Και μια που ρίχνουμε τάπες περιμένοντας ωριμάσει το Jack Daniels.......Ούπς! Να δώσει το πεύκο στο δεύτερο χέρι του (μια που μας κρέμασε τελείως στο πρώτο του), ας σας ετοιμάσω μια ανάρτηση μελισσοκομική. Για να σας πείσω ότι δεν είναι οι μελισσοκόμοι τεμπελόσκυλα που αράζουν κάπου τις κυψέλες τους, περιμένουν να τους τις γεμίσουν οι μέλισσες, και ο Θεός, και αυτοί είναι αραχτοί και light, καθώς και είναι ζωή, αρντάν και κίνηση μόνο!
Βασική αρχή μου από όταν άρχισα να ασχολούμαι με την μελισσοκομία ήταν το "λίγες μεγάλες νίκες, πολλές μικρές", καθώς και το κάθε μέρα κάνεις κάτι, οτιδήποτε, όσο μικρό και αν σου φαίνεται, ποτέ μην μένεις στάσιμος, κάθε μέρα μετακινείς και το τενεκεδάκι (της μελισσοκομίας) και λίγο παρακάτω.
Οπότε ας σας βάλω λίγο στην ζωή μου, και να σας περιγράψω το τι συμβαίνει τις τελευταίες 10 μέρες σε αυτή, μια που λόγου της πολύ άσχημης μελισσοκομικής χρονιάς (Η χειρότερη που έχω ζήσει ποτέ! Και όχι μόνο εγώ! Είναι γενικώς αποδεκτό από σχεδόν όλους τους μελισσοκόμους ότι αυτή είναι είτε η χειρότερη ποτέ μελισσοκομική χρονιά, είτε μέσα στην πεντάδα των χειρότερων μελισσοκομικών χρονιών! Μόνο μεμονωμένα μπορεί κάποιος μελισσοκόμος να έχει ζήσει κάτι πολύ χειρότερο με πλήρη καταστροφή των μελισσιών του από φωτιά, ή πλημμύρα, από ολική απώλεια λόγου κλοπών, ή με τρακάρισμα με καμία νταλίκα εάν ήταν φορτωμένος με τα μελίσσια του!) δεν είμαι απασχολημένος αυτή την εποχή με το να κάνω τρύγο στα μελίσσια μου, από τα μέλια του πρώτου χεριού του πεύκου, και έτσι βρήκα την ευκαιρία να κάνω αρκετές δουλειές που τις ανέβαλα διαρκώς, γιατί είτε δεν είχα τις δυνάμεις τις σωματικές (ή τις χρηματικές), είτε δεν είχα τον χρόνο (τον κατάλληλο χρόνο για αυτές, πχ βαψίματα μέσα στον χειμώνα είναι αδύνατον να γίνουν λόγου βροχών και κρύου, όπως και στην φούρια της άνοιξης, αλλά και του καλοκαιριού εάν οι τρύγοι πάνε καλά).
Οπότε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας προμηθεύτηκα σύνεργα βαφής (ταβανόβουρτσά, ρολό, προέκταση ρολού, γάντια, μέτρο, πλαστικά καλύμματα), και μπογιές (υδρόχρωμα, πλαστικό χρώμα, ώχρα μπογιά, ακρυλικό χρώμα στεγανοποίησης), αλλά και λαμαρίνα κυματιστή για να επιδιορθώσω το υπόστεγο όπου φυλάσσω τα πατώματα με τα χτισμένα κεριά μου.
Κόστος στα 120 ευρώ όλα τα παραπάνω. Επίσης έχω προμηθευτεί και δύο βρύσες για να τις περάσω μόνος μου στο σπίτι, γιατί οι παλιές στάζουν και θέλουν αλλαγή (την μια ήδη την πέρασα με εξαιρετικά αποτελέσματα, την άλλη την περιμένω από το Praktiker να έρθει εδώ και δύο εβδομάδες! Και είναι να τρελαίνεσαι με την κατάσταση των διαδικτυακών πωλήσεων από τα μεγάλα ελληνικά μαγαζιά! Παραγγέλλεις από Κίνα (Temu) κάτι και σου έρχεται σε 7-9 μέρες, με δωρεάν μάλιστα μεταφορικά, παραγγέλλεις κάτι από ελληνικά μαγαζιά "τρύπες" και σε 4 μέρες είναι στην πόρτα σου, παραγγέλλεις στα μεγάλα Ελληνικά μαγαζιά (leroy Merlin, Praktiker, Πλαίσιο) και μετά από δύο εβδομάδες απλώς έχεις καταλάβει ότι έμπλεξες!), κόστος για αυτά άλλα 50 ευρώ! 170 ευρώ για υλικά, αλλά θα γλυτώσω τα εργατικά, που άνετα υπερδιπλασιάζουν το παραπάνω κόστος, κάνοντας όλες αυτές τις εργασίες μόνος μου.
Τρίτη η αγορά τους και ο σχεδιασμός όλης της επιχείρησης.
Τετάρτη να μετακινήσεις τα πάντα από την κρεβατοκάμαρα που μετακινούνται σε άλλα δωμάτια, να πας τα έπιπλα στο κέντρο του δωματίου, να σκεπάσεις τα πάντα με ναύλων για να βάψεις ταβάνια και τοίχους χωρίς να βάψεις επίσης και όλο το σύμπαν.
Πέμπτη βάφεις το ταβάνι της κρεβατοκάμαρας και τα γύψινα της με υδρόχρωμα ( και το ταβάνι από την τουαλέτα) και από τον τρελό ενθουσιασμό σου για αυτή την εργασία γράφεις και το παρακάτω στο προφίλ σου στο FB:
"Πόσο τρελαίνομαι να βάφω ταβάνια! Το καλύτερο μου! Ιδίως όταν έχουν και εκείνα τα ηλίθια τα γύψινα ανάμεσα στους τοίχους και το ταβάνι! Με τις κλίμακες και τις καμπύλες, ούτε μια ορθή γωνία ρε φίλε! Να μην μπορείς να δουλέψεις ρόλο, αλλά ούτε και πινέλο! Το απόλυτο "Να πας να γαμηθείς!" του γυψά προς τον βαφέα που θα αναλάβει να βάψει κάποια στιγμή το δωμάτιο!
Για ψυχιατρείο είσαστε!
Να βάφεις εξαντλημένος τα γαμημένα τα γύψινα και να μην βάφονται, να μην μένει το χρώμα επάνω τους, να είσαι και σε αφύσικες στάσεις επάνω στην σκάλα και το μόνο που σκέφτεσαι να είναι "Γαμώ το στανιό μου! Α ρε μάνα με τις ιδέες σου, και το γούστο σου! Γιατί ρε πούστη μου! Τι αμαρτίες πληρώνω!".
Το μόνο που το ξεπερνά αυτό, είναι το βάψιμο στα κάγκελα, τα μεταλλικά, τα λεπτά, τα πολλά, με τις παπαριές τις δανδελένιες!
Γαμώ το στανιό μου! Τι σκατά έχουν στο κεφάλι τους οι γυναίκες! Γιατί θέλουν να βασανίζουν ντε και καλά κόσμο? Ένα απλό σχέδιο ρε φίλε! Να το βάφεις να το συντηρείς εύκολα, χωρίς πολλά, πολλά, στο τάκα τουκα!
Αλλά όχι!
Όλα είναι στο " Με παντρεύτηκες? Θα φτύσεις αίμα! Σε γέννησα? Θα φτύσεις αίμα! Να ψοφίσεις πούστη!""
Τέτοια διαμαντάκια καλό είναι να μην χάνονται, και να μένουν στο αρχείο μας για πάντα! Χα χα χα.
Παρασκευή βάψεις τους τοίχους με πλαστικό χρώμα, και προσπαθείς να κοιμηθείς στον καναπέ του σαλονιού (για δεύτερη συνεχόμενη μέρα), χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Σαββάτο πρωί διαβάζεις μήνυμα από καλό μελισσοκόμο φίλο σου που σου ζητάει εάν γίνεται να τον βοηθήσεις να μεταφέρει τα μελίσσια του στην Θάσο, φυσικά και συμφωνείς (εδώ μετάφερα για χρόνια, και χρόνια, μελίσσια σε μαλάκες, δεν θα βοηθήσω ένα από τα πιο ξηγημένα άτομα που γνώρισα στον μελισσοκομικό χώρο?), οπότε αφαιρώ και ναύλων από τα έπιπλα της κρεβατοκάμαρας, μετακινώ τα έπιπλα στις αρχικές τους θέσεις, φέρνω πίσω στις θέσεις τους όλα όσα είχα μετακινήσει που μπορούσαν να μετακινηθούν σε άλλα δωμάτια, και σκουπίζω και σφουγγαρίζω τα πατώματα (αυτό γινόταν και στις δύο προηγούμενες μέρες, για να μην προλάβει να στεγνώσει η μπογιά που μπορεί να έπεσε στο πάτωμα!).
Τελειώνω στις 4 το απόγευμα, κάνω κάτι να φάω, και φεύγω στις 5:30 από τον Σοχό με το φορτηγό μου για να βρεθώ με τον φίλο μου για να μεταφέρουμε τα μελίσσια του (με μεγάλο φορτηγό και άλλα δύο άτομα). Διαδικασία που ξεκίνησε από τις 6 το απόγευμα της Παρασκευής, και τελείωσε στις 3 το απόγευμα του Σαββάτου!
Σάββατο, όλη μέρα μεταφορά μελισσιών με πλοίο και φορτηγό, ξεφόρτωμα του, επιστροφή με πλοίο και αυτοκίνητο, στις 3:30 είμαι πίσω στον Σοχό, ίσα ίσα που επικοινωνώ με τον αδερφό μου με βιντεοκλίση για να του ευχηθώ για τα γενέθλια του, και πέφτω ξερός για ένα τετράωρο ύπνου (δεν κοιμήθηκα καθόλου ανάμεσα στην Παρασκευή και το Σαββάτο που περιμέναμε το πλοίο στην Κεραμωτή, και σχεδόν δεν κοιμήθηκα καθόλου και τις δύο προηγούμενες νύχτες στον καναπέ του Σαλονιού! Οπότε!). Ξυπνώ απλώς για να φάω, να πιώ νερό, να πάω στην τουαλέτα (μετά από 1,5 μέρα) και πέφτω πάλι ξερός για ύπνο στις 10 το βράδι!.
Κυριακή ξυπνώ χάρμα, είμαι τελείως κομμάτια από την εξάντληση, αλλά τρώω το πρωί και το μεσημέρι της Κυριακής κλαδεύοντας τις τριανταφυλλιές και τους σαμπούκους (Μπούντζ στα Σοχινά!Χα χα χα) από το υπόστεγο που έχω τα πατώματα με τα κεριά, για να αρχίσω να το βάφω τις επόμενες μέρες. Το απόγευμα κάθομαι στον υπολογιστή και γράφω 5 σελίδες με σημειώσεις για το τι παρατήρησα στο δρομολόγιο μας στην Θάσο, και οι οποίες θα αποτελέσουν μια ανάρτηση στην σειρά μετακινήσεις μελισσιών (όχι τα πάντα σε αυτές, κάποια από αυτά θα μείνουν μόνο για την δική μου γνώση!) όπου θα σας κάνω και κοστολόγηση του δρομολογίου, και την εντύπωση που έχω για αυτή την μεταφορά (Είναι αρνητική! Για να μην σας κρατάω σε αγωνία! Χα χα χα).
Δευτέρα βάψιμο των τοίχων του υπόστεγου, πρώτα με πλαστικό, και έπειτα με υδρόχρωμα, και η όλη κατάσταση μας δίνει αυτό το διαμαντάκι στο προφίλ μου στο FB:
"Να ξεκινάς να βάψεις το υπόστεγο με πλαστικό χρώμα, να σου ξεφλουδίζει σαν να το περνάς με μεταλλική πιρούνα για το απολέπισμα κεριών, να συνεχίζεις με υδρόχρωμα γιατί το πλαστικό είναι "δυνατό" και ντεμέκ αυτό φταίει που ξεπατώνει την παλιά μπογιά, και να συνεχίζει η ίδια κατάσταση, να βάφεις διαρκώς τις κοματάρες μπογιάς που συνέχεια ξεφλουδίζουν ξανά, και ξανά, και ξανά, και στο τέλος να σου βγαίνει όλο το "αριστούργημα" σπατουλαριστό!
Αντιλαμβάνομαι το "Δεν δείχνει πιο ωραίο που το πέρασα ένα χεράκι με πλαστική μπογιά (ή ασβέστη, ή ντουκόχρωμα, ή τσιμεντόχρωμα)? Γιατί εάν ήταν να περιμένουμε από εσάς τους άντρες να κάνετε καμιά δουλειά θα είχε παγώσει η κόλαση πρώτα!" και καλά κάνετε που μου είσαστε νοικοκυρές, αλλά μετά από αμέτρητα στρώματα βαφών "ότι να είναι" στο τέλος όταν θα έρθει ένας άντρας να κάνει σοβαρή δουλειά θα φτύσει το γάλα της μάνας του με το χάος που θα διαλύεται μπροστά του!
Και πιστέψτε με δεν πρόκειται να του έρθει στο μυαλό εκείνη την στιγμή η λέξη "νοικοκυρά" γιατί ελάχιστες βρισιές στα Ελληνικά αρχίζουν από Ν*! Γιατί να είσαστε σίγουρες ότι εκείνη την στιγμή σας στολίζουν αβέρτα, και χωρίς κανένα οίκτο και ενδοιασμό, είτε είσαστε ζωντανές, είτε είσαστε, βολικά για σας, νεκρές!
*Υπάρχει φυσικά και το "Να σου γαμήσω" που είναι και βρισιά και αρχίζει από Ν! Χα χα χα."
Καλά μιλάμε έχω ρέντα τις τελευταίες μέρες! Χα χα χα.
Τρίτη είμαι τελείως χάλια, δεν μπορώ να κουνηθώ καθόλου, και είναι ευκαιρία να πάω μέλια (27κιλοι κουβάδες) στην μεταφορική στην Θεσσαλονίκη για να πάνε σε πελάτη μου σε άλλη πόλη. Γράφω και μια ανάρτηση - ποίημα στο blog μου για μια κατάσταση που συνάντησα όταν έκανα τα ψώνια για το σπίτι στο lidl του Λαγκαδά εκείνη την ημέρα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Άντε πάμε πια).
Τετάρτη αντικαθιστώ την λαμαρίνα στο υπόστεγο, και βάφω όλη την οροφή του με ακριλικό στεγανοποιητικό.
Πέμπτη τα πάντα είναι κωλυόμενα! 2 ώρες η επισκευή της λαμαρίνας, και 4 ώρες τα δύο χέρια ακριλικό στην οροφή του υπόστεγου, μαζί με την συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών με τσάκισαν τελείως, όλη την μέρα στο κρεβάτι, και λίγο παιχνίδι με το σκυλί, γιατί και αυτό έχει ψυχή και θέλει παρέα. Αλλά είμαι Tilt! Καπούτ!
Παρασκευή πάλι κατεβαίνω Σαλονίκη για να πάω μέλια σε πελάτες μου (μονόκιλα και τρίκιλα), αλλά και στον Λαγκαδά (27κιλοι κουβάδες), γυρνώ πίσω και το απόγευμα έρχεται ο μάστορας για να δει κάτι επισκευές που πρέπει να κάνει την επόμενη εβδομάδα στο εργαστήρι, και να μου βγάλει το κοστολόγιο (350 ευρώ η επισκευή, συν άλλα 80 σε μεταγενέστερο χρόνο για πλήρη αποκατάσταση - σοβάτισμα της! Εμμμμ όταν δεν πληρώνεις μόνο υλικά για μια εργασία, και μπαίνουν εργατικά, και μάλιστα μάστορα, τότε αντιλαμβάνεσαι ακριβώς το τι σημαίνει το "Και το δικό σου το σπίτι θέλει το ενοίκιο του!". Μάλιστα μόλις έρχομαι και από αντίστοιχο "ενοίκιο" για το αμάξι μου που έφυγαν 400 ευρώ για αναρτήσεις, και φρένα, και τζίντζιρι μίνζιρι για να περάσει ΚΤΕΟ. Και σε αυτό υπάρχει και δεύτερη δόση εξόδων για τα λάδια του, και τα ξύδια του, σε μεταγενέστερο χρόνο!).
Σαββάτο συνεχίζω κλαδέματα σε τριανταφυλλιές, κληματαριές, δάφνες, και ετοιμάζομαι για να αλλάξω την διαμόρφωση του μελισσοκομικού εργαστηρίου μου και για να επιδιορθώσει την βλάβη ο μάστορας, αλλά και γιατί το έχω μπουκώσει σε μηχανήματα, και εργαλεία, και χρειάζομαι απαραιτήτως και τον ελάχιστο χώρο που μπορώ να κερδίσω σε αυτό κάνοντας αλλαγές στο που θα μπει το κάθε τι).
Και φυσικά αυτή την στιγμή κάθομαι και σας γράφω μια μπαμπάτσικη ανάρτηση μελισσοκομική για να στανιάρετε, μια που σας έχω αφήσει χαρμάνηδες από μελισσοκομικές αναρτήσεις από την αρχή αυτού του μήνα!
Όλα τα παραπάνω έχουν γίνει σε λιγότερο από δύο εβδομάδες! Τι λέει? Είναι πράγματι τεμπελόσκυλα οι μελισσοκόμοι? Πράγματι πετούνε τάπες περιμένοντας να γεμίσουν οι μέλισσες, και ο Θεός, τις κυψέλες τους με μέλι? Όλα στην ζωή τους είναι αρντάν, ζωή, και κότα?
Χα χα χα.
Κάθε μέρα κάνεις και κάτι! Είτε μικρό, είτε μεγάλο, δεν έχει σημασία, απλώς κάνε το, μην το αφήνεις να χρονίσει, μην το αφήνεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, απλώς κάνε το! Just do it!
Τι ωραία που τα λες!!!
Τι ωραία που τα λες για κάποιον που έχει αφήσει το μελισσοκομικό υπόστεγο του να φτάσει σε τέτοια κατάσταση κατάρρευσής!!! Πλάκα μας κάνεις ρε φιλαράκι!!!!
Χα χα χα.
Ναι και το υπόστεγο έφτασε μια άσχημη κατάσταση, αντίστοιχη με αυτή που είχε και το οικοδομικό καρότσι μου που το αποκατέστησα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Αποκατάσταση Καροτσιού) αλλά έχω μια καλή δικαιολογία!
Βαριόμουν!
Χα χα χα.
Τσουκ!
Απλούστατα δεν είχα τις σωματικές δυνάμεις να το φροντίσω τις εποχές που ήταν κατάλληλες για κάτι τέτοιο (τέλη καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου), είτε δεν είχα χρόνο (τρύγοι καλοκαιριού στις αρχές και στα μέσα του, όπως και τρύγοι του φθινοπώρου στα τέλη Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, καθώς και μετακινήσεις από τα πεύκα αρχές Αυγούστου, και μέσα, τέλη Νοέμβρη), ή ήταν τελείως ακατάλληλος ο καιρός για κάτι τέτοιο λόγου βροχών και κρύου (όλος ο χειμώνας, και σχεδόν όλη η άνοιξη, και οι μέρες της άνοιξης που είναι κατάλληλες για βαψίματα πάνε συνήθως για βαφές κυψελών!).
Μόνο φέτος μπόρεσα να ανακάμψω σωματικά και λόγου ότι έκανα οικονομία δυνάμεων (σας χρωστάω ανάρτηση σχετικά με την οικονομία δυνάμεων στην μελισσοκομία, αλλά και στην σωματική βελτίωση για να γίνεις χαμάλ.....! Ούπς! Μελισσοκόμος ήθελα να πω! Χα χα χα).
Αλλά και επειδή έχω ανακάμψει θεαματικά σε βάρος και κυρίως μυϊκή μάζα (πλέον είμαι στα 90 κιλά, ας είναι καλά η προμήθεια Air Fryer, αλλά και φούρνου μικροκυμάτων, και πλέον δεν χάνω γεύματα λόγου εξάντλησης, γιατί μέσα σε 2-3 λεπτά ετοιμάζω κάτι να φάω μετά από 10-13 ώρες εντατικής εργασίας στα μελίσσια, που παλιότερα απλώς πήγαινες για ύπνο νηστικός, γιατί δεν είχες κουράγιο για τίποτε! Όχι για να φας μισή με μια ώρα για να ετοιμάσεις φαγητό! Και τα κιλά από αρχές Ιανουαρίου από τα 98 πήγαιναν στα τέλη του Νοέμβρη στα 78 (και στα 58 όταν κουβαλούσες και 450 μελίσσια άλλων! Αλλά ευτυχώς αυτό το εκτίμησαν αυτοί οι άλλοι! Ναι! Καλά! Χα χα χα.).
Οπότε χρόνος υπήρχε, δυνάμεις υπήρχαν, χρήματα υπήρχαν (Σας έχω πει ότι τέσσερα δρομολόγια για τρύγους στο πρώτο χέρι (που δεν γίνανε!) είναι περίπου στα 215-220 ευρώ? Όχι ε? Και τι σύμπτωση που αυτό περίπου είναι το κόστος για τα υλικά για τις παραπάνω εργασίες ε? Χα χα χα. Παίδες κάποιοι από εμάς δεν έχουμε δεύτερη εργασία στο δημόσιο, ούτε είμαστε μέσα στις επιδοτήσεις των αγροτών (πιστέψτε με εάν κάποια στιγμή πάρω επιδοτήσεις για την μελισσοκομική μου επιχείρηση θα δείτε πράγματα και θάματα, και μάλιστα θα τα δείτε να γίνονται όλα υπερβολικά γρήγορα! Προσέξτε το αυτό!), οπότε στις δύσκολες μελισσοκομικές χρονιές το κάθε τι μετράει! Υπάρχουν ακόμη 7 δρομολόγια για τρύγους και μεταφορές από τα πεύκα, υπάρχει ακόμη ένα 400-500 για να αγοραστούν 27κιλά δοχεία για μέλι, υπάρχει και ένα τουλάχιστον 1000 για τροφές πριν το τέλος της μελισσοκομικής χρονιάς! Και αυτά εάν όλα πάνε καλά και βγει μέλι! Εάν όχι............!) οπότε να η ευκαιρία να βγάλω και αυτό το "πρέπει να γίνει οπωσδήποτε" εκτός της λίστας με το τι πρέπει να κάνω.
Υπόστεγο που κάποτε ήταν γκαράζ για το αυτοκίνητο του πατέρα μου, και την τελευταία δεκαετία εκτελεί καθήκοντα αποθήκης πλαισίων. Στο μέλλον σχεδιάζω να το κάνω ψυκτικό θάλαμο για πλαίσια, αλλάζοντας του την στέγη με ξυλοδοκούς νέους, κεραμίδια ή κεραμιδολαμαρίνα, να του κάνω από κάτω πλάκα, να του περάσω μονωτικά πάνελ στους τοίχους και ψυκτικό μοτέρ με την αντίστοιχη ηλεκτρική υποδομή (όνειρα, όνειρά, όνειρα!). Αλλά μιλάμε τώρα για κόστος μερικών χιλιάδων ευρώ για αυτό (και για αυτό θα παραμείνει όνειρο για αρκετό καιρό ακόμη! Χα χα χα).
Ναι ένα χρωματάκι το χρειάζεται (και μην ανησυχείτε από εδώ και πέρα η ανάρτηση θα κυλάει ταχύτατα! Δεν θα έχει και πολύ μπλά, μπλά, απλώς θα παρουσιαστεί όλη η τεχνογνωσία για το πως θα κάνετε κάτι αντίστοιχο και εσείς, ο πρόλογος του γιατί κωλοβαρούσα τόσα χρόνια, και δεν το έκανα, ήδη έχει γίνει! Χα χα χα)!
Και έχουν ήδη περαστεί όλοι οι τοίχοι με σπάτουλα για να φύγει όλη προηγούμενη μπογιά που είχε φουσκώσει από την πολυχρονία, αλλά και πάλι όταν πέρασε το ρολό με το πλαστικό, και έπειτα με το υδρόχρωμα πάλι έβγαιναν τεράστια κομμάτια παλιάς μπογιάς τα οποία τα εκτόξευε το ρολό παντού, (τοίχος, καλντερίμι, ρούχα, πρόσωπο! Χα χα χα).
Έβαφες, και ταυτόχρονα κομματάρες μπογιάς έβγαιναν, και έμενες να έχεις λιγότερο βαμμένο τοίχο από αυτόν που είχες πριν περάσει το ρολό! Και πήγαινες κομμάτι, κομμάτι, έτσι να βάφεις έστω και λίγο την κάθε φορά! Δουλειά που θα ήθελε ένα μισάωρο, το πολύ, πήγε στις 3 ώρες (με το να καθαρίσεις και τα πάντα μετά από τις φλούδες μπογιάς που είχε εκτοξεύσει παντού το ρολό, επίσης η κούραση ήταν πολλαπλάσια από ότι θα ήταν σε φυσιολογικές συνθήκες, και σχεδόν εξαντλήθηκε και το 25κιλό με το υδρόχρωμα, οπότε δεν έχω άλλο χρώμα για να βάψω τα ταβάνια από τα υπόλοιπα δωμάτια (Γιούππππππυυυυυ! Ούπς! Δυστυχώς! Ήθελα να γράψω! Χα χα χα)).
Καλά η φωτογραφία από Ντρόουν είναι απογοητευτικότατη! Και για πολλά χρόνια αυτό ήταν ένα θέαμα που μου έσπαζε τα νεύρα όταν το έβλεπα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Μόνο να βρισκόταν ένα κοροίδ......! Ούπς! Εθελοντής ήθελα να πω! Που θα το έβαφε! Χα χα χα.
Το έχετε αντιληφθεί ότι σε τόσες φωτογραφίες του κήπου μου γεμάτου με μέλια, ή με κυψέλες, ή με μελισσοκομικό εξοπλισμό, δεν το είχατε δει ποτέ αυτό ε? Να το έχετε στα υπόψη σας και αυτό! Οι bloggers, και οι Youtubers, "φιλτράρουν" ότι σας δείχνουν! Μην έχετε την ψευδαίσθηση ότι πράγματι ξέρετε σε ποιο χέρι τους είναι ο παπάς! Χα χα χα.
Ναι αλλά!
Η επόμενη μέρα!
Αρκούδας δύναμη!
Χα χα χα.
Ναι ρε τραχανάδες! Δεν βάφω υπόστεγα, αλλά αεραγωγούς τους έχω κλειστούς!
Χα χα χα.
Πως το είχε πει ο ποιητής? Σπατουλαριστό έγινε! Χα χα χα.
Και εδώ έχουμε την λαμαρίνα (3 μέτρα επί 1) που θα δουλέψουμε (γιατί χρησιμοποιείς πληθυντικό όταν είσαι μόνος σου σε αυτές τις εργασίες? Είσαι λολίκοκο? Χα χα χα) για να αντικαταστήσουμε την λαμαρίνα που είχε φθαρεί από τον αέρα και την πίεση που ασκούσε αυτός επάνω της, σε σημείο που είχε τρυπήσει και κοπεί σε πολλά σημεία.
Και ναι, έχω δουλέψει αρκετές φορές με λαμαρίνα τα τελευταία χρόνια, μια χρήσιμη τεχνογνωσία που ίσως θα πρέπει να σας απασχολήσει και εσάς (βλέπετε προηγούμενες αναρτήσεις του blog Τέσσερα χρώματα Λευκό Γαλάζιο και Αρπάζοντας από το λαιμό το Μελισσοκομικό Κόστος - Επισκευή Καρότσας φορτηγού).
Και ο εξοπλισμός που (θεωρούσα ότι πρέπει να) χρησιμοποιήσω, κλαδευτήρι (για τον ξεραμένο κισσό), κλαδευτήρι με προέκταση, ψαλίδι για λαμαρίνα, μέτρο, μαρκαδόρος, τρυπάνι-βιδολόγος, αυτοδιάτρητες βίδες, γάντια.
Στην πραγματικότητα δεν μπόρεσα να δουλέψω με τις αυτοδιάτρητες γιατί ήταν πολύ χοντρή η λαμαρίνα με μεγάλες αντοχές (παράξενο, στο προηγούμενο κομμάτι το είχα στερεώσει σε ορισμένα σημεία του με αυτοδιάτρητες! Μικρότερο το πάχος του? Έχασε αντοχή και πάχος λόγου των χρόνων που ήταν εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης-βροχή, χιόνι, αέρας, ζέστη-?).
Αντίθετα δούλεψα με καρφιά, σφυρί (των 400 γραμμαρίων), και τον μεγάλο τον λοστό (για να βγάλω τα καρφιά από την παλιά λαμαρίνα).
Φυσικά να αναφέρω ότι την όλη διαδικασία την είχα δει, πριν από πάνω από μια δεκαετία, από τον ξάδερφο μου τον Ζαχαρία τον Σαλαχώρα (που σε αντίθεση με μένα που έχω δύο αριστερά χέρια, αυτός έχει δύο δεξιά χέρια! Χα χα χα) όταν μαζί είχαμε αντικαταστήσει ακριβώς αυτό το κομμάτι λαμαρίνας αλλάζοντας το ακόμη παλιότερο που είχε φθαρεί-προφανέστατα το πρώτο κομμάτι της λαμαρίνας της στέγης τραβάει την περισσότερη πίεση από τον άνεμο και ανά 10-15 χρόνια θέλει αλλαγή!-). Το είδα πως το έκανε αυτός μια φορά, το τύπωσα για πάντα στο μυαλό μου. Αλλά η αυτοπεποίθηση και η θέληση για να το κάνω μόνος μου ήθελε ακόμη μια δωδεκαετία για να μου έρθει!
Λεπτομέρεια της δουλειάς του Αξά! Τα καρφιά που άντεξαν και παρέμειναν στην λαμαρίνα είχαν όλα ροδέλα ανάμεσα στην κεφαλή τους και την λαμαρίνα! Ο γιός του οικοδόμου ότι έμαθε από τον πατέρα του το τύπωσε και αυτός μια χαρά για πάντα στο μυαλό του!
Και εδώ έχω αφαιρέσει την λαμαρίνα, κόβοντας την γιατί κάποιος έκανε τόσο καλή δουλειά με τα καρφιά με την ροδέλα που η εργασία του είναι κυριολεκτικά αλεξίσφαιρη και αθάνατη! Χα χα χα.
Ρε παλικάρια σοβαρά τώρα? Χρησιμοποιήσατε κορμό αντί για ξυλοδοκό για την ξυλοκατασκευή της εισόδου (μάλλον έγινε μεταγενέστερη προσθήκη του τελευταίου κομματιού λαμαρίνας για να χωράει το αυτοκίνητο που πατέρα μου, και για να μπει και η πόρτα από το γκαράζ-δεν υπάρχει αυτό το χαρακτηριστικό πλέον!- και χρησιμοποιήθηκε ότι έπεσε στο χέρι τους για αυτό! Ε! Ο αυτοσχεδιασμός είναι τέχνη! Χα χα χα)?
Και εδώ έχω πλέον τοποθετήσει την λαμαρίνα, την έχω καρφώσει (με πολλά, πολλά, πολλά, πολλά καρφιά! Καρφιά έχουμε! Οικονομία θα κάνουμε! Χα χα χα) και την έχω κόψει από εκεί που εξέχει (ναι θα έπρεπε πρώτα να την είχα κόψει, και μετά να γυρνούσα την κομμένη πλευρά της-που πλέον έκοβε σαν ξυράφι! Μια που την έκοψα με ψαλίδι και όχι με τροχό!) προς τον τοίχο! Ναι δίκιο έχετε, και έτσι ακριβώς την είχε κάνει ο αξάς πριν από χρόνια (και την είχε κόψει και με τροχό επίσης), αλλά με μόνο ένα άτομο για αυτή την δουλειά τέτοιες πολυτέλειες είναι πολύ δύσκολο να γίνουν! Αλλά ας είναι καλά το ακριλικό χρώμα, κατόρθωσε και "στόμωσε" πλήρως την κόψη της λαμαρίνας! Θα ήθελα να έλεγα ότι το σκέφτηκα αυτό, αλλά μου βγήκε τυχαία! Χα χα χα).
Και εδώ άποψη από το Ντρόουν! Χτυπάει ακόμη πιο άσχημα η νέα λαμαρίνα δίπλα στην σκουριασμένη λαμαρίνα ε? Ε σε αυτό το σημείο είχαμε τελειώσει πριν από πολλά χρόνια!
Αλλά φέτος δεν με πήγαινε να την αφήσω έτσι, έπρεπε να πάω και στο τελευταίο μίλι για την κυρά Μορφούλα που θα ήθελε κάτι τέτοιο σαν τρελή! Οπότε οι επόμενες 4 ώρες μαρτυρίου για να βαφεί με τηλεσκοπικό ραβδί και ταβανόβουρτσα υπό κλίση (στις 30 αρνητικές μοίρες από το οριζόντιο η κλίση της ταβανόβουρτσας), επάνω σε μια σκάλα, με την τριανταφυλλιά να με ξεσκίζει σε κάθε κίνηση μου (παρόλο που ήδη την είχα κλαδεύσει! Αλλά είναι τριανταφυλλιά θεριό, πλέον φτάνει μέχρι τον πρώτο όροφο του σπιτιού σε ύψος!)!
Και όταν λέμε "βάφω" αυτό και εάν είναι παράξενη διαδικασία με το τηλεσκοπικό ραβδί! Να παίρνεις στάσεις σαν να προσπαθείς να καμακώσεις φάλαινα περισσότερο έμοιαζε όλη η διαδικασία! 4 ώρες να πετάς καμάκι! Να βάφεις, και να ξαναβάφεις, τα ίδια, και τα ίδια, σημεία για να πιάσει ή ακριλική μπογιά (στο πρώτο χέρι η λαμαρίνα ήταν και "διψασμένη" για μπογιά, δεν είχε βαφεί ποτέ, ήταν και τραχιά λόγου σκουριάς, στο δεύτερο χέρι αντίθετά το καμάκι "πετούσε", έβγαζες μισό τετραγωνικό λαμαρίνας άνετα την κάθε φορά! Αλλά το πεντάκιλο έφυγε τελείως (τσαφ! μείον 35 ευρώ! Χα χα χα)).
Αλλά έτσι θα το ήθελε η κυρά Μορφούλα! Και αυτό αρκεί! Πλέον το καταλαβαίνω αυτό τώρα που που είμαι σε μια μεγαλύτερη ηλικία και ωριμότερος! Μικρότερος που ήμουν πολύ πιο κάγκουρας θα πετούσα ένα "Αυτά δεν τα παίζουν ούτε στις φυλακές! Σιγά μην κάτσω να το παίζω μαϊμού για να βάψω την στέγη, γιατί εσύ είσαι παλαβή!" και θα είχα καθαρίσει! Χα χα χα.
Ναι αλλά!
Περάσαμε και καρφιά και σε πολλές γωνιές που είχαν χαλαρώσει!
Ουχ ουχ ουχ ουχ!
Τι κουκλόσπιτο είναι αυτό!
Χα χα χα.
Ρίξαμε και ένα χέρι υδρόχρωμα και στα εξωτερικά ξύλα για να τιμήσουμε την κυρά Μορφούλα που τα έκανε και αυτή αυτά τα κόλπα!
Και αυτό για να βελτιωθεί η ψυχολογία κάθε φορά που θα το βλέπω από το μπαλκόνι (σας χρωστάω και ανάρτηση για την ψυχολογία των μελισσοκόμων ε? Χα χα χα).
Τι λέει?
Είμαι πιο νοικοκύρης τώρα που το έκανα και αυτό?
Ναι ε?
Ούτε καν θα το "προσέξουν" αυτό όσοι θα το δουν από τους περαστικούς!
Δεν θα το προσέξουν τώρα που έγινε, αλλά όσο δεν είχε γίνει, όσο έμενε εκεί "παραπονεμένο" με σκουριασμένες τις λαμαρίνες, και με φθαρμένα τα χρώματα του, όλοι θα το πρόσεχαν, και θα το σχολίαζαν, ακριβώς όπως όλοι οι αναγνώστες θα σχολιάζουν την προγενέστερη κατάσταση του, και όχι την κατάσταση που είναι τώρα!
Γιατί όλοι είναι πρόθυμοι να βλέπουν την ατέλεια, το σφάλμα, την αμέλεια, την αδυναμία, αλλά κανένας δεν είναι πρόθυμος να βλέπει το έργο, την βελτίωση, την "νοικοκυροσύνη"!
Νόμος αυτός!
Και νόμος που μου τον έμαθε η κυρά Μορφούλα!
Αλλά φυσικά δεν τον λάβανε υπόψη της, και προσπαθούσε διαρκώς να είναι τα πάντα τέλεια! Λες και θα άκουγε ποτέ καλή κουβέντα από ξένα στόματα για αυτό! Και για αυτό παλαβή την ανέβαζα, τρελή την κατέβαζα!
Αλλά από την άλλη πλευρά τώρα που το βλέπω τελειωμένο μετανιώνω που δεν της το είχα κάνει όταν ζούσε! Μόνο και μόνο για να της δώσω την ίδια ικανοποίηση που ένοιωσα και εγώ όταν το είδα έτσι (ναι ρε μαλάκες! Έχω αντιληφθεί ότι δεν εφαρμόζει πλήρως το φύλλο της λαμαρίνας με την δίπλα! Πάντα ο καλλιτέχνης αφήνει μια ατέλεια στο έργο του, για να δηλώνει το ατελέσφορο του κυνηγιού της τελειότητας! Τσουμπάνια που δεν σας κόβει απού τέχνη Αααααα! Χα χα χα).
Μαλακία μου! Έπρεπε να της το είχα κάνει όταν ζούσε!
Οπότε μάνα αφιερωμένο αυτό σε σένα που θα το βλέπεις κάπως έτσι, από εκεί πάνω που είσαι.
Και μην μου στεναχωριέσαι, δεν έχω ξεχάσει τον όρκο μου "Ο καλύτερος από όλους! Ο καλύτερος όλων των εποχών"!
Ούτε από λύσσα έχω στομώσει, ούτε από οργή είναι λειψός! Ο στόχος είναι μπροστά μου, και θα τον πετύχω, ότι και εάν χρειασθεί να θυσιάσω για αυτό!
Όρκος και αυτό!
Αφιερωμένο!
Σειρά Το παιδί με τα δύο αριστερά χέρια - Κατασκευές - Πατέντες- Χόμπι (Hobby)
Adios Amigos Locos
Λάζαρος Μότσανος
Σοχός 28/9/2024
