Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

Αφρόμελο

Λίγο πριν από τους κόκκινους τρύγους του πεύκου ευκαιρία να παρουσιάσουμε ακόμη κάτι σχετικά με το γλυκό αντικείμενο των πόθων μας, δηλαδή το μέλι. Και σήμερα θα παρουσιαστεί το Αφρόμελο!

Ένας αφρός που αποτελείται από φυσαλίδες, γύρη, και μικροσωματίδια κεριού που καθώς φιλτράρεται το μέλι και αποθηκεύεται στα δοχεία ωρίμανσης (συνήθως το μέλι στα ανθόμελα παραμένει σε αυτά για 15-20 μέρες για να αποβληθεί η τυχών πλεονάζουσα υγρασία στο μέλι, ενώ το μέλι από μελιτώματα μένει στα δοχεία ωρίμανσης για πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα, γιατί έχει λιγότερη υγρασία από τα ανθόμελα εκ ορισμού) αυτός ανεβαίνει στην επιφάνεια και σχηματίζει ένα λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του μελιού.

Το αφρόμελο αποτελεί το πιο αγνό μέρος του μελιού, και συνήθως το συλλέγουν οι μελισσοκόμοι αφαιρώντας το με σπάτουλες ζαχαροπλαστικής (είδα και μέθοδο αφαίρεσης με ζελατίνη για τρόφιμα όπου πραγματικά καθαρίζει απόλυτα την επιφάνεια του μελιού, αλλά ταυτόχρονα χάνεται και το αφρόμελο!) και αφού το αποθηκεύσουν σε βάζα το έχουν ως ένα εκλεκτότατο έδεσμα που συνήθως το γεύεται η οικογένεια του μελισσοκόμου ή όποιος έχει κλέψει την καρδιά του (ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι το πιο εκλεκτό έδεσμα από τα μελισσοκομικά προϊόντα είναι η κερήθρα, αλλά στην πραγματικότητα το πιο εκλεκτό είναι το αφρόμελο! Και είναι τόσο λίγο που ούτε μπορείς καν να το κοστολογήσεις για να το πουλήσεις, οπότε ήδη ξέρετε και την απάντηση στο "Θέλω και εγώ λίγο Λάζαρε!!!!" Χα χα χα).

Αυτό είναι όλο και όλο το αφρόμελο από τον τρύγο του βελανιδιού της τάξης των πολλών εκατοντάδων κιλών (ε! Όχι ακριβώς! Ποτέ δεν μπορείς να αφαιρέσεις όλη την ποσότητα του αφρού από την επιφάνεια του μελιού στο δοχείο ωρίμανσης (εάν δεν θέλεις να το καταστρέψεις όπως με την μέθοδο που σας ανέφερα παραπάνω!) και μέρος του παραμένει στα δοχεία αποθήκευσης του μελιού και στο τέλος φτάνει και στα βάζα. Εσφαλμένα μερικοί νομίζουν ότι αυτό αποτελεί αλλοίωση του μελιού (μάλιστα υπάρχουν και άρθρα που λένε ότι αυτό είναι σημάδι υπερθέρμανσης του μελιού, γιατί νομίζουν ότι ο αφρός παράγεται με την ίδια διαδικασία που παράγονται και τα γλυκά του κουταλιού που στο τέλος τα ξαφρίζουν και αυτά, μάλιστα αυτά τα άρθρα τα κοινοποιούν και μελισσοκόμοι στα διαδικτυακά προφίλ τους! Γιατί το κάνουν αυτό? Δεν ξέρω! Η πιο πιθανή εξήγηση για αυτό είναι μάλλον γιατί δεν παράγουν αυτοί το μέλι που πουλούν! Προσοχή συνάδελφοι μπορείτε να εκτεθείτε τρομερά εύκολα πάνω σε αυτό το σημείο μπρος τα μάτια συναδέλφων σας!).

Στην πραγματικότητα αυτός ο αφρός αποτελεί σε μεγάλο βαθμό την "ταυτότητα" του μελιού και σημάδι μη νοθείας του (και αυτό γιατί οι παράνομες ελληνοποιήσεις από την Κίνα γίνονται από μέλια - ή και αμυλοσίροπα, το οποίο δεν είναι μέλι!- στα οποία έχει αφαιρεθεί ή γύρη από μέσα τους με υπερθέρμανση τους και πέρασμα τους από υπερλεπτά φίλτρα έτσι ώστε να είναι αδύνατον να ταυτοποιηθούν (γιατί δεν υπάρχει καθόλου γύρη μέσα τους!), και έπειτα εισαγωγή τους στην Ελλάδα και στις μεγάλες εταιρίες λιανικής πώλησης, όπου τα κάνουν μείξη πάλι με υπερθέρμανση με ελληνικά μέλια (που έχουν την γύρη της τοπικής χλωρίδας) και πέρασμα τους στην Ελληνική αγορά ως "ελληνικά" μέλια.

Μάλιστα μου είχε τύχει πελάτης μου που τον παραξένευε το γεγονός ότι υπήρχε αφρός στο μέλι που του πούλησα (τον οποίο τον αφήνω να υπάρχει στο μέλι μου ως σημάδι γνησιότητας του μελιού και της υψηλής ποιότητας του! Στην Αμερική ο όρος για αυτό το μέλι είναι Raw Honey, το μέλι δηλαδή που δεν έχει υποστεί επεξεργασία, φυσικά εκεί δεν φιλτράρουν καν και το μέλι και μπορείς να βρεις και καμία μέλισσα μέσα! Χα χα χα) και μου είπε ότι το ήθελε να είναι όπως του εμπορίου γιατί αυτός κυνηγάει την "τελειότητα"! Και φυσικά η μόνη μου σκέψη πίσω από το απλανές βλέμμα μου όταν το άκουσα αυτό ήταν "Ααααα καλαααά, δύσμοιρε και αδαή, τρώγε την βαλούτα από την Κίνα που στην πασάρουν σαν Ελληνική, και πλήρωνε και 18 ευρώ το κιλό γιατί είναι τσίγκινο και το βαζάκι!!!" Χα χα χα. Το ξαναλέω, προσέξτε όταν ανοίγετε το στόμα σας για θέματα που δεν τα γνωρίζετε, θα πέσετε σε κανένα που ξέρει που πάνε τα τρία και θα εκτεθείτε ανεπανόρθωτα! Χα χα χα.

Δύο βάζα μόνο του ενός κιλού και του μισού κιλού όλη η παραγωγή του αφρόμελου από έναν βαρβάτο τρύγο (και φυσικά δεν ζυγίζει τόσο! Αφρός είναι είπαμε και όχι μέλι, ελάχιστο το μέλι που υπάρχει σε αυτά τα βάζα)! Και φυσικά ένα μέρος του μένει και στο δοχείο ωρίμανσης όπως προείπαμε (περίπου στο 1/4 με 1/5 του μισόκιλου βάζου) από το οποίο το περισσότερο συνήθως μοιράζεται στο τελευταίο και προτελευταίο 25κιλό δοχείο που θα συσκευάσεις το μέλι σου.

Όπως εδώ, όπου έχουμε τον αφρό που απέμεινε από την παραγωγή ανθόμελου στο τελευταίο δοχείο που συσκευάστηκε όταν άδειασε το δοχείο ωρίμανσης που είχαμε μέσα το ανθόμελο.

Αυτά το λοιπόν τσακαλάκια μου, τσιμπήστε μια ελαφριά ανάρτηση έτσι για αλλαγή μην μου γκρινιάζετε.

Κερασμένο και αυτό από μένα ένεκα της ημέρας!

Χα χα χα.

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 25/8/2020

Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

Τι ακριβώς αισθάνεται στους τρύγους του ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος, και γενικώς τι ακριβώς αισθάνεται έχοντας την «καλύτερη» δουλειά του κόσμου?

Και ένα ακόμα ενδιαφέρον θέμα είναι ευκαιρία να αναλυθεί με αφορμή μια συνομιλία που είχα με έναν φίλο μου μελισσοκόμο στο Facebook όταν είχα βγάλει την ανάρτηση για το πρώτο μέλι της χρονιάς (βλέπετε ανάρτηση του blog Να και το βελανιδόμελο της χρονιάς)

***** ***********: Καλές πωλήσεις ρε μάγκα. Πάντα τέτοια σου εύχομαι.

Λάζαρος Μότσανος: Ευχαριστώ **** καλοπούλητα να είναι τα μέλια μας σε όλους μας, βγαίνουν δύσκολα και ποτέ η τιμή τους δεν θα καλύπτει τον κόπο και το ρίσκο που χρειάζεται για να παραχθούν.

***** ***********:Εννοείτε καλοπούλητα για όλους μας. Συμφωνώ σε αυτό που λες αλλά πες μου ένα πράγμα...πόση κα...υλα νιώθεις τώρα που γέμισαν οι τενεκέδες σου. Δεν μασάμε αδερφέ. Μελισσοκόμοι είμαστε και κάνουμε το καλύτερο επάγγελμα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Λάζαρος Μότσανος: Να σου πω την αλήθεια δεν σκέφτομαι καν τον τρύγο που πέρασε, ο νους μου είναι μόνο στους τρύγους που θα ακολουθήσουν και είναι οι βασικοί της χρονιάς, όση χαρά και να σου δώσουν οι τρύγοι πριν το πεύκο (γιατί υπήρξε και άλλος τρύγος και σύντομα θα βγει και αυτό το μέλι από το δοχείο ωρίμανσης) η αγωνία για τα ρίσκα στο πεύκο σκεπάζουν όλα τα άλλα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας μελισσοκόμος. Γιατί η μελισσοκομία είναι ένα διαρκές ρίσκο, ρισκάρεις κερδίζεις, ρισκάρεις (ή δεν ρισκάρεις) και χάνεις. Η χαρά είναι παροδική, η αγωνία είναι μόνιμη.

Έτσι είχα απαντήσει, αλλά βλέπω ότι αυτή η απάντηση χρίζει ανάπτυξης από μένα για να εξηγήσω μερικά σημεία που νομίζω ότι δεν κατανοούνται τόσο από τους μελισσοκόμους (κυρίως από τους ερασιτέχνες μελισσοκόμους).

Πρώτα από όλα θα αφήσω ασχολίαστη την αναφορά στην μελισσοκομία ως το «καλύτερο επάγγελμά του κόσμου»! Αυτή η άποψη συνήθως αφορά όσους έχουν μελισσοκομικό πυρετό και είναι ακόμη στην αρχή της πορείας τους, αμφιβάλω εάν θα βρείτε ποτέ έμπειρο επαγγελματία μελισσοκόμο που να έχει την ίδια άποψη, και σε τελική ανάλυση ακόμα και οι αριθμοί μαρτυρούν το πόσο «τέλειο» επάγγελμα είναι η μελισσοκομία! Tο ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν μόνο 2.000-3.000 επαγγελματίες μελισσοκόμοι τα λέει όλα!

Πάμε παρακάτω. Εάν νιώθω καύλα όταν όλα πάνε δεξιά και κάνω έναν βαρβάτο τρύγο?

Όχι! Και αυτό γιατί για να πάρω αυτόν τον τρύγο έχω φτύσει κυριολεκτικά αίμα από τον όγκο εργασίας που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Όγκος εργασίας για να έχεις μεγάλους αριθμούς μελισσιών ικανών να σου φέρουν τέτοιους τρύγους, όγκος εργασίας για να βρεις τα μέρη που «δίνουν», και να μεταφέρεις με πολλαπλά δρομολόγια όσο το δυνατόν περισσότερα παραγωγικά μελίσσια στις τοποθετήσεις που «δίνουν». Επίσης αβέρτα ρίσκα και αγωνία μέχρι να γεμίσουν οι κυψέλες με μέλι και να μην κοπεί ξαφνικά η νεκταροέκκριση και μελιτωέκκριση που στοχεύεις.

Επίσης για να παρθούν αυτοί οι τρύγοι προϋποθέτει να έχει γίνει μια τεράστια επένδυση από πίσω, και σε βάθος πολλών χρόνων, σε απόκτηση γνωστικού κεφαλαίου, ζωικού κεφαλαίου, καθώς και επενδύσεις σε κεφαλαιακό εξοπλισμό και εργαλεία.

Επενδύσεις αλλά και προσπάθεια που δεν θα αποδώσουν κάθε χρονιά γιατί δεν θα σου βγούνε όλα τα ρίσκα που θα πάρεις, και τοποθετήσεις που τις πίστευες και τις κυνήγησες, στο τέλος δεν αποδίδουν ούτε καν τα έξοδα για να γίνουν (και μερικές φορές μπορεί ακόμη και να είναι καταστρεπτικές ακόμα και για την δυναμική του ζωικού σου κεφαλαίου, ή ακόμη και για την ύπαρξη του!).

Οπότε έχοντας όλα τα παραπάνω υπόψη είναι λογικό να αλλάζει και η οπτική σου για την απόδοση των μελισσιών σου. Δεν πας με την νοοτροπία κάποιου που κάνει μια «αρπαχτή» χωρίς να έχει τα προσόντα ή έχοντας καταβάλει την αναγκαία προσπάθεια για τα όποια κέρδη του (πχ κάποιος που πάει σε ένα καζίνο και απλώς πετά ένα ζευγάρι ζάρια, και με 7-8 ριξιές μπορεί να φύγει με εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ που στην πραγματικότητα δεν τα αξίζει λόγου προσπάθειας αλλά λόγου ότι ήταν τρομερά τυχερός για 2-3 λεπτά που έριχνε ζάρια!). Πας αντίθετα με την οπτική κάποιου που έχει επενδύσει στον εαυτό του και στην επιχείρηση του, που έχει ρισκάρει (και μπορεί να έχει πεινάσει μερικές χρονιές με αυτά τα ρίσκα που έχει πάρει!), και κυρίως έχει δουλέψει πάρα πολύ για να μπορεί να κατεβάσει την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, ένα σύνολο παραγωγικών μελισσιών.

Ε! Αυτός ο άνθρωπός δεν θεωρεί την επιτυχία του ως κάτι σαν «δώρο», αλλά ως φυσικό επακόλουθο , και δεν έχει καμία συναισθηματική έξαρση πάνω σε αυτό το γεγονός (η μόνη συναισθηματική έξαρση του μπορεί να προέρχεται από την σκέψη «Άντε την αποφύγαμε την σφαίρα και σήμερα, μια μέρα ακόμη ζωντανοί, πάμε στα επόμενα για να δούμε τι μας επιφυλάξει παρακάτω»).

Όπως προείπα η χαρά είναι παροδική ενώ η αγωνία μόνιμη, μετά από το βελανίδι ακολουθούν τα πεύκα, και εκεί τα ρίσκα είναι τεράστια, το να μεταφερθεί όλο το σύμπαν σε αυτά θέλει προσπάθεια τεράστια, και οι τρύγοι εκεί είναι δύσκολοι, πολυέξοδοι, επίπονοι, σε βαθμό βασανιστηρίου μάλιστα! Οπότε και το να πετύχεις και εκεί καλούς τρύγους δεν θα σου προσφέρει και ιδιαίτερη ικανοποίηση όπως και στους προγενέστερους τρύγους. Και αυτό γιατί αμέσως μετά τα πεύκα ακολουθεί το ξεχειμώνιασμα και εσύ θα έχεις ένα σύνολο με μελίσσια που θα είναι εξαντλημένα από τα πεύκα, θα έχουν έρθει και σε επαφή με εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα μελίσσια που μπορεί οι προληπτικές θεραπείες να μην πέτυχαν σε αυτά (ή να μην έγιναν καν!) και ο κίνδυνος να χαθεί ένα μεγάλο μέρος από το ζωικό σου κεφάλαιο μέσα στον χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης είναι πολύ υψηλός!

Οπότε ούτε χαρά, ούτε καύλα, ούτε τίποτα, μόνο επιβίωση. Δυστυχώς η επαγγελματική μελισσοκομία αφαιρεί όλο το συναισθηματικό πακέτο που ακολουθεί την μελισσοκομία στην αρχή της πορείας του καθενός μας (και λογικό, πέρνα 1-2 τραγικές χρονιές με την μελισσοκομία να δεις για πότε θα σου φύγει όλο το μελισσοκομικό φολκλόρ από την γκλάβα σου!), και αυτό είναι καλό, γιατί όταν φύγουν οι μαλακίες από το κεφάλι ενός μελισσοκόμου και αρχίζει πραγματικά να στροφάρει και να χρησιμοποιεί την λογική του τότε και μόνο τότε μπορεί να γίνει ένας πραγματικά καλός μελισσοκόμος (λυπάμαι παίδες! Ο μελισσοκομικός πυρετός δεν αρκεί για να γίνετε πραγματικά καλοί μελισσοκόμοι, είναι μεν αναγκαία προϋπόθεση, αλλά δεν είναι ικανή από μόνη της να σας εξασφαλίσει κάτι τέτοιο).

Εδώ θα ανοίξω όμως μια ακόμη παρένθεση για να μιλήσω σχετικά με τα συναισθήματα ενός επαγγελματία μελισσοκόμου, ναι ο μελισσοκομικός πυρετός υποχωρεί όταν αρχίζεις να βασίζεσαι στην επαγγελματική μελισσοκομία για την επιβίωση σου, και μάλιστα μπορείς να φτάσεις να μισήσεις και την μελισσοκομία! Αλλά θα την εξασκείς γιατί είναι το επάγγελμα σου (και γιατί εξακολουθείς και είσαι χασικλής με αυτήν! Από την στιγμή που πέρασες τον μελισσοκομικό πυρετό τελείωσες! Κόλλησες!) αλλά με τίποτα δεν θα θεωρείς ότι είναι το «καλύτερο επάγγελμα του κόσμου»! Ή έστω καλό επάγγελμα!

Από την άλλη μεριά η μελισσοκομία σου χαρίζει ελευθερία (η Νομαδική μελισσοκομία τουλάχιστον! Δεν νομίζω να σου χαρίζει τέτοια ελευθερία η Σταθερή μελισσοκομία, και ακόμη περισσότερο μελισσοκομικές δραστηριότητες όπως η συλλογή βασιλικού πολτού που θέλει καθορισμένο πρόγραμμα εργασιών ανά ημέρα, και σε κρατά καθηλωμένο στα μελίσσια σου καθορισμένες μέρες και ώρες κάθε εβδομάδα). Ελευθερία να προγραμματίζεις εσύ το τι θα κάνεις κάθε μέρα, που θα πας, εάν θα πας! Επίσης ελευθερία σήμερα να είσαι εδώ, αύριο να είσαι σε ένα μέρος εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μια διαρκή εναλλαγή ερεθισμάτων, τόπων, προσώπων, ένας νομάδας που δεν γνωρίζει περιορισμούς και όρια.

Φυσικά στην φύση του Νομάδα είναι και να μην υπακούει σε εντολές από «άνωθεν» αρχές και πρόσωπα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν (βάση ικανοτήτων, δυνατοτήτων αλλά και λογικής) την τάση ιεράρχησης που υπάρχει απλώς και μόνο λόγο θεσμοθέτησης τους από τρίτους.

Τι σημαίνει αυτό? Αυτό σημαίνει ότι ένας καθαρά επαγγελματίας μελισσοκόμος εάν βρεθεί για οποιοδήποτε λόγο σε μια εργασία που θα υπάρχει έντονος έλεγχος, ιεραρχία, εντολές, μάλλον θα αντιδράσει άσχημα και ακραία. Όταν έχεις μάθει να επιζείς μόνος σου στο βουνό, να κουβαλάς δεκάδες με εκατοντάδες κυψέλες την φορά για εκατοντάδες χιλιόμετρα, παίρνεις 30 μελίσσια και σε μερικά χρόνια τα έχεις κάνει 300, πουλάς μόνος σου ότι παράγεις, δημιουργείς πράγματα και καταστάσεις που τις είχες φανταστεί μόνο στα όνειρα σου, και σε χώσουν σε μια εργασία όπου το «παιδί του Νταντή» ή το βύσμα του βουλευτή πάνε να σου δώσουν εντολές, και εσύ τους κόβεις για τενεκέδες, το πιο πιθανό είναι να σου ξεφύγει η πρώτη φράση που σου έρχεται πάντα στο μυαλό σου, που φυσικά είναι το «Άντε και γαμίσου!»!

Κάθε επαγγελματίας που έχει κάνει μια εργασία και δική του επιχείρηση έχει πρόβλημα να επανενταχτεί στην επιχείρηση κάποιου άλλου ή σε μια υπηρεσία, αλλά επειδή ο μελισσοκόμος μετατρέπεται σιγά, σιγά, σε αγρίμι με την παραμονή του όλο και περισσότερο σε βουνά και λαγκάδια ξεχασμένος από όλους και όλα η προσαρμογή του είναι ακόμη δυσκολότερη.

Δυστυχώς η επαγγελματική μελισσοκομία ούτε πιο ευαίσθητους, ούτε πιο ανεκτικούς, ούτε πιο διαλλακτικούς, θα σας κάνει, αντίθετα θα γίνετε ακόμα πιο σκληροί, άγριοι, αδιάλλακτοι με αυτή! Μην έχετε ψευδαισθήσεις! Το πακέτο «ευαισθησίας» που θα κουβαλάτε μαζί σας όταν μπείτε σε αυτή το πολύ, πολύ, να παραμείνει σταθερό με τα χρόνια, το πιθανότερο να μειωθεί! Το βλέπετε άλλωστε αυτό και στις μελισσοκομικές ομάδες, όσο πιο παλιός ο μελισσοκόμος τόσο και περισσότερο δαγκάνει, και για πιο ασήμαντες αφορμές! Οι μειλίχιοι μελισσοκόμοι σε αυτές είναι οι «βρε καλώς τον Πούστη, εσύ μας έλειπες τώρα» μελισσοκόμοι που μόλις μπήκαν στο κουρμπέτι και δουλεύουν με 5-10 μελισσάκια! Χα χα χα.

Και για το τέλος μια ακόμη παρατήρηση, βλέπω συνάδελφους να βγάζουν την παραγωγή τους (και σε αυτή την περίπτωση δώστε τους ένα like ως ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού των κόπων τους, ή σχολιάστε θετικά πάνω σε αυτό το γεγονός!) και από κάτω κάποιους να σχολιάζουν ως «Δώσε πόνο τάδε!» και είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνω καθόλου (ούτε τώρα, ούτε και όταν συμμετείχα σε μελισσοκομικές ομάδες!)!

Τι θα πει «δώσε πόνο»? Τις παραγωγές μας, το μέλι μας, το μέλλον μας, το ψωμί όσων αγαπάμε, το βγάζουμε μόνο και μόνο για να την «πούμε» σε κάποιους άλλους? Όλα τα παραπάνω είναι το μέσο για να επιβιώσουμε εμείς και όσοι φωλιάζουν στις καρδιές μας και έχουν την έγνοια μας, και εάν είναι δυνατόν να τους χαρίσουμε και το «κάτι παραπάνω» από την επιβίωση τους! Δεν τα βγάζουμε όλα τα παραπάνω για να μπούμε στο μάτι «εκείνου που μου την είχε πει τότε σε εκείνη την ομάδα, και εγώ του την είπα στην άλλη ομάδα τότε, και εκείνος μου την ξαναείπε σε αυτή την συζήτηση»! Ξεκολλήστε μερικοί!

Δεν είναι νοοτροπία αυτή επαγγελματία μελισσοκόμου, δεν είναι πρέπουσα ενασχόληση το μαλλιοτράβηγμα στις μελισσοκομικές ομάδες για έναν επαγγελματία μελισσοκόμο, δεν είναι ορθή τακτική η διαρκής δημιουργία αντιπαθειών και εχθρών από οποιοδήποτε επαγγελματία και κυρίως ενός επαγγελματία της μελισσοκομίας, δεν είναι σοφό για έναν ώριμο άνθρωπο να δηλητηριάζει και να δηλητηριάζεται από και με τέτοιες μικρότητες! Σοβαρευτείτε!

Για κανένα μπαγλαμά δεν θα τρώτε τα νιάτα σας και την υγειά σας πάνω στα βουνά και στις πεδιάδες με ένα ξέστρο και ένα καπνιστήρι στο χέρι, μόνο και μόνο για να «επιβεβαιώσετε» την αξία σας στα μάτια του! Όλα τα παραπάνω θα τα κάνετε για δύο ματάκια που τα έχετε αγαπήσει πραγματικά, και για μερικά ακόμα ζευγάρια ματάκια που μοιάζουν τόσο πολύ με τα δικά σας, αλλά και με το ζευγάρι μάτια που τόσο έχετε αγαπήσει! Για κανέναν άλλο πούστη! Μην χάνετε τον στόχο σας, απομακρυνθείτε από ότι δεν αξίζει και σας τρώει χρόνο, κόπο, ενέργεια, από αυτόν ακριβώς τον στόχο σας!

Σόρρυ για τα «γαλλικά» μου αλλά γράφω ακριβώς όπως μιλάω, ειλικρινά!

Χα χα χα.

Σειρά "Απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν".

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol I

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol II

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol III

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol V

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol VIIΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol IX

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol X

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XIII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XIV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XV

Μελισσοκομία, αξίζει αυτή η μαλακία τελικά?

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XVΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XVΙI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XVΙIΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XIX

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XX

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXΙ

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXΙI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXΙII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXΙV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXVI

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXVII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXVIII

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXIX

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXX

Διάλογος με ένα Αμερικάνο μελισσοκόμο

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXI

Μέθοδοι Αντικατάστασης Βασιλισσών

Δημιουργώντας ένα μελισσοκομικό πλάνο

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXII

Οδηγός για την χρήση των δεικτών και των τοποθετήσεων που θα κάνουμε βάση αυτών

Κόψιμο Παραφυάδων κάτω από το πρίσμα του μελισσοκομικού ενθουσιασμού των νέων μελισσοκόμων και της έλλειψης εμπειρίας τους

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXIII

Μελισσοκομία, παρανοήσεις, μύθοι, μυστικά, και «Μαγικές σφαίρες»

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXIV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXV

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXVI

Η διαφορά ανάμεσα στους σκεπτόμενους ανθρώπους και στους «μαλιστανθρώπους», τους «τακουνοκρούστες» και τους «οστεοκάμπτες»

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol XXXVII

Τι είναι αυτό που μπορεί να αμφισβητηθεί στην μελισσοκομία και τι όχι Vol II

Μερικές ακόμα αναλαμπές από την ζωή ενός επαγγελματία μελισσοκόμου

Απαντώντας ερωτήσεις για την μελιτωφορία της Βελανιδιάς. Το πρόβλημα της πρόβλεψης της συμπεριφοράς της

Απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν μου έγιναν Vol LVI

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 23/8/2020

Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

Του Κατερινιώ το παράπονο

Τι τραγούδι να σου γράψω Κατερινιώ

τώρα που θέλω εσένα να σε ξαναδώ

πώς να λέει το πόσο πολύ μου λείπεις

το πόσο καυτό είναι το κεντρί της λύπης

Τι να σου πω Αλεπούδι μου εσύ κόκκινο

που να μην ακουστεί σαν ψέμα εύσχημο

χτυποκάρδι μου αχ που τόσο σε αγαπώ

τα χέρια μου μες στο μαλλί το παλαβό

Με βλέπεις που σε κοιτώ, αχ γατάκι μου μελαχρινό

χαμογελώ με κάθε σου ψέμα, το δικό μου το αερικό

τυφλή δεν είμαι, να μην βλέπω τον ήλιο τον καυτό

απάτη η αγάπη σου, απάτη και το βλέμμα το λαμπρό

Κόκκινοι οι τρύγοι που με κρατούν μακριά

κόκκινο και το μέλι που μου έκλεψε την καρδιά

κόκκινα τα χείλη που κατακαίνε σαν την φωτιά

κόκκινα και τα μάτια από τα δάκρυα τα πικρά

Αύγουστος και η μοίρα μου καλά το ξέρεις είναι γνωστή

με πράσινες θάλασσες δεμένος με της μοίρας την κλωστή

πεύκα μόνο να βλέπει, πεύκα να μυρίζει σε κάθε αναπνοή

μεταλαβιά με κόκκινο μέλι, για κάθε ψέμα του να μετανοεί

Με βλέπεις που σε κοιτώ, αχ γατάκι μου μελαχρινό

χαμογελώ με κάθε σου ψέμα, το δικό μου το αερικό

τυφλή δεν είμαι, να μην βλέπω τον ήλιο τον καυτό

απάτη η αγάπη σου, απάτη και το βλέμμα το λαμπρό

Αφιερωμένο στο πιο γλυκό Κατερινιώ

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 22/8/2020

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020

Οι ψεκασμένοι και η επιχειρηματολογία τους

Και επειδή έχω βαρεθεί να βλέπω ψεκασμένους διαδικτυακούς σχολιαστές στα κοινωνικά δίκτυα να αποδεικνύουν διαρκώς το πόσο φυρόμυαλοι είναι, πόσο κενή ζωή αλλά και ψυχή έχουν, πόσο χαμηλό είναι και το μορφωτικό επίπεδο τους. Αλλά επίσης και επειδή λυπάμαι τους απελπισμένους φουκαράδες που πάνε να τους εξηγήσουν τα αυτονόητα αλλά "τα ζώα μου αργά", σας χαρίζω την παραπάνω φωτογραφία για να την αναρτάτε σε κάθε διαδικτυακή συνομιλία σας με τους ανάξιους να κατέχουν τον τίτλο "μέλος του ανθρώπινου είδους".

Εάν μάλιστα αναρτήσετε την παραπάνω φωτογραφία ύστερα από μια ερώτηση "Ξέρεις κανένα που να πέθανε από κορωνοϊό?" και ανταπαντήσετε και καπάκι ως "Όχι δεν ξέρω κανένα που να πέθανε από κορωνοϊό! Αλλά κάτι μου λέει ότι θα μάθω πολύ γρήγορα κάποιον που να έχει πεθάνει από αποκεφαλισμό" θα έχετε κάνει high score και θα έχετε βγει MVP της χρονιάς όσο αφορά το πρωτάθλημα τρολαρίσματος των ψεκασμένων εκεί έξω.

Χα χα χα.

Κερασμένο και αυτό από μένα τσακαλάκια μου!

Ψεκασμένος μόνο να μην είσαι, και ότι και να είσαι σε αγαπώ!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 20/8/2020

Κυριακή 16 Αυγούστου 2020

Να και το κεχριμπαρένιο μου. Το δεύτερο μέλι της χρονιάς

“Oh, my sweet summer child," Old Nan said quietly, "what do you know of fear?
Fear is for the winter, my little lord, when the snows fall a hundred feet
deep and the ice wind comes howling out of the north. Fear is for the long
night, when the sun hides its face for years at a time, and little children
are born and live and die all in darkness while the direwolves grow gaunt and
hungry, and the white walkers move through the woods”*

*George R.R. Martin, A Game of Thrones

Και ναι! Ώρα είναι να βγει από το δοχείο ωρίμανσης και το ανθόμελο μας! Ένα υπέροχο κεχριμπαρένιο μέλι από άνθος! Υπέροχο χρώμα, υπέροχες οι γεύσεις του και τα αρώματα του, υπέροχο και το μέλι.

Δύσκολα μπορεί ανθόμελο να μου πάρει τα μυαλά μου, αλλά αυτό το έκανε, και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία! Ένα μέλι που δεν το έχω ξανασυναντήσει στην μελισσοκομική μου ζωή. Ανθόμελο μεν, μεστό και παχύρρευστό δε! Μείγμα παλιουριού, άγριου τριφυλλιού, αγριορίγανης και ρίγανης!

Πληθωρικό σε γεύσεις και αρώματα, και με την ρευστότητα του να μοιάζει των μελιών από μελιτώματα (βελανίδι, πεύκο), παιχνιδιάρικο μέσα στον ουρανίσκο, και υπερφορτώνει την γλώσσα με ερεθίσματα! Ένα μέλι κατάλληλο για τα γλυκά παιδιά του καλοκαιριού, ένα μέλι απόλαυση και μόνο.

Ένα μέλι που μας το πρόσφεραν τα πεδινά των περιοχών που κάνω τοποθετήσεις, μέσα από ένα πεντάμηνο αδιάλειπτης νεκταροέκκρισης που δυνάμωσε τα μελίσσια μας, και τα έκαναν έτοιμα για τις παραγωγικές μελιτοφορίες του τέλους του καλοκαιριού και των αρχών του φθινοπώρου, αλλά ταυτόχρονα μας χάρισαν και μια ποσότητα από αυτό το μοναδικό μέλι, μέλι που μέρος του θα αποθηκευτεί στα βάζα για τους πελάτες μας, και το μεγαλύτερο μέρος του θα μείνει στις κυψέλες για να δώσουν μια απίστευτη γεύση στα αμέσως επόμενα μέλια της χρονιάς.

Πραγματικά ένα ακόμα μέλι που θα δυσκολευτώ να το δώσω στους πελάτες μας, μια που μου έχει πάρει και αυτό το μυαλό μου και την ψυχή μου, ένα μέλι που συνδυάζει τα καλύτερα χαρακτηριστικά από δύο κόσμους, τον κόσμο των μελιών μελιτωμάτων αλλά και τον κόσμο των ανθόμελων, ένα κεχριμπαρένιο μέλι, ένα μέλι χάρμα οφθαλμών, ένα παιχνιδιάρικο με την γεύση και την φαντασία μέλι, ένα μέλι τόσο εύκολα ερωτεύσιμο! Οπότε τι περιμένετε γλυκά μου παιδιά του καλοκαιριού?

Ο χειμώνας έρχεται και το κεχριμπαρένιο καλοκαίρι που συσκεύασα για σας όλο και τελειώνει, βιαστείτε!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος Μότσανος

Σοχός 16/8/2020

Σάββατο 15 Αυγούστου 2020

Μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σχετικά με την ψυχή ενός Λαού?

Η ερώτηση έχει αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα Μπαρτσελόνα – Μπάγερν Μονάχου που έληξε 2-8 και η άμεση απάντηση είναι ότι: «Όχι δεν μπορείς να βγάλεις τέτοια συμπεράσματα από τέτοια γεγονότα, θα ήταν τρομερή γενίκευση κάτι τέτοιο. Αντίθετα χρειάζεσαι πολλά γεγονότα που να «υποστηρίζουν» μια διαφαινόμενη τάση μέσα από αυτά, και που να φανερώνουν ότι κάτι βαθύτερο ελλοχεύει κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων».

Υπάρχουν πολλαπλά γεγονότα που να υποδηλώνουν μια τέτοια τάση?

Στην πραγματικότητα ναι υπάρχουν, και στο ποδόσφαιρο, αλλά και ιστορικά γεγονότα που μπορεί να αποδείξουν ότι αυτό που ονομάζεται «Γερμανική ψυχή» (αδόκιμος όρος αλλά….) στην πραγματικότητα δεν περιλαμβάνει μέσα έννοιες όπως συμπόνια, σεβασμός για τον πεσμένο (ηττημένο), ενσυναίσθηση.

Πριν από το άπονο 2-8 της Μπάγερν επί της Μπαρτσελόνα, υπήρχε και ένα 7-1 της Εθνικής Γερμανίας επί την Εθνική Βραζιλίας στον ημιτελικό του Μουντιάλ, αλλά και δεκάδες ακόμα αγώνες όπου έχουν ασελγήσει οι γερμανικές ομάδες (σε εθνικό ή ομαδικό επίπεδο) επί ομάδων που ήταν ξεκάθαρα υποδεέστερες ή σε κακή ημέρα.

Είναι πασίγνωστη η απονιά των γερμανικών ομάδων που δεν θα σταματήσουν να σε φορτώνουν με γκολ μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο εάν μπορούν να το κάνουν, και το κάνουν σε κάθε περίσταση, και σε κάθε αντίπαλο.

Η έννοια ότι η νίκη σου έχει την ανάλογη αξία με την αξία του αντιπάλου σου (δηλαδή εάν ο αντίπαλος σου είναι μεγάλος, σημαντικός, έχει αξία, τότε και η νίκη σου επί αυτού είναι μεγάλη, σημαντική, έχει αξία) είναι παντελώς άγνωστη για τους Γερμανούς.

Μπαίνουν σε έναν αγώνα με σκοπό να κονιορτοποιήσουν, να ταπεινώσουν, να εκμηδενίσουν τον αντίπαλο τους, να πάρουν αξία μόνο και μόνο γιατί θα ζούνε σε έναν κόσμο που θα έχουν πάρει οποιαδήποτε αξία (ταπεινώνοντας!) από τους αντιπάλους που θα αντιμετωπίσουν!

Για αυτό και δεν είναι και ιδιαίτερα αγαπητοί στον ποδοσφαιρικό κόσμο και στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους, παρόλο που έχουν ένα εντυπωσιακό παλμαρέ τίτλων σε ομαδικό και εθνικό επίπεδο (πχ έχουν 4 μουντιάλ, όσα και οι Ιταλοί, που συνήθως τα πήραν με την τακτική του κατενάτσιο, ωστόσο αυτοί που υποστηρίζουν την εθνική Ιταλίας είναι πολλαπλάσιοι από όσους υποστηρίζουν την εθνική Γερμανίας (Υπάρχουν άτομα εκτός Γερμανίας που υποστηρίζουν την εθνική Γερμανίας? Απίστευτο! Θα μου πεις πάντα θα υπάρχουν και άρρωστοι και ανώμαλοι! Χα χα χα)).

Γνωστό αυτό, αλλά δεν αρκεί για γενικεύσεις που θα αφορά ολόκληρους λαούς. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και ιστορικά παραδείγματα που υποστηρίζουν ότι υπάρχει κάτι «άρρωστο» θαμμένο μέσα στην συλλογική ψυχή αυτού του λαού.

Και χωρίς καθυστέρηση πάμε στα πιο τραβηγμένα γεγονότα της Ιστορίας του Γερμανικού Έθνους που είναι φυσικά τα κρεματόρια και οι σφαγές που έκαναν σε όλους τους κατακτημένους από αυτούς λαούς κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο (και όχι μόνο! Σφαγές και γενοκτονίες έκαναν και στα όρια του δικού τους κράτους, σε Εβραίους, Τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, αντιφρονούντες κ.α.). Οργανωμένα πογκρόμ σε ολόκληρες εθνολογικές ομάδες (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Σλάβοι, κ.α.) που κατάληξαν σε εκατομμύρια νεκρούς, είτε μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε σε ομαδικούς τάφους σε χιλιάδες σημεία σε όλη την Ευρώπη όπου έχουν κάνει ομαδικές εκτελέσεις (όπως και στην Ελλάδα καταστρέψανε δεκάδες χωριά). Επίσης και η τακτική τους να αφαιρούν όλο το τροφικό απόθεμα από ολόκληρες χώρες για τις ανάγκες του στρατού τους καταδίκασε ολόκληρες χώρες σε πείνα και εκατόμβες νεκρών (π.χ. Ελλάδα χειμώνας του 1941).

Και το κάνανε αυτό με τόσο φυσικό τρόπο και έλλειψη αμφισβήτησης ή απείθειας και άρνησης εκτέλεσης τόσο μακάβριων εντολών των υφισταμένων προς τους προϊσταμένους τους που ακόμα και αυτή η συνειδητοποίηση από τους ιστορικούς προκαλεί τεράστιο σοκ σε αυτούς!

Θα μου πεις ότι αναγνώρισαν τελικά το άδικο και το απάνθρωπο αυτών των μεθόδων και τακτικών και μετάνιωσαν για αυτές. Ναι ισχύει εν μέρει αυτό, αλλά μόνο και μόνο γιατί οι σύμμαχοι τους ανάγκασαν να γίνουν μάρτυρες από πρώτο χέρι των εγκλημάτων που έκαναν στους άλλους, με το να μεταφέρουν ολόκληρους πληθυσμούς χωριών που είχαν δίπλα τους στρατόπεδα συγκέντρωσης στους ανοιχτούς τάφους που έθαβαν μαζικά τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, για να μην μπορούν εύκολα να ισχυριστούν οι Γερμανοί «Ότι δεν γνώριζαν» (και να αλλάξουν το τροπάρι τους στις δίκες των Ναζί με το «Εκτελούσαμε διαταγές!», λες και αυτό δικαιολογεί τέτοια εγκλήματα!), φυσικά οι σοβιετικοί δεν ήταν τόσο διαλλακτικοί μαζί τους, και όπου δεν έπιπτε λόγος έπιπτε εκτέλεση!

Φυσικά μετά από ένα μεγάλο σχετικά διάστημα αναγνώρισης των εγκλημάτων τους στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και έμπρακτης (έμπρακτης? Ακόμα περιμένουμε εμείς και δεκάδες άλλοι λαοί πολεμικές αποζημιώσεις από αυτούς!) μετάνοιας τους πλέον υπάρχει και μια τάση αναθεώρησης της Ιστορίας τους, μια τάση εκνευρισμού κάθε φορά που κάποιος τους θυμίζει το παρελθόν τους, και μια αναβίωση των δυνάμεων και των ιδεολογιών που οδήγησαν σε αυτά (άνοδος ποσοστών ακροδεξιών κομμάτων, ακροδεξιές ομάδες στον στρατό και την αστυνομία τους, επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες στα όρια του κράτους τους).

Αλλά ακόμη και την περίοδο που ντρεπόταν για την ιστορία τους ωστόσο δείχνανε πολλές φορές έναν απροκάλυπτο σοβινισμό και ρατσισμό στους μετανάστες που ήρθαν να δουλέψουν στην Γερμανία, μετά από πρόσκληση από την κυβέρνηση της, μια που είχαν καταστραφεί από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι χώρες από όπου προέρχονταν οι μετανάστες. Β΄ παγκόσμιο πόλεμο* που σε τεράστιο βαθμό υπεύθυνοι ήταν οι Γερμανοί (γνωστές οι ιστορίες των μεταναστών –που και οι γονείς μου άνηκαν σε αυτούς- με τις περιφρονητικές αναφορές των Γερμανών προς αυτούς με την χρήση των λέξεων Αουτσλάντερ και Γκαστερμπάϊτερ).

Μόνο αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα που υποστηρίζουν την «απονιά» της «Γερμανικής ψυχής»?

Όχι! Ακόμη πιο πίσω έχουμε τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την προθυμία των Γερμανών για χρήση πρώτη φορά στην Ιστορία όπλων μαζικής καταστροφής (Μάχη του Υπρ 22 Απριλίου 1915 με χρήση αερίου χλωρίου από τους Γερμανούς). Μια ακόμη πρωτιά και επίτευγμα του γερμανικού πολιτισμού!

Πιο πίσω θα πάμε για να βρούμε τέτοια γεγονότα στις πρώτες γενοκτονίες επί ευρωπαϊκού εδάφους που έγιναν στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας επί των χριστιανικών πληθυσμών (Αρμένιοι, Πόντιοι, Μικρασιάτες) που έκαναν οι Τούρκοι, έχοντας ως συμβούλους για την αποτελεσματικότερη εθνική εκκαθάριση Γερμανούς. Συγκεκριμένα ιδέες των Γερμανών συμβούλων των Τούρκων ήταν η ύπαρξη στρατοπέδων συγκεντρώσεως (που για να είμαστε δίκαιοι είναι εφεύρεση των Βρετανών αυτή, κυρίως κατά την διάρκεια των πολέμων των Μπόερς στην Νότια Αφρική!) αλλά και το εξαντλητικότατων πορειών των χριστιανικών πληθυσμών πάνω κάτω στην οθωμανική αυτοκρατορία και θανάτωσης εκατομμυρίων ατόμων από εξάντληση, χωρίς να χρειασθεί ούτε μια σφαίρα, ούτε μια κρεμάλα, ούτε χιλιάδες άτομα να σκοτώνουν αβέρτα όπως έκαναν μέχρι τότε οι Τούρκοι! Γερμανική αποτελεσματικότητα επί του πεδίου!

Και φυσικά ακόμη πιο πίσω είναι γνωστό το ιστορικό κακοποίησης των ιθαγενών της κεντρικής Αφρικής από τους Γερμανούς αποίκους, και τον στρατό τους, που παρόλο που δεν είχαν μεγάλο εδαφικό ερέθισμα στην μαύρη ήπειρο, ωστόσο όμως έχουν εξίσου μεγάλα κεφάλαια στην βίβλο των αποικιοκρατικών εγκλημάτων με τις άλλες δύο μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία), και ξεπερνούν ακόμα και τις φρικαλεότητες που έκαναν οι Βέλγοι στο Κογκό υπό την ηγεσία του βασιλιά Λεοπόλδου (πράγμα που αποτελεί μεγάλο επίτευγμα! Εάν αναλογιστείς το επίπεδο φρικαλεότητας που πέτυχε αυτός ο άνθρωπος!).

Καλά δεν αναφέρω καν ότι ο πιο αιματηρός και βάναυσος πόλεμος στην Ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τους Παγκόσμιους πολέμους, ο τριακονταετής πόλεμος, ξεκίνησε από τα γερμανικά κράτη και εξελίχτηκε κυρίως στον Γερμανικό χώρο (και κυρίως από Γερμανούς!).

Να αναφέρω επίσης και τον Άλαριχ και την λεηλασία της Ρώμης από τους Βησιγότθους? Χα χα χα.

Αρχαία ιστορία θα μου πείτε, αρχαία ιστορία θα σας ρωτήσω?

Τόσα πολλά χρόνια έχουν περάσει από τα ταπεινωτικά μνημόνια και τους εξευτελισμούς που υπεστήσαν οι χώρες του Νότου (και η Ιρλανδία!) από την γερμανική ηγεσία της Ευρώπης? Και το ακόμα χειρότερο τα «μαθήματα» «προτεσταντικής ηθικής» που μας πουλούσανε επί άμβωνος οι βόρειοι συνομιλητές μας στην Ε.Ε.?

Ακόμη και τώρα που αντιμετωπίζουμε (όλοι μας) πρόβλημα με την οικονομική κρίση λόγου ενός τυχαίου γεγονότος όπως είναι ο κορωνοϊός, αυτοί μας μιλούνε ακόμη για «ηθικό κίνδυνο» στην οικονομία, για «μεταρρυθμίσεις», για «δημοσιονομική πειθαρχία», και για «διαφανή» στατιστικά στοιχεία, αγνοώντας το γεγονός ότι τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της τελευταίας δεκαετίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο έγιναν από γερμανικές εταιρίες (σκάνδαλο ρύπων της WV, δάνεια και οικονομική μόχλευση στον αέρα της Deutsche bank, δωροδοκίες από την Bayern, Man, Thomson, υποβρύχια που γέρνουν κ.α.).

Μια δεκαετία όπου μοιάζει πολύ αυτό που έχει περάσει ο λαός μας με το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα. Όχι μόνο μας βρήκαν πεσμένους στα γόνατα μας, ανήμπορους να αντιδράσουμε (με μεγάλες ευθύνες των κυβερνήσεων μας, αλλά και δικές μας ως λαού, γιατί εμείς τους ψηφίζαμε όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες και τους ανεχόμασταν) και επιβάλανε σκληρότατους όρους για να μας δανείσουν, αλλά δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό, αλλά μας εξευτέλιζαν, μας λοιδορούσαν, και μας ταπείνωναν σε κάθε ευκαιρία, με κάθε αιτία ή αφορμή, όσο μικρή και ασήμαντη και εάν ήταν.

Όχι μόνο να νικήσουν τον εκάστοτε αντίπαλο που είχαν απέναντι τους κάθε φορά, αλλά να τον εκμηδενίσουν και όλας, να του αφαιρέσουν κάθε αξία, να επιβληθούν απέναντι του απόλυτα για να χορτάσουν την ψυχή τους από ταπεινώσεις που είχαν υποστεί στο παρελθόν, και να μεγαλώσουν την ψευδαίσθηση τους για το μεγαλείο που τους «περιμένει» στο μέλλον (χαλαρώστε παιδάκια! Ακόμη και να παρακμάσει η Αμερική εξακολουθεί να έχει 4 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό από σας! Και να μην αναφέρω καν το πόσες φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό είναι η επόμενη υπερδύναμη η Κίνα!).

Οπότε καλό είναι να μας γίνει βίωμα και απόλυτη συνειδητοποίηση ότι στην συλλογική Γερμανική ψυχοσύνθεση (αυτό που αδόκιμα το όρισα ως «Γερμανική Ψυχή») δεν υπάρχει χώρος για συμπόνια, ή για σεβασμό προς όσους έχουν ανάγκη, δεν υπάρχει μέρος εκεί για έννοιες ως κατανόηση και αποδοχή σε κάτι το διαφορετικό. Και όσο θα μειώνονται οι ενοχές τους για τα αποδεδειγμένα εγκλήματα του παρελθόντος τόσο θα αυξάνει η αλαζονεία μέσα στην ψυχή τους.

Θα μας βοηθήσει αυτή η γνώση δηλαδή στους ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ μας και έχεις γράψει όλο αυτό το κατεβατό?

Όχι φυσικά! Εδώ και εκατοντάδες αράδες το κείμενο δεν αφορά το ποδόσφαιρο άλλωστε!

Εκείνο που θέλει το κείμενο να επισημάνει είναι ότι θα πρέπει τις επόμενες δεκαετίες, εάν επιζήσει η Ε.Ε. από τα τεράστια δομικά της προβλήματα, να συμβαδίσουμε με έναν λαό στο τιμόνι της Ε.Ε. που είναι ιδιαίτερα σκληρός, χωρίς κατανόηση για την κοσμοθεώρηση και τις ιδιαιτερότητες του κάθε λαού που απαρτίζουν την Ε.Ε., χωρίς ιδιαίτερα αποθέματα συμπόνιας για σχεδόν κανένα (τουλάχιστον όταν δεν θα έχουν κέρδος από αυτή την συμπόνια).

Και να δράσουμε ανάλογα, όχι για να φύγουμε εμείς από την Ε.Ε., αλλά για να κοιτάμε περισσότερο την προστασία μας μέσα σε αυτή, και από αυτή, χωρίς να ενδώσουμε σε περισσότερες υποχωρήσεις χωρίς αντίστοιχες διασφαλίσεις από αυτήν. Κάτι που για πολλές δεκαετίες το είχαμε ως τυφλό δόγμα στην εξωτερική μας πολιτική καθώς και στην οικονομική πολιτική μας. Οι επόμενες παραχωρήσεις μας προς την Ε.Ε. θα πρέπει να παρθούν από μας φτύνοντας κυριολεκτικά αίμα οι βόρειοι συνέταιροι μας σε αυτή.

Θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε και αρκετές λατινικές λέξεις, μια από αυτές είναι το Status Quo, μια άλλη είναι το Veto! Καλά είναι να τις ξαναθυμηθούμε εμείς, να τις ξαναθυμίσουμε και σε όσους έχουν μάθει να ασελγούν σε πτώματα εάν τους αφήσουν ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν.

Και σε περίπτωση που δεν επιζήσει η Ε.Ε., με τα κουλά που κάνουν οι εκ βορρά βάρβαροι, καλό είναι όλα τα παραπάνω να τα θυμούνται και οι μελλοντικοί πιλότοι των βομβαρδιστικών που θα πετάνε πάνω από τα εδάφη της Γερμανίας (γιατί αυτό θα ξαναγίνει! Να είσαστε σίγουροι για αυτό, και όχι γιατί αποδίδεται αυτό το ρητό εσφαλμένα στον Τσόρτσιλ, αλλά γιατί ο οικονομικός ρεβανσισμός της Γερμανίας για τις ήττες των πολέμων του προηγούμενου αιώνα μπορεί πολύ εύκολα να μεταβληθεί και σε στρατιωτικό ρεβανσισμό!), αλλά κυρίως να το θυμούνται και οι διπλωμάτες που θα καθορίσουν το μέλλον για ακόμη μια φορά ηττημένης σε πόλεμο Γερμανίας, και να μην σκεφτούν αντί για δυο κομμάτια να την κόψουν σε 16 (όσα τα ομοσπονδιακά κρατίδια), αλλά να προβούν σε ακόμη πιο βαρύ διαχωρισμό στα 400 μέρη, όσα ήταν δηλαδή χωρισμένοι στην μετά την Καρλομάγνεια εποχή!

Όσο για μένα? Μάλλον θα υποστηρίζω για τα ημιτελικά και τον τελικό την Παρί Σεν Ζερμαίν! Μπορεί να είναι μεν κωλοπαίδι και προδότης ο Νεϊμαρ, αλλά μια ζωή γούσταρα τους Γάλλους (άντε καλά! Τις βρομιάρες, τις κουνάβες, τις Γαλλίδες!) και ακόμα περισσότερο την Παρί πριν την αγοράσουν οι Άραβες και γίνει της μόδας.

Μέχρι το επόμενο Carpet bombing επί γοτθικού εδάφους…..

* Καλό είναι επίσης να θυμόμαστε ότι ο πρώτος μαζικός βομβαρδισμός πολιτών έγινε από την Γερμανική αεροπορία στην πόλη της Γκέρνικα στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο στις 26/4/1937 (1650 νεκροί), αλλά ακολούθησε και ο βομβαρδισμός της Βαρκελώνης 16-18/3/1938 (1300 νεκροί) . Επίσης ο πρώτος μαζικός αεροπορικός βομβαρδισμός στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο σε πόλη στο Ανατολικό μέτωπο έγινε στην Βαρσοβία στις 25/9/1938 (20000-25000 νεκροί) από τους Γερμανούς, και ο πρώτος μαζικός αεροπορικός βομβαρδισμός στο Δυτικό μέτωπο έγινε πάλι από τους Γερμανούς στην πόλη του Ροντερνταμ στις 15/5/1940 (814 νεκροί). Για να συνεχιστούν εντατικότερα οι βομβαρδισμοί στην Μάχη της Αγγλίας με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς πολίτες. Ακόμα μερικές πρωτιές και επιτεύγματα για τον γερμανικό πολιτισμό!

Adios Amigos Locos

Λάζαρος “Enola Gay” Μότσανος

Τευτομβούργιος Δρυμός 15/8/2020

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2020

Αφοδεύει η Αρκούδα στο δάσος?

Τρίτη 11/8/2020 και πρωί, πρωί, με επισκέπτεται ένας κτηνοτρόφος του Σοχού, που έχει γελάδια κρεατοπαραγωγής στο βουνό, για να μου αναφέρει ότι μια αρκούδα έχει χτυπήσει 2 μελισσοκομεία πάνω στο βουνό, και εάν είναι δυνατόν να μεριμνήσω είτε να επικοινωνήσω με τους μελισσοκόμους που είχαν τα συγκεκριμένα μελισσοκομεία για να κλείσουν τις ανοιχτές (και τσακισμένες) κυψέλες τους, ή να ανέβω εγώ και να τις κλείσω (κυρίως για να μην εκδηλωθούν φαινόμενα λεηλασιών ανάμεσα στις κυψέλες, μια που η καιροσκοπική τάση των μελισσών είναι τέτοια που ευκαιρίες σαν αυτήν δεν τις αφήνουν εύκολα ανεκμετάλλευτες).

Τον έναν μελισσοκόμο που είχε τοποθέτηση εκεί τον γνώριζα (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Προθέρμανση για κόψιμο παραφυάδων) μια που τον έχω αναλάβει να του δείξω μερικά από τα βασικά της μελισσοκομικής τέχνης, και είχε τοποθέτηση κοντινή σε δικές μου τοποθετήσεις (εγώ είχα ήδη πάρει τα μελίσσια μου από αυτή την τοποθέτηση πριν αρκετές εβδομάδες). Ήταν εκτός Σοχού και δεν μπορούσε να πάει στα μελίσσια του (πληροφορία που την απέκτησα με τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του), και έτσι ανέλαβα να πάω εγώ για να τα κλείσω, και να δω το επίπεδο της ζημίας που έκανε η Αρκούδα. Και ταυτόχρονα να κλείσω και τα μελίσσια από το παρακείμενο μελισσοκομείο που δεν ήξερα τον ιδιοκτήτη τους, αλλά δεν μπορούσα να βρω στοιχεία και για το ποιος είναι (ούτε μελισσοκομικός κωδικός επάνω τους, ούτε και τηλέφωνο).

Φυσικά έχω μια έμφυτη τάση να μην μπαίνω εύκολα σε μελισσοκομεία άλλων, οπότε θεώρησα ως καλό το να πάω να ενημερώσω τις αρμόδιες υπηρεσίες που έχουν υποκαταστήματα στον Σοχό, μπας και με συνοδεύσει κανένας δημόσιος υπάλληλός στα μελισσοκομεία των άλλων για να επιβεβαιώσει το γεγονός και την σχετική ζημία (γιατί πολλές φορές μπορείς να πας για να κάνεις καλό και στο τέλος να βρεθείς και κατηγορούμενος από αυτόν που του έκανες το καλό!). Φυσικά πήγα πρώτα στο υποκατάστημα του Δασαρχείου Λαγκαδά που υπάρχει στον Σοχό, ήταν κλειστό χωρίς να υπάρχει κάποια γραπτή ειδοποίηση στην πόρτα του σχετικά με τις ημέρες ή ώρες λειτουργίας του ή έστω τηλέφωνα επικοινωνίας με την ίδια την υπηρεσία.

Οπότε πήγα στο Κτηνιατρείο Σοχού για να ενημερώσω και να ζητήσω οδηγίες (και υπαλλήλους!) σχετικά με τις κινήσεις μου σχετικά με το θέμα. Εκεί αντιμετώπισα αρκετή αμφιβολία και καχυποψία σχετικά με το αληθές του γεγονότος (Οκ λογικό! δεν υπάρχουν αναφορές για αρκούδες στον τόπο μας εδώ και εκατοντάδες χρόνια, καμία αναφορά για τέτοια ζώα στην προφορική ιστορία των κατοίκων, κυνηγών, κτηνοτρόφων της περιοχής. Και εγώ δύσκολα είχα πιστεύσει πριν από μήνες την πρώτη αναφορά για επίθεση αρκούδας σε μελισσοκομείο που είχε κάνει τοποθέτηση στην περιοχή, αλλά επίσης η ίδια αμφισβητούμενη (εντόνως από όλους στο χωριό) πληροφορία με είχε κάνει να πηγαίνω κάθε μέρα στο βουνό για να δω εάν είχαν πάθει ζημίες τα μελισσοκομεία μου, καθώς και τα μελισσοκομεία άλλων μελισσοκόμων που έχω κοντινές σχέσεις και επικοινωνία). Μάλιστα μου είπαν "Αρκούδα? Πλάκα μου κάνεις? Μπας και είναι καμία δίποδη αρκούδα (μελισσοκόμος ή κτηνοτρόφος ή απλώς ψυχανώμαλος που κάνει ζημιές στα μελίσσια)? Πάνε δες για καμιά πατημασιά αρκούδας βγάλε καμιά φωτογραφία για να έχουμε πραγματικά υπόθεση πριν ειδοποιήσουμε το δασαρχείο", χμμμμ δεν περίμενα και κάτι διαφορετικό από δημόσιους υπαλλήλους (και φυσικά συμμετοχή από αυτούς στην ανίχνευση μου? Ούτε να το σκέφτεσαι!) αλλά εκείνο το "δες για καμιά πατημασιά αρκούδας" αμείφθηκε από ένα ιδιαίτερα βαρύ πλάγιο βλέμμα από μέρους μου "Καλά είπαμε είμαστε ινδιάνοι σε αυτό το χωριό, αλλά δεν είμαστε και ιχνηλάτες Κομανάτσι! Τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν έχουμε καμία σχέση με το κυνήγι!!!".

Οπότε έχοντας ατελεσφορήσει στην προσπάθεια μου να συμμετέχει στην ανίχνευση μου κανένας άλλος που να είναι μάλιστα και αρμόδιος ξεκίνησα για το βουνό (πως μπορεί κάποιος να είναι αρμόδιος σε επίθεση αρκούδας από το κτηνιατρείο? Μα φυσικά γιατί το βουνό είναι γεμάτο με κτηνοτρόφους και το ζωικό τους κεφάλαιο! Εάν κινδυνεύουν όλοι αυτοί από μια αδέσποτη και άγρια αρκούδα δουλειά τους είναι έστω να τους ενημερώσουν για αυτόν τον κίνδυνο! Απλά πράγματα, και ακριβώς για τον ίδιο λόγο είναι ακόμα περισσότερο υπεύθυνο το δασαρχείο, το βουνό είναι επίσης γεμάτο από υλοτόμους και κυνηγούς, και αυτοί ανήκουν στις ευθύνες και αρμοδιότητες του δασαρχείου, και αυτοί πρέπει να έχουν την αντίστοιχη ενημέρωση!).

Οπότε ξεκινώ με το φορτηγό μου για να ανέβω στο βουνό για την σχετική ανίχνευση και την προσπάθεια μου να κλείσω τις πληγωμένες κυψέλες, και να εμποδίσω τις πιθανές λεηλασίες ανάμεσα στα μελίσσια (και φυσικά ένα ανοιχτό μελίσσι είναι ιδιαίτερα επιθετικό με οποιοδήποτε ή οτιδήποτε το πλησιάσει!) έχοντας την σκέψη στο μυαλό μου "Ωχχχ θα πάμε στο μελισσοκομείο του άλλου για να κλείσω κυψέλες και να σταματήσω λεηλασίες και μπορεί να βρω και στο τέλος μπελά, και άντε να αποδείξεις ότι ισχύει αυτό που θα ισχυρισθείς σε έναν καχύποπτο μελισσοκόμο!", και για αρκετές φουρκέτες του ιδιαίτερα ανηφορικού δρόμου αυτή ήταν η μόνη σκέψη μου μέχρι που μου ήρθε στο μυαλό η μοναδική σκέψη που θα έπρεπε να με απασχολεί "Πας καλά ρε βλάκα? Πας σε ένα μέρος που πριν από λίγες μόνο ώρες υπήρχε μια αρκούδα σε αναζήτηση τροφής! Και εάν ξαναγυρίσει ή απλώς ενεδρεύει εκεί κοντά τι θα κάνεις?", "Μάλλον τίποτα, το πολύ πολύ να κατουρηθώ επάνω μου μπας και είναι καρδιακή και να μην θέλει την τροφή της με υπερβολικό αλάτι επάνω της!"

Φτάνοντας στο μελισσοκομείο του φίλου μου βλέπω από τον δρόμο που οδηγούσα 3 πεσμένες κυψέλες από σύνολο 6 (διπλών) κυψελών, δεν πρόσεξα με το πρώτο τα χυμένα πλαίσια και για λίγο ανακουφίστηκα με την σκέψη ότι απλώς έπεσαν από τον άνεμο οι κυψέλες γιατί ήταν πάνω σε λάστιχα (Να θυμηθώ να κράξω για χιλιοστή και μια ακόμη φορά τον Αποστόλη που έχει αυτή την χαζή τακτική να βάζει κυψέλες πάνω σε λάστιχα! Νέοι μελισσοκόμοι! Τι να πεις!), αλλά μετά από λίγα μέτρα βλέπω και τα πεσμένα πλαίσια που βγήκαν από μια από τις κυψέλες και η ανακούφιση μου πήγε περίπατο. "Αρκούδα τελικά" η γεμάτη απογοήτευση σκέψη μου, "Τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Νέος και ιδιαίτερα δύσκολος μπελάς μας βρήκε!!!"

Αποβιβάζομαι από το φορτηγό και κοιτώ επιφυλακτικά ολούθε για "ύποπτες" κινήσεις θάμνων που να υποδηλώνουν ότι από πίσω τους κρύβεται ένας όρθιος τοίχος με δόντια (δεν νομίζω ποτέ άνθρωπος σε όλη την διάρκεια της ιστορίας να έχει δώσει καλύτερο περιγραφικό ορισμό για μια αρκούδα! Χα χα χα). Τίποτα, αρχίζω και βαθιές αναπνοές από την μύτη μπας και πιάσω καμιά βαριά μυρουδιά στην περιοχή μόνο και μόνο για να ακούσω μια φωνή πίσω από το αριστερό μου αφτί "Τι τρέχει ζαγαρόσκυλο? Πιάνεις καμιά μυρουδιά από καμία σκύλα σε οίστρο? Εποχή ζευγαρώματος μάλλον και για σένα ζωντόβολο?" προφανέστατα είναι ο διάολος που κρύβεται μέσα σε κάθε ένα από μας, και ευκαιρία ψάχνει στην πρώτη χαζομάρα μας για να μας περιπαίξει!

Ανάβω το καπνιστήρι, φορώ τα γάντια μου και την μελισσοκομική στολή, παίρνω και ένα ψεκαστήρι γεμάτο με νερό (σε περίπτωση λεηλασίας ανάμεσα στα μελίσσια να ψεκάσω στις εισόδους των μελισσιών νερό για να αποτρέψω από τις περισσότερες ιπτάμενες μέλισσες που θα βγαίνουν από αυτές αυτή την τάση για λεηλασία) και ξεκινώ για το μελισσοκομείο σκέφτοντας τις κινήσεις που θα κάνω.

"Βάζω στην θέση τους τις κυψέλες που έριξε η αρκούδα αφού τις καπνίσω, μαζεύω τα σκορπισμένα πλαίσια από την ανοιχτή κυψέλη βγάζοντας και φωτογραφίες για το μελισσοκομικό μου αρχείο, καπνίζω την κατά πάσα πιθανότητα εξαγριωμένη ανοιχτή κυψέλη, την βάζω στην θέση της, τοποθετώ πίσω τα πλαίσια, κλείνω το καπάκι, ακούω ένα βαρύ θρόισμα ακριβώς από πίσω μου, κατουρώ την στολή μου για να πάθει καρδιακή προσβολή όποιος με φάει, δεν γυρίζω το κεφάλι μου, φωνάζω "μαμά!", αρχίζω να τρέχω, πετώ προς τα πίσω ψεκαστήρι, μετά κινητό, στο τέλος το ανοιχτό καπνιστίρι, σκέφτομαι "Μαλακία! Έπρεπε καλύτερα να ανοίξω τις κυψέλες και να αρχίζω να πετάω πλαίσια στην αρκούδα γεμάτα με εξαγριωμένες μέλισσες και να δω ποιος από τους δύο θα λυγίσει πρώτος από τις τσιμπιές των μελισσών!", και μετά από αυτή την σκέψη................"

Και εδώ η απόδειξη ότι πράγματι υπάρχει ένα κορυφαίο αρπακτικό στην περιοχή μας, νυχιές από αρκούδα (η αρκούδα έχει νύχια 9 εκατοστών! Πόσο είναι 9 εκατοστά? 4 εκατοστά μεγαλύτερα από τις πιο μεγάλες νόμιμες λάμες μαχαιρών που μπορεί να κουβαλάς εκτός μιας κουζίνας!). Υποθέτω τους τελευταίους μήνες θα έχει αναπτυχθεί ατελείωτη παραφιλολογία και επιχειρηματολογία σε ένα χωρίο που έχει μεγάλη έλλειψη ερεθισμάτων σχετικά με την ύπαρξη ή όχι Αρκούδας (Αρκούδων! Έχει ακουστεί ότι υπάρχουν μάλιστα 3 από αυτές!), το πως έφτασε εδώ (ή ποιοι την "αμόλησαν" εδώ), και τι θα γίνει από εδώ και πέρα (δηλαδή μονόβολά ή εννιάβολά! Ραβδοτό ή λειοκαννο! Χα χα χα). Και η απάντηση σε όλο αυτό το χάσιμο χρόνου είναι μόνο μια! Ανιχνεύσεις και επιτόπια παρατήρηση. Ένα γραμμάριο εμπειρίας ή παρατήρησης αξίζει πολύ περισσότερο από χίλιους τόνους θεωρίας!

Και εξακολουθούμε να έχουμε αποδείξεις του τι τρελά γούστα έβγαλε με τις κυψέλες ο Wolverine!

Προφανέστατα το @ρχίδι έριχνε τις κυψέλες από τις βάσεις τους για να τις ανοίξει με την πτώση τους και σε όποια άνοιγε με μια κίνηση του μπροστινού ποδιού του (Τα ζώα εκτός από τα πρωτεύοντα θηλαστικά έχουν μπροστινά πόδια! Όχι χέρια! Καλά ίσως και τα Κοάλα να έχουν και αυτά χέρια! Χα χα χα) πετούσε από μέσα του τα πλαίσια για αυτό και υπάρχει μια προοδευτικότητα στις ζημίες από τα νύχια του.

Μα καλά πώς εκφράζεσαι έτσι! Τελικά δεν υπακούει σε καμία πολιτική ορθότητα το στόμα σου ε? Τολμάς και αποκαλείς τον εαυτό σου και οικολόγο! Σαν δεν ντρέπεσαι!

Καλά! Καλά! Θα ανασκευάσω!

Προφανέστατα το καημένο και ταυτόχρονα και πεινασμένο αλλά και φοβισμένο ζωάκι έριχνε τις κυψέλες από τις βάσεις τους για να τις ανοίξει με την πτώση τους και σε όποια άνοιγε με μια κίνηση του μπροστινού ποδιού του (Τα ζώα εκτός από τα πρωτεύοντα θηλαστικά έχουν μπροστινά πόδια! Όχι χέρια! Καλά ίσως και τα Κοάλα να έχουν και αυτά χέρια! Χα χα χα) πετούσε από μέσα του τα πλαίσια για αυτό και υπάρχει μια προοδευτικότητα στις ζημίες από τα νύχια του.!

Οπότε αυτά είναι τα νέα του μαλλιαρού Πούστη!

Ούπς!!!

Της Αλεξάνδρας ήθελα να πω!

Τι λέει το έσωσα?

Χα χα χα.

Η νυχιά φαίνεται και στο πλαίσιο που έμεινε στον όροφο της ανοιχτής κυψέλης**. Προφανέστατα και αντιστάθηκε το μελίσσι, και στο τέλος έδιωξε την αρκούδα, αλλά η ζημία έγινε, τουλάχιστο δεν ακολούθησε λεηλασία ανάμεσα στα μελίσσια! Γιατί τότε η ζημία θα ήταν τεράστια!

Δεν ξέρω πως έφτασαν στα μέρη μας αρκούδες, έχουμε μεν τεράστιες εκτάσεις δάσους στην περιοχή μας αλλά από γύρω, γύρω, υπάρχουν τεράστιες πεδιάδες και μεγάλοι και πολυσύχναστοι αυτοκινητόδρομοι. Έχει ειπωθεί ότι τις "φύτευσαν" οικολόγοι από σχετικές οργανώσεις προστασίας της άγριας ζωής, δεν το θεωρώ πιθανό αλλά έχω ήδη εκφράσει την άποψη μου σχετικά με μια τέτοια πιθανότητα στο προφίλ μου στο Facebook ως εξής:

"Αρκούδες στα βουνά σε ένα μέρος που δεν υπάρχουν ούτε καν αναφορές για ένα τέτοιο πλάσμα από τους παππούδες μας που ήταν κυνηγοί, ξυλοκόποι και κτηνοτρόφοι.

Λύκοι στα πεδινά μπαίνουν σε στάνες και πετσοκόβουν αβέρτα ότι βρουν.

Δυο στα δύο στις τοποθετήσεις μου!

Και μια που είμαι και εγώ άτομο με οικολογικό προσανατολισμό και ενδιαφέροντα ας κάνω μια πρόταση στους "υπευθύνους" που "κρατούν" την οικολογική ισορροπία εκεί έξω.

Ρε μάγκες οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μεγάλη φαντασία δεν λέω, αλλά όχι και τόσο μεγάλη για να μπορούν απλώς να φανταστούν τα λιοντάρια που βλέπουμε σε σκηνές κυνηγιού σε ψηφιδωτά ή σε τύμβους! Κάπου πρέπει να τα είδαν όλα αυτά. Οπότε μάλλον ζούσαν στον καιρό του Αλεξάνδρου στην γη της Μακεδονίας λιοντάρια.

Πλέον όμως δεν υπάρχουν, άρα πρέπει να τα εισάγουμε ξανά στα βουνά και στα λαγκάδια μας για να έχουμε οικολογική "ισορροπία".

Έτσι, έτσι, έτσι, πως θα έχουμε οικολογική ισορροπία εάν κινδυνεύουν μόνο κυψέλες, πρόβατα, κατσίκια, και γελάδια?

Βάλτε και μερικά λιοντάρια αμολυτά από εδώ και εκεί για να κινδυνεύουν εξίσου και μελισσοκόμοι, ξυλοκόποι, κτηνοτρόφοι, αγρότες και ο οποιοσδήποτε!!!!

Τι σόϊ οικολογική συνείδηση έχετε εάν κάνετε μισές δουλειές?

Μαλάκες!

Χα χα χα."

Στην πραγματικότητα δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία του πως βρέθηκαν αρκούδες εδώ (ήρθαν από μόνες τους από την Πίνδο, την Δράμα, την Βουλγαρία, τις άφησαν ελεύθερες εδώ ή σε κοντινή περιοχή οικολογικές οργανώσεις) αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πλέον υπάρχουν στην περιοχή (μια περιοχή που δεν είχε αρκούδες για εκατονταετίες ίσως και χιλιετίες!) και θα αποτελέσουν τεράστιο πρόβλημα στο μέλλον και για τους επαγγελματίες του δάσους (Υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι) αλλά και για τους κατοίκους των γύρω χωριών, αλλά και για τους περιηγητές της περιοχής.

Δεν έχει κανένας στην περιοχή παιδεία και εμπειρία σχετικά με το πως αντιμετωπίζεται ένα τέτοιο κορυφαίο αρπακτικό, και πιθανότατα στην πρώτη δυσάρεστη επαφή με αυτό να αντιμετωπίσουμε θύματα (πρώτα από την πλευρά του ζωικού κεφαλαίου, και ίσως των ανθρώπων, και αμέσως μετά από την πλευρά του ζώου, που θα βρεθεί ταχύτατα από την θέση του θύτη στην θέση του θύματος!). Καλό είναι οι σχετικές υπηρεσίες να μεριμνήσουν για την λύση του προβλήματος και να μην προσπαθούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους! Από την πλευρά μου πρέπει να γνωστοποιηθεί το πρόβλημα, με αποδείξεις, για να είναι όλοι γνώστες της νέας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή μας (και για αυτό και κατά εξαίρεση θα δημοσιοποιηθεί αυτή η ανάρτηση από μένα σε ομάδες που έχουν θεματολογία την περιοχή μας!*).

Μια που μιλάμε για αποδείξεις ας αναφέρω και τα παρακάτω. Έχοντας πλέον φωτογραφικές αποδείξεις από την επίθεση αρκούδας σε μελίσσια πήγα ξανά στο Κτηνιατρείο και τις έδειξα, υπήρξε πάλι αμφισβήτηση του γεγονότος, που όμως φωτογραφία με φωτογραφία έβλεπα ότι άρχισαν και οι υπάλληλοι του κτηνιατρείου να πείθονται για το αληθές του γεγονότος. Ωστόσο με παρέπεμψαν στον κυνηγητικό σύλλογο για να τους ενημερώσω για το γεγονός και να επικοινωνήσουν αυτοί με το Δασαρχείο (Δηλαδή το κτηνιατρείο δεν μπορεί να επικοινωνήσει με το δασαρχείο? Ή έστω με την Διεύθυνση αγροτικής ανάπτυξης και αυτοί με το δασαρχείο? "Περίεργα πράγματα κύριε Διοικητά" που έλεγε ο Μπαλούρδος!!).

Ωστόσο ήμουν τυχερός και όταν έφτασα στο σπίτι μου περνούσε ακριβώς από μπροστά του ένα τζιπάκι του Δασαρχείου! Τους έκανα σήμα να σταματήσουν και εξηγώντας τους την κατάσταση τους έδειξα το φωτογραφικό υλικό που σύλλεξα, και για ακόμη μια φορά έντονη αμφισβήτηση και καχυποψία "Και πως ξέρω εγώ ότι δεν το έκανε αυτό κάποιος άνθρωπος?" με αποτέλεσμα να έρθει και με εριστικό τόνο (ο γνωστός ειρωνικός και συνάμα σαρκαστικός Σοχινός τόνος ομιλίας όσο αφορά αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων) η ανταπάντηση "Δηλαδή πιστεύεις ότι κάποιος θα έμπαινε στον κόπο να κάνει ακόμα και τεχνητές νυχιές από αρκούδα πάνω στις κερήθρες για να μας πείσει για την ύπαρξη της? Για ποιο λόγο? Εάν ήθελε να κάνει ζημία στις κυψέλες αρκεί απλώς ένα εντομοκτόνο, ή μια βαριά, ή απλώς τις αρπάζει!".

Παίδες υπάρχει και μια αρχή που ονομάζεται Αρχή του Οκάμ, που ορίζει ότι ανάμεσα σε δύο πιθανές εκδοχές γεγονότων για τις οποίες υπάρχουν λίγα στοιχεία σχετικά με την ορθότητα τους, συνήθως η αληθής είναι η απλούστερη από τις δύο. Ναι ξέρω είναι τρελό να υπάρχει στην περιοχή μια αρκούδα, αλλά ακόμα πιο τρελό είναι να υπάρχει ένας φαρσέρ που να καταστρέφει κυψέλες και να δημιουργεί ψεύτικα στοιχεία για να μας αποδείξει ότι υπάρχει ένα τέτοιο πλάσμα εδώ! Παράξενη και για ακόμη μια φορά η δομή της σκέψης των δημοσίων υπαλλήλων! Τα πάντα συνωμοτούν για να τους παγιδεύσουν! Για να τους μπλέξουν σε έναν εφιάλτη ευθυνών, ναι η λέξη κλειδί εδώ είναι η ευθύνη.

Και ακριβώς εκεί πάτησα "Ξέρετε είναι ευθύνη σας να ειδοποιήσετε τους πάντες που δουλεύουν στο βουνό για το γεγονός, κτηνοτρόφους, υλοτόμους, κυνηγούς, μελισσοκόμους, ζευγαράκια που θέλουν μια απόμερη γωνιά, ότι υπάρχει κίνδυνος εκεί έξω, ακόμα και εσείς που είσαστε διαρκώς σε περιπολία στο βουνό κινδυνεύετε να σας φάει! Εγώ ένας απλός μελισσοκόμος είμαι (δεν είμαι ούτε πρόεδρος μελισσοκομικού συλλόγου, ούτε με ενδιαφέρει καν να γίνω), πήγα να φροντίσω μερικά μελίσσια που τα "μαγάρισε" η αρκούδα, μην έχουμε καμία λεηλασία, και τράβηξα φωτογραφίες για να έχω αποδείξεις του γεγονότος. Και φυσικά το αναφέρω σε σας τις αρμόδιες αρχές!".

"Λες να έχουμε παρόμοιο περιστατικό με αυτό στην Καστοριά (μια αρκούδα τραυμάτισε πολύ σοβαρά έναν κυνηγό που τον αιφνιδίασε)?", "Καθόλου απίθανο! Η αρκούδα είναι το πλέον τσαμπουκαλεμένο από τα άγρια ζώα! Τι ακριβώς μπορείς να κάνεις απέναντι από μια αρκούδα εάν είσαι άοπλος (ή ακόμη και οπλισμένος!)? Τι πιθανότητες έχεις να σωθείς εάν όλα πάνε στραβά?", "Ναι μας έχει αναφέρει και άλλος μελισσοκόμος ότι μια αρκούδα έβαλε χέρι στα μελίσσια του", "Ναι το ξέρω, για αυτό έβγαλα ατελείωτα χιλιόμετρα τους περασμένους μήνες, και έκαψα αβέρτα πετρέλαιο στο φορτηγό μου, για να είμαι σίγουρος ότι δεν άνοιξαν και τα δικά μου μελίσσια!".

Φωτογραφία στην φωτογραφία έβλεπα και στα δικά τους μάτια να μειώνεται η αμφιβολία και η καχυποψία, κάτι είναι και αυτό! Ελπίζω να ειδοποίησαν και τους προϊσταμένους τους, αλλά και όσους αρμόδιους φορείς έχουν σχέση με αυτούς (Δασικούς συνεταιρισμούς, κυνηγητικούς συλλόγους, κτηνοτροφικούς συλλόγους ή συνεταιρισμούς).

Μην μας είναι μόνο μπελάς δηλαδή το Δασαρχείο (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση του blog Όλα τα είχε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε )

Στα δικά μας τώρα, ας δώσουμε λίγες ακόμα εικόνες που θα αποτελέσουν ερέθισμα για ατελείωτες συζητήσεις από τους κατοίκους της περιοχής χα χα χα.

Φυσικά τα μελίσσια εξακολουθούσαν να είναι ανήσυχα και επιθετικά παρόλο που τα έβαλα στην θέση τους και τα έκλεισα.

Αυτό είναι σημάδι από χτύπημα από την αρκούδα, έσπασε το καπάκι από την κυψέλη?

Και έτσι άφησα αυτό το μελισσοκομείο αφού έφυγα (ε καλά! Δεν άφησα πίσω μου το καπνιστήρι και το ψεκαστήρι!!! Χα χα χα).

Αλλά η ανίχνευση μου και η αποστολή μου δεν τελείωσε εδώ, είπαμε ότι δύο μελισσοκομεία είχε επισκεφτεί η αρκούδα, οπότε ξεκίνησα για το δεύτερο μελισσοκομείο για να δω και τι ζημία είχε κάνει και εκεί. Στον δρόμο συνάντησα μια πεσμένη κυψέλη που χρησιμοποιούταν ως "σημάδι" τοποθετήσεων. "Έψαξε και εδώ για τροφή το κτήνος? Καλοεκπαιδευμένη! Κάθε κυψέλη και στόχος ε?"

Και έφτασα στο δεύτερο μελισσοκομείο που μου ήταν άγνωστος ο ιδιοκτήτης του και δεν υπήρχαν σχετικά στοιχεία αναζήτησης του πάνω στις κυψέλες. Και πρώτη απώλεια από την αρκούδα η αναποδογυρισμένη κυψέλη που είχε ο μελισσοκόμος πευκοβελόνες και το καπνιστήρι.

Αλλά και σε αυτό το μελισσοκομείο έκανε ζημία η αρκούδα και άνοιξε και εδώ μια κυψέλη, μάλιστα οι μέλισσες σε αυτό το μελισσοκομείο ήταν πολύ πιο επιθετικές και με έκανε αυτό το γεγονός να σκεφτώ ότι ίσως η ζημία σε αυτό το μελισσοκομείο να είναι μεταγενέστερη από την ζημία στο προηγούμενο μελισσοκομείο.

Τέσσερα πλαίσια στην γονοφωλιά, δύο εκτός αυτής, δεν βρήκα πλαίσια τσακισμένα ή φαγωμένα κοντά σε αυτή και η ύπαρξη φελιζολ μου δίνει την εντύπωση ότι ίσως να μην υπήρχανε άλλα πλαίσια στην κυψέλη και να μην πήρε κάπου πιο μακρυά τα πλαίσια η αρκούδα για να τα φάει (φελιζολ στην κυψέλη Αύγουστο μήνα!! Σοβαρά τώρα συνάδελφε μελισσοκόμε?!?! Ποίος σας τα μαθαίνει αυτά?!?!?!)

Οπότε έβαλα τα πλαίσια στην θέση τους (και το φελιζόλ, όσο άχρηστο και επιβλαβές και εάν είναι για αυτή την εποχή!) και έκλεισα την κυψέλη.

Και δύο φωτογραφίες σχετικά με το πως άφησα το μελισσοκομείο πριν φύγω, καλύτερα γαϊδουροδενε παρά γαϊδουρογύρευε!

Αλλά δεν ήθελα η ανίχνευση πάνω στο βουνό να είναι η τελευταία εικόνα που θα έχετε από αυτή την ανάρτηση. Με που κατέβηκα από το βουνό μου ήρθε ένα παιδί από το χωριό που ήθελε την βοήθεια μου για να βγάλει ένα μελίσσι από ένα δέντρο (συγκεκριμένα ο γιος του κτηνοτρόφου που με ειδοποίησε για την επίθεση της αρκούδας). Είχε προσπαθήσει να το βγάλει μαζί με τον θείο του την προηγούμενη μέρα, με την χρήση αλυσοπρίονου, αλλά αυτό παρόλο που του είχαν πάρει τις πίτες με τα μέλια και τους γόνους εξακολουθούσε πεισματικά να μην εγκαταλείπει την φωλιά του.

Το λάθος που έκαναν ήταν ότι συμπεριφέρθηκαν σε αυτό το μελίσσι σαν να ήταν αφεσμός που μόλις βγήκε από την κυψέλη, λάθος μεγάλο! Μελίσσι που το αφαιρείς από την θέση που είναι για μήνες (ή ακόμη και για χρόνια) το φευγατίζεις αμέσως από την περιοχή, γιατί οι οσμές του μελισσιού στην αρχική του φωλιά είναι πολύ ισχυρές και μπορεί να γυρίσει στην φωλιά του, επίσης δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σχετικά με το εάν δεν έχει και δεύτερη ή και τρίτη κοιλότητα όπου θα υπάρχει γόνος μέλια και κυρίως να είναι εκεί η βασίλισσα (ή να έχεις σκοτώσει την βασίλισσα καθώς βγάζεις το μελίσσι, και οι μόνες οσμές από αυτήν να βρίσκονται στην αρχική θέση). Ο νέος μελισσοκόμος θέλοντας να πάρει όσες περισσότερες από τις ιπτάμενες μέλισσες επέστρεφαν στην φωλιά τους άφησε εκεί το πενταράκι, αλλά αντί να γεμίσει με μέλισσες άδειασε και από αυτές που έπιασε!

Καλά δεν αναφέρω καν το γεγονός ότι έγινε χρήση αλυσοπρίονου για να βγει ένα μελίσσι! Γνωστές οι (αιρετικές!) απόψεις μου ότι δεν αξίζει να καταστραφεί ένα δέντρο για να πιάσεις ένα μελίσσι. Επίσης ακόμα πιο γνωστή η απέχθεια μου να βγάλω μελίσσι από θέση που έχει πλέον οριοθετήσει ως "Η φωλιά μου". Μπέρδεγουει η κατάσταση και ο αυτοσχεδιασμός θα πρέπει να πάει σύννεφο για να το πάρεις!

Αυτοσχεδιασμός που σε αυτή την περίπτωση είναι η έγχυση ζαχαρόνερου πάνω σε χτισμένα πλαίσια και γέμισμα τους (η μία πλευρά) με αυτό που θα παίξουν το ρόλο του "μελιού" ως δόλωμα για τις μέλισσες. και ταυτόχρονα το δόσιμο στο μελίσσι κλειστού και ανοιχτού γόνου (κλειστός για να αυξηθεί γρήγορα ο πληθυσμός του μελισσιού όταν ανοίξει, και ανοιχτός για να καλυφθεί η περίπτωση να έχουν σκοτώσει την βασίλισσα και να δημιουργήσει με αυτόν άμεσα το μελίσσι βασιλικά κελιά για να την αντικαταστήσει). Με μια κίνηση τροφοδοσία, ενίσχυση σε πληθυσμό, άγκυρες για το μελίσσι και εξασφάλιση αντικατάστασης της βασίλισσας εάν κατά λάθος σκοτώθηκε.

Άντε ακόμα ένα ψήγμα μελισσοκομικής τέχνης κερασμένο από μένα, για να μην λέτε ότι σας παραμέλησα! Χα χα χα.

Και φυσικά σας παραθέτω και το σχετικό αρχείο αναρτήσεων σχετικών με τους αφεσμούς για βοήθεια σας.

* Τελικά παρόλο που έθεσα την παραπάνω ανάρτηση στους διαχειριστές ομάδων με θεματολογία για την περιοχή του Σοχού αυτοί δεν ενέκριναν την δημοσιοποίηση της σε αυτές. Προφανέστατα τα μόνα ενδιαφέροντα τους είναι τα καρναβάλια του Σοχού και η πάλη στο πανηγύρι του Σοχού, καθώς και ιστορίες από άτομα που πέθαναν πριν από κανένα αιώνα!

Κανένα πρόβλημα, εάν όλη η σκέψη τους είναι προσανατολισμένη στο παρελθόν και δεν τους νοιάζει καν να ειδοποιήσουν τα μέλη των ομάδων τους για κινδύνους του παρόντος και του μέλλοντος εγώ δεν έχω πρόβλημα, από την πλευρά μου γνωστοποίησα τις ανιχνεύσεις μου σε όσους περισσότερους μπορούσα, με φωτογραφικές μάλιστα αποδείξεις, αυτοί με την σειρά τους μπορούν σε 10-15 χρόνια να βγάζουν φωτογραφίες από κανένα μακαρίτη και να λένε ιστορίες για τότε που άρπαξε τον φουκαρά μια αρκούδα!

** Τελικά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον μελισσοκόμο που γνώριζα και του άνοιξε η αρκούδα τα μελίσσια έμαθα ότι η αρκούδα πήρε από τον όροφο και 3 πλαίσια με μέλι για να τα φάει μάλλον κάπου παράμερα! Ενδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά με τις τακτικές και την συμπεριφορά των αρκούδων πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις!

Adios Amigos Locos

Σειρά: Κουλά και Φευγάτα μέρη που βρήκε ο Αρκούδας Αφεσμούς

Στις Παγίδες Αφεσμού

Σμηνουργίες αφεσμοί πατέντες και μέσα αντιμετώπισης

Έξω από τις παραφυάδες

Το παράπονο

Σε Χαράδρες

Αφεσμοί αυτοσχεδιασμοί και λάθη Vol II

Σε σημάδια

Ένα μελισσάκι για του χρόνου

Συνήθως χαμένα στο πουθενά

Η άδοξη μοίρα των "χαμένων" αφεσμών