Τα παραπάνω στοιχεία θα μας χρειασθούν πιο κάτω όταν θα δείξουμε ορισμένα στοιχεία από τις ανιχνεύσεις μου.
Φοβερά ενδιαφέροντα τα αποτελέσματα (αν και περισσότερο στην έρευνα εστιάζει σε δείγματα που πήραν από άλλες πηγές (παραγωγούς, supermarket κ.α.) παρά σε δείγματα από τις δικές τους κυψέλες (n=6 από δικές τους κυψέλες όταν όλος ο αριθμός των δειγμάτων ήταν n=92) που θα δημιουργήσουν πολλούς προβληματισμούς που θα τους εξετάσουμε πιο κάτω στην δική μας έρευνα ανάρτηση.
Για να δούμε και σε μορφή πίνακα αυτά τα στοιχεία για να μπορέσουμε με μια ματιά να βγάλουμε συμπεράσματα πολύ ευκολότερα ( Δυστυχώς στην ίδια την εργασία οι πίνακες που παρατίθενται δείχνουν την συχνότητα εμφάνισης των τιμών σε κάθε κατηγορία ανά κλίμακες. και όχι τις ίδιες τις τιμές, ευτυχώς σε ένα σημείο της εργασίας εμφανίζονται τα παραπάνω στοιχεία και έτσι μπόρεσα να δημιουργήσω τον παρακάτω πίνακα (σημείωση όπως προείπα χρησιμοποιώ σε κάθε πίνακα το επιτρεπόμενο όριο σε κάθε χώρα που γίνεται η έρευνα, και δεν ασχολούμαι να εφαρμόσω ένα κοινό επιτρεπόμενο όριο σε όλες της έρευνες από μόνος μου. Τους λόγους τους έχω εξηγήσει πιο πάνω).
Πίνακας 5.
Θα προσθέσω λίγα ακόμα που κράτησα από την ίδια την έρευνα πριν εξετάσουμε όλα τα παραπάνω με μια κριτική ματιά.
Επίσης κρατώ και το παρακάτω που θα χρησιμοποιηθεί στο δεύτερο παράρτημα της έρευνας μας.
Ήδη από το 1975 χρησιμοποιούνται
οι μέλισσες ως δείκτες για την μόλυνση του περιβάλλοντος (Οι
βρήκαν
υψηλότερες συγκεντρώσεις χαλκού, ψευδαργύρου και φωσφόρου σε περιοχή κοντά σε 2
ορυχεία χαλκού, Ο
το 1978 βρήκε αυξημένες συγκεντρώσεις φθορίου σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων
από ένα ανθρακωρυχείο. Σε έρευνα που
έκανε πάλι ο ίδιος ερευνητής στο Άινταχο (
) σε περιοχές που υπήρχαν βιομηχανίες που απελευθέρωναν
φθόριο στην ατμόσφαιρα (520
/ημέρα)
χρησιμοποιήθηκαν 10,000 κυψέλες σε 26 διαφορετικές τοποθεσίες σε ακτίνα 1200
τετραγωνικών χιλιομέτρων γύρω από αυτή την περιοχή. Σε δείγματα που λάμβαναν
ανά δύο εβδομάδες βρέθηκε ότι στην περίμετρο αυτής της περιοχής η συγκέντρωση
του φθορίου στους ιστούς των μελισσών ήταν σε χαμηλά επίπεδα (8,8-1,9 mg/Kg),
αντίθετα σε απόσταση 5
από τα εργοστάσια η συγκέντρωση φθορίου υπερέβαινε τα 40
mg/Kg και μερικές φορές έφτασε τα 65,7 mg/Kg. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι
βρέθηκε και συγκέντρωση φθορίου 20 mg/Kg σε μελίσσια που απείχαν 65 χιλιόμετρα
μακριά από τα εργοστάσια (ναι! Η ρύπανση του αέρα μεταφέρεται! Ποιος θα το περίμενε αυτό?!?! Χα χα χα).
Το 1982 χρησιμοποιήθηκαν μελίσσια
για την ανίχνευση μολύβδου στις ΗΠΑ κοντά σε μια λεωφόρο και 850 μέτρα μακριά
από αυτή, και βρέθηκε περιεκτικότητα μολύβδου στα λουλούδια 13600 μg/kg στα λουλούδια και 28100 μg/kg στις μέλισσες
που πετούσαν στην πρώτη περιοχή, και αντίστοιχα στην δεύτερη περιοχή οι
αντίστοιχες τιμές για τα λουλούδια ήταν 200 μg/kg και
για τις μέλισσες 1400 μg/kg).
Με τα παραπάνω στοιχεία δημιούργησα τον παρακάτω πίνακα.
Πίνακας 6.
Ότι στην περιοχή που δεν έχει τέτοια έκθεση στους ρύπους των εργοστασίων (στα 5 χιλιόμετρα και πάνω) οι ακραίες τιμές (η κατώτερη τιμή και οι ανώτερη τιμή) έχουν μια σχέση μεταξύ τους 2105% δηλαδή η κατώτερη τιμή είναι 21 φορές μικρότερη από την ανώτερη. Αντίστοιχα στις επιβαρυμένες από ρύπους περιοχές η διαφορά περιορίζεται στο 747% δηλαδή 7,5 φορές παραπάνω (μην χαίρεστε αυτό συμβαίνει επειδή η κατώτερη τιμή στην επιβαρυμένη περιοχή είναι ήδη 4,5 φορές μεγαλύτερη από την ανώτερη τιμή στην μη επιβαρυμένη περιοχή!). Επίσης μας λέει ο πίνακας ότι η κατώτερη τιμή στην μη επιβαρυμένη από ρύπους (φθόριο) περιοχή σε σχέση με την ανώτερη στην επιβαρυμένη περιοχή έχουν μια σχέση μεταξύ τους στο 3458% δηλαδή είναι 34,5 φορές μικρότερη η μία τιμή από την άλλη! Κρατήστε το αυτό για παρακάτω.
ΠΗΓΗ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΘΟΔΩΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ Cd ΚΑΙ Pb ΣΤΟ ΜΕΛΙ Η ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΛΙΩΝ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΩΝ
Και νιώθω ότι εδώ θα έχετε την πρώτη βασική ένσταση σας σχετικά με τις χώρες (Ιράν, Ινδία, Ελλάδα) που διάλεξα για να παρουσιάσω έρευνες τους. Οι δύο αναπτυσσόμενες η μία αναπτυγμένη (εννοώ εδώ την Ελλάδα ε! Χα χα χα). Η μια πετρελαιοπαραγωγός (οπότε αβέρτα ρύποι!) και ή άλλη η μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα στον Κόσμο (ακόμα περισσότεροι ρύποι!), πως τις συγκρίνεις με την χώρα μας?
Και η απάντηση θα δοθεί αμέσως.
Στους παρακάτω πίνακες που τους βρήκα από έκθεση της Ευρωπαϊκής ένωσης ("State of European Cities Report", 2007/EU, Regional Policy) βλέπουμε για τρεις βασικές κατηγορίες ατμοσφαιρικών ρύπων τις 20 ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ημερών υπέρβασης των ορίων για τον κάθε ένα ρύπο (μερικοί πίνακες έχουν περισσότερες από 20 πόλεις απλώς γιατί ισοβαθμούν στην τελευταία θέση πάνω από 1 πόλη).
Οπότε θα έχουμε.
Για το όζον.
Πίνακας 7.
Για το Διοξείδιο του Αζώτου.
Πίνακας 8.
Και για τα αιωρούμενα σωματίδια PM10
Πίνακας 9.
Βλέπετε και στις τρεις βασικές κατηγορίες ατμοσφαιρικών ρύπων έχουμε παρουσία Ελληνικών πόλεων! Και μάλιστα στο θέμα που πραγματευόμαστε (τους ατμοσφαιρικούς ρύπους από βαρέα μέταλλα) μας ενδιαφέρει ο τρίτος πίνακας (πίνακας 9) κυρίως. Όπου σε αυτόν τον πίνακα έχουμε παρουσία 5 Ελληνικών πόλεων (σημειωμένες με κόκκινο χρώμα) στις 20 πιο μολυσμένες πόλεις της Ευρώπης σε αυτή την κατηγορία ρύπων!
Για να κάτσουμε λίγο και να αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό? Θα σας το δώσω με παράδειγμα: Φανταστείτε στο All Star game του NBA στους 20 παίχτες της Ανατολής και της Δύσης (στην πραγματικότητα είναι 24 χα χα χα) οι 5 από αυτούς να ανήκουν στην ίδια ομάδα! Πιστεύετε ότι αυτή η ομάδα δεν θα πάρει και το πρωτάθλημα στο NBA?
Μπορείτε να μου πείτε φίλε αυτός ο πίνακας αν θέλεις να κάνεις σωστή αναλογία θα ήταν τα είκοσι καλύτερα διάρια και τριάρια στις θέσεις τους.
Οκ το δέχομαι αυτό, για σκεφτείτε σε ένα Ελληνικό All Star Game πριν από 20 χρόνια στις θέσεις 2 και 3 μια ομάδα να είχε τους καλύτερους βασικούς, αλλά και αναπληρωματικούς. Σκεφτείτε μια ομάδα που θα είχε ως βασικούς στην θέση 2 τον Νίκο Γκάλη, και στην θέση 3 τον Γουόλτερ Μπέρι! Και θα είχε για αλλαγές τους στην θέση 2 τον Μπάνε Πρέλεβιτς, και στην θέση 3 τον Πέτζα Στογιάνκοβιτς! Και αν δεν έφταναν αυτοί σαν ακόμα μια εναλλακτική σε αυτές τις θέσεις να υπήρχε και ο Παναγιώτης Γιαννάκης! Πως σας φαίνεται μια τέτοια ομάδα, το έπαιρνε το πρωτάθλημα και χωρίς αμάν και αμάν ψιλούς? Τι λέει τώρα? Την πιάσατε την αναλογία? Χα χα χα.
Και για να εξηγήσουμε και λίγο τι εστί PM10 (Όπως και τι PM2.5)
Σύμφωνα λοιπόν με την σελίδα AirDMS:
Αιωρούμενα σωματίδια διαμέτρου
μεταξύ 2.5 - 10.0 μm, χαρακτηρίζονται ως χονδρόκοκκα σωματίδια, PM
2,5 - 10 ("coarse" particles). Τα χονδρόκοκκα σωματίδια έχουν
διάφορες πηγές προέλευσης, όπως από τη σκόνη μεταφερόμενη με τον άνεμο, από
οχήματα τα οποία κινούνται σε άστρωτους δρόμους, από μηχανήματα βιομηχανιών
συμπιέσεως, λιωσίματος και τροχισμού διαφόρων υλικών, αλέσματος, κ.ά..
Σχηματίζονται υπό την επίδραση,
κυρίως, μηχανικών δυνάμεων, όπως η τριβή και η σύνθλιψη. Σωματίδια σκόνης ή
χώματος προέρχονται από την κίνηση του ανέμου, ή από άλλες μηχανικές δράσεις
της περιοχής. Γύρη και σπόρια απαντώνται ως μέρη των χονδρόκοκκων σωματιδίων,
και κυριαρχούν ιδιαιτέρως υλικά γεωλογικής προελεύσεως.
Τα PM10 επομένως, αποτελούνται
από λεπτομερώς διαχωρισμένη ανόργανη ύλη-ορυκτά, όπως Οξείδια του
Αργιλίου, Πυρίτιο, Σίδηρο και Κάλιο .
Αιωρούμενα σωματίδια διαμέτρου
μικρότερης των 2.5 μm (<2.5μm) αναφέρονται ως λεπτόκοκκα
σωματίδια, PM 2.5 ("fine" particles). -Ως μέτρο σύγκρισης,
να αναφερθεί πως μία ανθρώπινη τρίχα έχει διάμετρο περίπου 70 μm.- Αποδίδονται
στα σχηματιζόμενα από την αέρια φάση σωμάτια, με διαδοχικές συσσωρεύσεις,
συμπύκνωση, μεταφορά ή καύση, και αρχικά έχουν διάμετρο περίπου 0.05 μm.
Αναφέρονται ως πολύ λεπτόκοκκα σωματίδια ( ultra fine ) ή πυρήνες
σωματιδίων ( nuclei mode ή very fine nuclei ). Τα σωματίδια αυτά
έχουν την τάση να συσσωρεύονται περαιτέρω, σχηματίζοντας τα χαρακτηριζόμενα ως
συσσωρευμένα σωματίδια (accumulation mode), διαμέτρου γύρω στα 0.5 μm και τα
οποία είναι σχετικά σταθερά στον αέρα.. Τα πολύ λεπτόκοκκα σωματίδια τα οποία
συνενώνονται, υπό φυσιολογικές βεβαίως ατμοσφαιρικές συνθήκες, προς
συσσωρευμένα, δεν μπορούν να φτάσουν σε μέγεθος χονδρόκοκκων σωματιδίων.
Τα PM 2.5 προκύπτουν από πολλές,
διαφορετικές πηγές, όπως από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, από διάφορες
βιομηχανικές εγκαταστάσεις, από εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας,
καθώς επίσης και από οικιακές εστίες φωτιάς, τζάκια, φούρνοι κ.ά., κι έτσι η σύστασή
τους ποικίλλει. Δημιουργούνται επίσης από αέρια πυρανάφλεξης, τα οποία
μετατρέπονται με χημικό τρόπο σε σωματίδια.
Λόγω της προελεύσεώς τους από
αέρια, αποτελούνται από ανόργανα ιόντα όπως: Θειϊκά (SO42- ), Νιτρικά
(NO3- ), Αμμωνία (NH3 ), Άνθρακα ( C, όπως προκύπτει από την καύση),
οργανικά αερολύματα, μέταλλα, και γενικότερα άλλα προϊόντα καύσεως.
Οπότε τα βαρέα μέταλλα ως ατμοσφαιρικοί ρύποι εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία ρύπων.
Επίσης όπως επισημαίνεται από την σελίδα Vita.gr (στην πραγματικότητα εκεί υπάρχουν τα στοιχεία του πίνακα 9 αλλά είναι λάθος τα στοιχεία του -λάθος αντιγραφής από τους συγγραφείς του?- και έτσι αναγκάστηκα να βρω την πρωταρχική πηγή για να πάρω τα στοιχεία και για αυτόν τον πίνακα αλλά και για τους άλλους δύο):
Η μέση ανώτατη ετήσια τιμή που
έχει καθοριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις συγκεντρώσεις PM10 είναι 40
μg/m3 (μικρογραμμάρια/ κυβικό μέτρο).
Η μέση ανώτατη ημερήσια τιμή
είναι στα 50 μg/m3 και 35 οι μέρες
τον χρόνο που επιτρέπεται να ξεπεραστεί αυτό το
όριο.
Στην Αθήνα (σταθμοί Αριστοτέλους,
Αμαρουσίου) ξεπερνιούνται οι μέσες ημερήσιες τιμές πάνω από 150 ημέρες τον
χρόνο και στην Θεσσαλονίκη (σταθμός πλατείας Δημοκρατίας - Βαρδάρης) πάνω από
200 ημέρες τον χρόνο.
Οπότε μετά από αυτά σας φαίνεται τραβηγμένο που πήρα έρευνες από κράτη με υψηλά επίπεδα μόλυνσης και όχι πες από μια Ελβετία, Δανία, Σουηδία? Καλά είναι να ξέρουμε που θα βάζουμε τον πήχη κάθε φορά και να προσθέτουμε αχλάδια με αχλάδια, μήλα με μήλα, και όχι μήλα με αχλάδια ή πορτοκάλια!
ΠΗΓΕΣ
Και αρχίζουμε την κριτική στις παραπάνω έρευνες. Αν εξαιρέσουμε την έρευνα στις ΗΠΑ με τις 10,000 κυψέλες όλες οι άλλες έχουν πολύ μικρότερους αριθμούς δειγμάτων (Ιράν n=25, Ινδία n=8, Ελλάδα n=92 αλλά μόνο n=6 είναι κυψέλες που έχουν χρησιμοποιηθεί για αυτόν το σκοπό και όλα τα άλλα δείγματα είναι μέλια από κυψέλες που δεν είχαν σκοπό να χρησιμοποιηθούν για έρευνα).
Λογικό αυτό αν σκεφτείς την δομή της μελισσοκομίας στις ΗΠΑ, ο παραπάνω αριθμός κυψελών μπορεί να είναι ενός και μόνο μελισσοκόμου (10,000 κυψέλες σε 26 σημεία μας κάνει 384 κυψέλες σε κάθε σημείο, ακριβώς μια νταλίκα μελίσσια! Και ακριβώς αυτή είναι η λειτουργία της μελισσοκομίας εκεί, μια νταλίκα μελίσσια μέσα σε ένα μέρος για να κάνουν επικονίαση επί αμοιβή στις γύρω καλλιέργειες!). Στην πραγματικότητα μιας εταιρίας μελισσοκομικής θα λέγαμε, τσίμπησε κάποιον το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης στις HΠA και θα του είπε δώσε ένα δείγμα από κάθε κυψέλη, και βουαλά μια έρευνα με δεκάδες χιλιάδες δείγματα! Άντε να το ξεπεράσεις αυτό!
Πάμε παρακάτω, στις έρευνες από το Ιράν και την Ινδία έχουν γίνει αναλύσεις για πολύ περισσότερα βαρέα μέταλλα από ότι στην Ελλάδα (που περιορίζεται μόνο στον μόλυβδο και στο Κάδμιο) οπότε και είναι πιο πλήρεις από αυτή την πλευρά.
Επίσης και στις δύο έρευνες βρίσκονται υπερβάσεις ορίων σε δείγματα σε ορισμένα μέταλλα (Μόλυβδος στο Ιράν, Μόλυβδος, Υδράργυρος, Αρσενικό στην Ινδία. Δεν κάνει η Ελληνική έρευνα αναλύσεις σε Υδράργυρο και Αρσενικό, αλλά για Μόλυβδο και αυτή κάνει!) σύμφωνα με τα επιτρεπόμενα όρια που έχουν στις χώρες τους κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας. Επίσης ακόμα και στα μελισσοκομεία μέσα στα αεροδρόμια όπως θα δούμε στο παράρτημα Α υπήρξε μια περίπτωση (τουλάχιστο υπάρχει μια μαρτυρία από τον εκεί μελισσοκόμο! Δεν ξέρουμε τα αποτελέσματα από τα άλλα τα αεροδρόμια!) επιμόλυνσης στο μέλι από χρώμιο που το αποδίδει ο μελισσοκόμος στην σπάτουλα με τον οποίο έκανε τρύγο!
Η Ελληνική έρευνα επικεντρώνεται περισσότερο σε δείγματα που πήραν από άλλες κατηγορίες πηγών εκτός από τις δικές τους κυψέλες (Ίσως το ίδιο ή σε ένα βαθμό να ισχύει και στην έρευνα στο Ιράν) με αποτέλεσμα ακόμα και ο αριθμός n=8 της Ινδικής έρευνας να είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμών κυψελών των ερευνητών του ΑΠΘ ( n=6).
Δεν γνωρίζουμε σε αυτά τα 6 δείγματα από πόσες κυψέλες μας ήρθαν (στην φωτογραφία που υπάρχει βλέπουμε 2 κυψέλες) και πόσο χρόνο κράτησε. Μια μόνο χρονιά με ένα δείγμα την χρονιά (οπότε 6 κυψέλες χρησιμοποιήθηκαν)? Μια χρονιά με δύο δείγματα την χρονιά (οπότε 3 κυψέλες χρησιμοποιήθηκαν)? Δυο χρονιές με ένα δείγμα την χρονιά (οπότε πάλι 3 κυψέλες χρησιμοποιήθηκαν)? Η μήπως σε δυο χρονιές με πάνω από ένα δείγμα την κυψέλη την χρονιά (οπότε μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν και 2 μόνο κυψέλες!)?
Το σημείο που μπήκαν οι κυψέλες στα 15 μέτρα από την περιοχή του αεροδρομίου 15 μέτρα μακριά από τον κεντρικό κόμβο αεροδρομίου Νέων -
Μουδανιών είναι μάλλον η Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ (βλέπετε τον συγκεκριμένο δρόμο πόσο κοντά είναι στην Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ στην προηγούμενη ανάρτηση του blog
Μία στο καρφί και μια στο πέταλο) και αυτό είναι λογικό, εκεί είναι οι κυψέλες του εργαστηρίου μελισσοκομίας, εκεί υπάρχουν εξειδικευμένοι επιστήμονες αλλά κυρίως μελισσοκόμοι που μπορούν να κάνουν σωστή έρευνα πάνω στο τομέα, δεν θα υπάρχει κόστος μετακινήσεων εάν πάνε οι κυψέλες σε άλλο μέρος, δεν θα υπάρχει κίνδυνος να τις κλέψουν εάν τις βάλουν κάπου αλλού περιαστικά (που ο κίνδυνος αυτός περιαστικά είναι τεράστιος, ιδίως εάν βάλεις και κανένα ταμπελάκι επάνω τους "Ιδιοκτησία της Γεωπονικής σχολής του ΑΠΘ" στις πήραν αμέσως!!!). Σωστά όλα αυτά, αλλά δυστυχώς επηρεάζουν τα αποτελέσματα της έρευνας!
Βαρύ αυτό που μόλις είπα και θα πρέπει υποθέτω να μπορώ να το αποδείξω με επιχειρήματα ε?
Ωραία, αυτό θα κάνω αμέσως τώρα.
Πρώτα από όλα μια περιγραφή της περιοχής. Σε εκείνη την περιοχή υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις ακόμα από χωράφια, και κυρίως οι επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί εκεί ασχολούνται με παροχή υπηρεσιών (logistics, υγείας, λιανικές πωλήσεις) και όχι με την παραγωγή (που συνήθως αυτές οι επιχειρήσεις είναι που παράγουν ρύπους).
Οι κυριότερες βιομηχανίες της Θεσσαλονίκης βρίσκονται δυτικά (πχ το ΤΙΤΑΝ, τα διυλιστήρια, ολόκληρη η βιομηχανική περιοχή (ΒΙ.ΠΕ.) της Σίνδου, οι μεγάλες εταιρίες σιδήρου (πχ Σιδενόρ), όπως και κύριες υποδομές της πόλης, όπως ο βιολογικός καθαρισμός, οι σιδηροδρομικές γραμμές, η εθνική Θεσσαλονίκης - Αθηνών, η Εθνική Θεσσαλονίκης Ευζώνων, η Εγνατία οδός, καθώς και μεγάλο μέρος της Περιφερειακής οδού.
Αντίθετα σε αυτή την περιοχή στα ανατολικά υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις που εδρεύουν εταιρίες όπως το ΙΚΕΑ (και οι παρεμφερείς επιχειρήσεις που εδρεύουν στον ίδιο χώρο), το διαβαλκανικό κέντρο, το εμπορικό κέντρο Mediteranian Center, το γήπεδο μπάσκετ του ΠΑΟΚ, η γεωπονική σχολή με τις τεράστιες εκτάσεις της, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή με αντίστοιχες τεράστιες εκτάσεις, η Ανωτάτη σχολή πολέμου, καθώς και ένα μεγάλο στρατόπεδο (είσαστε γελασμένοι αν νομίζετε ότι θα σας πω το όνομα και τον σκοπό του! Χα χα χα).
Από υποδομές υπάρχει μόνο το αεροδρόμιο και η Εθνική Θεσσαλονίκης - Νέων Μουδανιών. Μια οδός που ενώ έχει κίνηση, δεν φτάνει με τίποτα τον όγκο κίνησης των δρόμων της δυτικής Θεσσαλονίκης, και κυρίως της περιφερειακής οδού! Μάλιστα ο συγκεκριμένος δρόμος έχει μια μεγάλη εποχικότητα στην κίνηση του που αυξάνει τους τελευταίους μήνες της άνοιξης, κορυφώνεται τον Ιούλιο - Αύγουστο και πέφτει σιγά, σιγά τον φθινόπωρο και ακολουθεί την πτώση της τουριστικής κίνησης στην Χαλκιδική. Κυριότερες οικιστικές περιοχές στην ευρύτερη περιοχή (πολύ ευρύτερη περιοχή!!!) είναι τα Θερμά, η Πυλαία, η Επανομή. Περιοχές με λίγο πληθυσμό και αριθμητικά και αναλογικά σε σχέση με τις περιοχές δυτικά (Ωραιόκαστρο, Σταυρούπολη, Ηλιούπολη Νεάπολη, Πολίχνη, Εύοσμος-Κορδελιό).
Φυσικά θα μπορέσετε να πείτε ότι όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές μου υποκειμενικές εκτιμήσεις οπότε και δεν έχουν την βαρύτητα επιχειρήματος.
Οπότε και συνεχίζω στην παράθεση επιχειρημάτων βάση ερευνών. Και μάλιστα άμεσων επιχειρημάτων και μετά έμμεσων.
Από την Διπλωματική εργασία της Μαρίας Δήμου με τίτλο ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ
ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (2008) ΑΠΘ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ Επιβλέπων καθηγητής Σπύρος Βούγιας
Παίρνουμε τον παρακάτω πίνακα.
Πίνακας 10.
Όπου βλέπουμε μεν ότι ενώ η συμμετοχή της κυκλοφορίας στους ατμοσφαιρικούς ρύπους είναι στο 52%, αλλά επίσης βλέπουμε ότι η συμμετοχή της κυκλοφορίας στα αιωρούμενα σωματίδια (ρύποι που αφορούν τα βαρέα μέταλλα) βρίσκεται μόνο στο 0,5%. Θα μου πείτε ίσως η περίπτωση του μολύβδου που είναι ειδικός ρύπος να είναι διαφορετική (πόσο διαφορετική να είναι! 0,5% η συμμετοχή στα αιωρούμενα σωματίδια!), ας το δεχτούμε.
Συνεχίζουμε με την Διπλωματική εργασία του Λυμνιώτη Κωνσταντίνου με τίτλο ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΚΥΡΙΕΣ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ
ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (2005) Πανεπιστήμιο Μακεδονίας τμήμα εφαρμοσμένης πληροφορικής επιβλέπων καθηγητής Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Από όπου παίρνουμε τα εξής στοιχεία:
Όπου έχουμε την θέση των σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης και πιο συγκεκριμένα:
Σ1 Σίνδος
Σ2 Νεοχωρούδα
Σ3 Ελευθέριο-Κορδελιό
Σ4 Πλατεία Δημοκρατίας
Σ5 Πλατεία Αγίας Σοφίας
Σ6 Α.Π.Θ.
Σ7 Πανόραμα
Σ8 Καλαμαριά
ΠΚΜ Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
Οι παραπάνω σταθμοί μας έχουν δώσει και τις μετρήσεις του παρακάτω πίνακα.
Πίνακας 11.
Πως σας φαίνονται οι νεκροκεφαλές?Ωραίες ε? Κάνουν ατμόσφαιρά ε? Χα χα χα. Ξέρω, ξέρω, τρολλάρισμα μεγάλου βαθμού αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ (εάν και τα επόμενα στοιχεία που θα παρουσιαστούν δεν κάνουν αυτόν τον πίνακα να δείχνει και τόσο ιντρικαδόρικος!!!).
Και τι βλέπουμε σε αυτόν τον πίνακα?
Ότι οι μόνοι σταθμοί που καταγράφουν όλες τις κατηγορίες ρύπων είναι ο σταθμός του Ελευθερίου - Κορδελιού στα δυτικά και ο σταθμός της Πλατείας Αγίας Σοφίας στο κέντρο (πόσο κέντρο είναι αυτό? Βενιζέλου, Αριστοτέλους, Αγίας Σοφίας είναι τόσο κεντρικές οδοί στην Θεσσαλονίκη που εάν πέσει ποτέ πυρηνική βόμβα στη Θεσσαλονίκη θα είναι ακριβώς στην περιοχή που σχηματίζουν αυτοί οι τρεις οδοί ( ε καλά! Όχι ακριβώς πάνω σε αυτούς τους δρόμους, για την ακρίβεια 500 μέτρα πιο ψιλά από αυτή ακριβώς την περιοχή! Χα χα χα, Και λίγο black humor για να ξελαμπικάρευτε από τους αβέρτα πίνακες! Χα χα χα).
Και για αυτό και οι δύο παραπάνω εργασίες δουλεύουν με τα δεδομένα που παίρνουν από αυτούς τους δύο σταθμούς! Για να δούμε και λίγο ακόμα αυτόν τον πίνακα. Δείτε τις μετρήσεις του σταθμού του ΑΠΘ (στην οποία περιοχή μπορεί να είναι μόνο 1000-1200 μέτρα μακριά από την πλατεία Αγίας Σοφίας αλλά αποτελείται από "άδειες" οικιστικές εκτάσεις, μια που εκεί βρίσκονται τα νεκροταφεία των Σαράντα Εκκλησιών, η πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, Το συγκρότημα του Καυτατζογλείου, το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, και το Νοσοκομείο Γενηματά, το πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το πρώην στρατιωτικό νοσοκομείο 424, η ΔΕΘ, το αρχαιολογικό και το βυζαντινό μουσείο, το τρίτο σώμα στρατού καθώς και το πολεμικό μουσείο, το πάρκο του πεδίου του Άρεως, το Δημαρχείο και στο τέλος το πάρκο του Λευκού πύργου και η Νέα παραλία. Ένας χώρος ακριβώς μέσα στην καρδιά της πόλης που ωστόσο δεν είναι γεμάτος με οικοδομές, αλλά έχει και σχετικά πολύ (για τα μέτρα της Θεσσαλονίκης) πράσινο. Και έτσι ενώ από εκεί περνά σχεδόν όλη η κίνηση από τα ανατολικά προς τα δυτικά της πόλης που δεν πάει μέσω περιφερειακής οι ρύποι που δίνει ο εκεί σταθμός δεν περιλαμβάνουν ούτε αιωρούμενα σωματίδια, ούτε Μονοξείδιο του Άνθρακα. Αντίθετα ο σταθμός της Σίνδου (όπου υπάρχει και η ΒΙ.ΠΕ και δίπλα είναι και τα διυλιστήρια, καθώς και οι μεγάλες αστικές αρτηρίες) παρόλο που η Σίνδος είναι μια μικρή πόλη (πόλη να την πω, προάστιο να την πω, συνοικία να την πω?) έχει σχεδόν όλο το φάσμα των ρύπων , σημείωση, και η Σίνδος είναι δυτικά.
Πάμε παρακάτω στην άμεση επιχειρηματολογία.
Στοιχεία για την ποιότητα της ατμόσφαιρας, τα αεροαλλεργιογόνα και τον
Θερμαϊκό με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος ...
Σε συνέντευξη τύπου με θέμα την
ατμοσφαιρική ρύπανση Η προϊσταμένη του Τμήματος Περιβαλλοντικών Δράσεων του
Δήμου Τσουμάκα Παρασκευή, παρουσίασε τα αποτελέσματα σχετικά με την ποιότητα
της ατμόσφαιρας στη Θεσσαλονίκη το 2015, σε σχέση με τα αιωρούμενα σωματίδια
(PM10 και PM2,5) και το όζον. Όπως διευκρίνισε, το όριο των 40 μgr/m3, της
μέσης ετήσιας τιμής για τα σωματίδια PM10 που θέτει η ΕΕ, υπερβαίνεται
μόνο στο σταθμό καταμέτρησης της Εγνατίας, γεγονός αναμενόμενο, αφού ο
συγκεκριμένος σταθμός έχει τη μεγαλύτερη επιβάρυνση εκπομπών ρύπων, λόγω της
κυκλοφορίας των οχημάτων. «Ο αριθμός των ημερών που υπήρξε υπέρβαση της μέσης
ημερήσιας τιμής των 50μgr/m3, με όριο τις 35 ημέρες το έτος, ήταν σημαντικά
μεγαλύτερος του ορίου αυτού στο Σταθμό της Εγνατίας, ενώ και στο Σταθμό της
οδού Λαγκαδά υπήρξε υπέρβαση για σημαντικά μικρότερο αριθμό ημερών» ανέφερε η
ίδια, ενώ όσον αφορά τα σωματίδια PM2,5 εξήγησε ότι σημειώθηκε μικρή υπέρβαση
της μέσης ετήσιας τιμής των 25 μgr/m3 και πάλι στους σταθμούς Εγνατίας και
Λαγκαδά.
Σχετικά με τις συγκεντρώσεις του
όζοντος στην ατμόσφαιρα, η κ. Τζουμάκα επισήμανε ότι οι σταθμοί που καταγράφουν
τις υψηλότερες τιμές είναι αυτοί του Επταπυργίου και της Τούμπας.
Όσον αφορά τον Θερμαϊκό Κόλπο, ο Μιλτιάδης Σεφερλής,
επικεφαλής του Ελληνικού Κέντρου Βιότοπων-Υγροτόπων επισήμανε ότι ο Θερμαϊκός
είναι αρκετά επιβαρυμένος, και αυτό οφείλεται στην αύξηση του πληθυσμού, στη
γεωργία, στην υδατοκαλλιέργεια, στη βιομηχανική ζώνη και τις μεταφορές. «Το
μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην δυτική πλευρά του Κόλπου, αλλά και εκεί
που εκβάλουν οι ποταμοί και σε μικρότερο βαθμό στην ανατολική»
Οπότε σύμφωνα με την υπεύθυνη για αυτό το θέμα στον Δήμο Θεσσαλονίκης τα αιωρούμενα σωματίδια PM10 ξεπερνούν τα όρια στον σταθμό Εγνατίας (πλατείας Δημοκρατίας, ίσως και λόγου των έργων του μετρό εκεί) και Λαγκαδά (που είναι ο σταθμός Ευόσμου-Κορδελιού που είδαμε και παραπάνω) όπως το ίδιο ισχύει και τα PM2,5.
ΠΗΓΕΣ
Και πάμε τώρα στην έμμεση επιχειρηματολογία που δυστυχώς είναι πολύ πιο σκληρή.
Και θα έχουμε:
Επιδημιολογική έρευνα του
καθηγητή Αιματολογίας – Αιμόστασης του ΑΠΘ Παντελή Μακρή με ομάδα 15 φοιτητών για
3 χρόνια (2003-2006), ερεύνησαν 109.879 φακέλους ασθενών του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ
σε βάθος 50 ετών και τα διασταύρωσαν με τα ευρήματα από τα στοιχεία των νεκροψιών
της ίδια περιόδου του νεκροτομείου Θεσσαλονίκης που επιβεβαίωσαν τα δεδομένα.
Και σύμφωνα με αυτή την έρευνα στην Δυτική Θεσσαλονίκη το 34% των θανάτων
οφείλεται σε θρομβοεμβολικά νοσήματα, δηλαδή κυρίως καρδιαγγειακά νοσήματα (οξύ
έμφραγμα του μυοκαρδίου, στηθάγχη, πνευμονική εμβολή κ.λπ.), ενώ το 24% σε καρκίνους. Τα αντίστοιχα ποσοστά
στην Ανατολική Θεσσαλονίκη είναι για τα θρομβοεμβολικά 24 % και για τους καρκίνους 18%. Επίσης ο μέσος
όρος ηλικίας όσων ασθένησαν στην Δυτική Θεσσαλονίκη ήταν τα 44 έτη ενώ στην
ανατολική Θεσσαλονίκη ήταν τα 50 έτη.
Το 1960 τα ποσοστά καρκίνου στην Δυτική
Θεσσαλονίκη ήταν στο 18,4% ενώ από την δεκαετία 1990-1999 έφτασαν στο
24,3% και τα θρομβοεμβολικά στην ίδια
περίοδο (1960) από 17,4% αυξήθηκαν στο 34,4% την δεκαετία του 90.
Τα αντίστοιχα ποσοστά καρκίνου
στην Ανατολική Θεσσαλονίκη την δεκαετία του 80 ήταν στο 18,9% και στην δεκαετία
του 90 στο 18,4% και στα θρομβοεμβολικά στην δεκαετία του 80 ήταν στο 15,9% και
έφτασαν στο 23,4% την δεκαετία του 90.
Οπότε θα έχουμε και τους δύο παρακάτω πίνακες που δημιούργησα με αυτά τα δεδομένα.
Πίνακας 12.
Όπου φαίνεται ότι τα θρομβοεμβολικά περιστατικά στην Δυτική Θεσσαλονίκη είναι κατά 42% πιο αυξημένα από ότι στην Ανατολική Θεσσαλονίκη ενώ τα Καρκινικά περιστατικά είναι κατά 33% πιο αυξημένα στην Δυτική Θεσσαλονίκη από ότι στην Ανατολική κάτι που το αποδίδει ο κύριος καθηγητής στην διαφορά μόλυνσης ανάμεσα στις δύο περιοχές.
Επίσης θα έχουμε και τον παρακάτω πίνακα.
Πίνακας 13.
Όπου φαίνεται η διαχρονική εξέλιξη της μεταβολής των θρομβοεμβολικών και καρκινικών περιστατικών στις δύο πλευρές της Θεσσαλονίκης. Τα συμπεράσματα είναι προφανή και εύλογα.
Αφιερωμένο αυτό στα παιδιά στην Δυτική Θεσσαλονίκη που έχουν ψευδαισθήσεις όταν λένε "Έλα μωρέ δεν έχει διαφορά η Δυτική Θεσσαλονίκη από την Ανατολική" δυστυχώς παιδιά ναι υπάρχουν διαφορές, και μάλιστα διαφορές τόσο απόλυτες όσο ο Θάνατος!
ΠΗΓΕΣ
Νομίζω σε αυτό το σημείο ολοκλήρωσα το γιατί θεωρώ ότι ήταν λάθος η τοποθέτηση των κυψελών στο μέρος που έγινε και ίσως για αυτό δεν είχαμε σε αυτή την έρευνα τις ακραίες τιμές που είχαμε στις άλλες έρευνες.
Πάμε παρακάτω σε ορισμένα ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας του ΑΠΘ. Πευκόμελο και σχετικά υψηλές τιμές μολύβδου σε σχέση με το θυμάρι και το πορτοκάλι. Ναι πιθανότατα να ισχύει αυτό μια που πράγματι το πευκόμελο είναι μελίτωμα και εκτεθειμένο στους ρύπους, σε αντίθεση με το νέκταρ του θυμαριού και της πορτοκαλιάς που προστατεύεται από τα άνθη. Αλλά το συμπέρασμα ότι το πορτοκάλι και το θυμάρι είναι σε μακρινές από αυτοκινητόδρομους περιοχές για αυτό και είναι χαμηλές οι τιμές του σε μόλυβδο είναι αυθαίρετο, και δείχνει παντελή έλλειψη μελισσοκομικής εμπειρίας. Πευκοδάση που βρίσκονται στα βουνά της Κασσάνδρας ή την Σιθωνίας, στην άκρη του πουθενά στο Άγιο Όρος ή στα βουνά της Εύβοιας που ο κοντινότερος δρόμος με άσφαλτο (όχι αυτοκινητόδρομος! Σκέτο δρόμος με άσφαλτο!!!) βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα από τις τοποθετήσεις των μελισσιών δείχνουν το λάθος αυτού του συμπεράσματος!
Εδώ δημιουργείται ένα θέμα με το τι δείγματα από πευκόμενο χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα (πιθανότατα ο κύριος Ανδρέας Θρασυμβούλου - Ίσως η πιο ευγενική ψυχή στον χώρο της Ελληνικής Μελισσοκομίας και στάνταρ ο μεγαλύτερος Έλληνας θεωρητικός της μελισσοκομίας αυτή την στιγμή- να ζήτησε από γνωστούς μελισσοκόμους του να δώσουν δείγματα από τα μέλια τους, και λογικό είναι να υπήρξε μεγαλύτερη προσφορά δειγμάτων από παιδιά που έκαναν σεμινάρια μαζί του -σιγά μην δώσουν παλιοί μελισσοκόμοι έτσι εύκολα δείγμα "Τι του θέλει αυτούος το δείγμα Αααααα!"Χα χα χα- ναι αλλά πολλά από αυτά τα παιδιά είναι ερασιτέχνες και μάλιστα από την πόλη της Θεσσαλονίκης (δεν ισχύει το ίδιο για το θυμάρι και το πορτοκάλι, δεν έχουμε τέτοια καλούδια στον Βορρά!), και επίσης λογικό είναι να έχουν κοντινές τοποθετήσεις για πεύκο στην Θεσσαλονίκη, και η πιο κοντινή τοποθέτηση για πεύκο είναι το περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης Σείχ Σου. Ναι αλλά ακριβώς δίπλα από το Σείχ Σου βρίσκεται και η περιφερειακή οδός της Θεσσαλονίκης! Οπότε και μέρος από τις υψηλές τιμές στο πευκόμελο να οφείλεται στο ότι ίσως να μην είναι αντιπροσωπευτικά τα δείγματα του πεύκου (και τι μπορεί να γίνει πάνω σε αυτό? Να παρακαλούν οι ερευνητές τον κάθε μαλάκα μελισσοκόμο να τους δώσει δείγμα, όταν οι μισοί και παραπάνω από αυτούς αντιδρούν στην λέξη δειγματοληψία όπως ο διάολος στο λιβάνι? Η αντιπροσωπευτικότητα των δειγμάτων σε τόσο καχύποπτο λαό (και επάγγελμα) είναι άλυτο πρόβλημα).
Οπότε υπάρχει μια ένσταση πάνω σε αυτό, μέλια από τις περιοχές που προανέφερα προφανέστατα να δίνουν άλλες τιμές.
Πάμε στα ακόμα καλύτερα, ενώ το πευκόμελο έχει ποιο αυξημένες τιμές σε μόλυβδο από το θυμάρι και το πορτοκάλι, ωστόσο όμως όμως τα επώνυμα μέλια παρουσιάζουν μεγαλύτερες τιμές σε μόλυβδο από τα υπόλοιπα μέλια. Πως γίνεται αυτό?
Όταν τα μέλια που θα προμηθευτούν από Έλληνες παραγωγούς έχουν μια μέση τιμή πες όσο και το πευκόμελο της έρευνας με 24,10 μ
g/
kg πως γίνεται τα επώνυμα μέλια να παρουσιάζουν μεγαλύτερες τιμές από αυτήν και μάλιστα με 28,5 μ
g/
kg (καλά εκείνο το 62 μ
g/
kg ως ανώτερη τιμή πως Γκενεν αφτοοοοοοο!!! Χα χα χα)? Βλέπεις ακόμα και την ερευνήτρια να μην μπορεί να πιστέψει τα αποτελέσματα που είχε μπροστά της, και τονίζει το γεγονός ότι τέσσερις φορές είχε τα ίδια αποτελέσματα σε κάθε δείγμα (δηλαδή έσπασε το δείγμα στα 4 και του έκανε 4 αναλύσεις που δώσανε πάνω κάτω τις ίδιες τιμές)! Τι ακριβώς μπορείς να υποθέσεις εδώ? Υποτίθεται ότι τα επώνυμα μέλια συσκευάζονται και με πρότυπα ποιότητας ISO και Hasp! Ποιο κομμάτι στην παραγωγική διαδικασία των επώνυμων μελιών μπορεί να αυξάνει τον μόλυβδο στο μέλι πάνω και από αυτή που υπάρχει στο πευκόμελο? Πως μπορεί να γίνει αυτό με το μέλι που παράγουν Έλληνες μελισσοκόμοι? Εκτός και εάν ισχύει το ότι λένε για αθρόες εισαγωγές μελιού από το εξωτερικό και αντίστοιχες Ελληνοποιήσεις μελιού. Δεν ξέρω, μια υπόθεση και αυτή, αν και από ότι έχω ακούσει το Πεκίνο είναι μια ιδιαίτερα μολυσμένη περιοχή, ιδίως με μόλυβδο! Χα χα χα.
Μια από τα ίδια με τα βιολογικά μέλια (σε βαθμό που χρησιμοποιεί εισαγωγικά ("") στην λέξη βιολογικά η ερευνήτρια) που έχουν ακόμα πιο υψηλά ποσοστά μολύβδου και από τα επώνυμα μέλια (μέση τιμή 32,6 μ
g/
kg!), ακόμα και από την μέση τιμή των μελιών στον αυτοκινητόδρομο!!!!!!. Μια υπόθεση πάνω σε αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί εάν αυτά τα βιολογικά μέλια προέρχονται από αστικές περιοχές σε σταθερά μελισσοκομεία! Αλλιώς η άλλη εξήγηση να είναι παρόμοια με την πιο πάνω περίπτωση.
Και εδώ μπαίνει και ο εντονότερος προβληματισμός πάνω στην περιαστική μελισσοκομία, τι συμβαίνει εάν κάποιος έχει σταθερό μελισσοκομείο σε περιαστική περιοχή?
Πόση θα είναι η διαρκής επιβάρυνση του μελιού του από βαρέα μέταλλα?
Θα μου πείτε σιγά τον αριθμό των μελισσοκομείων που μπορεί να βρίσκονται περιαστικά, και ακόμα μικρότερος ο αριθμός των σταθερών μελισσοκομείων!
Και εδώ θα σας πω ότι είσαστε λάθος, υπάρχουν παντού μελισσοκομεία και σε μεγάλους μάλιστα αριθμούς. Είμαστε στην Ελλάδα των 1.300.000 κυψελών και όπως το έχω ήδη δείξει στην ανάρτηση του blog Κυψέλες στην Ακτίνα πτήσης Μελισσών με μαθηματικά.
Αλλά εδώ δεν θα αρκεστούμε στην παράθεση ερευνών, αλλά θα προχωρήσουμε στην επιτόπια έρευνα και στα ευρήματα των ανιχνεύσεων, κάτι που αποτελεί και το δυνατό σημείο του υποφαινόμενου.
Οπότε προχωράμε στο επόμενο Κεφάλαιο.
ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
Ήδη έχουν δημοσιοποιηθεί 14 ανιχνεύσεις από εγκαταλελειμμένα εργοστάσια στην περιοχή της Θεσσαλονίκης και από ένα στρατόπεδο (Παύλου Μελά) και υπάρχουν ακόμα 16 περίπου ανιχνεύσεις σε εργοστάσια να δημοσιευθούν, καθώς και σε δύο ακόμα στρατόπεδα (Καρατάσιου και Κόδρα), σε πολλά από αυτά έχω βρει και μελισσοκομεία μέσα τους!
Μια παράκαμψη πρώτα όμως!
Σε εργοστάσιο στο Ωραιόκαστρο έχω βρει μελισσοκομείο στην ταράτσα του, αλλά και στους κάτω ορόφους του βρήκα μερικές εκατοντάδες σύριγγες! Προφανέστατα ο χώρος χρησιμοποιείται ως Τεκές! Συνάδελφε μελισοκόμε δεν θα δημοσιοποιήσω ακόμα τον συγκεκριμένο χώρο (αυτές οι αναρτήσεις πάντα έχουν χρονοκαθυστέρηση 1-2 ετών) αλλά καλά είναι να πάρεις τα μελίσσια σου από εκεί! Είναι τελείως λανθασμένη η τοποθέτηση σου και άκρως επικίνδυνη! Τα παιδιά που χτυπάνε πρέζες μπορεί να είναι τα καλύτερα του κόσμου και απλώς να τα έχει πάρει η κάτω βόλτα, αλλά ζούνε σε ένα κόσμο κάτω από την επήρεια δυνατών ναρκωτικών, δεν ξέρεις πως μπορούν να αντιδράσουν σε οτιδήποτε.
Αλλά ακόμα και εάν αυτά τα παιδιά έχουν τον καλύτερο των χαρακτήρων, αυτοί που τους προμηθεύουν τα ναρκωτικά στάνταρ δεν έχουν καλούς χαρακτήρες! Πρόσεξε μην πέσεις ποτέ σε αυτούς καθώς πας στα μελίσσια σου γιατί αυτοί θα σου κάνουν κακό!
Απίστευτο! Εγώ μπαίνω διαρκώς σε τέτοιους χώρους και μόλις μπήκα σε αυτόν είπα "ωχ Θεέ μου τεράστιο λάθος που ήρθα εδώ!!!" και εσύ πας κάθε εβδομάδα στα μελίσσια σου εκεί?!?! Πρόσεξε! Πάρε τα μέτρα σου! Παράκληση αυτό εάν με διαβάζεις!
Αφού το λύσαμε και αυτό πάμε να δείξουμε και ένα μέρος από το υλικό που έχω συλλέξει μέσα τουλάχιστο στα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης
Μελισσοκομείο μέσα στο στρατόπεδο Καρατάσιου (θα ακολουθήσουν σχετικές αναρτήσεις με αυτή την ανίχνευση) στην Πολίχνη. Πολύ κοντά σε δύο ανιχνεύσεις μας. Μια στο εργοστάσιο Χίντζου (βλέπετε προηγούμενες αναρτήσεις Ανιχνεύσεις
Σωληνουργία Χίτζου Vol I ,
Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol II και
Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol III) όπου υπήρχανε για σχεδόν 10 έτη παρατημένοι 120 τόνοι θρυμματισμένου αμιάντου δίπλα στα σχολεία της περιοχής, αλλά και μια στα Μάρμαρα Μανώλογου (βλέπετε προηγούμενες αναρτήσεις blog Ραντεβού στα
Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Μανώλογλου Vol I και
Ραντεβού στα Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Μανόλογου Vol II) όπου λόγου της ύπαρξης από δίπλα του ΤΙΤΑΝ, της εισόδου στην Θεσσαλονίκη από την πλευρά της οδού Λαγκαδά, αλλά και της περιφερειακής οδού Θεσσαλονίκης ο εκεί χώρος ήταν με μεγάλη διαφορά ο πιο βρόμικος με σκόνη (Τσιμεντόσκονη?) από όλα τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια (και όχι μόνο!) που έχω μπει! Εάν στο συγκεκριμένο σημείο είχε μπει μια κυψέλη του ΑΠΘ για έρευνα για βαρέα μέταλλα στάνταρ τα αποτελέσματα της έρευνας θα ήταν τελείως διαφορετικά!
Επίσης μια φωτογραφία μελισσοκομείου μέσα από το στρατόπεδο Καρατάσιου προς την πλευρά του λόφου μετεώρων δίπλα από την περιφερειακή (από την μέσα πλευρά της περιφερειακής μάλιστα!). Μια ανίχνευση 2 μελισσοκομεία περιαστικά στην συγκεκριμένη περίπτωση!
Μελισσοκομείο μέσα στο στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά (ανάμεσα στην Θεσσαλονίκη και στην Καλαμαριά στο Καραμπουρνάκι). Θα ακολουθήσουν σχετικές αναρτήσεις με αυτή την ανίχνευση.
Και δεύτερο μελισσοκομείο πάλι μέσα στο στρατόπεδο Κόρδα! Πως σας φαίνεται η θεωρία ότι παντού ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό υπάρχουν αβέρτα μελισσοκομεία? Σε 3 ανιχνεύσεις σε στρατόπεδα της πόλης βρήκα χωρίς καν να ψάχνω για αυτά 5 μελισσοκομεία!!!
Πάμε παρακάτω, σας είχα επισημάνει το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις στην πρόπολη μπορούν οι ανώτερες τιμές να φτάσουν τα 150 χιλιάδες φορές πιο υψηλές συγκεντρώσεις από τις χαμηλότερες τιμές. Μου έχει τύχει περίπτωση μελίσσια μου στην Χαλκιδική όταν περνούσαν άσφαλτο την εθνική Θεσσαλονίκης - Κασσανδρείας να μου φέρουν πρόπολη γεμάτη με πίσσα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXI αλλά και σχετικά με τον καιροσκοπικό χαρακτήρα των μελισσιών στις προηγούμενες αναρτήσεις του blog Μικροί διάολοι και Μέλισσα ο απόλυτος καιροσκόπος), μια κατάμαυρη πρόπολη που φυσικά την πέταξα όλη (ένα κιλό πρόπολη πεταμένη, αλλά δεν μπορούσες να την δώσεις σε άτομα που θα την έπαιρναν ως βάμμα για σοβαρές ασθένειες!). Ναι μαζεύαν πίσσα από την άσφαλτο καθώς την έστρωναν, ναι, αλλά σε ένα περιαστικό μελισσοκομείο διαρκώς θα υπάρχει στρωμένη νέα άσφαλτος κοντά του και πίσσα από μπαλώματα σε δρόμους, σε λακκούβες ή σε επισκευές των δρόμων γιατί πέρασαν κάτω από αυτούς οπτικές ίνες, είτε φυσικό αέριο, είτε επισκεύασαν βλάβες σε ένα δίκτυο ύδρευσης ή αποχέτευσης!
Και φυσικά δεν αναφέρω καν τι θα γίνει σε μια περίπτωση σαν την παρακάτω.
Εργοστάσιο πίσσας δίπλα στην ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου! Είχα πάει εκεί για να φωτογραφίσω ακόμα ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο (θα ακολουθήσουν σχετικές αναρτήσεις με αυτή την ανίχνευση) και έπεσα και πάνω σε αυτό!
Μπορούσες να μυρίσεις την μυρουδιά της πίσσας από μισό χιλιόμετρο μακρυά, δίπλα σε ποτάμι οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι και Ιτιές (οπότε γύρη) και νερό εκεί θα έχει. Τι νομίζετε? Σε ακτίνα πόσων χιλιομέτρων τα μελίσσια θα κουβαλάνε πίσσα?
Από τι περιοχές νομίζετε ότι επιτυγχάνονται συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων 150 χιλιάδες φορές πάνω από την κατώτερη? Και για να μην ξεχνιόμαστε, και εδώ εάν έμπαινε μια κυψέλη του ΑΠΘ τα αποτελέσματα θα ήταν τελείως διαφορετικά (ίσως όχι για τον μόλυβδο, αλλά για τα υπόλοιπα βαρέα μέταλλα πιθανότατα!).
Καλά αυτά ρε φιλαράκι θα μου πείτε αλλά μήπως είναι όλα τελείως θεωρητικά όλα αυτά? Με ελάχιστες πιθανότητες να συμβούν? Μήπως διυλίζεις τον Κώνωπα και καταπίνεις την κάμηλον?
Έτσι νομίζετε ε?
Το κρατούσα για το τέλος αυτό.
Ορίστε και ένα αντίτυπο έκθεσης δειγματοληψίας για βαρέα μέταλλα που μου είχε γίνει στις 12/5/2016! Το κράτος προφανέστατα δεν θεωρεί και τόσο "θεωρητικό" το ζήτημα και κάνει στοιχειοθετημένους ελέγχους στους μελισσοκόμους σε ολόκληρα χωριά! Όταν τον ρώτησα τον κτηνίατρο τι έλεγχος είναι αυτός που δίνω δείγμα μου απάντησε "Για βαρέα Μέταλλα (το ΒΜ που βλέπετε στο έγγραφο) μπας και έχεις κάνει τίποτα τοποθετήσεις κοντά σε κανένα αυτοκινητόδρομο ή σε κανένα αεροδρόμιο"! "Και πως θα ξέρω τα αποτελέσματα του ελέγχου?" ρώτησα, "μην ανησυχείς" μου είπε "Αν βρούμε κάτι ύποπτο θα σε ειδοποιήσουμε εμείς" και ακόμα περιμένω να με ειδοποιήσουν. Αλλά το θέμα είναι ότι γίνονται έλεγχοι για βαρέα μέταλλα στο μέλι! Είτε γιατί το ζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση για έρευνα (για να θέσουν προφανώς όρια για αυτά στο μέλι), είτε γιατί ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε εμείς! Στα υπόψη και αυτό.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
Και φτάνουμε στο τέλος (της έρευνας! Υπάρχουν και τα παραρτήματα! Τι με τόσα λίγα θα την γλιτώνατε? Χα χα χα) θα αναφέρω μόνο μερικούς προβληματισμούς μου και μόνο. Δεν θα βγάλω συμπεράσματα, τα συμπεράσματα τα αφήνω για σας στις αντίστοιχες έρευνες που θα σας ωθήσει το παραπάνω πόνεμα μου.
Υπέροχη ιδέα η αστική μελισσοκομία ως μια επιλογή για να διασωθούν οι μέλισσες, ωστόσο όμως παρόλο που οι πόλεις έχουν απροσδόκητα καλές συνθήκες για να αναπτυχθούν τα μελίσσια μήπως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες που υποβαθμίζουν αυτή ακριβώς την "καθαρότητα" αυτής της λύσης?
Σε ένα σημείο η ερευνήτρια του ΑΠΘ αναφέρει την ανώτερη ημερήσια ποσότητα από βαρέα μέταλλα που μπορεί να πάρει κάποιος, και την συγκρίνει με τις ποσότητες που βρήκε στο μέλι και λέει ότι δεν αποτελεί σοβαρό μέγεθος γιατί η ημερήσια ποσότητα που τρώει κάποιος είναι πολύ μικρή σε σχέση με τις ποσότητες άλλης τροφής που τρώει. Αλλά και αυτό είναι λάθος! Εγώ ξέρω κάποιον που όλη η ποσότητα τροφής που τρώει αποτελείται από μέλι. Και αυτές είναι οι μέλισσες μας! Τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση? Ποιες είναι οι επιπτώσεις από τα βαρέα μέταλλα στον οργανισμό τους? Πόσο μειώνεται η διάρκεια της ζωής τους? Πόσο αλλάζει η συμπεριφορά τους? Πόσο γίνονται ευπρόσβλητες σε ασθένειες? Ερωτήματα που θα πρέπει ίσως να εξεταστούν από τα μελισσοκομικά εργαστήρια των πανεπιστημίων μας.
Έχουμε 5 πόλεις στην λίστα με τις πιο μολυσμένες πόλεις με αιωρούμενα σωματίδια, τι κάνει το κράτος? Απλώς διαπιστώνει το πρόβλημα? Μα αυτή είναι η δουλειά ενός blogger ή ενός δημοσιογράφου ή έστω ενός ερευνητή! Δεν είναι δουλειά του κράτους αυτή! Δουλειά του κράτους είναι να λύνει προβλήματα και να μην τα διαπιστώνει απλώς!
Θεσσαλονίκη! Τι θα γίνει με τους τοπικούς άρχοντες? Είναι δυνατό η Αθήνα με 4 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό και σχεδόν το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας εκεί να είναι πιο κάτω σε αιωρούμενα σωματίδια από την Θεσσαλονίκη? Τι ακριβώς κάνουν οι υπεύθυνοι εκεί που δεν το κάνουν οι εδώ υπεύθυνοι? Μπας και κάνουν εκεί την δουλειά που είναι υπεύθυνοι να την κάνουν (ή έστω την κάνουν λίγο καλύτερα από τους εδώ, γιατί και η Αθήνα δεν τα πάει καλά σε αυτόν τον τομέα!)?
Προσοχή στις τοποθετήσεις σας! Ελλοχεύουν αβέρτα κίνδυνοι εκεί έξω για σας, για τις μέλισσες σας, για τα προϊόντα σας, έσω εν εγρύγορση!
Αυτά τα λίγα τσακαλάκια μου τέλος, ακολουθούν τα παραρτήματα που σας συμβουλεύω να τα διαβάσετε και αυτά, αξίζουν.
Αυτοί ήταν οι προβληματισμοί μου πάνω στο θέμα, έχετε τους υπόψη όταν θα θέσετε τους δικούς σας προβληματισμούς επί του θέματος.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α
Εργαζόμενος ως μελισσοκόμος στο
Αεροδρόμιο του Αμβούργου ( Hamburg)
ο Ingo
Fehr εδώ και 17 χρόνια από το 1999 (το
μελισσοκομείο μέσα σε ένα λιβάδι του 500 μέτρα μακριά από τον διάδρομο
από/προσγειώσεων και 200 μέτρα από τον μετεωρολογικό σταθμό του αεροδρομίου. Τα
μελίσσια του έχουν ρόλο ως δείκτες για την ποιότητα του αέρα στο αεροδρόμιο και
του γίνονται συχνά έλεγχοι από το ινστιτούτο Μελισσοκομίας του Celle για
ρύπους, χημικά, και μικρόβια (???? Νομεζίαση εννοεί? Σηψιγονία?). Κάθε φορά το
μέλι που παράγει (2 τρύγοι την χρονιά, μέσα
Ιουνίου μέλι από ανοιξιάτικα λουλούδια και 4 εβδομάδες μετά ο δεύτερος
τρύγος από τις καλοκαιρινές ανθοφορίες) περνά από τα τεστ, εκτός από μια φορά
που βρέθηκε χρώμιο στο μέλι του σε υψηλότερες τιμές και το αποδίδει σε δικό του
λάθος γιατί είχε χρησιμοποιήσει σπάτουλα με χρώμιο (επιχρωμιωμένη? Όχι
πλαστική ή ανοξείδωτη? Πολύ παράξενο!! Λίγο σαν να μπάζει εδώ η αιτιολόγηση
του! Εγώ θα πρόσθετα ως ύποπτα και το καπνιστήρι εάν είναι απλώς γαλβανιζέ και όχι ανοξείδωτο, καθώς και τα σύρματα των πλαισίων, ιδίως εάν χρησιμοποιείς θειάφι για την καταπολέμηση του κηρόσκορου -βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Μελισσοκομικοί εχθροί Κηρόσκορος) για τους τρύγους του. Το όλο
εγχείρημα ξεκίνησε με 8 κυψέλες μετά από πρόταση του επικεφαλής του τμήματος που
δούλευε ο Ingo μια που ήταν ήδη ερασιτέχνης
μελισσοκόμος. Το παράδειγμα του αεροδρομίου του Αμβούργου το ακολούθησαν και τα
αεροδρόμια του Ντόρτμουντ (Dortmund), Βρέμης (Bremen), Ντίσελντορφ
(Düsseldorf), Μονάχου (Munich), Δρέσδης (Dresden), Φραγκφούρτης (Frankfurt),
Αννόβερου (Hannover), Λειψίας/Χάλε (Leipzig/Halle), Νυρεμβέργης (Nuremberg) αλλά
και αεροδρόμια του εξωτερικού όπως του Τελ Αβίβ (Tel Aviv), του Μάλμε (Malmö),
της Κοπενχάγης (Copenhagen), το O’ Hare του Σικάγου (Chicago), το Tacoma στο Σηάτλ
(Seattle) και το Lambert στο Σεντ Λούις ( St. Louis ).
Τα δύο τρίτα του χρόνου του ο Ingo τα
περνά σε δουλειά γραφείου, και το ένα τρίτο του συνολικού χρόνου εργασίας του
αφορά την μελισσοκομία. Η συνολική παραγωγή του είναι 440 βάζα τον χρόνο
(μάλλον μονόκιλα εννοεί, τίποτα! Να είχαμε να λέγαμε, ακόμα ερασιτέχνης
είναι!), τα οποία τα μοιράζει σε συνεργάτες και εργαζόμενους στο αεροδρόμιο
γιατί παρόλο που το μέλι ικανοποιεί τις ποιοτικές απατήσεις της Ένωσης Γερμανών
Μελισσοκόμων ωστόσο οι ποσότητες του είναι μικρές για εμπορική διάθεση.
Στο αεροδρόμιο Μιραμπέλ στο Κεμπέκ
(Mirabel Quebec)
ο μελισσοκόμος Alexandre Beaudoin
δουλεύει σε 5 κυψέλες εδώ και μερικούς μήνες (το άρθρο γράφτηκε στις 19
/2/2015) έπειτα από την πρόταση
συνεργασίας που έκανε στην οργάνωση Miel
Montreal η διοίκηση του αεροδρομίου να
εγκαταστήσει μελίσσια σε ένα άδειο χώρο στους χώρους του αεροδρομίου (έκταση
6000 εκτάρια!!!), και η εγκατάσταση τους έγινε τον Ιούνιο (μάλλον του 2014), με
σκοπό να πουλήσει δικαιώματα άνθρακα από την εγκατάσταση τους σε χώρους που δεν
επιτρέπεται να χτιστεί κάποια άλλη εγκατάσταση (η μελισσοκομία στον Καναδά έχει
ποσόστωση δικαιωμάτων άνθρακα? Δηλαδή επειδή προστατεύεται και συντηρείται το
περιβάλλον λόγου αυτής της ενασχόλησης σε πληρώνουν δικαιώματα άνθρακα? Φοβερά
ενδιαφέρον αυτό! Κάποιος πρέπει να το σφυρίξει και στα δικά μας τα παλικαράκια
της ΟΜΣΕ για να διεκδικήσουν κάτι τέτοιο και για την Ελληνική Μελισσοκομία!).
Αντίστοιχα η διοίκηση του
αεροδρομίου O’ Hare του Σικάγου (Chicago) για να μεγαλώσει
το πράσινο αποτύπωμα του (και να κερδίσει από δικαιώματα άνθρακα! Οπότε και
στις ΗΠΑ ισχύει το ίδιο! Να τα βλέπουν αυτά οι δικοί μας οι Μαο Μαο συνδικαλιστές!!! Κουνήστε την κωλάρα σας!)
είχε στους χώρους του κοπάδια από διασωσμένα ζώα (τι ακριβώς? άλογα μάσταγκ, ή
βίσωνες? Να περνά από δίπλα τους κανένα Airbus 380 να τα ψήσει
ζωντανά με τους κινητήρες του! Χα χα χα) προσέγγισε την Brenda Palms Barber
ιδρυτή και διευθύνον σύμβουλό της Sweet
Beginnings μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που παρέχει εκπαίδευση και
εργασία για άτομα που μόλις έχουν αποφυλακιστεί (επιστημονική φαντασία αυτά για
την Ελλάδα ε?) για να τους δώσει χώρο για να επεκτείνουν τις τοποθετήσεις
κυψελών τους (ήδη είχαν 131 στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο) βάζοντας και στους
χώρους του αεροδρομίου άλλες 25. Πλέον έχουν 75 κυψέλες (το 2015 αυτό! Τώρα
μπορεί να έχουν και πολλαπλάσιο αριθμό από κυψέλες) και ήταν το μεγαλύτερο
πρότζεκτ μελισσοκομίας σε αεροδρόμια.
Η ιστορία της μελισσοκομίας του αεροδρομίου της Κοπεγχάγης αρχίζει όταν το
αεροδρόμιο αγόρασε μια μεγάλη έκταση γης για να χτίσει εγκαταστάσεις σε αυτή με
σκοπό να μετατραπεί σε ένα πολύ μεγάλο Hub στις σκανδιναβικές χώρες αλλά σε αυτή
την έκταση υπήρχε μια λίμνη με μια αποικία από τον προστατευμένο πράσινο ευρωπαϊκό
βάτραχο (Ω ρε γκίνια! Χα χα χα), οπότε και τους απαγορεύτηκε να χτίσουν σε αυτή
την έκταση και έτσι έβαλαν 15 κυψέλες εκεί και μάλιστα το μέλι τους το πουλάνε
στα καταστήματα δώρων στο αεροδρόμιο.
Στο Αεροδρόμιο του Μάλμε (Malmö)
αντίθετα εξ αρχής χρησιμοποιήθηκαν οι κυψέλες ως δείκτες για την μόλυνση του
αέρα του αεροδρομίου με ελέγχους το μέλι και στο κερί των κυψελών από το 2009.
Τα αποτελέσματα των μετρήσεων σε βαρέα μέταλλα, πτητικούς οργανικούς
υδρογονάνθρακες, και πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες ήταν πολύ κάτω από τα όρια
που βάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελέσματα που είναι σταθερά χρονιά με την
χρονιά. Οπότε σύμφωνα με την Maria Bengtsson περιβαλλοντική διευθύντρια του
αεροδρομίου "Το περιβάλλον κοντά στο αεροδρόμιο δεν είναι τόσο επιβαρυμένο από
πλευράς ρύπανσης όσο νομίζει ο περισσότερος κόσμος".
ΠΗΓΕΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β
Στο πόρισμα των μελών διδακτικού
και ερευνητικού προσωπικού της Γεωπονικής σχολής του ΑΠΘ σχετικά με τις
εξορύξεις χρυσού στην Χαλκιδική επισημαίνει ότι κατά την διάρκεια όλης της
εξόρυξης θα φτάσει συνολικά τους 66,9 εκατομμύρια τόνους (ημερησίως 24,000
τόνοι) από τους οποίους μόνο το 1,97% του μεταλλεύματος (χρυσός, χαλκός) θα
μεταφερθούν στο εργοστάσιο μεταλλουργίας ενώ το υπόλοιπο 98,03% των αποβλήτων εμπλουτισμού
θα μεταφερθούν στα φράγματα/τέλματα. Επίσης κατά την διάρκεια της επιφανειακής
εξόρυξης (11 έτη) θα παράγεται σκόνη
μεταλλεύματος 2162 τόνων στους χώρους του μεταλλείου και 954 τόνους ανά ώρα στους χώρους απόθεσης
του μεταλλείου. Σκόνη που αποτελείται από θειώδεις ενώσεις βαρέων μετάλλων όπως
αντιμονίου, αρσενικού, βαρίου, καδμίου, χρωμίου, χαλκού, σιδήρου, μαγγανίου,
νικελίου, μολύβδου, υδραργύρου, ψευδαργύρου, κ.ά.
Η τοξική αυτή σκόνη θα μετακινείται
με τον άνεμο αποθέτονται ως ξερή απόθεση στην επιφάνεια του εδάφους, στα επιφανειακά
νερά, και στο υπέργειο τμήμα των φυτών. Επίσης το μετάλλευμα που θα χρησιμοποιηθεί
στις κατασκευές φραγμάτων, οι σωροί του κατατεμαχισμένου και λειοτριβημένου
μεταλλεύματος, αλλά και τα απόβλητα εμπλουτισμού κατά την επαφή τους με το νερό και την
έκθεσή τους στον αέρα (ιδιαίτερα παρουσία κάποιων βακτηρίων) αποδίδουν
μεταλλικά-, θειικά- και υδρογόνο-ιόντα. Όλα αυτά αποτελούν την όξινη απορροή
(στραγγίσματα), η οποία οδηγεί σε μείωση του pH (όξυνση) του εδάφους και
επιβάρυνση του εδάφους και των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων με βαρέα
μέταλλα Με τη δράση βακτηρίων και παρουσία οργανικών ουσιών, ορισμένα
βαρέα μέταλλα μετατρέπονται σε μεθυλικές μορφές οι οποίες είναι ιδιαίτερα τοξικές
Η χρησιμοποίηση για άρδευση ρυπασμένου με βαρέα μέταλλα επιφανειακού ή υπόγειου
νερού, επιτείνει τη ρύπανση του εδάφους ενώ η χρησιμοποίησή του ως πόσιμου από
ζώα και ανθρώπους, οδηγεί σε συσσώρευση βαρέων μετάλλων στον οργανισμό τους.
Επίσης επισημαίνεται ότι σε
πολλές χώρες που λειτουργούσαν ή εξακολουθούν να λειτουργούν μεταλλεία χρυσού
τα εδάφη που γειτνιάζουν με αυτά ή ακόμα και εάν βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις από αυτά εξακολουθούν να είναι
μολυσμένα για δεκαετίες ή ακόμα και για εκατονταετίες μετά την παύση λειτουργίας
των μεταλλείων. Και αναφέρονται τα παραδείγματα στον Ελλαδικό χώρο του Α/ Λαυρίου
όπου η Δημοτική αρχή συστήνει στους κατοίκους να μην καλλιεργούν
λαχανικά, ελιές και αμπέλια και να μη συλλέγουν άγρια χόρτα, τα δε παιδιά να μην
«παίζουν με τα χώματα» και Β/στην περιοχή Γερακινής Χαλκιδικής όπου τα εδάφη
ρυπάνθηκαν και οι καλλιέργειες σιτηρών και ελιάς είτε εγκαταλείφθηκαν είτε
υπέστησαν μεγάλες ζημιές σε ακτίνα τουλάχιστον τεσσάρων χιλιομέτρων, από την
τοξική ‘σκόνη’ καμίνου στην οποία γινόταν φρύξη λευκόλιθου για παραγωγή
μαγνησίας, μετά από μικρής διάρκειας λειτουργία της μονάδας.
Για την μελισσοκομία ειδικότερα επισημαίνουν
ότι όλη αυτή η τοξική σκόνη μπορεί να επικάθεται στις μελιτώδεις εκκρίσεις της Πεύκης
και της δρυός τα οποία συλλέγουν οι μέλισσες (πευκόμελο, βελανιδόμελο). Επίσης
σε μολυσμένα με βαρέα μέταλλα φυτά (αυτοφυή και καλλιεργήσιμα) απορροφούν τα βαρέα
μέταλλα και τα εναποθέτουν στους ιστούς τους, στο νέκταρ τους, και στην γύρη
τους. Τα δύο τελευταία τα συλλέγουν οι μέλισσες και τα μεταφέρουν στις κυψέλες
τους και έτσι γίνεται επιμόλυνση όλων
των προϊόντων τους. Επίσης συνέπεια έχει να δηλητηριάζεται από αυτά ο γόνος, να
μειώνεται ο πληθυσμός και να χάνονται στο τέλος τα μελίσσια. Ιδιαίτερα εκτεθειμένες είναι οι μελιτώδες εκκρίσεις στα πεύκα, και
στους δρυς, όπως η γύρη στις καστανιές σε αντίθεση με το νέκταρ και την
γύρη στα ανθοφόρα φυτά που προστατεύεται από τα πέταλα αλλά ρυπαίνεται μέσου
του χυμού των φυτών.
Αυτά τα νέα από την Χαλκιδική! Χα χα χα.
Επίσης μια άλλη περίπτωση που
πρέπει να προσεχθεί είναι τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ (και όλα τα υπόλοιπα
μεταλλεία) που έχει σταματήσει η εκμετάλλευση τους και έχουν γίνει προσπάθειες
για να αποκατασταθούν φυτεύοντας σε αυτά ακακίες. Και εκμεταλλευόμενοι αυτό το
γεγονός αρκετοί μελισσοκόμοι των γύρω περιοχών κάνουν τοποθετήσεις μέσα σε αυτά τα «αποκαταστημένα» πρώην
ορυχεία. Όπως όμως έχει αναφερθεί πιο πάνω από το 1975 χρησιμοποιούνται οι
μέλισσες ως δείκτες για την μόλυνση του περιβάλλοντος (Οι Shabanov και Ibrishimov βρήκαν
υψηλότερες συγκεντρώσεις χαλκού, ψευδαργύρου και φωσφόρου σε περιοχή κοντά σε 2
ορυχεία χαλκού. Ο Bromenshenk το 1978 βρήκε αυξημένες συγκεντρώσεις φθορίου σε ακτίνα 20
χιλιομέτρων από ένα ανθρακωρυχείο, (έκανε μετρήσεις με δείκτες τις μέλισσες
πριν και μετά την λειτουργία του ορυχείου) επίσης ο ίδιος το 1982 βρήκε κοντά
σε ορυχεία ψευδαργύρου υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού στους ιστούς συλλεκτριών
μελισσών.
Ήδη μου έχουν αναφέρει μελισσοκόμοι ότι πολλές φορές τέφρα (ή σκόνη)
συγκεντρώνεται μέσα στις κυψέλες από τέτοιες τοποθετήσεις. Οπότε οι
μελισσοκόμοι σε τέτοιες τοποθετήσεις θα πρέπει να έχουν τον νου τους όλα τα
παραπάνω όταν κάνουν τις τοποθετήσεις τους.
Επίσης έχουμε δει στον πίνακα 6. ότι η συγκέντρωση φθορίου στους ιστούς των μελισσών μπορεί να φτάσει 34,5 φορές παραπάνω από τις κατώτερες τιμές κοντά σε εργοστάσια που χρησιμοποιούν τον άνθρακα ως καύσιμο (η έρευνα έγινε στις αρχές του 1980 στις ΗΠΑ όπου ο άνθρακας ήταν και εκεί το κύριο καύσιμο για την παραγωγή ενέργειας όπως τώρα γίνεται στην Κίνα) οπότε τοποθετήσεις δίπλα στα λιγνητοεργοστάσια μπορεί να έχουν τις ίδιες επιπτώσεις και στα μελίσσια αυτών των τοποθετήσεων. Προσοχή!
ΠΗΓΕΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ
Η δομή του λευκοσιδήρου που χρησιμοποιείται
σε κονσέρβες αλλά και σε μεταλλικά δοχεία μελιού αποτελείται από τα εξής στρώματα
α/ Χάλυβας (η καρδιά του λευκοσιδήρου) β/ Κράμα Σιδήρου Κασσιτέρου (2 στρώματα
κράματος που σχηματίζονται από την ηλεκτροχημική εναπόθεση του κασσιτέρου κατά
την ανάταξη του κασσιτέρου, ρόλος του η αντοχή του λευκοσιδήρου στην διάβρωση)
γ/ Ελεύθερος Κασσίτερος (ρόλος του η προστασία του Λευκοσιδήρου) δ/ Στρώμα
αδρανοποίησης (που αποτελείται από
οξείδια του κασσιτέρου και του χρωμίου καθώς και μεταλλικό χρώμιο που
προστατεύουν τον κασσίτερο από την οξείδωση κατά την αποθήκευση) ε/ Στρώμα Ελαίου (και στο τέλος υπάρχει και
το στρώμα λιπαντικού που βοηθά στην αποφυγή αποξέσεων κατά την κατασκευή των
δοχείων, εμποδίζει το κόλλημα των φύλλων λευκοσιδήρου μεταξύ τους κατά το στοίβαγμα των δεμάτων,
και κρατά μακριά την υγρασία).
Όπου υπάρχουν ανοιχτές ραφές υπάρχει
εκτιθέμενος χάλυβας, όπως και γύρω από τις νευρώσεις, και των ξεχειλωμάτων. Όταν
τα δύο μέταλλα (σίδηρος και κασσίτερος) βρίσκονται σε ένα αραιωμένο όξινο μέσο
(πχ σαν το μέλι* το οποίο λειτουργεί ως ηλεκτρολύτης) ο σίδηρος λειτουργεί ως άνοδος και ο
κασσίτερος ως κάθοδος (από ένα σημείο και μετά αντιστρέφεται η πολικότητα του
ζεύγους και ο σίδηρος λειτουργεί ως κάθοδος ενώ ο κασσίτερος ως άνοδος) και
αρχίζει η διαλυτοποίηση του σιδήρου.
Επίσης η ύπαρξη οξυγόνου λειτουργεί ως
αποπολωτικός παράγοντας και επιταχύνει την διάβρωση (και φυσικά όταν
συσκευάζεται το μέλι στα δοχεία δεν γίνεται πλήρη πλήρωση του δοχείου με μελιού
όταν γίνεται με το χέρι, και όχι με δοσομετρητές που θα βάλουν την ακριβή ποσότητα μελιού που χρειάζεται για
να γεμίσει πλήρως το δοχείο και να μην υπάρχουν περιθώρια για ύπαρξη αέρα μέσα
του. Επίσης κάτι που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η θερμοκρασία μπορεί να
βοηθήσει στον σχηματισμό προϊόντων διάσπασης που επιταχύνουν την διαδικασία της
διάβρωσης (αυτό φυσικά σε προϊόντα κονσερβοποιημένων τροφίμων). Οπότε προϊόντα
φρούτων που αποθηκεύτηκαν σε θερμοκρασία 22 βαθμών Κελσίου είχαν τριπλάσια
διάρκεια ζωής από προϊόντα φρούτων που αποθηκεύτηκαν σε θερμοκρασίες 33 βαθμών
Κελσίου. Μπορεί να υπάρχει κάποιος παρόμοιος μηχανισμός και στο μέλι αλλά όχι
τόσο στις συνθήκες αποθήκευσης, αλλά στην διαδικασία αποκρυστάλλωσης του μελιού
που θα γίνει στους 42-44 βαθμούς? Επιταχύνει αυτή η διαδικασία την διάβρωση των
μεταλλικών δοχείων? Και ιδίως εάν χρησιμοποιηθούν για πάνω από 1 φορά για αυτόν
τον ρόλο όπως έχω παρατηρήσει στο
παρελθόν να υπάρχει σκουριά στις ραφές εσωτερικά των μεταλλικών δοχείων (και
για αυτό πλέον χρησιμοποιώ μόνο πλαστικά δοχεία κατάλληλα για μέλι)?
*Το μέλι είναι όξινο (pH <4 οξύ) με μέσο όρο pH μελιού
3,9 και μπορεί να κυμανθεί από 3,4 έως 6,1. Όσο περισσότερα αντιοξειδωτικά και
φλαβονοειδή υπάρχουν μέσα σε αυτό τόσο πέφτει το pH του και αυξάνει η οξύτητα του. Επίσης
στο μέλι υπάρχει και ποσότητα από μυρμηκικό οξύ που και αυτό αυξάνει την
οξύτητα του.
Επίσης ο Ψευδάργυρος χρησιμοποιείται σε
μεγάλη κλίμακα για την επιμετάλλωση χάλυβα γιατί παρουσιάζει μεγάλη προστασία
και γαλβανική προστασία ακόμα και σε ακάλυπτα σημεία. Οπότε προσοχή με γαλβανιζέ μεταλλικά εξαρτήματα του μελισσοκόμου (καπνιστήρια, σύρματα για πλαίσια, δοχεία που κάνουμε σιρόπι, ζυμωτήρια ή βανιλιέρες).
Τα θυμάστε αυτά τσακαλάκια μου?
Η σταδιακή μου μετάβαση από την αποθήκευση του μελιού μου από μεταλλικά δοχεία σε πλαστικά (κατάλληλα για τρόφιμα) δοχεία. Παρόλο το πιο αυξημένο κόστος ήταν μια επιλογή που την έκανα γιατί πολλές φορές διαπίστωσα ότι τα μεταλλικά δοχεία μπορούσαν να πιάσουν σκουριά (ακριβώς όπως περιγράφονται παραπάνω) εσωτερικά στις ραφές τους. Ιδίως σε μεταλλικά δοχεία που θα ξαναχρησιμοποιηθούν και έχουν καθαριστεί πρώτα με νερό. Προσοχή! Δεδομένου ότι σπάνια μελισσοκόμος να μην ξαναχρησιμοποιήσει μεταλλικό δοχείο (τενεκέ) υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιμόλυνσης του μελιού με κασσίτερο. Έχετε το και αυτό στον νου σας και προσπαθήστε να βρείτε άλλες λύσεις ακόμα και με μεγαλύτερο κόστος!
ΠΗΓΕΣ
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 15/4/2019
