Χειμερινό Ηλιοστάσιο σήμερα τσακαλάκια μου, η μικρότερη μέρα του χρόνου, και σας έχω ετοιμάσει μια ελαφριά ανάρτηση σχετικά με τον τελευταίο τρύγο της χρονιάς (δεύτερο χέρι του πεύκου), τις μετακινήσεις των μελισσιών από τα πεύκα προς τα μέρη που θα ξεχειμωνιάσουν, ορισμένες εργασίες ξεχειμωνιάσματος μέσα στα μελισσοκομεία μου, και ορισμένες αναμνήσεις (θετικές και αρνητικές) από όλα τα παραπάνω, που θέλω να αποτυπωθούν και να αποτελέσουν μέρος του αρχείου αυτού του blog.
Μερικές διευκρινήσεις πριν από όλα, η ανάρτηση αυτή παρόλο που θα ήθελα να πω πολλά επάνω σε όσα θα σας παρουσιάσω θα φροντίσω να έχει όσο το δυνατόν μικρότερο σχολιασμό, ορισμένα από αυτά που θα δείτε εδώ θα αναλυθούν σε μεταγενέστερες αναρτήσεις, αλλά αυτή η ανάρτηση θα είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομη. Βλέπετε φέτος δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου κανένα διάλλειμα ξεκούρασης ανάμεσα στις μελισσοκομικές χρονιές παρά μόνο 2-3 ημέρες ξεκούρασης (ήδη η μέρα που γράφω αυτή την ανάρτηση είναι στην 3η ημέρα "ξεκούρασης" που θα έχω μόνο με το τέλος της μελισσοκομικής χρονιάς).
Ήδη έχω ξοδέψει αρκετές μέρες εργασίας μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι με βαψίματα και πλήρη αναδιαμόρφωση του μελισσοκομικού μου εξοπλισμού, για να αποκτήσω ξανά πρόσβαση και από την κοντινή πλευρά του εργαστηρίου μου προς τον δρόμο, γιατί φέτος δύο φορές κλείδωσε η μέση μου γιατί κουβαλούσα ορόφους με τρυγημένα πλαίσια από την μακρινή πλευρά του εργαστηρίου μου προς τον δεύτερο δρόμο που είχα πρόσβαση μόνο. Και επειδή δεν λέει να το συνεχίσω αυτό στα 52 μου χρόνια, μέχρι να έρθει η φορά που θα μου καταστρέψει πλήρως την μέση μου, αποφάσισα να μεριμνήσω για να λυθεί αυτό το θέμα, αλλά και να διεκδικήσω τα αυτονόητα!
Αυτές οι εργασίες ήδη έχουν τελειώσει, γιατί ήθελα να δημιουργήσω ένα χρονικό παράθυρο για να ασχοληθώ από εδώ και πέρα με ορισμένες εκκρεμότητες - υποχρεώσεις μου που τις ανέβαλα για αρκετά χρόνια, και πλέον θα πρέπει να γίνουν. Μπορεί να σας ενημερώσω για αυτές, μπορεί και όχι.
Και αμέσως μετά θα πρέπει να ετοιμαστώ για την επόμενη μελισσοκομική χρονιά για εργασίες μέσα στο εργαστήρι μου, και έξω από αυτό. Οπότε είμαι στο τρέξιμο και θα μου επιτραπεί να είμαι λίγο πιο χαλαρός με ορισμένα πράγματα, και καταστάσεις.
Ένα από αυτά θα είναι και αυτή η ανάρτηση που θα μπορούσε να έχει ένα πολύ μεγαλύτερο μέγεθος, και βάθος, αλλά υποτίθεται ότι ακόμη και αυτή την στιγμή που την γράφω θα είναι μια από τις ελάχιστες ημέρες ξεκούρασης μου για αυτή την χρονιά!
Και πολλά είπαμε ήδη, πάμε στην αποτύπωση των τελευταίων αναμνήσεων της μελισσοκομικής χρονιάς.
Η πάνω φωτογραφία είναι από την πρώτη μέρα τρύγων στο δεύτερο χέρι του πεύκου.
Και φώτο από την δεύτερη μέρα τρύγων. Φέτος δεν είχα πολλά παραγωγικά μελίσσια γιατί έκοψα πάρα πολλές παραφυάδες, και γιατί πέρσι η χρονιά ήταν τραγική από νεκταροεκκρίσεις, και είχα κόψει μόνο μια, και φέτος έπρεπε να αναπληρώσω απώλειες τριών χρονιών, αλλά και να αυξήσω και το ζωικό μου κεφάλαιο στους μεγαλύτερους αριθμούς από όλες τις χρονιές που είμαι μελισσοκόμος (και πρακτικά αυτός ήταν και ο πρώτος "τρύγος" μου! Από άποψη αξίας μελισσιών είναι αντίστοιχος, και ίσως και μεγαλύτερος, από τους τρύγους της χρονιάς!).
Λίγα τα παραγωγικά μελίσσια, αλλά τα χρησιμοποιούσα σαν πεταλούδα-μαχαίρι που είναι σε όλα τα σημεία που μπορείς να παρακολουθήσεις, καθώς το μετακινείς σαν τρελό το χέρι σου εδώ και εκεί. Μπόρεσα και τα πήγα σε όλες τις παραγωγικές ανθοφορίες/μελιτωφορίες, και μπόρεσα και έβγαλα 4 τρύγους με αυτά! Με μια μέση απόδοση για κάθε παραγωγικό μελίσσι από τις καλύτερες που είχα ποτέ.
Οπότε μια πολύ καλή χρονιά εάν σκεφτείς τα αποτελέσματα της. Και τα μελίσσια είναι σε σχετικά καλή κατάσταση εάν σκεφτείς το τι παραγωγή έβγαλαν (τα παραγωγικά! Τα υπόλοιπα, που ήταν τα μισά και παραπάνω, που δεν μετακινήθηκαν στα πεύκα είναι σε ακόμη καλύτερη κατάσταση, και θα δείξουν τα δόντια τους στην επόμενη μελισσοκομική χρονιά εάν το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες).
Και συνεχίζουμε με την τρίτη ημέρα τρύγων στο δεύτερο χέρι του πεύκου.
Έτσι, έτσι, έτσι, γιατί εκτός από το να γράφουμε ωραία λογάκια, κάνουμε και αβέρτα τρύγους!
Γιατί δεν είμαστε τίποτα παππούδες μελισσοκόμοι, που δεν μπορούμε να μεταφέρουμε διαρκώς από εδώ, και εκεί, τα μελίσσια μας, και κάνουμε δημόσια προβλέψεις ότι δεν θα δώσει το πεύκο στο πρώτο χέρι του (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ένας ακόμη κόκκινος τρύγος. Το ρίσκο της πρόβλεψης, και η σοφία της κοινοτυπίας), γιατί δεν το λέει η καρδούλα μας το ατελείωτο πάνε, έλα, στα πεύκα, και μετά να παρακαλούμε τον Θεό να μην δώσει το πεύκο στο πρώτο χέρι του, για να μην αυτοεξευτελιστούμε για τις μαλακίες προβλέψεις που κάναμε! Χα χα χα.
Σας είπα, μην με προκαλείτε, γιατί μπορώ να σας έχω στο κράξιμο μέχρι να σας πάρει ο Χάρος! Που στις περιπτώσεις κάποιων δεν είναι και ιδιαίτερα μακρινό αυτό το γεγονός! Ουχ ουχ ουχ αυτό το φαρμακόγλωσσο το αρκούδι μας! Χα χα χα.
Και η πρώτη μέρα μετακινήσεων από τα πεύκα για τα μέρη που θα ξεχειμωνιάσουν τα μελίσσια, κύριο μέλημα εδώ το πόσο υγρό ήταν το έδαφος μέσα στα πεύκοδάση (το έδαφος στα μέρη που θα ξεχειμωνιάζαν ήξερα ότι ήταν μέσα στην λάσπη μετά από συνεχόμενες βροχές εβδομάδων! Δεν ήξερα το τι γίνεται στην Χαλκιδική, οι ζυγαριές έδειχναν διαρκώς 99% υγρασία και απότομες αυξήσεις βάρους που υποδήλωναν βροχοπτώσεις! Αναγκαστικά καθημερινή παρακολούθηση του καιρού για αυτές τις περιοχές από τις μετεωρολογικές σελίδες, αλλά και παρακολούθηση των γύρω περιοχών από διαδικτυακές κάμερες (πχ από κάμερες ξενοδοχείων της περιοχής! Κάθε εργαλείο θα πρέπει να μάθετε να το χρησιμοποιείτε, η πληροφορία είναι δύναμη!)).
Το έδαφος όταν έφτανες στις 3 το μεσημέρι ήταν σχετικά στεγνό, στις 5 το απόγευμα που είχες τελειώσει το φόρτωμα (ημερήσιο φόρτωμα αφήνοντας κυψέλες πίσω για να συγκεντρώνουν τις ιπτάμενες μέλισσες που δεν είχαν προλάβει να μπουν στις κυψέλες τους καθώς τις έκλεινες με το φως της ημέρας) το έδαφος κολλούσε από την υγρασία της αναπνοής των πεύκων, και είχες ένα πόντο λάσπη στις σόλες των μποτών σου!
Δεύτερη μέρα μετακινήσεων.
Και τρίτη μέρα μετακινήσεων. Και από ότι βλέπετε δεν ήταν και τόσα πολλά τα μελίσσια που πήγανε στα πεύκα, λίγο περισσότερα από μια εκατοντάδα. Αλλά η παραγωγή σε μέλι ήταν υπερδιπλάσια από την περσινή με σχεδόν τον ίδιο αριθμό παραγωγικών μελισσιών με πέρσι. Αλλά η φετινή παραγωγή παραφυάδων ήταν υπερεκατονταπλασιάσια της περσινής! Στα υπόψη και αυτό.
Και μια από τις εργασίες ξεχειμωνιάσματος είναι το να περαστούν πλαίσια περιορισμού στις κυψέλες μια που ήδη είχα περάσει και τροφοδότες οροφής στα μελίσσια που δεν είχαν μετακινηθεί στα πεύκα για να περιορίσω τον χώρο τους (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Ένας ακόμη κόκκινος τρύγος. Το ρίσκο της πρόβλεψης, και η σοφία της κοινοτυπίας).
Και τα μελίσσια σε ένα από τα μέρη που θα ξεχειμωνιάσουν.
Και υπάρχει ένας συνδυασμός από πευκίσια-πευκοσουσουρίσια-σουσουρίσια-και πευκοκουμαροσουσουρίσια μελίσσια στα μελισσοκομεία που θα ξεχειμωνιάσουν (Ακούτε παπούδια? Έτσι, έτσι, έτσι! Εάν μετακινείς αβέρτα μελίσσια, και έχεις κάθε στιγμή από 3-4 διαφορετικά μελισσοκομεία σε διάφορες περιοχές, καταλήγεις να έχεις όλους τους συνδυασμούς από μελίσσια βάση των τοποθετήσεων τους! Έτσι, έτσι, έτσι! Εάν δεν τα "παρκάρεις" σε ένα σημείο τα μελίσσια, και τα ξεχάσεις εκεί για 6-9 μήνες, αυτά τα μπερεκέτια θα τα έχεις! Χα χα χα).
Και από πλευράς δυναμικότητας έχουμε τα καλύτερα να είναι τα πευκοσουσουρίσια, να ακολουθούν τα σουσουρίσια, σε κοντινή απόσταση τα πευκοκουμαροσουσουρίσια, και στο τέλος τα πευκίσια.
Δεν χωράμε σε ένα μέρος λέμε!
Τα σουσουρίσια είχαν τις προοπτικές να είναι τα καλύτερα από όλα σε δυναμικότητα, αλλά εάν παρατηρήσετε στις εισόδους τους έχουν "χτυπηθεί" λίγο, λογικό γιατί έβρεχε σε όλη την ανθοφορία της σουσούρας και αυτό προκαλεί απότομες κοπές της νεκταροέκκρισης, που στην περίπτωση της ανθοφορίας της σουσούρας είναι άκρως επικίνδυνες! Τα καλά της Σουσούρας! Μπορεί να σου κάνει κάτσε καλά μελίσσια, αλλά εξίσου εύκολα μπορεί και να στα καταστρέψει!
Και από τις τελευταίες αναμνήσεις αυτής της χρονιάς (οι τελευταίες θα είναι στο παράρτημα αμέσως από κάτω) είναι ο μελιτωεξαγωγέας μου που έπαθε ζημία στην φτερωτή και θα πρέπει να επισκευαστεί. Θα ακολουθήσει ανάρτηση σχετική και για αυτό, όπου θα εξηγώ τα πάντα για τους Νεκρούς Χρόνους στο απομέλισμα, αλλά και την ορθότητα του να έχεις το κάθε μηχάνημα διπλό.
Ευκαιρία να βγει η φτερωτή για να καθαριστεί πλήρως ο μελιτωεξαγωγέας και από το κρυσταλλωμένο μέλι που έχει μέσα του (με ξέστρο, και μελισσοκομική σπάτουλα) για να χρησιμοποιηθεί όλο αυτό το κρυσταλλωμένο μέλι για τροφή των μελισσιών (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Τροφοδοσία με μέλι).
Από τις τελευταίες θετικές αναμνήσεις της μελισσοκομικής χρονιάς θέλω να είναι η γνωριμία μου με μια παρέα παιδιών, που είχαν τοποθέτηση κοντά στα μελίσσια μου στα πεύκα. Τα γνώρισα όταν μου ζήτησαν να τα πάω με το Τ4 σε ένα άλλο μελισσοκομείο τους (μια που είχε χαλάσει το φορτηγό τους, και ένας από αυτούς το είχε πάει σε κοντινό χωρίο για να το επισκευάσει).
Μια παρέα με 5 παιδιά, που κάνανε τρύγο στα μελίσσια τους, που τα είχανε σε τετράδες επάνω σε παλέτες (τα φόρτωναν και τα ξεφόρτωναν με κλαρκ σε μεγάλο φορτηγό), Youtubers, μελισσοκόμοι προφανέστατα όχι πρώτης γενιάς όπως εγώ, άτυχα επίσης, βλέπετε σε αυτούς ήταν που είχε πέσει το πεύκο στα μελίσσια τους (εδώ έκανα λάθος εγώ σχετικά με ποιανού τα μελίσσια τα είχε πλακώσει το πεύκο που έσπασε).
Θα έχουν ακόμη να θυμούνται τον τρελό μελισσοκόμο με το καουμπόικο καπέλο (Ναιιιιιιι! Όταν κάνω μετακινήσεις στα πεύκα φοράω καουμπόικο καπέλο! Για να μην τυφλώνει η αντανάκλαση του ηλίου από το χτένισμα "σαμουράι" όσους έρχονται από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας! Χα χα χα), και το Τ4 που μοιάζει με Σπιτφαϊρ διαλυμένο από τις τρύπες από σφαίρες στην μάχη της Αγγλίας, που πήγαινε γαμιώντας με 70-80 χιλιόμετρα στους χωματόδρομούς, με αυτούς στην καρότσα του φορτηγού! Χα χα χα.
Καλό ξεχειμώνιασμα παίδες.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Και λίγες αρνητικές αναμνήσεις, και το ανάλογο γαύγισμα, για να μην ξεχνιόμαστε.
Ανάφερα πολλές φορές τρύγους με μελισσοκομικές σκηνές από γείτονες μελισσοκόμους (βλέπετε προηγούμενες αναρτήσεις του blog Ένας ακόμη κόκκινος τρύγος. Το ρίσκο της πρόβλεψης, και η σοφία της κοινοτυπίας και Αχχχ αυτά τα μπερεκέτια!) και τις λεηλασίες που μπορούν να προκαλέσουν αυτοί.
Αλλά τώρα θα σας δείξω και το τι εννοώ με την μελισσοκομική σκηνή που υπάρχει μόνιμα στην περιοχή, που μέσα σε αυτή ο παππούς μελισσοκόμος έκανε το απομέλισμα των τρυγημένων πλαισίων με έναν 4αρη χειροκίνητο μελιτωεξαγωγέα (με την βοήθεια φυσικά ακόμη δύο ατόμων), για να κατανοήσετε το πόσο υποτυπώδης είναι ο εξοπλισμός, και πόσο εύκολα μπορούν όλα να πάνε λάθος σε τέτοιες συνθήκες.
Αυτοσχέδια μελισσοκομική σκηνή φτιαγμένη με ασπρόμαυρό νάιλον ενσυρόσεων και μερικά ξύλα. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά αυτή η σκηνή είναι εκεί όσα χρόνια είμαι μελισσοκόμος, και κατεβαίνω στα πεύκα για τοποθετήσεις (15 χρόνια πλέον), και ένας Θεός ξέρει πόσα χρόνια πριν πάω εγώ σε αυτά τα μέρη υπήρχε αυτή η μελισσοκομική σκηνή!
Και μερικές ματιές μέσα για να κλέψετε την τεχνογνωσία της! Νάιλον ενσυρόσεων, πλέγμα από ξύλα που μοιάζουν να είναι κολλημένα με σάλιο (αλλά αντέχουν ήδη 15 χρόνια επιβεβαιωμένα!), μερικά παλούκια στο έδαφος για έξτρα στήριξή (?), σκούπα για να την καβαλάει μια μάγισσα, το μπουφάν του παππού μελισσοκόμου που έχει να έρθει σε αυτά τα μέρη 6-7 χρόνια (γιατί πλέον είναι στα 84-85 του και δεν είναι για τέτοια τσακαλίκια, μακρινοί τρύγοι, και μάλιστα με τρύγο μέσα στο μελισσοκομείο του!).
Και μια πλαστική παλέτα επίσης.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν ήρθε τόσα χρόνια για να λύσει την μελισσοκομική του σκηνή, και την έχει αφήσει εδώ σαν ενθύμιο μιας τέχνης που αργοπεθαίνει, αλλά και σαν πηγή μόλυνσης, και απολύτως δικαιολογημένου εκνευρισμού των δασικών υπαλλήλων απέναντι στους μελισσοκόμους που δεν σέβονται το πευκοδάσος, που τους ταΐζει για δεκαετίες, και το μολύνουν αντί να το προσέχουν σαν τα μάτια τους!
Δηλαδή αυτή η σκηνή θα μείνει εκεί μέχρι να λιώσει το πλαστικό της? Μέχρι να γίνει ο γιος ή ο εγγονός του παππού μελισσοκόμου μελισσοκόμος και ο ίδιος, και να έρχεται να κάνει τρύγους μέσα στα μελίσσια του και αυτός (και να ξαναρχίσουν οι αβέρτα λεηλασίες για τους υπόλοιπους που έχουν τα μελίσσια τους στην ίδια περιοχή!)?
Δεκαετίες τοποθετήσεων σε αυτή την περιοχή, λίγο δεν την αγάπησες, για να την σεβαστείς τόσο όσο να αφαιρέσεις τα τελευταία ίχνη της παρουσίας σου σε αυτή, όταν ήρθε το τέλος σου ως μελισσοκόμος?
Κάθε φορά που φεύγω από μια περιοχή που έχω μελίσσια την "γλύφω" πλήρως από οποιοδήποτε σημάδι της παρουσίας μου, μόνο το "καμένο" χορτάρι από όπου ήταν οι κυψέλες μου φανερώνουν ότι σε αυτό το σημείο υπήρχε μελισσοκομείο, ή έστω κανένα σημάδι-κυψέλη που το αφήνω στα μέρη που κάνω ανελλιπώς κάθε χρονιά τοποθετήσεις εδώ και 15 χρόνια!
Την να την κάνω την πρακτική τεχνική, τι να την κάνω την διαφύλαξη της μελισσοκομικής τεχνικής και τέχνης, εάν δεν σεβόμαστε αυτό που κυριολεκτικά μας δίνει το φαγητό στο τραπέζι μας!
Και συνεχίζουμε με τα αρνητικά.
Τα μελίσσια έχουν φύγει, αλλά η δεξαμενή για το νερό, και τα φελιζόλ που είχε μέσα της για να μην πνίγονται τα μελίσσια έχει μείνει, γιατί θα υπάρξει τοποθέτηση και την επόμενη χρονιά από τον ίδιο μελισσοκόμο.
Οπότε γιατί να το μετακινήσουμε?
Ας το αφήσουμε καλαμπαλίκι μέσα στο δάσος για ένα χρόνο ακόμη (και δύο, και τρία, και, και, και, και, άπειρα χρόνια), τσεγκενέ μαχαλά!
Μελισσοκόμοι δεύτερης, και τρίτης γενιάς!
Δυστυχώς οι μελισσοκόμοι που δεν είναι πρώτης γενιάς πολλές φορές λειτουργούν σαν να είναι σε ράγες! Και στα καλά, αλλά και στα κακά!
Οπότε πρέπει να πέφτει και το ανάλογο κράξιμο, μπας και κόψουν τα καφριλίκια που έκαναν και οι γονείς τους, και οι παππούδες τους!
Θα τα βλέπουν αυτά οι δασικοί και θα μας κόψουν τον κώλο (όπως και τα γαμημένα τα λάστιχα που τα έχετε για βάσεις των κυψελών κάποιοι, και μάλιστα τα αφήνετε εκεί αμανάτι όταν μετακινείτε τα μελίσσια σας για να κρατάνε το μέρος για την επόμενη χρονιά! Το απόλυτο καφριλίκι!!!!), για εσάς θα την πληρώσουμε όλοι μας, και θα μας διώχνουν τελείως δικαιολογημένα από όλα τα πευκοδάση (όπως έκαναν πριν από μια δεκαετία στις ορεινές τοποθετήσεις του πρώτου ποδιού της Χαλκιδικής, όπως κάνουν τα τελευταία χρόνια και με τις τοποθετήσεις στην Νικήτη!), αν μάλιστα μάθουν και τι θέσεις έχετε και εσείς στον δημόσιο τομέα δεν θα σας ξεπλένει τίποτα με αυτά που θα σας λούσουν!
Και πολύ καλά θα σας κάνουν!
Είιιιιιι! Γίνετε επιτέλους άνθρωποι!
Μην μου είσαστε μόνο τουπέ γιατί είσαστε μελισσοκόμοι δεύτερης, και τρίτης γενιάς, και "εγώ είχα 46 χρόνια μελισσοκόμος πριν πιάσεις εσύ καν το ξέστρο!" ή "εμείς είμαστε σε αυτά τα μέρη από τον παππού μας!", και "όταν εγώ ήμουν στα μελίσσια εσύ......... τι να σου λέω τώρα!" γιατί εγώ το μόνο που βλέπω είναι δεκαετίες καφρίλας και λαθών, γενιές επί γενιές αρπακολατζίδων και τσιρικιτζίδων, και μελισσοκομικές επιχειρήσεις καραγκιόζ μπερντέ Ανα νταμ Μπαμπα ντάμ!
Καταλάβετε το επιτέλους, δεν αποτελείτε πρότυπο αντιγραφής, αλλά μόνο αποφυγής! Εκτός εάν θεωρείτε ότι και οι κάτοικοι του Δενδροποτάμου Θεσσαλονίκης, και της Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, θα έπρεπε να αποτελούν πρότυπο για τους υπόλοιπους σε αυτή την χώρα!
Ξυπνήστε!
2026 σε λίγες μέρες θα γράφει το κοντέρ!
Αυτά το λοιπόν τα νέα της Αλεξάνδρας.
Σειρά Αναμνήσεις τρύγων
Αναμνήσεις από έναν όχι και τόσο κόκκινο τρύγο
Τέλος ακόμη μιας μελισσοκομικής χρονιάς
Κάνοντας τρύγο με τρείς κυψέλες και ένα σημάδι
Όταν κάποιοι μετακινούν μελίσσια κάποιοι άλλοι τρυγούν μελίσσια. Και μερικές ακόμη μελισσοιστορίες
Μα καλά, αυτός ο Αρκούδας μόνο 21 μέρες τον χρόνο δεν έχει τα μελίσσια του στα πεύκα?
Ο Αεκίνητος Μελισσοκόμος, το φωτεινό παράδειγμα του Γιώργου Αδαμίδη
Ένας ακόμη κόκκινος τρύγος. Το ρίσκο της πρόβλεψης, και η σοφία της κοινοτυπίας
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 21/12/2025
