Μια που είμαι στο κρεβάτι με την μέση μου πιασμένη έπειτα από έναν τρύγο 120 διπλών κυψελών (και όροφοι και γονοφωλιές!), σε μια μέρα, από δύο μελισσοκόμους, που το άθροισμά των ηλικιών τους ξεπερνά τον ένα αιώνα (101 χρόνια! Χα χα χα) ας σας ετοιμάσω μια ανάρτηση μελισσοκομική. Μια μελισσοκομική ανάρτηση που μάλιστα δεν θα έχει πρωταγωνιστή εμένα, αλλά άλλους μελισσοκόμους.
Κυρίως τον φίλο μου Νικόλαο Κασούρη, μελισσοκόμο πρώτης γενιάς από την Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, που τον βοήθησα στον τρύγο του στην Θάσο (τον είχα βοηθήσει και πριν από 10 μέρες στην μεταφορά των μελισσιών του στην Θάσο από την περιοχή της Θεσσαλονίκης, αυτή η μεταφορά αλλά και η ανάλυση του κόστους της, και το εάν αξίζει η μεταφορά στην Θάσο, και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα καλυφθούν σε άλλη ανάρτηση, που θα ενταχθεί στην σειρά αναρτήσεων μεταφορών, μια που θέλω να αναπτύξω πολύ περισσότερο αυτή την θεματολογία μετά από την πρώτη ανάρτηση του blog
Κεφάλαιο μεταφορές μελισσιών πριν από 10 χρόνια, μια που η εμπειρία μου, αλλά και οι γνώσεις μου, έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από εκείνες τις εποχές).
Αλλά επίσης θα έχει και πρωταγωνιστές τους μελισσοκόμους που περίμεναν υπομονετικά να πάρουν το πρώτο πλοίο για την Θάσο από την Κεραμωτή, την Πέμπτη 3/10/2024. Μελισσοκόμοι με πολλά μελίσσια και εντυπωσιακότατα φορτηγά από όλη την Ελλάδα, αλλά κυρίως από την Νότια Ελλάδα που πλέον έρχονται όλο και πιο συχνά σε τοποθετήσεις στον Βορρά, έπειτα από την καταστροφή των περισσοτέρων πευκοδασών της Εύβοιας.
Θα προσπαθήσω να κρατήσω την ανάρτηση με όσο το λιγότερο μπλα, μπλά, αλλά στο μέτρο του δυνατού φυσικά, μια που αναφέρεται σε τρύγο μελισσιών, μετακινήσεις μελισσιών, επενδύσεις σε μελισσοκομικό κεφάλαιο και εξοπλισμό, αλλά και σχέσεις μελισσοκόμων μεταξύ τους και το πνεύμα αλληλοβοήθειας που θα έπρεπε να ισχύει ανάμεσα τους.
Επίσης θα αναφερθώ και σε 1-2 προσωπικά ζητήματα μου, καθώς και συμπεριφορές άλλων μελισσοκόμων απέναντι μου, για να κατανοήσετε περισσότερο την πιο αποστασιοποιημένη και απόμακρη στάση μου προς τον κλάδο (και το ανθρώπινο είδος γενικότερα! Χα χα χα). Ένα μικρό κερδισμένο δικαίωμα μου, του να μπορώ να παρουσιάζω τα παράπονα μου μετά από σχεδόν έντεκα χρόνια διαδικτυακής παρουσίας μου με αυτό το δημόσιο βήμα που έχω (τα οποία θα είναι γραμμένα με κόκκινα γράμματα, και μπορεί να μην αρέσουν σε αρκετούς, μια που θα έχουν την οργή, την λύσσα, και την επιθετική οπτική ενός μελισσοκόμου πρώτης γενιάς. Εάν δεν αντέχετε αλήθειες, ή κριτική, απλούστατα αγνοήστε τα, και συνεχίστε με την ανάγνωση της υπόλοιπης ανάρτησης που είναι γραμμένη με μαύρα γράμματα).
Και συνεχίζουμε από εκεί που έχει τελειώσει η ανάρτηση του blog
Όταν σε πιάνουν οι νοικοκυροσύνες - Αποκατάσταση μελισσοκομικού υπόστεγου. Όπου θεωρητικά το πρόγραμμα εργασιών για την επόμενη εβδομάδα θα ήταν Κυριακή ξεκούραση, Δευτέρα-Τρίτη να συνεχίσω τα βαψίματα μέσα στο σπίτι μου σε ορισμένα δωμάτια, Τετάρτη - Πέμπτη να προετοιμάσω το μελισσοκομικό μου εργαστήρι για τις επισκευές από τον μάστορα, μετακινώντας μελισσοκομικό εξοπλισμό και επισκευή των βλαβών από μάστορα και αντίστοιχο καθάρισμα του μελισσοκομικού εργαστηρίου μου από μπάζα και σκόνη από τις εργασίες του, Παρασκευή - Σάββατο να προβώ σε πλήρη ανακατανομή του μελισσοκομικού μου εξοπλισμού στο μελισσοκομικό εργαστήρι μου, και βελτιστοποίηση της εκμετάλλευσης του χώρου εκεί μέσα μπας και στο μέλλον μπορέσω να χωρέσω και άλλο μελισσοκομικό εξοπλισμό που θέλω να αγοράσω (εάν όλα πάνε καλά!), και μετά οι επόμενες μέρες θα είναι ξεκούρασης και αποθεραπείας, για να είμαι σε όσο το δυνατόν καλύτερη σωματική κατάσταση για τους τρύγους του δεύτερου χεριού του πεύκου και τις μετακινήσεις των μελισσιών μου από τα πεύκα.
Αυτό ήταν το πρόγραμμα μου, αλλά επειδή ξέρω καλά όταν στην Ελλάδα κάνεις σχεδιασμό ο Θεός γελά, αποφάσισα να κάψω την Κυριακή με το να αλλάξω την κατανομή του μελισσοκομικού μου εξοπλισμού για να ελευθερώσω τον χώρο που μου ζήτησε ο μάστορας (αλλά επίσης να δημιουργήσω έναν ενιαίο χώρο μέσα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι και να παρατήσω την δομή δύο "δωματίων" μέσα σε αυτόν με την ευκαιρία των επισκευών). Κουραστική δουλειά που μου πήρε ώρες αλλά βγήκε. Δευτέρα πρωί με παίρνει τηλέφωνο ο μάστορας "Τι λες να σου έρθω σε μισή ώρα (αντί για Τετάρτη-Πέμπτη) για να κάνουμε τις βλάβες που μου είπες?", συμφώνησα λέγοντας του το πόσο τυχερός ήταν μια που ήδη είχα ετοιμάσει το μελισσοκομικό εργαστήρι μου για αυτόν, γιατί αλλιώς θα τον έβαζα για ώρες και μετακινεί, πάγκους, μελιτοεξαγωγείς, δοχεία ωρίμανσης, εργαλεία, μαζί με μένα πριν αρχίσει την δουλειά του.
Οπότε όλη η Δευτέρα και η Τρίτη πήγε για επισκευές βλαβών από τον μάστορα και καθαρισμός του εργαστηρίου από όλες αυτές τις εργασίες, και αντίστοιχα οι επόμενες εργασίες θα ήταν για Τετάρτη -Πέμπτη η ανακατανομή του εξοπλισμού μου στο μελισσοκομικό εργαστήρι μου, και Παρασκευή-Σάββατο τα βαψίματα.
Τετάρτη πρωί με παίρνει τηλέφωνο ο φίλος μου ο Νικόλας, και μου λέει εάν μπορώ να τον βοηθήσω με τον τρύγο στα μελίσσια που είχαμε κατεβάσει στην Θάσο μαζί, θα έπαιρνε και ένα φίλο του επαγγελματία οδηγό που όμως δεν ήταν μελισσοκόμος (ο Χρήστος) όπως και θα νοίκιαζε μεγάλη κλούβα (ένα Fiat Ducato, με κόστος 80 ευρώ την μέρα) για όσες μέρες θα κρατούσε ο τρύγος, για να μεταφέρουμε μελισσοκομικό εξοπλισμό και υλικό για τον τρύγο, αλλά και τους ορόφους με τα τρυγημένα πλαίσια (συν όλους τους ορόφους που θα κατεβάζαμε από όλα τα μελίσσια που είχαμε μεταφέρει στην Θάσο, 120 τον αριθμό. Υπερβολικά φιλόδοξος στόχος για μεταφορά από οποιοδήποτε φορτηγάκι! Και τελικά ναι, ήταν υπερβολικά, υπερβολικά, φιλόδοξος!).
Του είπα φυσικά, θα χαρώ να τον βοηθήσω, άρχισε να λέει κάτι βλακείες για αμοιβή και τέτοια χαζά, τον έστειλα στον διάολο και να πάει να γαμηθεί, και του διευκρίνισα ότι αυτό το κάνω μόνο για αυτόν, γιατί τον εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο, γιατί του έχω και υποχρέωση γιατί μου έσωσε πλήρως μια μελισσοκομική μου χρονιά με μια πληροφορία που μου έδωσε* , και γιατί ήταν φίλος και "δικός" μου άνθρωπος**. Οπότε κλείνουμε και ραντεβού για τις 2 το πρωί στον Λαγκαδά, από όπου θα με έπαιρναν τα παιδιά από εκεί που θα είχα παρκάρει το Τ4 για να πάμε με το Ducato στην Κεραμωτή, για να προλάβουμε το πρώτο πλοίο από την Κεραμωτή για την Θάσο, αλλά και να προλάβουμε να κοιμηθούμε και λίγο (και φυσικά δεν κοιμήθηκα καθόλου όσο και εάν το προσπάθησα! Ποτέ δεν μπορώ να κοιμηθώ την πρώτη μέρα μετακινήσεων, ή τρύγων από το άγχος! Μετά η εξάντληση μου φροντίζει να λύσει αυτό το πρόβλημα για μένα).
Οπότε και ξεκινάμε στις 1:50 το πρωί από τον Λαγκαδά και μέσα σε μια μισή ώρα (και τέσσερα διόδια! Χα χα χα) βρισκόμαστε στην Κεραμωτή! Τρομερό πράμα το καινούριο φορτηγό ρε φίλε! Το να μην κρατάς την ανάσα σου για εκατοντάδες χιλιόμετρα, για να ακούς τον κινητήρα μην κάνει οποιοδήποτε ύποπτο θόρυβο που σημαίνει ότι θα έχεις μπελάδες λίαν συντόμως! Και η ειρωνεία είναι ότι και οι τρεις επιβάτες του Ducato είναι κάτοχοί Τ4 (Πράσινο εγώ, Κόκκινο ο Νικόλας, Κίτρινο ο Χρήστος! Χα χα χα) και ξέρουμε πολύ καλά το πόσο προβληματικά μπορούν να πάνε τα πράγματα στον δρόμο!
Πολλά μπλά, μπλά. είπαμε πρωταγωνιστές οι άλλοι μελισσοκόμοι σήμερα, καιρός να στρέψω την κάμερα σε αυτούς (θα έχω μια μικρή φιλική συμμετοχή στο κομμάτι του τρύγου πάλι, αλλά είπαμε, άλλοι οι πρωταγωνιστές (καλά στα κόκκινα κομμάτια της ανάρτησης όσοι τα διαβάσετε θα δείτε ότι πρωταγωνιστώ αβέρτα, και εγώ, και η λίστα των νεκρών! Χα χα χα)).
Και φτάνουμε στις 3:30 στην Κεραμωτή και αντικρίζουμε αυτό! Ο κακός ο χαμός από μελισσοκόμους και μελισσοκομικά φορτηγά (ήξερα ότι τις προηγούμενες 4 ημέρες γίνονταν πανικός από μελισσοκόμους που πήγαιναν στην Θάσο και ότι κάθε πρωί το πλοίο ήταν φορτωμένο μέχρι τα μπούνια με μελισσοκομικά φορτηγά, αλλά άλλο να βλέπεις φωτογραφίες μερικά φορτηγά μέσα σε ένα πλοίο, και άλλο να βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια μισό χιλιόμετρο μελισσοκομικά φορτηγά!).
Τελευταίοι εμείς, και να μας έχουν φάει τα φίδια από την αγωνία εάν θα κατορθώσουμε να μπούμε στο πρώτο πλοίο, ή θα περιμέναμε για το επόμενο (ή επόμενα!). Ευτυχώς που δεν κουβαλούσαμε μελίσσια αλλά πηγαίναμε για τρύγο γιατί ο Νικολής είναι τόσο αγχώδης που θα μας έμεινε στον τόπο! Χα χα χα.
Οπότε τρεις μαντραχαλάδες μην έχοντας τίποτα να κάνουμε βολτάρουμε, και έχω την τέλεια ευκαιρία να τραβήξω αβέρτα φωτογραφίες για την ανάρτηση που ήδη σχεδίαζα μέσα στο μυαλό μου, γιατί πρώτα από όλα είμαι blogger και έπειτα μελισσοκόμος!
Πάλι για σένα μιλάς ρε κατσαπλιά? Δεν μας είπες ότι οι άλλοι θα είναι πρωταγωνιστές?
Καλά, καλά, καλά! Το κόβω! Χα χα χα.
Πολύ πράμα ρε φίλε, και από όλη την Ελλάδα, Βορράς και Νότος! Αλλά στο συγκεκριμένο δρομολόγιο οι Νότιοι μελισσοκόμοι αποτελούν τον κύριο όγκο και τις πιο εντυπωσιακές παρουσίες μελισσοκομικά! Τεράστια φορτηγά, εκατοντάδες κυψέλες (πεντακοσάρες στα τεράστια φορτηγά!), Κλαρκ για την μεταφορά των κυψελών, αβέρτα δύναμη σε εργατικά χέρια!
Και εδώ φαίνεται η διαφορά των Νότιων μελισσοκόμων όσο αφορά την οργάνωση και την επένδυση στις επιχειρήσεις τους σε σχέση με τους Βόρειους μελισσοκόμους. Εδώ η μελισσοκομία αρχίζει και τελειώνει στον αριθμό των κυψελών και στα μεγάλα μελισσοκομικά φορτηγά, εκεί υπάρχει όμως ένα τεράστιο βάθος σε μελισσοκομικό εξοπλισμό για τις μεταφορές και στο μελισσοκομικό εργαστήρι! Περιττό να σας πω ότι οι Νότιοι μελισσοκόμοι, και όχι οι Βόρειοι, είναι το πρότυπο μου επάνω σε αυτό τον τομέα***!
Ω ρε φίλε πράμα!
Και συνεχίζει!
Και εδώ η μόνη εργασία που είναι χειρότερη και από την μελισσοκομία!
Χα χα χα.
Φουκαράδες! Δουλεύουν από τις 6 το απόγευμα και ακόμη θα είχανε ώρες εργασίας για να πακετάρουν τα ψάρια και να τινάξουν τα δίχτυα, για να πάνε για μερικές ώρες για ύπνο, για να ξεκινήσουν πάλι το ταξίδι στην θάλασσα στις 6 το απόγευμα, 6 μέρες την εβδομάδα, μακριά από την πατρίδα τους την Αίγυπτο! Μαύρα χάλια!
Και το να σε λυπάται ένας μελισσοκόμος για την δουλειά που κάνεις, μάλλον είναι ότι πιο απελπιστικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί! Πραγματικά ο πάτος του βαρελιού όσο αφορά την δυσκολία της εργασίας και την επικινδυνότητα της!
Και ευκαιρία να κάτσουμε για λίγο, ο Χρήστος μιλάει με τους Αιγύπτιους ψαράδες και μαθαίνει για την δουλειά τους, εμείς οι δύο μιλάμε με έναν μελισσοκόμο.
Από την Θάσο ζει στον Έβρο, καλοκαίρι Έβρος χειμώνας Θάσος η ζωή του, όσο και αν ακούγεται παράξενο, 500 μελίσσια, ήταν να δούνε μερικά μελίσσια με τον γιό του είπε "δεν φορτώνουμε και το αγροτικό μια πενηντάδα έτσι και αλλιώς μια που θα πάμε Θάσο?", τα παλιά τα χρόνια νοίκιαζαν οι μελισσοκόμοι ένα πλοίο μόνο για την πάρτι τους, τώρα ο κακός ο χαμός γίνεται, κάηκε η Εύβοια και οι Νότιοι μελισσοκόμοι είναι αναγκασμένοι να έρχονται μέχρι την Θάσο, από Άρτα, Αχαΐα, Κορινθία, Θεσσαλία, και από τα δικά μας τα μέρη, βαριά μελισσοκομικά ονόματα από τον Νότο με 1000-1500-2000 μελίσσια, οργανωμένοι οι άνθρωποι και όχι σαν τους αρπακολλατζήδες εμάς, και έρχονται από την Πάτρα, πως ρε φίλε, τι ώρα ξεκίνησαν για να είναι εδώ πριν και από εμάς, και ποιος σου λέει ότι ξεκίνησαν από την Πάτρα, μπορεί να τα είχαν στο Κιλκίς για πολύκομβο, ή στα ορεινά της Χαλκιδικής για σουσούρα ή κισσό, ή στον Έβρο για τα ηλίανθα, μόνο εμείς νομίζεις πάμε στα μέρη τους, τσακισμένη η μέση μου, δεν υπάρχουν νέα παιδιά για να βοηθήσουν στην δουλειά ακόμη και για να μάθουν την τέχνη, δεν μαθαίναμε γράμματα και βασανιζόμασταν με τα μελίσσια!
Ακούω τον Νικόλα να μιλάει με κατεβασμένα τα αυτιά "Λέμε και εμείς ότι είμαστε μελισσοκόμοι! Με τις κατσαρίδες μας και ντεμέκ έχουμε μελίσσια! Κοίτα αυτοί τι έχουν! Τα Σκάνια και τα Μαν, τα τεράστια τα Μερσεντές! Με τα Κλαρκ τους να κουβαλάνε παλέτες με κυψέλες, και χέρια! Κοίτα πόσα χέρια! Στρατός! Ανά νταμ, παπα ντάμ (από μάνα σε μάνα, και από πατέρα σε πατέρα) πάει το βασίλειο! Τα πάντα στρωμένα, και εμείς κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να φτιάξουμε αυτά που τα βρήκαν αυτοί έτοιμα στα 18 τους!".
Αχχχχ το γνωστό παράπονο των μελισσοκόμων πρώτης γενιάς! Το τόσο επίπονο και το τόσο αληθές! Δεν είναι όμως ώρα για παράπονα και πικρή συνειδητοποίηση της πραγματικότητας!
"Όταν κάποιοι μετακινούν μελίσσια, κάποιοι άλλοι τρυγούν μελίσσια!" λέω "Μην το ξεχνάς ότι εμείς είμαστε για τρύγο εδώ ενώ αυτοί ακόμη μετακινούν μελίσσια!"**** "Εδώ φαίνεται ο μελισσοκόμος Νικολή!". Τον βλέπω να αναθαρρεί! "Καλά είναι να το βουλώσω μην πω καμία μαλακία και του ρίξω πάλι τα αυτιά" ή μόνη μου σκέψη! Βουβός κινηματογράφος τα επόμενα λεπτά.
Και κάπου εκεί κρύβεται ένα κλάρκ! Χα χα χα.
Ο Νικολής τους ξέρει όλους, τους χαιρετά, εγώ είμαι ένα παράξενο πλάσμα δίπλα του, με παραλλαγή, δερμάτινο μπουφάν, κοτσίδα, κίτρινες γαλότσες, ραμμένες στο χέρι τρύπες στην παραλλαγή, αγριεμένο βλέμμα, τους ρίχνω και ένα κεφάλι σε ύψος (κοντοί οι Νότιοι μελισσοκόμοι! Τους ρίχνουμε ένα κεφάλι εγώ και ο Νίκος, και δεν είμαστε οι ψηλότεροι βόρειοι μελισσοκόμοι που γνωρίζω! Αλλά επίσης το τρώνε όλο το φαγάκι τους! Αυτό είναι κοινό χαρακτηριστικό με τους βόρειους μελισσοκόμους! Χα χα χα).
Ξαφνικά κίνηση, φώτα, ξεκινάνε την επιβίβαση από τις 4:33 αντί για τις 5:30 στο πλοίο! Άντε να δούμε εάν θα μπούμε και εμείς, είμαστε πολύ πίσω, μας κάνουν νόημα οι ναύτες να περάσουμε μπροστά, μάλλον είμαστε "συμπλήρωμα" ανάμεσα στα μεγάλα τα φορτηγά, ο Χρήστος μένει μέσα στο Ducato, είναι τόσο τσίμα, τσίμα, το φόρτωμα που δεν χωράει να βγει έξω από αυτό.
"Εάν γίνει κανένα ατύχημα τώρα και βυθιστεί το πλοίο πάει η μισή μελισσοκομία της Ελλάδας!!!" λέω εγώ τελείως αθώα, εκδηλώνοντας το ταλέντο μου στο black humor που με κάνει τόσο αξιαγάπητο στις παρέες!
Χα χα χα
Και συνεχίζουν να φορτώνουν και να φορτώνουν, δεκάδες φορτηγά, χιλιάδες κυψέλες, εκατοντάδες εκατομμύρια μέλισσες!
"Έπρεπε να έχουν οι μελισσοκομικές ζυγαριές και μετρήσεις για το υψόμετρο" λέω πάλι αθώα εγώ, "Να καταγράψουν σήμερα την βύθιση κατά ένα μέτρο του νησιού, με τόσες κυψέλες και φορτηγά που μπαίνουν! Ετοιμάσου να δεις κανένα 200-300 γραμμάρια λιγότερα στην μελισσοκομική ζυγαριά από αυτό που έδειχνε χθες, και φαντάζεσαι να τρυγάμε εμείς και να ξεφορτώνει κανένα από τα τεράστια φορτηγά δίπλα μας? Πόση φάση θα έχει να γίνεται ο χαμός από μόλις ανοιγμένες κυψέλες δίπλα σε τρυγημένες κυψέλες?" εξακολουθώ να δίνω ρεσιτάλ εγώ, και να καίω την καρδιά του Νικόλα από το άγχος! Πόση απόλαυση του να είσαι σαδιστής και να έχεις κάποιον δίπλα σου που να αγχώνεται τόσο εύκολα! Απόλαυση τρελή λέμε!
Χα χα χα.
Μπράβο ρε παιδιά αυτή είναι οργάνωση, "Σας πάω" που έλεγε και ο Χριστόδουλος!
Και ένα πιο κοντινό πλάνο εδώ! Δύο τα Κλαρκ ε? Ένα κίτρινο διαβολάκι και ένα πράσινο ε! (Νικολή μόλις μου ήρθε! Το πράσινο το φορτώνουν στην νταλίκα με την βοήθεια του κίτρινου Κλαρκ και για αυτό είναι μπροστά στην καρότσα της νταλίκας, και το κίτρινο το ανεβάζουν στο τέλος της καρότσας με ράμπες! Να η απάντηση στην ερώτηση σου! Τώρα το πως ανεβάζουν 6η σειρά κυψέλες αυτοί που δεν έχουν Κλαρκ και είναι μόνο τρία άτομα δεν το έχω σκεφτεί πως το κάνουν! Ας μην ξέρω κάτι και εγώ! Δεν πειράζει! Χα χα χα).
Και συνεχίζουν να φορτώνουν! Ααααα ναι! Ζαφείρη είδα και γερανό σε μελισσοκομικό φορτηγό! Μακάρι να ήσουν εδώ φίλε μου να δεις αυτά που συζητάμε με τις ώρες και ονειρευόμαστε κάποια στιγμή στο μέλλον να τα κάνουμε και εμείς!
Πολύ μερακλίδικο φίλε μου! Μπράβο! Μου αρέσουν όσοι πάνε την δουλεία τους ένα βήμα παραπάνω! Άρχοντες!
Και ο κύριος Νικόλας!
Γουστάρεις φωτογραφία Νικολή?
Πως γίνεται εγώ να βγάζω τέτοιες φωτογραφίες στην στιγμή, και εσύ να τραβάς φώτο στους άλλους με μπουκωμένο το στόμα τους με φαγητό, με στριμμένο το κεφάλι τους , και να είναι και σε φλου εστίαση! Φλου φωτογραφία! Με ψηφιακή μηχανή! Τι ταλέντο είναι αυτό! Και να θέλεις να το κάνεις δεν μπορείς! Χα χα χα.
Πω πω πω πράμα!
Να είσαι επιβάτης τυχαίος στο πλοίο, αλλά και αλλεργικός στην μέλισσα, και να βλέπεις αυτό το θέαμα!
Υποθέτω αγαλλίαση ψυχής ε?
Είπαμε!
Σαδιστής!
Χα χα χα.
Αλίμονο στους φουκαράδες που θα πρέπει να ξεφορτώνουν τέτοια τέρατα με τα χέρια, και όχι με Κλαρκ! Δεν θα τους μείνουν χέρια, γόνατα, μέση! Τα σέβη μου! Ήρωες!
Και κάπου εκεί είναι ένα νησί που θα βυθιστεί ένα τουλάχιστον μέτρο σήμερα!
Χα χα χα.
Λίγο ακόμη και θα βρίσκανε στο ταβάνι!
Είπαμε, είναι υπερβολικό το φόρτωμα, εάν γίνει καμία γκέλα θα μιλάνε για εβδομάδες τα κανάλια για την "εθνική τραγωδία"! Δεν είμαι σίγουρος εάν είναι τελείως νόμιμο ένα τόσο πυκνό φόρτωμα, και ότι συνάγει με τα μέτρα ασφαλείας των πλοίων!
Και επιτέλους μετά από 38 λεπτά ταξιδιού φτάνουμε στην Θάσο και ή μισή μελισσοκομία της Ελλάδος βγαίνει αλώβητη για ακόμη μια μέρα! Ναι αλλά υπάρχει και η επιστροφή από την Θάσο! Όλο και κάτι μπορεί να πάει στραβά, και να πάει ξαφνικά το μέλι στα 30 ευρώ το κιλό, όπως και το λάδι!
Είμαι σε ρέντα σήμερα δεν μπορείτε να πείτε!
Το black humor στα καλύτερα του!
Χα χα χα.
Και φτάνουμε στο μελισσοκομείο του Νικολή και ετοιμαζόμαστε από τις 7:30 να τρυγήσουμε τα 120 μελίσσια. "Θα τα τελειώσουμε σε μια μέρα!" λέει ο Νικολής, "Είσαι παλαβός!?!?! 120 μελίσσια, διώροφα, δύο μελισσοκόμοι, 50 και 51 χρονών, έναν αιώνα άνθρωποι?", "Ναι 120! Πάνω κάτω, και όροφο και γονοφωλιά!", "Πας καλάααααααααααααα?!?!?!".
Χα χα χα.
Ναι τον καταλαβαίνω απόλυτα, μας έχει δύο άτομα που ήρθαμε να τον βοηθήσουμε όχι με αμοιβή αλλά γιατί είναι φίλος μας, γιατί είναι αυτός που είναι, και του αξίζει αυτό. Τον πιάνει το φιλότιμο του, δεν το λέει αλλά ξέρω ότι το σκέφτεται "Πως θα τα βάλω τα παιδιά να μείνουν δυο μέρες εδώ?" το αντιλαμβάνομαι πλήρως, ξέρω την μελισσοκομική ζωή του, είναι παρόμοια σε πολλά σημεία με την δική μου, μελισσοκόμοι πρώτης γενιάς και οι δύο μας, τα πάντα τα ξεκινάμε από το μηδέν, μελισσοκομία μάθαμε και οι δύο κουβαλώντας ξένα μελίσσια, κόβουμε από τους εαυτούς μας για να δώσουμε στα μελίσσια, τα πάντα βουνό, δεν μας χαρίστηκε τίποτα "120 μελίσσια τρύγο? 120 μελίσσια! Θα το κάνουμε!" ναι και στην φωτιά θα πέσουμε, αλλά θα το κάνουμε!
"Πες μου πως θέλεις να γίνει ο τρύγος, δύο να τρυγούμε μαζί ή ένας τρυγά ένας βοηθά?". Ευκαιρία να "κλέψω" την μελισσοκομική τέχνη που έρχεται από το δεύτερο χέρι της Χαλκιδικής! Πόσο διαφέρει από την Μελισσοκομία του Σοχού που ήδη την έχω "κλέψει". Ένας τρυγάει, ο δεύτερος βοηθάει, παίρνει τα πλαίσια, φροντίζει να έχει διαρκώς κλειστά τα καπάκια από τα τρυγημένα (ανάποδο καπάκι για πλήρες κλείσιμο), δίνει στο τέλος χτισμένα πλαίσια, κλείνει με φοαμ τις ντάνες και κλείνει την κυψέλη με φοαμ (γιατί φόαμ και όχι ασπρόμαυρο νάιλον ενσύρωσης που στην πραγματικότητα αυτό είναι, αλλάζουμε την λέξη περιγραφής για να τριπλασιάσουμε την τιμή του? Χα χα χα) και το καπάκι, ντάνες γονοφωλιάς και δύο ορόφων με φόαμ επάνω. Δεν διαφέρει σε τίποτα η τεχνική τρύγου με αυτή που ξέρω (οκ δεν χρησιμοποιώ καθόλου φόαμ εγώ, έχω κλειστούς αεραγωγούς στα καπάκια με χαρτί από τα φύλλα κεριού και κολλητική ταινία).
Τελικά οι ιστορίες για τους Χαλκιδικώτες μελισσοκόμους που έφερναν τα μελίσσια τους στον Σοχό επαληθεύεται! Υπήρξε ανταλλαγή των μελισσοκομικών γνώσεων, και χειρισμών, ανάμεσα στους μελισσοκόμους του Σοχού και της Νικήτης!
\Οι μελισσοκόμοι της Νικήτης κλέψανε όλους τους μελισσοκομικούς χειρισμούς τους από τους μελισσοκόμους του Σοχού!!!!
Ναι καλάαααααααα!
Χα χα χα.
Η δουλειά τσουλάει άψογα, γρήγορα, αποτελεσματικά, βγαίνουν όγκοι και όγκοι εργασίας, ή μια ντάνα μετά την άλλη γεμίζει! Πολύ γρήγορος ο Νικόλας με μεγάλη δυσκολία τον προλαβαίνω! Ακούραστος, αεικίνητος, δείχνει 20 χρόνια νεότερος στην κίνηση από αυτή που είναι, εγώ αντίθετα δείχνω ακριβώς όσα χρόνια είμαι! Χα χα χα.
Κυψέλη στην κυψέλη, ντάνα στην ντάνα, η δουλειά βγαίνει, 10 ή ώρα και έχουμε βγάλει 40 κυψέλες!
"Τόσες δεν βγάζω ούτε σε μονές ολόκληρη μέρα τρύγου!" του λέω, "Βοηθάνε οι μέλισσες, μας αγνοούν τελείως, για αυτό και πάμε γαμιώντας, εάν πάει έτσι θα τα καταφέρουμε! Να τις τελειώσουμε σήμερα και να φύγουμε με το τελευταίο πλοίο!" "Μπορεί! Γίνεται! Αν μπορέσουμε να κρατήσουμε τον ίδιο ρυθμό, πολύ δύσκολα μεν, αλλά γίνεται!", " Ο ρυθμός θα πέσει αναγκαστικά, το πρόβλημα είναι οι μέλισσες, αν μας αφήσουν!".
"Αν μας αφήσουν οι μέλισσες" ναι! Να θυμηθώ να το εντάξω και αυτό στα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν και να ανεβάσουν το κόστος των τρύγων στην ανάρτηση μου με την ανάλυση του κόστους τοποθέτησης στην Θάσο! Ακόμη ένα (σοβαρό!) πρόβλημα σε αυτή την τοποθέτηση, και εδώ δεν είναι "Δεν με αφήνουν οι μέλισσες να τρυγήσω, θα γυρίσω στον Σοχό, 50-55 ευρώ καύσιμα χαμένα συν μια μέρα!", εδώ δεν τρυγάς και είναι είτε "Πάλι πίσω στον Σοχό 60-70 ευρώ καύσιμα χαμένα, συν 80 ευρώ ναύλα χαμένα, συν 16 ευρώ διόδια, συν δυο μέρες χαμένες!" είτε "δεν τρυγώ, βολτάρω στο νησί, τρώω έξω μείον 20-40 ευρώ, κοιμάμαι σε δωμάτιο μείον 80-100 ευρώ, είτε κοιμάμαι (μάλλον κάνω ότι κοιμάμαι!) στο αμάξι και προσεύχομαι να μπορέσω να τρυγήσω αύριο γιατί οι επιλογές λιγοστεύουν δραστικά! Και εάν έχεις ξένο αμάξι με μισθωμένο αγώι και εργατικά είσαι να σε κλαίνε οι ρέγκες! Κάθε μέρα καθυστέρηση είναι αρκετοί κουβάδες μέλι καμένοι σε κόστος!".
Πολύτιμη εμπειρία και μαθήματα που μου έχει προσφέρει αυτή η μετακίνηση και ο τρύγος, ένα δώρο που πραγματικά μου χάρισε ο Νικόλας! Μου έδωσε και τα οικονομικά στοιχεία από τα κόστη του και μπορώ να κάνω μια ανάλυση κόστους που εάν έκανα ο ίδιος την αντίστοιχη τοποθέτηση αυτή η γνώση θα μου στοίχιζε αρκετές χιλιάδες ευρώ! Σε ευχαριστώ και για αυτό Νικόλα! Και μια συμβουλή για τους αναγνώστες μας. Μην πετάτε τέτοιες ευκαιρίες! Δεν θα έχετε πολλές! Εγώ είμαι 51 ετών, δεν θα έχω καμία άλλη ευκαιρία για κάτι παρόμοιο, γνώση που αποκτιέται χωρίς χρηματικό κόστος είναι σπάνια από ένα σημείο της μελισσοκομικής σας ζωής και έπειτα.
Ξαναρχίζουμε την δουλειά, αρχίζει και να πέφτει ελαφρά ο ρυθμός μας, βγαίνουν οι κυψέλες αλλά ελαφρώς πιο αργά. 12 το μεσημέρι και έχουν βγει 57 κυψέλες, ώρα για διάλλειμα για τσιγάρο και καφέ (Νικόλας) τσαϊ ροδάκινο εγώ και ο Χρήστος (και με τσίμπησε μια μέλισσα στην γλώσσα καθώς έπινα από το κουτάκι του αναψυκτικού!!! Μαλλον θα έλεγα πολλά! Χα χα χα. Πλάκα, πλάκα, τρομερός πόνος, σάλια να τρέχουν σαν να ήμουν σκυλί που άρπαξε φόλα, όλα τα δόντια να πονάνε, να μουδιάσει το μισό στόμα σαν να του έκαναν ένεση οδοντιατρική με νοβοκαϊνη! Και στο πίσω μυαλό ο φόβος μην πρηστεί τόσο πολύ η γλώσσα ώστε να μπλοκάρει τον αεραγωγό της τραχείας! Υπέροχα!), και φαγητό για τους τρεις μας τα πιτάκια που έκανε η Μαρία η γυναίκα του Νικόλα (Μπράβο Μαρία! Εάν διαβάζεις αυτή την ανάρτηση. Υπέροχα όλα τους! Και αυτά που έκανες τώρα στον τρύγο, και τα άλλα που έκανες στις μετακινήσεις! Σου βγάζω το καπέλο! Τρομερή μαγείρισσα! Εύγε!).
Οι μέλισσες τρομερό πέταγμα, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πέταγμα σε πεύκο, στην Χαλκιδική τέτοια ώρα δεν θα πετούσαν καν, είναι η ώρα που θα άρχιζες να φτύνεις αίμα από την επιθετικότητα των μελισσιών που έχουν πλέον καταλάβει τι πας να κάνεις ή τι έχεις ήδη κάνει!
Ο Νικόλας είναι σαν ψαράς μελισσοκόμος με την κατάσπρη μελισσοκομική του φόρμα στιλ Ultra Breeze, του πέφτει ο ιδρώτας στα γυαλιά τυφλώνεται του δίνω το σκουφί μου για να γλυτώσει από τον ιδρώτα που έρχεται από το ελικοδρόμιο στην κορυφή του κεφαλιού του, δεν έχει ξαναφορέσει στολή, τον δυσκολεύει, τον υπερθερμάνει το σκουφί θέλει να τα βγάλει (όλοι είναι μάγκες μελισσοκόμοι μέχρι να αποφασίσει η μέλισσα να σε σκοτώσει! Χα χα χα. Ε Νικολή? Δεν είμαστε και τόσο μάγκες όταν αγριεύουν οι μέλισσες και αρχίζουν να τσιμπούν μαζικά και ακατάπαυστα ε? Χα χα χα).
Ξανά διάλλειμα, 4:30 έχουμε φτάσει στις 94 κυψέλες, μένουν ακόμη 26, έχει πέσει κατά πολύ ο ρυθμός μας, άρχισε η κούραση να φαίνεται και μάλιστα πολύ, μιλάμε με δυσκολία, πολύτιμο νερό που τελειώνει με τόσο ταχύτατους ρυθμούς, ο Χρήστος λέει ότι το τελευταίο δρομολόγιο από Θάσο για Κεραμωτή είναι στις 8:30 το απόγευμα.
Κοιτάζω τον Νικόλα, βλέπω στα μάτια του το άγχος να φουντώνει άγρια, καπνίζει σαν οπαδός στο πέναλτι της ομάδας του, ξαφνική κατήφεια στο πρόσωπο του, διαβάζω την σκέψη του πριν καν την πει "Δεν θα προλάβουμε!", "Θα προλάβουμε!" του λέω πριν προλάβει να το πει, ξέρω ότι λέω ψέμα αλλά δεν μπορώ να αφήσω να πέσει το ηθικό, νικάς μόνο εάν έχεις την διάθεση να συνεχίσεις να πολεμάς! "Δεν, δεν θα προλάβουμε! Έχουμε να φορτώσουμε το φορτηγό, πρέπει να κάνω και θεραπεία στα μελίσσια, βλέπεις είναι πέντε διαφορετικά μελισσοκομεία στον ίδιο ελαιώνα, εκατοντάδες ξένα μελίσσια σε 200 μέτρα ακτίνα! Δεν προλαβαίνουμε! Έχουμε κουραστεί πλέον, δεν το νιώθεις?", "Ναι έχουμε πέσει, ιδίως εσύ που τρως όλο το γαμήσι στον τρύγο, εγώ είμαι χαβαλέ σε σχέση με σένα! Αλλά θα αντέξουμε! Πάμε, μπορεί να γίνει!".
Τον βλέπω να σηκώνεται σαν πολεμικό άτι για να συνεχίσει την μάχη σαν ηλεκτρισμένος, αποφασισμένος, να πάει για το τελευταίο μίλι, την ουρά του γαϊδάρου, η μόνη μου σκέψη "Δεν προλαβαίνουμε με τίποτα! Δεν μου έχουν μείνει άλλες δυνάμεις, είμαι με ατμούς βενζίνης! Πως συνεχίζει ο άτιμος! Οικοδόμος από τα 14 του, άλλο σκαρί από μένα! Δείχνει 20 χρόνια νεότερος από ότι είναι, εγώ δείχνω όσο είμαι!", ξεκινάμε πάλι, βιαστικά ο Νικόλας προσπαθεί να επιταχύνει τον ρυθμό, δεν μπορώ να τον ακολουθήσω σε αυτόν τον ρυθμό του, αρχίζει να κάνει δουλειές δικές μου, να παίρνει πλαίσια χτισμένα μόνος του, να κλείνει τις κυψέλες επίσης αυτός, αντιλαμβάνεται ότι αρχίζω πλέον να ρετάρω "Τα έπαιξες ε?" μου λέει, "Ναι! Φαίνεται η διαφορά μας πλέον στις αντοχές μας, εσύ είσαι σαν τον ξάδερφο μου τον Ζαχαρία που όλη του την ζωή ήταν μέσα σε χειρωνακτικές εργασίες, δείχνεις σαν τριαντάρης σε αντοχές, εγώ όχι!". Η ώρα περνά, η μέρα φεύγει, οι κυψέλες βγαίνουν αλλά αργά, αρχίζει να κυριαρχεί το άγχος και η απελπισία, νιώθω την αγωνιά του Νικόλα να τον κατακλύζει, δεν θέλει να διανυκτερεύσουμε εδώ, νιώθει υπεύθυνος για αυτό προσωπικά, τον καταλαβαίνω.
Σιγά σιγά τελειώνουν οι κυψέλες, τελεύει και το φως επίσης, τα λάθη λόγου εξάντλησης σωρεύονται "Θα σε βρίζω ρε μπαγλαμά αρκούδε αβέρτα στο μελισσοκομικό μου εργαστήρι όσο θα κάνω το απομέλισμα, θα διώξεις καμία μέλισσα από τα πλαίσια με την μελισσοκομική βούρτσα ή βαριέσαι", "Μην ανησυχείς Νικόλα εγώ σε βρίζω αβέρτα τόσες ώρες με τα κλειδιά των ορόφων σου! Δεν χρησιμοποιείς οδηγούς για να είναι στο ίδιο ύψος τα κλειδιά σου? Τα στροφάρω, και τα στροφάρω και δεν κλειδώνουν! Μπαγλαμά!", "Εεεεε φίλε είναι υλικό που το πήρα από άλλους μελισσοκόμους, που να βρίσκουμε όλο λεφτά για να τα αγοράζουμε όλα καινούρια!". Και έχει δίκιο, αλλά ρε μπαγλαμά εσύ που περνάς στα άγκιστρα βίδες και παξιμάδια αντί για ξυλόβιδες προσπάθησε να τα δένεις όλα στο ίδιο ύψος, είτε στο τέρμα τους θα κλειδώνουν είτε στην αρχή τους (ξέρεις εσύ ποιος είσαι! Δεν υπάρχουν και πολλοί που να χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική δεσίματος των κλειδιών! Χα χα χα).
Τελικά έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει, 13 κυψέλες ακόμη, μικρό διάλλειμα, και οι δύο με κατεβασμένα τα κεφάλια, είμαστε με ατμούς από δυνάμεις, "δεν θα προλάβουμε" λέει ο Νικόλας "είναι και το φόρτωμα, η μέση μου ήδη με σκοτώνει, πρέπει να ξεφορτώσω και τα πάντα στο σπίτι όταν πάμε", "Έ ας μην το προλάβουμε!" λέει ο Χρήστος, "ας τελειώσουμε τον τρύγο και ας το χάσουμε! Ας μείνουμε το βράδι στο λιμάνι, δεν θα σκάσουμε και όλας! Δεν θα πεθάνουμε για αυτό, μην μου αγχώνεσαι!", δεν έχω πλέον δυνάμεις για να προσθέσω τίποτα παρόλο που συμφωνώ με τον Χρήστο, "Μην μασάς, προλάβουμε δεν προλάβουμε!" μπορώ με όσες δυνάμεις έχω να πω, τον βλέπω να σηκώνεται με μια νέα αποφασιστικότητα "Οκ ας μην προλάβουμε! Θα τελειώσουμε από εδώ και θα μείνουμε την νύχτα στην Θάσο!", συνεχίζουμε τον τρύγο, τον βλέπω σαν εξωγήινο "Πως αντέχει ακόμη ο πούστης!", "δεν θέλω να σας αναγκάσω να μείνετε εδώ την νύχτα" λέει ο Νικόλας λες και διαβάζει την σκέψη μου "Μην μασάς, δεν τρέχει τίποτα! Μην στεναχωριέσαι καταλαβαίνω πως νιώθεις Νικολή! Τελειώνουμε, κάνεις θεραπεία, φορτώνουμε και παίρνουμε το πλοίο για το πρωί, να πετύχουμε και την επόμενη φουρνιά αυτών που θα μετακινούν τα μελίσσια τους όταν εμείς θα έχουμε ήδη τρυγήσει τα δικά μας" το αστείο όμως πλέον δεν φέρνει γέλιο, η κούραση έχει πνίξει τα πάντα.
Επιτέλους τέλος! Οι κυψέλες έχουν πλέον τελειώσει, ο Νικόλας αρχίζει την θεραπεία στα μελίσσια εγώ αρχίζω να βάζω τις ντάνες ανά τριάδες επάνω στο Ducato, είμαι κουρασμένος και δεν σκέφτομαι καθόλου το λάθος που κάνω, δεν θα χωρέσει έτσι ούτε τις μισές ντάνες (ένα λάθος που θα οδηγήσει τον Νικόλα να αναγκαστεί να κάνει διπλή δουλειά για να υψώσει τις ντάνες σε τετράδες, και μετά σε πεντάδες, και ακόμη και σε εξάδες -ο τρύγος ήταν τρομερά καλός! Και θα ακολουθήσει σε μερικές μέρες και δεύτερος τρύγος στα μονά πλέον μελίσσια που έχουν σφιχθεί πλέον καλά).
Αντιλαμβάνομαι το λάθος μου όταν έχω φτάσει στην μέση της καρότσας του φορτηγού, περιμένω να τελειώσει ο Νικόλας για να αρχίσουμε το φόρτωμα οι δύο μαζί αυτή την φορά. Ο Νικόλας δεν ξέρω από που βρίσκει δυνάμεις για να διορθώσει το λάθος μου και να υψώνει διαρκώς και πιο ψιλά τις ντάνες, εγώ απλώς τον τροφοδοτώ με ορόφους με πλαίσια από τις ντάνες που δεν έχουμε ακόμη φορτώσει αλλά πλέον έχω αρχίσει να μπαίνω σε φάση κατάρρευσης, δεν μιλώ πλέον, απλώς φέρνω ορόφους τρέμοντας από την κούραση και το κρύο που άρχισε να περονιάζει καθώς είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα. Ο Χρήστος χρειάζεται να μου υπενθυμίζει να μην πηγαίνω μακριιά για να φέρω τους ορόφους γιατί θα πάει αυτός το φορτηγό εκεί, δεν έχω πλέον καν την ικανότητα να το σκεφτώ αυτό, ένα, ένα, τα συστήματα μου κλείνουν, ομιλία, θερμοκρασία, σκέψη. Αλλά ο Νικόλας εκεί! Αντέχει! Και Αντέχει! Και Αντέχει!
Και στο τέλος αυτός που αντέχει νικάει! Το φορτηγό φορτωμένο μέχρι τα μπούνια! Το πίσω δεξί λάστιχο έχει γίνει σαν τηγανίτα από το βάρος και το ανισομερές φόρτωμα, έχω τελειώσει πλέον από δυνάμεις, αρχίζω να ξεντύνομαι για να φορέσω κάτι στεγνό από ιδρώτα, πίνω αχόρταγα το μπουκάλι νερού που είχα φέρει μαζί μου από τον Σοχό, δεν αρκεί για να ξεδιψάσω αλλά αρκεί για να αρχίσει να δουλεύει η σκέψη μου "Υπάρχουν τρεις εταιρίες με πλοία στην Θάσο, ή τέσσερις, από όσο θυμάμαι από την έρευνα μου για τα κόστη για τα ναύλα, μήπως δεν κλείνουν όλες την ίδια ώρα? Μήπως είδε το κλείσιμο της μιας εταιρίας ο Χρήστος στο κινητό του?" νομίζω ότι το ξεστομίζω αυτό από τα χείλη μου, δεν είμαι σίγουρος, δεν βλέπω κανένα να αντιδρά, σβήνει και από το μυαλό μου αυτή η σκέψη.
Φορτωμένο το φορτηγό, δεν χωράει όλο το μελισσοκομικό υλικό και εξοπλισμός, θα μείνει αναγκαστικά μέρος του πίσω. Πρώτο μέλημα μας να βγούμε από τον ανώμαλο δρόμο προς το μελισσοκομείο και να φουσκώσουμε το πίσω λάστιχο σε κάποιο βενζινάδικο προτού προλάβει να σκάσει. Ααααα ναι! Να μην αφήσουμε και την εξάτμιση του φορτηγού πίσω που απέχει μόνο δύο εκατοστά από τις πέτρες του χωματόδρομου. Εδώ αναλαμβάνει ο Χρήστος που είναι ξεκούραστος και έχει πολύ ανώτερες οδηγικές ικανότητες και από τους δυο μας. Και το βγάζει αργά μεν, άνετα δε. βρίσκουμε βενζινάδικο αέρας για τα λάστιχα, τσιγάρα για τα παιδιά. Ξεκινάμε για το λιμάνι της Θάσου.
Φτάνοντας στο λιμάνι βλέπω τα φώτα το πλοίου ανοιχτά, το ουρλιάζω στα αυτιά των παιδιών για να τους το πυροβολήσω στο κεφάλι τους καθώς ξαναθυμάμαι την σκέψη που είχα κάνει πριν "Τα φώτα! Τα φώτα του πλοίου είναι ανοιχτά!!!!!!!! Η Θάσος έχει τρεις εταιρίες με πλοία, (ή τέσσερις?) μπας και δεν είναι το τελευταίο στις 8:30?!?! Κοιτάξτε η ράμπα του πλοίου είναι πεσμένη! Και έχει και ένα φορτηγό μέσα! Αυτό είναι το τελευταίοοοοοοοο!!!!!". "Πάνε να ρωτήσεις εσύ που έχεις ταλέντο σε αυτά μπας και το προλάβουμε" λέει ο Νικόλας και εγώ πετιέμαι σαν ελατήριο από το φορτηγό που δεν έχει ακόμη σταματήσει, "Τι ώρα φεύγει το τελευταίο πλοίο για Θάσο? Αυτό είναι? Το προλάβαμε? Πόση ώρα για να φύγει??" ρίχνω ερωτήσεις με ρυθμό πολυβόλου στην ταμία στο γκισέ των εισιτηρίων "Αυτό είναι το τελευταίο στις 9:30, σε δέκα λεπτά φεύγει!" λέει και εγώ τρέχω πανηγυρίζοντας σχεδόν προς την πλευρά των παιδιών που έστριβάν στην γωνία του λιμανιού με το φορτηγό "Το προλάβαμε! Σε δέκα λεπτά φεύγει, είναι το τελευταίο, το τελευταίο, το τελευταίο, το προλάβαμεεεεεεεε!!!" ένα πενηντάχρονο παιδάκι με κοτσίδα και δερμάτινα με παραλλαγές και κίτρινα γαλότσια, να τρέχει σαν τρελό στο λιμάνι ενός νησιού μέσα στην νύχτα!
Τελευταία φωτογραφία αυτού του ταξιδιού αυτή με ένα μελισσοκομικό φορτηγό να φεύγει φορτωμένο με μελίσσια που βγάζει από το νησί (νομίζω ότι το περάσαμε, και μας πέρασε, 2-3 φορές στην διαδρομή, πήγαινε για Όλυμπο πλευρά από όσο θυμάμαι ότι μου είχε πει ο Νικόλας) και στην άκρη το Ducato να παλαντζάρει άγρια το πλοίο με το φορτίο του.
Ακόμη κάτω από την έξαψη της αδρεναλίνης κάθομαι στο κατάστρωμα με τα παιδιά και βγάζω νοητικές σημειώσεις.
120 κυψέλες τρύγος σε μια μέρα από 2 άτομα με άθροισμα ηλικιών άνω των 100 ετών? Έγινε!
Μεταφορά κυψελών στην Θάσο? Έγινε!
Κοστολόγηση τοποθέτησης στην Θάσο? Έγινε!
Τσίμπημα μέλισσας βαθιά μέσα στην γλώσσα? Έγινε!
Τέλεια! Όλα έγιναν γιατί υπήρχε πρόγραμμα!
Κοιτώ την Θάσο να απομακρύνεται, την αποχαιρετώ σιωπηλά, "Μάλλον δεν θα ξανάρθω εδώ, σε ευχαριστώ για την γνώση που μου πρόσφερες! Υπόχρεος για αυτό!"
Λίγες θύμισες από το ταξίδι της επιστροφής μια που μια ήμουν ξύπνιος και μια κοιμόμουν παρόλο που μάλλον μιλούσα και μου απαντούσαν τα παιδιά "Τι μουσική θα ακούσουμε?", "Από τα λαϊκά φυσικά, γιατί και οι τρεις είμαστε λαϊκά παιδιά (Τι? Πώς προέκυψε αυτό? Μάλλον από αυτή την ανάρτηση του blog
Τέλος ακόμη μιας μελισσοκομικής χρονιάς! Οπότε πλέον τα λαϊκά παιδιά με αποδέχονται και εμένα ως έναν από τους δικούς τους? Μάλιστα! Χα χα χα), "Πως σου φάνηκε ο τρύγος Λάζαρε? Δυνατός ε? Τι λες για την Θάσο τώρα?", "Πολύ καλός ο τρύγος Νικολή αλλά με 920 γραμμάρια που έδειξε η ζυγαριά μου σήμερα στα πεύκα στην Κασσάνδρα από μελίσσι που είναι δύο μήνες στα πεύκα εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν αξίζει η τοποθέτηση". "Μαύρο σκυλί είσαι ρε μαλάκα Νικολή στην δουλειά, σαν τον αξά μου τον Ζαχαρία", "Το μπάνισε το γαλανομάτικο το παιδί ή χοντρούλα φώκια με τα κατσαρά τα μαλλιά!", "Τυχεροί ήμασταν με το πλοίο!", " Το σκίσαμε το φορτηγό, εκατοντάδες κιλά πάνω από το ωφέλιμο του", "Όταν οι άλλοι μετακινούν μελίσσια, κάποιοι άλλοι τρυγούν μελίσσια"! "Πάτε καλά και οι δύο σας που λέτε ότι έχουμε Πέμπτη? Τόσο έχετε εξαντληθεί από τον τρύγο? Παρασκευή πρωί είναι παιδιά!".
Δυο ή ώρα στον Λαγκαδά, ξεφορτώνω τα πράγματα μου στο φορτηγό μου, αποχαιρετώ τα παιδιά που έχουν ακόμη ώρες εργασίας με το ξεφόρτωμα του φορτηγού (Ο Νικόλας τελείωσε στις 6 το πρωί το ξεφόρτωμα του φορτηγού μόνος του!). Οδηγώ μόνος μου στον δρόμο προς τον Σοχό, πηγαίνω αριστερά δεξιά σαν δρεπάνι, εξακολουθώ να κοιμάμαι όρθιος.
Φτάνω στο σπίτι μου, δύο ματάκια καστανά με περιμένουν στην πόρτα, "Με περίμενες κορίτσι μου στην πόρτα?". Μπαίνω μέσα στον κήπο και μια αγκαλιά με περιμένει, περπατώ προς το σπίτι "Που να στα λέω! Δεν θα το πιστέψεις! Με τσίμπησε μια μέλισσα στην γλώσσα! Ναι στην γλώσσα! Εκεί βρήκε να τσιμπήσει η πουτάνα!".
Αφιερωμένο στον Νικόλα!
* Αύγουστος του 2017 και εγώ περιμένω την πληροφορία του πότε αρχίζει να δίνει το πεύκο από μελισσοκόμο που "συνεργαζόμουν" (στην πραγματικότητα ως "συνεργασία" εννοώ το να κουβαλάω τα δικά τους μελίσσια, να τους βοηθώ στους τρύγους τους, και να βοηθώ σε μελισσοκομικές εργασίες στα μελισσοκομικά εργαστήρια τους και αποθήκες τους με μόνο αντίτιμο να "κλέβω" την μελισσοκομική τέχνη από αυτούς. Και λέω "κλέβω" και όχι "μαθαίνω" γιατί με που έκανα το μελισσοκομικό μου blog αμέσως κόπηκε η ροή γνώσης από τους συγκεκριμένους μελισσοκόμους, και ότι μάθαινα ήταν από αυτά που "έκλεβα" παρακολουθώντας τα πάντα καθώς τους βοηθούσα σε όλες τις παραπάνω μελισσοκομικές εργασίες, αλλά και ταυτόχρονα να προσπαθώ να φιλτράρω το τι ήταν σωστό ή λάθος (εσκεμμένο λάθος!) από αυτά που μου λέγανε!) μια που υπήρχε μια αντίστροφη ροή πληροφοριών από μέρος μου στα μέρη που είχα τοποθετήσεις και κυρίως όσο αφορά το βελανίδι (το πεύκο αντίθετα ήταν πιο κοντά σε αυτούς και είχαν πρώτοι τοποθετήσεις σε αυτό οπότε και γνώση του πότε δίνει).
11 Αυγούστου με παίρνει τηλέφωνο ο Νικολής και με ρωτάει "Που είσαι?", "Στον Σοχό" του απαντώ, "Που είναι τα μελίσσια σου?", "Στον Σοχό και αυτά" απαντώ, "Καλά είσαι ηλίθιος?!?! Το πεύκο έχει τρεις μέρες που άρχισε να δίνει!!! Όλοι πάνε στην Χαλκιδική στα μέρη σου τα μελίσσια τους! Τσακίσου αμέσως να πας χωρίς καθυστέρηση!" και εγώ να έχω μείνει παγωτό, να έχω δύο εκατοντάδες μελίσσια έτοιμα για τα πεύκα (217 μελίσσια) να πρέπει να κάνω τουλάχιστον 6 δρομολόγια των 32 διπλών μελισσιών το καθένα με το Τ4 και να μείνουν και μερικά πίσω, να έχουν χαθεί 3 μέρες ήδη, να μεσολαβεί και ο Δεκαπενταύγουστος που δεν θα μπορούσα να κάνω δρομολόγιο (γιατί και θα είχε τρομερή κίνηση, και θα έπρεπε να γίνει ένα διάλλειμα στα δρομολόγια, και υπάρχουν οικογένειες που τέτοιες μέρες δεν πρέπει να είναι χωρισμένες γιατί ο πατέρας τους -ο αδερφός μου- κουβαλάει μελίσσια με τον τρελό μελισσοκόμο αδερφό του) και να χρειάζομαι τουλάχιστον 6 ημέρες για τα 6 δρομολόγια στην Χαλκιδική, οι κυψέλες του τελευταίου δρομολογίου θα είχανε μόνο 11 μέρες από τις 21 του πρώτου χεριού για να εκμεταλλευτούν την μελιτωέκκριση του Πεύκου. Τραγωδία!
Η μόνη μου σκέψη το "Με κρέμασε ο *****!" τουλάχιστον ας ειδοποιήσω τους άλλους μελισσοκόμους του Σοχού, παίρνω τηλέφωνο τον παππού τον ***** του λέω "Το πεύκο δίνει παππού ****" και μου απαντά "Ευχαριστώ Λαζαράκο αλλά ήδη μου το είπε ο ***** ήδη έχω κανονίσει μισθωμένο φορτηγό για να τα πάω!" πάλι μένω παγωτό εγώ, δηλαδή ο "δικός" μου ειδοποίησε τον παππού αλλά όχι εμένα που του δίνω τις αντίστοιχες πληροφορίες για τις τοποθετήσεις που έχω κοντά μου, και είμαι σαν άμισθος εργάτης του για τόσα χρόνια (συνολικά φτάσαμε με αυτή την κατάσταση για μια δεκαετία μαζί με τα επόμενα χρόνια)? Οκ! Ας ειδοποιήσω και τον **** που του δίνω και μέλια του παιδιού για να πάει να βγάλει μερικά μέλια δικά στο πεύκο και αυτός, παίρνω τηλέφωνο τον **** του λέω "**** δίνει το πεύκο! Πάνε αμέσως μελίσσια!" και μου απαντά "Ευχαριστώ Λάζαρε! Αλλά ήδη μου το έχει πει ο *****! Έχω ήδη βάλει μελίσσια στα πεύκα!" και εγώ να έχω μόλις αρπάξει κεραυνό! Οι μόνοι που έχει σχέση ο δικός μου από τους Σοχινούς μελισσοκόμους τους έχει πει ότι δίνει το πεύκο εκτός από μένα! Τρέλα!
Αποφασίζω να μην πω τίποτα (για να μην τον προσβάλω εάν υπονοήσω ότι υπήρχε πρόθεση πίσω από αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά!) και παίρνω πανικόβλητος τηλέφωνο στον αδερφό μου εάν μπορεί να έρθει να με βοηθήσει να μεταφέρουμε τα μελίσσια μπας και σώσουμε την χρονιά! Και ο αδερφός μου έρχεται άμεσα (αλλά φυσικά μου το τόνισε ότι η συμπεριφορά του "δικού" μου όχι μόνο δεν ήταν φυσιολογική αλλά υπήρχε στάνταρ και πρόθεση πίσω από αυτή! Και θα δείτε ότι είχε δίκιο καθώς θα προχωρήσει η ιστορία που σας λέω αυτή την στιγμή), βγάζουμε 3 δρομολόγια σε 3 ημέρες, πάει τον Δεκαπενταύγουστο στην Θεσσαλονίκη για να τον περάσει με την οικογένεια του, γυρίζει την επόμενη στον Σοχό, και τις επόμενες 3 ημέρες βγάζουμε 3 δρομολόγια!
Ξεφορτώνουμε το τελευταίο δρομολόγιο και τον αφήνω στην Κασσανδρεία για να συναντήσει εκεί έναν γνωστό του και γυρίζω εγώ στα μελίσσια για να δω πως "πιάνουν" το πεύκο. Εκεί συναντώ τον **** τον "μη-ειδοποιητή" να κάνει τρύγο σε 6αρια-7αρια μελίσσια (που τους έπαιρνε από 3-4 πλαίσια! Τόσο καλά έδινε το πεύκο που ακόμη χρέπια μελίσσια δίνανε τα ρέστα τους, και εγώ μόλις έφερνα το τελευταίο μου δρομολόγιο!). Με κοιτάζει με έκπληξη και μου λέει "Αααα έφερες μελίσσια?" και του απαντώ "Ναι με ειδοποίησε πριν από 8 μέρες ο Νικόλας από την Χαλκηδόνα ότι δίνει το πεύκο, περίμενα από σένα να με ειδοποιήσεις και δεν το έκανες, πήρα στον παππού τον **** και στον **** για να τους πω ότι δίνει το πεύκο και μου είπαν και οι δύο ότι τους το έχεις ήδη πει εσύ!!! Γιατί δεν με ειδοποίησες?" και με απαντάει απλώς "Ααααα ξέχασα!" (στην πραγματικότητα μου είπε "Αααααα ξιέχασα!" να ειδοποιείς "ξιέχασες" να παίρνεις κάθε μέρα όμως για να ρωτάς πως πάνε τα μελίσσια στα μέρη μου και εάν δίνει το βελανίδι δεν "ξιέχασες"! Αλλά δεν του το είπα αυτό! Η Θεοποίηση που του είχα βλέπετε και η αφοσίωση του σκύλου που επίσης του είχα! Τρομερό λάθος μου! Και το επανέλαβα και πολλές φορές στο μέλλον, όπως θα το διαπιστώσετε καθώς εξελίσσεται η ιστορία που σας λέω!).
Έκατσα να τον βλέπω χωρίς να πω τίποτα, το κατάπια, και με την ουρά στα σκέλια σαν δαρμένο σκυλί απλώς έφυγα χωρίς να συνεχίσω τα πως, και τα γιατί (και μάλιστα όταν μετά από μήνες του ψιλοανάφερα το γεγονός το πόσο καλύτερα θα πήγαινα στο πεύκο εάν με είχε ειδοποιήσει εγκαίρως (μάλλον εάν με είχε ειδοποιήσει σκέτο! Δεν με ειδοποίησε ποτέ! Ο Νικόλας με ξύπνησε σχετικά με το τι γίνεται στο πεύκο!) όπως είχε ειδοποιήσει τους άλλους μου πέταξε και ένα "Αααααα δεν το περίμενα αυτό από σένα! Να πεις ότι το έκανα εξ επίτηδες!" (που δεν του το είπα αυτό! Αλλά βγήκε και από πάνω παρόλο που έκανε την μαλακία αυτός! Και πάλι το βούλωσα σαν δαρμένος σκύλος! Δεν μπορούσα να πιστεύω ότι το έκανε εσκεμμένα, μάλλον δεν ήθελα να το πιστεύω ότι το έκανε εσκεμμένα (παρόλο που όλοι όσοι ήξεραν την ιστορία μου λέγανε ότι είναι αδύνατο να μην έγινε εσκεμμένα!). Φυσικά η παραπάνω ιστορία δεν τον εμπόδισε να πει σε μεταγενέστερο χρόνο το "Και τι φίλος σου είναι αυτός που δεν σε λέει τι δίνει η μελισσοκομική του ζυγαριά?" ειρωνικά όταν του είπα ότι μελίσσια του φίλου μου πάνε καλά, αλλά δεν μου είπε ακριβώς το πόσο δίνει η μελισσοκομική του ζυγαριά στο μέρος που είχε τα μελίσσια του.
Ιούλιος του 2019 έχω κατεβάσει μελίσσια ως δείκτες στα δύο μέρη που έχω τοποθετήσεις στην Κασσάνδρα, επίσης και ο "συνεργάτης" ***** έχει κατεβάσει τον πλήρη όγκο από τα δικά του τα μελίσσια, του έχω επανειλημμένος πει "Μην με ξεχάσεις φέτος, να τα κατεβάσω τα μελίσσια για να κάνω ένα καλό χτύπημα στο πρώτο χέρι του πεύκου τώρα που έχω αναπληρώσει τους αριθμούς από τα μελίσσια μου και είναι δυνατότερα από ποτέ!", επίσης του πήρα 2-3 φορές τηλέφωνο για να κοιτάξει τους δείκτες μου για να μου πει πως πάει το πεύκο (το πεύκο τότε έδινε καλά και πριν καν αρχίσει το "πρώτο χέρι" του, άλλες εποχές τότε σε σχέση με το τώρα παρόλο που είναι μόνο 5 χρόνια μακριά στο παρελθόν!), μια λεπτομέρεια εδώ, τα δικά του μελίσσια ήταν στα 300-400 μέτρα μακριά από τους δείκτες μου, ότι έκαναν τα μελίσσια του θα έκαναν και τα δικά μου τα μελίσσια, αλλά μια που ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μου έλεγε το τι έκαναν τα μελίσσια του το έριχνα στο "Μην μου λες πως πάνε τα μελίσσια σου, πες μου πως πάνε οι δείκτες μου" και αυτός διαρκώς έλεγε ότι δεν προλάβαινε να πάει να δει τους δείκτες μου (στα 300-400 μέτρα στην ευθεία από τα δικά του! Το ίδιο άτομο όμως με ρωτούσε κάθε μέρα πως πάει το βελανίδι και αναγκαζόμουν να πηγαίνω καθημερινά να βλέπω την κατάσταση και να του δίνω πλήρη αναφορά, και μάλιστα μερικές φορές και δύο φορές την ημέρα, και μια φορά τρεις φορές την ημέρα! Μια ώρα σπατάλης το πάνε έλα!).
Στο τέλος μου λέει "Εεεεεεε κάτι κάνουν οι δείκτες σου έχουν από 2-3 πλαίσια με μέλι!" οκ λέω δεν δίνει και αμάν και αμάν το πεύκο (γιατί ήδη είχαν από 1-2 πλαίσια μέλι όταν τα είχα κατεβάσει στα πεύκα!) περιμένω ένα δεκαήμερο για να κατεβάσω τα μελίσσια μου και 27 Ιούνη έχω κατεβάσει το πρώτο δρομολόγιο από τα μελίσσια μου "προκαταβολικά" πριν αρχίσει το πεύκο να δίνει, με περιμένουν ακόμη 5 να κατεβάσω. Δεν κοιτάς και τους δείκτες με την ευκαιρία μια που τα κατέβασες τα μελίσσια μέρα? Ανοίγω το δεκάρι μελίσσι-δείκτη μου για να δω πως πήγε το μελίσσι τις είκοσι μέρες που ήταν εκεί και βλέπω να έχει δέκα πλαίσια μέλι στα δέκα πλαίσια του! Τίποτε σε γόνο, σε γύρη, σε κενά κελιά, μόνο μέλι!!!! Δεν είχα δει ποτέ κάτι τέτοιο μέχρι τότε, δεν το έχω ξαναδεί ποτέ ξανά αυτό! Δεκάρι μελίσσι μόνο με μέλι!
Πέφτω στα γόνατα μου και αρχίζω να κλαίω από τα νεύρα μου! 46 χρονών άντρας και να κλαίει! "Πάλι μου την έκανε την πουστιά ο μαλάκας! Φέρνω μελίσσια ενώ θα έπρεπε να τρυγώ τώρα! Γιατί! Γιατί! Γιατί μου το έκανες αυτό ρε μαλάκα! Γιατί!". Φυσικά δεν λέω τίποτα γιατί υπάρχει το σύνδρομο του δαρμένου σκύλου βαθιά μέσα μου, αλλά η Θεοποίηση άρχισε να σπάζει πλέον (αλλά και πάλι όταν μετά από μήνες που απλώς ανάφερα το "Δέκα πλαίσια μέλι σε δεκάρι μελίσσι, δεν το είδα ποτέ ξανά αυτό" μου πέταξε ξανά ένα "Δεν το περίμενα αυτό από σένα" και το έπαιζε παρεξηγημένος, αλλά αυτή την φορά ούτε συγνώμες υπήρχαν από μένα, ούτε προσπάθησα εγώ να σπάσω τον πάγο για να λυθεί η "παρεξήγηση", αλλά ακόμη υπήρχε ανάγκη να τους βοηθώ οπότε μετά από λίγο ούτε γάτα ούτε ζημιά).
Ιούνιος του 2021 και πλέον είμαι στο "μην με ξεχάσεις να με ειδοποιήσεις στο πεύκο" και στο "θα αρχίσω να παίρνω τα μακρινά μου μελίσσια από τους άλλους πρώτα για να τα πάω στο πεύκο, και στο τέλος θα πάρω τα κοντινά μου για να καταλάβουν τελευταία στιγμή ότι δίνει το πεύκο" για να του δείξω ότι έχω καταλάβει την τακτική που ακολουθεί στις μεταφορές του με μένα για να μην αντιλαμβάνομαι το πότε δίνει το πεύκο (τα μακρινά του μελίσσια τα φόρτωνε με τον γιό του πρώτα για να μην ξέρω ότι άρχισε τις μετακινήσεις, τα κοντινά του τα φόρτωνε με την βοήθεια μου μια που θα το αντιλαμβανόμουν ότι τα πήρε οπότε δεν έχανε και την ευκαιρία να έχει και τον άμισθο εργάτη του επίσης να τον βοηθά!), αλλά και ξεκάθαρες προειδοποιήσεις του στιλ "Εγώ κρατώ μανιάτικο εάν κάποιος μου φερθεί άσχημα, ακόμη και η κόλαση να παγώσει εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να του ξαναμιλήσω! Είναι νεκρός για μένα, μπήκε στην λίστα των νεκρών? Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βγει από εκεί! Μονοκονδυλιά και τέλος!" σε "τυχαίες" συζητήσεις σχετικά με την φιλιά και την προδοσία (που φρόντιζα να τις αρχίζω με πλάγιο τρόπο εγώ, μια πολύ σπάνια προειδοποίηση σε κάποιον που είναι στο στόχαστρο για να μπει για πάντα στην λίστα των νεκρών εξαιτίας της συμπεριφοράς του! Σπάνια θα δώσω σε κάποιον μια τέτοια έμμεση και πλάγια προειδοποίηση! Συνήθως εγώ έχω την συμπεριφορά του φράγματος, αντέχω πολλά χωρίς να πω τίποτα, μέχρι την τελευταία σταγόνα που θα σπάσει τελείως απροειδοποίητα το φράγμα και θα τα πάρει όλα παραμάζωμα! Πολλοί με έχουν παρομοιάσει με ένα ναρκοπέδιο! Αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις πατήσει την νάρκη μόνο όταν είναι πολύ αργά, καμία απολύτως προειδοποίηση! Την μια στιγμή είσαι φίλος μου, λες κάτι τυχαίο που δεν θα έπρεπε να έχει ακραίες αντιδράσεις, αλλά επειδή εγώ έχω ήδη ανεχθεί υπερβολικά πολλά από σένα, χωρίς να έχω δείξει την παραμικρή αντίδραση, αυτό το ελάχιστο είναι που ενεργοποιεί την νάρκη, και μετά είσαι για πάντα στην λίστα των νεκρών! Και συγνώμες από νεκρούς δεν δέχομαι! Έχεις τελειώσει! Για πάντα!).
Αρχίζει να δίνει πολύ καλά το βελανίδι, είμαι τελείως σίγουρος ότι θα είναι η απόλυτη χρονιά του βελανιδιού στις περιοχές που δίνει, ανεβάζω όλα τα δυνατά μου μελίσσια, ανεβάζει και ο ***** ένα μέρος από τα δικά του, αρχίζω να δίνω μάχη για να ανεβάσει όλα τα μελίσσια του "Θα δώσει όπως δεν έδωσε ποτέ, για αυτό τον λόγο, και για αυτόν τον λόγο, και για αυτόν τον λόγο" τελικά τον πείθω και ανεβάζει σχεδόν όλα τα μελίσσια του, το βελανίδι δίνει σαν τρελό, κάνω την ίδια προσπάθεια να ανεβάσει και ο γιός του όλα τα μελίσσια του (ο οποίος τα είχε στην λεβάντα, αλλά δεν άκουγε πολλά πολλά από συμβουλές, γιατί έκανε "εντατική" μελισσοκομία αυτός, και ήταν "τρίτης γενιάς μελισσοκόμος" και "όταν ανέβαινε αυτός στο βουνό εγώ δεν ήξερα τι είναι η μέλισσα" αλλά όταν του απάντησα ότι όταν "εγώ ανέβαινα στα 18 μου στο βουνό αυτός δεν υπήρχε καν σαν ιδέα λόγου διαφοράς ηλικίας, και ότι εντατική μελισσοκομία μεν αλλά τα 450 μελίσσια τους εγώ με τον πατέρα του τα κουβαλούσα πέρσι που ήταν άφαντος γιατί είχε πάρει μετάθεση στην Αθήνα μαζί με πόσες εργασίες που βοηθούσα στα μελισσοκομεία τους (Ταυτόχρονα δούλευα και τα δικά μου 190 μελίσσια που τα πήγα όλα στα πεύκα! Αποτέλεσμα, στην έκτη μέρα τρύγων μου να λιποθυμήσω από την συνολική εξάντληση! Ήμουν 98 κιλά στην αρχή της μελισσοκομικής χρονιάς τον Γενάρη και είχα φτάσει τα 58 αρχές Αυγούστου! Και τα δύσκολα ήταν όλα μπροστά μου! Ζήτησα από τον αδερφό μου εάν μπορούσε να με βοηθήσει στους τρύγους και το παιδί ήρθε αμέσως και έσωσε την κατάσταση (και ναι! Η μεγάλη μου αδυναμία, και η αχίλλειος πτέρνα μου, είναι η περηφάνεια μου! Δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να ζητήσω βοήθεια από κανένα! Θα πρέπει να φτάσω στο αμήν και στο μην παρέκει για να ζητήσω βοήθεια! Εάν σε ζητήσω ποτέ βοήθεια να ξέρεις ότι τα πράγματα είναι τραγικά σοβαρά και έχω εξαντλήσει όλες τις αντοχές μου, και επιλογές μου, για να λύσω το πρόβλημα μόνος μου! Τόσο άσχημα!). Τελικά τον πείθω και αυτόν να ανεβάσει όλα τα μελίσσια του στο βελανίδι . Και συνεχίζει να δίνει το βελανίδι, έχω φτάσει να τρυγήσω όλα τα μελίσσια μου (ταυτόχρονα κάνουν αντίστοιχους βαρβάτους τρύγους και αυτοί παρόλο που έχουν μια με τρεις εβδομάδες πειθούς από μένα σχετικά με το να ανεβάσουν τα μελίσσια τους στο βελανίδι), αλλά ήδη έχω ειδοποιηθεί από έναν βοσκό στο βουνό σχετικά με "Τι κάνεις Ααα μαλάκα? Οι *********** ήδη μετακινούν τα μελίσσια τους, να δεις που δίνει καλά το πεύκο!", "Ποια μελίσσια έχουν μετακινήσει?", "Τα μακρινά από τα δικά σου!". "Μάλιστα!"
3 Αυγούστου 2021 πλέον έχω κάνει τον τελευταίο μου τρύγο στα μελίσσια έχω διαπιστώσει ότι έχουν φύγει και τα μελίσσια τους από κοντά μου εκτός από ένα δρομολόγιο του γιού του. Παίρνω τηλέφωνο τον **** του λέω "Βλέπω ότι έχεις πάρει όλα τα μελίσσια σου, δίνει το πεύκο?". "Ναι έδινε μέχρι τώρα πάρα πολύ καλά, εδώ και 10-11 μέρες, αλλά δεν ήξερα εάν ήταν πεύκο ή βαμβάκι (δεν ήξερε τι έδινε αυτός που τον θεωρούσα ως τον καλύτερο μελισσοκόμο της Ελλάδας, και πιθανότατα είναι! Μελισσοκόμος ναι! Άνθρωπος όχι!) αλλά τώρα έκοψε!", "Και γιατί δεν μου είπες τίποτε όλες αυτές τις μέρες?" (ούτε καν τηλέφωνο έπαιρνε! Αυτός που πριν δώσει το βελανίδι και κατά την διάρκεια που έδινε έπερνε 1-2 φορές την ημέρα τηλέφωνο για να μάθει τι κάνει το βελανίδι), "Γιατί μας το έπαιζες έξυπνος!", "Ναι ε? Ωραία! Μια χαρά! Τέλεια θα πρέπει να πάρω μελισσοκομικές ζυγαριές από εδώ και πέρα!" (μόλις είχαν πάρει πριν ένα μήνα μελισσοκομικές ζυγαριές και αυτοί και αυτή είναι μια λεπτομέρεια που έχει την ιδιαίτερη βαρύτητα της, το αναφέρω πλάγια και αυτό στην ανάρτηση του blog Και ο Αρκούδας μας έγινε Ζυγαράκιας!), "Τι ακριβώς εννοείς με αυτό?", "Το τι εννοώ δεν σε αφορά εσένα! Το τι θα κάνω από εδώ και πέρα δεν σε αφορά εσένα! Τέλος!" και του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα, πήρε αρκετές φορές τηλέφωνο αμέσως μετά, δεν σήκωσα καμία κλίση του, την επόμενη ήρθε ο γιός του στο μελισσοκομικό εργαστήρι μου που απομέλιζα τα τελευταία πλαίσια του βελανιδιού για να μπαλώσει τα πράγματα, να δικαιολογήσει τον πατέρα του, να διορθώσει την ζημία, ήμουν τελείως αμετάπειστος και απόλυτος, μπήκε στην λίστα τον νεκρών? Πέθανε για μένα! Δεν του έχω μιλήσει εδώ και τρία χρόνια (με έχει μιλήσει αυτός όταν διασταυρώθηκαν τα φορτηγά μας και μου είπε να σταματήσω για να μου πει κάτι, πήγε να μου ζητήσει συγνώμη γιατί μου φέρθηκε άδικα αλλά δεν "ξαναφτιάχνει το γυαλί" και κάτι τέτοιες ηλιθιότητες για τρία λεπτά που με μιλούσε και εγώ τον κοιτούσα με δολοφονικό βλέμμα, κάποια στιγμή του είπα απλώς "Τελείωσες? Τίποτα άλλο?" με κοίταξε σαστισμένος ψέλλισε ένα "όχι" και απλώς κάρφωσα μια δευτέρα σαν μανιακός στο κιβώτιο ταχυτήτων και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα! Δεν του μίλησα γιατί θα ήμουν τρομερά προσβλητικός, δεν ήθελα να το κάνω προς σεβασμό για την εικόνα που είχα του "δασκάλου" μου, αυτή που την είχα Θεοποιήσει τόσο πολύ. Μόνο για αυτή! Αλλά αυτή πλέον πέθανε! Υπάρχει μόνο στην μνήμη μου, δεν αντιστοιχεί πλέον με κανένα άνθρωπο ζωντανό στην Γη. Είναι η εικόνα ενός πεθαμένου. Τέλος, μια ακόμη εγγραφή στην λίστα των νεκρών, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Αλλά η ιστορία μας έχει και μια παράξενη συνέχεια!
6 Αυγούστου 2021 η Εύβοια καίγεται εδώ και πολλές ημέρες, το κράτος επιβάλει πλήρη απαγόρευση μετακινήσεων στα δάση! Τα μελίσσια μου επάνω στο βουνό με τις βελανιδιές και να μην μπορώ να τα μετακινήσω στα πεύκα αλλά ούτε και να πάω να τα δω! Η τέλεια καταιγίδα, έδωσε, δίνει, θα δώσει το πεύκο, και εγώ είμαι καθηλωμένος στο βουνό μακριά από τα πευκοδάση γιατί έτσι θέλησαν οι "δικοί" οι μελισσοκόμοι, οι "δικοί" μου οι άνθρωποι! Η απαγόρευση κρατάει ένα μήνα, μέσα στην τρέλα και την αγωνία εγώ, έχω χάσει στάνταρ το πρώτο χέρι στο πεύκο, τα μελίσσια μου έδωσαν σαν τρελά στο βελανίδι αλλά λογικά πλέον θα είναι εξαντλημένα χωρίς γόνους μέσα στην τρελή ξηρασία, και δεν μπορώ καν να δω την ζημία που έγινε! Απελπισία τρελή! Λες και το είχανε σχεδιάσει το απόλυτο χτύπημα! Μετά από ένα μήνα τελειώνει η απαγόρευση και πηγαίνω τρομοκρατημένος στο βουνό για να αντικρύσω την απόλυτη καταστροφή που περίμενα να δω.
Αλλά ο Θεός του Βουνού δεν γουστάρει τέτοιες πουστιές και ξέρει να τιμωρεί! Ανοίγω τα μελίσσια και βλέπω τα πάντα μαύρα! Το βουνό δεν σταμάτησε να δίνει! Το βελανίδι όλο αυτόν τον μήνα έδινε σαν τρελό και τα μελίσσια ήταν τίγκα στα μέλια και γεμάτα με γόνους! (Αντίστοιχα το πεύκο δεν έδωσε όλο τον Αύγουστο, ούτε τον Σεπτέμβρη, ούτε τον Οκτώβρη!). Αρχίζω τρύγο στα μελίσσια, προλαβαίνω να τρυγήσω μόνο τα μισά πριν έρθει η 20 Σεπτέμβρη που θεωρητικά υπολόγιζα να αρχίσει το δεύτερο χέρι του πεύκου, κατεβάζω τα μελίσσια διώροφα στην Χαλκιδική γιατί λέω "μέχρι πότε θα δίνει το βελανίδι, φτάσαμε Οκτώβρη, δεν είναι δυνατόν να δώσει για πολύ ακόμη, πάνε στα πεύκα, και λίγο να δώσει είτε το πεύκο, είτε ο αρκουδόβατος, είτε η σουσούρα εσύ θα κάνεις έτσι και αλλιώς τρύγο με τις μισές κυψέλες τιγκαρισμένες σε βελανιδόμελο", δίνει πολύ ψιλά πράγματα το πεύκο, λίγο ο αρκουδόβατος, έγινε στο τέλος ο τρύγος και η χρονιά σώθηκε! Μερικές φορές τελικά όταν σκάβεις τον τάφο του άλλου πέφτεις εσύ μέσα! Στα υπόψη και αυτό!
Και εάν σε κάποιους δεν αρέσουν όσα γράφω πρόβλημα τους, αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφω να μην τα κάνετε! Τρία και βάλε χρόνια το κράτησα κρυφό! Πολλά μπορώ να ανεχθώ αλλά όχι την κακή πρόθεση, κακή πρόθεση που δεν μπορούσα να πιστεύω ότι υπήρχε πίσω από τις συμπεριφορές που αναφέρω, αλλά όταν αντιληφθείς ότι υπάρχει αμέσως όλα τα παραπάνω βγάζουν νόημα! Και για ποιον λόγο? Για να μην σηκώσω κεφάλι και ανεξαρτητοποιηθώ αναγκαστικά επειδή δεν θα προλαβαίνω την δική μου δουλειά και δεν θα κουβαλούσα τα μελίσσια των άλλων? Γιατί κοντεύω να πετύχω πράγματα που κάποιοι άλλοι μετά από 2-3 γενιές μελισσοκόμων δεν τα έχουν πετύχει? Γιατί δεν είμαι Χρυσαυγήτης και "ντεμέκ χριστιανός των μεγάλων σταυρών, αλλά δεν δίνουμε στον διάολο θυμίαμα", αλλά αναρχοφέρνω? Γιατί? Γιατί καταλήξατε κλέφτες ονείρων? Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να ανεχθώ! Γιατί? Δεν χρειάζεται απάντηση! Γιατί έτσι! Οκ!
Αλλά έχω υποχρέωση στους νέους μελισσοκόμους αναγνώστες αυτού του blog να τους προφυλάξω από τις μελισσοκομικές κακοτοπιές εκεί έξω! Δυστυχώς στην διάχυση της γνώσης που τόσο πολύ πιστεύω δεν είναι όλη η γνώση γλυκιά και ανώδυνη! "Μην εμπιστεύεσαι ποτέ και κανένα!" ήταν το πρώτο πράγμα που μου είχε πει ένας παλιός μελισσοκόμος! Που να ήξερα ότι θα ήταν και το πιο ορθό πράγμα που έμαθα από αυτόν! Ας αναπαύεται εν ειρήνη στην λίστα των νεκρών!
Και αυτός είναι ο λόγος που αγαπώ και εκτιμώ τον Νικολή! Ένας άγνωστός άνθρωπος που τον γνώρισα μέσα από το Facebook, και με γνώρισε μέσα από το blog μου, δεν του είχα κουβαλήσει ποτέ μελίσσια, δεν του αγόρασα ποτέ δεκάδες κυψέλες και μελισσοκομικό εξοπλισμό όπως έκανα σε άλλους (και τους εξόφλησα για αυτά μέχρι τελευταίας δεκάρας! Με χρωστάνε, δεν τους χρωστάω!), δεν τον βοήθησα (μέχρι προχθές τουλάχιστον) σε κανένα τρύγο ή μετακινήσεις του, δεν τον βοήθησα μέσα στο μελισσοκομικό του εργαστήρι ποτέ, δεν τον συνέστησα ως προμηθευτή-μελισσοκόμο σε δυνητικούς πελάτες του όπως τα έκανα όλα τα παραπάνω σε άλλους! "Δικούς" μου, που τελικά με προδώσανε σε πολλαπλές περιπτώσεις και ευκαιρίες που τους δόθηκαν! Και όμως! Αυτό το άγνωστο από κοντά άτομο νοιάστηκε για μένα, για το εάν πάρω μέλια, εάν θα έχω λεφτά για να βγάλω την χρονιά, και μου έδωσε την πληροφορία που οι άλλοι, οι "δικοί" μου, μου την απέκρυψαν λες και ήμουν εχθρός τους! Για αυτό φίλε μου, σε βοήθησα στις μετακινήσεις και στον τρύγο σου χωρίς να χρειάζεται κανένα αντάλλαγμα, γιατί σε χρωστάω και δεν με χρωστάς! Ελπίζω να είμαστε στα πάτσι, αλλά είμαστε δεν είμαστε δεν έχει καμία σημασία, πάλι θα σε βοηθήσω όταν με χρειασθείς!
Και αυτή η ανάρτηση δική σου!
Αφιερωμένη!
Αδερφός από διαφορετικό πατέρα και μάνα!
**Ελάχιστοι έχουν αυτόν τον τίτλο, και πλέον για να μπεις στο αντίστοιχο κλαμπ θα πρέπει να φτύσεις κυριολεκτικά αίμα, ας είναι καλά κάποιοι που μου δημιούργησαν τέτοια απέχθεια για την έννοια "φίλος" που πλέον με έχουν κάνει να μην εμπιστεύομαι κανέναν! Δεν φτάνει κάποιοι που με την απαράδεκτη συμπεριφορά τους συμπεριφέρονται σαν πουστ..... ας πούμε σαν "μαλάκες" για να είμαστε και πολιτικά ορθοί! Αλλά με αυτή την σκατένια συμπεριφορά τους κάνουν όλους τους άλλους να θεωρούν ότι όλοι εκεί έξω είναι πουστ..... χμ ας πούμε μαλάκες καλύτερα, με αποτέλεσμα την δραματική αλλαγή των συμπεριφορών τους προς όλους!
*** Δεν είναι το κάθε τι που κάνω η σχεδιάζω καθαρά πρωτότυπη ιδέα μου (αλλά πάρα πολλά είναι!)! Φροντίζω να ξεχωρίζω ορισμένους μελισσοκόμους που έχουν την εκτίμηση μου και "κλέβω" μέρη του επιχειρησιακού μελισσοκομικού σχεδιασμού τους για να τα εντάξω και στον δικό μου επιχειρησιακό μελισσοκομικό σχεδιασμό! Κάτι από τον Α μελισσοκόμο, κάτι από τον Β, κάτι από τον Γ και πάει λέγοντας. Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό και να μην συμπεριφέρεσαι στους άλλους με ειρωνεία (γιατί η ειρωνεία προυποθέτει εκ ορισμού ότι θεωρείς τον άλλον κατώτερο από σένα!), να μην τους αντιμετωπίζεις αφ υψηλού. Εάν λειτουργείς έτσι δεν θα μπορείς να μάθεις απολύτως τίποτα! Και αυτό είναι τεράστιο λάθος!
Επίσης πρέπει να έχεις το "γνώσις εαυτόν" να ξέρεις τα δυνατά σου σημεία και τις αδυναμίες σου, να ξέρεις που μπορείς να ανταγωνιστείς τους άλλους, και που είναι αδύνατον να το κάνεις αυτό. Να φροντίζεις να μειώνεις όσο μπορείς την διαφορά με τους άλλους εκεί που είσαι αδύναμος, στο μέτρο πάντα του δυνατού, αλλά ταυτόχρονα να δυναμώνεις όσο μπορείς εκεί που είναι αδύνατο οι άλλοι να σε ανταγωνιστούν πχ παράδειγμα εγώ, μελισσοκόμος πρώτης γενιάς που μπήκε αργά στην ζωή του στην μελισσοκομία, είναι αδύνατο να ανταγωνιστώ βήμα προς βήμα στα χαμαλίκα, και στην μέρα προς μέρα μελισσοκομία, τους μελισσοκόμους δεύτερης και τρίτης γενιάς που γεννήθηκαν μέσα στα μελίσσια, πάντα θα χάνω σε χειρισμούς, αντοχές, γνώσεις. Πρέπει να μειώσω όσο μπορώ αυτό το πλεονέκτημα τους για να μην είναι συντριπτικό εις βάρος μου.
Δύναμη μου, ξέρω να γράφω πολύ καλά, έχω ταλέντο στο να παρουσιάζω την ζωή μου στους άλλους μέσω της γραφής, θα φροντίσω ακριβώς αυτό το ταλέντο να το χρησιμοποιήσω για να γίνω γνωστός, να αποκτήσω ευρύ πελατολόγιο, να διαφημίσω την εργασία μου και τα προϊόντα μου μέσου αυτού. Εδώ είμαι πολύ δυνατός, εδώ έχω το δικό μου συντριπτικό πλεονέκτημα στο οποίο υπολείπονται οι περισσότεροι! Πιάνετε το νόημα σε όσα γράφω τσακαλάκια μου?
**** Καλά και αυτοί μπορεί να έχουν κάνει αβέρτα τρύγους (αλλά όχι όλοι! Φέτος η χρονιά είναι τραγική μελισσοκομικά, και απλώς το να μπορέσεις να έχεις μελίσσια για τα πεύκα ήταν τεράστιο κατόρθωμα! Μερικοί από αυτούς θα έκαναν και τρύγους, ίσως και καλούς, αλλά όχι όλοι τους!) αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια! Ο ΔΕΑ μέσα μου δεν επιτρέπει να πέσει το ηθικό, και θα πει ότι χρειάζεται για να μην συμβεί κάτι τέτοιο! Χα χα χα
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Θάσος 5/10/2024
