασταθεί το σοκολατούχο γάλα με ένα TAFF, που θα το ακολουθήσει και ένα δεύτερο TAFF (και καλώς το έλκος στομάχου!!! Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε! Χα χα χα). Γυρνάς πτώμα, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο την επόμενη ημέρα. Κοιτάς πόσες συσκευασμένες μερίδες έχεις, φτάνουν ίσα, ίσα, για το επόμενο δρομολόγιο, αποφασίζεις να μην συσκευάσεις τίποτα σήμερα αλλά μόνο την τελευταία μέρα, όπως και να μην ταΐσεις αύριο τα μελίσσια αλλά θα τα ταΐσεις όλα μόνο την τελευταία μέρα. Και πας αμέσως να δεις ποια μελίσσια θα κατέβουν και από τα τελευταία μελίσσια στα δύο επόμενα δρομολόγια (από 8 πλαίσια πληθυσμού και πάνω μόνο), και γυρνάς αμέσως στο σπίτι για ύπνο. Στις 6 το απόγευμα! 

 Ξεχάσαμε τίποτα? 

 Ναι την τροφή! 

 Δεν τρως, την βγάζεις όλες αυτές τις μέρες με σοκολατούχο γάλα, TAFF, Κρουασάν, και ροδάκινα, καθώς και κονσερβοποιημένο γάλα! Πέντε συνεχόμενες μέρες μετακίνηση, πέντε κιλά κάτω. Είσαι όμως σε τόση υπερδιέγερση (και ιδίως όταν αρχίζεις να βλέπεις δρομολόγιο στο δρομολόγιο ότι δεν πάνε και τόσο καλά τα πεύκα! Εκεί να δείτε το επίπεδο της υπερδιέγερσης και του στρες πως ανεβαίνει κατακόρυφα και πως ακολουθεί αντίστροφή πορεία η όρεξη!!!) που δεν κατεβαίνει τίποτα. 

 Ευτυχώς αυτή η στρατηγική είναι και η σωστή, τα επόμενα δρομολόγια παύουν να είναι τόσο επικίνδυνα γιατί πλέον η κούραση δεν σε έχει καταβάλει σε τέτοιο βαθμό, έχεις βρει τον απαραίτητο ρυθμό δραστηριότητας - ξεκούρασης που θα σου επιτρέψει να γυρίσεις ζωντανός από αυτό τον εφιάλτη.

 Φυσικά και το φόρτωμα εξακολουθεί να είναι βαρύ κάτεργο, φορτώνεις διαρκώς κυψέλες που έχουν βάρος που σου θυμίζει 100 κιλά βαρέλια με κρασί, η καρδιά σου πάει να σπάσει, αλλά είσαι μόνος, οι κυψέλες πρέπει να φορτωθούν (και να ξεφορτωθούν) και δεν υπάρχει κανένας σε απόσταση χιλιομέτρων από σένα. 

 Ταυτόχρονα αποτελείς και ένα πρώτης τάξης γεύμα για κάθε ένα κουνούπι της περιοχής (κοινά ή και τίγρεις! χα χα χα), και λες μέσα σου "Μα πόσο ρομαντική η επιστροφή στην φύση, πόσο με γεμίζει η μελισσοκομία σαν άνθρωπο, αυτή είναι ζωή, όχι να είσαι κλεισμένος σε ένα γραφείο και να σκουντάς χαρτιά" και μόλις το σκέφτεσαι αυτό αμέσως λες "Πάνε πιες λίγο νερό! Από το γαμήσι να κουβαλάς μολύβια κυψέλες άρχισες να έχεις παραισθήσεις, ξεκίνησες  να ρετάρεις, και λες όλο μαλακίες!"Χα  χα χα. 

 Και αυξάνει φυσικά η κούραση αλλά πλέον έχεις και πολλά φορτία πίσω σου, έχεις βγάλει πολλά χιλιόμετρα και νιώθεις ότι φορτίο στο φορτίο, χιλιόμετρο στο χιλιόμετρο, τα δύσκολα να είναι πλέον πίσω σου. Και αυτό μάγκα μου σου δίνει ενέργεια όσο 1000 TAFF μαζί με 10 τελείως γυμνές Φτου-ρε-ι-ρα! Και συνεχίζεις. Γιατί είσαι αρκουδάκι Duracel μελισσοκόμος!

 !!!!!!!

 Δεν πιστεύω ότι έγραψα μόλις παραπάνω "Και συνεχίζεις. Γιατί είσαι αρκουδάκι Duracel μελισσοκόμος!"!!!!

 Στην πραγματικότητα ήθελα να γράψω "Και συνεχίζεις. Γιατί είσαι μαλάκας μελισσοκόμος!"

 Χα χα χα. 

  

 Αρκετά! 

 Φτάνει τόσο η περιγραφή της κόλασης, θα λένε μετά τα καλόπαιδα "Αααααα πάλι κλαίγεται ο Αρκούδας, φλώρος! Εμείς τόσο σχόλια κάνουμε στις μελισσοκομικές ομάδες αλλά ποτέ δεν μας άκουσες να παραπονιόμαστε στο πόσο σκληρή είναι η μελισσοκομία και πόσο πολύ πονούν τα δάχτυλα μας που χτυπάμε διαρκώς τα πλήκτρα!" χα χα χα. 

 Αν δεν τα ζήσετε αυτά παίδες δεν μπορείτε να τα καταλάβετε ποτέ, και αν τα έχετε ζήσει αυτά τότε θα είναι αργά, γιατί θα είσαστε ήδη αρκουδάκια Durac..... Ούπςςςςςς! Γράψτε λάθος! Γιατί θα είσαστε ήδη μαλάκες μελισσοκόμοι!

 Χα χα χα. 

 Άντε να σας δώσω και μερικά ακόμα φωτογραφικά στιγμιότυπα αυτής της περιόδου για να πάρετε μια γεύση το τι σημαίνει η Χαλκιδική στα μη φυσιολογικά πλάσματα. 

 Και απλωμένες οι τροφές που θα βοηθήσουν στο γόνεμα των μελισσιών μέσα στα πεύκα ( Για να μην μετράς αβέρτα απώλειες σε μελίσσια από το ξεγόνευμα μια που ως γνωστό Winter is coming!). Και ακόμα σε αυτό οργάνωση, βάζεις στο καπάκι της επόμενης κυψέλης (n+1) την τροφή για την κυψέλη (n). Κερασμένο και αυτό από μένα τσακαλάκια, ακόμα και το πως θα δουλεύετε σε αυτό τον τομέα! Χα χα χα. 

 Λίγο πιο ρευστή που λέγαμε ε?

 Και ο μύλος που μετατρέπουμε την κρυσταλλική ζάχαρη σε άχνη ζάχαρη.

 Όπως και το ζυμωτήριο στο οποίο ήδη έχουμε ρίξει το σογιάλευρο και την άχνη για να κάνουμε την μείξη των σκονών. 

 Και εδώ το πλήρες μείγμα με το ζυμωτήριο να δουλεύει σε πλήρη ταχύτητα!

 Δεν πιστεύω να έχετε την απαίτηση να σας δώσω την συνταγή από το υπερμυστικό μου μείγμα!!!!

 Θέλετε έεεεεεε!!!

 Αχχχχ έχει χάρη που είμαι καλός Αρκούδας!

 Πάρτε μολύβι και χαρτί και αρχίστε να γράφετε.

 Σογιάλευρο

 Άχνη ζάχαρη

 Μέλι

 Φτερά νυχτερίδας

 2 Στρουμφάκια

 Δάκρυα παρθένας (το δυσκολότερο υλικό! Που να βρεις πλέον παρθένα! Χα χα χα).

 Μπανάνες

 Σκόρδα

 Αλόη βέρα

Και για το τέλος το γλυκό χαμόγελο μιας κόκκινης Αλεπούς!

Άντε σας έκανα νοικοκυραίους και σήμερα! δεν μπορείτε να πείτε! Χα χα χα,

 Και όλα αυτά για να μπορέσουν να διατηρήσουν τους αριθμούς τους οι κυρές μας μέσα στα πεύκα, και κυρίως μέσα στον αλύπητο χειμώνα του Βορρά!

 Τροφή πρωτεϊνική που τόσο ανάγκη την έχουν, και στερούμε από τον εαυτό μας βασικές ανάγκες (κυριολεκτικά το λέω αυτό!!!) για να μην την στερηθούν αυτές. Γιατί κάθε άδεια κυψέλη τον Μάρτη χτυπά εξίσου άσχημα όσο και μια άδεια καρέκλα στο οικογενειακό τραπέζι!

 Και για αυτό είναι μαλάκας ο μελισσοκόμος, γιατί αυτή η εικόνα του ηρεμεί περισσότερο την ψυχή από ότι μια αποθήκη γεμάτη τενεκέδες με μέλι!

 Αχχχχ αρρώστια μεγάλη!

 Και διπλές σχεδόν όλες ε? Εμείς έτοιμοι για ακόμα μια φορά για το ραντεβού μας με το μέλι το κόκκινο, είναι όμως έτοιμο και αυτό?

 Τελευταίο δρομολόγιο, μπορούσα να του χώσω ακόμα 10 μονές κυψέλες, το λυπήθηκα! Τράβηξες πολλά τις τελευταίες μέρες, μην σε σπάσω στο τέλος. Σκληρή και αχάριστη ερωμένη η μελισσοκομία, που σε κάνει να ζητάς από το υλικό σου περισσότερα από όσα μπορεί να σου δώσει. Αλλά το υλικό σου δεν είναι κάτι το άψυχο, είναι οι πραγματικοί σου σύντροφοι στην μελισσοκομία, αυτοί που είναι δίπλα σου στις ατελείωτες νύχτες τις μελισσοκομικές. Σύντροφοί από μέταλλο, ξύλο, και κρέας. 

 Και το όριο του πότε όλα θα πρέπει να είναι έτοιμα, πέρα από αυτό είναι μόνο το ταξίδι. Ένα ταξίδι μέσα στο όνειρο και την ελπίδα, που τόσο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε ταξίδι μέσα στον εφιάλτη και την απελπισία!

 Και όταν λέμε κυψέλες μολύβια εννοούμε ακριβώς αυτό! Το δεξί χέρι γεμάτο μώλωπες (παρόλο που εγώ έχω και χειρολαβές στις κυψέλες μου!) γιατί από το μεγάλο βάρος είσαι αναγκασμένος όχι μόνο να κρατάς τις κυψέλες από τις χειρολαβές τους αλλά και να τις αγκαλιάζεις για να τις έχεις όσο πιο κοντά στο σώμα σου για να σε διευκολύνουν, και φυσικά όπου βρίσκει η κυψέλη (καρότσα, έδαφος) να δημιουργείται και το αντίστοιχο παράσημο! Ο μελισσοκόμος σταματά να πρήζεται από τις δαγκανιές των κυρών του αλλά εξακολουθεί να μωλωπίζει από την αγκάλη των σπιτιών τους!

 Και τελευταία ανάμνηση θέλω να είναι αυτή, το τελευταίο φορτίο λίγο πριν ξεφορτωθεί, όταν ακόμα η ελπίδα και η προσδοκία είναι ζεστές και σου θερμάνουν, σώμα και ψυχή. Γιατί εσύ έκανες ότι μπορούσες, έκοψες από οπουδήποτε μπορούσες να κόψεις, θυσίασες οτιδήποτε μπορούσες να θυσιάσεις.Για αυτές. Για να δυναμώσουν, για να θεριέψουν, για να σε ζήσουν για ακόμα μια χρονιά, για να μπορείς ακόμα μια χρονιά να γράφεις ιστορίες. Μελισσοιστορίες και άλλα.






 Adios Amigos Locos





Μότσανος Λάζαρος

Σοχός 26/8/2018