Και καιρός να σας γνωρίσω μια σε μεγάλο βαθμό αντικειμενική μονάδα μέτρησης της μελισσοκομικής εμπειρίας ("Παλαιότητας") και ταυτόχρονα να απαντήσουμε και στο συχνό ερώτημα "Μα πόσο παλιός μελισσοκόμος είναι ο Αρκούδας και νομίζει ότι μπορεί να την λέει σε άλλους παλιούς μελισσοκόμους, ή κατά πόσο πράγματι το μελισσοκομικό του γνωστικό κεφάλαιο είναι τόσο μεγάλο όσο να έχει βαρύτητα η άποψη του πάνω σε μελισσοκομικά θέματα?".
Χα χα χα.
Για να πούμε μερικά πράγματα σχετικά με αυτή την νέα μονάδα μέτρησης μελισσοκομικής εμπειρίας που δεν στηρίζεται μόνο στο πόσα χρόνια μελισσοκόμος είσαι, αλλά και επίσης ως ένα βαθμό είναι ικανή να μετρήσει και τον όγκο εργασίας σου αυτά τα χρόνια μέσα στα μελίσσια, καθώς και την διαρκή παρουσία σου μέσα στα μελισσοκομεία σου.
Ως δεδομένο έχουμε σε αυτή την μονάδα μέτρησης ότι όσο πιο εντατικά δουλεύεις στα μελίσσια σου (δουλεύοντας με μεγάλους αριθμούς κυψελών, πολλές μέρες την εβδομάδα, καθώς και πολλές ώρες την ημέρα) τόσο θα φθείρονται τα εργαλεία που έχεις διαρκώς δίπλα σου. Και τα κύρια εργαλεία που έχει ένας μελισσοκόμος και τα δουλεύει διαρκώς σε όλες της μελισσοκομικές εργασίες είναι το ξέστρο, και το καπνιστήρι. Και μια που το ξέστρο στην πραγματικότητα είναι ένα κομμάτι στιβαρό μέταλλο χωρίς κινούμενα μέρη, οπότε και η φθορά που μπορεί να έχει είναι σχεδόν μηδαμινή (το πολύ πολύ να χάσει το χρώμα του ή να γεμίσει πρόπολη), την φθορά χρήσης από την δουλειά ενος μελισσοκόμου μπορούμε να την δούμε μόνο στο καπνιστήρι!
Όσο περισσότερο λειτουργείς το καπνιστήρι τόσο περισσότερο το υποβάλλεις σε υψηλές θερμοκρασίες, διαδοχικές απότομες αυξήσεις και μειώσεις θερμοκρασίας, καταπόνηση των κινούμενων μερών του (φυσερό), και επικάθιση πίσσας και τέφρας μέσα στον θάλαμο καύσεως και το στόμιο του. Χρήση με την χρήση, μήνα με τον μήνα, χρονιά με την χρονιά, η φθορά στο καπνιστήρι όλο και μεγαλώνει, και κάποια στιγμή χαλάει, και είτε δεν μπορεί να επισκευαστεί, είτε η επισκευή του είναι ακριβότερη από την αγορά ενός νέου καπνιστηρίου!
Οπότε ναι, το πόσα καπνιστήρια έχεις καταστρέψει κατά την διάρκεια της μελισσοκομικής σου δραστηριότητας δείχνει και τον όγκο εργασίας που έχεις με τα μελίσσια σου, τις εργατοώρες σου μέσα στα μελισσοκομεία, και γιατί όχι την συσσωρευμένη εμπειρία σου πάνω στην μελισσοκομία που την απέκτησες με την εργασία σου.
Φυσικά παράγοντες όπως το πόσο ανθεκτικό είναι ένα καπνιστήρι (τα ακριβότερα είναι και ανθεκτικότερα ή έστω λιγότερο επικίνδυνα!) παίζουν και αυτά τον ρόλο τους, στα υπόψη και αυτά). Αλλά αντίστροφα και πόσο πολύ καπνίζεις το μελίσσι πάλι παίζει ρόλο στο πόσο θα κρατήσει ένα καπνιστήρι. Έχω δει μελισσοκόμους που ανοίγουν μια κυψέλη και είναι ικανοί να δημιουργούν ομίχλη σε ολόκληρο το μελισσοκομείο, κυριολεκτικά πνίγουν το μελίσσι στο καπνό (και αρκετοί που ανοίγουν μελίσσια χωρίς στολή έχουν ακριβώς αυτή την τάση, μάγκες είσαστε και δουλεύετε την κυψέλη χωρίς στολή, αλλά δεν τολμάτε να δουλεύετε με τον ελάχιστο δυνατό καπνό ε πουλάκια μου? Χα χα χα)! Αντίθετα εγώ καπνίζω τόσο λίγο τις κυψέλες που έχω ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα (σε βαθμό που όταν δουλεύω με τον δάσκαλο μου και ανοίγει αυτός τις κυψέλες και έχω εγώ το καπνιστήρι να πρέπει διαρκώς να μου υπενθυμίζει να καπνίζω το μελίσσι, γιατί εγώ δενννννν! Λεπτομέρεια, αυτός δουλεύει χωρίς στολή ενώ εγώ με στολή, κάτι σημαίνει και αυτό!Χα χα χα).
Και πάμε να ρίξουμε μια ματιά στις πιθανότερες βλάβες που μπορεί να έχουν τα καπνιστήρια από την εντατική τους χρήση, έχοντας ως παράδειγμα τα δικά μου καπνιστήρια που με έχουν συντροφεύσει όλα αυτά τα χρόνια και τους έχω αλλάξει τον αδόξαστο!
Το πρώτο μου καπνιστήρι! Από τα μικρά αλλά επίσης και από τα ακριβά, ανοξείδωτο (νομίζω το είχα αγοράσει σχεδόν πριν μια δεκαετία κοντά στα 23 ευρώ). Έφαγε άγρια χρήση αλλά άντεξε για πολλά χρόνια, στο τέλος άρχισε να τρυπάει (και να παραμορφώνεται ) το μέταλλο κοντά στο στόμιο έπειτα από τα πολλά χτυπήματα με το ξέστρο σε αυτό (όταν είναι πολύ ζεστό το καπνιστήρι έπειτα από πολύ εντατική χρήση το χτυπάς με το ξέστρο για να πέσουν κομμάτια από την πίσσα που συσσωρεύεται σιγά σιγά από την καύση των πευκοβελονών, και έπειτα με την βοήθεια του ξέστρου "ξύνεις" και την πίσσα από την εσωτερική επιφάνεια του στομίου. Αλλά αυτή η διαδικασία σε θερμό μέταλλο μπορεί να του δημιουργήσει τρύπες. Η ειρωνεία είναι ότι ακριβώς αυτές τις τρύπες τις καλύπτει μετά από λίγο εσωτερικά η πίσσα που εσύ θέλεις να την απομακρύνεις για να λειτουργεί καλύτερα το καπνιστήρι!).
Το δεύτερο μου καπνιστήρι, και αυτό από τα ακριβά (στα 28 ευρώ αυτό), ανοξείδωτο και μεγάλο. Τεράστιο πλεονέκτημα το ότι είναι μεγάλο και δεν χρειάζεται τόσο συχνά να το γεμίζεις με πευκοβελώνες, αλλά όταν κάνεις τρύγους ή πολύ παρατεταμένες επιθεωρήσεις μπορεί το έξτρα βάρος να σε κουράσει περισσότερο το χέρι, και εάν έχεις καμία τενοντίτιδα στους αγκώνες αυτή η κούραση μεταφράζεται σε πολύ έντονο πόνο). Σε αυτό το καπνιστήρι έχω καταστρέψει το φυσερό του από την χρήση και το έχω αντικαταστήσει με άλλο (για αυτό και δείχνει σχετικά καθαρό και καινούριο) αλλά αναγκάστηκα να το εγκαταλείψω γιατί από την πίσσα που έχει συσσωρευτεί έχει κολλήσει το καπάκι του με το κύριο σώμα, και έχει σπάσει και η λαβή πάνω στο καπάκι του που βοηθούσε να ανοίγει το καπάκι (με την βοήθεια του ξέστρου όταν ήταν πολύ καυτό το καπνιστήρι).
Το τρίτο μου καπνιστήρι και αυτό από τα ακριβά (στα 25 ευρώ αυτό), ανοξείδωτο, αλλά από τα μικρά. Δεν πήρα από τα μεγάλα γιατί όπως ήδη έχω πει τα μεγάλα καπνιστήρια εάν έχεις καμιά τενοντίτιδα μπορούν μετά από πολύ χρήση να επιβαρύνουν την κατάσταση της. Αυτό το καπνιστήρι έχει καταστραφεί πλήρως το φυσερό του και η επιδιόρθωση του σχεδόν κοστίζει όσο ένα από τα πολύ φθηνά καπνιστήρια.
Το τέταρτο καπνιστήρι μου από τα φθηνά (με 5 ευρώ), γαλβανιζέ, κράτησε μερικά χρόνια και αυτό αλλά έχασε το στόμιο του από την υψηλή θερμοκρασία που αναπτύσσει (υπάρχει μεγάλος κίνδυνος με αυτά τα φθηνά καπνιστήρια να βάλεις φωτιά σε κανένα δάσος, γιατί βγάζουν πολλές σπίθες από την εισαγωγή αέρα που έχουν από κάτω, αλλά και από το στόμιο τους, ιδίως εάν βάλεις πολύ καύσιμη ύλη μέσα τους. Επίσης μπορούν να βγάλουν πολύ θερμό καπνό από το στόμιο τους και να κάψουν τις μέλισσες που θα αρπάξουν κατευθείαν το Dragonbreath! Χα χα χα). Είναι το μοναδικό με καμπύλη στο καπάκι του, και το ίδιο το στόμιο αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι που έχει προστεθεί στο καπάκι του, με εμφανέστατα τα μειονεκτήματα αυτού του σχεδιασμού!
Και αυτό είναι το πέμπτο και τελευταίο στην σειρά καπνιστήρι μου, και αυτό από τα φθηνά (στα 5 ευρώ και αυτό), γαλβανιζέ, αλλά χωρίς το καπάκι με καμπύλη (και αυτό βγάζει πολλές σπίθες σαν το προηγούμενο, ιδιαίτερη προσοχή με τέτοια καπνιστήρια!). Είναι το καπνιστήρι που χρησιμοποιώ αυτή την εποχή (για αυτό και έχει βούλωμα από χαρτί στο στόμιο του, στα πευκοδάση έτσι πρέπει να σβήνεις τα καπνιστήρια (και παντού αλλού φυσικά) βουλώνοντας την εισαγωγή και εξαγωγή του καπνιστηρίου για να "πνίξει" ο καπνός την φωτιά, και να μην αδειάσεις τις καμένες πευκοβελώνες και καυτές στάχτες μέσα στο δάσος και ανάψεις κατά λάθος καμία φωτιά εάν δεν ρίξεις άφθονο νερό επάνω τους), και έχει ήδη κάνει anodization (ανοδίωση λόγου θερμοκρασίας, να αλλάξει δηλαδή το χώμα του μετάλλου λόγου των υψηλών θερμοκρασιών που αναπτύσσονται- υπάρχει και η ανοδίωση λόγου ηλεκτρόλυσης-, εάν όλα πάνε καλά τα επόμενα χρόνια και είσαστε και καλά παιδάκια μπορεί και η συγκεκριμένη θεματολογία να μπει μέσα στην θεματολογία του blog!).
Να δούμε πόσα χρόνια και εργατοώρες θα με συνοδεύσει και αυτό. Εάν παρατηρήσατε υπάρχει διαρκώς μια σταδιακή εξέλιξη στα καπνιστήρια μου, άρχισαν από μικρά και ακριβά, σε μεγάλα και ακριβά, πήγε πάλι στα μικρά και ακριβά, στα μικρά φθηνά με πιο εξεζητημένο σχεδιασμό, για να φτάσει στο σημερινό επίπεδο σε μικρά φθηνά με το κλασικό σχεδιασμό. Ίσως στο μέλλον να το γυρίσω στα μικρά ακριβά με περισσότερη προστασία στα πλάγια από την θερμοκρασία. Θα δούμε.
Και έτσι απαντάμε και ταυτόχρονα την ερώτηση σχετικά με την μελισσοκομική εμπειρία του Αρκούδα. Ο Αρκούδας λοιπόν παίδες είναι ένας πεντακαπνίστερος μελισσοκόμος ή μελισσοκόμος πέμπτης κλάσης όπως φαίνεται και από την πρώτη φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης.
Νομίζω ότι έχει αρκετή εμπειρία πλέον στην μελισσοκομία, άσχετα εάν κάτι παππούδια τον λένε ΜΙΚΡΕ, Νέουρα, Νέουυυυς, Ψάρακα, Ποντικέ, Γατάκι. Παππούδες είναι, άστους να λένε, με ότι θυμούνται χαίρονται, δεν θα τους έχουμε άλλωστε και για πολύ κοντά μας, σύντομα θα πάνε εν τόπους χλοερούς, εν τόπους αναπαύσεως, μην τους κακοκαρδίζουμε τους καημένους και από πάνω!
Χα χα χα.
Adios Amigos Locos
Μότσανος Λάζαρος
Σοχός 17/8/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου