ΜΕΛΙΣΣΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ : Σεπτεμβρίου 2020

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Ιούλη

Ευκαιρία μια που δεν τρυγώ σήμερα στα μελισσοκομεία μου στα πεύκα στην Χαλκιδική, αλλά ούτε και απομελίζω πλαίσια στο μελισσοκομικό εργαστήρι, αλλά απλώς συσκευάζω μέλι (σε 27κιλα δοχεία, αλλά και σε τρίκιλα, αλλά και μονόκιλα βάζα) να σας ετοιμάσω ακόμη μια μελισσοκομική ανάρτηση, και μάλιστα μια ανάρτηση της σειράς μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα, και πιο συγκεκριμένα για τον μήνα Ιούλη.

Πλέον έχουν γίνει όλες οι εργασίες της άνοιξης (κόψιμο παραφυάδων, τοποθέτηση πλαισίων ή και ορόφων), έχουν επίσης γίνει και οι τοποθετήσεις στις πρώτες παραγωγικές ανθοφορίες και μελιτωφορίες, και πλέον είναι ο καιρός για τους πρώτους τρύγους (στις πραγματικότητα έγιναν στο τέλος του μήνα και οι πρώτες μετακινήσεις στα πεύκα, αλλά θα μου επιτραπεί να τις εντάξω στον επόμενο μήνα, μια που το χρονικό πλαίσιο τους ήταν οριακά στον Ιούλη).

Τρύγοι που φέτος ήταν ικανοποιητικοί στο βελανίδι αλλά και στο άνθος, αλλά σε αυτή την περίπτωση προτίμησα να αφήσω το περισσότερο μέλι στις κυψέλες για να το πάρω στους κόκκινους τρύγους του πρώτου χεριού του πεύκου.

Οπότε αυτόν τον μήνα είχαμε μαύρους τρύγους (βελανιδόμελο), αλλά και ξανθούς τρύγους (ανθόμελο). Και συγκεκριμένα 3 ημέρες μαύρων τρύγων, και 2 ημέρες ξανθών τρύγων.

Η φωτογραφία επάνω είναι το πως προετοιμάστηκε το φορτίο για την πρώτη μέρα των μαύρων τρύγων, δηλαδή το απόθεμα από άδειες κυψέλες, μελισσοκομικό καρότσι, καπνιστήρι και διάφορα ακόμα υλικά που θα βοηθούσαν στον τρύγο.

Και εδώ η διάταξη των κυψελών και των άδειων κυψελών από πίσω τους που περίμεναν να γεμισθούν. Ολοκάθαρη η προσδοκία μου για σχεδόν ένα όροφο πλαισίων ανά κυψέλη ε? Και σχεδόν ο στόχος αυτός εκπληρώθηκε! Βελανίδι γαρ!

Και φορτωμένο το φορτηγό με τρυγημένα πλαίσια μετά την πρώτη μέρα μαύρων τρύγων.

Και μερικές φωτογραφίες από την αγαπημένη μου μελιτωφορία.

Και μια σπάνια φωτογραφία με τον δράστη επί του έργου!

Να την η μικρή μου κλέφτρα να πέφτει με τα μούτρα στην δουλειά για να φέρει το υπερπολύτιμο μαύρο μέλι! Ψυχούλα μου μικρή!

Και εδώ το φόρτωμα της δεύτερης μέρας μαύρων τρύγων, και οι προσδοκίες και τα όνειρα να έχουν χτυπήσει οροφή!

Και η αντίστοιχη παράλληλη τοποθέτηση κυψελών για γέμισμα και κυψελών για άδειασμα, μιλάμε όταν το μέρος βοηθά μετακινήσεις και τρύγοι γίνονται τόσο πιο εύκολα (στο μέτρο του δυνατού! Δεκάδες κυψέλες, με εκατοντάδες, κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιούλη - ή Αυγούστου ή Σεπτέμβρη - είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση ο τρύγος τους, όσο και να βοηθά η καλή τοποθέτηση!).

Και ένα ακόμα φορτίο με τρυγημένα πλαίσια έχει φορτωθεί για να μεταφερθεί στο μελισσοκομικό εργαστήρι όπου μια μέρα τρύγου αντιστοιχούσε σε 2 ημέρες απολεπίσματος και απομελίσματος *. Και φυσικά ακόμη μισή μέρα για να συσκευασία του μελιού στα 27 κιλά δοχεία από το δοχείο ωρίμανσης (που βάζεις εκεί το μέλι για να το φιλτράρεις, αλλά μια που είναι μέλι από μελίτωματα δεν χρειάζεται ιδιαίτερα μακροχρόνια παραμονή του εκεί για να μειωθεί η εκ ορισμού χαμηλή υγρασία του) αλλά και ένα απόγευμα για να βάλεις πίσω τα απομελωμένα πλαίσια που είχες πάρει από τις κυψέλες που τρύγησες.

Και το φόρτωμα για την τρίτη μέρα των μαύρων τρύγων.

Και η αντίστοιχη παράλληλη τοποθέτηση γεμάτων και άδειων κυψελών. Την μεμονωμένη κυψέλη μπροστά την βλέπετε? Ατρύγητη την είχα ανεβάσει και αυτή (με τεράστια δυσκολία το φόρτωμα τους!) πάνω στο βουνό, αλλά όταν πήγα να την κατεβάσω από το φορτηγό (μόνος μου!) από το μεγάλο βάρος της μου ξέφυγαν οι χειρολαβές από τα χέρια μου και την άφησα ακριβώς εκεί που μου έπεσε! Χα χα χα.

Και εδώ ένα από τα πολλά πλαίσια που είχε κρυσταλλωμένο μέλι από την ελαιοκράμβη, και ενώ τα απολέπισα και τα απομέλισα ωστόσο το κρυσταλλωμένο μέλι έμεινε μέσα στα πλαίσια! Περίπου μια εκατοντάδα πλαίσια είχαν μέσα τους κρυσταλλωμένο μέλι και έριξε αρκετά τον μέσο όρο μελιού ανά πλαίσιο. Και αυτά είναι μερικά από τα "καλά" της ελαιοκράμβης! Μπορεί να αναπτύσσει τρομερά τα μελίσσια αλλά σου κάνει και τέτοιες γκέλες, και μπορείς να έχεις κρυσταλλωμένα πλαίσια ακόμα και μέχρι τον τρύγο του πρώτου χεριού του πεύκου! Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις? Είτε τρυγάς το μέλι της ελαιοκράμβης για να το δώσεις σε πελάτες σου (δεν το κάνω αυτό!), είτε για να το ξαναδώσεις στις μέλισσες σου (είτε ως καθαρό μέλι, είτε για τροφοδοσία με νερό, αν και αυτό έχει αρκετούς κίνδυνούς για λεηλασίες!), είτε απολεπίζεις και απομελίζεις κανονικά αυτά τα πλαίσια και τα ξαναδίνεις άμεσα στις μέλισσες σου μπας και τα φάνε για να μην τα κουβαλάς από τρύγο σε τρύγο!

Και το αποτέλεσμα αυτών των τρύγων, ένα υπέροχο μαύρο μέλι που ήρθε σε ικανοποιητικότατες ποσότητες (σχεδόν όσο και πέρσι, αλλά με λιγότερα μελίσσια που όμως είχαν πάει δυνατότερα - και ατρύγιστα!- στην τοποθέτηση τους για το βελανίδι).

Και ακολούθησαν αμέσως μετά οι ξανθοί τρύγοι (για να μην δεσμευτούν και τα δοχεία ωρίμανσης με ανθόμελο -παραμονή του σε αυτά για 15-20 ημέρες- και δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να φιλτράρεις το βελανιδόμελο εάν το κάνεις με την λάθος σειρά!).

Και εδώ το φόρτωμα για την πρώτη μέρα των ξανθών τρύγων. Μην ζητήσετε φωτογραφίες από τα ίδια τα μελισσοκομεία! Μιλάμε ο ξανθός τρύγος μέσα σε μια πεδιάδα που είναι σαν ταψί με ελάχιστα δέντρα εκεί κοντά, σε συνθήκες καύσωνα, είναι από τα δυσκολότερα σενάρια τρύγων που μπορείς να αντιμετωπίσεις! Είσαι διαρκώς στο φάσμα της θερμοπληξίας με την μελισσοκομική στολή και με τίποτα δεν μπορείς να χορτάσεις με νερό! Το χειρότερο μου!

Και μια από τα ίδια και την δεύτερη μέρα των ξανθών τρύγων. Και φαίνονται ολοκάθαρα η χαμηλότερες μου προσδοκίες για αυτόν τον τρύγο. Και λιγότερα τα παραγωγικά μελίσσια (παρόλο που ο κύριος όγκος αριθμητικά των μελισσιών μου ήταν φέτος στην πεδιάδα, αλλά τα περισσότερα από αυτά ήταν παραφυάδες που αποφάσισα να μην τις τρυγήσω - ακόμα και αυτές που είχαν προλάβει να γίνουν διώροφες!-) αλλά και μικρότερες οι αποδόσεις στο ανθόμελο. Και μια που είμαι λάτρης των βαρέων μελιών αντιλαμβάνεστε την απροθυμία μου να πάω για ξανθούς τρύγους (ιδίως όταν η διαφορά θερμοκρασίας μέσα στην μελισσοκομική στολή ανάμεσα στο βουνό και στην πεδιάδα είναι κοντά στους 5-7 βαθμούς! Αντί να δουλεύεις στους 41-42 βαθμούς δουλεύεις στους 46-49 βαθμούς!!!!).

Αλλά και πάλι παρά τις δύσκολες συνθήκες τρύγου και τις μικρότερες αποδόσεις βγήκε και εδώ μια παραγωγή που θα ικανοποιήσει τους φανατικούς με το ανθόμελο πελάτες μας, λίγοι μεν (βορράς γάρ!) αλλά φανατικότατοι! Που θα πάει? Θα τους γυρίσω και αυτούς στα βαριά τα μέλια, τα βόρεια! Χα χα χα.

Αυτά τα λίγα και για τον Ιούλη, με περιμένουν ακόμα λίγες μέρες τρύγου στο πρώτο χέρι του πεύκου, και πολύ περισσότερες μέρες απολεπίσματος και απομελίσματος, και σχεδόν αμέσως μετά αρχίζουν οι τρύγοι του δευτέρου χεριού του πεύκου.

Αλλά δεν μπορείτε να πείτε, δεν σας ξεχνώ, και σας τρατάρω αυτό που τόσο θέλετε, στιγμές και κομμάτια ζωής ενός πτωχού πλην τίμιου και μοναχικού μελισσοκόμου!

Ώρα να χαθώ στο ατελείωτο ηλιοβασίλεμα, τα ξαναλέμε.

* Συνάδελφοι μελισσοκόμοι τρία είναι τα διαφορετικά ρήματα όσο αφορά την διαδικασία της παραγωγής μελιού. Ο τρύγος -τρυγώ- που αναφέρεται στην εξαγωγή των πλαισίων μελιού από τις κυψέλες, το απολέπισμα - απολεπίζω - που αναφέρεται στην εξαγωγή του κεριού από τα πλαίσια μελιού, και το απομελισμα - απομελίζω - που αναφέρεται στην εξαγωγή του μελιού από τα πλαίσια μελιού! Τρεις διαφορετικές εργασίες και διαδικασίες που δεν θα πρέπει να τις μπερδεύετε μεταξύ τους , και καμία από αυτές δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της για να περιγράψει αυτό που τόσο γενικά αναφέρετε ως "τρύγο"!

Ναι ξέρω είσαστε μελισσοκόμοι και όχι φιλόλογοι για να τα ξέρετε αυτά, αλλά ταυτόχρονα είσαστε και Έλληνες (Έλληνες, όχι Αιληνες, όχι Ελινες, όχι Ελύννες!) και προαπαιτούμενο πλέον για να σας παίρνουν στα σοβαρά όταν δηλώνετε "περήφανοι" για την καταγωγή σας είναι η πλήρης γνώση και χρήση αυτής της γλώσσας, που στην πραγματικότητα είναι και ο μεγαλύτερος μας γνωστικός πλούτος που προέρχεται από την καταγωγή μας!

Έχω βαρεθεί "υπερπατριώτες" που όχι μόνο δεν γνωρίζουν τα Ελληνικά (τα νεοελληνικά! Όχι και τις αμέσως προηγούμενες μορφές και δομές της αρχαίας γλώσσας μας!) αλλά μάλιστα εγκληματούν και ανοσιουργούν ασυστόλως εις βάρος της. Δεν είσαστε ούτε ο καπετάν Κώττας που ζούσε στην σκλαβωμένη Μακεδονία και δεν γνώριζε τα Ελληνικά (αλλά πολέμησε για να γίνει η Μακεδονία Ελληνική!), ούτε κανένας κολίγας χωρίς καμία μόρφωση στην τουρκοκρατούμενη και φεουδαρχική Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην μιλάτε (και γράφετε!) σωστά τα Ελληνικά! Εάν θέλετε να λέγεστε τουλάχιστον Έλληνες. Τσιμπήστε και ένα μάθημα ορθογραφίας για να στανιάρετε!

Adios Amigos Locos

Σειρά Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα.

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Φλεβάρη

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Μάρτη

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Απρίλη

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Μάη

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Ιούνη

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 26/9/2020

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

Το ατελείωτο τρίτο κόκκινο μέλι της χρονιάς

Και μέρα με την μέρα βγαίνει και το τρίτο μέλι της χρονιάς! Πρώτη φορά διαρκεί τόσο ένας κόκκινος τρύγος, και έχουμε φτάσει να τρυγούμε κάθε εβδομάδα εδώ και σχεδόν ένα μήνα, και πιθανότατα θα κρατήσει αυτή η κατάσταση ακόμα μερικές εβδομάδες. Ένας ατελείωτος τρύγος που θα χαραχτεί για πάντα με πύρινα γράμματα στην μνήμη μας. Και τι τρύγος! Ένας τρύγος που δίνει ένα υπέροχο μέλι, ένα θαυμάσιο κοκκινέλι, ένα πευκόμελο που σου παίρνει τα μυαλά και την καρδιά σου!

Πλούσιο σε γεύσεις, πληθωρικό σε αρώματα, γεμάτο ιστορίες από τοποθετήσεις σε βουνά αλλά και σε πεδιάδες, μια πρωτόγνωρη μείξη μελιτωμάτων από βελανίδι και πεύκο, αλλά και τόσα αρωματικά φυτά και βότανα της πατρίδας μας, με το παλιούρι, την αγριορίγανη και την ρίγανη, να δίνουν τον βηματισμό στην γευστική και οσμική παλέτα που αναβλύζει από αυτό το μέλι!

Παχύ, γεμάτο, μπρούσκο, ολοκληρωμένο! Δύσκολα να βγει τόσο πλήρες μέλι σε όλους τους τομείς! Υφή, γεύση, μυρουδιές, τόσο απόλυτα τέλειο!

Και γεμάτο ιστορίες!

Ασταμάτητα γέλια σε πρωινές μεταφορές, μπελάδες σε χωράφια γεμάτα λάσπη, περιπολίες για αρκούδες σε άγρια βουνά, εξάντληση και γονάτισμα δίπλα από ασήκωτες κυψέλες, αγωνία για βροχές που ήρθαν άκαιρα, αλλά και αγωνία για βροχές που δεν λένε να έρθουν εγκαίρως, η γλυκιά μυρουδιά των πεύκων όταν στάζουν μέλι, ένα δυνατό και τόσο γεμάτο γέλιο από ένα κορίτσι ντυμένο σε μια μπλε στολή, χαραυγές αλλά και ηλιοβασιλέματα πίσω από ένα τιμόνι, το γλυκό βούισμα των κερών μας όταν βιαστικά ξεχύνονται από τις κυψέλες για να πιάσουν δουλειά!

Πως να χωρέσουν τόσες ιστορίες σε ένα μέλι, πως να χωρέσουν τόσες μνήμες σε ένα μέλι, πως να χωρέσουν τόσες γεύσεις σε ένα μέλι, πως να χωρέσουν τόσες μυρουδιές σε ένα μέλι?

Πως?

Απλό!

Mε το να το δοκιμάσετε, σας περιμένει, τι περιμένετε?

Ένας κόκκινος κόσμος σας περιμένει, ένα σύμπαν ολάκερο περιτριγυρισμένο από γυαλί, στιγμές, μνήμες, κομμάτια ψυχής για σας και μόνο!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 19/9/2020

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα. Η μάχη του Ιούνη

Και ενώ έχουμε φτάσει αισίως στα μέσα Σεπτέμβρη εγώ βγάζω την ανάρτηση της σειράς Μελισσοκομώντας μήνα με τον μήνα που αναφέρεται στον Ιούνη!

Καλά πάμε από όγκους δουλειάς από ότι καταλαβαίνετε! Ο χρόνος λίγος, οι δυνάμεις λειψές, οι αντοχές εξαντλημένες πλήρως από τους μαύρους τρύγους του Ιούλη και όλας! Οπότε αυτή η ανάρτηση θα είναι σύντομη (όχι απλώς σύντομη για τα δικά μου μέτρα που είμαι φλύαρος, αλλά σύντομη με τα μέτρα ακόμα και για πολύ πιο λιτούς στην γραφή από εμένα!).

Ιούνης το λοιπόν έχουν κοπεί οι παραφυάδες, έχουν γίνει οι έλεγχοι για πόσες έχουν πετύχει (φέτος άγγιξα το 100% επιτυχία με κόψιμο βασιλικών κελιών! Έτσι, έτσι, έτσι! Χα χα χα), έχουν μπει και οι τελευταίοι όροφοι στα δυνατότερα μελίσσια (όροφοι με 10 χτισμένα πλαίσια), και πλέον απλώς μένει να αποφασιστεί η στρατηγική τοποθετήσεων των μελισσιών έτσι ώστε να στοχοποιήσεις παραγωγικές νεκταροεκκρίσεις και μελιτωεκκρίσεις.

Τι ωραία που το έγραψα το παραπάνω ε?

"Πλέον απλώς μένει να αποφασιστεί η στρατηγική τοποθετήσεων των μελισσιών έτσι ώστε να στοχοποιήσεις παραγωγικές νεκταροεκκρίσεις και μελιτωεκκρίσεις"!

Τόσο απλό ε?

Αχχχχχ!

Και όμως ακριβώς αυτό είναι το σημείο που παίρνεις τα μεγάλα ρίσκα που εάν θα σου βγουν η μελισσοκομική σου χρονιά θα αποκτήσει μια τρομερή δυναμική, μια που θα σου έρθουν νωρίς δυνατοί τρύγοι που θα σου χαρίσουν την πολυπόθητη ρευστότητα, την τόσο απαραίτητη για τους επόμενους μήνες των μακρινών μετακινήσεων στα πεύκα για τους κόκκινους τρύγους. Των τρομερά πολυδάπανων μετακινήσεων για τους κόκκινους τρύγους θα έπρεπε καλύτερα να γράψω!

Οπότε τεράστια τα ρίσκα ακριβώς αυτή την εποχή, και ακόμα μεγαλύτερη η αγωνία σου για το εάν θα είναι επιτυχημένα, ή θα αποβούν καταστροφικά για την μετέπειτα μελισσοκομική σου πορεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοια εποχή δημοσιεύω ποίηση γεμάτη αγωνία (βλέπετε φετινή ανάρτηση του blog Μαύρα δάκρυα, αλλά και αναρτήσεις του blog προγενέστερων ετών Η Μελισσοκομία και ο Μελισσάς και Μαύρο το Μέλι), ίσως τελικά η αγωνία να είναι εξίσου καλή πηγή έμπνευσής με τον έρωτα! Χα χα χα.

Γιατί ο Ιούνης εκτός από ότι είναι μήνας παραγωγικών νεκταροεκκρίσεων και μελιτωεκκρίσεων είναι επίσης και τελείως άστατος μήνας με ξαφνικές βροχοπτώσεις, που μπορούν να σβήσουν ακριβώς αυτές τις νεκταροεκκρίσεις, και κυρίως τις μελιτωεκκρίσεις.

Οπότε φέτος μια που οι πεδινές τοποθετήσεις μου δίνανε σαν τρελές στο τριφύλλι, αλλά και αμέσως μετά στο παλιούρι, αποφάσισα οι παραφυάδες να μείνουν στα πεδινά μια που ο στόχος είναι πάντα (ΠΑΝΤΑ!!!!) το πεύκο, οπότε και η τοποθέτηση στα πεδινά θα εξασφάλιζε το ότι θα κατέβαιναν με μεγάλη δυναμικότητα στα πεύκα.

Το ζήτημα ήταν τι θα έκανα τα δυνατά μελίσσια μου (εικοσάρια), θα τα ανέβαζα όλα στο βουνό για το βελανίδι (όπως είχα κάνει και πέρσι και είχα πάρει ένα πολύ δυνατό χτύπημα), ή θα κρατούσα μέρος των δυνατών μελισσιών στα πεδινά για να μοιράσω το ρίσκο σε περίπτωση που δεν πήγαινε καλά το βελανίδι να είχα μερικά μελίσσια που θα έδιναν τουλάχιστον ένα τρύγο στο άνθος, φυσικά με πολύ πιο μειωμένη απόδοση μελιού ανά κυψέλη!

Δύσκολο δίλημμα, το ορθό είναι πάντα να μοιράζεις τους κινδύνους και τα ρίσκα, και να μην τοποθετείς όλα τα αυγά σου στο ίδιο καλάθι, από την άλλη πλευρά η διαφορά απόδοσης ανάμεσα στις τοποθετήσεις στις μελιτωεκκρίσεις και στις νεκταροεκκρίσεις είναι τεράστια!

Οπότε αποφάσισα να ανεβάσω το μεγαλύτερο μέρος από τα παραγωγικά μου διπλά μελίσσια στο βουνό μόλις άρχισε το βελανίδι, και να κρατήσω μια πισινή με ένα αριθμό μελισσιών που θα έμεναν στην πεδιάδα σε περίπτωση που συνέχιζε να είναι ασταθής ο καιρός, ή να ανέβαιναν και αυτά στο βουνό εάν θα έβλεπα ένα παράθυρο ευκαιρίας καλού και σταθερού καιρού!

Οπότε σε τρία συνεχόμενα δρομολόγια μέσα σε τρεις συνεχόμενες μέρες ανέβασα τον κύριο όγκο των παραγωγικών μου μελισσιών (και μάλιστα η πρώτη μετακίνηση έγινε ακριβώς την πρώτη μέρα που έδωσε το βελανίδι στην περιοχή που ήθελα να κάνω την τοποθέτηση μου! Και για αυτό πήραν και καλά μέλια! Παίδες δυστυχώς μερικές φορές η διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό τρύγο και σε έναν μέτριο τρύγο μπορεί και να είναι μόνο μερικές μέρες, αυτό είναι ακόμα πιο εμφανές στις μελιτωεκκρίσεις που είναι πολύ ευαίσθητες στις βροχοπτώσεις!). Και μάλιστα μια που έβλεπα ότι ο καιρός ευνοεί, αποφάσισα να μεταφέρω όλα τα παραγωγικά μου μελίσσια στο βουνό.

Και φυσικά όταν ο φουκαράς μελισσοκόμος κάνει σχέδια ο Θεός σκάζει στα γέλια! Ακριβώς εκείνη την ημέρα άνοιξαν οι ουρανοί και έριξε μια κάτσε καλά μεσημεριανή καταιγίδα! Αλλά εγώ εκεί! Κατευθυνόμενος πύραυλος Κρούζ! Να πάω να κάνω την μετακίνηση!

Αποτέλεσμα?

Να κολλήσω στην λάσπη, και όχι οτιδήποτε λάσπη! Κοκκινόχωμα (Ναι κοκκινόχωμα, σχεδόν τόσο άσχημο όσο και το λευκό αργιλόχωμα της Χαλκιδικής όταν πέσουν επάνω του πολλά νερά - Απλώς το χώμα της Χαλκιδικής μπορεί να γίνει σαν πηλός ακόμα και με τις φθινοπωρινές πάχνες!-)!

Μια μικρή ανηφόρα που δεν μπορούσα να την ανεβώ και σπινιάριζε σαν τρελό το Τ4, μια στροφή που δεν την πήρα καλά καθώς πήγα να κάνω όπισθεν για να φύγω πίσω, και τσουππππππ! Μέσα στο χωράφι με τις ελαιοκράμβες, και να έχει βρει το κάτω μέρος του κινητήρα στο χαντάκι ανάμεσα στο χωράφι και τον δρόμο.

Τέλος!

Ξεφορτώνω το καρότσι, βάζω καπνιστήρι μέσα στην καμπίνα, παίρνω τηλέφωνο τον ξάδερφο τον Ζαχαρία να έρθει τουλάχιστον μέχρι την άσφαλτο να με πάρει για να επιστρέψω στο χωρίο, και άρχισα την επιστροφή γλιστρώντας με τις γαλότσες στις λάσπες που υπήρχαν στον χωματόδρομο σέρνοντας πίσω μου το μελισσοκομικό καρότσι.

Λάθος!

Με κατεβασμένους τους ώμους, και τα αυτιά, άρχισα την ταπεινωτική επιστροφή γλιστρώντας με τις γαλότσες στις λάσπες που υπήρχαν στον χωματόδρομο σέρνοντας πίσω μου το μελισσοκομικό καρότσι, και βρίζοντας την ηλιθιότητα που με δέρνει!

Αλλά ο Θεός αγαπά τους βλάκες, και έτσι ο ξάδερφος ήρθε με τον κουνιάδο του και το 4Χ4 για να με πάρουν από την πεδιάδα, αλλά και για να τραβήξουν επίσης και το Τ4 από την λασπωμένη κόλαση! Και το έκαναν τα θεριά! Και για αυτό έχουν γραφτεί στο βιβλίο όσων με έχουν βοηθήσει τα τελευταία χρόνια στις μελισσοκομικές μου περιπέτειες! Και εάν έχετε απορία να σας το διευκρινίσω, η λίστα των ονομάτων σε αυτό το βιβλίο είναι ακόμα στην πρώτη σελίδα, στις πρώτες μάλιστα δέκα σειρές της πρώτης σελίδας! Τόσο καλά! Χα χα χα.

Μετά από αυτό φυσικά μου έφυγε κάθε όρεξη να κάνω άλλη μεταφορά από την πεδιάδα στο βουνό, εκτός από ένα δρομολόγιο ενός νέου μελισσοκόμου που του είχα υποσχεθεί ότι θα τον βοηθούσα στην μεταφορά του στο βουνό (αλλά αυτός είχε το μελισσοκομείο σε φυσιολογικό μέρος, και δεν το είχε κρύψει όπως εγώ λες και πρόκειται για πυρηνικά σιλό! Φυσικά αυτή η τάση για απομόνωση έχει να κάνει με τον φόβο των κλοπών, αλλά κυρίως με την απέχθεια μου στο να γειτονεύω με συγκεκριμένους μελισσοκόμους! Γιατί "Καλύτερα κακός χειμώνας, σε επίπεδο μάλιστα εποχής παγετώνων, παρά κακός και μαλάκας μελισσοκομικός γείτονας!!!").

Οπότε από εκεί και πέρα άρχισε η αγωνία!

Έκοψε το βελανίδι?