Με τρελαίνουν τα λαμπερά χαμόγελα σου τα παλιά
που απλόχερα τα σκόρπιζες ολούθε με εμένα μακριά
με ενοχλεί η εικόνα σου του να γελάς σαν τον σατανά
με τις λεμονιάς τα ολόλευκα τα άνθη στα μαλλιά
Γιατί εσύ να μου γελάς ενώ δεν με είχες εμένα κοντά
τι είναι αυτό που σου ‘κανε την καρδιά να σκιρτά δυνατά
είναι δυνατό κάποιον άλλο, σε μια άλλη ζωή, να έχεις αγαπήσει
χωρίς καν την δική μου ύπαρξη και παρουσία να έχεις γνωρίσει
Μου έρχεται με τα χέρια μου άγρια να σε σκοτώσω
το όμορφο κεφάλι σου μες τις παλάμες μου να λιώσω
όταν στο βλέμμα σου, το βλέμμα του νιώθω αποτυπωμένο
της ζήλειας το θεριό μέσα μου ξυπνά, επικίνδυνα αγριεμένο
Φυλάξου όταν τον
λευκό πάγο στην φωνή μου νιώσεις ξαφνικά
τρέξε μακριά όταν η φλέβα στο μέτωπο μου αρχίζει να χτυπά μανιακά
μην μένεις κοντά μου όταν το βλέμμα μου είναι βαριά συννεφιασμένο
γιατί κινδυνεύεις από ένστικτα αρχαία και σκοτεινά, μικρό μου
λατρεμένο
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 20/8/2016
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 20/8/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου