Και συνεχίζουμε την ανίχνευση μας στο εγκαταλειμμένο εργοστάσιο - μαρμαράδικο Μάρμαρα Μανώλογου ( βλέπετε πρώτο μέρος της ανίχνευσης στην ανάρτηση του blog Ραντεβού στα Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Μανώλογλου Vol I ) όπου έχουμε έρθει ξανά στις 14/2/2018 (η πρώτη ανίχνευση είχε γίνει στις 2/11/2016) για να δούμε τι αλλαγές έχουν γίνει στον χώρο.
Και όπως έχουμε συναντήσει πολλές φορές στις ανιχνεύσεις μας τέτοιοι χώροι αποτελούν πρώτης τάξης καμβάδες για τους καλλιτέχνες του δρόμου και έρχονται σε αυτούς για να δημιουργήσουν τα έργα τους, μακριά από τα μάτια των περαστικών, και αυτό είναι κάτι το λυπηρό, γιατί ορισμένα από αυτά είναι πραγματικά διαμαντάκια και είναι τρομερά άδικο να χαραμίζονται μακριά από όλους, μόνα τους μέσα στην ερημιά.
Πάλι λόγια πολλά, ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους.
Και με το καλημέρα να και ένα Graffiti lettering στο υπόστεγο του εργοστασίου, γνωστή τεχνοτροπία στα δυτικά αυτή.
Ωραίο και αυτό.
Και μπαίνουμε στο υπόστεγο για να περάσουμε στην άλλη πλευρά του.
Η οποία έχει πρόσωπο προς την έξοδο από την περιφερειακή οδό Θεσσαλονίκης στο ύψος του ΤΙΤΑΝ.
Και ακόμα ένα μαργαριτάρι.
Πραγματικά αυτή η τεχνική που μοιάζει σαν κολάζ είναι υπέροχη!
Καλό.
Και φυσικά μια μόνιμη πηγή κουνουπιών και ασθενειών από αυτά.
Για να πάμε και προς το παρεκκλησάκι.
Τα δέντρα έχουν χάσει πλέον το φύλλωμα τους και ξεχωρίζει πολύ περισσότερο.
Πολύ ωραίο, μάστορας καλός όποιος το έκανε.
Και εκείνος ο χάρος εκεί πίσω είναι το ΤΙΤΑΝ.
Παρεκκλησάκι ορφανό από πιστούς και μικρές λάμψεις από κεράκια.
Μόνιμη ζάλη!
Αλλά αυτό είναι μια αλλαγή από την προηγούμενη φορά!
Ρούχα παρατημένα από εδώ και εκεί!
Λίγο Alien αυτό, σαν διαστημικό Shoot 'Em Up μοιάζει, ξέρετε από εκείνα τα πίου πίου πίου γουίκ γουίκ γουίκ γουίκ ηλεκτρονικά των 80s χα χα χα.
Senorita.
Και τα όπλα του Εγκλήματος.
Και μερικά ακόμα.
Υπέροχο!
Και ένα Replay ακόμα!
Ωραίο και αυτό, υπέροχα χρώματα, δείχνουν τρομερά λαμπερά γιατί δεν έχουν πολύ χρόνο που έχουν γίνει και δεν τα έχει θαμπώσει ο χρόνος και οι καιρικές συνθήκες.
Τι γραμματούδια είναι αυτά?
Ο λέβητας μου άρεσε πολύ και έτσι τον ξαναφωτογράφησα.
Και ξαφνικά παπούτσια μπρος μας.
Και άλλα ρούχα μαζί με σακούλες με τρόφιμα (?) τι ακριβώς συμβαίνει? Μένουν άστεγοι εδώ? Βρήκανε κάποιοι φουκαράδες ένα καταφύγιο σε αυτό το μέρος? Ακόμα ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο αυτό σε τέτοια μέρη. Ίσως για αυτό και μετά από μερικούς μήνες από αυτή την ανίχνευση είδα ότι μπροστά από την είσοδο για αυτό το εργοστάσιο κάποιοι δημιούργησαν ένα ανάχωμα με χώμα για να εμποδίσουν την είσοδο σε αυτό.
Και οι ενδείξεις ότι κάποιοι βρήκαν (προσωρινό?) καταφύγιο εδώ μέσα πληθαίνουν κατά την διάρκεια της ανίχνευσης.
Και για ακόμα μια φορά ανηφορίζω στους επάνω ορόφους.
Και μια ματιά από ψιλά στην γερανογέφυρα.
Και μια φώτο του πρώτου Ανιχνευτή της νυχτερινής φρουράς! Χα χα χα.
Και τσουππππ το "καλλιτεχνικό" ΤΙΤΑΝ.
Για να ρίξουμε και μια ματιά περιμετρικά για να έχουμε μια άποψη του που ακριβώς βρισκόμαστε.
Η είσοδος της πόλης από την οδό Λαγκαδά.
Η έξοδος της περιφερειακής οδού.
Και "Κάτι ξέχασες μίστερ!" χα χα χα.
Και μερικές φωτογραφίες από το Street Art στο ΤΙΤΑΝ. Ένα εντυπωσιακό έργο που έγινε από την εταιρία MWC Graffiti and Desing των Βασίλη (Reb) και Χρήστο Γαλαζούλα που σε διάρκεια 53 ημερών ζωγράφισαν μια επιφάνεια πάνω των 2000 τετραγωνικών μέτρων (Βλέπετε σύνδεσμο Θεσσαλονίκη: Ένα .... Τιτάνιο γκράφιτι "στολίζει" το εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ ).
Δυστυχώς εγώ το φωτογράφισα από μακριά και μάλιστα σκαρφαλωμένος στις μπάρες του δρόμου για να μπορέσω να πάρω καλύτερες λήψεις. Και αυτό γιατί όταν είχα πάει στην πύλη του εργοστασίου (στην πρώτη ανίχνευση μου) όπου υπήρχε ένα φυλάκιο με δύο παιδιά σεκιουριτάδες και ζήτησα να μπω λίγο μέσα στο εργοστάσιο (φυσικά με συνοδεία δική τους) για να βγάλω από κοντά τα Street Art τα παιδιά δεν με άφησαν, και μου είπαν να περάσω την επόμενη ημέρα και να κάνω αίτημα για αυτό το οποίο θα το διαβιβάζανε στους ανωτέρους τους που θα έχουν έρθει για δουλειά για να το εγκρίνουν ή όχι. Φυσικά εγώ την επόμενη ημέρα θα κατέβαινα για τρύγους στο πεύκο στην Χαλκιδική, και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο, στο κάτω, κάτω, διαφήμιση κάνουμε στο ΤΙΤΑΝ σιγά μην κάτσω να τους παρακαλώ για αυτό!
Από την άλλη πλευρά καταλαβαίνω και τους σεκιουριτάδες, έχουν μια δουλίτσα, δεν θέλουν να την χάσουν από καμία γκέλα, είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να αναλάβουν οποιαδήποτε τέτοια ευθύνη από μόνοι τους. Πανικοβλημένοι εργαζόμενοι μέσα σε μια εποχή όπου η ιδέα και μόνο της ανεργίας αποτελεί εφιάλτη. Το έχω ξανασυναντήσει αυτό και σε δημόσια κτίρια (συνήθως σχολεία) αλλά ακόμα και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν σου γεμίζουν καν το μάτι (ακόμα θυμάμαι έναν εργαζόμενο σε ένα ιδιωτικό πάρκινγκ στην Αντιγωνιδών κάτω από την Εγνατία, όπου όταν του είχα ζητήσει να μπω για ελάχιστα δευτερόλεπτα μέσα στο πάρκινγκ για να βγάλω φωτογραφία ένα Street Art, πανικόβλητος σχεδόν με παρακάλεσε να μην περάσω μέσα, "μην αρχίσει να φωνάζει ο Αφεντικός και χάσω την δουλειά μου"! Α ρε ξεφτιλισμένες εποχές!). Οπότε και φωτογραφίες μόνο μακρινές παίδες. Ζούμε στην εποχή του Φόβου και τα αυτιά όλων είναι πεσμένα πια.
Και αυτή θέλω να είναι η τελευταία (στην πραγματικότητα θα υπάρχουν και ακόμα τρεις φωτογραφίες σε αυτή την ανάρτηση) φωτογραφία από αυτή την ανίχνευση. Ένα Street Art που σκοπό έχει να δείξει την "Οικολογική συνείδηση" μιας εταιρίας κολοσσού με σκοπό το να αλλάξει την εικόνα που έχουν για αυτήν ως ρυπαντή της γύρω περιοχής. Ένα αντίστοιχο "παρεκκλησάκι" σαν αυτό στο δίπλα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που σκοπό έχει να εμφανίσει ένα διαφορετικό προσωπείο από αυτό που στην πραγματικότητα γνωρίζουν όσοι ζούνε δίπλα σε αυτήν.
Θα ήθελα να κάνουν και ένα αντίστοιχο Street Art και στην έδρα τους που την έχουν μεταφέρει πλέον στο Βέλγιο (όχι παιδιά αυτό είναι υπερβολικά βαρύ για να το καταπιεί κάποιος! Μην περιμένετε ότι δεν θα σας την λέω για πάντα για αυτή την συμπεριφορά σας!) για να κερδίσουν και άλλα οικονομικά πλεονεκτήματα, που δεν μπορεί να τους δώσει πλέον η χώρα που τους ανάδειξε ως "εθνικό πρωταθλητή" της στις καλές εποχές της οικονομίας της. Αχχχ με λίγες μπογιές δεν μπορείς να αγοράσεις συνείδηση, μόνο να βάψεις μερικούς τοίχους το πολύ, πολύ, με αυτές.
Ελπίζω ποτέ να μην χρειαστεί να κάνω και καμία ανίχνευση και σε αυτό το εργοστάσιο εάν αποφασίσουν κάποτε να μεταφέρουν και τα εργοστάσια τους σε άλλες χώρες στην διαρκή επιδίωξη μέγιστων κερδών για τους μετόχους τους. Και να γίνει και αυτός ο χώρος ένας ατελείωτος καμβάς για τους καλλιτέχνες του δρόμου, αλλά καθώς και καταφύγιο για τους απόκληρους αυτού του κόσμου.
Αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις........
Παράρτημα
Και εδώ έχουμε μερικές φωτογραφίες από το εργοστάσιο του ΤΙΤΑΝ που τις έχω τραβήξει μέσα από το αστικό (γραμμή 83 Λαγκαδάς - Θεσσαλονίκη) καθώς περνούσαμε με ταχύτητα έξω από αυτό στις 26/7/2017. Τις αφήνω εδώ για να υπάρχουν στο αρχείο μας.
Για να βοηθήσουμε και τον κόσμο στο να έχει πρόσβαση στο αρχείο που δημιουργούμε θα βάλω και τους συνδέσμους από τις αντίστοιχες αναρτήσεις του Blog για να μπορούν να είναι στην άμεση διάθεση καθενός που θέλει να περιηγηθεί σε αυτό
Σειρά Graffiti και Θεσσαλονίκη
Σειρά Ελληνικός Καπιταλισμός: Όνειρα στα συντρίμμια
Ανιχνεύσεις στο 1º-2º -3º Τ.Ε.Ε. Σταυρούπολης - 2º Ε.Π.Α.Λ. Σταυρούπολης- 1º -2º- 5º Σ.Ε.Κ. Σταυρούπολης Vol I
Ανιχνεύσεις στο 1º-2º -3º Τ.Ε.Ε. Σταυρούπολης - 2º Ε.Π.Α.Λ. Σταυρούπολης- 1º -2º- 5º Σ.Ε.Κ. Σταυρούπολης Vol II
Ανιχνεύσεις στο 1º-2º -3º Τ.Ε.Ε. Σταυρούπολης - 2º Ε.Π.Α.Λ. Σταυρούπολης- 1º -2º- 5º Σ.Ε.Κ. Σταυρούπολης Vol III
Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol I
Ανιχνεύσεις στο 1º-2º -3º Τ.Ε.Ε. Σταυρούπολης - 2º Ε.Π.Α.Λ. Σταυρούπολης- 1º -2º- 5º Σ.Ε.Κ. Σταυρούπολης Vol II
Ανιχνεύσεις στο 1º-2º -3º Τ.Ε.Ε. Σταυρούπολης - 2º Ε.Π.Α.Λ. Σταυρούπολης- 1º -2º- 5º Σ.Ε.Κ. Σταυρούπολης Vol III
Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol I
Ανιχνεύσεις Σωληνουργία Χίτζου Vol III
Ραντεβού στα Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Ζλάκιος Vol I
Ραντεβού στα Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Ζλάκιος Vol II
Ραντεβού στα Μαρμαράδικα-Μάρμαρα Μανώλογλου Vol I
Μότσανος Λάζαρος
Θεσσαλονίκη 26/3/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου