Γενέθλια σήμερα παίδες, δέκα χρόνια Μελισσοιστορίες και άλλα. Δέκα περιστροφές αυτού του βράχου στο διάστημα γύρω από το άστρο του από την στιγμή που βγήκε η πρώτη ανάρτηση αυτού του blog, και είμαστε ακόμη εδώ.
Μεγαλύτεροι σε ηλικία, πιο κουρασμένοι, ίσως και απογοητευμένοι, όχι τόσο με την μελισσοκομία αλλά με τους ανθρώπους της, αλλά ακόμη με μεράκι και πάθος για την μετάδοση της μελισσοκομικής, και όχι μόνο, γνώσης. Ένα δημόσιο βήμα μου όπου παρουσιάζω την εργασία μου, την ζωή μου, τα ενδιαφέροντα μου, τις χαρές μου και τις λύπες μου, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις μου.
Ένα δημόσιο βήμα που αρκετοί από εσάς το παρακολουθείτε από την αρχή, από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη αμήχανη ανάρτηση με ένα αρκουδάκι επάνω σε μια κυψέλη. Ένα δημόσιο βήμα που αρκετοί επίσης το γνωρίσατε σε μεταγενέστερους χρόνους, και το αγαπήσατε και εσείς φανατικά για να γυρνάτε, και να ξαναγυρνάτε σε αυτό, θες ένα σημείο αναφοράς στον παράξενο μελισσοκομικό κόσμο.
Αλλά και ένα δημόσιο βήμα που αρκετοί το αφήσανε να διαφύγει της προσοχής τους γιατί αυτός που κατοικούσε σε αυτό δεν ήταν διατεθειμένος να χαδεύσει αυτιά, να στρογγυλέψει απόψεις, να υπακούει στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης του που του έλεγε "Κράτα χαμηλά το κεφάλι, οι απόψεις σου είναι μόνο για σένα, χαμογέλα μόνο, και προς Θεού μην δείχνεις ποτέ το πόσο μεγάλοι και αιχμηροί είναι οι κυνόδοντές οι δικοί σου". Δεν πειράζει, σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.
Περήφανος μέχρι εκεί που δεν πάει για το μικρό μου δημιούργημα που μεγαλώνει μαζί μου, ωριμάζει, εξελίσσεται, πλουταίνει σε γνώσεις και εμπειρίες. Πραγματικά το νοιώθω σαν το πνευματικό μου "παιδί", το χαϊδεμένο μου, το πολυαγαπημένο μου, η χαρά μου και η ευτυχία μου, "χαρούμενος μόνο όταν γράφω μαύρα στίγματα σε λευκό φόντο" όπως γράφω σε ένα από τα ποιήματα μου.
Δέκα χρόνια!
Δεν μπορώ καν να το πιστέψω! Πάντα σας έλεγα ότι το blogging είναι μαραθώνιος δρόμος και όχι εκατοστάρι αγώνας, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχα συνειδητοποιήσει ακριβώς την βαρύτητα αυτής της δήλωσης. Δέκα χρόνια! Φιλίες, συνεργασίες, ακόμη και γάμοι, δεν διαρκούν τόσο! Και όμως είμαστε ακόμη εδώ. Ναι είμαστε, εγώ ο παλαβός που γράφω ότι γράφω, και εσείς οι τρελοί που διαβάζετε όλα αυτά τα παραληρήματα μου φανατικά!
Σας ευχαριστώ για αυτό, για το πάθος σας για τα γραπτά μου, για την προσήλωση σας και την προσοχή σας σε αυτό το δημόσιο βήμα μου, για την υπομονή σας στα θρυλικά ξεσπάσματα μου, που μόνο λίγα δεν είναι, για το διαρκές τσίγκλισμα σας για να συνεχίσω τον μαραθώνιο μου, για να συνεχίσω την μετάδοση των γνώσεων και εμπειριών μου, να συνεχίσει η αλυσίδα της γνώσης να υπάρχει.
Δέκα χρόνια με μελισσοκομικές αναρτήσεις, ποίησης, Street Art, Κατασκευών, Τρελών Hobby, Ανιχνεύσεων σε παλιά εργοστάσια αλλά και σε αχανή δάση, και πόσα ακόμη από τα ενδιαφέροντα μου. Απίστευτο!
Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει οικονομική υστεροβουλία από μέρος μου, με την μορφή σεμηναρίων, ή μαγικών "μαντζουνιών", ή θέσεων σε πολιτικούς σχηματισμούς, ή θέσεις σε συλλόγους και συλλογικά όργανα, χωρίς όφελος από έμμεσες και άμεσες διαφημίσεις, χωρίς τίποτα! Εκτός από την παρουσίαση της δουλειάς μου και των αποτελεσμάτων της. Ιδιαίτερα περήφανος για αυτό κυρίως! Κανείς δεν μπορεί να μου πει ότι έκανα ότι έκανα για να συντηρώ ένα "μαγαζάκι" που πουλάει αέρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Τι μας περιμένει από εδώ και πέρα?
Χμμμμμ! Τα πρώτα χρόνια είχαμε μια επικέντρωση στην μελισσοκομική θεωρία και την μελισσοκομική πρακτική. Θεματολογία που μπορώ να πω είχε γίνει δεκτή με ενθουσιασμό, μια που ήταν αυτό που συνήθως ζητάει η μεγάλη μάζα των νέων μελισσοκόμων, που πηγαίνει από λουλούδι σε λουλούδι για να συλλέξει κάθε ψήγμα γνώσης, αχόρταγα, και με τεράστια λαχτάρα.
Ήταν επίσης και οι εποχές που η μελισσοκομία παρουσιάζονταν ως El Dorado από διάφορές πλευρές (και τα επίσημα ΜΜΕ, αλλά και από συνάδελφους Bloggers που δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους όσο αφορά την μετάδοση αξιόπιστων και ορθών γνώσεων) και είχε κατακλίσει πολύς κόσμος την μελισσοκομία, που την έβλεπε ως λύση στα οικονομικά τους αδιέξοδα.
Τα επόμενα χρόνια άρχισα να παρουσιάζω πολύ πιο έντονα τα βιώματα μου ως νομάδας μελισσοκόμος, τις εμπειρίες μου, τα προβλήματα μου, τις αποτυχίες μου, τις απογοητεύσεις μου. Επίσης επικεντρώθηκα στο ότι δεν υπάρχουν "μαγικές" λύσεις και "μυστικές" μέθοδοι για "πολλά μελάκια", παρά μόνο πολύ και σκληρή εργασία, για να μπορείς να φέρνεις μερικές χρονιές αξιοπρεπείς ποσότητες μελιού για τον όγκο εργασίας που έχεις (προκαταβολικά) δαπανήσει.
Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν έγιναν δεκτά από την πλειοψηφία των νέων μελισσοκόμων εκεί έξω, και προτίμησαν να ακολουθήσουν στην αναζήτηση της μελισσοκομικής τους γνώσης "Σωτήρες", "Μεσσίες", "Διδάσκαλους" και "Ραβί" εκεί έξω, που παρουσιάστηκαν πρόθημα, αυτόκλητα, και σε τεράστιους αριθμούς, για να πουλήσουν σε πρόθυμα αυτιά αυτό που τόσο πολύ ποθούσαν να ακούσουν. Με το ανάλογο αντίτιμο και κέρδος για αυτούς φυσικά.
Αλλά οι "μαγικές" μέθοδοι, και "μυστικά" που πουλούσαν ήταν μαγικά μόνο στο μυαλό όσων άκριτα τα πιστεύανε. Το El Dorado της μελισσοκομίας κατάρρευσε με θεαματικό τρόπο, και βλέπεις τα τελευταία χρόνια ολόκληρες μελισσοκομικές επιχειρήσεις, και μεγάλα κοπάδια με μελίσσια να πουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί. Και αυτό γιατί το μόνο "μυστικό" στην μελισσοκομία είναι η σκληρή δουλειά, μόνο αυτό, το οποίο το λένε κάποιοι αυτό εδώ και μια δεκαετία. Αλλά εάν δεν αρέσει κάτι στο αυτί προτιμά να μην το ακούει.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζω την προσπάθεια μου να αντικαταστήσω μέρος της σκληρής εργασίας μου με κεφάλαιο, και την συνεπακόλουθης αύξησης της παραγωγικότητας μου ως μελισσοκόμος, και επιχειρηματίας, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στην αναπόφευκτή πτώση των δυνάμεων μου καθώς αυξάνονται τα χρόνια μου μαζί με την μελισσοκομική μου εμπειρία και γνώσεις.
Προσπάθεια που έχει φέρει πολύ καλά αποτελέσματα, και θα συνεχίσει να φέρνει στα επόμενα χρόνια, μέχρι να φέρω τα μελισσοκομεία μου, το μελισσοκομικό μου εργαστήρι, αλλά και τα μεταφορικά μου μέσα, στο επίπεδο που θέλω, και το ονειρεύομαι από την στιγμή που πρωτοέπιασα ξέστρο στο δεξί μου χέρι.
Φυσικά πλέον έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο ο κόσμος που ακολουθεί αυτό το blog σε αυτή την παρουσίαση της μελισσοκομικής μου προσπάθειας, και επιχείρησης. Γιατί πλέον φαίνεται ότι εκτός από σκληρή δουλειά χρειάζεται και μεγάλη επένδυση σε χρήμα, και χρόνο, για να μπορέσεις να παρουσιάσεις ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Και ο παραπάνω συνδυασμός είναι ένα υπερβολικά πικρό ποτήρι για να το πιει ο οπωσδήποτε!
Δεν πειράζει, εγώ την ζωή μου παρουσιάζω, την εργασία μου, την πραγματικότητα μου, όποιος θέλει την παρακολουθεί και μαθαίνει διδάγματα ζωής από όλα τα παραπάνω, όποιος δεν θέλει δεν έχω ούτε κανένα μέσο για να τον εξαναγκάσω, αλλά ούτε και την πρόθεση, και την θέληση, για κάτι τέτοιο! Δεν έχω να αποκομίσω κανένα απολύτως οικονομικό κέρδος, είτε με παρακολουθούν ένα εκατομμύριο άτομα, είτε εκατό νοματαίοι που μπορεί να τους ξέρω και ονομαστικά στα προφίλ μου στα κοινωνικά δίκτυα. Περιουσία μου είναι οι γνώσεις μου, και οι εμπειρίες μου, και τα αφήνω αυτά εδώ για όποιον τα θέλει, αυτό! Τίποτα άλλο.
Επίσης θα εξακολουθώ να τηρώ την υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου, να παραμείνω αυτός που είμαι και να μην αλλάξω για κανένα! Ελεύθερος να λέω, και να κάνω ότι θέλω, χωρίς να με νοιάζει εάν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Έχω τις απόψεις μου, τις ιδέες μου, τα πιστεύω μου, και όλα τα παραπάνω τα δημοσιοποιώ από αυτό το δημόσιο βήμα μου (ακόμη και στα κοινωνικά μου δίκτυα, αν και εκεί είναι πολύ πιο χαβαλέ η κατάσταση), και όλα τα παραπάνω δεν τα κάνω για την δημοφιλία μου, ή για την "αγάπη" των αναγνωστών μου!
Ποσώς με ενδιαφέρει εάν δεν αρέσουν σε κάποιους, εάν αποφασίσουν κάποιοι να εγκαταλείψουν αυτό το δημόσιο βήμα μου γιατί δεν τους άρεσε κάτι που έγραψα, ανάμεσα στα εκατομμύρια πράγματα που έχω ήδη γράψει, ή θα γράψω! Γράφω αυτά που θέλω, αυτά που πιστεύω, αυτά που μου αρέσουν, γιατί είμαι ελεύθερος να το κάνω! Και αυτό δεν έχω την πρόθεση να το απεμπολήσω ποτέ, και για κανένα! Υπόσχεση αυτό παίδες!
Δέκα χρόνια το λοιπόν! Δέκα χρόνια μελισσοιστορίες και άλλα. Εγώ και εσείς, εσείς και εγώ, μαζί! Για τα προηγούμενα δέκα χρόνια. Για τα επόμενα δέκα χρόνια!
Συνεχίζουμε!
Adios Amigos Locos
Λάζαρος " The Bear" Μότσανος
Σοχός 30/1/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου